The career that I started early on in my life was looking for exotic life forms in exotic places, and at that time I was working in the Antarctic and the Arctic, and high deserts and low deserts. Until about a dozen years ago, when I was really captured by caves, and I really re-focused most of my research in that direction.
Cariera pe care am început-o devreme în viața mea era să caut forme de viață exotice în locuri exotice. și atunci lucram în Antartica și în Regiunea Arctică, în deșerturi înalte și joase. Până acum vreo 12 ani, când am fost cu adevărat fascinată de peșteri, și mi-am reconcentrat studiile în această direcție.
So I have a really cool day job-- I get to do some really amazing stuff. I work in some of the most extreme cave environments on the planet. Many of them are trying to kill us from the minute we go into them, but nevertheless, they're absolutely gripping, and contain unbelievable biological wonders that are very, very different from those that we have on the planet. Apart from the intrinsic value of the biology and mineralogy and geo-microbiology that we do there, we're also using these as templates for figuring out how to go look for life on other planets. Particularly Mars, but also Europa, the small, icy moon around Jupiter. And perhaps, someday, far beyond our solar system itself.
Am o slujbă de zi cu zi foarte cool -- ajung să fac niște chestii uimitoare. Lucrez în unele dintre cele mai extreme peșteri de pe planetă. Multe din ele încearcă să ne ucidă din secunda în care am intrat acolo, dar, cu toate acestea, sunt extrem de captivante, și conțin minuni biologice nemaipomenite care sunt foarte, foarte diferite de ce avem pe planetă. Pe lângă valoarea în sine a biologiei, mineralogiei și geo-microbiologiei pe care o practicăm acolo, le folosim și ca modele pentru a ne da seama cum să căutăm viață pe alte planete. În special Marte, dar și Europa, luna mică, înghețată a lui Jupiter. Și probabil, cândva, undeva foarte departe de sistemul nostru solar.
I'm very passionately interested in the human future, on the Moon and Mars particularly, and elsewhere in the solar system. I think it's time that we transitioned to a solar system-going civilization and species. And, as an outgrowth of all of this then, I wonder about whether we can, and whether we even should, think about transporting Earth-type life to other planets. Notably Mars, as a first example.
Sunt foarte pasionată de viitorul omenirii, pe Lună și pe Marte în special, și oriunde altundeva în sistemul solar. Cred că este vremea să trecem la un sistem solar variat și civilizat. Și, ca rezultat al acestora atunci, mă întreb dacă putem, sau dacă trebuie să ne gândim la transportarea vieții de pe Pământ pe alte planete. Considerabil Marte, ca prim exemplu.
Something I never talk about in scientific meetings is how I actually got to this state and why I do the work that I do. Why don't I have a normal job, a sensible job? And then of course, I blame the Soviet Union. Because in the mid-1950s, when I was a tiny child, they had the audacity to launch a very primitive little satellite called Sputnik, which sent the Western world into a hysterical tailspin. And a tremendous amount of money went into the funding of science and mathematics skills for kids. And I'm a product of that generation, like so many other of my peers. It really caught hold of us, and caught fire, and it would be lovely if we could reproduce that again now.
Ceva despre care nu am discutat niciodată în întâlnirile științifice este cum am ajuns la concluzia asta și de ce fac ceea ce fac. De ce nu am o slujbă normală, o slujbă practică? Apoi, desigur, dau vina pe Uniunea Sovietică. Pentru că la mijlocul anilor 1950, când eram un mic copil, ei au avut impertinența să lanseze un satelit mic și foarte primitiv numit Sputnik, care a trimis lumea din Vest într-o vâltoare isterică. Și sume imense de bani s-au investit în creșterea abilităților în știință și matematică la copii. Și sunt un produs al acelei generații, ca mulți alții dintre colegii mei. Ne-a captivat întru totul și s-a aprins, și ar fi încântător dacă am putea reproduce asta din nou acum.
Of course, refusing to grow up -- -- even though I impersonate a grown-up in daily life, but I do a fairly good job of that -- but really retaining that childlike quality of not caring what other people think about what you're interested in, is really critical. The next element is the fact that I have applied a value judgment and my value judgment is that the presence of life is better than no life. And so, life is more valuable than no life. And so I think that that holds together a great deal of the work that people in this audience approach.
