The idea of eliminating poverty is a great goal. I don't think anyone in this room would disagree. What worries me is when politicians with money and charismatic rock stars --
Armoede oplossen is een prachtig doel. Daar zal iedereen hier het wel mee eens zijn. Wat mij zorgen baart, is wanneer politici met geld en charismatische rocksterren
(Laughter)
deze woorden gebruiken,
use the words, " ... it all just sounds so, so simple."
het allemaal zo makkelijk klinkt.
Now, I've got no bucket of money today and I've got no policy to release, and I certainly haven't got a guitar. I'll leave that to others. But I do have an idea, and that idea is called Housing for Health.
Ik heb geen emmer geld vandaag, ik breng geen beleid uit, en ik heb zeker geen gitaar. Dat laat ik aan anderen over. Maar ik heb wel een idee: Housing for Health.
Housing for Health works with poor people. It works in the places where they live, and the work is done to improve their health. Over the last 28 years, this tough, grinding, dirty work has been done by literally thousands of people around Australia and, more recently, overseas, and their work has proven that focused design can improve even the poorest living environments. It can improve health and it can play a part in reducing, if not eliminating, poverty.
Housing for Health werkt met arme mensen, daar waar ze wonen om hun gezondheid te verbeteren. Over de laatste 28 jaar, is dit zware, harde en vieze werk gedaan door letterlijk duizenden mensen rondom Australië, en meer recent ook overzee. Het toonde aan dat een doelgerichte constructie zelfs de meeste armzalige levensomstandigheden kan verbeteren. Het verbetert de gezondheid en het speelt een rol in het verminderen, zo niet oplossen van armoede.
I'm going to start where the story began -- 1985, in Central Australia. A man called Yami Lester, an Aboriginal man, was running a health service. Eighty percent of what walked in the door, in terms of illness, was infectious disease -- third world, developing world infectious disease, caused by a poor living environment.
Mijn verhaal begint in 1985, in centraal Australië. Yami Lester, een Aboriginal, leidde een dienst gezondheidszorg. Tachtig procent van de zieken had een besmettelijke ziekte -- typisch voor ontwikkelingslanden en veroorzaakt door armzalige levensomstandigheden.
Yami assembled a team in Alice Springs. He got a medical doctor. He got an environmental health guy. And he hand-selected a team of local Aboriginal people to work on this project. Yami told us at that first meeting, "There's no money," -- always a good start -- " ... no money, you have six months, and I want you to start on a project --" which, in his language, he called "Uwankara Palyanku Kanyintjaku," which, translated, is "a plan to stop people getting sick" -- a profound brief. That was our task.
Yami stelde een team samen in Alice Springs. Het bestond uit een medische arts, iemand van milieugezondheid. en enkele lokale Aboriginals om te werken aan dit project. Bij de eerste vergadering was er geen geld. Altijd een goed begin: geen geld. We hadden zes maanden en moesten starten met een project dat hij in zijn taal "uwankara palyanku kanyintjaku" noemde, wat betekent: "een plan om ziektes bij mensen te stoppen", een diepzinnige opdracht. Dat was onze taak.
First step, the medical doctor went away for about six months. And he worked on what were to become these nine health goals -- what were we aiming at? After six months of work, he came to my office and presented me with those nine words on a piece of paper.
De eerste stap, de medische arts verdween voor ongeveer zes maanden, en werkte aan wat uiteindelijk onze negen gezondheidsdoelen zouden worden. Na zes maanden kwam hij naar mijn kantoor en toonde mij negen woorden op een stukje papier.
[The 9 Healthy Living Practices: Washing, clothes, wastewater, nutrition, crowding, animals, dust, temperature, injury]
[wassen, kleding, afvalwater, voeding, overbevolking, dieren+, stof, temperatuur, verwonding.] Ik was niet onder de indruk.
