I want you to, for a moment, think about playing a game of Monopoly. Except in this game, that combination of skill, talent and luck that helped earn you success in games, as in life, has been rendered irrelevant, because this game's been rigged, and you've got the upper hand. You've got more money, more opportunities to move around the board, and more access to resources. And as you think about that experience, I want you to ask yourself: How might that experience of being a privileged player in a rigged game change the way you think about yourself and regard that other player?
Dua që për një moment të mendoni se jeni duke luajtur një lojë Monopoli, por në këtë lojë, kombinimi i aftësive, talentit dhe fatit që ju bën të suksesshëm në lojra, ashtu si në jetë, nuk merret në konsideratë, sepse loja është e manipuluar, dhe ti je në avantazh. Ti ke më shumë të holla, më shumë mundësi për lëvizje në lojë, dhe më shumë qasje tek burime të ndryshme. Kur ta mendoni këtë përvojë, unë dua që ju të pyesni veten se si përvoja e të qënit një lojtar i privilegjuar në një lojë të manipuluar ndryshon mënyren se si ti mendon per veten dhe se si e trajton lojtarin tjetër?
So, we ran a study on the UC Berkeley campus to look at exactly that question. We brought in more than 100 pairs of strangers into the lab, and with the flip of a coin, randomly assigned one of the two to be a rich player in a rigged game. They got two times as much money; when they passed Go, they collected twice the salary; and they got to roll both dice instead of one, so they got to move around the board a lot more.
Ne bëmë një studim në kampusin e Universitetit të Berkli i cili eksploronte mu këtë pyetje. Ne sollëm më shumë se 100 çifte të huajsh në laborator dhe me hedhjen e një monedhe vendosëm që një lojtar do ishte më i pasur në lojen e manipuluar. Lojtari "i pasur" mori dyfishin e parave. Kur ata kaluan pjesën "Shko" ata mblodhen dyfishin e rrogës dhe kishin të drejtë të hidhnin të dy zaret, në vend të njërit kështu që ata lëviznin rreth tabelës shumë më shumë.
(Laughter)
(Të qeshura)
And over the course of 15 minutes, we watched through hidden cameras what happened. What I want to do today, for the first time, is show you a little bit of what we saw. You'll to have to pardon the sound quality, because again, these were hidden cameras. So we've provided subtitles.
Për 15 minuta, ne shikuam se ç'po ndodhte përmes kamerave të fshehta. Sot, për herë të parë, dua t'ju tregoj pak nga ajo që pamë. Kërkoj ndjesë për cilësinë e zërit, sepse këto ishin kamera të fshehura. Kështu që keni edhe titrat.
[Video] Rich Player: How many 500s did you have?
Lojtari i pasur: Sa 500-she kishe ti?
Poor Player: Just one.
Lojtari i varfër: Vetëm një.
RP: Are you serious? PP: Yeah.
Lojtari i pasur: Vërtet? Lojtari i varfër: Po.
RP: I have three. (Laughs) I don't know why they gave me so much.
Lojtari i pasur: Unë kam tri. (të qeshura) Nuk e di përse më dhanë kaq shumë.
Paul Piff: So it was quickly apparent to players that something was up. One person clearly has a lot more money than the other person, and yet, as the game unfolded, we saw very notable differences, dramatic differences begin to emerge between the two players. The rich player started to move around the board louder, literally smacking the board with the piece as he went around.
Pra ishte e dukshme për lojëtarët që diçka nuk ishte në rregull. Është e qartë që një person ka më shumë para se personi tjetër, dhe prapë se prapë, me kalimin e lojës, ne pamë ndryshime të dukshme dhe të tepruara që filluan të shfaqen në mes të dy lojtarëve. Lojtari i pasur filloj të bënte më shumë zhurmë ndërsa lëvizte rreth tabelës së lojës, e godiste tabelën me ikonën e tij
(Game piece smacks board)
kur po sillej rreth.
We were more likely to see signs of dominance and nonverbal signs, displays of power and celebration among the rich players.
