Τα πράγματα που φτιάχνουμε έχουν μια ανώτερη ιδιότητα -- είναι μακροβιότερα από εμάς. Εμείς χανόμαστε, αυτά επιβιώνουν εμείς έχουμε μόνο μια ζωή, αυτά έχουν πολλές, και σε κάθε ζωή αποκτούν διαφορετική σημασία. Αυτό σημαίνει πως ενώ όλοι εμείς έχουμε μια βιογραφία, αυτά έχουν πολλές.
The things we make have one supreme quality -- they live longer than us. We perish, they survive; we have one life, they have many lives, and in each life they can mean different things. Which means that, while we all have one biography, they have many.
Σήμερα θέλω να μιλήσω για την ιστορία, τη βιογραφία -- ή μάλλον τις βιογραφίες -- ενός συγκεκριμένου αντικειμένου, ενός πολύ αξιοσημείωτου αντικείμενου. Συμφωνώ, δε του φαίνεται τόσο. Εχει το μέγεθος της μπάλας του ράγκμπι. Είναι φτιαγμένο από πηλό, και είναι διαμορφωμένο σε κυλινδρικό σχήμα, καλυμμένο με πυκνή γραφή και στη συνέχεια ψημένο στον ήλιο. Και όπως βλέπετε, είναι λίγο χτυπημένο, καθόλου παράξενο μιας και κατασκευάστηκε πριν από δυόμισι χιλιάδες χρόνια και ανασκάφηκε το 1879. Σήμερα όμως, αυτό το αντικείμενο είναι, πιστεύω, ένας μείζων παίκτης στην πολιτική της Μέσης Ανατολής. Είναι ένα αντικείμενο με γοητευτικές ιστορίες και ιστορίες που σε καμμιά περίπτωση δεν έχουν τελειώσει.
I want this morning to talk about the story, the biography -- or rather the biographies -- of one particular object, one remarkable thing. It doesn't, I agree, look very much. It's about the size of a rugby ball. It's made of clay, and it's been fashioned into a cylinder shape, covered with close writing and then baked dry in the sun. And as you can see, it's been knocked about a bit, which is not surprising because it was made two and a half thousand years ago and was dug up in 1879. But today, this thing is, I believe, a major player in the politics of the Middle East. And it's an object with fascinating stories and stories that are by no means over yet.
Η ιστορία του αρχίζει την εποχή του Περσο-Ιρακινού πολέμου και εκείνα τα γεγονότα που κορυφώθηκαν με την εισβολή ξένων δυνάμεων στο Ιράκ, την απομάκρυνση ενός δεσποτικού ηγεμόνα και την άμεση αλλαγή του καθεστώτος. Θέλω να ξεκινήσω μ' ένα επεισόδιο από εκείνη την αλληλουχία των γεγονότων που οι περισσότεροι από εσάς γνωρίζετε, το συμπόσιο του Βαλτασάρ -- διότι αναφερόμαστε στον Περσο-Ιρακινό πόλεμο του 539 π.Χ Οι παραλληλισμοί ανάμεσα στα γεγονότα του 539 και του 2003, και το μεσοδιάστημα είναι εκπληκτικοί. Εχουμε μπροστά μας τον πίνακα του Ρέμπραντ, που τώρα βρίσκεται στην Εθνική Πινακοθήκη του Λονδίνου, και απεικονίζει ένα κείμενο του προφήτη Δανιήλ στις Εβραϊκές γραφές. Όλοι έχετε χοντρικά, μια ιδέα της ιστορίας.
The story begins in the Iran-Iraq war and that series of events that culminated in the invasion of Iraq by foreign forces, the removal of a despotic ruler and instant regime change. And I want to begin with one episode from that sequence of events that most of you would be very familiar with, Belshazzar's feast -- because we're talking about the Iran-Iraq war of 539 BC. And the parallels between the events of 539 BC and 2003 and in between are startling. What you're looking at is Rembrandt's painting, now in the National Gallery in London, illustrating the text from the prophet Daniel in the Hebrew scriptures. And you all know roughly the story.
