A few years ago, I got a call from the highest ranking legal official in the state of Georgia: the attorney general. That moment was a wake-up call. It was 2013, and the city of Atlanta was hosting the Final Four basketball tournament. The AG called to ask if the company that I worked for could help sponsor billboards that would be put up around the city as part of an anti-human trafficking campaign. He said this was important because sex trafficking spikes with big sporting events and with conventions. And the billboards would help to raise awareness.
לפני כמה שנים, קיבלתי שיחה מהפקיד המשפטי הגבוה ביותר במדינת ג'ורג'יה: התובע הכללי. הרגע הזה היה קריאת השכמה. השנה הייתה 2013, והעיר אטלנטה אירחה את טורניר ה"פיינאל פור" בכדורסל. התובע הכללי התקשר לשאול האם החברה שעבדתי עבורה תוכל לממן לוחות מודעות שימוקמו ברחבי העיר כחלק מקמפיין נגד סחר בבני אדם. הוא אמר שזה חשוב כי סחר בבני אדם גואה בארועי ספורט ובכנסים. ולוחות המודעות יעזרו לקדם את המוּדעוּת.
Now, if I'm being honest with you, my first inclination was to politely decline.
אם להיות כנה אתכם, הנטיה הראשונית שלי היתה לסרב בנימוס.
(Laughter)
(צחוק)
Let's face it -- there are thousands of things that corporate America could get involved in. Sex trafficking seemed a little messy. Little bit too difficult, something that is better left for someone else.
בואו נודה על האמת -- יש אלפי דברים שאמריקה העסקית יכולה להתעסק בהם. סחר מיני הרגיש קצת מלוכלך. קצת יותר מדי קשה, משהו שעדיף להשאיר למישהו אחר לעשות.
But then I started to understand and learn how big the problem really is. And that it's rampant in my company's home town.
אבל אז התחלתי להבין וללמוד עד כמה באמת הבעיה גדולה. ושהיא משתוללת בעיר שבה שוכנת החברה שלי.
I lived and worked in Atlanta for years. I practice law here. And yet, I had no idea that the birthplace of my children is among the most prevalent cities for sex trafficking in the US. At last report, Atlanta's illegal sex trade has generated up to 290 million dollars a year. That's more money that the city's illegal gun and drug trade combined.
גרתי ועבדתי באטלנטה במשך שנים. עסקתי כאן בעריכת דין. ועדיין, לא היה לי מושג שמקום הולדתם של הילדים שלי הוא בין המקומות המובילים בסחר מיני בארצות הברית. עפ"י הדיווח האחרון, הסחר הלא חוקי במין באטלנטה מייצר עד כ-290 מליון דולר בשנה. זה יותר כסף מהסחר הלא חוקי בנשק וסמים ביחד.
So we stepped up and we helped with the billboards. But I couldn't help feeling like it wasn't enough. The parent in me, the mother in me needed to do more.
אז התגייסנו ועזרנו עם לוחות המודעות. אבל הרגשתי שזה לא מספיק. ההורה שבי, האמא שבי היתה צריכה לעשות יותר.
I started talking to people about this and inevitably, I was surprised, because the conversation would turn from curiosity: "Really? This happens here?" to empathy: "Wow, we've got to do something about that." To blame: "You're not telling me that every prostitute is a victim, are you? I mean, don't they know what they're getting into?"
התחלתי לדבר עם אנשים על זה ולא במקרה, הייתי מופתעת, כי השיחה עברה מסקרנות: "באמת, זה קורה כאן?" לאמפטיה: "וואו, אנחנו צריכים לעשות משהו בקשר לזה" להאשמה: "את לא מנסה לומר שכל זונה היא קורבן, נכון? הן יודעות למה הן נכנסות, לא?"
I get it, I understand why people are confused. So, to be clear, the people that I'm talking about do not choose this life. They're forced, defrauded or coerced. That's actually the legal definition for human trafficking under federal law, for adults. Now, when it comes to kids, any minor under 18 that's transported, facilitated or used for commercial sex, is automatically a victim. Regardless of whether force, fraud or coercion is used. This crime knows no age, gender or socioeconomic barrier.
