Οι λαϊκές αγορές της Αφρικής στερεοτυπικά αντιμετωπίζονται ως χαοτικές και αδιάφορες. Το μειονέκτημα της χρήσης της λέξης «λαϊκές» είναι o σχεδόν αυτόματος συνειρμός που μας έρχεται, και μας προδιαθέτει αρνητικά, και που έχει σημαντικές συνέπειες και οικονομικές απώλειες, με μια απλή πρόσθεση -- ή αφαίρεση -- 40 έως 60 τις εκατό του περιθωρίου κέρδους μόνο από αυτές τις λαϊκές αγορές. Σαν κομμάτι της χαρτογράφησης του άτυπου αυτού εμπορικού οικοσυστήματος, κάναμε μια εκτενή βιβλιογραφική επισκόπηση για αναφορές και έρευνες του διασυνοριακού εμπορίου στην Ανατολική Αφρική τα τελευταία 20 χρόνια. Αυτό έγινε για να προετοιμάσουμε μια έρευνα πεδίου ώστε να βρούμε το πρόβλημα, δηλαδή, τι είναι αυτό που εμποδίζει την ανάπτυξη των λαϊκών αγορών, που ανήκουν στην ανεπίσημη οικονομία.
The informal markets of Africa are stereotypically seen as chaotic and lackadaisical. The downside of hearing the word "informal" is this automatic grand association we have, which is very negative, and it's had significant consequences and economic losses, easily adding -- or subtracting -- 40 to 60 percent of the profit margin for the informal markets alone. As part of a task of mapping the informal trade ecosystem, we've done an extensive literature review of all the reports and research on cross-border trade in East Africa, going back 20 years. This was to prepare us for fieldwork to understand what was the problem, what was holding back informal trade in the informal sector. What we discovered over the last 20 years was,
Αυτό που βρήκαμε είναι ότι τα τελευταία 20 χρόνια κανείς δεν έκανε κάποια διάκριση μεταξύ του παράνομου -- που έχει να κάνει με το λαθρεμπόριο και τα λαθραία είδη της μαύρης αγοράς -- και του νόμιμου αλλά μη καταγεγραμμένου, όπως η πώληση ντοματών, πορτοκαλιών, φρούτων γενικότερα. Αυτή η ποινικοποίηση -- αυτό που στα Σουαχίλι αναφέρεται ως «biashara», που σημαίνει εμπόριο αντίθετα από το «magendo» που σημαίνει λαθρεμπόριο -- αυτή η ποινικοποίηση της ανεπίσημης οικονομίας, ή με απλά λόγια, το να μη διαχωρίζουμε αυτές τις δύο μορφές εμπορίου μπορεί άνετα να κοστίσει σε κάθε Αφρικανικό κράτος 60 με 80 τις εκατό επιπλέον στον ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης του Α.Ε.Π, επειδή δεν αναγνωρίζουμε τη μηχανή που κάνει την οικονομία να τρέχει.
nobody had distinguished between illicit -- which is like smuggling or contraband in the informal sector -- from the legal but unrecorded, such as tomatoes, oranges, fruit. This criminalization -- what in Swahili refers to as "biashara," which is the trade or the commerce, versus "magendo," which is the smuggling or contraband -- this criminalization of the informal sector, in English, by not distinguishing between these aspects, easily can cost each African economy between 60 to 80 percent addition on the annual GDP growth rate, because we are not recognizing the engine of what keeps the economies running.
Η ανεπίσημη οικονομία δημιουργεί θέσεις εργασίας, 4 φορές παραπάνω απ' ό,τι η παραδοσιακή επίσημη οικονομία, ή «μοντέρνα» οικονομία, όπως κάποιοι την αποκαλούν. Προσφέρει ευκαιρίες απασχόλησης και δημιουργίας εισοδήματος στους λιγότερο εξειδικευμένους σε παραδοσιακούς κλάδους εργασίας. Όμως μπορείς να φτιάξεις μια φριτέζα από ένα παλιό αμάξι;
The informal sector is growing jobs at four times the rate of the traditional formal economy, or "modern" economy, as many call it. It offers employment and income generation opportunities to the most "unskilled" in conventional disciplines. But can you make a french fry machine out of an old car?
Άρα, κυρίες και κύριοι, αυτό είναι που, τόσο απεγνωσμένα, χρειάζεται να αναγνωριστεί. Όσο οι τρέχουσες αντιλήψεις το καθιστούν εγκληματικό, μαύρο, παράνομο, δε θα γίνει καμία προσπάθεια να ενσωματωθεί η ανεπίσημη οικονομία με την επίσημη, ή ακόμα και την παγκόσμια οικονομία.
So, this, ladies and gentlemen, is what so desperately needs to be recognized. As long as the current assumptions hold that this is criminal, this is shadow, this is illegal, there will be no attempt at integrating the informal economic ecosystem with the formal or even the global one.