Ο Βαλτασάρ, ο γιος του Ναβουχοδονόσορα, αυτού που έχει κατακτήσει το Ισραήλ, λεηλάτησε την Ιερουσαλήμ, αιχμαλώτισε το λαό και οδήγησε τους Εβραίους πίσω στη Βαβυλώνα. Οχι μόνο τους Εβραίους, πήρε μαζί του τα αγγεία των ναών Λεηλάτησε και βεβήλωσε το ναό. Και τα μεγάλα χρυσά αγγεία του ναού της Ιερουσαλήμ μεταφέρθηκαν στη Βαβυλώνα. Ο Βαλτασάρ,ο γιός του, αποφασίζει να οργανώσει ένα συμπόσιο. Και για να του προσδώσει μεγαλύτερο ενδιαφέρον, πρόσθεσε στη διασκέδαση μερικά ανοσιουργήματα, εμφανίζοντας τα αγγεία του ναού. Ηδη είναι σε εμπόλεμη κατάσταση με τους Ιρανούς, με τον βασιλιά της Περσίας.
Belshazzar, the son of Nebuchadnezzar, Nebuchadnezzar who'd conquered Israel, sacked Jerusalem and captured the people and taken the Jews back to Babylon. Not only the Jews, he'd taken the temple vessels. He'd ransacked, desecrated the temple. And the great gold vessels of the temple in Jerusalem had been taken to Babylon. Belshazzar, his son, decides to have a feast. And in order to make it even more exciting, he added a bit of sacrilege to the rest of the fun, and he brings out the temple vessels. He's already at war with the Iranians, with the king of Persia.
Κι εκείνο το βράδυ, μας πληροφορεί ο Δανιήλ, στο αποκορύφωμα των εορταστικών εκδηλώσεων εμφανίστηκε ενα χέρι και έγραψε στον τοίχο, «Μετρήθηκες, ζυγίστηκες και βρέθηκες λειψός, και το βασίλειο σου παραδίδεται στους Μήδες και τους Πέρσες». Και την ίδια εκείνη νύχτα ο Κύρος, ο βασιλιάς των Περσών, εισχώρησε στη Βαβυλώνα και το καθεστώς του Βαλτασάρ καταρρίφθηκε. Ασφαλώς, πρόκειται για μεγάλη στιγμή στην ιστορία του Εβραϊκού λαού. Είναι μια σπουδαία ιστορία. Γνωστή σε όλους. Το «γράψιμο στον τοίχο» είναι μέρος της καθημερινής μας γλώσσας. Αυτό που συνέβη μετά ήταν αξιοσημείωτο, και είναι το σημείο όπου ο κύλινδρός μας εισέρχεται στην ιστορία.
And that night, Daniel tells us, at the height of the festivities a hand appeared and wrote on the wall, "You are weighed in the balance and found wanting, and your kingdom is handed over to the Medes and the Persians." And that very night Cyrus, king of the Persians, entered Babylon and the whole regime of Belshazzar fell. It is, of course, a great moment in the history of the Jewish people. It's a great story. It's story we all know. "The writing on the wall" is part of our everyday language. What happened next was remarkable, and it's where our cylinder enters the story.
Ο Κύρος, ο βασιλιάς των Περσών, εισχώρησε στη Βαβυλώνα, αμαχητί -- η μεγάλη αυτοκρατορία της Βαβυλώνας, που εκτείνονταν απο το κεντρικό νότιο Ιρακ μέχρι τη Μεσόγειο, πέφτει στα χέρια του Κύρου. Και ο Κύρος κάνει μια δήλωση. Αυτό είναι αυτός ο κύλινδρος: η δήλωση που έγινε απο τον ηγεμόνα που καθοδηγείται απο το Θεό ο οποίος ανέτρεψε τον Ιρακινό δεσπότη και επρόκειτο να φέρει ελευθερία στο λαό. Σε σαφή Βαβυλωνιακή γλώσσα-- ήταν γραμμένο στα Βαβυλωνιακά -- λέει: «Είμαι ο Κύρος, ο βασιλιάς του σύμπαντος, ο μεγάλος βασιλιάς, ο ισχυρός βασιλιάς, ο βασιλιάς της Βαβυλώνας, ο βασιλιάς όλου του κόσμου». Οπως διαπιστώνετε δεν φείδονται υπερβολών. Αυτό είναι πιθανώς το πρώτο δελτίο τύπου ενός νικηφόρου στρατού, που έχουμε. Και είναι γραμμένο, όπως θα δούμε εν ευθέτω χρόνω, από επιδέξιους συμβούλους δημοσίων σχέσεων. Ετσι δε μας εκπλήσσει η υπερβολή.