אני מבינה למה אנשים מבולבלים. אז כדי שיהיה ברור, האנשים שאני מדברת עליהם לא בוחרים בחיים האלו. זה נכפה עליהם, בהונאה או בכוח. זוהי למעשה ההגדרה המשפטית לסחר בבני אדם בוגרים, על פי החוק. אבל כשזה מגיע לילדים, כל קטין מתחת לגיל 18 שמועבר, מסתייעים בו או משתמשים בו לצרכי מין מסחרי, הוא אוטומטית קורבן. ללא קשר אם מופעלים כח, מרמה או כפייה. לפשע הזה אין גיל, מגדר או גבולות של מעמד כלכלי.
I'm talking about the 16-year-old girl that I met in Washington, DC. She had been trafficked from the time she was 14 until she was 16. She was a victim of the foster care system. And she told me she'd been sold up to five times a day. She didn't even know the term "human trafficking;" she thought that it was just a part of her life as a foster care kid.
אני מדברת על נערה בת שש עשרה שפגשתי בוושינגטון. היא נסחרה באופן מיני מגיל 14 עד לגיל 16. היא הייתה קורבן של מערכת משפחות האומנה. והיא סיפרה לי שהיא נמכרה לפעמים עד חמש פעמים ביום. היא אפילו לא הכירה את המושג "סחר בבני אדם", היא חשבה שזה רק היה חלק מהחיים של ילדי אומנה.
Sex trafficking also shows up in affluent areas and gated communities. And men lure young girls into sex trafficking situations with promises of modeling contracts, cell phones. Sometimes they're just kidnapped right off the street. In the US, an estimated 200,000 to 300,000 girls and boys are anticipated to be used for commercial sex trafficking every year. You heard that right -- girls and boys. Worldwide, the International Labor Organization estimates that up to one million children a year are vulnerable for sex trafficking. Those numbers are huge. And so while the billboards are great for raising awareness generally, they're just not enough to put an end to this problem. I believe that if we're going to be serious about sex trafficking, we can't legislate or arrest our way out of modern-day slavery. If we really want to end sex trafficking in the US, we have to systematically educate and target demand. And I think the business community is in the perfect position to do just that.
סחר מיני מופיע גם באזורים אמידים ובקהילות מבודדות. גברים מפתים נערות צעירות למצבים של סחר בנשים תוך הבטחות לחוזי דוגמנות, טלפונים סלולריים. לפעמים הן נחטפות ישר מהרחוב. בארצות הברית, בין 200 ל-300 אלף נערים ונערות בערך צפויים לשמש בתעשיית המין המסחרית כל שנה. שמעתם נכון, נערות ונערים. בעולם, "אירגון העבודה הבין לאומי" מעריך שכמליון ילדים כל שנה עלולים להיות מטרה לתעשיית המין. המספרים האלו עצומים. וכך, בעוד שלוחות המודעות מצויינים כדי להעלות את המודעות באופן כללי, הם לא מספיקים כדי לסיים עם הבעיה הזו. אני מאמינה שאם אנחנו רוצים להיות רציניים בנוגע לסחר מיני, אנחנו לא יכולים להשתמש במעצרים ובחקיקה כדי לסלול את הדרך החוצה מהעבדות המודרנית. אם אנחנו רוצים באמת לסיים את הסחר המיני בארצות הברית, אנחנו צריכים לחנך בצורה סיסטמטית ולהתמקד בביקוש. ואני חושבת שהקהילה העסקית נמצאת במקום מעולה כדי לעשות בדיוק את זה.
So, sex trafficking is big business. And I'm proposing a business plan that starts with the customer. And in the sex trade, the customer is referred to as a John. He is the man that fuels the demand for sex trafficking. Johns do not fit into neat stereotypes. But there is one universal truth: no John, no buyer, no victim. So if we want to start to put a dent in sex trafficking, we have to get to John. And businesses can do that while he's at work.
