It's Monday morning. In Washington, the president of the United States is sitting in the Oval Office, assessing whether or not to strike Al Qaeda in Yemen. At Number 10 Downing Street, David Cameron is trying to work out whether to cut more public sector jobs in order to stave off a double-dip recession. In Madrid, Maria Gonzalez is standing at the door, listening to her baby crying and crying, trying to work out whether she should let it cry until it falls asleep or pick it up and hold it. And I am sitting by my father's bedside in hospital, trying to work out whether I should let him drink the one-and-a-half-liter bottle of water that his doctors just came in and said, "You must make him drink today," -- my father's been nil by mouth for a week -- or whether, by giving him this bottle, I might actually kill him.
Het is maandagmorgen. In Washington, zit de president van de Verenigde Staten in het Oval Office, te bedenken of hij wel of niet Al Qaeda in Jemen zal aanvallen. In Downing Street 10 is David Cameron aan het nadenken of hij meer banen in de publieke sector moet opheffen om zo een dubbele-dip recessie het hoofd te bieden. In Madrid staat Maria Gonzalez bij de deur te luisteren naar haar baby die huilt en huilt, en ze vraagt zich af of ze haar moet laten huilen totdat zij in slaap valt of dat ze haar moet oppakken. En ik zit bij het bed van mijn vader in het ziekenhuis, en denk na of ik hem moet laten drinken van de anderhalfliter fles water waarvan de dokter zojuist zei, "Je moet hem vandaag laten drinken,"-- mijn vader heeft al een week niets door zijn mond naar binnen gekregen -- of dat ik, door hem de fles te geven, hem feitelijk zou doden.
We face momentous decisions with important consequences throughout our lives, and we have strategies for dealing with these decisions. We talk things over with our friends, we scour the Internet, we search through books. But still, even in this age of Google and TripAdvisor and Amazon Recommends, it's still experts that we rely upon most -- especially when the stakes are high and the decision really matters. Because in a world of data deluge and extreme complexity, we believe that experts are more able to process information than we can -- that they are able to come to better conclusions than we could come to on our own. And in an age that is sometimes nowadays frightening or confusing, we feel reassured by the almost parental-like authority of experts who tell us so clearly what it is we can and cannot do.
We staan vaak voor belangrijke beslissingen met gewichtige consequenties gedurende ons leven, En we hebben strategieën om met deze beslissingen om te gaan. We praten erover met onze vrienden, we doorzoeken het Internet, we zoeken in boeken. Maar toch, zelfs in deze tijd van Google en TripAdvisor en Amazon aanbevelingen, zijn het nog steeds de experts waar we het meest op vertrouwen -- vooral als de belangen erg groot zijn en de beslissing er echt toe doet. Want in een wereld met een stortvloed aan data en extreme complexiteit, geloven we dat experts beter zijn in het verwerken van informatie dan dat wij dat kunnen -- dat zij in staat zijn om betere conclusies te trekken dan dat we dat zelf kunnen. En in een tijd die tegenwoordig soms beangstigend of verwarrend is, voelen we ons gerustgesteld door de bijna ouderlijke autoriteit van experts die ons zo helder vertellen wat we kunnen en niet kunnen doen.
But I believe that this is a big problem, a problem with potentially dangerous consequences for us as a society, as a culture and as individuals. It's not that experts have not massively contributed to the world -- of course they have. The problem lies with us: we've become addicted to experts. We've become addicted to their certainty, their assuredness, their definitiveness, and in the process, we have ceded our responsibility, substituting our intellect and our intelligence for their supposed words of wisdom. We've surrendered our power, trading off our discomfort with uncertainty for the illusion of certainty that they provide. This is no exaggeration. In a recent experiment, a group of adults had their brains scanned in an MRI machine as they were listening to experts speak. The results were quite extraordinary. As they listened to the experts' voices, the independent decision-making parts of their brains switched off. It literally flat-lined. And they listened to whatever the experts said and took their advice, however right or wrong.
