In 1776, a powerful empire was born in North America. The Lakotas had reached the Black Hills, the most sacred place and most coveted buffalo hunting grounds in the western plains.
در سال ۱۷۷۶، امپراطوری قدرتمندی در آمریکای شمالی متولد شد. لاکوتاها به بلک هیلز رسیده بودند که مقدسترین مکان و مطلوبترین شکارگاه بوفالو در دشتهای غربی بود.
Located in what is now South Dakota, control of the Black Hills, or Paha Sapa, marked the Lakotas as the dominant power in the American West. Just a few decades before, they were vying for power in the eastern woodlands— and losing.
این قبیله که در ایالت داکوتای جنوبی واقع شده، به لطف نظارت بلک هیلز یا باها سابا، قدرت برجستهای در آمریکای جنوبی به شمار میرفت. آنها همین چند دهه پیش، در جنگلهای غربی بر سر قدرت رقابت میکردند ـــ و شکست خوردند.
One of seven nations, or seven council fires, that made up the Sioux Alliance, the Lakotas had lived in the forests and wetlands between the Great Lakes and the Missouri Valley for centuries. In the 1600s, European colonizers destabilized this region. While some tribes profited by trading furs with new France, the Lakotas lived just out of range of the best trade opportunities. So in the early 1700s, they turned their attention west.
لاکوتا یکی از هفت قومی بود که اتحاد سو را تشکیل میدادند، لاکوتاها قرنها در جنگلها و تالابهای بین دریاچههای بزرگ و دره میزوری زندگی میکردند. در دهه ۱۶۰۰، استعمارگران اروپایی این منطقه را بیثبات کردند. درحالی که برخی قبایل از تجارت پوست حیوانات با فرانسه سود میبردند، لاکوتاها از بهترین فرصتهای تجارت محروم بودند. پس در اوایل دهه ۱۷۰۰، توجهشان را به غرب اختصاص دادند.
The western plains were much less fertile and abundant than the Lakotas’ homelands. The only easy access to food and water was immediately alongside the rivers— land Arikaras had already claimed.
دشتهای غربی از حاصلخیزی بسیار کمی نسبت به محل زندگی لاکوتاها برخوردار بود. تنها راه آسان دسترسی فوری به آب و غذا در امتداد رودخانهها بود ـــ زمینی که آریکاراها قبلا آن را تصرف کرده بودند.
To compete, the Lakotas became skilled buffalo hunters and warriors on horseback. They conquered the farming Arikaras, forcing them to pay tributes of maize and squash. When the Spanish arrived expecting to find lucrative trading grounds, they had to pay tolls to the Lakotas instead. In 1804, a new spectacle came floating up the Missouri River: Merriwether Lewis and William Clark. Lakota chief Black Buffalo refused to let them pass until they paid a hefty tribute.
برای مبارزه، لاکوتاها به شکارچیان بوفالو و جنگجویان ماهر سوار بر اسب تبدیل شدند. آنها مناطق کشاورزی آریکاراها را فتح کردند، و آنها را مجبور به پرداخت ذرت و کدو به عنوان مالیات کردند. وقتی اسپانیاییها رسیدند، انتظار زمینهای تجاری پرسود را داشتند، اما به جای آن باید به لاکوتاها هزینهای میپرداختند. در سال ۱۸۰۴، افراد جدیدی در امتداد رودخانه میزوری دیده شدند: مریودر لوییس و ویلیام کلارک. فرمانده بوفالوی سیاه تا زمانی که مالیات سنگینی ندادند، اجازه عبور به آنها نداد.
In spite of this rocky start, the expedition marked the beginning of a close trade alliance between the Lakotas and the United States. Lakota men hunted buffalo, while women processed the hides into robes for trade. The US government supplied guns, ammunition, and other goods, even providing Lakotas with smallpox vaccines that protected them from the deadly epidemics that ravaged other Native American nations.