Cyrus, king of the Persians, has entered Babylon without a fight -- the great empire of Babylon, which ran from central southern Iraq to the Mediterranean, falls to Cyrus. And Cyrus makes a declaration. And that is what this cylinder is, the declaration made by the ruler guided by God who had toppled the Iraqi despot and was going to bring freedom to the people. In ringing Babylonian -- it was written in Babylonian -- he says, "I am Cyrus, king of all the universe, the great king, the powerful king, king of Babylon, king of the four quarters of the world." They're not shy of hyperbole as you can see. This is probably the first real press release by a victorious army that we've got. And it's written, as we'll see in due course, by very skilled P.R. consultants. So the hyperbole is not actually surprising.
Και τι πρόκειται να κάνει ο μεγάλος βασιλιάς, ο ισχυρός βασιλιάς, ο βασιλιάς όλου του κόσμου; Συνεχίζει, λέγοντας ότι, έχοντας κατακτήσει τη Βαβυλώνα, θα ελευθερώσει αμέσως όλους τους λαούς που οι Βαβυλώνιοι -- ο Ναβουχοδονόσορ και ο Βαλτασάρ -- έχουν συλλάβει και αιχμαλωτίσει. Τους επιτρέπει να γυρίσουν στις πατρίδες τους. Και το σημαντικότερο, τους αφήνει να ανακτήσουν τους θεούς, τα αγάλματα, τα αγγεία των ναών που είχαν κατασχεθεί. Ολοι οι λαοί που οι Βαβυλώνιοι είχαν καταπιέσει κι απομακρύνει θα επιστρέψουν στις πατρίδες τους, και θα πάρουν και τους θεούς τους μαζί. Θα μπορέσουν να ξαναφτιάξουν τους βωμούς και να λατρέψουν τους θεούς τους με τον δικό τους τρόπο, στη δική τους πατρίδα. Αυτό είναι το διάταγμα, αυτό το αντικείμενο είναι η απόδειξη για το γεγονός οτι οι Εβραίοι, μετά την εξορία στη Βαβυλώνα, τα χρόνια που πέρασαν στους ποταμούς της Βαβυλώνας, θρηνώντας στην ανάμνηση της Ιερουσαλήμ, σε εκείνους τους Εβραίους επετράπη να επιστρέψουν στην πατρίδα τους. Τους επετράπη να γυρίσουν στην Ιερουσαλήμ και να ξαναχτίσουν το ναό τους.
And what is the great king, the powerful king, the king of the four quarters of the world going to do? He goes on to say that, having conquered Babylon, he will at once let all the peoples that the Babylonians -- Nebuchadnezzar and Belshazzar -- have captured and enslaved go free. He'll let them return to their countries. And more important, he will let them all recover the gods, the statues, the temple vessels that had been confiscated. All the peoples that the Babylonians had repressed and removed will go home, and they'll take with them their gods. And they'll be able to restore their altars and to worship their gods in their own way, in their own place. This is the decree, this object is the evidence for the fact that the Jews, after the exile in Babylon, the years they'd spent sitting by the waters of Babylon, weeping when they remembered Jerusalem, those Jews were allowed to go home. They were allowed to return to Jerusalem and to rebuild the temple.
Είναι ενα ντοκουμέντο κεφαλαιώδους σημασίας στην Εβραϊκή ιστορία. Και το Βιβλίο των Χρονικών, το Βιβλίο του Εζδρα στις Εβραϊκές γραφές αναφέρεται με σαφείς όρους. Αποτελεί την Εβραϊκή εκδοχή της ίδιας ιστορίας. «Τάδε εφη Κύρος, βασιλεύς της Περσίας, 'Ο Θεός και Κύριος του Ουρανού έχει δώσει σε εσέ όλα τα βασίλεια της γης και ανέθεσε σε εμένα να οικοδομήσω τον οίκο του στη Ιερουσαλήμ. Ποιος από εσάς ανήκει στο λαό του; Ο Κύριος και Θεός ας είναι μαζί του, και επιτρέπεται να πάει πάνω (στην Ιερουσαλήμ)'» «Να πάει πάνω»-- 'αλίγια'. Το κεντρικό στοιχείο εξακολουθεί να είναι αυτό της έννοιας της επιστροφής, ένα κεντρικό σημείο της ζωής του Ιουδαϊσμού. Οπως όλοι γνωρίζετε, εκείνη η επιστροφή απο την εξορία, ο δεύτερος ναός, επαναδιαμόρφωσε τον Ιουδαϊσμό. Κι εκείνη η αλλαγή, εκείνη η μεγάλη ιστορική στιγμή, πραγματοποιήθηκε απο τον Κύρο, το βασιλιά της Περσίας, που αναφέρεται στα Εβραϊκά, στις γραφές και στα Βαβυλωνιακά, σε πηλό.
