Η επιθυμία να ζήσουμε μια διαφορετική ζωή μπορεί να ξεκινήσει στα πιο απρόσμενα μέρη. Αυτή είναι η πόλη μου, το Τοντμόρντεν, μια εμπορική κωμόπολη στη βόρεια Αγγλία, δεκαπέντε χιλιάδες κάτοικοι, ανάμεσα στο Λιντς και το Μάντσεστερ, μια αρκετά τυπική εμπορική κωμόπολη. Έτσι ήταν, και τώρα είναι έτσι, με φρούτα και λαχανικά και μυρωδικά που φυτρώνουν παντού. Το αποκαλούμε κηπουρική προπαγάνδα. (Γέλια)
The will to live life differently can start in some of the most unusual places. This is where I come from, Todmorden. It's a market town in the north of England, 15,000 people, between Leeds and Manchester, fairly normal market town. It used to look like this, and now it's more like this, with fruit and veg and herbs sprouting up all over the place. We call it propaganda gardening. (Laughter)
Μια γωνιά στο πάρκινγκ αυτοκινήτων του σιδηροδρομικού σταθμού, η πρόσοψη του κέντρου υγείας, οι μπροστινές αυλές των σπιτιών, ακόμα και μπροστά από το αστυνομικό τμήμα. (Γέλια) Έχουμε βρώσιμα μονοπάτια δίπλα στο κανάλι, και νεκροταφεία γεμάτα βλάστηση. Το χώμα είναι εξαιρετικό. (Γέλια)
Corner row railway, station car park, front of a health center, people's front gardens, and even in front of the police station. (Laughter) We've got edible canal towpaths, and we've got sprouting cemeteries. The soil is extremely good. (Laughter)
Έχουμε επινοήσει ακόμα και ένα νέο είδος τουρισμού. Ονομάζεται τουρισμός λαχανικών και είτε το πιστεύετε είτε όχι, μας επισκέπτονται άνθρωποι απ' όλο τον κόσμο για να δουν τα παρτέρια μας ακόμα και όταν δεν φυτρώνουν πολλά πράγματα. (Γέλια) Αλλά έτσι ξεκινά η συζήτηση. (Γέλια)
We've even invented a new form of tourism. It's called vegetable tourism, and believe it or not, people come from all over the world to poke around in our raised beds, even when there's not much growing. (Laughter) But it starts a conversation. (Laughter)
Ξέρετε, δεν το κάνουμε γιατί βαριόμαστε. (Γέλια) Το κάνουμε γιατί θέλουμε να ξεκινήσουμε μια επανάσταση.
And, you know, we're not doing it because we're bored. (Laughter) We're doing it because we want to start a revolution.
Προσπαθήσαμε να απαντήσουμε την εξής απλή ερώτηση: Μπορείς να βρεις μια γλώσσα που να ενώνει όλες τις ηλικίες και τα εισοδήματα και τις κουλτούρες, που θα βοηθήσει τους ανθρώπους να βρουν ένα νέο τρόπο ζωής, να δουν τους χώρους γύρω τους με διαφορετικό μάτι, να σκεφτούν διαφορετικά για τη χρήση των πόρων, να αλληλεπιδρούν διαφορετικά; Μπορούμε να βρούμε αυτή τη γλώσσα; Και μετά, μπορούμε να αναπαράγουμε αυτές τις δράσεις; Φαίνεται ότι η απάντηση είναι θετική και φαίνεται ότι η γλώσσα αυτή είναι η τροφή.
We tried to answer this simple question: Can you find a unifying language that cuts across age and income and culture that will help people themselves find a new way of living, see spaces around them differently, think about the resources they use differently, interact differently? Can we find that language? And then, can we replicate those actions? And the answer would appear to be yes, and the language would appear to be food.