אז, סחר מיני הוא עסק גדול. ואני מציעה תוכנית עסקית שמתחילה בלקוח. ובסחר במין, ללקוח מתייחסים כ"ג'ון". הוא האיש שמתדלק את הביקוש לסחר מיני. "ג'ון" לא מתאים לסטריאוטיפים צרים. אבל יש אמת מוחלטת אחת: אם אין "ג'ון", אין לקוח, אין קורבן. אז אם אנחנו רוצים להתחיל לסדוק את הסחר המיני, אנחנו צריכים להגיע אל "ג'ון". עסקים יכולים לעשות את זה כשהוא בעבודה.
There's an organization called Businesses Ending Slavery and Trafficking, or BEST for short. And when they launched in 2012, they did a study of Seattle-based Johns. And you know what they found out? Johns are everyday guys, employed at local businesses. They range in age from 18 to 84. Johns are dads. Johns have admitted that they buy sex when they are traveling for business, when they're going to sporting events or when they're in the military. But here's the kicker. BEST study determined that web-based sex buying spikes at 2pm in the afternoon. Which means that these Johns are likely buying sex in the middle of the workday.
יש ארגון שנקרא "עסקים מפסיקים עבדות וסחר מיני" או BEST בקיצור. וכשהם הושקו ב-2012, הם ערכו מחקר על טיפוסים מסוג "ג'ון" באיזור סיאטל. ואתם יודעים מה הם מצאו? טיפוסים מסוג "ג'ון" הם בחורים רגילים שמועסקים בעסקים מקומיים. הם בין גיל 18 ל-84. הטיפוסים מסוג "ג'ון" הם אבות. הם הודו שהם קונים מין כשהם בנסיעות עסקים, כשהם הולכים לארועי ספורט או כשהם בצבא. אבל הנה הנתון החשוב. המחקר של BEST קבע שקניית מין דרך הרשת מזנקת בשתיים אחר הצהריים. מה שאומר שטיפוסי "ג'ון" האלה כנראה קונים מין באמצע יום העבודה.
I believe that there is a way to stop Johns in the middle of the workday from buying sex. And businesses can do it in three simple ways.
אני מאמינה שיש דרך לעצור את "ג'ון" באמצע יום העבודה מלקנות מין. ועסקים יכולים לעשות את זה בשלוש דרכים פשוטות.
The first is with a policy. A policy that clearly says, the company prohibits sex-buying during work, with company resources or on company time. That's right. I'm saying that your handbook has to specifically give an example that says no sex-buying while you're traveling, at the international trade show, because that's where it's happening. Now, a policy is only as good as its enforcement and its communication. Several studies have indicated from Johns that the best way to deter them is public humiliation and embarrassment. So, businesses who catch Johns buying sex, using company-based equipment or company resources, but cut them a break or sweep it under the rug and don't fire them, are complicit in fueling demand.
הראשונה היא דרך מדיניות. מדיניות שאומרת באופן ברור שהחברה אוסרת על קניית מין בזמן העבודה באמצעות משאבי החברה או על חשבון זמן העבודה. כך בדיוק. אני אומרת שחוברת הנהלים שלכם צריכה לתת דוגמה ספציפית שאומרת שלא קונים מין כשאתם בנסיעה, בתערוכה בינלאומית, כי שם זה קורה. עכשיו, מדיניות היא טובה במידה שהיא נאכפת ומתוקשרת. מספר מחקרים על "ג'ון" הראו שהדרך הטובה ביותר להרתיע אותם היא באמצעות בושה והשפלה ציבורית. אז עסקים שתופסים את "ג'ון" קונה מין באמצעות ציוד של החברה או משאבי החברה, ומוותרים להם או מטאטאים את זה מתחת לשטיח ולא מפטרים אותם, משתפים פעולה בתידלוק הביקוש.