Θα σας πω την ιστορία της Τερίσια,, μιας εμπόρου που ανέτρεψε όλες τις εικασίες μας, που μας έκανε να αμφισβητούμε όλα τα στερεότυπα που νομίζαμε, βασισμένοι στην εικοσάχρονη βιβλιογραφική επισκόπηση. Η Τερίσια πουλάει ρούχα κάτω από ένα δέντρο, στην πόλη Μαλάμπα, στα σύνορα μεταξύ Ουγκάντας και Κένυας. Σιγά το δύσκολο, θα σκέφτεστε. Θα κρεμάσουμε δυο, τρία καινούργια ρουχαλάκια στα κλαδιά, θα απλώσουμε το μουσαμά, θ' αράξουμε, θα περιμένουμε τους πελάτες, ορίστε, έτοιμο το μαγαζί. Ήταν τυπικό παράδειγμα αυτού που περιμέναμε σύμφωνα με τη βιβλιογραφία, και την έρευνα που κάναμε, μέχρι στο ότι ήταν μια ανύπαντρη μάνα που κατέληξε στο εμπόριο για να ζήσει τα παιδιά της.
I'm going to tell you a story of Teresia, a trader who overturned all our assumptions, made us question all the stereotypes that we'd gone in on, based on 20 years of literature review. Teresia sells clothes under a tree in a town called Malaba, on the border of Uganda and Kenya. You think it's very simple, don't you? We'll go hang up new clothes from the branches, put out the tarp, settle down, wait for customers, and there we have it. She was everything we were expecting according to the literature, to the research, right down to she was a single mom driven to trade, supporting her kids.
Τι είναι αυτό λοιπόν που ανέτρεψε τις προσδοκίες μας; Τι μας εξέπληξε; Κατά πρώτον, η Τερίσια πλήρωνε στο κράτος εμπορικά τέλη κάθε εργάσιμη μέρα ώστε να μπορεί να στήσει το μαγαζί της κάτω από το δέντρο. Το έκανε αυτό για επτά χρόνια, και έπαιρνε αποδείξεις πληρωμής. Κρατάει αρχείο. Δε βλέπουμε μια περιθωριακή, μη προνομιούχα, ευάλωτη Αφρικανή εμπόρισσα στην άκρη του δρόμου -- όχι. Βλέπουμε κάποια που κρατάει αρχείο πωλήσεων για χρόνια, κάποια που έχει μια επιχείρηση εισαγωγών προϊόντων λιανικής από την Ουγκάντα και κατάστημα πώλησης, κάποια που φέρνει καλούδια σε καρότσια, ή μια πράκτορας μεταφοράς χρημάτων που έρχεται να μαζέψει μετρητά στο τέλος της μέρας. Μπορείτε να μαντέψετε πόσα χρήματα ξοδεύει η Τερίσια, κατά μέσο όρο το μήνα σε προϊόντα -- απόθεμα καινούργιων ρούχων που φέρνει από το Ναϊρόμπι; Χίλια πεντακόσια αμερικάνικα δολάρια. Άρα είναι περίπου 20.000 δολάρια για προϊόντα και υπηρεσίες ετησίως. Αυτή είναι η Τερίσια, η αόρατη, ο κρυμμένος ενδιάμεσος.
So what overturned our assumptions? What surprised us? First, Teresia paid the county government market fees every single working day for the privilege of setting up shop under her tree. She's been doing it for seven years, and she's been getting receipts. She keeps records. We're seeing not a marginal, underprivileged, vulnerable African woman trader by the side of the road -- no. We were seeing somebody who's keeping sales records for years; somebody who had an entire ecosystem of retail that comes in from Uganda to pick up inventory; someone who's got handcarts bringing the goods in, or the mobile money agent who comes to collect cash at the end of the evening. Can you guess how much Teresia spends, on average, each month on inventory -- stocks of new clothes that she gets from Nairobi? One thousand five hundred US dollars. That's around 20,000 US dollars invested in trade goods and services every year. This is Teresia, the invisible one, the hidden middle.
Και είναι μόνο στην πρώτη βαθμίδα των μικρών επιχειρήσεων, των μίκρο-επαγγελματιών που βρίσκει κανείς στις αγορές των πόλεων αυτών. Ανήκει στη πρώτη αυτή βαθμίδα επιχειρήσεων στην ευρύτερη περιοχή της Μαλάμπα. Άλλοι που βρίσκονται πιο ψηλά στην αξία των συναλλαγών εύκολα διατηρούν τρεις διαφορετικές επιχειρήσεις, επενδύοντας 2.500 έως 3.000 αμερικάνικα δολάρια κάθε μήνα. Άρα τελικά το πρόβλημα δεν ήταν η ποινικοποίηση - δεν μπορείς να ποινικοποιήσεις κάποιον που κόβει αποδείξεις νόμιμα. Αλλά η έλλειψη αναγνώρισης των επαγγελματικών ικανοτήτων τους. Το τραπεζικό σύστημα δεν έχει τρόπο να τους αναγνωρίσει σαν μικροεπιχειρηματίες, πόσο μάλλον ότι, ξέρετε, το δέντρο της δεν έχει κάποια διεύθυνση.
