The career that I started early on in my life was looking for exotic life forms in exotic places, and at that time I was working in the Antarctic and the Arctic, and high deserts and low deserts. Until about a dozen years ago, when I was really captured by caves, and I really re-focused most of my research in that direction.
Svoju profesionálnu kariéru som začala hľadaním exotických foriem života na exotických miestach. Pracovala som vtedy v Antarktíde i v Arktíde i v púšťach s veľkou aj s malou nadmorskou výškou. Pred mnohými rokmi som bola priam uchvátená jaskyňami a väčšinu svojho výskumu som zamerala tým smerom.
So I have a really cool day job-- I get to do some really amazing stuff. I work in some of the most extreme cave environments on the planet. Many of them are trying to kill us from the minute we go into them, but nevertheless, they're absolutely gripping, and contain unbelievable biological wonders that are very, very different from those that we have on the planet. Apart from the intrinsic value of the biology and mineralogy and geo-microbiology that we do there, we're also using these as templates for figuring out how to go look for life on other planets. Particularly Mars, but also Europa, the small, icy moon around Jupiter. And perhaps, someday, far beyond our solar system itself.
Na živobytie som si zarábala doslovne idylickou prácou - môžem robiť úžasné veci. Pracovala som v tých najzvláštnejších jaskynných prostrediach planéty. Mnohé z nich sa nás snažia zabiť od okamihu, ako do nich vstúpime, no napriek tomu sú mimoriadne príťažlivé a ukrývajú neuveriteľné biologické pôvaby mimoriadne odlišné od všetkého, čo máme na planéte. Povedľa prirodzenej náplne biológie, mineralógie a geo-mikrobiológie, ktoré tam robíme, používame ich tiež ako východzie body k pochopeniu procesu hľadania života na iných planétach. Hlavne Mars, ale tiež Európa, Jupiterov malý, ľadový mesiac. A v budúcnosti snáď na miestach ďaleko za hranicami nášho vlastného slnečného systému
I'm very passionately interested in the human future, on the Moon and Mars particularly, and elsewhere in the solar system. I think it's time that we transitioned to a solar system-going civilization and species. And, as an outgrowth of all of this then, I wonder about whether we can, and whether we even should, think about transporting Earth-type life to other planets. Notably Mars, as a first example.
Vášnivo ma zaujíma budúcnosť ľudstva na Mesiaci a hlavne na Marse, ale aj inde v slnečnej sústave. Myslím, že je čas, aby sme prešli k slnečnému systému civilizácii a druhov. Zaujíma ma, či môžme alebo či by sme dokonca mali rozmýšľať o prenose pozemského typu života na iné planéty ako dôsledok tohoto všetkého. Obzvlášť na Mars, ako prvý príklad.
Something I never talk about in scientific meetings is how I actually got to this state and why I do the work that I do. Why don't I have a normal job, a sensible job? And then of course, I blame the Soviet Union. Because in the mid-1950s, when I was a tiny child, they had the audacity to launch a very primitive little satellite called Sputnik, which sent the Western world into a hysterical tailspin. And a tremendous amount of money went into the funding of science and mathematics skills for kids. And I'm a product of that generation, like so many other of my peers. It really caught hold of us, and caught fire, and it would be lovely if we could reproduce that again now.
Nikdy som na vedeckých stretnutiach nerozprávala o tom, ako som sa dostala do tohto položenia a prečo robím prácu, ktorú robím. Prečo nerobím normálnu prácu, nejakú praktickú činnosť? Samozrejme z toho viním Sovietsky zväz. Pretože uprostred päťdesiatych rokov, keď som bola drobným dieťaťom, mali odvahu vypustiť veľmi primitívny, malý satelit menom Sputnik, ktorý uvrhol západný svet do hysterickej vývrtky. A ukrutné množstvo peňazí išlo na podporu vedy a matematických schopností detí. A ja som produktom tej generácie, rovnako ako mnoho mojich vrstovníkov. Doslovne nás to uchvátilo a zapálilo a bolo by to nádherné, keby sme to teraz mohli zopakovať.
Of course, refusing to grow up -- -- even though I impersonate a grown-up in daily life, but I do a fairly good job of that -- but really retaining that childlike quality of not caring what other people think about what you're interested in, is really critical. The next element is the fact that I have applied a value judgment and my value judgment is that the presence of life is better than no life. And so, life is more valuable than no life. And so I think that that holds together a great deal of the work that people in this audience approach.