Now, a policy is one of the best ways to start. The second way is educating the workforce. Businesses can go a long way in simply training their workforce about the signs and the red flags of human trafficking. This was my "aha!" moment for how our company could make a big difference. Our nation's highways, airports and truck stops are literally used as modern-day slave routes. Our company has more than 100,000 drivers all over the country, all over the world. And so it made perfect sense to train them to see the red flags. We don't want them jumping out there and doing things on their own, so we want them to call a phone number, the hotline, and let law enforcement intervene.
מדיניות היא אחת הדרכים הטובות ביותר להתחיל איתן. הדרך השניה היא באמצעות חינוך העובדים. עסקים יכולים להגיע לתוצאות מרחיקות לכת פשוט על ידי הדרכה של העובדים על הסימנים והדגלים האדומים של סחר בבני אדם. זה היה רגע ההתפכחות שלי בהבנה איך החברה שלנו יכולה לעשות שינוי גדול. הכבישים הבין עירוניים שלנו, נמלי התעופה וחניוני המשאיות משמשים פשוטו כמשמעו כנתיבי סחר עבדים מודרני. בחברה שלנו יש מעל מאה אלף נהגים בכל רחבי המדינה, בכל רחבי העולם. כך שזה היה מאוד הגיוני להכשיר אותם לראות את הדגלים האדומים. אנחנו לא רוצים שהם יקפצו ויעשו דברים בעצמם, אנחנו רוצים שהם ירימו טלפון למספר של קו חם ויגרמו לרשויות החוק להתערב.
So to do this, we teamed up with an organization called Truckers Against Trafficking. This Colorado-based organization had web-based support and materials that we gave to our truck drivers that gave them exactly what they needed to spot the red flags. Like, hearing CB chatter on their radios about girls at nearby exits. Or, seeing underaged women emerging from vehicles in the truck stop parking lots. When we rolled out this training, a few brave drivers admitted they had seen these women, knocking on the cabs in the truck stops, looking for customers. Now, they said that they weren't buying. But they also didn't know enough to make a call. And that's what we want them to do.
כדי לעשות את זה, התחברנו עם אירגון שנקרא "נהגי משאיות נגד סחר מיני". לארגון שבסיסו בקולורדו יש תמיכה דרך הרשת וחומרים לקריאה שנתנו לנהגי המשאיות שלנו, מה שנתן להם בדיוק את מה שהם היו צריכים כדי לזהות דגלים אדומים. לדוגמה, לשמוע שיחה ברשת הקשר על ילדות ביציאה הקרובה. או, לראות נשים צעירות יוצאות מרכבים במגרשי החניה של המשאיות. כשערכנו את ההדרכות האלו, כמה נהגים אמיצים הודו שהם ראו נשים כאלו דופקות על תאי הנהג בחניוני משאיות, בחיפוש אחר לקוחות. הם אמרו שהם בעצמם לא קנו. אבל הם גם לא ידעו מספיק כדי להרים טלפון. וזה מה שרצינו שהם יעשו.
TAT's organization -- Truckers Against Trafficking -- also emphasizes the need for men to talk to other men about web-based sex buying and not buying commercial sex. They feature men in uniform, proudly proclaiming why they don't buy. If we're going to see a cultural shift in this atrocity, we need men talking to other men about the underlying issues fueling demand. Because sometimes, Johns don't even know that they're purchasing girls who are enslaved.
ארגון TAT -- "נהגי משאיות נגד סחר מיני" -- גם מדגיש את הצורך של גברים לדבר עם גברים אחרים על קניה של מין באמצעות הרשת ועל המנעות מקניה של מין מסחרי. הם מציגים גברים במדי עבודה, כשהם מצהירים בגאווה למה הם לא קונים. אם אנחנו מצפים לראות שינוי תרבותי של הזוועה הזו, אנחנו צריכים שגברים ידברו עם גברים אחרים על הנושאים הבסיסיים שמתדלקים את הביקוש. כי לפעמים הטיפוסים מסוג "ג'ון" אפילו לא יודעים שהם רוכשים נערות הנמצאות בתנאי עבדות.