با وجود این شروع متزلزل، این ملاقات آغاز یک اتحاد تجاری بین لاکوتاها و ایالات متحده بود. مردان لاکوتایی بوفالو شکار میکردند و زنان پوست را برای تجارت به چرم تبدیل میکردند. دولت آمریکا اسلحه، مهمات و سایر کالاها را تامین کرد، حتی واکسنهای آبله را برای لاکوتاها تدارک دید تا از آنها در مقابل این بیماری همهگیر مرگبار که آمریکاییهای محلی را به خاک و خون کشیده بود، محافظت کند
On paper, the United States had acquired the Lakotas’ lands from France in the Louisiana Purchase. But the Lakotas would not cede their lands because of an agreement between two foreign powers. Though there were 15,000 Lakotas and 23 million Americans, the bulk of US population and military might was concentrated on the east coast. Just getting an army to Lakota territory presented a huge expense, and once there they would face formidable warriors with deep local knowledge and alliances. To avoid a war it couldn’t afford and wouldn’t win, the US government attempted to appease the Lakotas, paying steep tributes of ammunition and rations demanded by Lakota leaders.
ایالات متحده با فرانسه قراردادی امضا کرد و حق مالکیت سرزمینهای لاکوتا که لوئیزیانا نام داشت را خرید. اما لاکوتاها نمیخواستند سرزمینهایشان را فقط به خاطر توافق دو قدرت واگذار کنند. علیرغم وجود ۱۵ هزار لاکوتایی و ۲۳ میلیون آمریکایی، بخش اعظم جمعیت و ارتش آمریکا در سواحل شرقی مستقر بودند. فقط آوردن یک ارتش به قلمرو لاکوتا هزینه هنگفتی به دنبال داشت، و در آنجا با جنگجویان نیرومندی با دانش محلی فراوان و اتحاد قوی روبهرو میشدند. دولت آمریکا برای جلوگیری از جنگی که نه توان به پایان رساندنش و نه پیروز شدندش را داشت، سعی کرد با تقدیم مهمات و جیرههای مورد نیاز، رهبران لاکوتا را آرام کند.
So while almost all the Native Americans in North America were being forced off their lands and onto reservations, the Lakota Empire was still expanding. By 1850, they controlled some 500,000 square kilometers. They were spread thinly across this vast area, moving their villages in pursuit of Buffalo. Though there was no central authority, the leaders of bands, or oyates, came together at annual Sun Dances to strategize and coordinate complex diplomatic operations. Lasting a few weeks each summer, Sun Dances were spiritual ceremonies that reaffirmed communal ties, appeased Wakan Tanka, the Great Spirit, and kept the world in balance.
در حالی که بیشتر سرخپوستان بومی در آمریکای شمالی مجبور به ترک محل زندگی و رفتن به محلهای اسکان تعبیه شده، شده بودند، امپراطوری لاکوتا همچنان در حال گسترش بود. تا سال ۱۸۵۰، آنها حدود ۵۰۰ هزار کیلومتر مربع را زیر سلطه خود داشتند. آنها پراکندگی بسیار کمی در این منطقه وسیع داشتند، و روستاهای خود را به دنبال بوفالوها حرکت میدادند. اگرچه هیچ دفتر مرکزی وجود نداشت، رهبران گروه یا اویاتاها برای رقص خورشید سالانه گرد هم آمدند تا عملیات پیچیده دیپلماتیک را برنامهریزی و سازماندهی کنند. چند هفته از تابستان هر سال صرف رقص خورشید میشد که مراسمی معنوی به منظور تاکید مجدد بر روابط اجتماعی، جلب خشنودی واکان تانکا (روح بزرگ) و حفظ هماهنگی جهان بود.
Starting in 1849, the California gold rush brought hordes of white settlers west, encroaching on Lakota territory and disturbing the buffalo herds. Lakota leaders correctly interpreted this migration as a signal that the US no longer intended to respect their claim to the land. In retaliation, they attacked wagon trains and government offices.
