«Είμαστε άνθρωποι. Δεν είμαστε ζώα και δεν δεχόμαστε να μας συμπεριφέρεστε σαν ζώα... Αυτό που συνέβη εδώ είναι απλώς η βουή πριν την επερχόμενη θύελλα όσων είναι καταπιεσμένοι». Αυτά τα λόγια ειπώθηκαν το 1971 κατά την εξέγερση στις φυλακές Άττικα από τον Έλιοτ Μπάρκλεϊ, έναν από τους αρχηγούς.
“We are men. We are not beasts and we do not intend to be beaten or driven as such... What has happened here is but the sound before the fury of those who are oppressed.” These words were spoken during the 1971 Attica Prison Rebellion by one of its leaders, Elliott Barkley.
Εκείνον τον καιρό στις φυλακές Άττικα επικρατούσε τρομερός συνωστισμός. Κυρίως μαύροι και ισπανόφωνοι, οι τρόφιμοι διαρκώς εξυβρίζονταν και κακοποιούνταν. Όλοι οι δεσμοφύλακες ήταν λευκοί. Κάποιοι ήταν μέλη ρατσιστικών ομάδων. Οι φύλακες πέταγαν επιστολές που δεν ήταν γραμμένες στα Αγγλικά και απαγόρευαν θρησκευτικές τελετές των Μουσουλμάνων. Τιμωρούσαν τους λευκούς κρατούμενους που έκαναν παρέα με μη λευκούς. Δικαιούνταν ένα ντους την εβδομάδα και ένα ρολό χαρτί υγείας τον μήνα.
At the time, Attica prison was severely overcrowded. Its majority Black and Latino population faced constant physical and verbal abuse. All prison guards were white. Some were members of white supremacist hate groups. Guards threw away letters that weren’t written in English and prohibited Muslim religious services. They punished white prisoners for fraternizing with non-white men. Prisoners were allowed one shower a week and one roll of toilet paper a month.
Μεταξύ των κρατουμένων στην φυλακή Άττικα ήταν ο Έλιοτ Μπάρκλεϊ, ο Φρανκ Σμιθ και ο Χέρμπερτ Μπλάιντεν. «Εδώ μέσα πεθαίνω λίγο λίγο κάθε μέρα» έγραφε ο Μπάρκλεϊ στη μητέρα του. Αυτή απευθύνθηκε σε κρατικές υπηρεσίες αλλά τίποτα δεν άλλαξε. Ο Μπάρκλεϊ άρχισε να γράφει βιβλίο για τη ζωή στην Άττικα. Εν τω μεταξύ η δουλειά του Σμιθ ήταν να πλένει τα ρούχα του δεσμοφύλακα για 30 σεντς την ημέρα. Η γιαγιά του είχε ζήσει στη σκλαβιά. Καθώς ο Σμιθ και άλλοι τους διαβιούσαν ως υπάνθρωποι στο έλεος των δεσμοφυλάκων, έβλεπαν τη φυλακή ως προέκταση του θεσμού της σκλαβιάς. Και ο Μπλάιντεν είχε πάρει μέρος σε στάσεις και εξεγέρσεις σε φυλακές. Αυτός και άλλοι έβλεπαν τη βία στη φυλακή ως σύμπτωμα μιας κοινωνίας που νοσεί όπου το άτομο στερείται δικαιοσύνης βάσει της τάξης και της φυλής του. Πίστευαν ότι κανείς δεν έπρεπε να χάνει το δικαίωμα για υγεία και αξιοπρέπεια αμέσως μετά την καταδίκη του. Αντ′ αυτού, θα έπρεπε να δίνονται πόροι για την κάλυψη των βασικών αναγκών τους για να προλαμβάνεται το έγκλημα εξαρχής.
Among those imprisoned at Attica were Elliott Barkley, Frank Smith, and Herbert X. Blyden. “I’m dying here little by little every day...” Barkley wrote his mother. She contacted authorities, but nothing changed. He began writing a book about life at Attica. Meanwhile, Smith worked a position called the “warden’s laundry boy” for 30 cents day. His grandmother had been enslaved. Because Smith and others were treated as less-than-human at the will of their keepers, they viewed prison as an extension of slavery. And Blyden had participated in prison strikes and rebellions. He and others saw the violence of prison as symptomatic of a societal problem where individuals are denied justice based on their class and race. They felt people shouldn’t be stripped of their rights to health and dignity upon being sentenced. Instead, resources should go towards meeting people’s basic needs to prevent crime in the first place.
