Αν ήταν να σας ρωτήσω τι είναι αυτό που συνδέει ένα μπουκάλι απορρυπαντικού Τάιντ και τον ιδρώτα, μάλλον θα σκεφτείτε πως είναι η ευκολότερη ερώτηση που θα σας ρωτήσουν στο Εδιμβούργο όλη την εβδομάδα. Αλλά αν σας έλεγα πως και τα δύο είναι παραδείγματα εναλλακτικών ή νέων ειδών νομισμάτων μιας υπερσυνδεδεμένης παγκόσμιας οικονομίας που βασίζεται σε δεδομένα, μάλλον θα νομίζατε ότι τα έχω χάσει λιγάκι. Αλλά πιστέψτε με, δουλεύω στην διαφήμιση.
So if I was to ask you what the connection between a bottle of Tide detergent and sweat was, you'd probably think that's the easiest question that you're going to be asked in Edinburgh all week. But if I was to say that they're both examples of alternative or new forms of currency in a hyperconnected, data-driven global economy, you'd probably think I was a little bit bonkers. But trust me, I work in advertising.
(Γέλια)
(Laughter)
Θα σας πω την απάντηση, αλλά προφανώς μετά από το σύντομο διάλειμμα.
And I am going to tell you the answer, but obviously after this short break.
Έτσι μια πιο προκλητική ερώτηση είναι αυτή που μου έκανε ένας από τους συγγραφείς μας πριν από μερικές εβδομάδες, και δεν ήξερα την απάντηση: Ποιο είναι το καλύτερο νόμισμα σε επιδόσεις στον κόσμο; Στην πραγματικότητα είναι το Μπιτκόιν. Τώρα για όσους από εσάς δεν το γνωρίζουν, το Μπιτκόιν είναι ένα κρύπτο-νόμισμα, ένα εικονικό νόμισμα, ένα συνθετικό νόμισμα. Δημιουργήθηκε το 2008 από αυτόν τον ανώνυμο προγραμματιστή που χρησιμοποίησε το ψευδώνυμο Σατόσι Νακαμότο. Κανένας δεν γνωρίζει ποιος ή τι είναι. Είναι σχεδόν σαν τον Μπάνκσυ του διαδικτύου. Και μάλλον δεν θα κάνω καλή δουλειά εδώ, αλλά η ερμηνεία μου για το πώς λειτουργεί είναι ότι τα Μπιτκόιν κυκλοφορούν μέσω αυτής της διαδικασίας εξόρυξης. Υπάρχει ένα δίκτυο υπολογιστών που καλείται να λύσει, ένα περίπλοκο μαθηματικό πρόβλημα και το άτομο που θα καταφέρει να το λύσει πρώτο θα κερδίσει τα Μπιτκόινς. Και τα Μπιτκόινς βγαίνουν στην κυκλοφορία, και μπαίνουν σε μία δημόσια βάση συναλλαγών, τη Μπλοκτσέιν, και μετά αναδύονται, έτσι ώστε να γίνουν νόμισμα, και να αποκεντροποιηθούν τελείως, αυτό είναι το τρομακτικό με αυτό το πράγμα, που το κάνει τόσο δημοφιλές. Δεν το διαχειρίζονται οι αρχές ή η πολιτεία. Το διαχειρίζεται το δίκτυο. Και ο λόγος για τον οποίο αποδείχθηκε πολύ επιτυχές είναι επειδή είναι ιδιωτικό, είναι ανώνυμο, είναι γρήγορο, είναι φτηνό.
So a more challenging question is one that I was asked, actually, by one of our writers a couple of weeks ago, and I didn't know the answer: What's the world's best performing currency? It's actually Bitcoin. Now, for those of you who may not be familiar, Bitcoin is a crypto-currency, a virtual currency, synthetic currency. It was founded in 2008 by this anonymous programmer using a pseudonym Satoshi Nakamoto. No one knows who or what he is. He's almost like the Banksy of the Internet. And I'm probably not going to do it proper service here, but my interpretation of how it works is that Bitcoins are released through this process of mining. So there's a network of computers that are challenged to solve a very complex mathematical problem and the person that manages to solve it first gets the Bitcoins. And the Bitcoins are released, they're put into a public ledger called the Blockchain, and then they float, so they become a currency, and completely decentralized, that's the sort of scary thing about this, which is why it's so popular. So it's not run by the authorities or the state. It's actually managed by the network. And the reason that it's proved very successful is it's private, it's anonymous, it's fast, and it's cheap.
