Οι πόλεις είναι σαν αδέλφια σε μια μεγάλη πολυγαμική οικογένεια. Κάθε μια έχει μοναδική προσωπικότητα και πάει προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση. Όμως, όλες έχουν κάπως μια κοινή αφετηρία. Νομίζω ότι οι μετά-αποικιακές πόλεις είναι σαν τα παιδιά των δύο λιγότερο αγαπητών συζύγων που συνέχεια τους λένε, «Γιατί δεν είσαι σαν την αδελφή σου;»
Cities are like siblings in a large polygamous family. Each one has a unique personality and is headed in a distinct direction. But they all have somewhat shared origins. Sometimes I think postcolonial cities are like the children of the two least-favorite wives, who are constantly being asked, "Ah, why can't you be more like your sister?"
(Γέλια)
(Laughter)
Το «γιατί» των πόλεων είναι ίδιο, άσχετα με το πού βρίσκονται: μια προνομιούχα τοποθεσία που ευνοεί το εμπόριο και τη διαχείριση· την πιθανότητα για κλιμακούμενες ευκαιρίες τόσο για τους ειδικευμένους όσο και για τους ανειδίκευτους, τη δημοφιλή θέληση να βρίσκεσαι σε μια συνεχή ροή, και φυσικά, την ελαστικότητα. Το «πώς» των πόλεων όμως, είναι μια άλλη ιστορία. Πώς λειτουργούν; Πώς αναπτύσσονται; Πώς αποφασίζουν ποιος ανήκει εκεί και ποιος όχι;
The "why" of cities is largely the same, no matter where they are: an advantageous location that makes trade and administration possible; the potential for scalable opportunities for the skilled and unskilled alike; a popular willingness to be in constant flux and, of course, resilience. The "how" of cities, however, is a whole other story. How are they run? How do they grow? How do they decide who belongs and who doesn't?
Το Λάγος είναι το σπίτι μου. Μπορείς να βρεις τους Νιγηριανούς από το θόρυβο και τον χορό, σωστά;
Lagos is my home. You can always find the Nigerians by following the noise and the dancing, right?
(Γέλια)
(Laughter)
Όπως κάθε μεγάλη πόλη, έτσι και αυτή είναι πολλά πράγματα, αρκετά από αυτά να είναι ιδιαίτερα αντιφατικά. Οι δημόσιες συγκοινωνίες μας δεν λειτουργούν επαρκώς, έτσι έχουμε αυτά τα ιδιωτικά κίτρινα λεωφορεία που συχνά προκαλούν ατυχήματα. Οι εκθέσεις πολυτελών αυτοκινήτων βρίσκονται στους κακοφτιαγμένους δρόμους. Το κήρυγμα στο δρόμο γίνεται παντού και είναι ελαφρώς λιγότερο από την παρενόχληση στο δρόμο. Οι εργαζόμενες του σεξ έχουν συνήθως δύο πτυχία, δουλειά σε τράπεζα, και σημαντικό ρόλο στην εκκλησία.
Like any major city, that place is a lot of things, many of which are highly contradictory. Our public transportation doesn't quite work, so we have these privately owned bright yellow buses that regularly cause accidents. Luxury car showrooms line badly maintained and often flooded roads. Street evangelism is only slightly less ubiquitous than street harassment. Sex workers sometimes have two degrees, a bank job and a prominent role in church.
(Γέλια)
(Laughter)
Κάθε μέρα, μπορεί να γίνει πάρτι ή να καεί κάποιος στη μέση του δρόμου.
On any given day, there can be either a party or a burned body in the middle of a street.
Πάρα πολλά είναι πιθανά στο Λάγος και πολλά δεν είναι, και συνήθως η διαφορά μεταξύ πιθανού και απίθανου είναι απλώς το ποιος είσαι, και αν είσαι τυχερός και δικτυωμένος. Το να ανήκεις στο Λάγος είναι περίπλοκο. Καθορίζεται από την καταγωγή, τις σεξουαλικές προτιμήσεις, το φύλο, και πιο ξεκάθαρα, και συχνά πιο βίαια, από την κοινωνική τάξη.