Ne pamë më shumë shenja të dominancës, shenja joverbale, tregim të fuqisë dhe festim tek lojtarët e pasur.
We had a bowl of pretzels positioned off to the side. It's on the bottom right corner. That allowed us to watch participants' consummatory behavior. So we're just tracking how many pretzels participants eat.
Ne e pozicionuam një tas me gjevrek krokante anash. Gjendet në këndin e djathtë, aty poshtë. Kjo na lejoi të shohim sjelljen konsumuese të pjesëmarrësve. Ne shënuam se sa gjevrek morën pjesëmarrësit
[Video] RP: Are those pretzels a trick?
Lojtari i pasur: A janë këta gjevrek një dredhi?
PP: I don't know.
Lojtari i varfër: Nuk e di.
Paul Piff: OK, so no surprises, people are on to us. They wonder what that bowl of pretzels is doing there in the first place. One even asks, like you just saw, "Is that bowl of pretzels there as a trick?" And yet, despite that, the power of the situation seems to inevitably dominate, and those rich players start to eat more pretzels.
PP: Pra nuk është befasuese që ata e dinin se ne po bënim diçka. Ata pyesnin se cili ishte qëllimi i tasit me gjevrek. Njëri prej tyre edhe pyeti, sic e patë, a është tasi i gjevrekve një dredhi? Sidoqoftë, pavarësisht nga kjo, fuqia e situatës duket që dominonte prap se prap, dhe lojtarët e pasur filluan të hanin më shumë gjevrek.
(Laughter)
[Video] RP: I love pretzels.
Lojtari i pasur: I adhuroj gjevrekët.
(Laughter)
(Të qeshura)
Paul Piff: And as the game went on, one of the really interesting and dramatic patterns that we observed begin to emerge was that the rich players actually started to become ruder toward the other person -- less and less sensitive to the plight of those poor, poor players, and more and more demonstrative of their material success, more likely to showcase how well they're doing.
PP: Me vazhdimin e lojës, pamë tek shfaqej një prej modeleve më interesante dhe dramatike dhe kjo ishte që lojtarët e pasur filluan të jenë më të pasjellshëm drejt personit tjetër, dhe çdo herë e më pak sensitivë për gjendjen e vështire të lojtarëve të varfër. Ata tregonin më shumë për suksesin e tyre material, dhe kishte më shumë gjasa që të tregonin se sa mirë ishin.
[Video] RP: I have money ...
Lojtari i pasur: Kam para për çdo gjë.
(Laughs) I have money for everything.
PP: How much is that?
Lojtari i varfër: Sa kushton ajo?
RP: You owe me 24 dollars. You're going to lose all your money soon. I'll buy it. I have so much money. I have so much money, it takes me forever.
Lojtari i pasur: Mi ke borxh 24 dollarë. Do ti humbasësh shumicën e parave së shpejti. Unë do ta blej. Kam shumë para. Kam aq shumë para sa më merr gjithë kohën ti numëroj.
RP 2: I'm going to buy out this whole board.
Lojtari i pasur 2: Do e blej të gjithë tabelen e lojës.
RP 3: You're going to run out of money soon. I'm pretty much untouchable at this point.
Lojtari i pasur 3: Do mbetesh pa para së shpejti. Jam i paprekshëm në këtë pikë.
(Laughter)
PP: Mendoj që ajo që është shumë
Paul Piff: And here's what I think was really, really interesting: it's that, at the end of the 15 minutes, we asked the players to talk about their experience during the game. And when the rich players talked about why they had inevitably won in this rigged game of Monopoly ...
shumë interesante, është që në fund të 15 minutave, i pyetëm lojtarët të flisnin për përvojën e tyre gjatë lojës. Kur lojtarët e pasur folën për arsyen e fitorës së pashmangshme të tyre, në këtë lojë të Manipuluar të Monopoli --
(Laughter)
(të qeshura)
They talked about what they'd done to buy those different properties and earn their success in the game.
ata folën për atë që ata kishin bërë për ti blerë gjithë ato prona dhe për të fituar lojën me sukses,
(Laughter)
dhe ata ishin shumë pak të vetëdijshëm
And they became far less attuned to all those different features of the situation -- including that flip of a coin -- that had randomly gotten them into that privileged position in the first place. And that's a really, really incredible insight into how the mind makes sense of advantage.
për gjithë vecoritë e ndryshme të situatës, duke përfshirë edhe hedhjen e monedhës që rastësisht i vendosi ata në pozitën e privilegjuar. Ky është një depërtim i pabesueshëm në atë sesi mendja logjikon avantazhet.