I was very unimpressed. Big ideas need big words, and preferably a lot of them. This didn't fit the bill. What I didn't see and what you can't see was that he'd assembled thousands of pages of local, national and international health research that filled out the picture as to why these were the health targets.
Kom op. Grote ideeën hebben grote woorden nodig en het liefst een heleboel. Dit paste daar niet bij. Wat ik niet zag en wat jullie niet kunnen zien: hij verzamelde duizenden bladzijdes over lokaal, nationaal en internationaal gezondheidsonderzoek, waaruit de gezondheidsdoelen voortkwamen.
The pictures that came a bit later had a very simple reason. The Aboriginal people who were our bosses and the senior people were most commonly illiterate, so the story had to be told in pictures of what these goals were. We worked with the community, not telling them what was going to happen in a language they didn't understand.
waaruit de gezondheidsdoelen voortkwamen. De beelden, die iets later kwamen, hadden een simpele verklaring. Van de Aboriginals die onze bazen waren, waren de ouderen veelal analfabeet. Het verhaal van de doelen moest verteld worden in beelden. We werken samen met de gemeenschap en vertellen hen wat er gaat gebeuren in een taal die zij begrijpen.
So we had the goals and each one of these goals -- and I won't go through them all -- puts at the center the person and their health issue, and it then connects them to the bits of the physical environment that are actually needed to keep their health good. And the highest priority, you see on the screen, is washing people once a day, particularly children.
We hadden de doelen, en elk doel -- ik loop ze niet allemaal door -- plaatst de persoon en zijn gezondheidsprobleem centraal. Het verbindt hen met de delen van het fysieke milieu die nodig zijn om ze gezond te houden. De hoogste prioriteit, je ziet het op het scherm: één keer per dag mensen, en vooral kinderen wassen.
And I hope most of you are thinking, "What? That sounds simple."
Jullie denken wellicht: "Wat? Dat klinkt simpel."
Now, I'm going to ask you all a very personal question. This morning before you came, who could have had a wash using a shower? I'm not going to ask if you had a shower, because I'm too polite. That's it.
Ik ga jullie een erg persoonlijke vraag stellen. Wie kon zichzelf vanochtend wassen onder de douche? Ik ga jullie niet vragen of je hebt gedoucht, omdat ik te beleefd ben. (Gelach)
(Laughter)
Oké. Goed.
All right, I think it's fair to say most people here could have had a shower this morning.
Je kan gerust stellen dat de meeste mensen hier vanochtend hadden kunnen douchen.
I'm going to ask you to do some more work. I want you all to select one of the houses of the 25 houses you see on the screen. I want you to select one of them and note the position of that house and keep that in your head. Have you all got a house? I'm going to ask you to live there for a few months, so make sure you've got it right. It's in the northwest of Western Australia, very pleasant place.
Ik vraag nog wat meer werk van jullie. Ik wil dat jullie allemaal één van de 25 huizen op het scherm selecteren. Selecteer er één, en onthoud de positie van dat huis. en onthoud de positie van dat huis. Hebben jullie allemaal een huis? Jullie moeten daar een paar maanden leven, zorg dat je het juiste hebt. Het is in het noordwesten van West-Australia, een plezierige plek. Laten we kijken of jullie douche in dat huis werkt.
OK. Let's see if your shower in that house is working. I hear some "Aw!" and I hear some "Ah!"
Ik hoor wat "aw"s en "aah".
If you get a green tick, your shower's working. You and your kids are fine. If you get a red cross, well, I've looked carefully around the room and it's not going to make much difference to this crew. Why? Because you're all too old. I know that's going to come as a shock to some of you, but you are. And before you get offended and leave, I've got to say that being too old, in this case, means that pretty much everyone in the room, I think, is over five years of age.
Bij een groene vink, werkt je douche. Je gezin zit goed. Als je een rood kruis krijgt... ik heb aandachtig rondgekeken en voor jullie zal het weinig verschil maken. Jullie zijn allemaal te oud. Dat is misschien schokkend, maar het is zo. Voordat jullie beledigd weglopen, moet ik zeggen dat te oud zijn hier betekent dat vrijwel iedereen in deze ruimte, denk ik, ouder is dan vijf jaar.
