I've been a political cartoonist on the global stage for the last 20 years. Hey, we have seen a lot of things happen in those 20 years. We saw three different Catholic popes, and we witnessed that unique moment: the election of a pope on St. Peter's Square -- you know, the little white smoke and the official announcement. [It's a boy!]
Jag har varit politisk serietecknare på den globala scenen de senaste 20 åren. Vi har sett många händelser under dessa 20 år. Vi såg tre olika katolska påvar och vi bevittnade detta unika ögonblick: invalet av en påve på Petersplatsen ... ni vet, det lilla vita rökmolnet och det offentliga tillkännagivandet. [Det blev en pojke!]
(Laughter)
(Skratt)
(Applause)
(Applåder)
We saw four American presidents. Obama, of course. Oh, Europeans liked him a lot. He was a multilateralist. He favored diplomacy. He wanted to be friends with Iran.
Vi såg fyra amerikanska presidenter. Obama, naturligvis. Européerna tyckte mycket om honom. Han var en multilateralist. Han föredrog diplomati. Han ville vara vän med Iran.
(Laughter)
(Skratt)
And then ... reality imitated caricature the day Donald Trump became the President of the United States of America.
Och sen... förvandlades karikatyren till verklighet den dagen Donald Trump blev president i de Förenta Staterna.
(Laughter)
(Skratt)
(Applause)
(Applåder)
You know, people come to us and they say, "It's too easy for you cartoonists. I mean -- with people like Trump?" Well, no, it's not easy to caricature a man who is himself a caricature.
Folk kom till oss och sa "Det är alldeles för lätt för er serietecknare. Med folk som Trump?" Nej, det är inte alls lätt att karikera en man som själv är en karikatyr.
(Laughter)
(Skratt)
No.
Nej.
(Applause)
(Applåder)
Populists are no easy target for satire because you try to nail them down one day, and the next day, they outdo you. For example, as soon as he was elected, I tried to imagine the tweet that Trump would send on Christmas Eve. So I did this, OK?
Populister är inte enkla måltavlor för satir när man ena dagen försöker sätta dit dem, och nästa dag överträffas av dem. Till exempel, så snart han blivit tillsatt försökte jag föreställa mig den tweet som Trump skulle skicka på julafton. Så jag skrev detta, ok?
[Merry Christmas to all! Except all those pathetic losers. So sad.]
[God jul allihopa! Utom alla patetiska förlorare. Så sorgligt.]
(Laughter)
(Skratt)
And basically, the next day, Trump tweeted this:
I princip nästa dag skrev Trump detta inlägg:
[Happy New Year to all, including to my many enemies and those who have fought me and lost so badly they just don't know what to do. Love!]
[Gott nytt år till alla, inklusive mina fiender och de som bekämpat mig och förlorat så stort att de inte vet vad de ska göra. Kärlek!]
(Laughter)
(Skratt)
It's the same!
Det är samma sak!
(Applause)
(Applåder)
This is the era of strongmen. And soon, Donald Trump was able to meet his personal hero, Vladimir Putin, and this is how the first meeting went:
Detta är en tid av starka män. Och snart fick Donald Trump träffa sin personlige hjälte, Vladimir Putin. Så här gick det första mötet till:
[I'll help you find the hackers. Give me your password.]
[Jag ska hjälpa dig hitta hackarna. Ge mig ditt lösenord.]
(Laughter)
(Skratt)
And I'm not inventing anything. He came out of that first meeting saying that the two of them had agreed on a joint task force on cybersecurity. This is true, if you do remember.
Och jag hittar inte på något av detta. Han kom ut från detta första möte och sa att de hade nått en överenskommelse om en gemensam arbetsgrupp kring cybersäkerhet. Som ni kanske minns så är detta helt sant.
Oh, who would have imagined the things we saw over these 20 years. We saw Great Britain run towards a European Union exit.
Vem kunde ha föreställt sig de saker vi sett de senaste 20 åren? Vi såg Storbritannien gå mot ett utträde ur den Europeiska Unionen.