Now, this game of Monopoly can be used as a metaphor for understanding society and its hierarchical structure, wherein some people have a lot of wealth and a lot of status, and a lot of people don't; they have a lot less wealth and a lot less status and a lot less access to valued resources. And what my colleagues and I for the last seven years have been doing is studying the effects of these kinds of hierarchies. What we've been finding across dozens of studies and thousands of participants across this country is that as a person's levels of wealth increase, their feelings of compassion and empathy go down, and their feelings of entitlement, of deservingness, and their ideology of self-interest increase. In surveys, we've found that it's actually wealthier individuals who are more likely to moralize greed being good, and that the pursuit of self-interest is favorable and moral. Now, what I want to do today is talk about some of the implications of this ideology self-interest, talk about why we should care about those implications, and end with what might be done.
Kjo lojë Monopoli mund të përdoret si metaforë për të kuptuar shoqërinë dhe strukturën hierarkale, ku disa njerëz kanë shumë pasuri dhe status, dhe shumë të tjerë nuk i kanë këto gjëra. Ata kanë shumë më pak pasuri dhe status dhe shumë më pak qasje tek burimet e vlefshme. Unë dhe kolegët e mi kemi punuar për 7 vitet e fundit për të studiuar efektet e llojeve të tilla të hierarkive. Ajo që kemi gjetur në dyzina studimesh dhe mijra pjesëmarrës anë e mbanë shtetit është që kur niveli i pasurisë së një personi rritet, ndjenjat e dhembshurisë dhe empatisë zvogëlohen, dhe ndjenjat e së drejtës meritore për gjërat që kishin dhe ideologjia e interesit personal rritej. Në sondazhe, gjetëm që individët më të pasur janë ata që moralizojnë lakminë si një gjë të mirë, dhe ndjekja e interesit personal është e favorshme dhe morale. Sot dua t'ju flas për disa prej nënkuptimeve të kësaj ideologjie të interesit personal. Dua të flas se përse duhet të preokupohemi me këto nënkuptime, dhe të mbaroj me atë që mund të bëhet.
Some of the first studies that we ran in this area looked at helping behavior, something social psychologists call "pro-social behavior." And we were really interested in who's more likely to offer help to another person: someone who's rich or someone who's poor. In one of the studies, we bring rich and poor members of the community into the lab, and give each of them the equivalent of 10 dollars. We told the participants they could keep these 10 dollars for themselves, or they could share a portion of it, if they wanted to, with a stranger, who's totally anonymous. They'll never meet that stranger; the stranger will never meet them. And we just monitor how much people give. Individuals who made 25,000, sometimes under 15,000 dollars a year, gave 44 percent more of their money to the stranger than did individuals making 150,000, 200,000 dollars a year.
Disa prej studimeve të para që bëmë në këtë fushë shikonin sjelljen ndihmuese, një gjë që psikologët socialë e quajnë sjellje prosociale. Ishim të interesuar të dinim se kush ka më shumë gjasa ti ofrojë ndihmë një personi tjeter, dikush që është i pasur apo dikush që është i varfër. Në një prej studimeve, sollëm pjesëtarë të pasur dhe të varfër të komunitetit në laborator dhe u dhamë secilit një shumë baraz me 10 dollarë. U thamë pjesëmarrësve që ata mund ti mbanin 10 dollarë për vete, apo mund të ndanin një pjesë të saj nëse donin, me një te huaj i cili ishte absolutisht anonim. Ata kurrë s'do e takonin këtë të huaj dhe i huaji s'do i takonte ata. Morëm shënime se sa po dhuronin njerëzit. Individët që fitojnë 25,000 dhe ndonjëherë me pak se 15,000 në vit, i dhuruan të huajit 44 përqind më shumë para se sa individët që fitojnë 150,000 apo 200,000 dollar në vit.