Και φτάνεις στο σημείο όπου υπάρχουν μερικές τρελές διακυμάνσεις με το Μπιτκόιν. Έτσι σε ένα επίπεδο πήγε από περίπου 13 δολάρια σε 266, κυριολεκτικά σε διάστημα τεσσάρων μηνών, και στη συνέχεια έπεσε και έχασε το μισό της αξίας του μέσα σε έξι ώρες. Και είναι ένα νόμισμα της τάξης των 110 δολαρίων σε αξία. Αλλά αυτό δείχνει ότι κερδίζει έδαφος, κερδίζει αξιοπιστία. Έχεις υπηρεσίες, όπως το Reddit και το Wordpress που τώρα πραγματικά δέχονται το Μπιτκόιν ως νόμισμα πληρωμής. Αυτό σας δείχνει ότι ο κόσμος άρχισε πραγματικά να εμπιστεύεται την τεχνολογία, και άρχισε να υπερισχύει και να διαταράσσει και να ανακρίνει παραδοσιακά ιδρύματα και το πώς σκεφτόμαστε τα νομίσματα και τα χρήματα.
And you do get to the point where there's some wild fluctuations with Bitcoin. So in one level it went from something like 13 dollars to 266, literally in the space of four months, and then crashed and lost half of its value in six hours. And it's currently around that kind of 110 dollar mark in value. But what it does show is that it's sort of gaining ground, it's gaining respectability. You get services, like Reddit and Wordpress are actually accepting Bitcoin as a payment currency now. And that's showing you that people are actually placing trust in technology, and it's started to trump and disrupt and interrogate traditional institutions and how we think about currencies and money.
Και αυτό δεν αποτελεί έκπληξη, αν σκεφτούμε την αποτυχία της Ε.Ε. Νομίζω βγήκε πρόσφατα μία έρευνα της Gallup που είπε πως, στην Αμερική, η εμπιστοσύνη στις τράπεζες είναι χαμηλότερη από ποτέ. Είναι περίπου στο 21 τοις εκατό. Και εδώ μπορείτε να δείτε μερικές φωτογραφίες από το Λονδίνο όπου η Μπάρκλεϊς υποστήριξε το πρόγραμμα ποδηλασίας στην πόλη και μερικοί ακτιβιστές έκαναν ένα ωραίο κομμάτι αντάρτικου μάρκετινγκ και παραποίησαν τα συνθήματα. «Sub-prime πετάλι.» «Η Μπάρκλεϊς σας πάει βόλτα» Αυτά είναι μερικά από τα πιο ευγενικά που μπορώ να μοιραστώ μαζί σας σήμερα. Αλλά πιάνετε το νόημα, ο κόσμος έχει αρχίσει πραγματικά να χάνει την εμπιστοσύνη του στα ιδρύματα. Υπάρχει μία εταιρία Δημοσίων Σχέσεων που λέγεται Έντελμαν, κάνουν αυτή την πολύ ενδιαφέρουσα έρευνα κάθε χρόνο ακριβώς σχετικά με την εμπιστοσύνη και το τι σκέφτεται ο κόσμος. Και αυτή είναι μία παγκόσμια έρευνα, άρα αυτά αυτοί οι αριθμοί είναι παγκόσμιοι. Και το ενδιαφέρον σε αυτό είναι ότι μπορείς να δεις ότι η ιεραρχία δονείται, και τώρα όλα έχουν να κάνουν με την εταιραρχία, έτσι ο κόσμος εμπιστεύεται κόσμο σαν τον ομοίο του παρά εμπιστεύεται εταιρίες και κυβερνήσεις. Και αν δείτε αυτούς τους αριθμούς για τις πιο ανεπτυγμένες αγορές όπως το Ηνωμένο Βασίλειο, Γερμανία, κλπ, είναι ακόμη χαμηλότεροι. Και το βρίσκω λιγάκι τρομακτικό. Ο κόσμος στην πραγματικότητα εμπιστεύεται τους επιχειρηματίες περισσότερο απ'όσο εμπιστεύεται τις κυβερνήσεις και τους αρχηγούς. Και αυτό που αρχίζει να συμβαίνει, αν σκεφτείς τα χρήματα, αν κάπως βρούμε την ουσία των χρημάτων, είναι κυριολεκτικά απλά μία έκφραση αξίας, μίας συμφωνημένης αξίας. Έτσι τι συμβαίνει τώρα, στην ψηφιακή εποχή, είναι ότι μπορούμε να ποσοτικοποιήσουμε την αξία με πολλούς διαφορετικούς τρόπους και να το κάνουμε με μεγαλύτερη ευκολία, και μερικές φορές ο τρόπος με τον οποίο ποσοτικοποιούμε αυτές τις αξίες, το κάνει πολύ ευκολότερο να δημιουργήσουμε νέους τύπους και έγκυρους τύπους νομίσματος. Σε αυτό το πλαίσιο, μπορείτε να δείτε πως δίκτυα όπως το Μπιτκόιν ξαφνικά αρχίζουν να βγάζουν περισσότερο νόημα.