There is so much that is possible in Lagos and so much that isn't, and very often the difference between possibility and impossibility is simply who you are, and if you're lucky enough, who you're connected to. Belonging in Lagos is a fluid concept determined by ethnic origin, sexual orientation, gender, but most visibly and often most violently, class.
Πριν γίνει η Νιγηρία χώρα, ψαράδες από τους εσωτερικούς κόλπους κατέβηκαν στη λιμνοθάλασσα του Λάγος και έφτιαξαν χωριά κατά μήκος των ακτών. Μετά από 60 χρόνια, ο παππούς μου, ο Ολούντοτουν Αντεκούνλε Κούκοϊ, έφτασε επίσης στο Λάγος. Όπως κι εγώ, ήταν απόφοιτος του Πανεπιστημίου του Ιμπαντάν, ένα νεαρό μέλος της σπουδαγμένης ελίτ στην εποχή της ανεξαρτησίας. Με τον καιρό έκανε μια λαμπρή καριέρα ως τοπογράφος, χαρτογραφώντας τις τώρα πολυσύχναστες γειτονιές όταν ήταν ακόμη χωράφια με χόρτα. Πέθανε όταν ήμουν εννιά ετών. Μέχρι τότε η οικογένεια μου, όπως και οι οικογένειες των ψαράδων, θεωρούσαν το Λάγος σπίτι τους.
Before Nigeria became a country, fisherpeople from the inland creeks started to come down the Lagos lagoon and establish villages along the coast. About 60 years later, my grandfather, Oludotun Adekunle Kukoyi, also arrived in Lagos. Like me, he was an alumnus of the University of Ibadan, a young member of the educated elite in the independence era. Over time, he built an illustrious career as a land surveyor, mapping out now-bustling neighborhoods when they were just waist-high wild grass. He died when I was nine. And by that time, my family, like the families of those fisherpeople, knew Lagos as home.
Οι Γιουρούμπα είχαμε ένα ρητό, «Èkó gb’olè, ó gb’ọ̀lẹ» που σημαίνει ότι το Λάγος τους υποδέχεται όλους. Όμως το ρητό γίνεται όλο και λιγότερο αληθινό. Πολλοί κάτοικοι, μεταξύ αυτών και οι απόγονοι των ψαράδων που ήρθαν πριν τον παππού μου, τώρα εκδιώχνονται για να γίνει χώρος για τη νέα πόλη που περιγράφεται ως «το νέο Ντουμπάι». Βλέπετε, το Λάγος εμπνέει μεγάλα όνειρα ακόμη και στους ηγέτες του, και τις διαδοχικές κυβερνήσεις που έχουν δηλώσει φιλοδοξίες για μια μεγαλούπολη όπου δεν θα υπάρχει η φτώχεια. Δυστυχώς, αντί να εστιάσουν στη μείωση της φτώχειας όπως θα περιμένατε, η στρατηγική τους ήταν να εξαφανίσουν τους φτωχούς.
Among the Yoruba, we have a saying, "Èkó gb’olè, ó gb’ọ̀lẹ," which can be translated to mean that Lagos will welcome anyone. But that saying is becoming less and less true. Many Lagosians, including the descendants of those fisherpeople who arrived generations before my grandfather, are now being pushed out to make room for an emergent city that has been described as "the new Dubai." You see, Lagos inspires big dreams, even in its leaders, and successive governments have declared aspirations towards a megacity where poverty does not exist. Unfortunately, instead of focusing on the eradication of poverty as you would expect, the strategy of choice focuses on eliminating the poor.
