I've been at MIT for 44 years. I went to TED I. There's only one other person here, I think, who did that. All the other TEDs -- and I went to them all, under Ricky's regime -- I talked about what the Media Lab was doing, which today has almost 500 people in it.
Ik ben al 44 jaar aan het MIT. Ik woonde TED 1 bij. Er is hier maar een andere persoon, denk ik, die daar ook was. Ik ging naar alle andere TED's onder Ricky's beleid. Ik sprak er over wat Media Lab aan het doen was. Daar werken vandaag bijna 500 mensen.
And if you read the press, last week it actually said I quit the Media Lab. I didn't quit the Media Lab, I stepped down as chairman -- which was a kind of ridiculous title, but someone else has taken it on -- and one of the things you can do as a professor is you stay on as a professor. And I will now do for the rest of my life the One Laptop Per Child, which I've sort of been doing for a year and a half, anyway. So I'm going to tell you about this, use my 18 minutes to tell you why we're doing it, how we're doing it and then what we're doing. And at some point I'll even pass around what the $100 laptop might be like.
In de pers kon je lezen dat ik vorige week wegging bij Media Lab. Dat was niet het geval, ik trad terug als voorzitter - wat een beetje een belachelijke titel was, maar iemand anders heeft hem overgenomen. Een van de dingen die je kunt doen als professor, is professor blijven. Ik zal me nu voor de rest van mijn leven met One Laptop Per Child bezighouden, waar ik sowieso al anderhalf jaar mee bezig ben. In de volgende 18 minuten ga ik jullie vertellen waarom ik het doe, hoe we het doen en wat we doen. Straks zal ik zelfs laten zien hoe de 100 dollar laptop er zou kunnen uitzien.
I was asked by Chris to talk about some of the big issues, and so I figured I'd start with the three that at least drove me to do this. And the first is pretty obvious. It's amazing when you meet a head of state, and you say, "What is your most precious natural resource?" They will not say "children" at first, and then when you say, "children," they will pretty quickly agree with you. And so that isn't very hard.
Chris vroeg me om te praten over een aantal van de grote problemen, en ik dacht dat ik best zou beginnen met de drie die me ertoe brachten om dit te gaan doen. Het eerste ligt voor de hand. Het is verbazingwekkend dat als je een staatshoofd ontmoet, en je zegt, "Wat is je meest kostbare natuurlijke hulpbron?", hij in eerste instantie niet zegt dat dat de kinderen zijn. Maar wanneer jij 'kinderen' zegt, zullen ze het vrij snel met je eens zijn. Dat is niet zo moeilijk.
(Laughter)
Iedereen is het erover eens dat de oplossingen voor de grote problemen
Everybody agrees that whatever the solutions are to the big problems, they include education, sometimes can be just education and can never be without some element of education. So that's certainly part of it.
onder meer onderwijs insluiten, soms alleen maar onderwijs, maar nooit zonder enige vorm van onderwijs. Dat maakt er zeker deel van uit.
And the third is a little bit less obvious. And that is that we all in this room learned how to walk, how to talk, not by being taught how to talk, or taught how to walk, but by interacting with the world, by having certain results as a consequence of being able to ask for something, or being able to stand up and reach it. Whereas at about the age six, we were told to stop learning that way, and that all learning from then on would happen through teaching, whether it's people standing up, like I'm doing now, or a book, or something. But it was really through teaching. And one of the things in general that computers have provided to learning is that it now includes a kind of learning which is a little bit more like walking and talking, in the sense that a lot of it is driven by the learner himself or herself.
Het derde is een beetje minder voor de hand liggend. We hebben allemaal geleerd hoe te lopen en te praten, niet omdat we erin onderwezen werden maar door interactie met de wereld, doordat we bepaalde resultaten verkregen door om iets te vragen of door recht te kunnen staan en naar iets te reiken. Rond de leeftijd van zes kregen we te horen dat we moesten stoppen met op die manier te leren en dat al het leren vanaf dat moment zou gebeuren door middel van onderwijs. Door mensen die voor je staan, zoals ik nu, door een boek of iets dergelijks. Maar in elk geval door onderwijs. Een van de dingen eigen aan het leren met computers is dat het nu weer een beetje meer lijkt op leren lopen en praten, in die zin dat het veel meer initiatief van de leerling zelf vraagt.