We're really concerned with kids naught to five. And why? Washing is the antidote to the sort of bugs, the common infectious diseases of the eyes, the ears, the chest and the skin that, if they occur in the first five years of life, permanently damage those organs. They leave a lifelong remnant. That means that by the age of five, you can't see as well for the rest of your life. You can't hear as well for the rest of your life. You can't breathe as well. You've lost a third of your lung capacity by the age of five. And even skin infection, which we originally thought wasn't that big a problem, mild skin infections naught to five give you a greatly increased chance of renal failure, needing dialysis at age 40. This is a big deal, so the ticks and crosses on the screen are actually critical for young kids.
Wij besteden veel aandacht aan kinderen van nul tot vijf. Waarom? Wassen is hét middel tegen bacteriën, van vaak voorkomende besmettelijke ziekten in de ogen, de oren, de borst en de huid die, als ze voorkomen in de eerste vijf levensjaren, organen permanent beschadigen. Ze laten levenslange sporen na. Dat betekent dat je op vijfjarige leeftijd, slecht ziet voor de rest van je leven, slecht hoort voor de rest van je leven. Je ademt ook niet meer zo goed: je verliest een derde van je longcapaciteit op vijfjarige leeftijd. Zelfs huidinfecties, waarvan we eerst dachten dat het niet zo'n groot probleem was, milde huidinfecties tussen nul en vijf jaar geven je een hoog risico op nierfalen, waardoor dialyse nodig is op 40-jarige leeftijd. Dit is belangrijk, dus de vinkjes en kruisen op het scherm zijn doorslaggevend voor jonge kinderen.
Those ticks and crosses represent the 7,800 houses we've looked at nationally around Australia, the same proportion. What you see on the screen -- 35 percent of those not-so-famous houses lived in by 50,000 indigenous people -- 35 percent had a working shower. Ten percent of those same 7,800 houses had safe electrical systems. And 58 percent of those houses had a working toilet. These are by a simple, standard test. In the case of the shower: does it have hot and cold water, two taps that work, a shower rose to get water onto your head or onto your body, and a drain that takes the water away? Not well-designed, not beautiful, not elegant -- just that they function. And the same tests for the electrical system and the toilets.
De vinkjes en kruisen representeren de 7.800 huizen, die we door heel Australië hebben bekeken, in deze verhouding. Wat je ziet op het scherm – 35 procent van die huizen met slechte reputatie, bewoond door 50.000 inheemse mensen -- 35 procent had een werkende douche. Tien procent van die 7.800 huizen had veilige elektrische systemen en 58 procent van die huizen had een werkend toilet. We deden een simpele, standaardtest: voor een douche: heeft hij warm en koud water, twee kranen die werken, een douchekop waar je kan onder staan en een afvoer die het water wegvoert? Niet mooi ontworpen, niet mooi, niet elegant -- enkel functioneel. En dezelfde test voor het elektrische systeem en de toiletten.
Housing for Health projects aren't about measuring failure -- they're actually about improving houses. We start on day one of every project. We've learned -- we don't make promises, we don't do reports. We arrive in the morning with tools, tons of equipment, trades, and we train up a local team on the first day to start work. By the evening of the first day, a few houses in that community are better than when we started in the morning.
Housing for Health meet niet waar het faalt. Het gaat om het verbeteren van huizen. Dag één van ieder project -- we hebben geleerd geen beloftes te maken en niet te rapporteren. We arriveren 's ochtends met gereedschap, een berg apparatuur en vakmanschap en we trainen een lokaal team om te beginnen met werken. Tegen de avond zijn enkele huizen in die gemeenschap beter dan toen we 's ochtends begonnen.