Τον Οκτώβριο ο Κυβερνήτης ανακοίνωσε σχέδια για την κατεδάφιση κάθε παραθαλάσσιου οικισμού στο Λάγος. Υπάρχουν πάνω από 40 κοινότητες ντόπιων σε όλη την πόλη, με πάνω από 300.000 κατοίκους. Το Οτόντο Γκμπάμε, ένα ψαροχώρι 100 χρονών με πληθυσμό όσο τα τρία τέταρτα του Μονακό και παρόμοιες πιθανότητες για παραλιακή πολυτέλεια -
Last October, the Governor announced plans to demolish every single waterfront settlement in Lagos. There are more than 40 of these indigenous communities all over the city, with over 300,000 people living in them. Otodo Gbame, a hundred-year-old fishing village with a population about three-quarters that of Monaco and similar potential for beachfront luxury --
(Γέλια)
(Laughter)
ήταν από τα πρώτα που στοχοποιήθηκαν.
was one of the first to be targeted.
Έμαθα για το Οτόντο Γκμπάμε αφού ξεκίνησε η κατεδάφιση. Όταν το επισκέφτηκα τον Νοέμβριο του 2016 συνάντησα την Μαγκνταλέν Αϊγεφοντζού. Τώρα είναι μια άστεγη, που το επίθετό της σημαίνει «ο κόσμος είναι τυφλός». Ο γιός της Μαγκνταλέν, ο Μπασίλ, ήταν ένα από τα 20 άτομα που πυροβολήθηκαν, πνίγηκαν ή θεωρήθηκαν νεκρά σε αυτή την αρπαγή γης. Όπως καθόμουν έξω από το καταφύγιό τους πρόσεξα δύο γήπεδα ποδοσφαίρου όπου έπαιζε ο Μπασίλ. Παντού γύρω μας υπήρχαν συντρίμμια σχολείων, εκκλησιών, ενός κέντρου υγείας, καταστημάτων, χιλιάδων σπιτιών. Μικρά παιδιά βοηθούσαν με ενθουσιασμό να στήσουμε τα καταφύγια, και περίπου 5.000 κάτοικοι που δεν είχαν πού να πάνε, απλώς έμειναν εκεί. Και μετά, τον Απρίλιο, οι κρατικές δυνάμεις ασφαλείας επέστρεψαν. Αυτή τη φορά καθάρισε την κοινότητα εντελώς, με χτυπήματα, σφαίρες και φωτιά. Αυτή τη στιγμή, συνεργεία ετοιμάζουν τις παραλίες του Οτόντο Γκμπάμε για όποιον μπορεί να διαθέσει χιλιάδες δολάρια για τη θέα τους. Η νέα ανάπτυξη ονομάζεται «Periwinkle Estate».
I first heard of Otodo Gbame after the demolition started. When I visited in November 2016, I met Magdalene Aiyefoju. She is a now-homeless woman whose surname means, "the world is blind." Magdalene's son Basil was one of over 20 people who were shot, drowned or presumed dead in that land grab. Standing outside her shelter, I saw the two white-sand football fields where Basil used to play. Spread all around us were the ruins of schools, churches, a primary health center, shops, thousands of homes. Young children enthusiastically helped to put up shelters, and about 5,000 of the residents, with nowhere else to go, simply stayed put. And then in April, state security personnel came back. This time, they cleared the community out completely, with beatings, bullets and fire. As I speak, there are construction crews preparing Otodo Gbame's beaches for anyone who can afford a multi-million-dollar view. The new development is called "Periwinkle Estate."
Οι αναγκαστικές εξώσεις είναι πολύ βίαιες, και φυσικά αντισυνταγματικές. Και όμως συμβαίνουν τόσο συχνά σε πολλές πόλεις μας, επειδή το πρώτο πράγμα που μας μαθαίνουν να ξεχνάμε για τους φτωχούς είναι ότι είναι άνθρωποι. Πιστεύουμε ότι ένα σπίτι είναι απόλυτο δικαίωμα του ανθρώπου εκτός αν είναι φτωχός και το σπίτι φτιάχτηκε με έναν τρόπο σε συγκεκριμένη γειτονιά. Όμως δεν υπάρχει μόνο μια έννοια της λέξης «σπίτι». Άλλωστε η παραγκουπόλη είναι μια οργανική αντίδραση στην έντονη έλλειψη κατοικιών και την εισοδηματική ανισότητα; Και τι είναι μια παράγκα αν όχι ένα άτομο που φτιάχνει το σπίτι του ενάντια σε όλα; Οι παραγκουπόλεις αποτελούν μια ατελή λύση στέγασης, αλλά είναι και παραδείγματα καινοτομίας, προσαρμοστικότητας και ελαστικότητας στα θεμέλια και στην καρδιά, κάθε λειτουργικής πόλης. Δεν χρειάζεται να γίνεις το νέο Ντουμπάι αν είσαι ήδη το Λάγος.