[Hard Brexit?]
[Hård Brexit?]
(Laughter)
(Skratt)
In the Middle East, we believed for a while in the democratic miracle of the Arab Spring. We saw dictators fall, we saw others hang on.
I Mellanöstern trodde vi ett tag på det demokratiska miraklet som skulle följa den arabiska våren. Vi såg diktatorer falla, vi såg andra som stannade kvar.
(Laughter)
(Skratt)
And then there is the timeless Kim dynasty of North Korea. These guys seem to be coming straight out of Cartoon Network. I was blessed to be able to draw two of them. Kim Jong-il, the father, when he died a few years ago, that was a very dangerous moment.
Och sedan har vi den tidlösa Kim-dynastin i Nordkorea. Dessa karaktärer verkar komma direkt från Cartoon Network. Jag var välsignad att få teckna två av dem. Fadern, Kim Jong-il, när han gick bort för några år sedan var det ett mycket farligt ögonblick.
[That was close!]
[Det var nära ögat!]
(Laughter)
(Skratt)
That was --
Det var...
(Applause)
(Applåder)
And then the son, Kim Jong-un, proved himself a worthy successor to the throne. He's now friends with the US president. They meet each other all the time, and they talk like friends.
Och sedan har vi sonen, Kim Jong-un, som visade sig vara en värdig tronföljare. Han är nu vän med USA:s president. De träffar varandra ofta, och de talar med varandra som vänner.
[What kind of hair gel?]
[Vilken sorts hårgelé?]
(Laughter)
(Skratt)
Should we be surprised to be living in a world ruled by egomaniacs? What if they were just a reflection of ourselves? I mean, look at us, each of us.
Borde vi förvånas av att vi lever i en värld som styrs av egocentriker? Tänk om de bara är en reflektion av oss själva? Jag menar, titta på oss var och en.
(Laughter)
(Skratt)
Yeah, we love our smartphones; we love our selfies; we love ourselves. And thanks to Facebook, we have a lot of friends all over the world. Mark Zuckerberg is our friend.
Javisst, vi älskar våra smarttelefoner, vi älskar våra selfies, vi älskar oss själva. Och tack vare Facebook så har vi massor av vänner över hela världen. Mark Zuckerberg är vår vän.
(Laughter)
(Skratt)
You know, he and his peers in Silicon Valley are the kings and the emperors of our time. Showing that the emperors have no clothes, that's the task of satire, right? Speaking truth to power. This has always been the historical role of political cartooning. In the 1830s, postrevolutionary France under King Louis Philippe, journalists and caricaturists fought hard for the freedom of the press. They were jailed, they were fined, but they prevailed. And this caricature of the king by Daumier came to define the monarch. It marked history. It became the timeless symbol of satire triumphing over autocracy.
Han och hans vänner i Silicon Valley är kungarna och kejsarna av vår tid. Att visa att kejsarna inte har några kläder är satirens uppgift, eller hur? Säga sanningen till makten. Detta har alltid varit det politiska serietecknandets historiska roll. På 1830-talet, i postrevolutionens Frankrike, under kung Louis Philippe, kämpade journalister och karikatyrtecknare hårt för pressfrihet. De blev satta i fängelse och fick böter, men de gav inte upp. Den här karikatyren av Daumier föreställande kungen kom att bli utmärkande för denne monark. Den gick till historien. Den blev till en tidlös symbol för hur satiren segrade över autokratin.
Today, 200 years after Daumier, are political cartoons at risk of disappearing? Take this blank space on the front page of Turkish opposition newspaper "Cumhuriyet." This is where Musa Kart's cartoon used to appear. In 2018, Musa Kart was sentenced to three years in jail. For doing what? For doing political cartoons in Erdoğan's Turkey. Cartoonists from Venezuela, Russia, Syria have been forced into exile.
