I used to be a Malthusian. This was my mental model of the world: exploding population, small planet; it's going to lead to ugly things. But I'm moving past Malthus, because I think that we just might be about 150 years from a kind of new enlightenment.
Înainte eram adeptul teoriei lui Maltus. Aşa era viziunea mea asupra lumii. Creșterea demografică rapidă, planeta mică, nu cred că va duce la ceva bun. Dar să-l lăsăm pe Malthus. Deoarece eu cred că noi suntem la 150 de ani de o nouă percepţie a lumii.
Here's why. This is the U.N.'s population data, you may have seen, for the world. And the world's population expected to top out at something hopefully a bit less than 10 billion, late this century. And after that, most likely it's going to begin to decline. So what then? Most of the economic models are built around scarcity and growth. So a lot of economists look at declining population and expect to see stagnation, maybe depression. But a declining population is going to have at least two very beneficial economic effects.
Şi iată din ce motive. Acestea sunt datele ONU despre populaţia Terrei, pe care poate le-aţi mai văzut. Conform acestora, apogeul va fi atins, din fericire, neajungând la 10 miliarde la sfârşitul acestui secol. Şi după asta probabil va începe să scadă. Şi ce se va întâmpla atunci? Majoritatea modelelor economice sunt construite pe deficit şi creştere. Astfel mulţi economişti privesc scăderea demografică ca un semn al stagnării, poate, criză. Dar scăderea demografică va aduce de la sine la două efecte economice foarte profitabile.
One: fewer people on a fixed amount of land make investing in property a bad bet. In the cities, a lot of the cost of property is actually wrapped up in its speculative value. Take away land speculation, price of land drops. And that begins to lift a heavy burden off the world's poor.
În primul rând, micşorarea numărului de oameni de pe un anumit teritoriu fac investiţiile imobiliare să fie o afacere proastă. În oraşe, preţurile imobiliare sunt speculativ foarte umflate. Dacă vom elimina speculaţia asupra terenurilor, preţul la acesta va scădea considerabil. Şi asta va ridica sarcina grea de pe săracii lumii. În al doilea rând, scăderea demografică
Number two: a declining population means scarce labor. Scarce labor drives wages. As wages increase that also lifts the burden on the poor and the working class. Now I'm not talking about a radical drop in population like we saw in the Black Death. But look what happened in Europe after the plague: rising wages, land reform, technological innovation, birth of the middle class; and after that, forward-looking social movements like the Renaissance, and later the Enlightenment.
înseamnă deficit de forţe de muncă. Deficitul forţelor de muncă va duce la creşterea salariului. Când creşte salariul, scade de asemenea nivelul sărăciei. Nu mă refer la o scăderea demografică bruscă ca pe timpul Ciumei Negre. Dar uitaţi-vă ce sa întâmplat în Europa după ciumă: creșterea salariilor, reformă agrară, inovaţii tehnologice, apariţia păturii mijlocii. Şi după asta, mişcările sociale progresiste precum Renaşterea, şi mai târziu Epoca Iluminării.
Most of our cultural heritage has tended to look backward, romanticizing the past. All of the Western religions begin with the notion of Eden, and descend through a kind of profligate present to a very ugly future. So human history is viewed as sort of this downhill slide from the good old days.
Patrimoniul nostru cultural are tendinţa să se uite în urmă, să idealizeze trecutul. Toate religiile vestice încep cu noțiunea de Rai, şi trec prin prezentul necumpătat spre viitorul dezastruos. Istoria omenirii pare să fie o pantă abruptă dinspre zilele cele luminoase.
But I think we're in for another change, about two generations after the top of that curve, once the effects of a declining population start to settle in. At that point, we'll start romanticizing the future again, instead of the nasty, brutish past.
Dar cred ca ne mai așteaptă o schimbare. Aproximativ peste doua generaţii după apogeul curbei, când efectul scăderii demografice se va opri. Din acel moment vom începe iar sa idealizăm viitorul fără să ne uităm înapoi la trecutul ruşinos.
So why does this matter? Why talk about social-economic movements that may be more than a century away? Because transitions are dangerous times. When land owners start to lose money, and labor demands more pay, there are some powerful interests that are going to fear for the future. Fear for the future leads to some rash decisions. If we have a positive view about the future then we may be able to accelerate through that turn, instead of careening off a cliff.
De ce este atât de important? De ce trebuie să ne gândim la procesele socio-economice care vor avea loc peste un secol? Deoarece perioada de tranziţie este periculoasă. Când proprietarii de pământ vor pierde bani, iar muncitorii vor cere un salariu mai mare, cei puternici se vor îngrijora de viitorul lor. Teama de ce va fi în viitor îi face pe oameni sa ia hotărâri pripite. Dacă privim cu optimism în viitor, e posibil să accelerăm schimbarea în loc să cădem în prăpastie.
If we can make it through the next 150 years, I think that your great great grandchildren will forget all about Malthus. And instead, they'll be planning for the future and starting to build the 22nd Century Enlightenment. Thank you. (Applause)
Dacă vom rezista următorii 150 de ani, cred ca stră-stră-nepoţii voştri îl vor uita pe Malthus. În schimb, ei vor planifica viitorul şi vor începe epoca Renaşterii secolului 22. Vă mulţumesc. (Aplauze)