Το καλοκαίρι του 1971 ο Μπλάιντεν συνίδρυσε την Ομάδα Απελευθέρωσης Άττικα. Η ομάδα συνέταξε διακήρυξη και απηύθυνε αίτημα προς τον Επίτροπο Σωφρονισμού Ράσελ Όσβαλντ και τον κυβερνήτη Νέλσον Ρόκφελερ για καλύτερη μεταχείριση. Αν και τους αγνόησαν εντελώς, αυτοί συνέχισαν να οργανώνονται. Αφού ο ακτιβιστής Τζορτζ Τζάκσον σκοτώθηκε σε μια φυλακή της Καλιφόρνια, 700 άτομα στην Άττικα συμμετείχαν σε σιωπηρή απεργία πείνας.
In the summer of 1971, Blyden co-founded the Attica Liberation Faction. The group compiled a manifesto and petitioned Corrections Commissioner Russell Oswald and Governor Nelson Rockefeller for better treatment. Though largely ignored, they continued organizing. After activist George Jackson was killed at a California prison, 700 men at Attica participated in a silent fast.
Λίγες εβδομάδες μετά, στις 9 Σεπτεμβρίου, ξεκίνησε αυθόρμητη εξέγερση. Ομάδα κρατουμένων εξουδετέρωσαν τη φρουρά κι άρχισε η εξέγερση στη φυλακή Άττικα. Οι κρατούμενοι έσπασαν παράθυρα, άναψαν φωτιές και κατέλαβαν τον εφοδιασμό. Ξυλοκόπησαν πολλούς φύλακες. Ένας από αυτούς, ο Γουίλιαμ Κουίν, πέθανε από τα τραύματα. Σύντομα, πάνω από 1.200 τρόφιμοι συγκεντρώθηκαν στο προαύλιο με 42 ομήρους κι ετοιμάζονταν να απαιτήσουν αλλαγές. Έφτιαξαν πρόχειρο ιατρείο, έβαλαν ανθρώπους να μοιράζουν φαγητό, έβαλαν σε ασφαλές μέρος τους φύλακες κι εξέλεξαν επιτροπή διαπραγμάτευσης. Όρισαν τον Μπλάϊντεν κύριο διαπραγματευτή, τον Σμιθ υπεύθυνο ασφάλειας, και τον Μπάρκλεϊ ως εκπρόσωπο τύπου.
Just weeks later, on September 9th, a spontaneous uprising began. A group of prisoners overpowered guards, sparking the Attica Rebellion. Prisoners broke windows, started fires, and captured supplies. They beat many guards. One of them, William Quinn, would die from his injuries. Soon, over 1,200 prisoners had assembled in the yard with 42 hostages, preparing to demand change. They established a medical bay, delegated men to prepare and ration food, protected and sheltered guards, and elected a negotiating committee. They appointed Blyden chief negotiator, Smith as security chief, and Barkely as a speaker.
Αργότερα την ίδια μέρα ο Μπάρκλεϊ παρουσίασε στον τύπο τα αιτήματά τους Όταν η μητέρα του τον είδε στην τηλεόραση, τρομοκρατήθηκε. Λίγες μέρες έμεναν έως την αποφυλάκισή του. Αλλά πίστευε ότι οι αρχές θα ζητούσαν τιμωρία.
Later that day, Barkley presented their demands to the press. When his mother saw him on TV, she was terrified. He was just days from being released. But she believed authorities would want retribution.
Τις επόμενες τέσσερεις ημέρες γίνονταν διαπραγματεύσεις. Τα αιτήματα ήταν βασικό ημερομίσθιο, προγράμματα επανένταξης, καλύτερη εκπαίδευση, και πολλά άλλα. Υποσχέθηκαν ότι οι υπόλοιποι όμηροι θα ήταν ασφαλείς εάν τους έδιναν αμνηστία για τα εγκλήματα που έγιναν κατά την εξέγερση.
Over the next four days, prisoners held negotiations with officials. They called for a minimum wage, rehabilitation programs, better education, and more. They promised all remaining hostages would be safe if they were given amnesty for crimes committed during the uprising.