Maar ik geloof dat dit een groot probleem is. Een probleem met mogelijk gevaarlijke consequenties voor ons als samenleving, ons als cultuur en onszelf als individu. Het is niet dat experts niet heel veel aan de wereld hebben bijgedragen -- natuurlijk hebben ze dat. Het probleem ligt bij ons; wij zijn verslaafd geraakt aan experts. We zijn verslaafd geraakt aan hun zekerheid, hun geruststelling hun stelligheid, en in dat proces, hebben we onze verantwoordelijkheid overgedragen, vervingen we ons denkvermogen en onze intelligentie voor hun vermeend wijze woorden. We hebben onze macht overgegeven, onze ongemakkelijke onzekerheid ruilden we in voor de illusie van zekerheid die zij ons leveren. Dit is geen overdrijving. In een recent experiment, liet en groep volwassenen hun hersenen scannen in een MRI scanner terwijl ze luisterden naar experts. De resultaten waren nogal bijzonder. Terwijl ze luisterden naar de stem van de experts, schakelde het deel van de hersenen dat onafhankelijk beslissingen neemt, uit. Het kwam letterlijk tot stilstand. En zij luisterden naar alles was de experts zeiden en volgden hun advies, hoe goed of slecht ook.
But experts do get things wrong. Did you know that studies show that doctors misdiagnose four times out of 10? Did you know that if you file your tax returns yourself, you're statistically more likely to be filing them correctly than if you get a tax adviser to do it for you? And then there's, of course, the example that we're all too aware of: financial experts getting it so wrong that we're living through the worst recession since the 1930s. For the sake of our health, our wealth and our collective security, it's imperative that we keep the independent decision-making parts of our brains switched on. And I'm saying this as an economist who, over the past few years, has focused my research on what it is we think and who it is we trust and why, but also -- and I'm aware of the irony here -- as an expert myself, as a professor, as somebody who advises prime ministers, heads of big companies, international organizations, but an expert who believes that the role of experts needs to change, that we need to become more open-minded, more democratic and be more open to people rebelling against our points of view. So in order to help you understand where I'm coming from, let me bring you into my world, the world of experts.
Maar experts hebben het soms fout. Wist je dat studies uitwijzen dat dokters in 4 van de 10 gevallen een foute diagnose stellen? Wist je dat als je zelf je belastingformulier invult je dat statistisch gezien veel waarschijnlijker correct invult dan als je dat door een belastingadviseur voor je laat doen? En dan is er nog, natuurlijk, het voorbeeld dat we maar al te goed kennen: financiële experts die hebben het zo fout gezien dat we nu de ergste recessie sinds de jaren '30 beleven. Terwille van onze gezondheid, onze welvaart en onze collectieve veiligheid, is het noodzakelijk dat we die delen van de hersenen die onafhankelijk beslissingen nemen aan laten staan. En ik zeg dit als een econoom die, gedurende de laatste paar jaar haar onderzoek heeft gefocust op wat we nou eigenlijk denken en wie we vertrouwen en waarom. Maar ook -- en ik ben me bewust van de ironie daarvan -- als zelf een expert, als een professor, als iemand die minister-presidenten adviseert, leiders van grote bedrijven, internationale organisaties, maar een expert die gelooft dat de rol van experts moet veranderen, dat we meer open-minded moeten worden, meer democratisch, en meer open naar mensen die zich verzetten tegen onze standpunten. Om jullie te laten begrijpen waar ik vandaan kom, breng ik jullie naar mijn wereld, te wereld van de experts.