That work continues for six to 12 months, until all the houses are improved and we've spent our budget of 7,500 dollars total per house. That's our average budget. At the end of six months to a year, we test every house again. It's very easy to spend money. It's very difficult to improve the function of all those parts of the house. And for a whole house, the nine healthy living practices, we test, check and fix 250 items in every house.
Dat werk gaat 6 tot 12 maanden door, totdat alle huizen zijn verbeterd en we ons budget van 7.500 dollar per huis hebben uitgegeven. Dat is ons gemiddelde budget. Na zes maanden tot een jaar, testen we ieder huis opnieuw. Het is erg makkelijk om geld uit te geven. Het is erg moeilijk om de functie van al deze onderdelen van het huis te verbeteren. Het is erg moeilijk om de functie van al deze onderdelen van het huis te verbeteren. Voor de negen gezond-leven-principes testen, checken en repareren we 250 onderdelen in ieder huis.
And these are the results we can get with our 7,500 dollars. We can get showers up to 86 percent working, we can get electrical systems up to 77 percent working and we can get 90 percent of toilets working in those 7,500 houses. (Applause)
Dit zijn de resultaten die we realiseren met onze 7.500 dollar: we kunnen 86 procent van de douches, 77 procent van de elektrische systemen en 90 procent van de toiletten laten werken in die 7.500 huizen. Dankjewel. (Applaus)
Thank you.
(Applause)
De teams doen fantastisch werk.
The teams do a great job, and that's their work.
I think there's an obvious question that I hope you're thinking about. Why do we have to do this work? Why are the houses in such poor condition? Seventy percent of the work we do is due to lack of routine maintenance -- the sort of things that happen in all our houses. Things wear out, should have been done by state government or local government, simply not done, the house doesn't work. Twenty-one percent of the things we fix are due to faulty construction -- literally things that are built upside down and back to front. They don't work, we have to fix them.
Ik denk dat er een duidelijk vraag is waarvan ik hoop dat jullie daarover denken. Waarom moeten we dit werk doen? Waarom zijn de huizen in zo'n slechte staat? Zeventig procent van het werk dat wij doen, ontstaat door een gebrek aan routine-onderhoud, het soort dingen zich voordoet in al onze huizen: dingen verslijten. Een taak van de lokale of de staatsoverheid. Simpelweg niet gedaan, dus het huis werkt niet. Eenentwintig procent van de dingen die wij repareren, ontstaat door foutieve constructie, dingen die ondersteboven en van achter naar voren zijn gebouwd. Ze werken niet. Wij moeten ze repareren.
And if you've lived in Australia in the last 30 years, the final cause -- you will have heard always that indigenous people trash houses. It's one of the almost rock-solid pieces of evidence which I've never seen evidence for, that's always reeled out as "That's the problem with indigenous housing." Well, nine percent of what we spend is damage, misuse or abuse of any sort. We argue strongly that the people living in the house are simply not the problem. And we'll go a lot further than that; the people living in the house are actually a major part of the solution. Seventy-five percent of our national team in Australia -- over 75 at the minute -- are actually local, indigenous people from the communities we work in. They do all aspects of the work.
Als je de laatste 30 jaar in Australië woonde: je hoorde voortdurend dat inheemse mensen huizen kapot maken. Het is één van de bijna waterdichte bewijzen, waarvan ik nog nooit bewijs zag. Het is geen probleem van de inheemse behuizing. Slechts negen procent van het budget gaat op aan schade, verkeerd gebruik of misbruik. Slechts negen procent van het budget gaat op aan schade, verkeerd gebruik of misbruik. Wij benadrukken dat de bewoners simpelweg niet het probleem zijn. Wij gaan nog een stuk verder dan dat. De bewoners zijn eigenlijk het grootste deel van de oplossing. Vijfenzeventig procent van ons nationale team in Australië, meer dan 75 op het moment, zijn lokale, inheemse mensen van de gemeenschappen waar wij in werken. Ze doen alle aspecten van het werk.