It's a central document in Jewish history. And the Book of Chronicles, the Book of Ezra in the Hebrew scriptures reported in ringing terms. This is the Jewish version of the same story. "Thus said Cyrus, king of Persia, 'All the kingdoms of the earth have the Lord God of heaven given thee, and he has charged me to build him a house in Jerusalem. Who is there among you of his people? The Lord God be with him, and let him go up.'" "Go up" -- aaleh. The central element, still, of the notion of return, a central part of the life of Judaism. As you all know, that return from exile, the second temple, reshaped Judaism. And that change, that great historic moment, was made possible by Cyrus, the king of Persia, reported for us in Hebrew in scripture and in Babylonian in clay.
Δυο σημαντικά κείμενα, τι γίνεται όμως με την πολιτική; Αυτό που συνέβαινε ήταν η θεμελιώδης μετατόπιση στην ιστορία της Μέσης Ανατολής. Η Περσική αυτοκρατορία, οι Μήδοι και οι Πέρσες, ενωμένοι υπό τον Κύρο, έγιναν η πρώτη μεγάλη παγκόσμια αυτοκρατορία. Ο Κύρος ξεκινά τη δεκαετία του 530 π.Χ. και μέχρι την εποχή του υιού του Δαρείου όλη η ανατολική Μεσόγειος βρίσκεται κάτω απο την κυριαρχία των Περσών. Η αυτοκρατορία είναι στην πραγματικότητα, η Μέση Ανατολή όπως την ξέρουμε, και είναι αυτή που τη διαμορφώνει όπως την ξέρουμε. Ηταν η μεγαλύτερη αυτοκρατορία που είχε γνωρίσει ο κόσμος μέχρι τότε. Και το σημαντικότερο, ηταν το πρώτο πολυπολιτισμικό, πολυθρησκευτικό κράτος σε μεγάλη κλίμακα. Χρειαζόταν να διοικηθεί με έναν αρκετά νέο τρόπο. Επρεπε να διοικηθεί σε διαφορετικές γλώσσες. Το γεγονός οτι αυτό το διάταγμα είναι στη Βαβυλωνιακή γλώσσα δηλώνει ένα πράγμα. Έπρεπε ν' αναγνωρίσει τις διαφορετικές συνήθειες, τους διαφορετικούς λαούς, τις διαφορετικές θρησκείες, τα διαφορετικά θρησκευτικά δόγματα. Ολα αυτά είναι σεβαστά από τον Κύρο.
Two great texts, what about the politics? What was going on was the fundamental shift in Middle Eastern history. The empire of Iran, the Medes and the Persians, united under Cyrus, became the first great world empire. Cyrus begins in the 530s BC. And by the time of his son Darius, the whole of the eastern Mediterranean is under Persian control. This empire is, in fact, the Middle East as we now know it, and it's what shapes the Middle East as we now know it. It was the largest empire the world had known until then. Much more important, it was the first multicultural, multifaith state on a huge scale. And it had to be run in a quite new way. It had to be run in different languages. The fact that this decree is in Babylonian says one thing. And it had to recognize their different habits, different peoples, different religions, different faiths. All of those are respected by Cyrus.
Ο Κύρος αποτελεί ένα υπόδειγμα του τρόπου με τον οποίο διοικείται μια πολυπολιτισμική, πολυθρησκευτική, πολυεθνική κοινωνία. Και το αποτέλεσμα ήταν μια αυτοκρατορία που περιλάμβανε τις περιοχές που βλέπετε στην οθόνη, οι οποίες επί 200 χρόνια σταθερότητας, επιβίωσαν μέχρι που διασπάστηκαν απο τον Αλέξανδρο. Εμεινε το όνειρο της ενιαίας Μέσης Ανατολής όπου άνθρωποι με διαφορετικές πίστεις μπορούσαν να συμβιώνουν. Η εισβολή των Ελλήνων έδωσε τέλος σε όλα αυτά. Aσφαλώς ο Αλέξανδρος δε μπορούσε να διατηρήσει μια κυβέρνηση και διασπάστηκε. Αλλά αυτό που αντιπροσώπευε ο Κύρος παρέμεινε κεντρικής σημασίας.