Έτσι λοιπόν, πριν από τρεισήμισι χρόνια, μερικοί από μας καθίσαμε γύρω από το τραπέζι της κουζίνας και επινοήσαμε το όλο πράγμα. (Γέλια) (Χειροκρότημα) Ετοιμάσαμε ένα πολύ απλό πλάνο που παρουσιάσαμε σε μία δημόσια συγκέντρωση. Δεν ζητήσαμε συμβουλές. Δεν ετοιμάσαμε γραπτή αναφορά. Φτάνουν αυτά. (Γέλια) Είπαμε σε αυτή τη δημόσια συγκέντρωση στο Τοντμόρντεν, κοιτάξτε, ας φανταστούμε ότι η πόλη μας επικεντρώνεται γύρω από τρία πιάτα: ένα πιάτο της κοινότητας, ο τρόπος που ζούμε την καθημερινότητά μας, ένα πιάτο εκμάθησης, τι διδάσκουμε τα παιδιά μας στο σχολείο και ποιες νέες δεξιότητες μοιραζόμαστε μεταξύ μας, και ένα οικονομικό, τι κάνουμε με τα χρήματα στην τσέπη μας και ποιες επιχειρήσεις επιλέγουμε να στηρίζουμε.
So, three and a half years ago, a few of us sat around a kitchen table and we just invented the whole thing. (Laughter) (Applause) We came up with a really simple game plan that we put to a public meeting. We did not consult. We did not write a report. Enough of all that. (Laughter) And we said to that public meeting in Todmorden, look, let's imagine that our town is focused around three plates: a community plate, the way we live our everyday lives; a learning plate, what we teach our kids in school and what new skills we share amongst ourselves; and business, what we do with the pound in our pocket and which businesses we choose to support.
Ας φανταστούμε τώρα ότι αυτά τα πιάτα αρχίζουν να κινούνται με κοινοτικές δράσεις σχετικές με το φαγητό. Αν αρχίσουμε να στριφογυρίζουμε ένα από αυτά τα κοινοτικά πιάτα, είναι σπουδαίο, αρχίζουμε να ενδυναμώνουμε τους ανθρώπους, και αν τότε μπορούμε να στριφογυρίσουμε το κοινοτικό πιάτο μαζί με το πιάτο εκμάθησης και με το οικονομικό πιάτο, κάτι αρχίζει να γίνεται, αρχίζει να δένει το γλυκό. Αρχίζουμε να δημιουργούμε αντοχές μόνοι μας. Αρχίζουμε μόνοι μας να επανεφευρίσκουμε την κοινότητα, και το κάναμε χωρίς ούτε ένα κείμενο στρατηγικής. (Χειροκρότημα)
Now, let's imagine those plates agitated with community actions around food. If we start one of those community plates spinning, that's really great, that really starts to empower people, but if we can then spin that community plate with the learning plate, and then spin it with the business plate, we've got a real show there, we've got some action theater. We're starting to build resilience ourselves. We're starting to reinvent community ourselves, and we've done it all without a flipping strategy document. (Applause)
Και κάτι ακόμα. Δεν ζητήσαμε την άδεια κανενός, απλά το κάνουμε. (Γέλια) Και σίγουρα δεν περιμένουμε κάποια επιταγή στο γραμματοκιβώτιό μας προτού ξεκινήσουμε, και το πιο σημαντικό απ' όλα, δεν μας πτοούν τα περίτεχνα επιχειρήματα που λένε, «Αυτές οι μικρές δράσεις είναι ανούσιες μπροστά στα προβλήματα του αύριο» γιατί έχω δει τη δύναμη των μικρών δράσεων, και είναι εκπληκτική.
And here's the thing as well. We've not asked anybody's permission to do this, we're just doing it. (Laughter) And we are certainly not waiting for that check to drop through the letterbox before we start, and most importantly of all, we are not daunted by the sophisticated arguments that say, "These small actions are meaningless in the face of tomorrow's problems," because I have seen the power of small actions, and it is awesome.
Πίσω λοιπόν στη δημόσια συγκέντρωση. (Γέλια) Παρουσιάσαμε την πρόταση στη συγκέντρωση, δύο δευτερόλεπτα και έγινε χαμός στην αίθουσα. Δεν έχω ξαναζήσει ποτέ μα ποτέ κάτι παρόμοιο στη ζωή μου. Και το ίδιο έχει συμβεί σε κάθε αίθουσα, σε κάθε πόλη όπου έχουμε πει την ιστορία μας. Ο κόσμος είναι έτοιμος να ανταποκριθεί στην ιστορία της τροφής. Θέλει θετικές δράσεις στις οποίες μπορεί να συμμετέχει και το ξέρει στο πετσί του ότι είναι ώρα να πάρει προσωπική ευθύνη και να επενδύσει σε περισσότερη καλοσύνη ο ένας προς τον άλλο και προς το περιβάλλον.
