Φανταστείτε ζεστά, μαλακά μπισκότα, τραγανές καραμέλες, βελούδινα κέικ, βάφλες με βουνά παγωτού. Τρέχουν τα σάλια σας; Έχετε λαχταρίσει το γλυκό; Γιατί; Τι συμβαίνει στον εγκέφαλο που κάνει τα ζαχαρώδη φαγητά τόσο ακαταμάχητα;
Picture warm, gooey cookies, crunchy candies, velvety cakes, waffle cones piled high with ice cream. Is your mouth watering? Are you craving dessert? Why? What happens in the brain that makes sugary foods so hard to resist? Sugar is a general term used to describe a class of molecules
Τα σάκχαρα είναι μία γενική ορολογία που χρησιμοποιείται για να περιγράψει μια κατηγορία μορίων που ονομάζονται υδατάνθρακες, και βρίσκεται σε μεγάλη ποικιλία τροφίμων και ποτών. Απλά ελέγξτε τις ετικέτες των γλυκών προϊόντων που αγοράζετε. Γλυκόζη, φρουκτόζη, σουκρόζη, μαλτόζη, λακτόζη, δεξτρόζη, και άμυλο είναι όλα μορφές σακχάρων. Το ίδιο και το σιρόπι καλαμποκιού υψηλής φρουκτόζης, ο φρουτοχυμός, η ακατέργαστη ζάχαρη, και το μέλι. Τα σάκχαρα δεν είναι μόνο στα ζαχαρωτά και στα γλυκά, τα προσθέτουν και στις σάλτσες ντομάτας, στο γιαούρτι, στα αποξηραμένα φρούτα, στο νερό με γεύση, ή στις μπάρες δημητριακών.
called carbohydrates, and it's found in a wide variety of food and drink. Just check the labels on sweet products you buy. Glucose, fructose, sucrose, maltose, lactose, dextrose, and starch are all forms of sugar. So are high-fructose corn syrup, fruit juice, raw sugar, and honey. And sugar isn't just in candies and desserts, it's also added to tomato sauce, yogurt, dried fruit, flavored waters, or granola bars. Since sugar is everywhere, it's important to understand
Εφόσον τα σάκχαρα είναι παντού, είναι σημαντικό να καταλάβουμε πώς επηρεάζουν τον εγκέφαλο. Τι συμβαίνει όταν τα σάκχαρα φτάνουν στην γλώσσα σας; Και γιατί αν φάμε μικρή ποσότητα σακχάρων μας κάνει να λαχταρούμε περισσότερη;
how it affects the brain. What happens when sugar hits your tongue? And does eating a little bit of sugar make you crave more?
Τρώτε μια κουταλιά δημητριακά. Τα σάκχαρα που περιέχουν ενεργοποιούν τους γλυκούς γευστικούς υποδοχείς, μέρος των γευστικών καλύκων πάνω στη γλώσσα. Αυτοί οι υποδοχείς στέλνουν ένα σήμα στο εγκεφαλικό στέλεχος, και από εκεί διακλαδώνεται σε πολλά σημεία του προσθεγκεφάλου, όπου ένα από αυτά είναι ο εγκεφαλικός φλοιός. Διαφορετικά σημεία του εγκεφαλικού φλοιού επεξεργάζονται διαφορετικές γεύσεις: πικρό, αλμυρό, ουμάμι, και στην περίπτωσή μας, γλυκό. Από εκεί, το σήμα ενεργοποιεί το σύστημα επιβράβευσης του εγκεφάλου. Αυτό το σύστημα επιβράβευσης είναι μία σειρά ηλεκτρικών και χημικών μονοπατιών κατά μήκος διαφόρων περιοχών του εγκεφάλου. Είναι ένα πολύπλοκο δίκτυο, αλλά βοηθάει να απαντηθεί μία μοναδική, υποσυνείδητη ερώτηση: Πρέπει να το ξανακάνω; Αυτό το ζεστό, ασαφές αίσθημα που έχετε όταν γεύεστε το κέικ σοκολάτας της γιαγιάς; Αυτό είναι το σύστημα επιβράβευσης σας που λέει, «Μμμ, ναι!» Και δεν ενεργοποιείται μόνο από το φαγητό. Η κοινωνικοποίηση, η σεξουαλική συμπεριφορά και τα ναρκωτικά είναι απλώς μερικά παραδείγματα πραγμάτων και εμπειριών που ενεργοποιούν επίσης το σύστημα επιβράβευσης. Αλλά η υπερενεργοποίηση του συστήματος επιβράβευσης ενεργοποιεί μια σειρά από δυσάρεστα γεγονότα: απώλεια ελέγχου, ακατάσχετη επιθυμία και αυξημένη ανοχή στη ζάχαρη.