Cyrus sets up a model of how you run a great multinational, multifaith, multicultural society. And the result of that was an empire that included the areas you see on the screen, and which survived for 200 years of stability until it was shattered by Alexander. It left a dream of the Middle East as a unit, and a unit where people of different faiths could live together. The Greek invasions ended that. And of course, Alexander couldn't sustain a government and it fragmented. But what Cyrus represented remained absolutely central.
Ο Έλληνας ιστορικός Ξενοφών έγραψε το βιβλίο «Κύρου Παιδεία» παρουσιάζοντας τον Κύρο ως μέγα ηγεμόνα. Και μέσα στον Ευρωπαϊκό πολιτισμό αργότερα, ο Κύρος παρέμεινε το υπόδειγμα. Αυτή είναι μια εικόνα του 16ου αιώνα για να σας δείξω πόσο διαδεδομένη ήταν η ιδέα του σεβασμού στο πρόσωπό του. Το βιβλίο του Ξενοφώντα για τον Κύρο, για τον τρόπο διακυβέρνησης μιας ποικιλόμορφης κοινωνίας, ήταν ένα από τα μεγαλύτερα εγχειρίδια που ενέπνευσαν τους Πατέρες της Αμερικάνικης Επανάστασης. Ο Τζέφερσον θαύμαζε πολύ-- τα ιδανικά του Κύρου προφανώς αναφέρομαι σ' εκείνα τα ιδανικά του 18ου αιώνα για τον τρόπο δημιουργίας θρησκευτικής ανοχής σε ενα νέο κράτος.
The Greek historian Xenophon wrote his book "Cyropaedia" promoting Cyrus as the great ruler. And throughout European culture afterward, Cyrus remained the model. This is a 16th century image to show you how widespread his veneration actually was. And Xenophon's book on Cyrus on how you ran a diverse society was one of the great textbooks that inspired the Founding Fathers of the American Revolution. Jefferson was a great admirer -- the ideals of Cyrus obviously speaking to those 18th century ideals of how you create religious tolerance in a new state.
Στο μεταξύ, πίσω στη Βαβυλώνα, τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά. Μετά τον Αλέξανδρο, οι άλλες αυτοκρατορίες, --η Βαβυλώνα παρακμάζει -- μετατρέπονται σε ερείπια, και όλα τα ίχνη της μεγάλης Βαβυλωνιακής αυτοκρατορίας χάνονται -- μέχρι το 1879 όταν ανακαλύπτεται ο κύλινδρος απο μια αποστολή του Βρετανικού Μουσείου που έκανε ανασκαφές στη Βαβυλώνα για μια έκθεση. Μια νέα ιστορία προκύπτει. Αρχίζει τώρα ο μεγάλος διαξιφισμός στα μέσα του 19ου αιώνα: Είναι βάσιμες οι γραφές; Μπορούμε να τις εμπιστευόμαστε; Γνωρίζαμε για την επιστροφή των Εβραίων και το διάταγμα του Κύρου μόνο από τις Εβραϊκές γραφές. Δεν υπήρχε κανένα άλλο στοιχείο. Ξαφνικά παρουσιάστηκε αυτό. Και υπήρξε ο μεγάλος ενθουσιασμός όσων πίστευαν στις γραφές αφού κλονίστηκε η πίστη τους στη δημιουργία λόγω της εξέλιξης και της γεωλογίας, αυτό ήταν η απόδειξη ότι οι γραφές είχαν ιστορική βάση. Είναι μια μεγάλη στιγμή για τον 19ο αιώνα.
Meanwhile, back in Babylon, things had not been going well. After Alexander, the other empires, Babylon declines, falls into ruins, and all the traces of the great Babylonian empire are lost -- until 1879 when the cylinder is discovered by a British Museum exhibition digging in Babylon. And it enters now another story. It enters that great debate in the middle of the 19th century: Are the scriptures reliable? Can we trust them? We only knew about the return of the Jews and the decree of Cyrus from the Hebrew scriptures. No other evidence. Suddenly, this appeared. And great excitement to a world where those who believed in the scriptures had had their faith in creation shaken by evolution, by geology, here was evidence that the scriptures were historically true. It's a great 19th century moment.