So, back to the public meeting. (Laughter) We put that proposition to the meeting, two seconds, and then the room exploded. I have never, ever experienced anything like that in my life. And it's been the same in every single room, in every town that we've ever told our story. People are ready and respond to the story of food. They want positive actions they can engage in, and in their bones, they know it's time to take personal responsibility and invest in more kindness to each other and to the environment.
Και από εκείνη τη συνάντηση τρεισήμισι χρόνια πριν, ζούμε μια φοβερή περιπέτεια. Ξεκινήσαμε με ανταλλαγή σπόρων, πολύ απλά πράγματα, και μετά πήραμε ένα κομμάτι γη, μια λωρίδα στην άκρη του κεντρικού μας δρόμου, που ήταν βασικά τουαλέτα σκύλων, και τη μετατρέψαμε σε έναν πραγματικά υπέροχο κήπο με βότανα. Πήραμε τη γωνία στο πάρκινγκ αυτοκινήτων του σταθμού που είδατε, και κάναμε παρτέρια με λαχανικά που μπορούν όλοι να μοιραστούν και να μαζέψουν μόνοι τους. Πήγαμε στους γιατρούς. Ό,τι είχαμε χτίσει ένα κέντρο υγείας στο Τοντμόρντεν αξίας 6 εκατομμυρίων λιρών, και για κάποιο λόγο που δεν μπορώ να καταλάβω ήταν περιτριγυρισμένο από αγκαθωτά φυτά. (Γέλια) Έτσι πήγαμε στους γιατρούς και είπαμε: «Θα σας πείραζε να τα βγάλουμε;» Εκείνοι είπαν: «Κανένα πρόβλημα, αρκεί να πάρετε άδεια φύτευσης και να το κάνετε στα λατινικά σε τρία αντίτυπα» κι έτσι κάναμε - (Γέλια) - και τώρα έχει οπωροφόρα δέντρα, θάμνους, βότανα και λαχανικά γύρω από τα χειρουργεία. Υπάρχουν κι άλλα πολλά παραδείγματα, όπως το καλαμπόκι μπροστά στο αστυνομικό τμήμα, και στο γηροκομείο όπου φυτέψαμε βρώσιμα φυτά που οι άνθρωποι μπορούν να μαζέψουν και να καλλιεργήσουν.
And since we had that meeting three and a half years ago, it's been a heck of a roller coaster. We started with a seed swap, really simple stuff, and then we took an area of land, a strip on the side of our main road, which was a dog toilet, basically, and we turned it into a really lovely herb garden. We took the corner of the car park in the station that you saw, and we made vegetable beds for everybody to share and pick from themselves. We went to the doctors. We've just had a 6-million-pound health center built in Todmorden, and for some reason that I cannot comprehend, it has been surrounded by prickly plants. (Laughter) So we went to the doctors, said, "Would you mind us taking them up?" They said, "Absolutely fine, provided you get planning permission and you do it in Latin and you do it in triplicate," so we did — (Laughter) — and now there are fruit trees and bushes and herbs and vegetables around that doctor's surgery. And there's been lots of other examples, like the corn that was in front of the police station, and the old people's home that we've planted it with food that they can pick and grow.
Αλλά το θέμα δεν είναι μόνο οι καλλιέργειες, γιατί είμαστε όλοι μας μέρος αυτού του παζλ. Το θέμα είναι να βάλεις τους καλλιτέχνες που υπάρχουν στην κοινότητά σου να κάνουν μερικά πανέμορφα σχέδια στα ανυψωμένα παρτέρια για να εξηγούν στον κόσμο τι φυτρώνει εκεί, γιατί υπάρχουν τόσο πολλοί άνθρωποι που πραγματικά δεν αναγνωρίζουν ένα λαχανικό αν δεν είναι μέσα σε πλαστική σακούλα με οδηγίες χρήσης. (Γέλια) Έτσι κάποιοι τα σχεδίασαν αυτά για μας, «Αν μοιάζει μ' αυτό, μην το κόψετε, αλλά αν μοιάζει μ' αυτό, κοπιάστε». Το θέμα είναι να μοιράζεσαι και να επενδύεις σε καλοσύνη.