Ο κυβερνήτης Ροκφέλερ με τον πρόεδρο Νίξον προσπαθούσαν να διαχειριστούν την κρίση. Ο πρόεδρος είπε στον επιτελάρχη του ότι η εξέγερση έπρεπε να κατασταλεί ως παραδειγματισμός για άλλους μαύρους ακτιβιστές. Ο επίτροπος Όσβαλντ ανακοίνωσε την ικανοποίηση αρκετών αιτημάτων αλλά αρνήθηκε να εγγυηθεί την αμνηστία. Ο κρατούμενοι αρνήθηκαν να παραδοθούν. Ως προειδοποίηση για μια πολιορκία που ετοιμαζόταν, απείλησαν να σκοτώσουν οκτώ ομήρους εάν δέχονταν επίθεση. Παρόλα αυτά, o Ροκφέλερ διέταξε την ανακατάληψη των φυλακών.
Meanwhile, Governor Rockefeller began crisis talks with President Nixon. The president told his chief of staff that the rebellion should be quelled to set an example for other Black activists. Commissioner Oswald announced he’d meet a number of the demands, but refused to guarantee amnesty. Prisoners refused to surrender. As warnings of an imminent siege mounted, they threatened to kill 8 hostages if attacked. Nevertheless, Rockefeller ordered troops to retake the prison.
Ελικόπτερα έριξαν δακρυγόνα στο προαύλιο. Στρατιώτες έριξαν πάνω από 2.000 βολές, σκοτώνοντας 29 τρόφιμους και 10 φύλακες, και τραυματίζοντας πολλούς άλλους. Μάρτυρες λένε ότι στρατιώτες βρήκαν τον Μπάρκλεϊ και τον πυροβόλησαν πισώπλατα. Οι αξιωματικοί έγδυσαν όσους επέζησαν, τους βασάνισαν, και τους στέρησαν κάθε ιατρική περίθαλψη. Άφησαν νηστικό τον Μπλάιντεν για μέρες. Βίασαν τον Σμιθ, τον έκαψαν με τσιγάρα, τον έσυραν στην απομόνωση και τον ξυλοκόπησαν.
Helicopters tear-gassed the yard. Troopers shot over 2,000 rounds of ammunition, killing 29 prisoners and 10 guards, and wounding many others. Witnesses say troopers found Barkley and shot him in the back. Officers stripped surviving men naked, tortured them, and deprived them of medical attention. Blyden was starved for days. Smith was sexually violated, burned with cigarettes, dragged into isolation, and beaten.
Αμέσως μετά την επίθεση ο κυβερνήτης Ροκφέλερ θεώρησε τους κρατούμενους υπεύθυνους για τον θάνατο των 10 δεσμοφυλάκων. Χαρακτήρισε την επιχείρηση «μια όμορφη επέμβαση». Ο πρόεδρος Νίξον συνεχάρη τον Ροκφέλερ και είπε στον επιτελάρχη του ότι για να σταματήσεις «τους αναρχικούς» πρέπει «να σκοτώσεις κάνα δυο». Σύντομα όμως οι αυτοψίες επιβεβαίωσαν ότι οι κρατούμενοι δεν είχαν σκοτώσει τους φύλακες, σύμφωνα με τις απειλές. Ο στρατός τους είχε σκοτώσει. Ο Νίξον είπε στον Ροκφέλερ να το αρνηθεί.
Directly after the attack, Governor Rockefeller thought prisoners were responsible for the deaths of the 10 guards. He called it “a beautiful operation.” President Nixon congratulated Rockefeller and told his chief of staff that the way to stop “radicals” was to “kill a few.” But autopsies soon confirmed that prisoners hadn’t killed any guards during the attack, as threatened. Government forces had. Nixon told Rockefeller to stand his ground.
Όσοι γλύτωσαν από τη σφαγή συνέχισαν να αγωνίζονται για ριζικές αλλαγές. Πολύ καιρό αφού αποφυλακίστηκαν, οι Σμιθ και Μπλάιντεν συνέχισαν να αγωνίζονται για κοινωνική δικαιοσύνη και κατάργηση των φυλακών. Τα αιτήματα που υποβλήθηκαν κατά την εξέγερση στην Άττικα το 1971 αποτελούν βάση κάθε διαμαρτυρίας έκτοτε - εντός και εκτός των φυλακών.
Those who survived the massacre continued fighting for revolutionary change. Long after being released, Smith and Blyden campaigned for social justice and prison abolition. The demands men made at Attica in 1971 remain at the core of ongoing protests— within and beyond prison walls.