Forced evictions are incredibly violent and, of course, unconstitutional. And yet, they happen so often in so many of our cities, because the first thing we are taught to forget about poor people is that they are people. We believe that a home is a thing a person absolutely has a right to, unless the person is poor and the home is built a certain way in a certain neighborhood. But there is no single definition of the word "home." After all, what is a slum besides an organic response to acute housing deficits and income inequality? And what is a shanty if not a person making a home for themselves against all odds? Slums are an imperfect housing solution, but they are also prime examples of the innovation, adaptability and resilience at the foundation -- and the heart -- of every functional city. You don't need to be the new Dubai when you're already Lagos.
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Έχουμε τη δική μας ταυτότητα, το δικό μας ρυθμό, και όπως θα σας πουν και αυτοί που γνωρίζουν, οι φτωχοί στο Λάγος αποτελούν τον χαρακτήρα της πόλης. Χωρίς αυτούς, δεν θα ήταν γνωστό για τη μουσική του ή την ενέργειά του ή για το γεγονός ότι μπορείς να αγοράσεις ένα αναψυκτικό ή ένα κουτάβι από το αυτοκίνητό σου.
We have our own identity, our own rhythm, and as anyone who knows Lagos can tell you, poor Lagosians are very often the source of the city's character. Without its poor, Lagos would not be known for its music or its endless energy or even the fact that you can buy an ice cold drink or a puppy through your car window.
(Γέλια)
(Laughter)
Αυτά που μας αναγκάζουν να θεωρήσουμε μια γειτονιά ως παραγκουπόλη μπορούν να βελτιωθούν, όμως όχι χωρίς να αναγνωρίσουμε την ανθρωπιά και τις ικανότητες των ανθρώπων που μένουν εκεί. Στο Λάγος, όπου τα δημόσια αγαθά είναι σπάνια διαθέσιμα, οι κάτοικοι των παραγκουπόλεων είναι στο προσκήνιο των καινοτόμων λύσεων. Αφού αποσυνδέθηκε από το δίκτυο ενέργειας εδώ και μήνες επειδή η εταιρία δεν μπορούσε να εισπράξει λογαριασμούς, ένας οικισμός σχεδίασε ένα σύστημα που μάζευε τα εμβάσματα και έκανε συμφωνία για καλύτερες τιμές. Ένας άλλος οικισμός δημιούργησε ένα πρόγραμμα που προσλαμβάνει τους τοπικούς κακοποιούς στην ασφάλεια. Ξέρουν κάθε κόλπο και κρυψώνα, έτσι οι ταραχοποιοί είναι πιο πιθανό να οδηγηθούν στην αστυνομία και λιγότεροι νέοι θα καταφύγουν στο έγκλημα. Ένας άλλος οικισμός πρόσφατα ολοκλήρωσε ένα οικολογικό σύστημα αποχέτευσης. Μοντέλα σαν και αυτά, εφαρμόζονται σε όλο το Λάγος.
The conditions that cause us to define certain neighborhoods as slums can be effectively improved, but not without recognizing the humanity and the agency of the people living in them. In Lagos, where public goods are rarely publicly available, slum dwellers are often at the forefront of innovating solutions. After being disconnected from the grid for months because the power company couldn't figure out how to collect bills, one settlement designed a system that collectivized remittances and got everyone cheaper rates into the bargain. Another settlement created a reform program that hires local bad boys as security. They know every trick and every hideout, so now troublemakers are more likely to get caught and reported to police and fewer of the youth end up engaging in criminal activity. Yet another settlement recently completed a flood-safe, eco-friendly communal toilet system. Models like these are being adopted across Lagos.