But it isn't just about growing, because we all are part of this jigsaw. It's about taking those artistic people in your community and doing some fabulous designs in those raised beds to explain to people what's growing there, because there's so many people that don't really recognize a vegetable unless it's in a bit of plastic with a bit of an instruction packet on the top. (Laughter) So we have some people who designed these things, "If it looks like this, please don't pick it, but if it looks like this, help yourself." This is about sharing and investing in kindness.
Και όσοι άνθρωποι δεν θέλουν να κάνουν κανένα από αυτά τα δυο, ίσως μαγειρεύουν, κι έτσι κάνουμε εποχική συγκομιδή και μετά βγαίνουμε στο δρόμο ή πάμε στην παμπ ή στην εκκλησία, ή όπου οι άνθρωποι ζουν τη ζωή τους. Το θέμα είναι να πλησιάσεις τους ανθρώπους και να τους πεις: «Αποτελούμε όλοι μέρος αυτού του τοπικού διατροφικού παζλ, είμαστε όλοι μέρος της λύσης».
And for those people that don't want to do either of those things, maybe they can cook, so we pick them seasonally and then we go on the street, or in the pub, or in the church, or wherever people are living their lives. This is about us going to the people and saying, "We are all part of the local food jigsaw, we are all part of a solution."
Και μετά, αφού ξέρουμε ότι έχουμε κηπουρικούς τουρίστες και τους λατρεύουμε και είναι πραγματικά φανταστικοί, σκεφτήκαμε, τι θα μπορούσαμε να κάνουμε για να τους προσφέρουμε μια ακόμη ομορφότερη εμπειρία; Κι έτσι επινοήσαμε, φυσικά χωρίς να ρωτήσουμε κανέναν, την Απίστευτη Φαγώσιμη Πράσινη Διαδρομή. Είναι μια διαδρομή μέσα από από κήπους-εκθέσεις και βρώσιμα μονοπάτια δίπλα στα κανάλια, και μέρη φιλικά προς τις μέλισσες, και την ιστορία με τους επικονιαστές, και είναι μια διαδρομή που σχεδιάσαμε που βάζει τους ανθρώπους να περνούν μέσα από όλη την πόλη, από τα καφέ μας και τα μικρομάγαζα, από την αγορά μας, όχι μόνο πέρα-δώθε στο σούπερ μάρκετ, κι ελπίζουμε ότι αλλάζοντας τα βήματα των ανθρώπων μέσα στην πόλη μας, αλλάζουμε και τη συμπεριφορά τους.
And then, because we know we've got vegetable tourists and we love them to bits and they're absolutely fantastic, we thought, what could we do to give them an even better experience? So we invented, without asking, of course, the Incredible Edible Green Route. And this is a route of exhibition gardens, and edible towpaths, and bee-friendly sites, and the story of pollinators, and it's a route that we designed that takes people through the whole of our town, past our cafes and our small shops, through our market, not just to and fro from the supermarket, and we're hoping that, in changing people's footfall around our town, we're also changing their behavior.
Έπειτα, υπάρχει κι εκείνο το δεύτερο πιάτο, το πιάτο εκμάθησης. Είμαστε, λοιπόν, σε συνεργασία με ένα γυμνάσιο. Φτιάξαμε μια εταιρεία. Σχεδιάζουμε και κατασκευάζουμε μια μονάδα ενυδρειοπονίας σε ένα κομμάτι γης που ήταν ελεύθερο στο πίσω μέρος του γυμνασίου, όπως συμβαίνει συχνά, και τώρα θα εκτρέφουμε ψάρια και θα καλλιεργούμε λαχανικά σε έναν οπωρώνα με μέλισσες, και τα παιδιά μας βοηθάνε να το φτιάξουμε, και τα παιδιά είναι στην επιτροπή, κι επειδή η κοινότητά μας ήθελε πολύ να συνεργαστεί με το γυμνάσιο, τώρα στο γυμνάσιο διδάσκεται γεωργία, κι αφού διδάσκεται γεωργία, αρχίσαμε να σκεφτόμαστε, πώς θα μπορούσαμε αυτά τα παιδιά που ποτέ πριν δεν είχαν τίτλους σπουδών στη ζωή τους, αλλά είναι πραγματικά ενθουσιασμένα με την καλλιέργεια, πώς μπορούμε να τους προσφέρουμε περισσότερη εμπειρία;
And then there's the second plate, the learning plate. Well, we're in partnership with a high school. We've created a company. We are designing and building an aquaponics unit in some land that was spare at the back of the high school, like you do, and now we're going to be growing fish and vegetables in an orchard with bees, and the kids are helping us build that, and the kids are on the board, and because the community was really keen on working with the high school, the high school is now teaching agriculture, and because it's teaching agriculture, we started to think, how could we then get those kids that never had a qualification before in their lives but are really excited about growing, how can we give them some more experience?