And that's not surprising, if you think about the basket case that is the E.U. I think there was a Gallup survey out recently that said something like, in America, trust in banks is at an all-time low, it's something like 21 percent. And you can see here some photographs from London where Barclays sponsored the city bike scheme, and some activists have done some nice piece of guerrilla marketing here and doctored the slogans. "Sub-prime pedaling." "Barclays takes you for a ride." These are the more polite ones I could share with you today. But you get the gist, so people have really started to sort of lose faith in institutions. There's a P.R. company called Edelman, they do this very interesting survey every year precisely around trust and what people are thinking. And this is a global survey, so these numbers are global. And what's interesting is that you can see that hierarchy is having a bit of a wobble, and it's all about heterarchical now, so people trust people like themselves more than they trust corporations and governments. And if you look at these figures for the more developed markets like U.K., Germany, and so on, they're actually much lower. And I find that sort of scary. People are actually trusting businesspeople more than they're trusting governments and leaders. So what's starting to happen, if you think about money, if you sort of boil money down to an essence, it is literally just an expression of value, an agreed value. So what's happening now, in the digital age, is that we can quantify value in lots of different ways and do it more easily, and sometimes the way that we quantify those values, it makes it much easier to create new forms and valid forms of currency. In that context, you can see that networks like Bitcoin suddenly start to make a bit more sense.
Έτσι αν σκεφτείτε ότι αρχίζουμε να αμφισβητούμε και να διαταράσσουμε και να ανακρίνουμε τι σημαίνει χρήμα, ποια είναι η σχέση μας με αυτό, τι προσδιορίζει το χρήμα, τότε η τελική επέκταση του είναι, υπάρχει λόγος να είναι πια η κυβέρνηση υπεύθυνη για το χρήμα;
So if you think we're starting to question and disrupt and interrogate what money means, what our relationship with it is, what defines money, then the ultimate extension of that is, is there a reason for the government to be in charge of money anymore?
Προφανώς το κοιτάζω μέσα από ένα μαρκετίστικο πρίσμα, έτσι από την πλευρά της μάρκας, οι μάρκες κυριολεκτικά στέκονται ή πέφτουν στην υπόληψη τους. Και αν το καλοσκεφτείτε, η υπόληψη πια έχει γίνει νόμισμα. Ξέρετε, η υπόληψη χτίζεται με την εμπιστοσύνη, συνοχή, διαφάνεια. Έτσι αν αποφασίσατε ότι εμπιστευόσαστε μία μάρκα, θέλετε μία σχέση, θέλετε να ασχοληθείτε με την μάρκα, ήδη συμμετάσχετε με κάποιο τρόπο σε πολλά νέα είδη νομίσματος.
So obviously I'm looking at this through a marketing prism, so from a brand perspective, brands literally stand or fall on their reputations. And if you think about it, reputation has now become a currency. You know, reputations are built on trust, consistency, transparency. So if you've actually decided that you trust a brand, you want a relationship, you want to engage with the brand, you're already kind of participating in lots of new forms of currency.