Οι παράνομοι οικισμοί θεωρούνται λανθασμένα ως πρόβλημα. Στην πραγματικότητα, δημιουργούνται εξαιτίας των προβλημάτων, όπως η περιχαράκωση της φτώχειας, ο κοινωνικός αποκλεισμός και η αποτυχία της πολιτείας. Οι κυβερνήσεις αναφέρουν τις παραγκουπόλεις ως απειλή για να δικαιολογήσουν τη βίαιη αρπαγή γης και τις εξώσεις, υπολογίζουν πως εμείς που ζούμε σε κανονικά σπίτια θα συμφωνήσουμε σιωπηρά και εν αγνοία μαζί τους. Αντίθετα, πρέπει να τους υπενθυμίζουμε ότι οι κυβερνήσεις πρέπει να υπηρετούν όχι μόνο αυτούς που ζουν σε πολυτελή σπίτια αλλά και αυτούς που τα καθαρίζουν και τα φυλάττουν. Οι --
Informal settlements are incorrectly named as the problem. In fact, the real problems are the factors that create them, like the entrenchment of poverty, social exclusion and state failures. When our governments frame slums as threats in order to justify violent land grabs or forced evictions, they're counting on those of us who live in formal housing to tacitly and ignorantly agree with them. Rather, we must remind them that governments exist to serve not only those who build and live in luxury homes, but also those who clean and guard them. Our --
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Οι πραγματικότητες μας διαφέρουν, αλλά όχι και τα δικαιώματα μας.
our realities may differ, but our rights don't.
Η κυβέρνηση του Λάγος, όπως και άλλες στην ήπειρο μας, υποστηρίζει μεγαλοπρεπώς ιδέες κοινωνικής ένταξης, ενώ ενεργεί σαν η πρόοδος να μπορεί να επιτευχθεί μόνο με την απομάκρυνση, την εκμετάλλευση, ακόμη και την εξάλειψη ομάδων που θεωρεί αναλώσιμες. Άνθρωποι με αναπηρία που ζητιανεύουν στους δρόμους του Λάγος μαζεύονται, εκβιάζονται και περιορίζονται. Γυναίκες από φτωχές γειτονιές συλλαμβάνονται και κατηγορούνται για πορνεία, άσχετα με το τι κάνουν για να ζήσουν. Οι ομοφιλόφιλοι στοχοποιούνται για να αποπροσανατολιστεί η κοινή γνώμη. Όμως οι άνθρωποι, όπως και οι πόλεις, είναι ανθεκτικοί, και καμιά νομοθεσία ή εκφοβισμός ή βία δεν μπορούν να μας εξαλείψουν. Οι ιερόδουλες, όλες οι γυναίκες που δουλεύουν ως ιερόδουλες δεν εξαφανίστηκαν, παρά τους αιώνες καταστολής. Οι Αφρικανοί κουήρ συνεχίζουν να υπάρχουν, παρόλο που θεωρούνται εγκληματίες στο μεγαλύτερο μέρος της ηπείρου. Είμαι σχεδόν σίγουρη, ότι οι φτωχοί άνθρωποι δεν εξαφανίζονται επειδή έχασαν ό,τι έχουν.
The Lagos state government, like far too many on our continent, pays lip service to ideas of inclusion, while acting as though progress can only be achieved by the erasure, exploitation and even elimination of groups it considers expendable. People living with disabilities who hawk or beg on Lagos streets are rounded up, extorted and detained. Women in low-income neighborhoods are picked up and charged with prostitution, regardless of what they actually do for a living. Gay citizens are scapegoated to distract from real political problems. But people, like cities, are resilient, and no amount of legislation or intimidation or violence can fully eliminate any of us. Prostitutes, women and women who work as prostitutes still haven't gone extinct, despite centuries of active suppression. Queer Africans continue to exist, even though queerness is now criminalized in most parts of the continent. And I'm fairly certain that poor people don't generally tend to just disappear because they've been stripped of everything they have.