Pravdaže, nechuť dospieť -- i keď som sa v každodennom živote tvárila ako dospievajúca, napriek tomu ale robím celkom dobrú prácu, nie -- ale vážne, uchovanie si detskej schopnosti netrápiť sa názormi iných ľudí na to, čo vás zaujíma je skutočne kritické. Ďalším ohnivkom je skutočnosť, že mám určitý rebríček hodnôt a v mojom hodnotovom rebríčku platí, že prítomnosť života je lepšia ako žiadny život. Život je omnoho hodnotnejší, ako žiaden život. Myslím si, že to je spoločnou črtou veľkej časti prác, ktoré vykonávajú ľudia v tomto hľadisku.
I'm very interested in Mars, of course, and that was a product of my being a young undergraduate when the Viking Landers landed on Mars. And that took what had been a tiny little astronomical object in the sky, that you would see as a dot, and turned it completely into a landscape, as that very first primitive picture came rastering across the screen. And when it became a landscape, it also became a destination, and altered, really, the course of my life.
Samozrejme, veľmi sa zaujímam o Mars a je to dôsledok pristátia sond Viking na Marse v dobe, keď so bola mladá vysokoškoláčka. Je to úchvatné, keď sa nepatrný, malý astronomický objekt na oblohe, ktorý vidíte ako bodku, mení na krajinu vo chvíli, keď prichádza prvý, jednoduchý obrázok a postupne zapĺňa obrazovku. A keď sa stal krajinou, stal sa i poslaním a zmenil, naozaj, smer môjho života.
In my graduate years I worked with my colleague and mentor and friend, Steve Schneider, at the National Center for Atmospheric Research, working on global change issues. We've written a number of things on the role of Gaia hypothesis -- whether or not you could consider Earth as a single entity in any meaningful scientific sense, and then, as an outgrowth of that, I worked on the environmental consequences of nuclear war.
Počas svojich absolventských rokov som pracovala s mojim kolegom, učiteľom a priateľom Stevom Schneiderom v Národnom centre pre výskum atmosféry na problémoch globálnej zmeny. Veľa sme napísali o hypotéze Gaia -- či sa dá alebo nedá uvažovať o Zemi ako o jedinej entite v nejakom zmysluplnom vedeckom význame a potom, ako dôsledok toho, som pracovala na dopadoch nukleárnej vojny na životné prostredie.
So, wonderful things and grim things. But what it taught me was to look at Earth as a planet with external eyes, not just as our home. And that is a wonderful stepping away in perspective, to try to then think about the way our planet behaves, as a planet, and with the life that's on it. And all of this seems to me to be a salient point in history. We're getting ready to begin to go through the process of leaving our planet of origin and out into the wider solar system and beyond.
Nuž, naozaj krásne a súčasne desivé veci. Naučilo ma to ale pozerať na Zem ako na planétu zvonku, nielen ako na náš domov. Je to nádherná zmena perspektívy, skúšať uvažovať o správaní sa našej planéty ako planéty so životom. Všetko toto sa mi zdá byť mimoriadnym historickým okamihom. Blížime sa k momentu, keď budeme pripravení začať proces odchodu z našej materskej planéty do širšieho slnečného systému a aj za jeho hranice.
So, back to Mars. How hard is it going to be to find life on Mars? Well, sometimes it's really very hard for us to find each other, even on this planet. So, finding life on another planet is a non-trivial occupation and we spend a lot of time trying to think about that. Whether or not you think it's likely to be successful sort of depends on what you think about the chances of life in the universe. I think, myself, that life is a natural outgrowth of the increasing complexification of matter over time.
Ale späť k Marsu. Je ťažké nájsť život na Marse? Nuž, niekedy je pre nás naozaj veľmi ťažké nájsť sa navzájom, dokonca na tejto planéte. Takže, hľadanie života na inej planéte nie je jednoduchá činnosť a trávime veľa času rozmýšľaním o tom. Či veríte alebo nie, pravdepodobnosť úspechu závisí na tom, čo si myslíte o šanci života vo vesmíre. Myslím si, že život je prirodzený dôsledok narastajúcej zložitosti hmoty v priebehu času.
So, you start with the Big Bang and you get hydrogen, and then you get helium, and then you get more complicated stuff, and you get planets forming -- and life is a common, planetary-based phenomenon, in my view. Certainly, in the last 15 years, we've seen increasing numbers of planets outside of our solar system being confirmed, and just last month, a couple of weeks ago, a planet in the size-class of Earth has actually been found. And so this is very exciting news.