Desigur, refuzând să mă maturizez -- -- deși mă dădeam drept un om matur în viața de zi cu zi, și mă pricep destul de bine la asta -- dar reținând cu adevărat acea calitate inocentă de a nu îmi păsa ce cred ceilalți despre ce te interesează pe tine, este cu adevărat critic. Următorul element este faptul că am folosit o judecată de valoare și decizia mea e că prezența vieții e mai bună decât absența ei. Și așa, viața e mai valoroasă decât absența ei. Și cred că acest lucru susține o bună parte din munca pe care oamenii din acest public o abordează.
I'm very interested in Mars, of course, and that was a product of my being a young undergraduate when the Viking Landers landed on Mars. And that took what had been a tiny little astronomical object in the sky, that you would see as a dot, and turned it completely into a landscape, as that very first primitive picture came rastering across the screen. And when it became a landscape, it also became a destination, and altered, really, the course of my life.
Sunt foarte interesată în Marte, desigur, și ăsta e produsul faptului că eram o studentă tânără când Viking Landers a aterizat pe Lună. Și acest lucru a luat ceva ce fusese un mic obiect mic din cer, pe care îl vedem ca un punct, și l-a transformat într-un peisaj, chiar de la prima poză primitivă care apărea pe ecran în mod treptat. Și când a devenit un peisaj, a devenit de asemenea și o destinație, și a alterat, realmente, cursul vieții mele.
In my graduate years I worked with my colleague and mentor and friend, Steve Schneider, at the National Center for Atmospheric Research, working on global change issues. We've written a number of things on the role of Gaia hypothesis -- whether or not you could consider Earth as a single entity in any meaningful scientific sense, and then, as an outgrowth of that, I worked on the environmental consequences of nuclear war.
În perioada post-universitară am lucrat cu colegul, mentorul și prietenul meu, Steve Schneider, la Centru Național pentru Cercetări Atmosferice, lucrând pe probleme vizând schimbările globale. Am scris câteva lucruri bazate pe rolul ipotezei Gaia -- dacă putem sau nu să considerăm Pământul ca o singură entitate în orice sens semnificativ științific, și apoi, ca o continuare la asta am lucrat la consecințele războiului nuclear asupra mediului.
So, wonderful things and grim things. But what it taught me was to look at Earth as a planet with external eyes, not just as our home. And that is a wonderful stepping away in perspective, to try to then think about the way our planet behaves, as a planet, and with the life that's on it. And all of this seems to me to be a salient point in history. We're getting ready to begin to go through the process of leaving our planet of origin and out into the wider solar system and beyond.
Așadar, lucruri frumoase dar și lucruri înfiorătoare. Dar ce am învățat a fost să mă uit la Pământ ca la o planetă în mod obiectiv, nu ca la casa noastră. Și aceasta e o schimbare bună de perspectivă, pentru a încerca să te gândești la modul în care planeta noastră se comportă, ca planetă, și cu viața pe care o găzduiește. Toate acestea par să fie un punct important în istorie. Ne pregătim să plecăm, prin procesul de părăsire a planetei noastre originare, în imensul sistem solar și chiar mai departe.
So, back to Mars. How hard is it going to be to find life on Mars? Well, sometimes it's really very hard for us to find each other, even on this planet. So, finding life on another planet is a non-trivial occupation and we spend a lot of time trying to think about that. Whether or not you think it's likely to be successful sort of depends on what you think about the chances of life in the universe. I think, myself, that life is a natural outgrowth of the increasing complexification of matter over time.
Deci, să revenim la Marte. Cât de greu o să fie să găsim viață pe Marte? Ei bine, câteodata este foarte greu să ne găsim unii pe alții, chiar și pe planeta noastră. Deci, găsirea vieții pe altă planetă este o ocupație neobișnuită și noi petrecem o grămadă de timp încercând să ne gândim la asta. Dacă credeți sau nu că o să avem succes, depinde de ce credeți despre șansele că există viață în Univers. Eu însumi cred că viața e un rezultat natural al creșterii complexității materiei în timp.
So, you start with the Big Bang and you get hydrogen, and then you get helium, and then you get more complicated stuff, and you get planets forming -- and life is a common, planetary-based phenomenon, in my view. Certainly, in the last 15 years, we've seen increasing numbers of planets outside of our solar system being confirmed, and just last month, a couple of weeks ago, a planet in the size-class of Earth has actually been found. And so this is very exciting news.
