I used to be a Malthusian. This was my mental model of the world: exploding population, small planet; it's going to lead to ugly things. But I'm moving past Malthus, because I think that we just might be about 150 years from a kind of new enlightenment.
Jag var tidigare en Malthusianist. Det var min mentala bild av världen. Explosiv befolkningstillväxt, liten planet. Det kommer att leda till hemska saker. Men jag lämnar Malthus bakom mig. För jag tror att vi kanske kan vara 150 år från en ny sorts upplysningstid.
Here's why. This is the U.N.'s population data, you may have seen, for the world. And the world's population expected to top out at something hopefully a bit less than 10 billion, late this century. And after that, most likely it's going to begin to decline. So what then? Most of the economic models are built around scarcity and growth. So a lot of economists look at declining population and expect to see stagnation, maybe depression. But a declining population is going to have at least two very beneficial economic effects.
Detta är varför. Detta är FN's befolkningsdata över världen som ni kanske sett. Och världens befolkning väntas plana ut vid förhoppningsvis mindre än 10 miljarder, sent detta århundrade. Och därefter kommer den troligen börja sjunka. Så vad händer sen? De flesta ekonomiska modeller bygger på resursfattigdom och tillväxt. Så många ekonomer ser på avtagande befolkning och väntar sig stagnation, kanske depression. Men en avtagande befolkning kommer att ha minst två väldigt fördelaktiga ekonomiska effekter.
One: fewer people on a fixed amount of land make investing in property a bad bet. In the cities, a lot of the cost of property is actually wrapped up in its speculative value. Take away land speculation, price of land drops. And that begins to lift a heavy burden off the world's poor.
En är att lägre befolkning på en given landyta gör investering i fastigheter till en dålig affär. I städerna är en stor del av fastighetspriserna helt enkelt knutna till dess spekulativa värde. Ta bort fastighetsspekulationen och markpriset faller. Vilket lyfter en tung börda från världens fattiga.
Number two: a declining population means scarce labor. Scarce labor drives wages. As wages increase that also lifts the burden on the poor and the working class. Now I'm not talking about a radical drop in population like we saw in the Black Death. But look what happened in Europe after the plague: rising wages, land reform, technological innovation, birth of the middle class; and after that, forward-looking social movements like the Renaissance, and later the Enlightenment.
En annan, att sjunkande befolkning betyder brist på arbetskraft. Brist på arbetskraft driver upp lönerna. När lönerna ökar lyfter även detta bördan från de fattiga och arbetarklassen. Jag talar inte om något radikalt fall i befolkning som det under digerdöden. Men se vad som hände Europa efter pesten: stigande löner, landreformer, teknologisk innovation, medelklassens tillkomst. Och efter det framsynta sociala rörelser som renässansen, och senare upplysningstiden.
Most of our cultural heritage has tended to look backward, romanticizing the past. All of the Western religions begin with the notion of Eden, and descend through a kind of profligate present to a very ugly future. So human history is viewed as sort of this downhill slide from the good old days.
Vanligtvis har vår kultur haft en tendens att se bakåt och romantisera det förflutna. Alla västerländska religioner börjar med en uppfattning av paradiset och passerar genom en sorts förtappad nutid mot en verkligt avskyvärd framtid. Så mänsklighetens historia ses som en sorts utförsåkning från den gamla goda tiden.
But I think we're in for another change, about two generations after the top of that curve, once the effects of a declining population start to settle in. At that point, we'll start romanticizing the future again, instead of the nasty, brutish past.
Men jag tror vi står inför en annan förändring. Ungefär två generationer efter den där kurvans top, efter det att effekterna av befolkningsfallet börjar ge effekt. Där kommer vi att börja romantisera framtiden igen istället för det otäcka och brutala förgångna.
So why does this matter? Why talk about social-economic movements that may be more than a century away? Because transitions are dangerous times. When land owners start to lose money, and labor demands more pay, there are some powerful interests that are going to fear for the future. Fear for the future leads to some rash decisions. If we have a positive view about the future then we may be able to accelerate through that turn, instead of careening off a cliff.
Så vad spelar detta för någon roll? Varför tala om socio-ekonomiska rörelser som ligger mer än ett århundrade in i framtiden? För att övergångar är farliga tider. När markägare börjar förlora pengar och arbetskraften kräver mer betalt finns det starka intressen som fruktar för framtiden. Fruktan för framtiden orsakar dåligt övertänkta beslut. Om vi har en positiv syn på framtiden så kan vi kanske lyckas sladda genom kurvan i ställer för att åka utför ett stup.
If we can make it through the next 150 years, I think that your great great grandchildren will forget all about Malthus. And instead, they'll be planning for the future and starting to build the 22nd Century Enlightenment. Thank you. (Applause)
Om vi kan klara oss genom de nästa 150 åren tror jag att era barnbarns barn kommer att glömma Malthus. Och i stället kommer de att planera för framtiden och börja bygga det tjugoandra århundradets upplysningstid. Tack! (Applåder)