Έτσι, πήραμε ένα κομμάτι γης που μας παραχωρήθηκε από ένα τοπικό φυτώριο. Ήταν αρκετά λασπώδες, αλλά με έναν πραγματικά απίστευτο τρόπο, δουλεύοντας αποκλειστικά με εθελοντές, το μετατρέψαμε σε κέντρο εκπαίδευσης κηπουρικής ως επιχειρηματική δραστηριότητα, δηλαδή θερμοκήπια και ανυψωμένα παρτέρια και όλα όσα χρειάζεσαι για να πιάσεις το χώμα στα χέρια σου και να αρχίσεις να σκέφτεσαι ότι ίσως αυτό μπορεί να γίνει η δουλειά μου στο μέλλον. Και από αυτή μας τη δράση, κάποιοι ντόπιοι ακαδημαϊκοί μας είπαν: «Ξέρετε, θα μπορούσαμε να σας σχεδιάσουμε ένα σεμινάριο κηπουρικής. Απ' όσο ξέρουμε, δεν υπάρχει κάτι τέτοιο». Έτσι, το σχεδιάζουν και θα το αρχίσουμε αργότερα μέσα σε αυτό τον χρόνο, και είναι όλο ένα πείραμα, και γίνεται όλο σε εθελοντική βάση.
So we got some land that was donated by a local garden center. It was really quite muddy, but in a truly incredible way, totally voluntary-led, we have turned that into a market garden training center, and that is polytunnels and raised beds and all the things you need to get the soil under your fingers and think maybe there's a job in this for me in the future. And because we were doing that, some local academics said, "You know, we could help design a commercial horticulture course for you. There's not one that we know of." So they're doing that, and we're going to launch it later this year, and it's all an experiment, and it's all voluntary.
Κι ύστερα υπάρχει το τρίτο πιάτο, γιατί αν περπατάς μέσα σε ένα βρώσιμο τοπίο, και αν αποκτάς καινούργιες δεξιότητες, κι αν αρχίζεις να ενδιαφέρεσαι για το τι καλλιεργείται κάθε εποχή, ίσως να θελήσεις να ξοδεύεις πιο πολλά από τα χρήματά σου για να στηρίζεις τους ντόπιους παραγωγούς, και όχι μόνο λαχανικών, αλλά και κρεάτων και τυριών και μπίρας και οποιουδήποτε άλλου προϊόντος μπορεί να υπάρχει.
And then there's the third plate, because if you walk through an edible landscape, and if you're learning new skills, and if you start to get interested in what's growing seasonally, you might just want to spend more of your own money in support of local producers, not just veg, but meat and cheese and beer and whatever else it might be.
Αλλά, βλέπετε, είμαστε απλά μια ομάδα. Είμαστε όλοι εθελοντές. Τι θα μπορούσαμε να κάνουμε; Έτσι κάναμε μερικά πολύ απλά πράγματα. Κάναμε έρανο, πήραμε μερικούς μαυροπίνακες, γράψαμε «Απίστευτα Βρώσιμα» στην κορυφή, τους δώσαμε σε όλους τους εμπόρους που πουλούσαν τοπικά προϊόντα, κι εκείνοι γράψανε πρόχειρα ό,τι πουλούσαν κάθε βδομάδα. Έγινε πολύ δημοφιλές. Ο κόσμος το αγκάλιασε. Οι πωλήσεις ανέβηκαν.