Začnite s Veľkým treskom a dostanete vodík, potom dostanete hélium a potom zložitejšie látky až sa dostanete k vzniku planét -- a podľa mňa je život bežným, planétou podmieneným javom. Samozrejme, v posledných 15 rokoch vidíme vzrastajúci počet potvrdených planét mimo náš slnečný systém a práve minulý mesiac, pred pár týždňami, bola objavená planéta veľkosti Zeme. Nuž a toto je veľmi vzrušujúca správa.
So, my first bold prediction is that, is that in the universe, life is going to be everywhere. It's going to be everywhere we look -- where there are planetary systems that can possibly support it. And those planetary systems are going to be very common. So, what about life on Mars? Well, if somebody had asked me about a dozen years ago what I thought the chances of life on Mars would be, I would've probably said, a couple of percent. And even that was considered outrageous at the time. I was once sneeringly introduced by a former NASA official, as the only person on the planet who still thought there was life on Mars. Of course, that official is now dead, and I'm not, so there's a certain amount of glory in outliving your adversaries.
Moja prvá odvážna predpoveď je, že vo vesmíre je život všade. Bude všade, kam sa pozrieme, všade, kde sú planetárne systémy, ktoré ho môžu prípadne podporiť. A takéto planetárne systémy budú veľmi bežné. Takže, čo so životom na Marse? Nuž, keby sa ma pred tuctom rokov niekto spýtal, aká je podľa mňa šanca života na Marse, pravdepodobne by som povedala, že pár percent. A aj to by sa v tej dobe považovalo za škandalózne. Raz som bola bývalým funkcionárom NASA ironicky predstavená ako jediná osoba na planéte, ktorá si stále myslí, že na Marse existoval život. Samozrejme, ten funkcionár je teraz už mŕtvy a ja nie, takže v prežití vašich oponentov je určité množstvo slávy.
But things have changed greatly over the last dozen years. And the reason that they have changed is because we now have new information. The amazing Pathfinder mission that went in '97, and the MER Rover missions that are on Mars as we speak now and the European Space Agency's Mars Express, has taught us a number of amazing things. There is sub-surface ice on that planet. And so where there is water, there is a very high chance of our kind of life. There's clearly sedimentary rocks all over the place – one of the landers is sitting in the middle of an ancient seabed, and there are these amazing structures called blueberries, which are these little, rocky concretions that we are busy making biologically in my lab right now.
No ale veci sa významne zmenili v priebehu posledného tuctu rokov. Dôvodom tej zmeny je fakt, že máme nové informácie. Prekrásna misia Pathfinderu z roku 1997, misie MER roverov, ktoré sú na Marse teraz, keď spolu hovoríme a Mars Express Európskej vesmírnej agentúry nás naučili mnohým úžasným veciam. Na tej planéte existuje podpovrchový ľad. A tam, kde je voda, tam je veľká šanca existencie nášho druhu života. Zreteľné sedimentárne skaly sú všade naokolo jedného z modulov, ktorý sa nachádza na dne pradávneho mora. Nachádzajú sa tam tieto prekrásne štruktúry nazývané čučoriedky. Sú to tieto malé, kamenné konkrécie, ktoré sa práve teraz snažíme biologicky vyrobiť v mojom laboratóriu.
So, with all of these things put together, I think that the chances of life are much greater than I would've ever thought. I think that the chance of life having arisen on Mars, sometime in its past, is maybe one in four to maybe even half and half. So this is a very bold statement. I think it's there, and I think we need to go look for it, and I think it's underground. So the game's afoot, and this is the game that we play in astro-biology. How do you try to get a handle on extraterrestrial life? How do you plan to look for it? How do you know it when you find it? Because if it's big and obvious, we would've already found it -- it would've already bitten us on the foot, and it hasn't.
Takže, keď si dám všetky tieto veci dokopy, myslím, že šance života sú omnoho väčšie, ako som si kedy myslela. Myslím, že možnosť vzniku života na Marse, niekedy v minulosti, je možno jedna ku štyrom až možno pol na pol. Pravdaže, toto je veľmi odvážne tvrdenie. Myslím, že tam je, myslím, že tam potrebujeme ísť a hľadať ho a myslím, že sa nachádza pod povrchom. A hra pokračuje. Je to hra, ktorú hráme v astrobiológii. Ako sa máte snažiť vystopovať mimozemský život? Ako máte naplánovať jeho hľadanie? Ako spoznáte, keď ho nájdete? Pretože, keby bol veľký a obyčajný, už by sme ho našli -- už by do nás vrazil, ale to sa nestalo.
