So, 120 years ago, Dr. Röntgen X-rayed his wife's hand. Quite why he had to pin her fingers to the floor with her brooch, I'm not sure. It seems a bit extreme to me. That image was the start of the X-ray technology. And I'm still fundamentally using the same principles today. I'm interpreting it in a more contemporary manner.
Zo'n 120 jaar geleden maakte dokter Röntgen een röntgenopname van de hand van zijn vrouw. Waarom hij haar vingers met een broche aan de vloer vast moest pinnen, weet ik niet zeker. Het lijkt me enigszins extreem. Die afbeelding vormde het begin van de röntgentechnologie. Ik gebruik vandaag de dag eigenlijk nog steeds dezelfde beginselen. Ik interpreteer het alleen op een meer hedendaagse manier.
The first shot I ever did was of a soda can, which was to promote a brand that we all know, so I'm not going to do them any favors by showing you it. But the second shot I did was my shoes I was wearing on the day. And I do really like this shot, because it shows all the detritus that's sort of embedded in the sole of the sneakers. It was just one of those pot-luck things where you get it right first time.
De eerste opname die ik maakte, was van een limonadeblikje, om een merk te promoten dat we allemaal kennen. Ik gun het ze niet om het nu aan jullie te laten zien. De tweede opname die ik maakte, was van mijn schoenen die ik die dag droeg. Ik vind deze opname echt mooi omdat ze alles laat zien wat er zich zoal bevindt in de zool van de gympies. Het was zo'n toevalstreffer waar alles in één keer goed gaat.
Moving on to something a bit larger, this is an X-ray of a bus. And the bus is full of people. It's actually the same person. It's just one skeleton. And back in the '60s, they used to teach student radiographers to take X-rays, thankfully not on you and I, but on dead people. So, I've still got access to one of these dead people called Frieda; she's falling apart, I'm afraid, because she's very old and fragile. But everyone on that bus is Frieda. And the bus is taken with a cargo-scanning X-ray, which is the sort of machine you have on borders, which checks for contraband and drugs and bombs and things.
We gaan verder met iets groters. Dit is een röntgenopname van een bus. De bus zit vol met mensen. Eigenlijk is het één en dezelfde persoon. Het is slechts één skelet. In de zestiger jaren leerde ze radiologiestudenten gelukkig niet om röntgenopnamen te maken van jou en mij, maar van dode mensen. Ik beschik nog steeds over één van die dode mensen. Ze heet Frieda. Ze valt zo'n beetje uit elkaar, ben ik bang, omdat ze erg oud en fragiel is. Maar iedereen op die bus is dus Frieda. De opname van de bus is gemaakt met een röntgenscanner voor vrachtgoederen. Dit is een soort machine die gebruikt wordt aan de grens om te controleren op smokkelwaar, drugs, bommen en dat soort zaken.
Fairly obvious what that is. So, using large-scale objects does sort of create drama because you just don't see X-rays of big things that often. Technology is moving ahead, and these large cargo scanner X-rays that work with the digital system are getting better and better and better. Again though, to make it come alive you need, somehow, to add the human element. And I think the reason this image works, again, is because Frieda is driving the bulldozer. (Laughter)
Nogal voor de hand liggend wat dit is. Opnames van zeer grote objecten hebben een nogal dramatisch effect, omdat je bijna nooit röntgenopnamen ziet van dergelijke grote dingen. De technologie boekt vooruitgang. Deze grote röntgenscanners voor vrachtgoederen, voorzien van een digitaal systeem, werken steeds beter. En toch, om het enigszins tot leven te laten komen, moet je, op de een of andere manier, het menselijke element toevoegen. De reden waarom deze afbeelding werkt, is wederom omdat Frieda de bulldozer bestuurt. (Gelach)
Quite a difficult brief, make a pair of men's pants look beautiful. But I think the process, in itself, shows how exquisite they are. Fashion -- now, I'm sort of anti-fashion because I don't show the surface, I show what's within. So, the fashionistas don't really like me because it doesn't matter if Kate Moss is wearing it or if I'm wearing it, it looks the same. (Laughter) We all look the same inside, believe me. The creases in the material and the sort of nuances. And I show things for really what they are, what they're made of. I peel back the layers and expose it. And if it's well made I show it, if it's badly made I show it.