But then, we're just a community group, you know. We're just all volunteers. What could we actually do? So we did some really simple things. We fundraised, we got some blackboards, we put "Incredible Edible" on the top, we gave it every market trader that was selling locally, and they scribbled on what they were selling in any one week. Really popular. People congregated around it. Sales were up.
Και μετά, κάναμε μια κουβέντα με τους αγρότες, και τους είπαμε: «Στ' αλήθεια, σοβαρολογούμε» αλλά δεν μας πίστεψαν, κι έτσι σκεφτήκαμε, εντάξει, τι να κάνουμε; Ξέρω. Εάν καταφέρουμε να κάνουμε μία καμπάνια γύρω από ένα προϊόν και να τους δείξουμε ότι οι κάτοικοι είναι πιστοί σε αυτό, μπορεί ν' αλλάξουν γνώμη και να καταλάβουν ότι σοβαρολογούμε.
And then, we had a chat with the farmers, and we said, "We're really serious about this," but they didn't actually believe us, so we thought, okay, what should we do? I know. If we can create a campaign around one product and show them there is local loyalty to that product, maybe they'll change their mind and see we're serious.
Κι έτσι ξεκινήσαμε μια καμπάνια - γιατί είναι διασκεδαστικό - με το όνομα «Κάθε Αβγό Μετράει». (Γέλια) Κι αυτό που κάναμε ήταν να βάλουμε ανθρώπους στον χάρτη αβγών που φτιάξαμε. Πρόκειται για έναν ιδιαίτερο χάρτη του Τοντμόρντεν. Όποιος πουλάει τα αβγά που του περισσεύουν στην πόρτα της αυλής του, απολύτως νόμιμα, στους γείτονές του, τον βάλαμε στον χάρτη. Αρχίσαμε με τέσσερεις και σήμερα έχουμε 64, και το αποτέλεσμα ήταν ότι ο κόσμος άρχισε να πηγαίνει στα μαγαζιά και να ζητά ντόπια αβγά του Τοντμόρντεν, και το αποτέλεσμα αυτού ήταν ότι κάποιοι κτηνοτρόφοι αύξησαν τον αριθμό των πουλερικών ελεύθερης βοσκής που είχαν, και μετά συνέχισαν με πουλερικά για παραγωγή κρέατος, και παρ' όλο που αυτά είναι πολύ, πολύ μικρά βήματα, αυτή η αυξανόμενη αυτοπεποίθηση της τοπικής οικονομίας έχει αρχίσει να φαίνεται με διάφορους τρόπους, και τώρα έχουμε αγρότες που φτιάχνουν τυρί και μεγαλώνουν τα κοπάδια τους κι εκτρέφουν χοίρους ράτσας και φτιάχνουν μπουρεκάκια και πίτες και διάφορα που δεν θα είχαν κάνει ποτέ στο παρελθόν. Έχουμε όλο και περισσότερους πάγκους στη λαϊκή που πουλάνε ντόπια προϊόντα, και σε μία έρευνα που έκαναν για μας μαθητές της πόλης, το 43 τοις εκατό όλων των εμπόρων τροφίμων σε αυτή την πόλη είπαν ότι ο τζίρος τους αυξήθηκε από τις δράσεις μας. Και είμαστε απλά εθελοντές κι αυτό είναι απλά ένα πείραμα. (Γέλια)
So we launched a campaign -- because it just amuses me -- called Every Egg Matters. (Laughter) And what we did was we put people on our egg map. It's a stylized map of Togmorden. Anybody that's selling their excess eggs at the garden gate, perfectly legally, to their neighbors, we've stuck on there. We started with four, and we've now got 64 on, and the result of that was that people were then going into shops asking for a local Todmorden egg, and the result of that was, some farmers upped the amount of flocks they got of free range birds, and then they went on to meat birds, and although these are really, really small steps, that increasing local economic confidence is starting to play out in a number of ways, and we now have farmers doing cheese and they've upped their flocks and rare breed pigs, they're doing pasties and pies and things that they would have never done before. We've got increasing market stalls selling local food, and in a survey that local students did for us, 49 percent of all food traders in that town said that their bottom line had increased because of what we were actually doing. And we're just volunteers and it's only an experiment. (Laughter)
Τώρα, τίποτε απ' αυτά δεν είναι πυρηνική φυσική. Σίγουρα δεν είναι θέμα εξυπνάδας ούτε πρωτοτυπίας. Αλλά είναι ολοκληρωμένο και είναι ενωτικό. Δεν πρόκειται για ένα κίνημα για όσους θα βρουν τη λύση στα προβλήματά τους έτσι κι αλλιώς. Είναι ένα κίνημα για τον καθένα. Έχουμε ένα σλόγκαν: Εάν τρως, είσαι μέσα. (Γέλια) (Χειροκρότημα) Για όλες τις ηλικίες, τα εισοδήματα, τις κουλτούρες.