So, we know that it's probably quite cryptic. Very critically, how do we protect it, if we find it, and not contaminate it? And also, even perhaps more critically, because this is the only home planet we have, how do we protect us from it, while we study it? So why might it be hard to find? Well, it's probably microscopic, and it's never easy to study microscopic things, although the amazing tools that we now have to do that allow us to study things in much greater depth, at much smaller scales than ever before. But it's probably hiding, because if you are out sequestering resources from your environment, that makes you yummy, and other things might want to eat you, or consume you. And so, there's a game of predator-prey that's going to be, essentially, universal, really, in any kind of biological system. It also may be very, very different in its fundamental properties – its chemistry, or its size.
Vieme teda, že je dosť tajuplný. Naliehavý problém je, ako ho ochrániť pred kontamináciou, keď ho nájdeme? A tiež, možno ešte naliehavejší je problém, ako ochránime seba pred ním, keď ho budeme študovať, pretože toto je naša jediná planéta, ktorú máme. Takže, prečo môže byť ťažké nájsť ho? Nuž, pravdepodobne je mikroskopický a študovať mikroskopické veci nikdy nie je ľahké, hoci vynikajúce nástroje, ktoré teraz k tomu účelu máme, nám umožňujú študovať veci do väčšej hĺbky, pri menších rozmeroch ako kedykoľvek predtým. Pravdepodobne je skrytý, pretože ak ste vonku a získavate z vášho prostredia zdroje, to vás robí chutnými, môžu vás iné veci chcieť zjesť alebo absorbovať. Prebieha tam hra dravec - korisť, ktorá je v podstate univerzálna v akomkoľvek druhu biologického systému. Taktiež môže byť veľmi, veľmi odlišný vo svojich kľúčových vlastnostiach - v jeho chémii alebo veľkosti.
We say small, but what does that mean? Is it virus-sized? Is it smaller than that? Is it bigger than the biggest bacterium? We don't know. And speed of activity, which is something that we face in our work with sub-surface organisms, because they grow very, very slowly. If I were to take a swab off your teeth and plate it on a Petri plate, within about four or five hours, I would have to see growth. But the organisms that we work with, from the sub-surface of Earth, very often it's months -- and in many cases, years -- before we see any growth whatsoever. So they are, intrinsically, a slower life-form.
Hovoríme - malý, ale čo to znamená? Je veľký ako vírus? Je menší? Je väčší ako najväčšia baktéria? Nevieme. A čo rýchlosť aktivity, s ktorou sa potýkame v našej práci s podpovrchovými organizmami, pretože tie rastú veľmi, veľmi pomaly. Keby som zobrala výter z vašich zubov a dala ho do Petriho misky, v priebehu štyroch alebo piatich hodín by som videla prírastok. Avšak v prípade organizmov, s ktorými pracujeme, z podzemia, ubehnú mesiace a často roky, kým vidíme nejaký prírastok. Sú to vlastne pomalšie životné formy.
But the real issue is that we are guided by our limited experience, and until we can think out of the box of our cranium and what we know, then we can't recognize what to look for, or how to plan for it. So, perspective is everything and, because of the history that I've just briefly talked to you about, I have learned to think about Earth as an extraterrestrial planet. And this has been invaluable in our approach to try to study these things.
Ale skutočný problém je, že sme vedení našimi ohraničenými skúsenosťami, a pokiaľ sa neoslobodíme zo zajatia našich mozgov a poznatkov, nemôžme spoznať to, čo hľadáme alebo ako to naplánovať. Perspektíva je všetko a v dôsledku histórie, ktorú som vám tu stručne porozprávala, naučila som sa rozmýšľať o Zemi ako o mimozemskej planéte. A to bolo neoceniteľné v našom prístupe k štúdiu týchto vecí.