Een nogal moeilijk opdracht, een mannenbroek mooi laten lijken. Maar ik geloof dat het proces zelf laat zien hoe mooi het is. Eigenlijk ben ik een beetje anti-mode omdat ik niet de buitenkant laat zien, ik laat zien wat er binnen in is. Dus de modegekken mogen mij eigenlijk niet omdat het niet uitmaakt wie het draagt, Kate Moss of ik, het ziet er hetzelfde uit. (Gelach) Geloof me, we zien er van binnen allemaal hetzelfde uit. De vouwen in het materiaal en de soort van nuances. Ik laat de dingen zien zoals ze zijn, waar ze van gemaakt zijn. Ik haal de laagjes er één voor één af en laat ze zien. Als het goed gemaakt is, toon ik het, als het slecht gemaakt is ook.
And I'm sure Ross can associate that with design. The design comes from within. It's not just Topshop, I get some strange looks when I go out getting my props. Here I was fumbling around in the ladies' underwear department of a department store, almost got escorted from the premises. I live opposite a farm. And this was the runt of the litter, a piglet that died. And what's really interesting is, if you look at the legs, you'll notice that the bones haven't fused. And should that pig have grown, unfortunately it was dead, it would have certainly been dead after I X-rayed it, with the amount of radiation I used anyway. (Laughter) But once the bones had fused together it would have been healthy.
Ik weet zeker dat Ross dit kan associëren met design. Het ontwerp komt van binnen uit. Het is niet allemaal mooi. Ik krijg soms rare blikken als ik mijn rekwisieten te voorschijn haal. Hier was ik aan het struinen door de afdeling damesondergoed van een warenhuis. Ik werd bijna uit het gebouw verwijderd. Ik woon tegenover een boerderij. Dit was de zwakste van de worp, een varkentje dat overleed. Wat echt interessant is, als je naar de pootjes kijkt, zie je dat de niet volgroeid waren. Als het varkentje opgegroeid zou zijn, jammer genoeg was hij dood, dan zou het zeker doodgegaan zijn, na de röntgenopname, door de hoeveelheid straling die ik gebruikte. (Gelach) Maar als de beenderen volgroeid zouden zijn, dan zou het gezond geweest zijn.
So, that's an empty parka jacket. But I quite love the way it's posed. Nature is my greatest inspiration. And to carry on with a theme that we've already touched with is how nature is related to architecture. If you look at the roof of the Eden Project, or the British library, it's all this honeycomb structure. And I'm sure those architects are inspired, as I am, by what surrounds us, by nature. This, in fact, is a Victoria water lily leaf that floats on the top of a pond. An amaryllis flower looking really three-dimensional. Seaweed, ebbing in the tide. Now, how do I do this, and where do I do this, and all of that sort of thing.
Dit is een leeg parkajack. Ik hou van de wijze waarop het gedrapeerd is. De natuur vormt mijn grootste inspiratie. Om verder te gaan met een thema dat we al gezien hebben, de manier waarop de natuur verband houdt met architectuur. Als je naar het dak van het Eden Project, of de British Library, zie je overal een honingraatstructuur. Ik weet zeker dat die architecten, net zoals ik, geïnspireerd zijn door wat er om ons heen is, door de natuur. Dit is een blad van een Victoria-waterlelie dat drijft in een vijver. Een amaryllisbloem die er echt driedimensionaal uitziet. Zeewier dat heen en weer drijft in het getij Hoe doe ik dit? Waar doe ik dit? En dat soort zaken.