So with those as the principles -- some of you may know Seymour Papert. This is back in 1982, when we were working in Senegal. Because some people think that the $100 laptop just happened a year ago, or two years ago, or we were struck by lightning -- this actually has gone back a long time, and in fact, back to the '60s. Here we're in the '80s. Steve Jobs had given us some laptops. We were in Senegal. It didn't scale but it at least was bringing computers to developing countries and learning pretty quickly that these kids, even though English wasn't their language, the Latin alphabet barely was their language, but they could just swim like fish. They could play these like pianos.
Dus met die de beginselen - sommigen van jullie kennen Seymour Papert misschien nog. Dit is in 1982 toen we in Senegal werkten. Omdat sommige mensen denken dat de 100-dollarlaptop een idee is van één of twee jaar geleden, alsof we een ingeving uit de hemel kregen. Dit gaat eigenlijk een lange tijd terug. In feite naar de jaren '60. Hier zijn we in de jaren '80. Steve Jobs had ons een aantal laptops gegeven, we waren in Senegal. Het heeft zich niet doorgezet, maar in ieder geval bracht het computers naar ontwikkelingslanden. Deze kinderen - ook al is het Engels niet hun taal, en het Latijnse alfabet nauwelijks bekend - voelden er zich al heel snel in thuis. Ze speelden erop als op piano's.
A little bit more recently, I got involved personally. And these are two anecdotes -- one was in Cambodia, in a village that has no electricity, no water, no television, no telephone, but has broadband Internet now. And these kids, their first English word is "Google" and they only know Skype. They've never heard of telephony. They just use Skype. And they go home at night -- they've got a broadband connection in a hut that doesn't have electricity. The parents love it, because when they open up the laptops, it's the brightest light source in the house. And talk about where metaphors and reality mix -- this is the actual school.
Onlangs raakte ik er persoonlijk bij betrokken. Twee anekdotes - een in Cambodja: een dorp zonder elektriciteit, water, televisie, telefoon heeft nu breedband-internet. Het eerste Engelse woord van deze kinderen is "Google". Ze kennen alleen Skype. Ze hebben nog nooit gehoord van telefonie. Ze maken gewoon gebruik van Skype. Ze gaan 's avonds naar huis en hebben een breedbandverbinding in een hut zonder elektriciteit. De ouders vinden het geweldig, want als ze de laptop openklappen is hij de helderste lichtbron in huis. Van een mengeling van metaforen en werkelijkheid gesproken - dit is de echte school.
In parallel with this, Seymour Papert got the governor of Maine to legislate one laptop per child in the year 2002. Now at the time, I think it's fair to say that 80 percent of the teachers were -- let me say, apprehensive. Really, they were actually against it. And they really preferred that the money would be used for higher salaries, more schools, whatever.
Parallel hiermee kreeg Seymour Papert de gouverneur van Maine zover om een One Laptop Per Child-wetgeving te laten stemmen in het jaar 2002. Voor het ogenblik denk ik dat het eerlijk is om te zeggen dat 80 procent van de leraren, om het zacht uit te drukken, eerder terughoudend waren. Eigenlijk waren ze ertegen. Ze hadden liever dat het geld zou worden gebruikt voor hogere salarissen, meer scholen, wat dan ook.
And now, three and a half years later, guess what? They're reporting five things: drop of truancy to almost zero, attending parent-teacher meetings -- which nobody did and now almost everybody does -- drop in discipline problems, increase in student participation. Teachers are now saying it's kind of fun to teach. Kids are engaged -- they have laptops! -- and then the fifth, which interests me the most, is that the servers have to be turned off at certain times at night because the teachers are getting too much email from the kids asking them for help. So when you see that kind of thing -- this is not something that you have to test. The days of pilot projects are over, when people say, "We'd like to do three or four thousand in our country to see how it works." Screw you. Go to the back of the line and someone else will do it, and then when you figure out that this works, you can join as well. And this is what we're doing.