This is my favorite game on airplanes: where you're in an airplane and you look out the window, you see the horizon. I always turn my head on the side, and that simple change makes me go from seeing this planet as home, to seeing it as a planet. It's a very simple trick, and I never fail to do it when I'm sitting in a window seat. Well, this is what we apply to our work. This shows one of the most extreme caves that we work in. This is Cueva de Villa Luz in Tabasco, in Mexico, and this cave is saturated with sulfuric acid. There is tremendous amounts of hydrogen sulfide coming into this cave from volcanic sources and from the breakdown of evaporite -- minerals below the carbonates in which this cave is formed -- and it is a completely hostile environment for us. We have to go in with protective suits and breathing gear, and 30 parts per million of H2S will kill you. This is regularly several hundred parts per million. So, it's a very hazardous environment, with CO as well, and many other gases. These extreme physical and chemical parameters make the biology that grows in these places very special. Because contrary to what you might think, this is not devoid of life.
Moja obľúbená hra v lietadlách je takáto: Keď ste v lietadle a pozeráte sa cez okno, vidíte horizont. Já vždy nakloním hlavu nabok a táto jednoduchá zmena mi umožňuje prejsť od predstavy tejto planéty ako domova, k jej predstave ako cudzej planéty. Je to veľmi jednoduchý trik a nikdy ho nezabudnem urobiť, keď sedím na sedadle pri okne. Nuž a toto je prostredie, kde pracujeme. Na tomto zábere je jedna z najextrémnejších jaskýň v akej sme pracovali. Je to Cueva de Villa Luz v Tabascu, v Mexiku, a táto jaskyňa je presýtená kyselinou sírovou. Do jaskyne prúdi ohromné množstvo sírovodíka zo sopečných zdrojov a zo zlomov evaporitov -- minerálov pod vrstvami uhličitanov, v ktorých je jaskyňa vytvorená -- a to prostredie je pre nás absolútne nepriateľské. Museli sme tam používať ochranné obleky a dýchacie prístroje lebo už 30 častíc H2S z milióna vás zabije. Tu je normálne niekoľko stoviek častíc z milióna. Takže je to veľmi nepriateľské prostredie, plné CO a mnohých iných plynov. Tieto extrémné fyzikálne a chemické vlastnosti spôsobujú, že biológia fungujúca v jaskyni je veľmi zvláštna. Navzdory tomu, čo by ste si mohli myslieť, nie je bez života.
This is one of the richest caves that we have found on the planet, anywhere. It's bursting with life. The extremes on Earth are interesting in their own right, but one of the reasons that we're interested in them is because they represent, really, the average conditions that we may expect on other planets. So, this is part of the ability that we have, to try to stretch our imagination, in terms of what we may find in the future. There's so much life in this cave, and I can't even begin to scratch the surface of it with you.
Je to jedna z najbohatších jaskýň, akú sme kdekoľvek na planéte našli. Prekypuje životom. Pozemské extrémy sú zaujímavé samé o sebe, ale jeden z dôvodov, prečo sa o ne zaujímame je ten, že reprezentujú, priemerné podmienky, ktoré môžme očakávať na iných planétach. Časť našich schopností, nám umožňuje skúsiť napnúť svoju predstavivosť smerom k tomu, čo môžme nájsť v budúcnosti. V tej jaskyni je tak bohatý život a ja vám ho nemôžem dokonca ani len začať odkrývať.
But one of the most famous objects out of this are what we call Snottites, for obvious reasons. This stuff looks like what comes out of your two-year-old's nose when he has a cold. And this is produced by bacteria who are actually making more sulfuric acid, and living at pHs right around zero. And so, this stuff is like battery acid. And yet, everything in this cave has adapted to it. In fact, there's so much energy available for biology in this cave, that there's actually a huge number of cavefish. And the local Zoque Indians harvest this twice a year, as part of their Easter week celebration and Holy Week celebration.
Ale jeden z najznámejších, odtiaľ pochádzajúcich objektov je to, čo z očividných dôvodov nazývame Snottites (Sopeľ) Táto látka vyzerá ako to, čo vychádza z vášho detského nosa, keď ste prechladnutý. Tvoria ju baktérie, ktoré produkujú ešte viac kyseliny sírovej a žijú v prostredí s pH okolo nula. Tá látka je ako kyselina v batérii. Všetko v jaskyni sa tomu prispôsobilo. Naozaj, v tej jaskyni je tak veľa biologicky využiteľnej energie, že je tam skutočne veľký počet jaskynných rýb. Miestni indiáni kmeňa Zoque ich lovia dvakrát ročne ako súčasť ich Veľkonočných sviatkov.