Deci, începem cu Big Bang-ul și avem hidrogen, apoi avem heliu, apoi apar niște chestii mai complicate, apoi planetele se formează -- și viața e un fenomen comun, bazat pe planete, în opinia mea. Cu siguranță, în ultimii 15 ani, am observat un număr crescând de planete din afara sistemului nostru solar fiind confirmate, și chiar luna trecută, acum câteva săptămâni, o planetă de mărimea Pământului a fost de fapt găsită. Astea sunt știri foarte captivante.
So, my first bold prediction is that, is that in the universe, life is going to be everywhere. It's going to be everywhere we look -- where there are planetary systems that can possibly support it. And those planetary systems are going to be very common. So, what about life on Mars? Well, if somebody had asked me about a dozen years ago what I thought the chances of life on Mars would be, I would've probably said, a couple of percent. And even that was considered outrageous at the time. I was once sneeringly introduced by a former NASA official, as the only person on the planet who still thought there was life on Mars. Of course, that official is now dead, and I'm not, so there's a certain amount of glory in outliving your adversaries.
Prima mea prezicere curajoasă e că, în Univers, viața va fi peste tot. Va fi oriunde ne vom uita -- unde sunt sisteme planetare care o pot întreține. Și aceste sisteme planetare vor fi foarte comune. Deci, cum e cu viața pe Marte? Ei bine, dacă cineva m-ar fi întrebat acum câțiva ani ce șanse ar fi să existe viață pe Marte, probabil aș fi spus că doar câteva procente. Și chiar asta era considerat scandalos atunci. Odată, am fost introdusă într-un mod sarcastic de către un fost oficial NASA, ca singura persoană de pe planetă care încă credea că există viață pe Marte. Desigur, acel oficial e acum mort, iar eu nu sunt, deci e o anumită cantitate de glorie în a trăi mai mult decât adversarii tăi.
But things have changed greatly over the last dozen years. And the reason that they have changed is because we now have new information. The amazing Pathfinder mission that went in '97, and the MER Rover missions that are on Mars as we speak now and the European Space Agency's Mars Express, has taught us a number of amazing things. There is sub-surface ice on that planet. And so where there is water, there is a very high chance of our kind of life. There's clearly sedimentary rocks all over the place – one of the landers is sitting in the middle of an ancient seabed, and there are these amazing structures called blueberries, which are these little, rocky concretions that we are busy making biologically in my lab right now.
Dar lucrurile s-au schimbat într-un mod plăcut în ultimii ani. Și motivul pentru care s-au schimbat este pentru că acum avem informații noi. Uluitoarea misiune Pathfinder care a avut loc în '97, și misiunile MER Rover care se desfășoară pe Marte chiar în momentul acesta și Agenția Europeană Spațială Mars Express, ne-a învățat o mulțime de lucruri uimitoare. Că există gheață subterană pe acea planetă. Și unde există apă, e o foarte mare șansă să existe viață ca a noastră. Sunt în mod clar roci sedimentare peste tot -- unul dintre landere stă pe fundul unei mări străvechi și există aceste structuri uimitoare numite afine, aceste mici, pietroase concrețiuni pe care încercăm să le creăm biologic în laboratorul meu chiar în acest moment.
So, with all of these things put together, I think that the chances of life are much greater than I would've ever thought. I think that the chance of life having arisen on Mars, sometime in its past, is maybe one in four to maybe even half and half. So this is a very bold statement. I think it's there, and I think we need to go look for it, and I think it's underground. So the game's afoot, and this is the game that we play in astro-biology. How do you try to get a handle on extraterrestrial life? How do you plan to look for it? How do you know it when you find it? Because if it's big and obvious, we would've already found it -- it would've already bitten us on the foot, and it hasn't.
Așadar, considerând toate acestea, cred că șansele de viață sunt mult mai mari decât aș fi crezut vreodată. Cred că șansele ca viața să fi apărut pe Marte, cândva în trecutul planetei, sunt una la patru până la chiar jumătate-jumătate. Aceasta este o afirmație foarte curajoasă. Cred că e acolo și cred că avem nevoie să o căutăm și cred că se află sub pământ. Deci jocul a început, și acesta e jocul pe care îl jucăm în astro-biologie. Cum poți să înțelegi, să controlezi viața extraterestrială? Cum plănuiești să o cauți? Cum știi când ai găsit-o? Pentru că dacă este mare și evidentă, deja am fi găsit-o -- ne-ar fi mușcat deja de picior și nu a făcut-o.