Now there are, of course, exceptions, wonderful, civilization-enhancing exceptions. But what my research has shown me is that experts tend on the whole to form very rigid camps, that within these camps, a dominant perspective emerges that often silences opposition, that experts move with the prevailing winds, often hero-worshipping their own gurus. Alan Greenspan's proclamations that the years of economic growth would go on and on, not challenged by his peers, until after the crisis, of course. You see, we also learn that experts are located, are governed, by the social and cultural norms of their times -- whether it be the doctors in Victorian England, say, who sent women to asylums for expressing sexual desire, or the psychiatrists in the United States who, up until 1973, were still categorizing homosexuality as a mental illness.
Er zijn natuurlijk uitzonderingen, wonderlijke, beschavingbevorderende uitzonderingen. Maar wat mijn onderzoek laat zien is dat experts in het algemeen een erg rigide bolwerk vormen, een bolwerk waar een erg dominante zienswijze uit voortvloeit die vaak kritische geluiden het zwijgen oplegt zodat experts met de hoofdstroom meegaan, en daarbij vaak hun eigen goeroes vereren. Alan Greenspans beweringen dat het tijdperk van economische groei alsmaar door zou gaan, werd niet uitgedaagd door zijn gelijken tot na de crisis, natuurlijk. Kijk, we leren ook dat experts hun plek krijgen, geleid worden, door de sociale en culturele normen van hun tijd -- of het nou dokters waren uit Victoriaans Engeland bijvoorbeeld, die vrouwen naar het gesticht stuurden omdat ze hun seksuele verlangens uitten, of the psychiaters in de Verenigde Staten die, tot en met 1973, nog steeds homoseksualiteit als mentale ziekte categoriseerden.
And what all this means is that paradigms take far too long to shift, that complexity and nuance are ignored and also that money talks -- because we've all seen the evidence of pharmaceutical companies funding studies of drugs that conveniently leave out their worst side effects, or studies funded by food companies of their new products, massively exaggerating the health benefits of the products they're about to bring by market. The study showed that food companies exaggerated typically seven times more than an independent study.
En dit alles betekent dat paradigma's heel veel tijd nodig hebben om te veranderen, dat complexiteit en nuance genegeerd worden, en dat geld ook een rol speelt -- want we hebben allemaal het bewijs gezien van farmaceutische bedrijven die geneesmiddelenonderzoek financieren waar gemakkelijk de ergste bijwerkingen werden weggelaten, Of studies betaald door de voedingsindustrie over hun nieuwe producten, waarin de gezondsheidsclaims van producten die ze op de markt gaan brengen, zwaar zijn overdreven. De studie liet zien dat de voedingsindustrie typisch zeven keer meer overdreef dan een onafhankelijke studie.
And we've also got to be aware that experts, of course, also make mistakes. They make mistakes every single day -- mistakes born out of carelessness. A recent study in the Archives of Surgery reported surgeons removing healthy ovaries, operating on the wrong side of the brain, carrying out procedures on the wrong hand, elbow, eye, foot, and also mistakes born out of thinking errors. A common thinking error of radiologists, for example -- when they look at CT scans -- is that they're overly influenced by whatever it is that the referring physician has said that he suspects the patient's problem to be. So if a radiologist is looking at the scan of a patient with suspected pneumonia, say, what happens is that, if they see evidence of pneumonia on the scan, they literally stop looking at it -- thereby missing the tumor sitting three inches below on the patient's lungs.
En we moeten ons er ook van bewust zijn dat experts, natuurlijk, ook fouten maken. Ze maken elke dag fouten -- fouten die voortkomen uit onzorgvuldigheid. Een recente studie in de Archieven van Chirurgie liet chirurgen zien die gezonde eierstokken verwijderden, aan de verkeerde kant van de hersenen opereerden, ingrepen uitvoerden op de verkeerde hand, elleboog, oog, voet, en ook vergissingen door denkfouten. Een veelvoorkomende denkfout van radiologen bijvoorbeeld -- is, als zij naar CT scans kijken -- dat ze dan sterk beïnvloed worden door hetgeen de verwijzende arts heeft gezegd over wat hij vermoedt dat het probleem van de patiënt is. Dus als een radioloog kijkt naar een scan van een patiënt waarbij, zeg, longontsteking wordt vermoed, wat er dan gebeurt, is dat als ze dan bewijs van longontsteking op de scan zien dat ze dan letterlijk stoppen met kijken -- zodat ze de tumor missen die 8 centimeter lager zit in de longen van de patiënt.