اوایل سال ۱۸۴۹، تب طلا در کالیفرنیا مهاجران سفیدپوست زیادی را به غرب کشاند، که به سرزمین لاکوتا تجاوز کردند و مزاحم گلههای بوفالو شدند. رهبران لاکوتا این مهاجرت را به نشان اینکه آمریکا قصد احترام گذاشتن به مالکیت آنها را ندارد، تفسیر کردند. برای تلافی، آنها به قطارها و ادارات دولتی حمله کردند.
As the conflict grew, Chief Red Cloud negotiated in Washington DC. While back in Lakota territory, chiefs Sitting Bull, Crazy Horse, and others prepared for battle. They mobilized their Cheyenne and Arapaho allies and almost all the other Sioux nations against the US.
با بالا گرفتن درگیری، رهبر «ابر سرخ» در واشنگتون دی سی به مذاکره نشست. در حالی که در لاکوتا، رهبران «گاو نشسته»، «اسب دیوانه» و بقیه آماده نبرد در منطقه میشدند. آنها متحدان آراپاهو و شاین خود و تقریبا تمام سایر اقوام سو را بر علیه آمریکا بسیج کردند.
In 1876, exactly 100 years after the Lakotas’ arrival, gold prospectors occupied the sacred Black Hills. For many Lakotas, this was the final straw. Following a vision by Sitting Bull, Crazy Horse led Lakota forces to decisively defeat the Americans in the Battle of the Little Bighorn.
در سال ۱۸۷۶،درست ۱۰۰ سال پس از ظهور لاکوتا جویندگان طلا بلک هیلز مقدس را اشغال کردند. برای بسیاری از لاکوتاها این تیر خلاص بود. با نظر گاو نشسته، اسب دیوانه لاکوتاها را برای شکست قاطعانه آمریکاییها در نبرد بیگهورن رهبری کرد.
After this victory, the Lakotas faced an even graver threat: wagon travel and railroad construction had decimated buffalo populations, and they faced starvation. To survive, they moved on to reservations, where the authorities murdered Sitting Bull and Crazy Horse and attempted to dismantle their culture, prohibiting the Sun Dance on reservations. The Lakotas started a protest movement called the Ghost Dance. Alarmed by this resistance, in 1890, the US Army massacred hundreds of Lakotas, many of them women and children, at Wounded Knee Creek.
پس از این پیروزی، لاکوتاها با تهدید بزرگتری روبهرو شدند. سفر با قطار و ساخت راه آهن جمعیت بوفالوها را نابود کرده بود و با گرسنگی روبهرو شدند. آنها برای زنده ماندن به منطقه اسکان تعبیه شده رفتند، جایی که مقامات آمریکایی گاو نشسته و اسب دیوانه را اعدام کردند و تلاش کردند تا فرهنگشان را برچیده و رقص خورشید را در آنجا ممنوع کنند. لاکوتاها جنبشی اعتراضی به نام رقص ارواح تشکیل دادند. ارتش آمریکا در سال ۱۸۹۰ برای متوقف کردن این مقاومت، صدها لاکوتایی را که شامل تعداد زیادی زن و کودک میشد را در نبرد «کشتار زانوی زخمی» قتل عام کرد.
Today, Lakotas continue to fight for their culture and their land. In 2016, they drew supporters worldwide to protest construction of the Dakota Access Pipeline through their reservation, continuing a long history of resistance to a government known for breaking its promises.
امروزه هنوز هم لاکوتاها به مبارزه برای فرهنگ و سرزمینشان ادامه میدهند. در سال ۲۰۱۶، آنها حامیان خود را از سراسر جهان برای اعتراض به احداث خط لوله لاکوتا که از منطقه آنها میگذشت فرا خواندند، و به مقاومت تاریخی طولانی خود در مقابل دولتی که به نقض وعدههای خود معروف است، ادامه دادند.