Nu, drie en een half jaar later, wat denk je? Ze rapporteren vijf zaken. Spijbelen viel terug tot bijna nul, ouderavonden bijwonen - niemand deed dat en nu bijna iedereen - minder disciplineproblemen, meer betrokkenheid van de studenten. Docenten zeggen nu dat het leuk is om te onderwijzen; kinderen zijn betrokken. Ze hebben laptops. En dan punt vijf, wat mij het meest interesseert, is dat de servers 's nachts op bepaalde tijden moeten worden uitgeschakeld omdat de leerkrachten te veel e-mail krijgen van kinderen die hulp vragen. Als je dat soort dingen ziet, hoef je dat niet meer te testen. De dagen van pilootprojecten zijn achter de rug als mensen zeggen: "We willen graag drie- of vierduizend stuks om te zien hoe dat werkt in ons land." Je kan de pot op. Ga achteraan staan en iemand anders zal het wel doen. Wanneer je erachter bent dat dit werkt, mag je ook meedoen. Zo doen we dat.
(Laughter) (Applause)
(Gelach) (Applaus)
So, One Laptop Per Child was formed about a year and a half ago. It's a nonprofit association. It raised about 20 million dollars to do the engineering to just get this built, and then have it produced afterwards. Scale is truly important. And it's not important because you can buy components at a lower price, OK? It's because you can go to a manufacturer -- and I will leave the name out -- but we wanted a small display, doesn't have to have perfect color uniformity. It can even have a pixel or two missing. It doesn't have to be that bright. And this particular manufacturer said, "We're not interested in that. We're interested in the living room. We're interested in perfect color uniformity. We're interested in big displays, bright displays. You're not part of our strategic plan." And I said, "That's kind of too bad, because we need 100 million units a year."
One Laptop Per Child ging anderhalf jaar geleden van start. Het is een non-profit organisatie, ze bracht 20 miljoen dollar bij elkaar om dit ding te ontwikkelen en te produceren. Opschalen is echt belangrijk. Het is niet belangrijk omdat je onderdelen kunt kopen tegen een lagere prijs, Oké? Het is omdat je naar een fabrikant kunt gaan - die ik hier niet vernoem - maar we wilden een klein scherm, het hoefde geen perfecte kleuruniformiteit te hebben, er mochten zelfs een paar pixels ontbreken en het hoefde niet enorm helder te zijn. Deze fabrikant zei: "Nou, weet je, daar zijn we niet in geïnteresseerd. We zijn geïnteresseerd in de woonkamer. We zijn geïnteresseerd in een perfecte kleuruniformiteit. We zijn geïnteresseerd in grote schermen, heldere displays. Jullie maken geen deel uit van ons strategisch plan." Ik zei: "Nou, dat is dan een beetje jammer,
(Laughter)
want we hebben zo'n 100 miljoen stuks per jaar nodig."
And they said, "Oh, well, maybe we could become part of your strategic plan." And that's why scale counts. And that's why we will not launch this without five to 10 million units in the first run. And the idea is to launch with enough scale that the scale itself helps bring the price down, and that's why I said seven to 10 million there. And we're doing it without a sales-and-marketing team. I mean, you're looking at the sales-and-marketing team. We will do it by going to seven large countries and getting them to agree and launch it, and then the others can follow. We have partners. It's not hard to guess Google would be one. The others are all playing to pending. And this has been in the press a great deal. It's the so-called Green Machine that we introduced with Kofi Annan in November at the World Summit that was held in Tunisia.
Zij zeiden: "Ach, misschien kunnen we toch wel gaan deel uitmaken van jullie strategisch plan." Daarom is schaal zo belangrijk. Dat is waarom we dit niet starten zonder 5 tot 10 miljoen eenheden in de eerste bestelling. Het idee is om te starten met voldoende schaal dat de schaal zelf de prijs helpt drukken. Daarom had ik het over die 10 miljoen daar. We doen het zonder een verkoops- en marketingteam. Of liever, hier staat het verkoops- en marketingteam voor je. We gaan naar zeven grote landen om ze aan boord te krijgen, zodat dan de anderen kunnen volgen. We hebben partners, het is niet moeilijk te raden dat Google er een van is, de anderen nemen nog een afwachtende houding aan. Dit heeft heel wat aandacht in de pers gekregen. Het is de zogenaamde Green Machine die we samen met Kofi Annan in november op de wereldtop in Tunesië introduceerden. Mensen bekijken dit als een laptop-project.
