I've been intrigued by this question of whether we could evolve or develop a sixth sense -- a sense that would give us seamless access and easy access to meta-information or information that may exist somewhere that may be relevant to help us make the right decision about whatever it is that we're coming across. And some of you may argue, "Well, don't today's cell phones do that already?" But I would say no. When you meet someone here at TED -- and this is the top networking place, of course, of the year -- you don't shake somebody's hand and then say, "Can you hold on for a moment while I take out my phone and Google you?" Or when you go to the supermarket and you're standing there in that huge aisle of different types of toilet papers, you don't take out your cell phone, and open a browser, and go to a website to try to decide which of these different toilet papers is the most ecologically responsible purchase to make.
השאלה הזו העסיקה אותי, האם נוכל לפתח חוש שישי חוש אשר יעניק לנו גישה שקופה וקלה למטה-מידע (מידע על מידע) או מידע שאולי קיים ושיש בו כדי לסייע לנו לקבל את ההחלטה הנכונה לגבי כל דבר או עניין שאנו נתקלים בו. אחדים מכם עשויים לטעון, האם הסלולריים של היום לא עושים זאת כבר? אבל אני אומרת שלא. כשפוגשים כאן מישהו ב-"טד"-- וזהו כמובן המקום הטוב ביותר של השנה ליצירת קשרים לא לוחצים את ידו של מישהו ואומרים: "אתה יכול להמתין רגע בזמן שאני שולף את הטלפון שלי ומגגל אותך?" או כשאתם הולכים לסופרמרקט ואתם עומדים שם באמצע מעבר עצום עם סוגים שונים של נייר טואלט, אתם לא מוציאים את הטלפון שלכם, פותחים דפדפן, וגולשים לאתר כלשהו כדי להחליט איזה מתוך הסוגים השונים של נייר הטואלט הוא הקניה האחראית ביותר מבחינה אקולוגית?
So we don't really have easy access to all this relevant information that can just help us make optimal decisions about what to do next and what actions to take. And so my research group at the Media Lab has been developing a series of inventions to give us access to this information in a sort of easy way, without requiring that the user changes any of their behavior. And I'm here to unveil our latest effort, and most successful effort so far, which is still very much a work in process. I'm actually wearing the device right now and we've sort of cobbled it together with components that are off the shelf -- and that, by the way, only cost 350 dollars at this point in time.
אם כך אין לנו גישה קלה באמת לכל המידע הרלוונטי הזה, שיכול פשוט לסייע לנו לקבל החלטות מיטביות לגבי מה לעשות בהמשך ומה הפעולות הבאות. ומסיבה זו, קבוצת הפיתוח שלי ב-מדיה לאב מפתחת מזה זמן סידרה של המצאות כדי לתת לנו גישה למידע זה בדרך קלה מבלי שהמשתמש ישנה את התנהגותו. ואני כאן כדי לחשוף את המאמץ האחרון שלנו, המאמץ המוצלח ביותר עד עתה, הנמצא עדיין בשלבי פיתוח בעצם אני לובשת את המוצר ממש עכשיו אנו למעשה "הדבקנו" אותו ליחידה אחת עם רכיבים שהם מוצרי מדף -- ודרך אגב, עולים רק 350 דולר נכון להיום.
I'm wearing a camera, just a simple web cam, a portable, battery-powered projection system with a little mirror. These components communicate to my cell phone in my pocket which acts as the communication and computation device. And in the video here we see my student Pranav Mistry, who's really the genius who's been implementing and designing this whole system. And we see how this system lets him walk up to any surface and start using his hands to interact with the information that is projected in front of him. The system tracks the four significant fingers. In this case, he's wearing simple marker caps that you may recognize. But if you want a more stylish version, you could also paint your nails in different colors.
אני עונדת מצלמה, מצלמת רשת פשוטה, מערכת מקרן נישא מופעלת-סוללות, בעלת מראה קטנה. המרכיבים האלה מתקשרים אל הסלולרי שלי הנמצא בכיסי שמתפקד כיחידת התקשורת והמיחשוב. ובסרטון אנו רואים את הסטודנט שלי פראנאב מיסטרי שהוא בעצם הגאון שיישם ועיצב את המערכת הכוללת. ואנו רואים כיצד המערכת מאפשרת לו ללכת בכל שטח נתון ולהפעיל את ידיו כדי לתקשר עם המידע שמוקרן מולו. המערכת מאתרת את ארבעת האצבעות המשמעותיות. במקרה זה, הוא מרכיב מכסים פשוטים של עטי-סימון שאתם אולי מזהים. אבל אם אתם רוצים גירסה מסוגננת יותר אפשר לצבוע את הציפורניים בצבעים שונים.