Σκεφτείτε την αφοσίωση. Η αφοσίωση είναι μία μικρο-οικονομία. Σκεφτείτε συστήματα ανταμοιβών, αεροπορικά μίλια. Στον Economist είπαν πριν από μερικά χρόνια ότι στην πραγματικότητα υπάρχουν περισσότερα μη εξαργυρωμένα αεροπορικά μίλια στον κόσμο απ' ότι χαρτονομίσματα δολαρίων σε κυκλοφορία. Ξέρετε, όταν στεκόσαστε στην ουρά στα Στάρμπακς, το 30 τοις εκατό των συναλλαγών στα Στάρμπακς σε μια οποιαδήποτε ημέρα γίνονται με πόντους Στάρμπακς Σταρ. Αυτό είναι σα νόμισμα των Στάρμπακς που παραμένει στο οικοσύστημα του. Και αυτό που βρίσκω ενδιαφέρον είναι ότι η Άμαζον πρόσφατα έβγαλε νομίσματα Άμαζον. Ομολογουμένως είναι ένα νόμισμα που τώρα είναι αποκλειστικά για το Κιντλ. Έτσι μπορείτε να αγοράσετε εφαρμογές και να κάνετε αγορές μέσα από τις εφαρμογές αυτές, αλλά όταν σκέφτεστε την Άμαζον, κοιτάτε αυτό το βαρόμετρο εμπιστοσύνης που σας έδειξα όπου ο κόσμος αρχίζει να εμπιστεύεται τις εταιρίες, ειδικά τις εταιρίες στις οποίες πιστεύουν και εμπιστεύονται περισσότερο από τις κυβερνήσεις. Έτσι ξαφνικά, αρχίζετε να σκέφτεστε, η Άμαζον ίσως να μπορούσε να το σπρώξει αυτό. Θα μπορούσε να είναι μία φυσική προέκταση, αυτό και η αγορά πραγμάτων -- βγάλτε το από το Κιντλ -- θα μπορούσατε να αγοράσετε βιβλία, μουσική, πραγματικά προϊόντα, συσκευές και εμπορεύματα και ούτω καθ'εξής. Και ξαφνικά έχετε την Άμαζον, σαν μάρκα, να αντιμετωπίζει την Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ όσον αφορά τον τρόπο που θέλετε να ξοδεύετε τα χρήματά σας, τι είναι το χρήμα, τι συνιστά το χρήμα.
So you think about loyalty. Loyalty essentially is a micro-economy. You think about rewards schemes, air miles. The Economist said a few years ago that there are actually more unredeemed air miles in the world than there are dollar bills in circulation. You know, when you are standing in line in Starbucks, 30 percent of transactions in Starbucks on any one day are actually being made with Starbucks Star points. So that's a sort of Starbucks currency staying within its ecosystem. And what I find interesting is that Amazon has recently launched Amazon coins. So admittedly it's a currency at the moment that's purely for the Kindle. So you can buy apps and make purchases within those apps, but you think about Amazon, you look at the trust barometer that I showed you where people are starting to trust businesses, especially businesses that they believe in and trust more than governments. So suddenly, you start thinking, well Amazon potentially could push this. It could become a natural extension, that as well as buying stuff -- take it out of the Kindle -- you could buy books, music, real-life products, appliances and goods and so on. And suddenly you're getting Amazon, as a brand, is going head to head with the Federal Reserve in terms of how you want to spend your money, what money is, what constitutes money.