Now once people start looking at this, they say, "Ah, this is a laptop project." Well, no, it's not a laptop project. It's an education project. And the fun part -- and I'm quite focused on it -- I tell people I used to be a light bulb, but now I'm a laser -- I'm just going to get that thing built, and it turns out it's not so hard. Because laptop economics are the following: I say 50 percent here -- it's more like 60, 60 percent of the cost of your laptop is sales, marketing, distribution and profit. Now we have none of those, OK? None of those figure into our cost, because first of all, we sell it at cost, and the governments distribute it. It gets distributed to the school system like a textbook. So that piece disappears. Then you have display and everything else. Now the display on your laptop costs, in rough numbers, 10 dollars a diagonal inch. That can drop to eight; it can drop to seven but it's not going to drop to two, or to one and a half, unless we do some pretty clever things. It's the rest -- that little brown box -- that is pretty fascinating, because the rest of your laptop is devoted to itself. It's a little bit like an obese person having to use most of their energy to move their obesity.
Nou, nee, het is geen laptop-project. Het is een educatief project. Het leuke eraan is - en ik ben daar erg op gefocust - dat ik mensen vertel dat ik vroeger een gloeilamp was, maar nu een laser. Ik ga dat ding laten bouwen, en het blijkt niet eens zo moeilijk. Omdat laptopeconomie zo in elkaar zit: 50 procent , of eerder 60 procent, 60 procent van de kosten van je laptop zit in verkoop, marketing, distributie en winst. Maar nu speelt dat niet, Oké? Geen hiervan komt voor in het kostenplaatje. Omdat we hem in de eerste plaats tegen kostprijs verkopen. De regeringen zorgen voor de distributie. Net als leerboeken. Dus die kost is er al uit. Dan heb je nog het scherm enzovoort. Het scherm van je laptop kost, ruw geschat, 4 dollar per centimeter diagonaal. Dat kan nog dalen tot ongeveer 3 dollar. Maar niet tot veel minder dan één dollar, tenzij we een aantal nogal slimme dingen gaan doen. Het is de rest - die kleine bruine doos - die zo boeiend is, omdat de rest van je laptop gewijd is aan zichzelf. Het is een beetje als een zwaarlijvig persoon die het grootste deel van zijn energie gebruikt om zijn overgewicht te verplaatsen. Oké?
(Laughter)
And we have a situation today which is incredible. I've been using laptops since their inception. And my laptop runs slower, less reliably and less pleasantly than it ever has before. And this year is worse.
We zitten vandaag in een ongelooflijke situatie. Ik gebruik al laptops sinds ze er zijn. Mijn laptop draait nu langzamer, minder betrouwbaar en minder aangenaam dan ooit tevoren. Dit jaar is het nog erger. Jullie applaudisseren, soms krijg ik zelfs staande ovaties en ik zeg:
(Applause)
People clap, sometimes you even get standing ovations, and I say, "What the hell's wrong with you? Why are we all sitting there?" And somebody -- to remain nameless -- called our laptop a "gadget" recently. And I said, "God, our laptop's going to go like a bat out of hell. When you open it up, it's going to go 'bing.'" It'll be on. It'll be just like it was in 1985, when you bought an Apple Macintosh 512. It worked really well. And we've been going steadily downhill.
"Wat is er in hemelsnaam mis met jullie? Waarom doen we niets?" Een anoniem iemand noemde onze laptop onlangs een speeltje. Ik zei dat onze laptop als de gesmeerde bliksem zou gaan werken. Wanneer je hem opendoet, zal het gaan van "Bing, aan en gereed". Net zoals het was in 1985, toen je een Apple Macintosh-512 kocht. Die werkte heel goed. We gaan gestaag bergafwaarts. Mensen vragen de hele tijd hoe dat komt.
Now, people ask all the time what it is. That's what it is. The two pieces that are probably notable: it'll be a mesh network, so when the kids open up their laptops, they all become a network, and then just need one or two points of backhaul. You can serve a couple of thousand kids with two megabits. So you really can bring into a village, and then the villages can connect themselves, and you really can do it quite well.