I've shared with you so far some insights into the world of experts. These are, of course, not the only insights I could share, but I hope they give you a clear sense at least of why we need to stop kowtowing to them, why we need to rebel and why we need to switch our independent decision-making capabilities on. But how can we do this? Well for the sake of time, I want to focus on just three strategies. First, we've got to be ready and willing to take experts on and dispense with this notion of them as modern-day apostles. This doesn't mean having to get a Ph.D. in every single subject, you'll be relieved to hear. But it does mean persisting in the face of their inevitable annoyance when, for example, we want them to explain things to us in language that we can actually understand. Why was it that, when I had an operation, my doctor said to me, "Beware, Ms. Hertz, of hyperpyrexia," when he could have just as easily said, "Watch out for a high fever." You see, being ready to take experts on is about also being willing to dig behind their graphs, their equations, their forecasts, their prophecies, and being armed with the questions to do that -- questions like: What are the assumptions that underpin this? What is the evidence upon which this is based? What has your investigation focused on? And what has it ignored?
Tot dusver heb ik enkele inzichten met u gedeeld over de wereld van de experts. Dit zijn, natuurlijk, niet de enige inzichten die ik kan delen, maar ik hoop dat ik jullie in ieder geval een goed idee heb gegeven van waarom we moeten stoppen ons door hen op sleeptouw te laten nemen, waarom we moeten rebelleren, en waarom we ons onafhankelijk beslissingsvermogen aan moeten zetten. Maar hoe kunnen we dat doen? Vanwege de resterende tijd, zal ik aandacht geven aan drie strategieën. Ten eerste, we moeten klaar en bereid zijn om met experts om te gaan terwijl we afstand nemen van het idee dat het moderne apostelen zijn. Dit betekent niet dat je een doctorsgraad moet hebben in ieder vakgebied, je bent vast blij dat te horen. Maar het betekent wel dat we moeten volhouden tegenover hun onvermijdelijke dikdoenerij als, bijvoorbeeld, we willen dat zij ons iets uitleggen in een taal die we ook echt begrijpen. Waarom zei mijn dokter me, toen ik een operatie had ondergaan, "Pas op, mevrouw Hertz, voor hyperpyrexie.", terwijl hij net zo makkelijk had kunnen zeggen dat ik moest oppassen voor hoge koorts? Zie je, klaar zijn om met experts om te gaan gaat over de bereidheid om achter hun grafieken te kijken, hun vergelijkingen, hun voorspellingen, hun profetieën, en gewapend zijn met vragen om dat te kunnen doen -- vragen als: Wat zijn de vooronderstellingen die dit onderbouwen? Op welk bewijs is dit gebaseerd? Wat was de focus van uw onderzoek? En wat heeft het genegeerd?
It recently came out that experts trialing drugs before they come to market typically trial drugs first, primarily on male animals and then, primarily on men. It seems that they've somehow overlooked the fact that over half the world's population are women. And women have drawn the short medical straw because it now turns out that many of these drugs don't work nearly as well on women as they do on men -- and the drugs that do work well work so well that they're actively harmful for women to take. Being a rebel is about recognizing that experts' assumptions and their methodologies can easily be flawed.
Recent werd duidelijk dat experts in een medicijnentrial voordat deze medicijnen op de markt komen typisch medicijnen uitproberen op eerst, voornamelijk, mannelijke dieren en dan voornamelijk op mannen. Op de één of andere manier lijkt het er op dat zij over het hoofd zien dat de helft van de wereldbevolking uit vrouwen bestaat, En de vrouwen vallen hiermee niet in de medische prijzen, want het blijkt nu dat veel van deze medicijnen veel minder goed werken bij vrouwen dan bij mannen -- en de medicijnen die het wel goed doen, doen het zo goed dat ze eigenlijk schadelijk zijn voor vrouwen. Je moet een rebel zijn om in te zien dat de aannamen van experts en hun methodologieën gemakkelijk tot fouten leiden.