Και θα σας πάω πίσω στο Tide, το απορρυπαντικό, όπως σας υποσχέθηκα. Αυτό είναι ένα φανταστικό άρθρο από το περιοδικό Νιού Γιορκ, όπου λέει ότι οι χρήστες ναρκωτικών στην Αμερική αγοράζουν ναρκωτικά με μπουκάλια απορρυπαντικού Tide. Έτσι πηγαίνουν σε μίνι-μάρκετ, κλέβουν Tide, και ένα μπουκάλι Tide των 20 δολλαρίων αντιστοιχεί με 10 δολάρια κοκαΐνης κρακ ή χόρτου. Και αυτό που λένε, κάποιοι εγκληματολόγοι που το έχουν μελετήσει και λένε, εντάξει, το Tide σαν προϊόν πουλάει υπέρ το άρτιο. Είναι 50 τοις εκατό πάνω από τον μέσο όρο της κατηγορίας. Είναι εμποτισμένο με ένα πολύ σύνθετο κοκτέιλ χημικών ουσιών, έτσι ώστε να μυρίζει πολύ πολυτελές και πολύ διακριτικά, και, αφού είναι μία μάρκα της Πρόκτερ εντ Γκάμπλ, υποστηρίζεται από μια μαζική διαφήμιση. Αυτό που λένε είναι ότι οι ναρκομανείς είναι και καταναλωτές, έτσι το έχουν στις νευρικές οδούς τους. Όταν βλέπουν το Tide, είναι μία συντόμευση. Λένε, αυτό είναι εμπιστοσύνη. Το εμπιστεύομαι. Είναι ποιότητα. Έτσι γίνεται νόμισμα, το οποίο το περιοδικό Νιου Γιορκ περιέγραψε ως ένα περιέργως πιστό κύμα εγκληματικότητας, κύμα εγκληματικότητας πιστό στην μάρκα, και οι εγκληματίες λένε το Tide «Υγρό χρυσάφι».
And I'll get you back to Tide, the detergent now, as I promised. This is a fantastic article I came across in New York Magazine, where it was saying that drug users across America are actually purchasing drugs with bottles of Tide detergent. So they're going into convenience stores, stealing Tide, and a $20 bottle of Tide is equal to 10 dollars of crack cocaine or weed. And what they're saying, so some criminologists have looked at this and they're saying, well, okay, Tide as a product sells at a premium. It's 50 percent above the category average. It's infused with a very complex cocktail of chemicals, so it smells very luxurious and very distinctive, and, being a Procter and Gamble brand, it's been supported by a lot of mass media advertising. So what they're saying is that drug users are consumers too, so they have this in their neural pathways. When they spot Tide, there's a shortcut. They say, that is trust. I trust that. That's quality. So it becomes this unit of currency, which the New York Magazine described as a very oddly loyal crime wave, brand-loyal crime wave, and criminals are actually calling Tide "liquid gold."
Τώρα, αυτό που βρήκα αστείο ήταν η αντίδραση του εκπρόσωπου της Πρόκτερ εντ Γκάμπλ. Είπαν, προφανώς προσπάθησαν να διαχωριστούν από τα ναρκωτικά, αλλά είπαν, «Μου θυμίζει ένα πράγμα και αυτό είναι ότι η αξία της μάρκας έχει παραμείνει συνεχής.» (Γέλιο) Το οποίο υποστηρίζει την άποψη μου και δείχνει ότι δεν ίδρωσε καν όταν το είπε αυτό.
Now, what I thought was funny was the reaction from the P&G spokesperson. They said, obviously tried to dissociate themselves from drugs, but said, "It reminds me of one thing and that's the value of the brand has stayed consistent." (Laughter) Which backs up my point and shows he didn't even break a sweat when he said that.