Αλλά-- κι εδώ αρχίζει να γίνεται περίπλοκο -- τα γεγονότα ήταν αληθινά, χαράς ευαγγέλια για την αρχαιολογία, αλλά η ερμηνεία υπήρξε μάλλον περίπλοκη. Διότι η εκδοχή του κυλίνδρου και η εκδοχή της Εβραϊκής Βίβλου έχουν μια σημαντική διαφορά. Ο Βαβυλωνιακός κύλινδρος γράφτηκε απο τους ιερείς του μεγάλου Βαβυλωνιακού θεού, Μαρντούκ. Και δε μας εκπλήσσει καθόλου, που υποστηρίζουν οτι όλα αυτά έγιναν από τον Μαρντούκ. «Ο Μαρντούκ, θεωρούμε, κάλεσε τον Κύρο με το όνομά του». Ο Μαρντούκ παίρνει τον Κύρο απ' το χέρι, τον καλεί να γίνει ο ποιμένας του λαού του και του δίνει την ηγεμονία της Βαβυλώνας. Ο Μαρντούκ λέει στον Κύρο ότι θα πραγματοποιήσει αυτή τη σπουδαία και γενναιόδωρη πράξη να ελευθερώσει τους ανθρώπους. Και για τούτο όλοι εμείς θα πρέπει να ευγνωμονούμε και να λατρεύουμε τον Μαρντούκ.
But -- and this, of course, is where it becomes complicated -- the facts were true, hurrah for archeology, but the interpretation was rather more complicated. Because the cylinder account and the Hebrew Bible account differ in one key respect. The Babylonian cylinder is written by the priests of the great god of Bablyon, Marduk. And, not surprisingly, they tell you that all this was done by Marduk. "Marduk, we hold, called Cyrus by his name." Marduk takes Cyrus by the hand, calls him to shepherd his people and gives him the rule of Babylon. Marduk tells Cyrus that he will do these great, generous things of setting the people free. And this is why we should all be grateful to and worship Marduk.
Οι Εβραίοι συγγραφείς στην Παλαιά Διαθήκη, καθόλου περίεργο, ακολουθούν μια διαφορετική οπτική. Για εκείνους, ασφαλώς, δεν μπορεί να είναι ο Μαρντούκ που έκανε να συμβούν όλα αυτά. Μπορεί να είναι μόνο ο Ιεχωβάς. Έτσι στον Ισαία, έχουμε τα υπέροχα κείμενα που αποδίδουν όλα τα εύσημα, όχι στον Μαρντούκ αλλά στον Κύριο και Θεό του Ισραήλ-- τον Κύριο και Θεό του Ισραήλ που επίσης κάλεσε τον Κύρο με το όνομά του που επίσης παίρνει τον Κύρο απο το χέρι και τον προτρέπει να γίνει ποιμήν του λαού του. Είναι ένα αξιοσημείωτο παράδειγμα δυο διαφορετικών ιερατικών οικειοποιήσεων του ίδιου γεγονότος, δυο προσεγγίσεις διαφορετικών θρησκειών, του ίδιου πολιτικού γεγονότος.
The Hebrew writers in the Old Testament, you will not be surprised to learn, take a rather different view of this. For them, of course, it can't possibly by Marduk that made all this happen. It can only be Jehovah. And so in Isaiah, we have the wonderful texts giving all the credit of this, not to Marduk but to the Lord God of Israel -- the Lord God of Israel who also called Cyrus by name, also takes Cyrus by the hand and talks of him shepherding his people. It's a remarkable example of two different priestly appropriations of the same event, two different religious takeovers of a political fact.
Γνωρίζουμε ότι ο Θεός είναι συνήθως με τη μεριά των μεγάλων ταγμάτων. Το ερώτημα είναι, ποιός θεός ήταν; Και η διαφωνία ξεβολεύει τους πάντες τον 19ο αιώνα ώστε να κατανοήσουν ότι οι Εβραικές γραφές αποτελούν μέρος ενός ευρύτερου θρησκευτικού κόσμου. Και είναι αρκετά σαφές ότι ο κύλινδρος είναι αρχαιότερος από το κείμενο του Ισαΐα, ωστόσο, ο Ιεχωβάς μιλά με γλώσσα παρόμοια με αυτή που χρησιμοποίησε ο Μαρντούκ. Υπάρχει μια αμυδρή ιδέα ότι ο Ισαΐας το γνωρίζει, επειδή λέει, σας ομιλεί ο Θεός, ασφαλώς, «Προσφωνώ σε με το ονομά σου αν και συ δε με γνωρίζεις» Νομίζω πως αναγνωρίζεται πως ο Κύρος δεν κατανοεί ότι δρα εκτελώντας εντολές του Ιεχωβά. Και, με τον ίδιο τρόπο, θα εκπλήσσονταν αν δρούσε υπό τις εντολές του Μαρντούκ. Διότι κατά ενδιαφέροντα τρόπο, ασφαλώς ο Κύρος είναι καλός Πέρσης που πιστεύει σε διαφορετικούς θεούς οι οποίοι δεν αναφέρονται σε κανένα από αυτά τα κείμενα.