We've had people play games to see who's more or less likely to cheat to increase their chances of winning a prize. In one of the games, we actually rigged a computer so that die rolls over a certain score were impossible -- You couldn't get above 12 in this game, and yet ... the richer you were, the more likely you were to cheat in this game to earn credits toward a $50 cash prize -- sometimes by three to four times as much.
Ne kemi vënë njerëz të luajnë lojra për të parë kush ka më shumë gjasa të bëjë hile për të rritur shanset e tyre për fitore. Në një prej lojrave, ne e manipuluam një kompjuter kështu që zaret nuk mund të hidheshin mbi pikë të caktuara. Ju nuk mund ti hidhnit më shumë se 12 pikë në këtë lojë dhe prapë, sa më i pasur që ishit aq më shumë shanse kishte që do bënit hile për të fituar kredi drejt një çmimi $50, dhe nganjëhere tri apo katër herë më shumë.
We ran another study where we looked at whether people would be inclined to take candy from a jar of candy that we explicitly identified as being reserved for children --
Ne bëmë një studim tjetër ku shikuam nëse njerëzit do merrnin sheqerka nga një tas sheqerkash që e kishim identifikuar qartë si të rezervuar për fëmijë --
(Laughter)
(të qeshura)
I'm not kidding -- I know it sounds like I'm making a joke. We explicitly told participants: "This candy is for children participating in a developmental lab nearby. They're in studies. This is for them." And we just monitored how much candy participants took. Participants who felt rich took two times as much candy as participants who felt poor.
nuk po bëj shaka. E di që duket sikur po bëj shaka. Ne ju thamë qartë pjesëmarrësve që ky tas sheqerkash ishte për fëmijë që po merrnin pjesë në një studim të zhvillimit në një laborator afër. Ata po marrin pjesë në studime. Kjo është për ata. Monitoruam se sa sheqerka morën pjesëmarrësit. Pjesëmarrësit që ndiheshin të pasur morën dy herë më shumë sheqerka se sa pjesëmarrësit që ndiheshin të varfër.
We've even studied cars. Not just any cars, but whether drivers of different kinds of cars are more or less inclined to break the law. In one of these studies, we looked at whether drivers would stop for a pedestrian that we had posed waiting to cross at a crosswalk. Now in California, as you all know, because I'm sure we all do this, it's the law to stop for a pedestrian who's waiting to cross. So here's an example of how we did it. That's our confederate off to the left, posing as a pedestrian. He approaches as the red truck successfully stops. In typical California fashion, it's overtaken by the bus who almost runs our pedestrian over.
Kemi studiuar edhe makinat, dhe jo çfarëdo makina, por nëse vozitësit e makinave të ndryshme janë më shumë apo më pak të inkurajuar të shkelin ligjin. Në një prej këtyre studimeve, ne shikuam nëse vozitësit do ndaleshin për këmbësorin që ne e pozicionuam tek vijat e bardha. Në Kaliforni, siç e dini të gjithë, sepse jam i sigurtë që të gjithë e bëjmë këtë, është ligj që të ndalemi për këmbësorët që po presin të kalojnë. Ja një shembul se si e bëmë. Personi në të majtë është pjesëmarrës i studimit që pozon si këmbësor. Ai afrohet përderisa kamionçina e kuqe ndalet. Në mode tipike të Kalifornise, tejkalohet nga autobusi që gati e shkel këmbësorin tonë.
(Laughter)
(të qeshura)
Now here's an example of a more expensive car, a Prius, driving through, and a BMW doing the same. So we did this for hundreds of vehicles on several days, just tracking who stops and who doesn't. What we found was as the expensiveness of a car increased ...