Now, none of this is rocket science. It certainly is not clever, and it's not original. But it is joined up, and it is inclusive. This is not a movement for those people that are going to sort themselves out anyway. This is a movement for everyone. We have a motto: If you eat, you're in. (Laughter) (Applause) Across age, across income, across culture.
Είναι πραγματικά μια συναρπαστική εμπειρία, αλλά γυρνώντας στην πρωταρχική ερώτηση, μπορεί να αναπαραχθεί; Ναι. Σίγουρα μπορεί να αναπαραχθεί.
It's been really quite a roller coaster experience, but going back to that first question that we asked, is it replicable? Yeah. It most certainly is replicable.
Περισσότερες από 30 πόλεις στην Αγγλία σήμερα στροβιλίζουν το Απίστευτα Βρώσιμο πιάτο. Με όποιο τρόπο κι αν θέλουν να το κάνουν, με τη δική τους βούληση, προσπαθούν να αλλάξουν τη ζωή τους, και σε όλο τον κόσμο, έχουμε κοινότητες σε όλη την Αμερική και την Ιαπωνία - είναι απίστευτο, δεν είναι; Θέλω να πω, Αμερική και Ιαπωνία και Νέα Ζηλανδία. Μετά τον σεισμό στη Νέα Ζηλανδία μας επισκέφτηκαν άνθρωποι για να μεταφέρουν αυτόν τον δυναμισμό της κοινότητας για τις τοπικές καλλιέργειες στην καρδιά του Κράισττσερτς.
More than 30 towns in England now are spinning the Incredible Edible plate. Whichever way they want to do it, of their own volition, they're trying to make their own lives differently, and worldwide, we've got communities across America and Japan -- it's incredible, isn't it? I mean, America and Japan and New Zealand. People after the earthquake in New Zealand visited us in order to incorporate some of this public spiritedness around local growing into the heart of Christchurch.
Και τίποτε απ' αυτά δεν απαιτεί πιο πολλά χρήματα και τίποτε απ' αυτά δεν απαιτεί γραφειοκρατία αλλά απαιτεί να σκεφτείς διαφορετικά και να είσαι προετοιμασμένος να πειράξεις προϋπολογισμούς και ωράρια εργασίας, ώστε να δημιουργήσεις εκείνο το υποστηρικτικό πλαίσιο που θα βοηθήσει τις κοινότητες να ξεπεταχτούν.
And none of this takes more money and none of this demands a bureaucracy, but it does demand that you think things differently and you are prepared to bend budgets and work programs in order to create that supportive framework that communities can bounce off.
Και υπάρχουν κάποιες καταπληκτικές ιδέες στα σκαριά. Οι τοπικές αρχές μας αποφάσισαν να βάλουν τα Απίστευτα Βρώσιμα παντού, και για να το υποστηρίξουν αποφάσισαν να κάνουν δύο πράγματα.
And there's some great ideas already in our patch. Our local authority has decided to make everywhere Incredible Edible, and in support of that have decided to do two things.
Πρώτον, θα δημουργήσουν ένα μητρώο αχρησιμοποίητης γης που είναι στην ιδιοκτησία τους, θα τη βάλουν σε μία τράπεζα τροφής έτσι ώστε οι τοπικές κοινότητες να τη χρησιμοποιήσουν όπου κι αν κατοικούν και θα το στηρίξουν αυτό παρέχοντας άδειες.
First, they're going to create an asset register of spare land that they've got, put it in a food bank so that communities can use that wherever they live, and they're going to underpin that with a license.
Και τότε είπαν σε όλους ανεξαιρέτως τους εργαζόμενούς τους, αν μπορείτε, βοηθήστε αυτές τις κοινότητες να εξελιχθούν και βοηθήστε τους να διαχειριστούν τη γη τους.