God, we know, is usually on the side of the big battalions. The question is, which god was it? And the debate unsettles everybody in the 19th century to realize that the Hebrew scriptures are part of a much wider world of religion. And it's quite clear the cylinder is older than the text of Isaiah, and yet, Jehovah is speaking in words very similar to those used by Marduk. And there's a slight sense that Isaiah knows this, because he says, this is God speaking, of course, "I have called thee by thy name though thou hast not known me." I think it's recognized that Cyrus doesn't realize that he's acting under orders from Jehovah. And equally, he'd have been surprised that he was acting under orders from Marduk. Because interestingly, of course, Cyrus is a good Iranian with a totally different set of gods who are not mentioned in any of these texts.
(Γέλια)
(Laughter)
Είμαστε λοιπόν στο 1879. 40 χρόνια μετά είμαστε στο 1917, και ο κύλινδρος εισέρχεται σε διαφορετικό κόσμο. Εποχή που η ρεαλιστικη πολιτική του σύγχρονου κόσμου -- το έτος της Διακήρυξης Μπαλφούρ, τη χρονιά που η νέα ιμπεριαλιστική δύναμη στη Μ.Ανατολή, η Βρετανία, αποφασίζει να ορίσει μια εθνική πατρίδα για τους Εβραίους, θα επιτρέψει στους Εβραίους να γυρίσουν. Η ανταπόκριση του Εβραικού πληθυσμού στο γεγονός αυτό, στην Ανατολική Ευρώπη είναι ραψωδική. Και σε όλη την Ανατολική Ευρώπη, οι Εβραίοι δείχνουν εικόνες του Κύρου και του Γεωργίου του 5ου πλάι-πλάι -- τους δύο μεγάλους ηγεμόνες που επέτρεψαν την επιστροφή στην Ιερουσαλήμ. Ο κύλινδρος του Κύρου επανέρχεται σε δημόσια θέα και το κείμενο αποτελεί μια ένδειξη του τι πρόκειται να συμβεί μετά το τέλος του πολέμου το 1918, ως τμήμα ενός θεϊκού σχεδίου. Όλοι γνωρίζετε τι συνέβη. Δημιουργήθηκε το κράτος του Ισραήλ, και 50 χρόνια μετά, στα τέλη της δεκαετίας του 60, είναι σαφές ότι ο ρόλος της Βρετανίας ως ιμπεριαλιστικής δύναμης έχει τελειώσει. Ξεκινά μία άλλη ιστορία του κυλίνδρου.
That's 1879. 40 years on and we're in 1917, and the cylinder enters a different world. This time, the real politics of the contemporary world -- the year of the Balfour Declaration, the year when the new imperial power in the Middle East, Britain, decides that it will declare a Jewish national home, it will allow the Jews to return. And the response to this by the Jewish population in Eastern Europe is rhapsodic. And across Eastern Europe, Jews display pictures of Cyrus and of George V side by side -- the two great rulers who have allowed the return to Jerusalem. And the Cyrus cylinder comes back into public view and the text of this as a demonstration of why what is going to happen after the war is over in 1918 is part of a divine plan. You all know what happened. The state of Israel is setup, and 50 years later, in the late 60s, it's clear that Britain's role as the imperial power is over. And another story of the cylinder begins.