Ja një shembul i një makine më të shtenjtë, një Prius, që po kalon dhe nje BMW që po bën të njejtën. Bëmë këtë për qindra makina gjatë disa ditëve, dhe shënuam se kush ndalet e kush jo. Gjetëm që kur çmimi i makinës
(Laughter)
rritej,
the drivers' tendencies to break the law increased as well. None of the cars -- none of the cars -- in our least expensive car category broke the law. Close to 50 percent of the cars in our most expensive vehicle category broke the law. We've run other studies, finding that wealthier individuals are more likely to lie in negotiations, to endorse unethical behavior at work, like stealing cash from the cash register, taking bribes, lying to customers.
tendenca e vozitësit për të shkelur ligjin rritej po ashtu. Asnjëri prej makinave në kategorinë e makinave më të lira nuk e shkeli ligjin. Afër 50% të makinave më të shtrenjta e shkelën ligjin. Kemi bërë studime tjera që tregojnë se individët më të pasur gënjejnë më shumë në negociata, aprovojnë sjellje të pamoralshme në punë si vjedhje të hollash nga arka, marrje ryshfeti dhe gënjim të konsumatorëve.
Now, I don't mean to suggest that it's only wealthy people who show these patterns of behavior. Not at all -- in fact, I think that we all, in our day-to-day, minute-by-minute lives, struggle with these competing motivations of when or if to put our own interests above the interests of other people. And that's understandable, because the American dream is an idea in which we all have an equal opportunity to succeed and prosper, as long as we apply ourselves and work hard. And a piece of that means that sometimes, you need to put your own interests above the interests and well-being of other people around you. But what we're finding is that the wealthier you are, the more likely you are to pursue a vision of personal success, of achievement and accomplishment, to the detriment of others around you.
Nuk po sugjeroj që vetëm njerëzit e pasur tregojnë këtë model të sjelljes. Jo. Unë mendoj që secili prej nesh në jetën tonë të përditëshme kemi vështirësi me këto motivime garuese se kur apo nëse duhet të përkrahim interesat tona dhe jo ato të tjerëve. Kjo është e kuptueshme sepse ëndrra Amerikane është një ide në të cilën të gjithë ne kemi shanse të barabartë për të qenë të suksesshëm dhe për të prosperuar, përderisa punojmë shumë, dhe një pjesë e kësaj ndonjëherë do të thotë që. duhet të vendosni interesin tuaj mbi interesat dhe mirëqenjen e njerëzve rreth teje. Mirëpo ajo që po kuptojmë është që sa më i pasur të jesh, aq më shume ke gjasa të ndjekësh vizionin e suksesit personal të arritjeve, edhe nëse kjo rrugë rezulton në shkatërrimin e njerëzve rreth teje.
Here I've plotted for you the mean household income received by each fifth and top five percent of the population over the last 20 years. In 1993, the differences between the different quintiles of the population, in terms of income, are fairly egregious. It's not difficult to discern that there are differences. But over the last 20 years, that significant difference has become a Grand Canyon of sorts between those at the top and everyone else. In fact, the top 20 percent of our population own close to 90 percent of the total wealth in this country.
Këtu po ju tregoj të ardhurat mesatarë për shtëpi që fitohen nga çdo e pesta dhe e pesë përqindëshit më të lartë e shoqërisë gjatë 20 viteve të fundit. Në 1993, ndryshimi mes kuintileve të popullatës, duke marrë parasysh të ardhurat, ishte skandaloze. Nuk është e vështirë të thuhet që ka ndryshime. Por gjatë 20 viteve të fundit, ky ndryshim i dukshëm është bërë një lloj grand kanioni mes atyre në kulm dhe të tjerëve. Në të vërtetë, 20% më i pasur i popullatës posedojnë afër 90% to pasurisë totale në këtë shtet.