This is my new, purpose-built, X-ray shed. And the door to my X-ray room is made of lead and steel. It weighs 1,250 kilograms and the only exercise I get is opening and closing it. (Laughter) The walls are 700 millimeters thick of solid dense concrete. So, I'm using quite a lot of radiation. A lot more than you'd get in a hospital or a vet's. And there I am. This is a quite high-powered X-ray machine. What's interesting really about X-ray really is, if you think about it, is that that technology is used for looking for cancer or looking for drugs, or looking for contraband or whatever. And I use that sort of technology to create things that are quite beautiful.
Dit is mijn speciaal gebouwde röntgenschuur. De deur naar mijn röntgenkamer is gemaakt van lood en staal. Ze weegt 1250 kilo en mijn enige lichaamsbeweging is deze deur open en dicht doen. (Gelach) De muren zijn van 700 millimeter dik massief beton. Ik gebruik dus heel veel straling. Veel meer dan men zou krijgen in een ziekenhuis of bij de dierenarts. Dit ben ik. Dit is een hogecapaciteit-röntgenapparaat. Wat enorm interessant is aan röntgenstraling, als je er over nadenkt, is dat de technologie gebruikt wordt voor opsporing van kanker, drugs, smokkelwaar en wat dan ook. Ik gebruik dit type technologie om dingen te creëren die best mooi zijn.
So, still working with film, I'm afraid. Technology in X-ray where it's life-size processed, apart from these large cargo-scanning machines, hasn't moved on enough for the quality of the image and the resolution to be good enough for what I want to do with it, which is show my pictures big. So, I have to use a 1980s drum scanner, which was designed in the days when everyone shot photographs on film. They scan each individual X-ray. And this shows how I do my process of same-size X-rays. So, this is, again, my daughter's dress. Still has the tag in it from me buying it, so I can take it back to the shop if she didn't like it. But there are four X-ray plates. You can see them overlapping.
Jammer genoeg werk ik nog steeds met film. De röntgentechnologie voor verwerking op ware grootte, afgezien van die grote scanapparaten voor vrachtgoederen, is niet genoeg ontwikkeld. De kwaliteit van de afbeelding en de resolutie zijn niet goed genoeg voor wat ik er mee wil doen, namelijk mijn afbeeldingen groot laten zien. Ik gebruik een drumscanner uit de jaren tachtig, ontworpen in de tijd dat iedereen nog fotografeerde op film. Elke afzonderlijke röntgenopname wordt gescand. Dit laat zien hoe ik mijn röntgenopnamen op ware grootte verwerk. Dit hier is een jurk van mijn dochter. Het label van toen ik het gekocht heb zit er nog in. Ik kan ze terugbrengen als zij ze niet mooi vindt. Er zijn vier röntgenplaten. Je ziet hoe ze overlappen.
So, when you move forward from something fairly small, a dress which is this size, onto something like that which is done in exactly the same process, you can see that that is a lot of work. In fact, that is three months solid X-raying. There is over 500 separate components. Boeing sent me a 747 in containers. And I sent them back an X-ray. (Laughter) I kid you not.
Wanneer je overgaat van iets dat nogal klein is, een jurk van dit formaat, op iets zoals dit dat op exact dezelfde manier verwerkt wordt, dan zul je begrijpen dat het heel veel werk is. Dit is goed voor volle drie maanden röntgenopnamen. Dit zijn meer dan 500 componenten. Boeing stuurde mij een 747 in containers. Ik stuurde hun een röntgenfoto terug. (Gelach) Ik houd jullie niet voor de gek.