So, we know that it's probably quite cryptic. Very critically, how do we protect it, if we find it, and not contaminate it? And also, even perhaps more critically, because this is the only home planet we have, how do we protect us from it, while we study it? So why might it be hard to find? Well, it's probably microscopic, and it's never easy to study microscopic things, although the amazing tools that we now have to do that allow us to study things in much greater depth, at much smaller scales than ever before. But it's probably hiding, because if you are out sequestering resources from your environment, that makes you yummy, and other things might want to eat you, or consume you. And so, there's a game of predator-prey that's going to be, essentially, universal, really, in any kind of biological system. It also may be very, very different in its fundamental properties – its chemistry, or its size.
Deci, știm că e probabil foarte obscură. Foarte critic, cum o protejăm, dacă o găsim, cum nu o contaminăm? Și încă ceva, poate chiar mai critic, pentru că aceasta e singura planetă pe care o avem, cum o să ne protejăm de ea, în timp ce o studiem? De ce ar fi greu de găsit? Ei bine, este probabil microscopică și nu e niciodată ușor să studiezi lucruri microscopice, deși uneltele uimitoare pe care le avem să facem asta ne ajută să studiem lucrurile mai în profunzime, la scări mult mai mici decât oricând. Dar probabil se ascunde, pentru că dacă ești afară confiscând resurse din mediu, asta te face delicios și alte lucruri ar putea să vrea să te mănânce, să te consume. E un joc prădător-pradă care o să fie în esență cu adevărat universal, în orice fel de sistem biologic. De asemenea poate fi foarte, foarte diferit în proprietățile fundamentale -- chimia sa sau mărimea.
We say small, but what does that mean? Is it virus-sized? Is it smaller than that? Is it bigger than the biggest bacterium? We don't know. And speed of activity, which is something that we face in our work with sub-surface organisms, because they grow very, very slowly. If I were to take a swab off your teeth and plate it on a Petri plate, within about four or five hours, I would have to see growth. But the organisms that we work with, from the sub-surface of Earth, very often it's months -- and in many cases, years -- before we see any growth whatsoever. So they are, intrinsically, a slower life-form.
Spunem mic, dar cât înseamnă asta? De mărimea unui virus? Mai mic de atâta? E mai mare decât cea mai mare bacterie? Nu știm. Și viteza activității, care e ceva cu care ne confruntăm în activitatea noastră cu organismele subterane, pentru că ele cresc foarte, foarte încet. Dacă aș lua o mostră de pe dintele tău și aș așeza-o pe o placă petri, în aproximativ patru sau cinci ore, m-aș aștepta să văd creștere. Dar organismele cu care lucrăm din subteranul Pământului, foarte des trec luni -- și în multe cazuri, ani -- până vedem orice creștere. Deci ele sunt, intrinsec, o formă de viață înceată.
But the real issue is that we are guided by our limited experience, and until we can think out of the box of our cranium and what we know, then we can't recognize what to look for, or how to plan for it. So, perspective is everything and, because of the history that I've just briefly talked to you about, I have learned to think about Earth as an extraterrestrial planet. And this has been invaluable in our approach to try to study these things.
Dar adevărata problemă e că suntem ghidați de experiența noastră limitată, și până nu gândim într-un mod diferit de ceea ce știm, nu putem ști ce să căutăm, sau cum să ne pregătim pentru asta. Așadar, perspectiva reprezintă totul și, datorită istoriei de care tocmai v-am vorbit pe scurt, am învățat să mă gândesc la Pământ ca la o planetă extraterestrială. Și asta a fost de neprețuit în demersul nostru de a încerca să studiem aceste lucruri.