And then they've said to every single one of their workforce, if you can, help those communities grow, and help them to maintain their spaces.
Ξαφνικά, βλέπουμε πραγματικές, πρακτικές δράσεις στο πεδίο από τις τοπικές αρχές. Βλέπουμε να εξελίσσεται σε γενικευμένη τάση. Επιτέλους αποκρινόμαστε δημιουργικά σε αυτά που απαίτησε το Ρίο από μας, και υπάρχουν και πολλά περισσότερα που θα μπορούσαμε να κάνουμε. Και εννοώ, έτσι για να αναφέρω μερικά. Πρώτον, σας παρακαλώ σταματήστε να φυτεύετε φυτά με αγκάθια γύρω από δημόσια κτήρια. Είναι σπατάλη χώρου. (Γέλια) Δεύτερον, σας παρακαλώ φτιάξτε - σας παρακαλώ πολύ, φτιάξτε βρώσιμα τοπία για να αρχίσουν να περπατούν τα παιδιά μας, κάθε μέρα που περνάει, ανάμεσα στην τροφή που τρώνε, στους κεντρικούς μας δρόμους, στα πάρκα μας, οπουδήποτε είναι δυνατόν. Κινητοποιήστε αυτούς που σχεδιάζουν την πόλη σας να βάζουν τη γη που παράγει τροφή στην καρδιά της πόλης και όχι να την υποβαθμίζουν βάζοντάς την στα όρια των οικισμών, εκεί όπου δεν τη βλέπει κανείς. Ενθαρρύνετε όλα τα σχολεία μας να το πάρουν στα σοβαρά. Δεν πρόκειται για μια δευτεροκλασάτη άσκηση. Εάν θέλουμε να δώσουμε έμπνευση στους αγρότες του αύριο, τότε σας παρακαλώ ας πούμε σε κάθε σχολείο, δημουργήστε ένα αίσθημα προοπτικής γύρω από τη σημασία του περιβάλλοντος, των ντόπιων τροφίμων και του εδάφους. Βάλτε αυτό το αίσθημα στην καρδιά της εκπαιδευτικής κουλτούρας και θα δημιουργήσετε μια διαφορετική γενιά.
Suddenly, we're seeing actions on the ground from local government. We're seeing this mainstreamed. We are responding creatively at last to what Rio demanded of us, and there's lots more you could do. I mean, just to list a few. One, please stop putting prickly plants around public buildings. It's a waste of space. (Laughter) Secondly, please create -- please, please create edible landscapes so that our children start to walk past their food day in, day out, on our high streets, in our parks, wherever that might be. Inspire local planners to put the food sites at the heart of the town and the city plan, not relegate them to the edges of the settlements that nobody can see. Encourage all our schools to take this seriously. This isn't a second class exercise. If we want to inspire the farmers of tomorrow, then please let us say to every school, create a sense of purpose around the importance to the environment, local food and soils. Put that at the heart of your school culture, and you will create a different generation.
Υπάρχουν τόσα πολλά πράγματα που μπορείτε να κάνετε, αλλά σε τελική ανάλυση πρόκειται για κάτι πολύ απλό. Μέσα από μία οργανική διαδικασία, μέσα από μία ολοένα αυξανόμενη αναγνώριση της δύναμης που έχουν οι μικρές δράσεις, αρχίζουμε, επιτέλους, να πιστεύουμε ξανά στους εαυτούς μας, και να πιστεύουμε στην ικανότητά μας, του καθενός από μας να χτίσουμε ένα διαφορετικό μέλλον, με περισσότερη καλοσύνη και κατά τη γνώμη μου, αυτό είναι απίστευτο. Σας ευχαριστώ. (Χειροκρότημα) (Χειροκρότημα) Σας ευχαριστώ πολύ. (Χειροκρότημα)
There are so many things you can do, but ultimately this is about something really simple. Through an organic process, through an increasing recognition of the power of small actions, we are starting, at last, to believe in ourselves again, and to believe in our capacity, each and every one of us, to build a different and a kinder future, and in my book, that's incredible. Thank you. (Applause) (Applause) Thank you very much. (Applause)