Dat is wat het is. De twee opmerkelijkste onderdelen zijn waarschijnlijk dat het een mesh-netwerk zal worden, dat wil zeggen dat als de kinderen hun laptops openen, ze een netwerk gaan vormen en dan maar een paar omleidingspunten nodig hebben. Met twee megabit kan je een paar duizend kinderen bedienen. Je kan met één dorp beginnen en dan kunnen de dorpen zich onderling verbinden. Dat gaat heel goed.
The dual mode display -- the idea is to have a display that both works outdoors -- isn't it fun using your cell phone outdoors in the sunlight? Well, you can't see it. And one of the reasons you can't see it is because it's backlighting most of the time, most cell phones. Now, what we're doing is, we're doing one that will be both frontlit and backlit. And whether you manually switch it or you do it in the software is to be seen. But when it's backlit, it's color. And when it's frontlit, it's black and white at three times the resolution.
Dan het scherm met dubbele werking: het idee is om een scherm te maken voor zowel binnen als buiten. Is het niet leuk om je mobiele telefoon buiten in het zonlicht te gebruiken? Maar dan kan je het scherm niet zien. Een van de redenen waarom je het niet kunt zien, is dat het bij de meeste mobiele telefoons meestal langs achter verlicht wordt. We zullen een scherm maken dat zowel langs de voor- als de achterzijde verlicht wordt. Nog af te wachten of dat handmatig of automatisch zal gaan. Langs achter verlicht zal het in kleuren zijn, langs voor in zwart-wit met drie keer de resolutie. Is het allemaal al uitgewerkt? Nee.
Is it all worked out? No. That's why a lot of our people are more or less living in Taiwan right now. And in about 30 days, we'll know for sure whether this works. Probably the most important piece there is that the kids really can do the maintenance. And this is again something that people don't believe, but I really think it's quite true. That's the machine we showed in Tunis. This is more the direction that we're going to go. And it's something that we didn't think was possible. Now, I'm going to pass this around. This isn't a design, OK? So this is just a mechanical engineering sort of embodiment of it for you to play with. And it's clearly just a model. The working one is at MIT. I'm going to pass it to this handsome gentleman. At least you can decide whether it goes left or --
Dat is waarom veel van onze mensen op dit moment min of meer in Taiwan wonen. In ongeveer 30 dagen zullen we zeker weten of dit werkt. Waarschijnlijk het meest belangrijke aspect is dat de kinderen zelf kunnen instaan voor het onderhoud. Dit is weer zoiets dat de mensen niet geloven, maar waarvan ik denk dat het helemaal waar is. Dat is de machine die we in Tunis lieten zien. Dit is meer de richting waar we naartoe gaan. Het is iets waarvan we niet dachten dat het mogelijk was. Ik ga dit exemplaar even laten rondgaan. Dit is nog geen ontwerp, oké? Het is gewoon een mechanisch voorbeeld van hoe het gaat aanvoelen. Duidelijk alleen maar een model. De werkende versie is nog bij het MIT. Ik ga het even doorgeven aan deze knappe meneer. Het kan dan verder worden doorgegeven.
Chris Anderson: Before you do it, for the people down in simulcast --
Oh, live uitzending. Sorry! Vergeten. Oké, waar de camera ook is -
Nicholas Negroponte: Sorry! I forgot. CA: Just show it off a bit.
Oké, goed punt. Dank je, Chris.
So wherever the camera is -- OK, good point. Thank you, Chris.
Het idee was dat het niet alleen een laptop zou zijn,
The idea was that it would be not only a laptop, but that it could transform into an electronic book. So it's sort of an electronic book. This is where when you go outside, it's in black and white. The games buttons are missing, but it'll also be a games machine, book machine. Set it up this way, and it's a television set. Etc., etc. -- is that enough for simulcast? OK, sorry. I'll let Jim decide which way to send it afterwards. OK. Seven countries.
maar dat je het ook zou kunnen transformeren in een elektronisch boek. Het is dus ook een elektronisch boek. Daarmee kan je naar buiten, het is dan in zwart-wit. De spelknoppen ontbreken, maar het zal zowel een spelcomputer als een elektronisch boek worden. Stel het zo op en het is een televisie. Et cetera, et cetera - is dat genoeg voor opname? Oké, sorry. Ik laat Jim beslissen op welke manier het later rond te laten gaan. Oké. Zeven landen. (Gelach)
(Laughter)
Misschien voor Massachusetts, omdat ze eigenlijk een bod moeten doen.