Idag, 200 år efter Daumier, riskerar politiska tecknade serier att försvinna? Notera tomrummet på förstasidan av den turkiska dagstidningen Cumhuriyet. Musa Karts skämtteckning brukade finnas här. Musa Kart blev dömd till tre års fängelse år 2018. För vad? För att han ritade politiska tecknade serier i Erdoğans Turkiet. Serietecknare från Venezuela, Ryssland och Syrien har tvingats till exil.
Look at this image. It seems so innocent, right? Yet it is so provocative. When he posted this image, Hani Abbas knew it would change his life. It was in 2012, and the Syrians were taking to the streets. Of course, the little red flower is the symbol of the Syrian revolution. So pretty soon, the regime was after him, and he had to flee the country. A good friend of his, cartoonist Akram Raslan, didn't make it out of Syria. He died under torture.
Titta på denna bild. Den verkar så harmlös, eller hur? Ändå är den så provokativ. När han publicerade denna bild visste Hani Abbas att det skulle förändra hans liv. Det var 2012, när syrierna demonstrerade på gatorna. Naturligtvis är den lilla röda blomman en symbol för den syriska revolutionen. Ganska snart kom regimen efter honom och han tvingades fly landet. En god vän till honom, serietecknaren Akram Raslan, lyckades inte ta sig ut ur Syrien. Han torterades till döds.
In the United States of America recently, some of the very top cartoonists, like Nick Anderson and Rob Rogers -- this is a cartoon by Rob --
Det hände nyligen, i de Förenta Staterna, att några av de största serietecknarna, som Nick Anderson och Rob Rogers - detta är en teckning av Rob -
[Memorial Day 2018. (on tombstone) Truth. Honor. Rule of Law.]
[Memorial Day 2018. (på en grav) Sanning. Ära. Rättssäkerhet.]
they lost their positions because their publishers found their work too critical of Trump. And the same happened to Canadian cartoonist Michael de Adder. Hey, maybe we should start worrying. Political cartoons were born with democracy, and they are challenged when freedom is.
förlorade sina jobb eftersom deras förläggare tyckte de var för kritiska mot Trump. Samma sak hände med den kanadensiska serietecknaren Michael de Adder. Kanske borde vi börja oroa oss. Politiska tecknade serier föddes samtidigt som demokratin, och de ifrågasätts samtidigt som frihet.
You know, over the years, with the Cartooning for Peace Foundation and other initiatives, Kofi Annan -- this is not well known -- he was the honorary chair of our foundation, the late Kofi Annan, Nobel Peace Laureate. He was a great defender of cartoons. Or, on the board of the Association of American Editorial Cartoonists, we have advocated on behalf of jailed, threatened, fired, exiled cartoonists. But I never saw a case of someone losing his job over a cartoon he didn't do. Well, that happened to me.
Under årens lopp, med initiativ som bland annat Cartooning for Peace Foundation, hade Kofi Annan - detta är inte allmänt känt - en hedersplats i vår stiftelse, den framlidne Kofi Annan, nobelpristagare. Han var en stor försvarare av tecknade serier. I styrelsen för organisationen Association of American Editorial Cartoonists har vi stöttat fängslade, hotade, uppsagda och landsförvisade serietecknare. Men jag var aldrig med om att någon förlorade sitt jobb på grund av en teckning han inte ritat. Men det hände mig.
For the last 20 years, I have been with the "International Herald Tribune" and the "New York Times." Then something happened. In April 2019, a cartoon by a famous Portuguese cartoonist, which was first published in a newspaper "El Expresso" in Lisbon, was picked by an editor at the "New York Times" and reprinted in the international editions. This thing blew up. It was denounced as anti-Semitic, triggered widespread outrage, apologies and a lot of damage control by the Times. A month after, my editor told me they were ending political cartoons altogether.
De senaste 20 åren har jag arbetat för International Herald Tribune. och New York Times. Sen hände något. I april 2019 blev en teckning av en välkänd portugisisk serietecknare, som först publicerades i dagstidningen El Expresso i Lissabon, utvald av en redaktör på New York Times, och omtryckt i de internationella utgåvorna. Detta blev uppblåst. Det fördömdes som antisemitiskt, väckte utspridd vrede, ursäkter och skadebegränsning av New York Times. En månad senare sa min redaktör att de skulle sluta helt med politiska tecknade serier.