Second, we need to create the space for what I call "managed dissent." If we are to shift paradigms, if we are to make breakthroughs, if we are to destroy myths, we need to create an environment in which expert ideas are battling it out, in which we're bringing in new, diverse, discordant, heretical views into the discussion, fearlessly, in the knowledge that progress comes about, not only from the creation of ideas, but also from their destruction -- and also from the knowledge that, by surrounding ourselves by divergent, discordant, heretical views. All the research now shows us that this actually makes us smarter. Encouraging dissent is a rebellious notion because it goes against our very instincts, which are to surround ourselves with opinions and advice that we already believe or want to be true. And that's why I talk about the need to actively manage dissent.
Ten tweede, we moeten ruimte creëren om te komen tot wat ik noem het oproepen van verschil van mening. Als we paradigma's willen laten schuiven, als we doorbraken willen forceren, als we mythen willen ontmaskeren, dan moeten we een omgeving creëren waarin de ideeën van de experts de strijd moeten aangaan met dat wat wij inbrengen nieuwe, diverse, tegenstrijdige, ketterse zienswijzen in de discussie, zonder angst, in de wetenschap dat vooruitgang ontstaat, niet alleen door de creatie van ideeën, maar ook door de vernietiging daarvan -- en ook door de wetenschap dat, als we onszelf omringen met diverse, tegenstrijdige, en ketterse zienswijzen, al het onderzoek ons leert dat dat ons feitelijk slimmer maakt. Dissidentie aanmoedigen is een rebelse houding, want het gaat in tegen ons instinct dat ons zegt dat we ons moeten omringen met meningen en advies waarin we al geloven of waarvan we willen dat het waar is. En dat is waarom ik spreek over de noodzaak om actief verschillen van mening op te roepen.
Google CEO Eric Schmidt is a practical practitioner of this philosophy. In meetings, he looks out for the person in the room -- arms crossed, looking a bit bemused -- and draws them into the discussion, trying to see if they indeed are the person with a different opinion, so that they have dissent within the room. Managing dissent is about recognizing the value of disagreement, discord and difference. But we need to go even further. We need to fundamentally redefine who it is that experts are. The conventional notion is that experts are people with advanced degrees, fancy titles, diplomas, best-selling books -- high-status individuals. But just imagine if we were to junk this notion of expertise as some sort of elite cadre and instead embrace the notion of democratized expertise -- whereby expertise was not just the preserve of surgeons and CEO's, but also shop-girls -- yeah.
Google CEO Eric Schmidt is een praktische uitvoerder van deze filosofie. In vergaderingen kijkt hij uit naar de persoon aan tafel -- armen over elkaar, onrustig kijkend -- en hij betrekt deze persoon in de discussie, om te zien of deze inderdaad de persoon is met een andere mening, zodat er een meningsverschil in de vergadering is. Het oproepen van meningsverschillen gaat over het erkennen van de waarde van meningsverschil, onenigheid en verscheidenheid. Maar we moeten zelfs verder gaan. We moeten op fundamentele wijze herdefiniëren wat experts nou eigenlijk zijn. De conventionele opvatting is dat experts mensen zijn met een geavanceerde graad, dure titels, diploma's, bestseller boeken -- individuen met een hoge status. Maar stel je eens voor als we deze opvatting over expertise nu eens zouden laten vallen als een soort van elitecorps en in plaats daarvan de notie van democratische expertise zouden omarmen -- waarin expertise niet alleen het domein is van chirurgen en CEO's, maar ook van winkelmeisjes -- jawel.