I say "maybe" for Massachusetts, because they actually have to do a bid. By law you've got to bid, and so on and so forth. So I can't quite name them. In the other cases, they don't have to do bids. They can decide -- it's the federal government in each case. It's kind of agonizing, because a lot of people say, "Let's do it at the state level," because states are more nimble than the feds, just because of size. And yet we count. We're really dealing with the federal government. We're really dealing with ministries of education. And if you look at governments around the world, ministries of education tend to be the most conservative, and also the ones that have huge payrolls. Everybody thinks they know about education, a lot of culture is built into it as well. It's really hard. And so it's certainly the hard road. If you look at the countries, they're pretty geoculturally distributed.
Volgens de wet moet er geboden worden, en zo verder en zo voort. Dus kan ik ze nog niet noemen. In de andere gevallen hoeven ze niet te bieden. Zij kunnen beslissen. In elk geval is het de federale regering. Het is een beetje pijnlijk, omdat veel mensen zeggen, "Nou, laten we het op het niveau van de staat doen." Omdat staten wat flexibeler zijn dan de federale regering, alleen al door de grootte. En toch hebben we impact. We werken met de federale overheid; echt met de ministeries van onderwijs. Over de hele wereld zijn de ministeries van onderwijs meestal de meest conservatieve, en ook hebben ze enorme loonlijsten. Iedereen denkt te weten hoe onderwijs moet. Het wordt in grote mate bepaald door de cultuur. Het is echt moeilijk. Geen akkefietje. Al die landen zijn geocultureel verdeeld.
Have they all agreed? No, not completely. Probably Thailand, Brazil and Nigeria are the three that are the most active and most agreed. We're purposely not signing anything with anybody until we actually have the working ones. And since I visit each one of those countries within at least every three months, I'm just going around the world every three weeks. Here's sort of the schedule and I put at the bottom we might give some away free in two years at this meeting. Everybody says it's a $100 laptop -- you can't do it. Well, guess what, we're not. We're coming in probably at 135, to start, then drift down. And that's very important, because so many things hit the market at a price and then drift up. It's kind of the loss leader, and then as soon as it looks interesting, it can't be afforded, or it can't be scaled out. So we're targeting 50 dollars in 2010.
Zijn ze het er allemaal over eens? Nee, niet helemaal. Waarschijnlijk zijn Thailand, Brazilië en Nigeria de drie meest actieve en de meest overtuigde. Met opzet hebben we nog met niemand overeenkomsten ondertekend voordat we over werkende exemplaren konden beschikken. Vermits ik elk van die landen ten minste om de drie maanden bezoek, ga ik elke drie weken de hele wereld rond. Hier is het schema en ik noteerde onderaan dat we binnen twee jaar er misschien enkele op deze vergadering gratis zouden kunnen uitdelen. Iedereen zegt dat je voor 100 dollar geen laptop kan maken. Doen we ook niet. Hij zal in het begin eerder 135 dollar kosten. Maar dan zal de prijs langzaam gaan zakken. En dat is heel belangrijk omdat er zo veel dingen tegen een prijsje op de markt komen en dan duurder worden. Eerst wordt een product onder de prijs verkocht en van zodra het interessant lijkt, kan je het niet meer betalen of kan het niet worden opgeschaald. We mikken op op 50 dollar in 2010. De grijze markt is een groot probleem. Een van de manieren - slechts één -
The gray market's a big issue. And one of the ways -- just one -- but one of the ways to help in the case of the gray market is to make something that is so utterly unique -- It's a little bit like the fact that automobiles -- thousands of automobiles are stolen every day in the United States. Not one single post-office truck is stolen.
maar een van de manieren om dat te voorkomen is iets te maken dat volstrekt uniek is. Het is een beetje zoals het feit dat auto's - duizenden auto's worden elke dag gestolen in de Verenigde Staten. Maar daar is geen enkele postauto bij. Oké. Waarom?