So we could, and we should, have a discussion about that cartoon. Some people say it reminds them of the worst anti-Semitic propaganda. Others, including in Israel, say no, it's just a harsh criticism of Trump, who is shown as blindly following the Prime Minister of Israel. I have some issues with this cartoon, but that discussion did not happen at the "New York Times." Under attack, they took the easiest path: in order to not have problems with political cartoons in the future, let's not have any at all.
Så vi kan, och vi bör, föra en diskussion kring denna serieteckning. Vissa säger att det påminner om den värsta antisemitiska propagandan. Andra, inklusive i Israel, säger att nej, det är helt enkelt en skarp kritik mot Trump, som pekas ut som en person som blint följer Israels statsminister. Jag har frågor kring denna teckning, men dessa diskuterades aldrig på New York Times. Under attack så valde de den lätta vägen: För att slippa problem med politiska tecknade serier i framtiden så tar vi bort dem helt.
Hey, this is new. Did we just invent preventive self-censorship? I think this is bigger than cartoons. This is about opinion and journalism. This, in the end, is about democracy.
Detta är en ny företeelse. Har vi just uppfunnit förebyggande självcensur? Jag tror det här är större än tecknade serier. Detta handlar om åsikter och journalism. Detta handlar i slutändan om demokrati.
We now live in a world where moralistic mobs gather on social media and rise like a storm. The most outraged voices tend to define the conversation, and the angry crowd follows in. These social media mobs, sometimes fueled by interest groups, fall upon newsrooms in an overwhelming blow. They send publishers and editors scrambling for countermeasures. This leaves no room for meaningful discussions. Twitter is a place for fury, not for debate.
Vi lever nu i en värld där moraliserande grupper församlas i sociala medier och reser sig som en storm. De mest upprörda rösterna tenderar att dominera debatten och den ilskna massan följer med. Dessa grupper på de sociala medierna, som ibland underblåses av intresseorganisationer, slår förkrossande hårt mot nyhetsredaktionerna. De skickar förläggare och redaktörer som desperat försöker hitta motåtgärder. Detta lämnar inget rum för meningsfulla diskussioner. Twitter är en plats för raseri snarare än debatt.
And you know what? Someone described pretty well our human condition in this noisy age. You know who? Shakespeare, 400 years ago.
Och vet ni vad? Någon gav en bra beskrivning av våra mänskliga villkor i denna bullriga tid. Vet ni vem? Shakespeare, för 400 år sedan.
["(Life is) a tale told by an idiot, full of sound and fury, signifying nothing."]
[(Livet är) en dåres saga, fylld av ljud och raseri, utan innebörd.]
This speaks to me. Shakespeare is still very relevant, no? But the world has changed a bit.
Hans ord är fortfarande relevanta, eller hur? Men världen har förändrats lite.
[Too long!]
[För långt!]
(Laughter)
(Skratt)
It's true.
Det är sant.
(Applause)
(Applåder)
You know, social media is both a blessing and a curse for cartoons. This is the era of the image, so they get shared, they get viral, but that also makes them a prime target. More than often, the real target behind the cartoon is the media that published it.
Sociala medier är både en välsignelse och en förbannelse för tecknade serier. Detta är bildernas tidsålder, så de delas och blir virala, men det gör dem också till en huvudmåltavla. För det mesta är den verkliga måltavlan mediet som publicerade den tecknade serien.
[Covering Iraq? No, Trump!]
[Täcker ni Irak? Nä Trump!]
That relationship between traditional media and social media is a funny one. On one hand, you have the time-consuming process of information, verification, curation. On the other hand, it's an open buffet, frankly, for rumors, opinions, emotions, amplified by algorithms. Even quality newspapers mimic the codes of social networks on their websites. They highlight the 10 most read, the 10 most shared stories. They should put forward the 10 most important stories.