Which brings me to my final way that businesses can help. Every business has a special resource or a secret sauce or resource that they can bring to fight human trafficking. For example, Visa, Master Card and American Express refuse to process transactions from backpage.com, an online sex site that sold commercial sex to the tune of nine million dollars a month. In April of 2018, backpage.com and affiliated websites were shut down, and the FBI seized all their assets.
מה שמביא אותי לדרך האחרונה שבה עסקים יכולים לעזור. לכל עסק יש משאב מיוחד או מתכון סודי או משאב שהם יכולים לתרום כדי להלחם בסחר בבני אדם. לדוגמה, ויזה, מאסטרכארד ואמריקן אקספרס מסרבים לסלוק עסקאות מאתר backpage.com אתר מין מקוון שמוכר מין מסחרי בהיקף של תשעה מליון דולר בחודש. באפריל 2018, backpage.com ואתרים מסונפים לו, נסגרו וה-FBI החרים את כל הנכסים שלהם.
Hiring survivors is another way that any company can help. Randstad, an organization that works with companies to find survivors who need good jobs, has an excellent program, called Hire Hope. We've used this program; we know that it works. In addition to training their flight attendants and their airline crew, Delta Air Lines also offers SkyMiles, through a program called SkyWish, to survivors to help them escape their traffickers and reunite with their families. There are thousands of things that businesses can do. They just have to decide what to do to join the fight.
להעסיק את שורדי תעשיית המין, היא דרך נוספת שבה כל חברה יכולה לעזור. ל"רנסטאד", אירגון שעובד עם חברות למציאה של שורדים שצריכים עבודה טובה, יש תוכנית מצויינת שנקראת "להעסיק תקווה". השתמשנו בתוכנית הזו, אנחנו יודעים שהיא עובדת. בנוסף להדרכה של הדיילות שלהם ושל צוותי האוויר שלהם, מציעה חברת התעופה "דלתה" גם צבירה של מיילים במסגרת תוכנית שנקראת "סקייוויש", לשורדים, כדי לעזור להם להמלט מהסוחרים בהם וכדי להתאחד עם המשפחות שלהם. יש אלפי דברים שעסקים יכולים לעשות. הם רק צריכים להחליט מה לעשות כדי להצטרף למאבק.
No one can justify slavery today. But I believe it remains one of the greatest civil rights atrocities of our time. Fortunately, the business community is uniquely positioned to help train their employees, to enforce policies and to help use their special resources to fight human trafficking.
אף אחד לא יכול להצדיק עבדות בימינו. אבל אני מאמינה שזו עדיין אחת מהזוועות הגדולות ביותר בנושא של זכויות האדם בימינו אנו. למזלנו, לקהילה העסקית יש מקום ייחודי כדי לחנך את העובדים שלהם, כדי לאכוף נהלי מדיניות וכדי לעזור להשתמש במשאבים המיוחדים שלהם כדי להאבק בסחר בבני אדם.
And what about you? What if you decided to learn the red flags? What if you decided to look at the signs that are all around you and make a call? There is no penalty for calling law enforcement when you see something that doesn't sit right. Together, we can all protect our children, we can educate the workforces around us and improve society, where we all live and work with John.
ומה לגביכם? מה אם הייתם מחליטים ללמוד מהם הדגלים האדומים? מה אם הייתים מחליטים לראות את כל הסימנים שמסביבכם ולהתקשר? אין עונש על התקשרות למשטרה אם אתם רואים משהו שלא נראה בסדר. יחד, כולנו יכולים להגן על הילדים שלנו, אנחנו יכולים לחנך את העובדים מסביבנו ולשפר את החברה האנושית, במקומות שבהם אנחנו חיים ועובדים עם "ג'ון".
Thank you.
תודה רבה.
(Applause)
(מחיאות כפיים)