(Laughter)
And why? Because there's no market for post-office trucks. It looks like a post-office truck. You can spray paint it. You can do anything you want. I just learned recently: in South Africa, no white Volvos are stolen. Period. None. Zero. So we want to make it very much like a white Volvo.
Omdat er geen markt is voor postauto's. Hij ziet eruit als een postauto. Je kan hem verven, je kunt er alles mee doen wat je wil. Zo heb ik onlangs geleerd dat er in Zuid-Afrika geen witte Volvo's worden gestolen. Punt. Geen. Zero. Dus willen we hem heel graag als een witte Volvo maken.
Each government has a task force. This perhaps is less interesting, but we're trying to get the governments to all work together and it's not easy. The economics of this is to start with the federal governments and then later, to subsequently go to other -- whether it's child-to-child funding, so a child in this country buys one for a child in the developing world, maybe of the same gender, maybe of the same age. An uncle gives a niece or a nephew that as a birthday present. I mean, there are all sorts of things that will happen, and they'll be very, very exciting.
Elke overheid heeft een task force. Dit is misschien minder interessant, maar we proberen de regeringen samen te laten werken. Dat valt niet mee. Ons economisch model is om te beginnen met de federale overheid, en dan later naar andere over te gaan - - of het nu via kind-tot-kindfinanciering is, waarbij een kind in dit land er een koopt voor een kind in de ontwikkelingslanden, misschien wel van hetzelfde geslacht, misschien van dezelfde leeftijd. Een oom geeft hem aan een nichtje of neefje als verjaardagscadeau. Ik bedoel, er staan allerlei dingen te gebeuren, en het wordt heel, heel erg spannend.
And everybody says -- I say -- it's an education project. Are we providing the software? The answer is: The system certainly has software, but no, we're not providing the education content. That is really done in the countries. But we are certainly constructionists. And we certainly believe in learning by doing and everything from Logo, which was started in 1968, to more modern things, like Scratch, if you've ever even heard of it, are very, very much part of it. And that's the rollout.
Iedereen zegt - ik zeg - het is een educatief project; zijn wij het die de software verstrekken? Het antwoord is dat het systeem zeker software heeft, maar nee, wij verstrekken de onderwijsinhoud niet. Dat is gebeurt in de betrokken landen. Maar we zijn zeker contructionalisten. We geloven zeker in leren door te doen, en alles vanaf Logo, dat in 1968 van start ging, tot meer moderne dingen zoals Scratch, als je er ooit hebt over gehoord, maken daar in grote mate deel van uit. Dat is het plan.
Are we dreaming? Is this real? It actually is real. The only criticism, and people really don't want to criticize this, because it is a humanitarian effort, a nonprofit effort and to criticize it is a little bit stupid, actually.
Zijn we aan het dromen? Is dit echt? Het is echt. De enige kritiek, en mensen willen dit echt niet bekritiseren, omdat het een humanitaire onderneming is, een non-profit onderneming, en ze bekritiseren eigenlijk een beetje dom is. (Gelach)
(Laughter)
Maar dat ene ding waarop mensen kritiek hadden, was:
But the one thing that people could criticize was, "Great idea, but these guys can't do it." And that could either mean these guys, professors and so on couldn't do it, or that it's not possible. Well, on December 12, a company called Quanta agreed to build it, and since they make about one-third of all the laptops on the planet today, that question disappeared. So it's not a matter of whether it's going to happen. It is going to happen. And if it comes out at 138 dollars, so what? If it comes out six months late, so what? That's a pretty soft landing.
geweldig idee, maar deze jongens kunnen het niet. Dat kan zowel betekenen dat deze jongens, professoren en dergelijke, het niet konden of dat het niet mogelijk was. Wel, op 12 december stemde een bedrijf met de naam Quanta toe om hem te bouwen. Aangezien zij vandaag de dag ongeveer een derde van alle laptops op de planeet maken, is die vraag verdwenen. Het is dus geen kwestie meer van of het nu gaat gebeuren. Het gaat gebeuren. Hij komt uit op 138 dollar, wat dan nog? En zes maanden te laat, wat dan nog? Dat is een mooie zachte landing. Dank u.
Thank you.
(Applaus)
(Applause)