This is very unusual for caves. In some of the other amazing caves that we work in -- this is in Lechuguilla cave in New Mexico near Carlsbad, and this is one of the most famous caves in the world. It's 115 miles of mapped passage, it's pristine, it has no natural opening and it's a gigantic biological, geo-microbiological laboratory. In this cave, great areas are covered by this reddish material that you see here, and also these enormous crystals of selenite that you can see dangling down. This stuff is produced biologically. This is the breakdown product of the bedrock, that organisms are busy munching their way through. They take iron and manganese minerals within the bedrock and they oxidize them. And every time they do that, they get a tiny little packet of energy. And that tiny little packet of energy is what they use, then, to run their life processes. Interestingly enough, they also do this with uranium and chromium, and various other toxic metals.
Toto je veľmi nezvyčajné pre jaskyne. Teraz niekoľko iných nádherných jaskýň, v ktorých sme pracovali. Toto je jaskyňa Lechuguilla v Novom Mexiku, neďaleko Carlsbadu, a toto je jedna z najznámejších jaskýň sveta. Má viac ako 185 km zmapovaných chodieb, je neporušená, nemá žiaden prirodzený otvor a je to gigantické biologické, geo-mikrobiologické laboratórium. Sú v nej tieto veľké plochy pokryté červenkastým materiálom, ktorý tu vidíte a tiež tieto obrovské kryštály selenitu. Tento materiál je vytvorený biologicky. Je to dôsledok porúch v podloží, ktorým sa predierajú organizmy. Zoxidujú železo a mangánové minerály z podložia. A vždy, keď to urobia, získajú malé množstvo energie. Tú malú dávku energie využívajú potom vo svojom životnom procese. Celkom zaujímave je, že to robia tiež s uránom, chrómom a rôznymi inými toxickými materiálmi.
And so, the obvious avenue for bio-remediation comes from organisms like this. These organisms we now bring into the lab, and you can see some of them growing on Petri plates, and get them to reproduce the precise biominerals that we find on the walls of these caves. So, these are signals that they leave in the rock record. Well, even in basalt surfaces in lava-tube caves, which are a by-product of volcanic activity, we find these walls totally covered, in many cases, by these beautiful, glistening silver walls, or shiny pink or shiny red or shiny gold. And these are mineral deposits that are also made by bacteria. And you can see in these central images here, scanning electron micrographs of some of these guys -- these are gardens of these bacteria.
A tak obvyklá cesta k bio-sanácii začína pri takýchto organizmoch. Tieto organizmy sme teraz priniesli do laboratória a tu vidíte niektoré z nich rásť v Petriho miske, kam sme im kvôli reprodukcii dali presné biominerály, ktoré sme našli na stenách jaskýň. Toto sú signály, ktoré zanechali v kamenných záznamoch. Dokonca aj na bazaltových povrchoch jaskýň v lávových kanáloch, ktoré sú vedľajšími produktami vulkanickej aktivity, nachádzame v mnohých prípadoch, steny úplne pokryté týmito prekrásnymi, striebro lesklými, ligotavo ružovými, červenými alebo zlatými povlakmi. A toto sú mineralogické depozity, ktoré tiež vytvorili baktérie. Na týchto obrázkoch uprostred máte možnosť vidieť mikrofotografie niektorých z týchto chlapíkov, vytvorené elektrónovým mikroskopom -- sú tam celé záhrady týchto baktérií.
One of the interesting things about these particular guys is that they're in the actinomycete and streptomycete groups of the bacteria, which is where we get most of our antibiotics. The sub-surface of Earth contains a vast biodiversity. And these organisms, because they're very separate from the surface, make a vast array of novel compounds. And so, the potential for exploiting this for pharmaceutical and industrial chemical uses is completely untapped, but probably exceeds most of the rest of the biodiversity of the planet.
Jedna zvláštnosť týkajúca sa konkrétne týchto chlapíkov je, že patria do bakteriálnych skupín actinomycét a streptomycét, ktoré nám poskytli väčšinu našich antibiotík. Zem pod povrchom obsahuje kolosálnu biodiverzitu. A tieto organizmy, pretože sú tak veľmi izolované od povrchu, vytvárajú mohutné zoskupenie nových zlúčenín. Potenciál pre ich využitie vo farmácii a priemyselnej chémii je absolútne nevyužitý, ale pravdepodobne presahuje väčšinu zvyšku biodiverzity planéty.
So, lava-tube caves-- I've just told you about organisms that live here on this planet. We know that on Mars and the Moon there are tons of these structures. We can see them. On the left you can see a lava tube forming at a recent eruption -- Mount Etna in Sicily -- and this is the way these tubes form. And when they hollow out, then they become habitats for organisms. These are all over the planet Mars, and we're busy cataloguing them now. And so, there's very interesting cave real estate on Mars, at least of that type.