Okay, so Frieda is my dead skeleton. This, unfortunately, is basically two pictures. One on the extreme right is a photograph of an American footballer. The one on the left is an x-ray. But this time I had to use a real body. Because I needed all the skin tissue to make it look real, to make it look like it was a real athlete. So, here I had to use a recently deceased body. And getting a hold of that was extremely difficult and laborious. But people do donate their bodies to art and science. And when they do, I'm in the queue. So, I like to use them. (Laughter)
Oké, Frieda is dus mijn dode skelet. Dit zijn, jammer genoeg, eigenlijk twee afbeeldingen. Uiterst rechts een foto van een Amerikaans football-speler. Links een röntgenopname. Maar daar moest ik een echt lichaam gebruiken. Omdat ik al het huidweefsel nodig had om het echt te laten lijken, om het op een echte atleet te laten lijken. Dus had ik hier een recent overleden lichaam nodig. Dat te pakken krijgen, was extreem moeilijk en enorm veel werk. Maar er zijn mensen die hun lichaam doneren aan kunst en wetenschap. En als zij dat doen dan sta ik in de rij. Ik hou ervan om ze te gebruiken. (Gelach)
The coloring, so coloring adds another level to the X-rays. It makes it more organic, more natural. It's whatever takes my fancy, really. It's not accurately colored to how it is in real life. That flower doesn't come in bright orange, I don't think. But I just like it in bright orange. And also with something technical, like these are DJ decks, it sort of adds another level. It makes a two dimensional image look more three dimensional.
Kleuren voegen nog een niveau toe aan de röntgenopnamen. Zij maken het meer organisch, meer natuurlijk. Het is eigenlijk wat ik ook maar leuk vind. Het is niet zo gekleurd als in de realiteit. De bloem is, denk ik, in het echt niet zo fel oranje. Maar ik vind het gewoon mooi in fel oranje. En ook met iets technisch zoals deze dj-decks hier, voegt een soort van niveau toe. Het maakt een twee dimensionale afbeelding meer drie dimensionaal.
The most difficult things to X-ray, the most technically challenging things to X-ray are the lightest things, the most delicate things. To get the detail in a feather, believe me, if there is anyone out here who knows anything about X-rays, that's quite a challenge. I'm now going to show you a short film, I'll step to the side.
De moeilijkste dingen om röntgenopnamen van te maken. de technisch meest uitdagende dingen om röntgenopnamen van te maken zijn vaak de lichtste, de meest delicate dingen. Het detail in een veer laten zien -- geloof me, als er iemand is die maar iets weet van röntgenopnamen, dat is een behoorlijke uitdaging. Ik laat jullie nu een korte film zien. Ik zal even opzij stappen.
Video: (Music) The thing in there is very dangerous. If you touch that, you could possibly die through radiation poisoning. In my career I've had two exposures to radiation, which is two too many, because it stays with you for life. It's cumulative.
Video: (Muziek) Dit hier is heel erg gevaarlijk. Als je dat aanraakt, zou je wel dood kunnen gaan van stralingsvergiftiging. In mijn carrière had ik twee blootstellingen aan straling. Dat zijn er twee teveel omdat je het nooit kwijtraakt. Het is cumulatief.
(Music) It has human connotations. The fact that it's a child's toy that we all recognize, but also it looks like it's a robot, and it comes from a sci-fi genus. It's a surprise that it has humanity, but also man-made, future, alien associations. And it's just a bit spooky.
(Muziek) Het heeft ook menselijke trekken. Dit hier is namelijk een kinderspeeltje dat we allemaal herkennen, maar het ziet er ook als een robot uit, en het is afkomstig van een sci-fi geslacht. Het heeft verrassende mensachtige trekken. maar ook handgemaakte, toekomstige, buitenaardse trekken. Het is een beetje eng.
(Music) The bus was done with a cargo-scanning X-ray machine, which is used on the borders between countries, looking for contraband and illegal immigrants. The lorry goes in front of it. And it takes slices of X-rays through the lorry. And that's how this was done. It's actually slice, slice. It's a bit like a CT scanner in a hospital. Slices. And then if you look carefully, there is all little things. He's got headphones on, reading the newspaper, got a hat on, glasses, got a bag. So, these little details help to make it work, make it real.