(Applause)
(Applaus)
In 2010, for example, there were 831, all over Australia, and the Torres Strait Islands, all states, working to improve the houses where they and their families live, and that's an important thing.
In 2010, bijvoorbeeld, waren er 831, over heel Australië en de Straat Torreseilanden, die werkten om hun huizen en die van hun familie te verbeteren, die werkten om hun huizen en die van hun familie te verbeteren, en dat is belangrijk.
Our work's always had a focus on health. That's the key. The developing world bug, trachoma, causes blindness. It's a developing-world illness, and yet, the picture you see behind is in an Aboriginal community in the late 1990s, where 95 percent of school-aged kids had active trachoma in their eyes, doing damage.
Ons werk focuste altijd op gezondheid. Dat is het voornaamste. Trachoom, een bacterie van de ontwikkelingslanden, veroorzaakt blindheid. Het is een ziekte van de ontwikkelingslanden. De afbeelding die je hier ziet, is van een Aboriginal gemeenschap in de late jaren 90, waar 95 procent van de leerplichtige kinderen actieve trachoom hadden, die hun ogen beschadigt.
OK, what do we do? Well, first thing we do, we get showers working. Why? Because that flushes the bug out. We put washing facilities in the school as well, so kids can wash their faces many times during the day. We wash the bug out.
Wat doen we nu? We zorgen eerst dat de douches werken. Waarom? Omdat dat de bacterie wegspoelt. We plaatsen ook wasruimtes op school, zodat kinderen hun gezicht meerdere keren kunnen wassen. We wassen de bacterie weg.
Second, the eye doctors tell us that dust scours the eye and lets the bug in quick. So what do we do? We call up the doctor of dust, and there is such a person. He was loaned to us by a mining company. He controls dust on mining company sites. And he came out and, within a day, it worked out that most dust in this community was within a meter of the ground, the wind-driven dust -- so he suggested making mounds to catch the dust before it went into the house area and affected the eyes of kids. So we used dirt to stop dust. We did it. He provided us dust monitors. We tested and we reduced the dust.
Ten tweede: oogartsen vertelden ons dat stof het oog schuurt zodat de bacterie sneller toeslaat. Onze oplossing? We bellen de stofdokter. Ja, die bestaat. We leenden hem van een mijnbouwbedrijf. Hij beheerst stof op de mijnbouwlocaties. Hij kwam en onmiddellijk werd duidelijk dat het meeste stof in de gemeenschap kwam van wind-gedreven stof, binnen een meter boven de grond. Hij stelde voor heuvels te maken om het stof tegen te houden voordat het in het bewoonde gebied terechtkwam en in de ogen van kinderen. We gebruikten modder om stof te stoppen. We kregen het voor elkaar. Hij voorzag ons van stofmonitoren. We deden testen en verminderden het stof.
Then we wanted to get rid of the bug generally. So how do we do that? Well, we call up the doctor of flies -- and, yes, there is a doctor of flies. As our Aboriginal mate said, "You white fellows ought to get out more."
Toen wilden we de bacterie uitroeien. Hoe deden we dat? We belden de vliegendokter. Ja, die bestaat ook. Zoals onze Aboriginal-vriend zei: "Jullie witte gasten moeten vaker naar buiten."
(Laughter)
(Gelach)
And the doctor of flies very quickly determined that there was one fly that carried the bug. He could give school kids in this community the beautiful fly trap you see above in the slide. They could trap the flies, send them to him in Perth. When the bug was in the gut, he'd send back by return post some dung beetles. The dung beetles ate the camel dung, the flies died through lack of food, and trachoma dropped. And over the year, trachoma dropped radically in this place, and stayed low. We changed the environment, not just treated the eyes. And finally, you get a good eye.