Το οποίο με φέρνει πίσω στην σύνδεση με τον ιδρώτα. Στο Μεξικό, η Nike έκανε πρόσφατα μία καμπάνια που λέγεται, κυριολεκτικά, Πλειοδοτήστε τον Ιδρώτα σας. Έτσι σκέφτεσαι, αυτά τα παπούτσια Nike έχουν μέσα τους αισθητήρες, ή χρησιμοποιείτε το Nike FuelBand που βασικά καταγράφει την κίνηση, την ενέργεια σου, την κατανάλωση θερμίδων σου. Και αυτό που συμβαίνει εδώ, είναι ότι πραγματικά εσύ αποφάσισες να γίνεις μέλος της κοινότητας Nike. Το αγόρασες. Δεν διαφημίζουν με ηχηρά μηνύματα, και η διαφήμιση τώρα άρχισε να πηγαίνει σε πράγματα όπως οι υπηρεσίες, τα εργαλεία και οι εφαρμογές. Έτσι η Nike κυριολεκτικά λειτουργεί σαν ένας σύντροφος ευ-ζειν, ένας σύντροφος υγείας και φυσικής κατάστασης και πάροχος υπηρεσιών. Έτσι αυτό που γίνεται είναι ότι λένε, «Εντάξει, έχεις έναν πίνακα ελέγχου με δεδομένα. Ξέρουμε πόσο έχεις τρέξει, πόσο μακριά κινήθηκες, τι θερμίδες κατανάλωσες, τέτοια πράγματα. Αυτό που μπορείς να κάνεις είναι, όσο πιο πολύ τρέχεις, τόσο περισσότερους πόντους παίρνεις, και έχουμε μία δημοπρασία όπου μπορείς να αγοράσεις πράγματα της Nike αλλά μόνο αν αποδείξεις ότι έχεις πραγματικά χρησιμοποιήσει το προϊόν για να κάνεις πράγματα.» Και δεν μπορείς απλά να μπεις σε αυτό. Είναι αποκλειστικά για την κοινότητα που ιδρώνει χρησιμοποιώντας προϊόντα της Nike. Δεν μπορείς να αγοράσεις πράγματα με πέσος. Αυτό είναι κυριολεκτικά ένα κλειστό περιβάλλον, ένα κλειστό περιβάλλον δημοπρασιών.
So that brings me back to the connection with sweat. In Mexico, Nike has run a campaign recently called, literally, Bid Your Sweat. So you think about, these Nike shoes have got sensors in them, or you're using a Nike FuelBand that basically tracks your movement, your energy, your calorie consumption. And what's happening here, this is where you've actually elected to join that Nike community. You've bought into it. They're not advertising loud messages at you, and that's where advertising has started to shift now is into things like services, tools and applications. So Nike is literally acting as a well-being partner, a health and fitness partner and service provider. So what happens with this is they're saying, "Right, you have a data dashboard. We know how far you've run, how far you've moved, what your calorie intake, all that sort of stuff. What you can do is, the more you run, the more points you get, and we have an auction where you can buy Nike stuff but only by proving that you've actually used the product to do stuff." And you can't come into this. This is purely for the community that are sweating using Nike products. You can't buy stuff with pesos. This is literally a closed environment, a closed auction space.
Στην Αφρική, ξέρετε, ο χρόνος εκπομπής στον αέρα είναι κυριολεκτικά ένα δικό του νόμισμα. Ο κόσμος έχει συνηθίσει, επειδή το κινητό είναι βασιλιάς, έχει συνηθίσει πάρα πολύ να μεταφέρει χρήματα, να κάνει πληρωμές μέσω κινητού. Και ένα από τα αγαπημένα μου παραδείγματα από την άποψη της μάρκας σε εξέλιξη είναι η Vodafone, πού, στην Αίγυπτο, πολλοί άνθρωποι κάνουν τα ψώνια στις αγορές και σε πολύ μικρά ανεξάρτητα καταστήματα. Τα ψιλά, τα νομίσματα είναι ένα πραγματικό πρόβλημα, και αυτό που συμβαίνει είναι ότι αγοράζετε ένα σωρό πράγματα, και σας χρωστάνε, ας πούμε, 10 σεντς, 20 σεντς σε ψιλά. Οι καταστηματάρχες συνηθίζουν να σου δίνουν πράγματα όπως ένα κρεμμύδι ή μια ασπιρίνη, ή μια τσίχλα, επειδή δεν έχουν ψιλά. Έτσι, όταν η Vodafone μπήκε και είδε αυτό το πρόβλημα, αυτό το σημείο με τον πόνο των καταναλωτών, δημιούργησαν μερικά ψιλά που τα αποκαλούν Fakka, που κυριολεκτικά κάθεται και δίνεται από τους καταστηματάρχες στον κόσμο, και είναι πίστωση που πάει απευθείας στο κινητό τους τηλέφωνο. Έτσι αυτό το νόμισμα γίνεται πίστωση, που και πάλι, είναι πραγματικά, πραγματικά ενδιαφέρον.