Relationen mellan traditionell media och sociala medier är lustig. Å ena sidan har vi en tidskrävande process av information, verifiering och tillsyn. Å andra sidan är det ärligt talat öppet slagfält med ryktesspridning, åsikter och känslor som förstärks av algoritmer. Högkvalitativa dagstidningar imiterar sociala mediers kodex på sina hemsidor. De framhäver de 10 mest lästa och de 10 mest delade nyheterna. De borde framhålla de 10 viktigaste nyheterna.
(Applause)
(Applåder)
The media must not be intimidated by social media, and editors should stop being afraid of the angry mob.
Massmedia borde inte låta sig skrämmas av de sociala medierna och redaktörer borde sluta vara rädda för den ilskna folkmassan.
(Applause)
(Applåder)
We're not going to put up warnings the way we do on cigarette packs, are we?
Vi ska väl inte sätta upp varningar som vi gör på cigarettpaket?
[Satire can hurt your feelings]
[Satir kan såra dina känslor]
(Laughter)
(Skratt)
Come on.
Kom igen.
[Under your burkini you could be hiding a sex bomb]
[Under din burkini kan det dölja sig en sexbomb]
Political cartoons are meant to provoke, just like opinions. But before all, they are meant to be thought-provoking. You feel hurt? Just let it go. You don't like it? Look the other way. Freedom of expression is not incompatible with dialogue and listening to each other. But it is incompatible with intolerance.
Politiska tecknade serier är avsedda att provocera, liksom åsikter. Men framför allt är de avsedda att vara tankeväckande. Känner du dig sårad? Släpp det. Gillar du det inte? Titta åt ett annat håll. Yttrandefrihet är inte oförenligt med dialog och att lyssna på varandra. Men det är oförenligt med intolerans.
(Applause)
(Applåder)
Let us not become our own censors in the name of political correctness. We need to stand up, we need to push back, because if we don't, we will wake up tomorrow in a sanitized world, where any form of satire and political cartooning becomes impossible. Because, when political pressure meets political correctness, freedom of speech perishes.
Låt oss inte bli våra egna censurer i den politiska korrekthetens namn. Vi måste stå upp och slå tillbaka, för om vi inte gör det kommer vi att vakna imorgon i en steriliserad värld där alla former av satir och politiskt serietecknande blir en omöjlighet. Därför att när politiska påtryckningar möter politisk korrekthet förgås yttrandefriheten.
(Applause)
(Applåder)
Do you remember January 2015? With the massacre of journalists and cartoonists at "Charlie Hebdo" in Paris, we discovered the most extreme form of censorship: murder. Remember how it felt.
Minns ni januari 2015? Massakern av journalister och serietecknare på "Charlie Hebdo" i Parisuppdagade den mest extrema formen av censur: mord. Kom ihåg hur det kändes.
[Without humor we are all dead]
[Utan humor är vi alla döda]
Whatever one thought of that satirical magazine, however one felt about those particular cartoons, we all sensed that something fundamental was at stake, that citizens of free societies -- actually, citizens of any society -- need humor as much as the air we breathe. This is why the extremists, the dictators, the autocrats and, frankly, all the ideologues of the world cannot stand humor.
Oavsett vad vi tyckte om denna satiriska tidsskrift, oavsett hur vi kände inför dessa enskilda serieteckningar, kände vi alla att något betydelsefullt stod på spel, att medborgare i fria samhällen - eller rentav medborgare i alla samhällen - behöver humor lika mycket som luften vi andas. Detta är anledningen till att extremister, diktatorer, autokrater och ärligt talat alla ideologer, inte tål humor.
In the insane world we live in right now, we need political cartoons more than ever. And we need humor.
I den vansinniga värld vi lever i just nu behöver vi politiska serieteckningar mer än någonsin. Och vi behöver humor.
Thank you.
Tack.
(Applause)
(Applåder)