De vliegendokter stelde snel vast dat één soort vlieg de bacterie meedroeg. Hij gaf de schoolkinderen in deze gemeenschap een mooie vliegenvanger, die je op de slide ziet. Ze vingen de vliegen en stuurden ze naar hem in Perth. Als de bacterie in de darmen zat, stuurde hij per retourpost wat mestkevers terug. De mestkevers aten de kamelenstront, en de vliegen stierven door een gebrek aan voedsel. Trachoom nam af. Gedurende het jaar, kelderde trachoom in deze plaats en bleef laag. We hebben het milieu veranderd, niet alleen de ogen behandeld. En je krijgt een gezond oog.
All these small health gains and small pieces of the puzzle make a big difference. The New South Wales Department of Health, that radical organization, did an independent trial over three years to look at 10 years of the work we've been doing in these sorts of projects in New South Wales. And they found a 40 percent reduction in hospital admissions for the illnesses that you could attribute to the poor environment -- a 40 percent reduction.
Al deze kleine toenames in gezondheid, kleine stukjes van de puzzel, maken een groot verschil. Het New South Wales ministerie van Volksgezondheid, die radicale organisatie, deed een onafhankelijke proef over drie jaar, om ons werk van 10 jaar met dit soort projecten in New South Wales, te beoordelen. Ze vonden een afname van 40 procent in ziekenhuisopnames voor de ziektes die worden veroorzaakt door een armzalig milieu. Een afname van 40 procent.
(Applause)
(Applaus)
Just to show that the principles we've used in Australia can be used in other places, I'm just going to go to one other place, and that's Nepal. And what a beautiful place to go. We were asked by a small village of 600 people to go in and make toilets where none existed. Health was poor. We went in with no grand plan, no grand promises of a great program, just the offer to build two toilets for two families. It was during the design of the first toilet that I went for lunch, invited by the family into their main room of the house. It was choking with smoke. People were cooking on their only fuel source, green timber. The smoke coming off that timber is choking, and in an enclosed house, you simply can't breathe. Later we found the leading cause of illness and death in this particular region is through respiratory failure.
Om te laten zien dat de principes die wij gebruikten in Australië ook elders gebruikt kunnen worden, ga ik gewoon naar een andere plaats: Nepal. Wat een prachtige plaats om heen te gaan. Een klein dorp van 600 mensen vroeg ons toiletten te maken. Gezondheid was armzalig. We gingen erheen zonder groots plan, zonder grootse beloftes of een groot programma, alleen met het aanbod om twee toiletten voor twee families te bouwen. Het was tijdens het ontwerpen van het eerste toilet dat ik voor de lunch uitgenodigd werd in de woonkamer van het huis van die familie. De rook binnen was verstikkend. Er werd gekookt op hun enige bron van brandstof: groen hout. De rook van dat hout is verstikkend en in een gesloten huis kan je niet ademen. We ontdekten dat ademhalingsproblemen de voornaamste reden van ziektes en sterfte in deze regio is. We ontdekten dat ademhalingsproblemen de voornaamste reden van ziektes en sterfte in deze regio is.
So all of a sudden, we had two problems. We were there originally to look at toilets and get human waste off the ground, that's fine. But all of a sudden now there was a second problem: How do we actually get the smoke down? So two problems, and design should be about more than one thing. Solution: Take human waste, take animal waste, put it into a chamber, out of that, extract biogas, methane gas. The gas gives three to four hours cooking a day -- clean, smokeless and free for the family.
Opeens hadden we twee problemen. We waren daar om te kijken naar de toiletten en menselijk afval weg te krijgen. Nu was er opeens een tweede probleem. Hoe verminderen we de rook? De constructie moest twee problemen oplossen. Onze oplossing: neem menselijk afval, voeg dierlijk afval toe, stop het in een kamer, haal daar biogas uit: methaangas. Hiermee kan elke dag drie of vier uur gekookt worden -- schoon, rookvrij en gratis voor de familie.
(Applause)
(Applaus)
I put it to you: is this eliminating poverty? And the answer from the Nepali team who's working at the minute would say, don't be ridiculous -- we have three million more toilets to build before we can even make a stab at that claim. And I don't pretend anything else.