And she's only the first rung of the small entrepreneurs, the micro-businesses that can be found in these market towns. At least in the larger Malaba border, she's at the first rung. The people further up the value chain are easily running three lines of business, investing 2,500 to 3,000 US dollars every month. So the problem turned out that it wasn't the criminalization; you can't really criminalize someone you're charging receipts from. It's the lack of recognition of their skilled occupations. The bank systems and structures have no means to recognize them as micro-businesses, much less the fact that, you know, her tree doesn't have a forwarding address.
Και έτσι είναι παγιδευμένη στη μέση. Πέφτει μέσα στις ρωγμές των θεωρήσεων μας. Γνωρίζετε για αυτά τα μικροδάνεια που απευθύνονται σε Αφρικανές έμπορους; Τα ποσά που της δανείζουν είναι 50 ή 100 δολάρια. Τι να τα κάνει αυτά τα χρήματα; Ξοδεύει 10 φορές παραπάνω κάθε μήνα μόνο για απόθεμα -- δε μιλάμε για τις επιπλέον υπηρεσίες ή το σύστημα υποστήριξης. Αυτοί είναι που δεν κατηγοριοποιούνται ούτε ως ένα κλασσικό παράδειγμα ενός ανειδίκευτου ή περιθωριοποιημένου, ούτε ως μισθωτοί υπάλληλοι γραφείου ή συνταξιούχοι δημόσιοι υπάλληλοι από τους οποίους υποτίθεται ότι αποτελείται η μεσαία τάξη.
So she's trapped in the middle. She's falling through the cracks of our assumptions. You know all those microloans to help African women traders? They're going to loan her 50 dollars or 100 dollars. What's she going to do with it? She spends 10 times that amount every month just on inventory -- we're not talking about the additional services or the support ecosystem. These are the ones who fit neither the policy stereotype of the low-skilled and the marginalized, nor the white-collar, salaried office worker or civil servant with a pension that the middle classes are allegedly composed of.
Αντ' αυτού, εδώ μιλάμε για τις πρωτό-μικρομεσαίες επιχειρήσεις, τους γόνιμους σπόρους των μελλοντικών εταιρειών και επιχειρήσεων που κάνουν τη μηχανή να τρέχει. Φέρνουν φαγητό στο τραπέζι σας. Ακόμα και σε αυτό το ξενοδοχείο, οι αφανείς -- οι κρεοπώλες, οι φουρνάρηδες αυτοί που φτιάχνουν τα κηροπήγια -- φτιάχνουν τις φριτέζες που σας τηγανίζουν πατάτες και φτιάχνουν τα κρεβάτια σας Αυτές είναι οι αόρατες γυναίκες εμπόρισσες που δουλεύουν στα σύνορα, όλες στην άκρη του δρόμου, και έτσι είναι αόρατες για αυτούς που μαζεύουν δεδομένα. Και έτσι αναμιγνύονται με την τεράστια ανεπίσημη οικονομία που δεν νοιάζεται να ξεχωρίσει τους λαθρέμπορους και τους φοροφυγάδες και όλες τις παρεμφερείς παρανομίες από τις κυρίες που κάνουν εμπόριο και που φέρνουν φαΐ στο τραπέζι και στέλνουν τα παιδιά τους στο πανεπιστήμιο.
Instead, what we have here are the proto-SMEs these are the fertile seeds of businesses and enterprises that keep the engines running. They put food on your table. Even here in this hotel, the invisible ones -- the butchers, the bakers the candlestick makers -- they make the machines that make your french fries and they make your beds. These are the invisible businesswomen trading across borders, all on the side of the road, and so they're invisible to data gatherers. And they're mashed together with the vast informal sector that doesn't bother to distinguish between smugglers and tax evaders and those running illegal whatnot, and the ladies who trade, and who put food on the table and send their kids to university.
Άρα, αυτό είναι που ζητάω σήμερα εδώ. Αυτό είναι που πρέπει να αρχίσουμε να κάνουμε. Μπορούμε να αρχίσουμε αναγνωρίζοντας τις ικανότητες τους, τα επαγγέλματα τους; Θα μπορούσαμε να αλλάξουμε την ανεπίσημη οικονομία αρχίζοντας απ' αυτήν την αναγνώριση και μετά να φτιάξουμε πόρτες στα μέτρα τους ώστε να περάσουν ή να ενσωματωθούν με την επίσημη οικονομία, με την παγκόσμια οικονομία, με ολόκληρο το σύστημα.
So that's really what I'm asking here. That's all that we need to start by doing. Can we start by recognizing the skills, the occupations? We could transform the informal economy by beginning with this recognition and then designing the customized doorways for them to enter or integrate with the formal, with the global, with the entire system.
Ευχαριστώ κυρίες και κύριοι.
Thank you, ladies and gentlemen.
(Χειροκρότημα)
(Applause)