This is my favorite game on airplanes: where you're in an airplane and you look out the window, you see the horizon. I always turn my head on the side, and that simple change makes me go from seeing this planet as home, to seeing it as a planet. It's a very simple trick, and I never fail to do it when I'm sitting in a window seat. Well, this is what we apply to our work. This shows one of the most extreme caves that we work in. This is Cueva de Villa Luz in Tabasco, in Mexico, and this cave is saturated with sulfuric acid. There is tremendous amounts of hydrogen sulfide coming into this cave from volcanic sources and from the breakdown of evaporite -- minerals below the carbonates in which this cave is formed -- and it is a completely hostile environment for us. We have to go in with protective suits and breathing gear, and 30 parts per million of H2S will kill you. This is regularly several hundred parts per million. So, it's a very hazardous environment, with CO as well, and many other gases. These extreme physical and chemical parameters make the biology that grows in these places very special. Because contrary to what you might think, this is not devoid of life.
Acesta e jocul meu preferat în avioane: când ești într-un avion și te uiți pe fereastră, vezi orizontul. Întotdeauna îmi întorc capul pe o parte și acea simplă schimbare mă duce de la a vedea această planetă drept casă, la a o vedea ca pe o planetă. E un truc foarte simplu și niciodată nu a dat greș, când am loc la geam. Asta e ce facem noi în munca noastră. Asta arată una dintre cele mai extreme peșteri în care lucrăm. Aceasta e Cueva de Villa Luz din Tabasco, în Mexic, și această peșteră e îmbibată cu acid sulfuric. Acolo se găsesc cantități uriașe de hidrogen sulfurat care vin în această peșteră din surse vulcanice și din descompunerea vaporilor -- mineralele de sub carbonați în care această peșteră e formată -- și e un mediu cu totul ostil pentru noi. Trebuie să intrăm cu costume de protecție și echipament de respirat și 30 de părți pe milion de H2S te vor ucide. De obicei sunt câteva sute de părți pe milion. Deci, e un mediu foarte riscant, de asemenea cu CO și multe alte gaze. Acești parametri fizici și chimici extremi fac biologia care crește în aceste locuri foarte specială. Contrar la ce ați putea crede, nu este lipsită de viață.
This is one of the richest caves that we have found on the planet, anywhere. It's bursting with life. The extremes on Earth are interesting in their own right, but one of the reasons that we're interested in them is because they represent, really, the average conditions that we may expect on other planets. So, this is part of the ability that we have, to try to stretch our imagination, in terms of what we may find in the future. There's so much life in this cave, and I can't even begin to scratch the surface of it with you.
Aceasta e una dintre cele mai bogate peșteri pe care le-am găsit pe planetă, oriunde. Abundă de viață. Aceste extreme pe Pământ sunt interesante și așa, dar unul dintre motivele pentru care suntem interesați de ele, e pentru că reprezintă, într-adevăr, condițiile medii la care ne așteptăm pe alte planete. Asta e o parte a capabilității pe care o avem, să încercăm să ne lărgim imaginația legat de ce putem găsi în viitor. E atât de multă viață in această peșteră și nici măcar nu pot începe să o analizez nici măcar superficial împreună cu voi.
But one of the most famous objects out of this are what we call Snottites, for obvious reasons. This stuff looks like what comes out of your two-year-old's nose when he has a cold. And this is produced by bacteria who are actually making more sulfuric acid, and living at pHs right around zero. And so, this stuff is like battery acid. And yet, everything in this cave has adapted to it. In fact, there's so much energy available for biology in this cave, that there's actually a huge number of cavefish. And the local Zoque Indians harvest this twice a year, as part of their Easter week celebration and Holy Week celebration.
Dar unul dintre cele mai faimoase obiecte de aici sunt ce noi numim Snottites (mucoși), pentru motive evidente. Arată ca ceea ce iese din nasul unui copil de doi ani atunci când e răcit. Și e produsă de bacteria care de fapt produce mai mult acid sulfuric și trăiește la ph-uri aproape de zero. Și așa, această chestie e ca acidul de baterie. Și totuși, totul în această peșteră s-a adaptat. De fapt, e așa de multă energie utilizabilă pentru biologia din peșetră încât există realmente un număr uriaș de pești de peșteră. Și indienii Zoque locali recoltează de două ori pe an, ca parte din celebrarea săptămânii Paștelui și săptămânii Sfinte.