You take a bite of cereal. The sugars it contains activate the sweet-taste receptors, part of the taste buds on the tongue. These receptors send a signal up to the brain stem, and from there, it forks off into many areas of the forebrain, one of which is the cerebral cortex. Different sections of the cerebral cortex process different tastes: bitter, salty, umami, and, in our case, sweet. From here, the signal activates the brain's reward system. This reward system is a series of electrical and chemical pathways across several different regions of the brain. It's a complicated network, but it helps answer a single, subconscious question: should I do that again? That warm, fuzzy feeling you get when you taste Grandma's chocolate cake? That's your reward system saying, "Mmm, yes!" And it's not just activated by food. Socializing, sexual behavior, and drugs are just a few examples of things and experiences that also activate the reward system. But overactivating this reward system kickstarts a series of unfortunate events: loss of control, craving, and increased tolerance to sugar.
Ας πάμε πίσω στην κουταλιά των δημητριακών. Ταξιδεύει κάτω, στο στομάχι σας και εντέλει στο έντερό σας. Για μαντέψτε; Κι εδώ υπάρχουν υποδοχείς σακχάρων. Δεν είναι γευστικοί κάλυκες, αλλά στέλνουν σήματα στον εγκέφαλό σας λέγοντάς του ότι έχετε φτάσει σε αίσθημα κορεσμού ή ότι το σώμα σας θα πρέπει να παράγει περισσότερη ινσουλίνη για να αντιμετωπίσει τα επιπλέον σάκχαρα που τρώτε.
Let's get back to our bite of cereal. It travels down into your stomach and eventually into your gut. And guess what? There are sugar receptors here, too. They are not taste buds, but they do send signals telling your brain that you're full or that your body should produce more insulin to deal with the extra sugar you're eating.
Η κύρια οργανική ουσία του συστήματος επιβράβευσής μας είναι η ντοπαμίνη, μια σημαντική χημική ουσία ή νευροδιαβιβαστής. Υπάρχουν πολλοί υποδοχείς ντοπαμίνης στον προσθεγκέφαλο αλλά δεν είναι ομοιόμορφα κατανεμημένοι. Μερικές περιοχές έχουν πυκνές συστάδες υποδοχέων, και αυτά τα καυτά σημεία ντοπαμίνης είναι μέρος του συστήματος επιβράβευσής μας. Ναρκωτικά όπως το αλκοόλ, η νικοτίνη, ή η ηρωίνη, προκαλούν υπερέκκριση της ντοπαμίνης, κάνοντας μερικούς ανθρώπους να αναζητούν συνεχώς αυτή την ανύψωση, με άλλα λόγια, να εθιστούν. Και τα σάκχαρα δημιουργούν έκκριση ντοπαμίνης, όμως όχι τόσο βίαια όσο τα ναρκωτικά. Και τα σάκχαρα ανευρίσκονται σπάνια σε φαγητά που προκαλούν έκκριση ντοπαμίνης. Το μπρόκολο για παράδειγμα, δεν έχει καμία επίδραση, που μάλλον εξηγεί γιατί είναι τόσο δύσκολο να κάνουμε τα παιδιά να φάνε τα λαχανικά τους.
The major currency of our reward system is dopamine, an important chemical or neurotransmitter. There are many dopamine receptors in the forebrain, but they're not evenly distributed. Certain areas contain dense clusters of receptors, and these dopamine hot spots are a part of our reward system. Drugs like alcohol, nicotine, or heroin send dopamine into overdrive, leading some people to constantly seek that high, in other words, to be addicted. Sugar also causes dopamine to be released, though not as violently as drugs. And sugar is rare among dopamine-inducing foods. Broccoli, for example, has no effect, which probably explains why it's so hard to get kids to eat their veggies.