We're at unprecedented levels of economic inequality. What that means is that wealth is not only becoming increasingly concentrated in the hands of a select group of individuals, but the American dream is becoming increasingly unattainable for an increasing majority of us. And if it's the case, as we've been finding, that the wealthier you are, the more entitled you feel to that wealth, and the more likely you are to prioritize your own interests above the interests of other people, and be willing to do things to serve that self-interest, well, then, there's no reason to think that those patterns will change. In fact, there's every reason to think that they'll only get worse, and that's what it would look like if things just stayed the same, at the same linear rate, over the next 20 years.
Ne jemi në nivele të papara të pabarazisë ekonomike. Kjo do thotë që pasuria jo vetëm që po koncentrohet në duart e një grupi të vogel individualësh, por ëndrra Amerikane po bëhet shumë e paarritshme për shumicën prej nesh. Dhe nëse është ashtu siç po gjejmë që sa më i pasur të jesh, më shumë të drejtë për atë pasuri ndjen, dhe ke më shume gjasa të prioritarizosh interesat e tua mbi interesat e të tjerëve dhe jeni të gatshëm të bëni çdo gjë për interes personal, atëherë nuk ka arsye të mendoni që ky model do ndryshojë. Në të vërtetë, ka çdo arsye të mendojmë që ata vec do të bëhen më keq dhe ja se si do dukej nëse gjërat qëndrojnë si janë në një shkallë lineare, gjatë 20 viteve të ardhëshme.
Now inequality -- economic inequality -- is something we should all be concerned about, and not just because of those at the bottom of the social hierarchy, but because individuals and groups with lots of economic inequality do worse ... not just the people at the bottom, everyone. There's a lot of really compelling research coming out from top labs all over the world, showcasing the range of things that are undermined as economic inequality gets worse. Social mobility, things we really care about, physical health, social trust, all go down as inequality goes up. Similarly, negative things in social collectives and societies, things like obesity, and violence, imprisonment, and punishment, are exacerbated as economic inequality increases. Again, these are outcomes not just experienced by a few, but that resound across all strata of society. Even people at the top experience these outcomes.
Pabarazia, pabarazia ekonomike, është diçka për të cilën të gjithë duhet të brengosemi, dhe jo vetëm për shkak të atyre në fund të hierarkisë sociale, por sepse individët dhe grupet me pabarazi ekonomike janë si mos më keq, jo vetëm ata ne fund, por të gjithë. Ka shumë hulumtime bindëse që vijnë nga laboratorë të rëndësishëm nga e gjithë bota që tregojnë gjërat që e humbin rëndësinë kur pabarazia ekonomike rritet. Mobiliteti shoqëror, gjëra për të cilat interesohemi, shëndeti fizik, besimi shoqëror, të gjitha ulen kur pabarazija rritet. Ndërsa gjërat negative në kolektivet shoqërore dhe shoqëri gjërat si obeziteti, dhuna, burgimi, dhe dënimet rriten me rritjen e pabarazisë ekonomike. Siç thashë, këto janë rezultate që nuk përjetohen nga disa, por që prekin të gjitha shtresat e shoqërisë. Edhe njerëzit në kulm i përjetojnë këto rezultate.
So what do we do? This cascade of self-perpetuating, pernicious, negative effects could seem like something that's spun out of control, and there's nothing we can do about it, certainly nothing we as individuals could do. But in fact, we've been finding in our own laboratory research that small psychological interventions, small changes to people's values, small nudges in certain directions, can restore levels of egalitarianism and empathy. For instance, reminding people of the benefits of cooperation or the advantages of community, cause wealthier individuals to be just as egalitarian as poor people.
Pra, çfarë mund të bëjmë? Kjo ujëvarë e vetëvazhdueshme, e dëmshme, dhe me efekte negative mund të duket si diçka që ka dalë jashtë kontrollit, dhe nuk mund të bëjmë gjë rreth saj, sigurisht s'mund të bëjmë asgjë si individë. Por në hulumtimet e laboratorit tonë ne po gjejmë që ndërhyrje të vogla psikologjike, ndërrime të vogla të vlerave të njerëzve, shtyrje të vogla në një drejtim të caktuar, mund të rikthejnë nivelet e barazisë dhe dhemshurisë. Për shembull, kur ju kujtojmë njerëzve për dobitë e bashkëpunimit, dhe avantazhet e komunitetit, i bëjmë të pasurit të jenë aq egalitarë sa të varfërit.