Είμαστε όλοι ήδη εδώ, και αυτό απαντάει στην ερώτηση αν ανήκουμε εδώ ή όχι.
We are all already here, and that answers the question of whether or not we belong.
Όταν οι ψαράδες κατέβηκαν από τη λιμνοθάλασσα σε αναζήτηση νέας κατοικίας, δεν μπορούσαν να φανταστούν ότι η πόλη που μεγάλωνε γύρω τους μια μέρα θα αποφάσιζε ότι δεν ανήκουν εκεί. Θέλω να πιστεύω ότι ο παππούς μου, χαρτογραφώντας περιοχές για το Λάγος, προσπαθούσε να το ανοίξει, να κάνει χώρο για νέους ανθρώπους που θα καλοδεχόταν η πόλη, όπως έκανε πάντα κι αυτός. Καθώς ερχόμουν εδώ, μου τηλεφώνησε η γιαγιά μου για να μου θυμίσει πόσο υπερήφανη είναι, πόσο περήφανος θα ήταν ο παππούς μου και η μητέρα μου. Είμαι τα όνειρά τους που πραγματοποιήθηκαν. Όμως, δεν υπάρχει λόγος για τον οποίο τα όνειρα τους -ή τα δικά μου, εδώ- γίνονται πραγματικότητα ενώ αυτά άλλων γίνονται εφιάλτες. Και ας μην ξεχνάμε ότι το λιγότερο που θέλει ένα όνειρο είναι ένα ασφαλές μέρος για να ξαπλώσεις.
When those fisherpeople started to sail down the lagoon in search of new homes, it could not have occurred to them that the city that would rise up around them would one day insist that they do not belong in it. I like to believe that my grandfather, in mapping new frontiers for Lagos, was trying to open it up to make room for other people to be welcomed by the city in the same way that he was. On my way here, my grandma called me to remind me how proud she was, how proud [my grandfather] and my mother would have been. I am their dreams come true. But there is no reason why their dreams -- or mine, for that matter -- are allowed to come true while those of others are turned to nightmares. And lest we forget: the minimum requirement for a dream is a safe place to lay your head.
Είναι πολύ αργά για τον Μπάσιλ, όχι όμως και για τη Μαγκνταλέν, όχι για τους εκατοντάδες χιλιάδες, τα εκατομμύρια που απειλούνται στο Λάγος ή στις άλλες πόλεις μας. Ο κόσμος δεν πρέπει να κλείνει τα μάτια στον πόνο που δημιουργείται όταν αρνούμαστε την ανθρωπιά του κόσμου ή ακόμα και την υπαρκτή απίστευτη προοπτική ανάπτυξης όταν αναγνωρίζουμε την αξία των συμβαλλομένων.
It is too late now for Basil, but not for Magdalene, not for the hundreds of thousands, the millions still under threat in Lagos or any of our cities. The world does not have to remain blind to the suffering that is created when we deny people's humanity, or even to the incredible potential for growth that exists when we recognize and value all contributions.
Πρέπει να θεωρήσουμε τις κυβερνήσεις και τους εαυτούς μας υπεύθυνους, για να κρατήσουμε τις πόλεις μας ασφαλείς για όλους τους κατοίκους τους, επειδή οι μόνες πόλεις που αξίζουν να χτιστούν, πραγματικά, το μόνο μέλλον που αξίζει να ονειρευτούμε είναι αυτά που μας περιλαμβάνουν όλους, άσχετα με το ποιοι ήμαστε ή πώς φτιάχνουμε το σπίτι μας.
We must hold our governments and ourselves accountable for keeping our shared cities safe for everyone in them, because the only cities worth building -- indeed, the only futures worth dreaming of -- are those that include all of us, no matter who we are or how we make homes for ourselves.
Σας ευχαριστώ.
Thank you.
(Χειροκρότημα)
(Applause)