And the camera basically tracks these four fingers and recognizes any gestures that he's making so he can just go to, for example, a map of Long Beach, zoom in and out, etc. The system also recognizes iconic gestures such as the "take a picture" gesture, and then takes a picture of whatever is in front of you. And when he then walks back to the Media Lab, he can just go up to any wall and project all the pictures that he's taken, sort through them and organize them, and re-size them, etc., again using all natural gestures.
המצלמה מאתרת למעשה את ארבעת האצבעות הללו ומזהה כל תנועה שהוא עושה כך שהוא יכול פשוט לפנות למשל למפה של לונג ביץ', לעשות זום פנימה, החוצה וכו'. המערכת מזהה גם תנועות מובנות כמו למשל תנועת "צלם תמונה", והיא מצלמת תמונה של כל מה שמולך. וכשהוא חוזר למדיה-לאב, הוא יכול לעמוד מול כל קיר ולהקרין את כל התמונות שהוא צילם, לעבור עליהן ולסדר אותן, לשנות את גודלן וכו', שוב, תוך שימוש בתנועות טבעיות.
So, some of you most likely were here two years ago and saw the demo by Jeff Han, or some of you may think, "Well, doesn't this look like the Microsoft Surface Table?" And yes, you also interact using natural gestures, both hands, etc. But the difference here is that you can use any surface, you can walk up to any surface, including your hand, if nothing else is available, and interact with this projected data. The device is completely portable, and can be --
סביר מאוד שחלק מכם היו כאן לפני שנתיים וראו את הדמו של ג'ף האן חלק מכם אולי יחשוב: "רגע, האם זה לא דומה למשטח השולחני הממוחשב של מייקרוסופט?" ואכן, גם שם האינטראקציה היא באמצעות תנועות טבעיות, שתי הידיים וכו'. אבל ההבדל כאן הוא שאפשר להשתמש בכל משטח, ניתן לגשת אל כל משטח נתון, כולל ידך אם אין שום דבר אחר זמין ולתקשר עם המידע המוקרן הזה. יחידה זו היא נישאת לחלוטין,
(Applause)
ויכולה...
(Applause ends)
(מחיאות כפיים)
So, one important difference is that it's totally mobile. Another even more important difference is that in mass production, this would not cost more tomorrow than today's cell phones and would actually not sort of be a bigger packaging -- could look a lot more stylish than this version that I'm wearing around my neck. But other than letting some of you live out your fantasy of looking as cool as Tom Cruise in "Minority Report," the reason why we're really excited about this device is that it really can act as one of these sixth-sense devices that gives you relevant information about whatever is in front of you. So we see Pranav here going into the supermarket and he's shopping for some paper towels. And, as he picks up a product, the system can recognize the product that he's picking up, using either image recognition or marker technology, and give him the green light or an orange light. He can ask for additional information. So this particular choice here is a particularly good choice, given his personal criteria. Some of you may want the toilet paper with the most bleach in it rather than the most ecologically responsible choice.
כך שהבדל חשוב אחד הוא שהיא ניידת לחלוטין. הבדל משמעותי עוד יותר הוא שבייצור המוני זה לא צפוי לעלות יותר מהטלפונים הסלולריים של היום הם לא יהיו במארז גדול יותר -- ויוכלו להיראות מסוגננים יותר מהגירסה שאני עונדת על צווארי. אבל מעבר לאפשרות לממש את הפנטזיה שלכם להיראות מגניבים כמו טום קרוז ב- "דו"ח מיוחד", הסיבה בגללה אנו ממש מתלהבים ממערכת זו היא שהמערכת יכולה לתפקד כאחת מהתקני החוש השישי האלו שנותנים לך מידע רלוונטי על כל מה שנמצא לפניך. אנו רואים כאן את פארנאב נכנס לסופרמרקט ובודק מספר מגבות נייר. הוא מרים מוצר והמערכת יכולה לזהות את המוצר שהוא הרים תוך שימוש בזיהוי גרפי או טכנולוגית מרקר, והיא נותנת לו אור ירוק או כתום. הוא יכול לבקש מידע נוסף. כך שהבחירה המסוימת הזו היא בחירה טובה במיוחד, בהינתן העדפותיו הספציפיות. אחדים מכם עשויים לרצות את נייר הטואלט עם הכי הרבה מלבין ולאו דווקא את הבחירה עם האחריות האקולוגית הכי גדולה.
