What you're doing, right now, at this very moment, is killing you. More than cars or the Internet or even that little mobile device we keep talking about, the technology you're using the most almost every day is this, your tush. Nowadays people are sitting 9.3 hours a day, which is more than we're sleeping, at 7.7 hours. Sitting is so incredibly prevalent, we don't even question how much we're doing it, and because everyone else is doing it, it doesn't even occur to us that it's not okay. In that way, sitting has become the smoking of our generation.
Wat je nu doet, nu, op dit moment, wordt je dood. Wat we, zelfs meer dan auto's, het internet of zelfs mobieltjes, Wat we, zelfs meer dan auto's, het internet of zelfs mobieltjes, bijna elke dag gebruiken is dit: je achterste. Mensen zitten tegenwoordig 9,3 uur per dag, en dat is meer dan de 7,7 uur die we slapen. Zitten is zo ongelooflijk gangbaar dat we geen vraagtekens zetten bij hoe lang we zitten, iedereen doet het, dat we geen vraagtekens zetten bij hoe lang we zitten, iedereen doet het, dus beseffen we niet eens dat het ongezond is. Eigenlijk is zitten het roken van onze generatie geworden.
Of course there's health consequences to this, scary ones, besides the waist. Things like breast cancer and colon cancer are directly tied to our lack of physical [activity], Ten percent in fact, on both of those. Six percent for heart disease, seven percent for type 2 diabetes, which is what my father died of. Now, any of those stats should convince each of us to get off our duff more, but if you're anything like me, it won't.
Natuurlijk zijn er gevolgen voor de gezondheid enge gevolgen, nog afgezien van de taille. Dingen als borstkanker en darmkanker zijn direct gerelateerd aan gebrek aan beweging: tien procent voor beide. Zes procent van alle hartaandoeningen, en zeven procent van alle type 2 diabetes, waar mijn vader aan overleden is. Als je dat weet, zou je toch meteen van je luie gat komen? Als je dat weet, zou je toch meteen van je luie gat komen? Behalve als je op mij lijkt.
What did get me moving was a social interaction. Someone invited me to a meeting, but couldn't manage to fit me in to a regular sort of conference room meeting, and said, "I have to walk my dogs tomorrow. Could you come then?" It seemed kind of odd to do, and actually, that first meeting, I remember thinking, "I have to be the one to ask the next question," because I knew I was going to huff and puff during this conversation. And yet, I've taken that idea and made it my own. So instead of going to coffee meetings or fluorescent-lit conference room meetings, I ask people to go on a walking meeting, to the tune of 20 to 30 miles a week. It's changed my life.
Een ontmoeting kreeg mij zover. Iemand had me uitgenodigd voor een vergadering. Het lukte niet om in een gewoon zaaltje te vergaderen, dus vroeg hij: "Kun je morgen langskomen als ik mijn honden uitlaat?" Het leek een beetje vreemd en die eerste vergadering dacht ik zelfs: "Ik moet de volgende vraag stellen." Want ik wist dat ik zou gaan hijgen en puffen tijdens dat gesprek. Maar ik heb het idee toch omarmd. Dus vergader ik niet bij de koffie of onder TL-lampen, maar vraag ik mensen mee op een wandelvergadering. Dat telt op tot zo'n 30 tot 50 kilometer per week. Het heeft mijn leven veranderd.
But before that, what actually happened was, I used to think about it as, you could take care of your health, or you could take care of obligations, and one always came at the cost of the other. So now, several hundred of these walking meetings later, I've learned a few things.
Vóór die tijd dacht ik altijd dat je ofwel met je gezondheid bezig was, dan wel met verplichtingen. Het ene ging altijd ten koste van het andere. Vele honderden wandelvergaderingen verder heb ik een paar dingen geleerd.
First, there's this amazing thing about actually getting out of the box that leads to out-of-the-box thinking. Whether it's nature or the exercise itself, it certainly works.
Ten eerste: als je de muren van je kantoor verlaat, ga je breder denken. Of het nu de natuur is of de beweging zelf, het werkt.
And second, and probably the more reflective one, is just about how much each of us can hold problems in opposition when they're really not that way. And if we're going to solve problems and look at the world really differently, whether it's in governance or business or environmental issues, job creation, maybe we can think about how to reframe those problems as having both things be true. Because it was when that happened with this walk-and-talk idea that things became doable and sustainable and viable.
Ten tweede, van een meer bespiegelende aard: velen van ons denken tegengestelde ideeën te hebben terwijl dat eigenlijk niet zo is. Als je problemen wilt oplossen, echt anders naar de wereld wilt kijken, hetzij in bestuurlijke, zakelijke of milieukwesties of bij het creëren van banen, kun je het misschien anders bekijken, zodat beide kanten waar zijn. kun je het misschien anders bekijken, zodat beide kanten waar zijn. Wanneer dat gebeurde tijdens die wandelingen, werden zaken uitvoerbaar en houdbaar en doenlijk.
So I started this talk talking about the tush, so I'll end with the bottom line, which is, walk and talk. Walk the talk. You'll be surprised at how fresh air drives fresh thinking, and in the way that you do, you'll bring into your life an entirely new set of ideas.
Ik begon net met de bilpartij, maar de moraal van dit verhaal is: ga en praat. Wandel en onderhandel. maar de moraal van dit verhaal is: ga en praat. Wandel en onderhandel. Voeg de daad bij het woord. Het zal je verbazen hoe frisse lucht zorgt voor frisse ideeën. Terwijl je loopt, breng je nieuwe ideeën in je leven.
Thank you.
Hartelijk dank.
(Applause)
(Applaus)