Nuž, jaskyne v lávových kanáloch -- práve som vám porozprávala o organizmoch, ktoré v nich žijú na tejto planéte. Vieme, že na Marse a Mesiaci sú množstvá takýchto štruktúr. Tu ich môžeme vidieť. Vľavo je lávový kanál vytvorený pri nedávnej erupcii - Etna na Sicílii - a toto je spôsob, ako sa tieto kanály tvoria. A keď sa vytvoria, stanú sa útočiskom pre organizmy. Všetky tieto sú na planéte Mars a práve sa zaoberáme ich katalogizovaním. Tu je veľmi zaujímavá jaskyňa, skutočne existujúca aj na Marse, minimálne ten typ.
In order to access these sub-surface environments that we're interested in, we're very interested in developing the tools to do this. You know, it's not easy to get into these caves. It requires crawling, climbing, rope-work, technical rope-work and many other complex human motions in order to access these. We face the problem of, how can we do this robotically? Why would we want to do it robotically? Well, we're going to be sending robotic missions to Mars long in advance of human missions.
Aby sme sa dostali do týchto podzemných prostredí, veľmi sa zaujímame o vývoj nástrojov, ktoré nám to umožňujú. Viete, nie je to ľahké, dostať sa do takýchto jaskýň. Vyžaduje si to plazenie, lezenie, zlaňovanie osôb a techniky a mnoho iných zložitých ľudských činností, aby sa človek dostal dnu. Čelíme výzve, ako robiť túto prácu roboticky? Prečo to chceme robiť roboticky? Nuž, chystáme sa poslať robotickú misiu na Mars v predstihu pred misiami s ľuďmi.
And then, secondly, getting back to that earlier point that I made about the preciousness of any life that we may find on Mars, we don't want to contaminate it. And one of the best ways to study something without contaminating it is to have an intermediary. And in this case, we're imagining intermediary robotic devices that can actually do some of that front-end work for us, to protect any potential life that we find. I'm not going to go through all of these projects now, but we're involved in about half-a-dozen robotic development projects, in collaboration with a number of different groups. I want to talk specifically about the array that you see on the top.
A potom, za druhé, keď sa vrátim k mojej staršej práci o vzácnosti akéhokoľvek života, ktorý môžme na Marse nájsť, nechceme ho kontaminovať. Jedným z najlepších spôsobov, ako niečo študovať a nekontaminovať to, je mať prostredníka. V tomto prípade si predstavujeme ako prostredníka robotické zariadenia, ktoré by boli schopné robiť niektoré z tých počiatočných prác miesto nás, aby sme ochránili potenciálny život, ktorý nájdeme. Nebudem teraz rozoberať všetky tieto projekty, ale spolupracujeme s mnohými inými skupinami na asi pol tucte robotických vývojových projektov. Chcem hovoriť špeciálne o zoskupení, ktoré vidíte navrchu.
These are hopping microbot swarms. I'm working on this with the Field and Space Robotics Laboratory and my friend Steve Dubowsky at MIT, and we have come up with the idea of having little, jumping bean-like robots that are propelled by artificial muscle, which is one of the Dubowsky Lab's specialties -- are the EPAMs, or artificial muscles. And these allow them to hop. They behave with a swarm behavior, where they relate to each other, modeled after insect swarm behavior, and they could be made very numerous. And so, one can send a thousand of them, as you can see in this upper left-hand picture, a thousand of them could fit into the payload bay that was used for one of the current MER Rovers. And these little guys -- you could lose many of them. If you send a thousand of them, you could probably get rid of 90 percent of them and still have a mission. And so, that allows you the flexibility to go into very challenging terrain and actually make your way where you want to go.
Sú to skákajúce roje mikrobotov. Pracujem na nich s Field and Space Robotics Laboratory a s mojim priateľom Stevom Dubowskym z MIT. Prišli sme s nápadom mať malé, skákajúcim fazuľkám podobné roboty, ktoré sú poháňané umelým svalstvom. Jedna zo špecialít Dubowského laboratória sú EPAM alebo umelé svaly. A tie im umožňujú poskakovať. Správajú sa ako roj, kde každý súvisí s každým, podľa vzoru správania sa hmyzu v roji, a môžno ich vyrobiť vo veľmi veľkom počte. A navyše, možno ich poslať tisíce, ako vidíte na obrázku vľavo hore, tisícku ich možno naložiť do nákladového priestoru, ktorý použili pre jeden zo súčasných MER vozidiel. No a títo malí chlapíci -- môžte si dovoliť veľa ich stratiť, keď ich pošlete tisíce, mohli by ste ich pravdepodobne stratiť 90 percent a misia by mohla stále pokračovať. Flexibilita vám umožňuje ísť do veľmi ťažkého terénu a zvoliť si vlastnú cestu do cieľa.