This is very unusual for caves. In some of the other amazing caves that we work in -- this is in Lechuguilla cave in New Mexico near Carlsbad, and this is one of the most famous caves in the world. It's 115 miles of mapped passage, it's pristine, it has no natural opening and it's a gigantic biological, geo-microbiological laboratory. In this cave, great areas are covered by this reddish material that you see here, and also these enormous crystals of selenite that you can see dangling down. This stuff is produced biologically. This is the breakdown product of the bedrock, that organisms are busy munching their way through. They take iron and manganese minerals within the bedrock and they oxidize them. And every time they do that, they get a tiny little packet of energy. And that tiny little packet of energy is what they use, then, to run their life processes. Interestingly enough, they also do this with uranium and chromium, and various other toxic metals.
Ăsta e un lucru foarte neobișnuit pentru peșteri. În alte peșteri uimitoare în care lucrăm -- aceasta e peștera Lechguilla din New Mexico, aproape de Carlsbad, și aceasta e una dintre cele mai faimoase peșteri din lume. Sunt 185 de kilometri de tunele puse pe hartă, e virgină, nu are nicio deschizătură naturală și este un gigant laborator biologic și geo-microbiologic. În această peșteră, mari suprafețe sunt acoperite de acest material roșiatic pe care îl vedeți aici, și de asemenea aceste cristale enorme de selenit pe care le vedeți atârnând. Aceste chestii sunt produse în mod biologic. Acesta este produsul descompunerii rocilor, în care organismele sunt ocupate să își facă loc. Ele iau mineralele feroase si mangane din adâncuri și le oxidează. Și de fiecare dată când fac asta, ele obțin un mic pachet de energie. Și acel pachet mic de energie e ce folosesc ele ca să iși desfășoare procesul vieții. Destul de interesant, ele fac asta și cu uraniul și cu cromul, și cu alte metale toxice variate.
And so, the obvious avenue for bio-remediation comes from organisms like this. These organisms we now bring into the lab, and you can see some of them growing on Petri plates, and get them to reproduce the precise biominerals that we find on the walls of these caves. So, these are signals that they leave in the rock record. Well, even in basalt surfaces in lava-tube caves, which are a by-product of volcanic activity, we find these walls totally covered, in many cases, by these beautiful, glistening silver walls, or shiny pink or shiny red or shiny gold. And these are mineral deposits that are also made by bacteria. And you can see in these central images here, scanning electron micrographs of some of these guys -- these are gardens of these bacteria.
Și așa, calea evidentă pentru bio-remediere vine de la organisme ca acestea. Aceste organisme pe care noi le aducem în laborator acum și unele le puteți vedea crescând pe plăcile Petri și le folosim ca să reproducem biominerale precise pe care le găsim pe pereții acestor peșteri. Deci, acestea sunt semne că ele lasă urme în roci. Ei bine, chiar și în suprafețele peșterilor cu canale de lavă, care sunt produsele activității vulcanice, găsim acești pereți total acoperiți, în multe cazuri, de acești frumoși, sclipicioși pereti argintii sau roz, roșu sau auriu strălucitor. Și acestea sunt depozite minerale care sunt create de bacterii. Și după cum puteți vedea în imaginile acestea din centru, scanând electroni micrografici ale acestor organisme -- acestea sunt grădini formate din aceste bacterii.
One of the interesting things about these particular guys is that they're in the actinomycete and streptomycete groups of the bacteria, which is where we get most of our antibiotics. The sub-surface of Earth contains a vast biodiversity. And these organisms, because they're very separate from the surface, make a vast array of novel compounds. And so, the potential for exploiting this for pharmaceutical and industrial chemical uses is completely untapped, but probably exceeds most of the rest of the biodiversity of the planet.
Unul dintre lucrurile interesante despre aceste organisme particulare e că ele se află în grupuri de bacterii actinomicete și streptomicete, din care noi ne procurăm majoritatea antibioticelor. Subteranul Pământului conține o vastă biodiversitate. Și aceste organisme, pentru că sunt foarte separate de suprafață, creează o gamă de compuși noi. Potențialul exploatării acestui lucru pentru utilizare farmaceutică și chimică industrială este complet neexploatat, dar probabil întrec restul biodiversității de pe planetă.
So, lava-tube caves-- I've just told you about organisms that live here on this planet. We know that on Mars and the Moon there are tons of these structures. We can see them. On the left you can see a lava tube forming at a recent eruption -- Mount Etna in Sicily -- and this is the way these tubes form. And when they hollow out, then they become habitats for organisms. These are all over the planet Mars, and we're busy cataloguing them now. And so, there's very interesting cave real estate on Mars, at least of that type.