(Laughter)
(צחוק)
If he picks up a book in the bookstore, he can get an Amazon rating -- it gets projected right on the cover of the book. This is Juan's book, our previous speaker, which gets a great rating, by the way, at Amazon. And so, Pranav turns the page of the book and can then see additional information about the book -- reader comments, maybe sort of information by his favorite critic, etc. If he turns to a particular page, he finds an annotation by maybe an expert or a friend of ours that gives him a little bit of additional information about whatever is on that particular page. Reading the newspaper -- it never has to be outdated.
אם הוא מרים ספר בחנות הספרים, הוא יכול לקבל את דירוג אמאזון. זה מוקרן היישר על כריכת הספר. זהו הספר של חואן, המרצה הקודם שלנו, שקיבל אגב דירוג מצוין באמאזון. ואז, פארנאב הופך את הדף של הספר ויכול לראות אז מידע נוסף על הספר -- תגובות קוראים, אולי ביקורות של המבקר החביב עליו וכו'. אם הוא פונה לדף מסוים הוא מוצא הערה או תוספת של מומחה או חבר שמספקת לו פיסת מידע נוספת על משהו שנמצא באותו דף. קוראים עיתון -- שלא מתיישן אף פעם.
(Laughter)
(צחוק)
You can get video annotations of the events that you're reading about. You can get the latest sports scores, etc. This is a more controversial one.
אתה יכול לקבל קטעי וידאו של הארוע עליו אתה קורא אתה יכול לקבל את תוצאות המשחקים העדכניות וכו'. כאן נראה משהו שנוי במחלוקת יותר.
(Laughter)
(צחוק)
As you interact with someone at TED, maybe you can see a word cloud of the tags, the words that are associated with that person in their blog and personal web pages. In this case, the student is interested in cameras, etc. On your way to the airport, if you pick up your boarding pass, it can tell you that your flight is delayed, that the gate has changed, etc. And, if you need to know what the current time is, it's as simple as drawing a watch --
כשמתקשרים עם מישהו ב-"טד" ניתן אולי לראות ענן של מילים על התגים, המילים המשויכות לאותו אדם בבלוג שלו או בדפים האישיים באינטרנט. במקרה זה הסטודנט מתעניין במצלמות, וכו'. בדרכך לשדה התעופה, עם הרמת כרטיס העליה למטוס (הבורדינג), המערכת תוכל לעדכנך אם הטיסה נדחתה, שיש שנוי בשער העליה למטוס השתנה וכו'. ואם מעוניינים לדעת מה השעה זה פשוט כמו לצייר שעון --
(Laughter)
(צחוק)
(Applause)
(מחיאות כפיים)
on your arm.
על זרועך.
So that's where we're at so far in developing this sixth sense that would give us seamless access to all this relevant information about the things that we may come across. My student Pranav, who's really, like I said, the genius behind this.
ובכן לכאן הגענו עד עתה בפיתוח החוש השישי הזה שיעניק לנו גישה שקופה לכל המידע הרלוונטי הזה על דברים שאנו פוגשים בדרכינו. הסטודנט שלי פארנאב, שהוא, כמו שאמרתי, הגאון שמאחורי זה.
(Applause and cheering)
(מחיאות כפיים)
(Applause ends)
He does deserve a lot of applause, because I don't think he's slept much in the last three months, actually. And his girlfriend is probably not very happy about him either. But it's not perfect yet, it's very much a work in progress. And who knows, maybe in another 10 years we'll be here with the ultimate sixth sense brain implant.
בהחלט מגיעות לו הרבה מחיאות כפיים כי לא נראה לי שהוא ישן בשלושת החודשים האחרונים. וכנראה שהחברה שלו גם לא מרוצה. אולם זה לא מושלם עדיין, זו במידה רבה עבודה בתהליך ומי יודע, אולי בעוד 10 שנים נהיה כאן עם שתל-המוח האולטימטיבי של חוש שישי.
Thank you.
תודה רבה.
(Applause)
(מחיאות כפיים).