Now, to wrap this up, I want to talk for two seconds about caves and the human expansion beyond Earth as a natural outgrowth of the work that we do in caves. It occurred to us a number of years ago that caves have many properties that people have used and other organisms have used as habitat in the past. And perhaps it's time we started to explore those, in the context of future Mars and the Moon exploration.
No teraz toto odložím. Chcem pár sekúnd rozprávať o jaskyniach a expanzii ľudstva mimo Zem ako o prirodzenom dôsledku práce, ktorú vykonávame v jaskyniach. Pred mnohými rokmi nás napadlo, že jaskyne majú veľa vlastností, ktoré ľudia a iné organizmy využívali ako svoj habitat. A snáď nastal čas, začať ich využívať v súvislosti s budúcimi výpravami na Mars a Mesiac.
So, we have just finished a NASA Institute for Advanced Concepts Phase II study, looking at the irreducible set of technologies that you would need in order to actually allow people to inhabit lava tubes on the Moon or Mars. It turns out to be a fairly simple and small list, and we have gone in the relatively primitive technology direction. So, we're talking about things like inflatable liners that can conform to the complex topological shape on the inside of a cave, foamed-in-place airlocks to deal with this complex topology, various ways of getting breathing gases made from the intrinsic materials of these bodies. And the future is there for us to use these lava-tube caves on Mars. And right now we're in caves, and we're doing science and recreation, but I think in the future we'll be using them for habitat and science on these other bodies.
Práve sme skončili Fázu II Inštitútu pokročilých štúdií NASA, v ktorej hľadáme nutný súbor technológií potrebných k tomu, aby ľudia mohli osídliť lávové kanály na Mesiaci a Marse. Ukazuje sa, že je to celkom jednoduchý a krátky zoznam a uberáme sa smerom k relatívne primitívnym technológiám. Hovoríme o veciach ako nafukovacie vložky, ktoré sa vedia prispôsobiť zložitému topologickému tvaru vo vnútri jaskyne, penové tesnenia vyhovujúce tejto zložitej topológii, rôzne spôsoby získavania dýchacích plynov vyrábaných z vnútorných materiálov týchto útvarov. Naša budúcnosť na Marse je vo využívaní jaskýň z lávových kanálov. Dnes využívame jaskyne na bádanie a rekreáciu, ale myslím, že v budúcnosti nám budú slúžiť ako obydlia a vedecké pracoviská na iných telesách.
Now, my view of what the current status of potential life on Mars is that it's probably been on the planet, maybe one in two chances. The question as to whether there is life on Mars that is related to life on Earth has now been very muddied, because we now know, from Mars meteorites that have made it to Earth, that there's material that can be exchanged between those two planets.
Podľa mňa, súčasný názor na potenciálny život na Marse je taký, že život tam bol s pravdepodobnosťou jedna ku dvom. Otázka, či život na Marse má nejaký vzťah k životu na Zemi je teraz veľmi hmlistá, lebo vďaka meteoritom z Marsu, ktorým sa podarilo trafiť Zem, vieme, že existuje určitá výmena materiálu medzi týmito dvomi planétami.
One of the burning questions, of course, is if we go there and find life in the sub-surface, as I fully expect that we will, is that a second genesis of life? Did life start here and was it transported there? Did it start there and get transported here? This will be a fascinating puzzle as we go into the next half-century, and where I expect that we will have more and more Mars missions to answer these questions. Thank you.
Jednou z horúcich otázok samozrejme je, že ak tam pôjdeme a nájdeme život pod povrchom, pričom som presvedčená, že to tak naisto bude, či to bude druhý vznik života. Začal život tu a bol prenesený tam? Začal tam a bol prenesený sem? Bude to fascinujúca hádanka, ktorú sa chystáme riešiť v nasledujúcom polstoročí a v dôsledku toho očakávam čoraz viac misií na Mars, ktoré budú mať za úlohu odpovedať na túto otázku. Ďakujem vám.