Deci, peșterile canal-de-lavă -- tocmai v-am povestit despre orgranismele care trăiesc aici pe această planetă. Noi știm că pe Marte și pe Luna se găsesc o mulțime de structuri similare. Le putem vedea. În stânga putem vedea un canal de lavă formându-se la o recentă erupție -- Muntele Etna din Sicilia -- și așa se formează aceste canale. Și când ele se adâncesc, devin habitate pentru organisme. Ele se află peste tot pe Marte, și suntem ocupați catalogându-le în acest moment. Există o resursă imobiliară de peșteri interesante pe Marte, cel puțin de acest fel.
In order to access these sub-surface environments that we're interested in, we're very interested in developing the tools to do this. You know, it's not easy to get into these caves. It requires crawling, climbing, rope-work, technical rope-work and many other complex human motions in order to access these. We face the problem of, how can we do this robotically? Why would we want to do it robotically? Well, we're going to be sending robotic missions to Mars long in advance of human missions.
Pentru a avea acces la aceste subterane de care suntem interesați, suntem foarte interesați în dezvoltarea uneltelor capabile să facă asta. Știți, nu este ușor să intrăm în aceste peșteri. Necesită târâre, cățărare, ornamente din frânghii, ornamente tehnice din frânghii și multe alte mișcări umane complexe pentru a avea acces. Ne lovim de problema, cum putem să facem asta automat? De ce am face-o automat? Ei bine, suntem pe cale să trimitem roboți în misiuni pe Marte cu mult înaintea misiunilor oamenilor.
And then, secondly, getting back to that earlier point that I made about the preciousness of any life that we may find on Mars, we don't want to contaminate it. And one of the best ways to study something without contaminating it is to have an intermediary. And in this case, we're imagining intermediary robotic devices that can actually do some of that front-end work for us, to protect any potential life that we find. I'm not going to go through all of these projects now, but we're involved in about half-a-dozen robotic development projects, in collaboration with a number of different groups. I want to talk specifically about the array that you see on the top.
Și acolo, în al doilea rând, revenind la ce am spus mai devreme despre prețiozitatea vieții pe care o putem găsi pe Marte, nu vrem să o contaminăm. Și una dintre cele mai bune metode de a studia ceva fără a contamina este printr-un intermediar. Și în acest caz, ne imaginăm ca intermediar mașinării robotice care pot face o parte din munca de interfață pentru noi, pentru a proteja orice viață pe care o putem găsi. Nu am de gând să vorbesc despre toate aceste proiecte acum, dar suntem implicați în aproape jumătate de duzină de proiecte de dezvoltare robotică în colaborare cu câteva grupuri diferite. Vreau să vorbesc în mod deosebit de mulțimea pe care o vedeți deasupra.
These are hopping microbot swarms. I'm working on this with the Field and Space Robotics Laboratory and my friend Steve Dubowsky at MIT, and we have come up with the idea of having little, jumping bean-like robots that are propelled by artificial muscle, which is one of the Dubowsky Lab's specialties -- are the EPAMs, or artificial muscles. And these allow them to hop. They behave with a swarm behavior, where they relate to each other, modeled after insect swarm behavior, and they could be made very numerous. And so, one can send a thousand of them, as you can see in this upper left-hand picture, a thousand of them could fit into the payload bay that was used for one of the current MER Rovers. And these little guys -- you could lose many of them. If you send a thousand of them, you could probably get rid of 90 percent of them and still have a mission. And so, that allows you the flexibility to go into very challenging terrain and actually make your way where you want to go.
Acestea sunt roiuri de microboți săltăreți. Lucrez la asta cu Laboratorul de Robotică Câmp și Spațiu și cu prietenul meu Steve Dubowsky de la MIT, și am venit cu idea de a avea niște mici, săltăreți roboți care sunt propulsați de un mușchi artificial, care e una dintre specialitățile laboratorului Dubwsky -- EPAM-urile, sau mușchii artificiali. Și asta îi ajută să sară. Se comportă ca un furnicar, unde interacționează unul cu celalalt, modelați după comportamentul furnicarului de insecte și pot fi foarte numeroși. Și așa, cineva poate trimite o mie din aceștia, după cum puteți vedea în partea stângă sus, o mie de astfel de roboței pot încăpea într-o încărcătură care a fost folosită pentru unul dintre actualii MER Rovers. Și acești indivizi micuți -- poți pierde mulți dintre ei. Dacă trimiți o mie de roboței, poți să pierzi 90 de procente din ei și încă să poți continua misiunea. Asta îți asigură flexibilitatea pentru a pătrunde pe terenuri grele și de a ajunge la destinație.