(Muziek) Deze bus werd gedaan met een röntgenscanapparaat voor vrachtgoederen, gebruikt aan de grenzen tussen landen, om smokkelwaar en illegale immigranten op te sporen. De vrachtwagen gaat er voor staan. Het neemt plakjes van röntgenopnamen van de gehele vrachtwagen. Zo wordt het gedaan, plakje voor plakje. Het werkt zoals een CT-scanner in een ziekenhuis. Plakjes. Als je goed kijkt, dan zijn er vele kleine details. Hij heeft een koptelefoon op, leest de krant, heeft een hoed op, bril, heeft een tas. Dus deze kleine details maken dat het werkt, laten het tot leven komen.
(Music) The problem with using living people is that to take an X-ray, if I X-ray you, you get exposed to radiation. So, to avoid that -- I have to avoid it somehow -- is I use dead people. Now, that's a variety of things, from recently deceased bodies, to a skeleton that was used by student radiographers to train in taking X-rays of the human body, at different densities.
(Muziek) Het probleem met het gebruiken van levende mensen is dat je bij die opname wordt blootgesteld aan straling. Om dat te voorkomen -- ik moet het op de een of andere manier voorkomen -- moet ik dode mensen gebruiken. Dat varieert eigenlijk van pas overleden lichamen, tot skeletten gebruikt door studenten radiologie die röntgenopnamen leren maken van het menselijk lichaam, op verschillende dichtheden.
(Music) I have very high-tech equipment of gloves, scissors and a bucket.
(Muziek) Ik heb een enorme high tech-uitrusting van handschoenen, scharen en een emmer.
(Music) I will show how the capillary action works, how it feeds, I'll be able to get all the cells inside that stem. Because it transfers food from its roots to its leaves. Look at this monster.
(Muziek) Ik zal laten zien hoe de capillaire toevoer werkt, hoe het zich voedt, Ik zal in staat zijn om al de cellen in die stengel te laten zien. Omdat het voedsel van zijn wortels naar zijn bladeren vervoert. Kijk eens naar dit monster.
(Music) It's so basic. It just grows wild. That's what I really like about it, the fact that I haven't got to go and buy it, and it hasn't been genetically modified at all. It's just happening. And the X-ray shows how beautiful nature can be. Not that that is particularly beautiful when you look at it with the human eye, the way the leaves form. They're curling back on each other. So the X-ray will show the overlaps in these little corners. The thicker the object, the more radiation it needs, and the more time it needs. The lighter the object, the less radiation. Sometimes you keep the time up, because the time gives you detail. The longer the exposure goes on for, the more detail you get.
(Muziek) Het is zo simpel. Het groeit in het wild. Dat is wat ik er zo leuk aan vind, dat ik er niet op uit hoef te gaan om het te kopen. Het is ook absoluut niet genetisch gemodificeerd. Het gebeurt gewoon. De röntgenopname laat zien hoe mooi de natuur kan zijn. Dit vind ik bijzonder mooi als je er met het menselijke oog naar kijkt, de manier waarop de blaadjes zich vormen. Ze krullen om elkaar heen. De röntgenopname laat de overlappingen zien in deze kleine hoekjes. Hoe dikker het object, hoe meer straling het nodig heeft, en hoe meer tijd ervoor nodig is. Hoe lichter het object, hoe minder straling. Soms laat je het langer duren, om dat meer tijd je meer detail geeft. Hoe langer de blootstelling duurt, hoe meer detail het oplevert.
(Music) If you look at this, just the tube, it is quite bright. But I could get a bit darker in the tube, but everything else would suffer. So, these leaves at the edge would start to disappear. What I like is how hard the edges are, how sharp. Yeah, I'm quite pleased with it.
(Muziek) Kijk hier eens naar, alleen naar de buis, het is zo briljant. Ik zou iets meer donkerheid kunnen krijgen in de buis, maar alleen ten koste van de rest. De bladeren aan het uiteinde zouden beginnen te vervagen. Ik houd ervan dat de randen er hard op staan, zo scherp. Ja, ik ben er best blij mee.
(Music) I travel beyond the surface and show something for what it's worth, for what it's really made of, how it really works. But also I find that I've got the benefit of taking away all the surface, which is things that people are used to seeing.