Μιλώντας για υγιεινά φαγητά, ας πούμε ότι πεινάτε και αποφασίζετε να φάτε ένα ισορροπημένο γεύμα. Το κάνετε και τα επίπεδα ντοπαμίνης αυξάνονται στα σημεία του συστήματος επιβράβευσης. Αλλά αν φάτε το ίδιο φαγητό συνεχόμενα, για πολλές ημέρες τα επίπεδα ντοπαμίνης θα αυξάνονται όλο και λιγότερο, μέχρι τελικά να εξισορροπηθούν. Αυτό γίνεται επειδή όταν πρόκειται για φαγητό, ο εγκέφαλος εξελίχθηκε να δίνει ιδιαίτερη προσοχή σε νέες ή διαφορετικές γεύσεις. Γιατί; Δύο λόγοι: πρώτον, για να εντοπίζει τρόφιμα που έχουν χαλάσει, και δεύτερον, επειδή όσο μεγαλύτερη ποικιλία έχουμε στη δίαιτά μας, τόσο πιο πιθανό είναι να πάρουμε όλα τα θρεπτικά συστατικά που χρειαζόμαστε. Για να έχουμε ποικιλία, πρέπει να μπορούμε να αναγνωρίζουμε ένα καινούργιο φαγητό, και πιο σημαντικό, χρειάζεται να θέλουμε να συνεχίσουμε να τρώμε καινούργια φαγητά. Και γι' αυτό το λόγο η ντοπαμίνη εξισορροπείται όταν ένα φαγητό γίνεται βαρετό.
Speaking of healthy foods, let's say you're hungry and decide to eat a balanced meal. You do, and dopamine levels spike in the reward system hot spots. But if you eat that same dish many days in a row, dopamine levels will spike less and less, eventually leveling out. That's because when it comes to food, the brain evolved to pay special attention to new or different tastes. Why? Two reasons: first, to detect food that's gone bad. And second, because the more variety we have in our diet, the more likely we are to get all the nutrients we need. To keep that variety up, we need to be able to recognize a new food, and more importantly, we need to want to keep eating new foods. And that's why the dopamine levels off when a food becomes boring. Now, back to that meal.
Τώρα, πίσω σε αυτό το γεύμα. Τι συμβαίνει αν στην θέση του υγιεινού, ισορροπημένου γεύματος, φάτε φαγητό πλούσιο σε σάκχαρα; Αν τρώτε σπάνια σάκχαρα ή δεν τρώτε πολλά κάθε φορά, η επίδραση είναι παρόμοια με αυτή του ισορροπημένου γεύματος. Αλλά αν φάτε πάρα πολλά, η αντίδραση της ντοπαμίνης δεν εξισορροπείται. Με άλλα λόγια, αν τρώμε πολλά σάκχαρα θα συνεχίσουμε να αισθανόμαστε επιβράβευση. Με αυτό τον τρόπο, τα σάκχαρα συμπεριφέρονται λιγάκι σαν ένα ναρκωτικό. Είναι ένας λόγος για τον οποίο φαίνεται πως εθίζεται ο κόσμος στα σακχαρώδη φαγητά.
What happens if in place of the healthy, balanced dish, you eat sugar-rich food instead? If you rarely eat sugar or don't eat much at a time, the effect is similar to that of the balanced meal. But if you eat too much, the dopamine response does not level out. In other words, eating lots of sugar will continue to feel rewarding. In this way, sugar behaves a little bit like a drug. It's one reason people seem to be hooked on sugary foods. So, think back to all those different kinds of sugar.
Έτσι, αναλογιστείτε όλα αυτά τα διαφορετικά είδη σακχάρων. Κάθε ένα είναι μοναδικό, αλλά κάθε φορά που καταναλώνετε οποιοδήποτε σάκχαρο, ξεκινάει μία επίδραση ντόμινο στον εγκέφαλο που πυροδοτεί μια ικανοποιητική αίσθηση. Υπερβολικά, πολύ συχνά, και τα πράγματα μπορεί να ξεφύγουν. Έτσι, ναι, η υπερβολική κατανάλωση σακχάρων μπορεί να έχει εθιστικές επιδράσεις στον εγκέφαλο, αλλά ένα κομμάτι κέικ, πού και πού, δεν θα σας κάνει κακό.
Each one is unique, but every time any sugar is consumed, it kickstarts a domino effect in the brain that sparks a rewarding feeling. Too much, too often, and things can go into overdrive. So, yes, overconsumption of sugar can have addictive effects on the brain, but a wedge of cake once in a while won't hurt you.