Best Buy, the consumer electronics company, gets all its employees -- the cleaners, the shop assistants, the people in the back office, not just its forecasting team -- to place bets, yes bets, on things like whether or not a product is going to sell well before Christmas, on whether customers' new ideas are going to be or should be taken on by the company, on whether a project will come in on time. By leveraging and by embracing the expertise within the company, Best Buy was able to discover, for example, that the store that it was going to open in China -- its big, grand store -- was not going to open on time. Because when it asked its staff, all its staff, to place their bets on whether they thought the store would open on time or not, a group from the finance department placed all their chips on that not happening. It turned out that they were aware, as no one else within the company was, of a technological blip that neither the forecasting experts, nor the experts on the ground in China, were even aware of.
Best Buy, the consumentenelektronica winkel, laat al zijn medewerkers -- de schoonmakers, winkelbedienden, de mensen in de backoffice, niet alleen zijn planningsteam -- wedden, ja wedden, op dingen als of een product het goed gaat doen in de kerstverkopen of niet, en of nieuwe ideeën van klanten door het bedrijf moeten worden uitgevoerd, en of een project op tijd af zal zijn, Door gebruik te maken van en de expertise in het bedrijf te omarmen, kon Best Buy er bijvoorbeeld achter komen dat de winkel die zij in China ging openen -- zijn grote megawinkel -- niet op tijd open zou gaan. Want toen men vroeg aan het personeel, al het personeel, om te wedden op het feit of de winkel op tijd open zou gaan of niet, bleek een groep van de financiële afdeling, alles in te zetten op de verwachting dat dat niet ging gebeuren. Het bleek dat zij op de hoogte waren van iets waar niemand anders in het bedrijf van wist, van een technische blunder die niet door de planningsexperts, noch door de experts op de werkvloer in China, was opgemerkt.
The strategies that I have discussed this evening -- embracing dissent, taking experts on, democratizing expertise, rebellious strategies -- are strategies that I think would serve us all well to embrace as we try to deal with the challenges of these very confusing, complex, difficult times. For if we keep our independent decision-making part of our brains switched on, if we challenge experts, if we're skeptical, if we devolve authority, if we are rebellious, but also if we become much more comfortable with nuance, uncertainty and doubt, and if we allow our experts to express themselves using those terms too, we will set ourselves up much better for the challenges of the 21st century. For now, more than ever, is not the time to be blindly following, blindly accepting, blindly trusting. Now is the time to face the world with eyes wide open -- yes, using experts to help us figure things out, for sure -- I don't want to completely do myself out of a job here -- but being aware of their limitations and, of course, also our own.
De strategieën die ik vanavond heb besproken -- aanvaarden van onenigheid, experts uitdagen en het democratiseren van expertise, rebellerende strategieën zijn strategieën die, zo denk ik, ons allemaal helpen om echt de uitdagingen te lijf gaan van deze verwarrende, complexe, moeilijke tijden. Want als we dat deel van onze hersenen waarmee we onafhankelijk beslissingen nemen aan laten staan, als we experts uitdagen, als we sceptisch zijn, als we autoriteit ter discussie stellen, als we rebels zijn, maar ook als we ons veel comfortabeler voelen met nuance, onzekerheid en twijfel, en als we experts toestaan zich ook uit te drukken in dergelijke begrippen dan zullen we veel beter voorbereid zijn op de uitdagingen van de eenentwintigste eeuw. Want nu, meer dan ooit, is het niet de tijd van het blind volgen, blind accepteren, blind vertrouwen. Nu is het tijd om de wereld tegemoet te treden met onze ogen wijd open -- ja, met gebruikmaking van experts om zaken te helpen uitzoeken, zeker -- ik wil mezelf niet volledig zonder werk laten zetten -- maar we moeten ons bewust zijn van hun beperkingen en, natuurlijk, ook die van ons.
Thank you.
Dank u.
(Applause)
(Applaus)