Ik leg het jullie voor: lost dit armoede op? Het Nepalese team dat nu aan het werk is, zou antwoorden: doe niet zo belachelijk, we moeten nog drie miljoen toiletten bouwen voordat we zelfs maar kunnen denken aan die claim. Ik doe niet alsof het anders is.
But as we all sit here today, there are now over 100 toilets built in this village and a couple nearby. Well over 1,000 people use those toilets. Yami Lama, he's a young boy. He's got significantly less gut infection because he's now got toilets, and there isn't human waste on the ground. Kanji Maya, she's a mother, and a proud one. She's probably right now cooking lunch for her family on biogas, smokeless fuel. Her lungs have got better, and they'll get better as time increases, because she's not cooking in the same smoke. Surya takes the waste out of the biogas chamber when it's shed the gas, he puts it on his crops. He's trebled his crop income, more food for the family and more money for the family. And finally Bishnu, the leader of the team, has now understood that not only have we built toilets, we've also built a team, and that team is now working in two villages where they're training up the next two villages to keep the work expanding. And that, to me, is the key.
Maar terwijl wij hier vandaag allemaal zitten, worden er meer dan 100 toiletten gebouwd in dit dorp en een paar anderen in de buurt. Ruim 1000 mensen gebruiken deze toiletten. Yami Lama is een jongeman. Hij heeft aanzienlijk minder last van darmkanaalinfectie, omdat hij nu toiletten heeft en er geen menselijk afval meer op de grond ligt. Kanji Maya is een trotse moeder. Ze is nu waarschijnlijk lunch aan het maken voor haar familie met rookvrij biogas. Haar longen zijn verbeterd en ze zullen verder verbeteren, omdat ze niet meer kookt in dezelfde rook. Surya haalt het afval uit de biogaskamer en gebruikt het op zijn gewassen. Hij heeft zijn inkomen uit zijn gewassen verdrievoudigd. Meer eten en meer geld voor de familie. En tenslotte begrijpt Bishnu, de leider van het team, nu dat we niet alleen toiletten hebben gebouwd, we hebben ook een team gebouwd. Dat team werkt nu in twee dorpen waar zij de volgende twee dorpen aan het trainen zijn om het werk uit te breiden.
(Applause)
En dat is, voor mij, het belangrijkste.
People are not the problem. We've never found that. The problem: poor living environment, poor housing and the bugs that do people harm. None of those are limited by geography, by skin color or by religion. None of them. The common link between all the work we've had to do is one thing, and that's poverty.
(Applaus) Mensen zijn niet het probleem. Dat is nooit gebleken. Het probleem: armzalige levensomgeving, armzalige behuizing en bacteriën die mensen kwaad doen, alle onafhankelijk van geografie, huidskleur of religie. Er is maar één gemeenschappelijke factor: armoede. Er is maar één gemeenschappelijke factor: armoede.
Nelson Mandela said, in the mid-2000s, not too far from here, he said that like slavery and apartheid, "Poverty is not natural. It is man-made and can be overcome and eradicated by the actions of human beings." I want to end by saying it's been the actions of thousands of ordinary human beings doing -- I think -- extraordinary work, that have actually improved health, and, maybe only in a small way, reduced poverty.
Nelson Mandela vergeleek, midden jaren 2000, niet ver hiervandaan, armoede met slavernij en Apartheid: "Armoede is niet natuurlijk, door mensen gemaakt en kan overwonnen en uitgeroeid worden door de acties van mensen." Daarmee wil ik eindigen: het zijn de acties geweest van duizenden normale mensen die buitengewoon werk doen, dat daadwerkelijk de gezondheid heeft verbeterd en, misschien alleen een beetje, armoede heeft verminderd.
Thank you very much for your time.
Dank jullie wel voor jullie aandacht.
(Applause)
(Applaus)