Now, to wrap this up, I want to talk for two seconds about caves and the human expansion beyond Earth as a natural outgrowth of the work that we do in caves. It occurred to us a number of years ago that caves have many properties that people have used and other organisms have used as habitat in the past. And perhaps it's time we started to explore those, in the context of future Mars and the Moon exploration.
Acum, pentru a încheia, vreau să vorbesc pentru două secunde despre peșterile și expansiunea umană din afara Pământului ca un rezultat natural al muncii pe care o facem noi în peșteri. Ni s-a întâmplat acum câțiva ani ca unele peșteri să aibă o mulțime de proprietăți pe care oamenii și alte organisme le-au folosit ca habitat în trecut. Și probabil e timpul să explorăm aceste lucruri, în contextul viitoarei explorări a lui Marte și a Lunii.
So, we have just finished a NASA Institute for Advanced Concepts Phase II study, looking at the irreducible set of technologies that you would need in order to actually allow people to inhabit lava tubes on the Moon or Mars. It turns out to be a fairly simple and small list, and we have gone in the relatively primitive technology direction. So, we're talking about things like inflatable liners that can conform to the complex topological shape on the inside of a cave, foamed-in-place airlocks to deal with this complex topology, various ways of getting breathing gases made from the intrinsic materials of these bodies. And the future is there for us to use these lava-tube caves on Mars. And right now we're in caves, and we're doing science and recreation, but I think in the future we'll be using them for habitat and science on these other bodies.
Deci, tocmai am terminat un studiu al Institutului NASA pentru Concepte Avansate Faza II, uitându-ne la ireductibilul set de tehnologii de care am avea nevoie pentru a permite oamenilor să locuiască în canale de lavă pe Lună sau pe Marte. Se dovedește a fi o listă simplă și scurtă și ne-am îndreptat spre direcția tehnologiei relativ primitive. Ne gândim la lucruri pneumatice care se pot modela conform suprafeței topologice complexe din interiorul unei peșteri, etanșare cu spumă pentru a face față acestei topologii complexe, variate metode de a obține gaze respirabile făcute din materiale proprii acestor corpuri. Și viitorul se află acolo pentru noi pentru a folosi aceste peșteri canal-de-lavă de pe Marte. Și chiar în acest moment ne aflăm în peșteri, făcând știință și recreere, dar cred că în viitor o să le folosim ca habitat pentru știință pe alte corpuri.
Now, my view of what the current status of potential life on Mars is that it's probably been on the planet, maybe one in two chances. The question as to whether there is life on Mars that is related to life on Earth has now been very muddied, because we now know, from Mars meteorites that have made it to Earth, that there's material that can be exchanged between those two planets.
Părerea mea despre starea curentă a potențialei vieți pe Marte e că probabil a fost pe planetă, una la două șanse. Întrebarea dacă există viață pe Marte asemănătoare vieții de pe Pământ a fost foarte mânjită, pentru că acum știm de la meteoriții de pe Marte care au ajuns pe Pământ, că există material care poate fi schimbat între aceste două planete.
One of the burning questions, of course, is if we go there and find life in the sub-surface, as I fully expect that we will, is that a second genesis of life? Did life start here and was it transported there? Did it start there and get transported here? This will be a fascinating puzzle as we go into the next half-century, and where I expect that we will have more and more Mars missions to answer these questions. Thank you.
Una din întrebările arzătoare, desigur, este dacă mergem acolo și găsim viață în subteran, cum mă și aștept că o să găsim, va fi asta a doua geneză a vieții? A început viața aici și a fost transportată acolo? A început acolo și a fost transportată aici? Acesta va fi un puzzle fascinant în timp ce trecem în cealaltă jumătate a secolului, și unde mă aștept să avem și mai multe misiuni pe Marte pentru a răspunde la aceste trei întrebări. Mulțumesc.