In one study, we had people watch a brief video, just 46 seconds long, about childhood poverty that served as a reminder of the needs of others in the world around them. And after watching that, we looked at how willing people were to offer up their own time to a stranger presented to them in the lab, who was in distress. After watching this video, an hour later, rich people became just as generous of their own time to help out this other person, a stranger, as someone who's poor, suggesting that these differences are not innate or categorical, but are so malleable to slight changes in people's values, and little nudges of compassion and bumps of empathy.
Në një studim, i vumë njerëzit të shohin një video të shkurtër, vetëm 46 sekonda të gjatë, për varfërinë fëmijërore po ishte një rikujtim i nevojave që të tjerët rreth tyre kishin, dhe pasi e shihnin këtë ne pamë sesa të gatshëm ishin njerëzit të ofrojnë kohën e tyre për një të huaj që u prezantohej në laborator dhe ishte i shqetësuar. Pasi shikonin videon, një orë më vonë, njerëzit e pasur ishin aq bujar me kohën e tyre për të ndihmuar personin tjetër sa ishin të varfërit. Kjo sugjeron që këto dallime nuk janë të lindura apo kategorike, por ndryshojnë me një ndërrim të vogël të vlerave të njerëzve, dhe me shtyrje të vogla të keqardhjes dhe dhembshurisë.
And beyond the walls of our lab, we're even beginning to see signs of change in society. Bill Gates, one of our nation's wealthiest individuals, in his Harvard commencement speech, talked about the problem of inequality facing society as being the most daunting challenge, and talked about what must be done to combat it, saying, "Humanity's greatest advances are not in its discoveries -- but in how those discoveries are applied to reduce inequity." And there's the Giving Pledge, in which more than 100 of our nation's wealthiest individuals are pledging half of their fortunes to charity. And there's the emergence of dozens of grassroots movements, like "We are the 1 percent," "Resource Generation," or "Wealth for Common Good," in which the most privileged members of the population, members of the one percent and elsewhere, people who are wealthy, are using their own economic resources, adults and youth alike -- that's what's most striking to me -- leveraging their own privilege, their own economic resources, to combat inequality by advocating for social policies, changes in social values and changes in people's behavior that work against their own economic interests, but that may ultimately restore the American dream.
Përtej mureve të laboratorit tonë, ne po fillojmë të shohim shenja të ndërrimit në shoqëri. Bill Gates, një prej individëve më të pasur të shtetit tonë, në fjalimin e tij në diplomim të Harvardit, foli për problemin e pabarazisë me të cilin ballafaqohet shoqëria si sfida më e madhe dhe foli për atë që duhet bërë për ta ndalur, duke thënë "Arritjet me të mëdha të njerëzimit nuk janë zbulimet e tij, por ajo se si i aplikojmë këto zbulime për të reduktuar pabarazinë." Pastaj është Premtimi Dhurues në të cilin më shume sa 100 prej individëve më të pasur të shtetit tonë po premtojnë të dhurojnë gjysmën e pasurisë për bamirësi. Kemi edhe shfaqjen e dyzinave të lëvizjeve sikur Ne jemi Një Përqindëshi, dhe Gjenerata e Burimeve, apo Pasuri për të Mirën e Përbashkët, në të cilën anëtarët më të privilegjuar të popullatës anëtarë të 1% dhe vendeve tjera njerëz që janë të pasur, po përdorin burimet e tyre ekonomike, të rritur dhe të rinj, kjo më çudit më së shumti, po i japin privilegjet e tyre, burimet e tyre ekonomike, për të luftuar pabarazinë duke përkrahur politika shoqërore, ndryshime në vlera sociale, dhe ndryshime në sjelljen e njerëzve, të cilët punojnë kundër interesit të tyre ekonomik por të cilët mund të rikthejnë ëndrrën Amerikane.
Thank you.
Faleminderit.
(Applause)
(Duartrokitje)