In Africa, you know, airtime has become literally a currency in its own right. People are used to, because mobile is king, they're very, very used to transferring money, making payments via mobile. And one of my favorite examples from a brand perspective going on is Vodafone, where, in Egypt, lots of people make purchases in markets and very small independent stores. Loose change, small change is a real problem, and what tends to happen is you buy a bunch of stuff, you're due, say, 10 cents, 20 cents in change. The shopkeepers tend to give you things like an onion or an aspirin, or a piece of gum, because they don't have small change. So when Vodafone came in and saw this problem, this consumer pain point, they created some small change which they call Fakka, which literally sits and is given by the shopkeepers to people, and it's credit that goes straight onto their mobile phone. So this currency becomes credit, which again, is really, really interesting.
Και κάναμε μια έρευνα η οποία επιβεβαιώνει το γεγονός ότι, ξέρετε, το 45 τοις εκατό των ανθρώπων σε αυτό το πολύ κρίσιμο δημογραφικό στις ΗΠΑ έλεγαν ότι είναι άνετοι στην χρήση ενός ανεξάρτητου ή επώνυμου νομίσματος. Έτσι γίνεται πραγματικά ενδιαφέρον εδώ, συνεχίζεται μια πραγματικά ενδιαφέρουσα δυναμική. Και νομίζετε, οι εταιρείες θα πρέπει να ξεκινήσουν να παίρνουν τα περιουσιακά τους στοιχεία και να τα σκέφτονται με ένα διαφορετικό τρόπο και να τα εμπορεύονται. Και σκέφτεστε, είναι μεγάλο άλμα; Φαίνεται τραβηγμένο, αλλά όταν το καλοσκεφτείτε, στην Αμερική το 1860, υπήρχαν 1.600 εταιρείες έκδοσης των τραπεζογραμματίων. Υπήρχαν 8.000 είδη χαρτονομισμάτων στην Αμερική. Και το μόνο πράγμα που το σταμάτησε η κυβέρνηση έλεγχε τέσσερα τοις εκατό της προμήθειας, και το μόνο πράγμα που το σταμάτησε ήταν το ξέσπασμα του Εμφυλίου Πολέμου, και η κυβέρνηση ήθελε ξαφνικά να αναλάβει τον έλεγχο των χρημάτων. Έτσι, κυβέρνηση, χρήματα, πόλεμος, τίποτα δεν αλλάζει.
And we did a survey that backs up the fact that, you know, 45 percent of people in this very crucial demographic in the U.S. were saying that they're comfortable using an independent or branded currency. So that's getting really interesting here, a really interesting dynamic going on. And you think, corporations should start taking their assets and thinking of them in a different way and trading them. And you think, is it much of a leap? It seems farfetched, but when you think about it, in America in 1860, there were 1,600 corporations issuing banknotes. There were 8,000 kinds of notes in America. And the only thing that stopped that, the government controlled four percent of the supply, and the only thing that stopped it was the Civil War breaking out, and the government suddenly wanted to take control of the money. So government, money, war, nothing changes there, then.
Έτσι αυτό που θα ρωτήσω είναι, η ιστορία επαναλαμβάνεται; Η τεχνολογία κάνει τα χαρτονομίσματα να αισθάνονται ξεπερασμένα; Αποσυνδέουμε τα χρήματα από την κυβέρνηση; Ξέρεις, σκέψου το, οι μάρκες αρχίζουν να γεμίζουν τα κενά. Οι εταιρείες γεμίζουν τα κενά που οι κυβερνήσεις αδυνατούν να συμπληρώσουν. Έτσι σκέφτομαι, ξέρετε, θα στεκόμαστε στη σκηνή του χρόνου αγοράζοντας έναν καφέ--οργανικό, καφέ δίκαιου εμπορίου χρησιμοποιώντας φλουριά TED ή σελίνια TED;
So what I'm going to ask is, basically, is history repeating itself? Is technology making paper money feel outmoded? Are we decoupling money from the government? You know, you think about, brands are starting to fill the gaps. Corporations are filling gaps that governments can't afford to fill. So I think, you know, will we be standing on stage buying a coffee -- organic, fair trade coffee -- next year using TED florins or TED shillings?
Σας ευχαριστώ πολύ.
Thank you very much.
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Ευχαριστώ. (Χειροκρότημα)
Thank you. (Applause)