(Muziek) Ik reis verder dan het oppervlak en laat iets zien voor wat het waard is, waar het echt van gemaakt is, hoe het werkelijk werkt. Ik geloof ook dat ik het voordeel heb van het weglaten van het oppervlak, van hetgeen dat mensen normaal gesproken zien.
And that's the sort of thing I've been doing. I've got the opportunity now to show you what I'm going to be doing in the future. This is a commercial application of my most recent work. And what's good about this, I think, is that it's like a moment in time, like you've turned around, you've got X-ray vision and you've taken a picture with the X-ray camera. Unfortunately I haven't got X-ray vision. I do dream in X-ray. I see my projects in my sleep. And I know what they're going to look like in X-ray and I'm not far off.
Dat zijn de dingen waar ik mij mee bezig hou. Ik krijg de kans om jullie te laten zien wat ik zal gaan doen in de toekomst. Dit is een commerciële toepassing van mijn meest recente werk. Wat hier goed aan is, is dat het een moment in de tijd is, alsof je je omdraait. Je hebt een röntgenblik en je hebt een opname genomen met een röntgencamera. Jammer genoeg heb ik geen röntgenblik. Ik droom wel in röntgen. Ik zie mijn projecten in mijn slaap. Ik weet hoe ze er uit gaan zien in een röntgenopname en ik zit er niet veel naast.
So, what am I doing in the future? Well, this year is the 50th anniversary of Issigonis's Mini, which is one of my favorite cars. So, I've taken it apart, component by component, months and months and months of work. And with this image, I'm going to be displaying it in the Victoria and Albert Museum as a light box, which is actually attached to the car. So, I've got to saw the car in half, down the middle, not an easy task, in itself. And then, so you can get in the driver's side, sit down, and up against you is a wall. And if you get out and walk around to the other side of the car, you see a life-sized light box of the car showing you how it works.
Dus, wat zal ik in de toekomst gaan doen? Dit jaar is het de 50ste verjaardag van Issigoni's mini. Dit is een van mijn favoriete wagens. Dus heb ik hem uit elkaar gehaald, component voor component, maanden, maanden en maanden werk. Met deze afbeelding zal ik hem exposeren in het Victoria and Albert Museum, als een lichtbak, die daadwerkelijk gekoppeld is aan de auto. Dus ik moet de auto in twee stukken zagen, in het midden, op zichzelf al niet gemakkelijk. Op die manier kun op de plek van de bestuurder gaan zitten. Vlak naast je is een afscheiding. Als je uitstapt en om de wagen heen loopt naar de andere kant van de auto, dan zie je een levensgrote lichtbak van de wagen, die je laat zien hoe het werkt.
And I'm going to take that idea and apply it to other sort of iconic things from my life. Like, my first computer was a big movement in my life. And I had a Mac Classic. And it's a little box. And I think that would look quite neat as an X-ray. I'm also looking to take my work from the two-dimensional form to a more three-dimensional form. And this is quite a good way of doing it. I'm also working now with X-ray video. So, if you can imagine, some of these flowers, and they're actually moving and growing and you can film that in X-ray, should be quite stunning. But that's it. I'm done. Thank you very much. (Applause)
Ik zal dat idee meenemen en toepassen op nog andere soort van iconische zaken in mijn leven. Mijn eerste computer bracht een grote verandering teweeg in mijn leven. Ik had een Mac Classic. Een kleine doos. Ik denk dat het er gaaf uit zal zien als röntgenopname. Ik kijk er ook naar uit om mijn werk van een twee dimensionale vorm naar een meer drie dimensionale vorm te brengen. Dit lijkt al een goede manier om dit te doen. Ik werk ook aan een röntgenvideo. Stel je eens voor, sommige van deze bloemen, die daadwerkelijk bewegen en groeien en dat je deze op röntgenvideo vastlegt, dat zou nog eens wat zijn. Dit was het dan. Dank u wel. (Applaus)