Η περιοχή, με απόφαση του Η. Βασιλείου και των ΗΠΑ, πρέπει να διασφαλιστεί απο τον κομμουνισμό, και η υπερδύναμη που θα δημιουργηθεί για να το πράξει θα ήταν το Ιράν, ο Σάχης. Έτσι ο Σάχης εφευρίσκει μια Περσική ιστορία, ή μια επιστροφή στην Περσική ιστορία, που τον τοποθετεί στο κέντρο μιας μεγάλης παράδοσης και κόβει νομίσματα που απεικονίζουν τον ίδιο με τον κύλινδρο του Κύρου. Όταν οργανώνει τις μεγάλες γιορτές στην Περσέπολη, ζητά να φέρουν τον κύλινδρο και το Βρετανικό Μουσείο δανείζει τον κύλινδρο που ταξιδεύει στην Τεχεράνη, και αποτελεί μέρος αυτών των μεγάλων εορταστικών εκδηλώσεων της δυναστείας Παχλαβί. Ο κύλινδρος του Κύρου: εγγυητής του Σάχη.
The region, the U.K. and the U.S. decide, has to be kept safe from communism, and the superpower that will be created to do this would be Iran, the Shah. And so the Shah invents an Iranian history, or a return to Iranian history, that puts him in the center of a great tradition and produces coins showing himself with the Cyrus cylinder. When he has his great celebrations in Persepolis, he summons the cylinder and the cylinder is lent by the British Museum, goes to Tehran, and is part of those great celebrations of the Pahlavi dynasty. Cyrus cylinder: guarantor of the Shah.
Δέκα χρόνια μετά, μια άλλη ιστορία: η Ιρανική Επανάσταση,1979. Η Ισλαμική επανάσταση, χωρίς τον Κύρο αυτή τη φορά, δε μας ενδιαφέρει αυτή η ιστορία, μας ενδιαφέρει το Ισλαμικό Ιράν -- μέχρι που το Ιράκ, η νέα υπερδύναμη που όλοι αποφασίσαμε ότι πρέπει να είναι στη περιοχή, επιτίθεται. Ακολουθεί ένας ακόμη Περσο-Ιρανικός πόλεμος. Είναι πολύ σημαντικό για τους Ιρανούς ν' ανακαλέσουν το σπουδαίο τους παρελθόν, το σπουδαίο τους παρελθόν όταν πολέμησαν με το Ιρακ και νίκησαν. Είναι σημαντικό να βρουν ένα σύμβολο που θα ενώσει όλους τους Ιρανούς-- Μουσουλμάνους και μη Μουσουλμάνους, Χριστιανούς, Ζοροάστρες, Εβραίους που ζουν στο Ιραν πιστούς και απίστους. Το προφανές έμβλημα είναι ο Κύρος.
10 years later, another story: Iranian Revolution, 1979. Islamic revolution, no more Cyrus; we're not interested in that history, we're interested in Islamic Iran -- until Iraq, the new superpower that we've all decided should be in the region, attacks. Then another Iran-Iraq war. And it becomes critical for the Iranians to remember their great past, their great past when they fought Iraq and won. It becomes critical to find a symbol that will pull together all Iranians -- Muslims and non-Muslims, Christians, Zoroastrians, Jews living in Iran, people who are devout, not devout. And the obvious emblem is Cyrus.
Έτσι όταν το Βρετανικό Μουσείο και το Εθνικό Μουσείο Τεχεράνης συνεργάζονται και δουλεύουν μαζί, όπως κι εμείς, οι Ιρανοί ζητούν ένα πραγμα μόνο, δανεικό. Είναι το μόνο αντικείμενο που ζητούν. Θέλουν να δανειστούν τον κύλινδρο του Κύρου. Έτσι πέρυσι, ο κύλινδρος του Κύρου ταξίδεψε στην Τεχεράνη για δεύτερη φορά. Εδώ φαίνεται η παρουσίασή του, η τοποθέτηση στη θήκη απο την διευθύντρια του Εθνικού Μουσείου Τεχεράνης, μια από τις πολλές γυναίκες στο Ιράν σε ανώτερες θέσεις, την κυρία Αρντακάνι. Ήταν ένα γεγονός μεγάλης σπουδαιότητας. Αυτή είναι η άλλη πλευρά της ίδιας εικόνας. Στην Τεχεράνη το είδανε ένα με δύο εκατομμύρια άνθρωποι σε διάστημα λίγων μηνών. Αυτό ξεπερνά κάθε επιτυχημένη έκθεση στη Δύση. Αποτελεί αντικείμενο μιας μεγάλης συζήτησης σχετικά με το τι σημαίνει ο κύλινδρος, τι σημαίνει ο Κύρος, αλλά πάνω από όλα, ο Κύρος όπως ερμηνεύεται μέσα απο τον κύλινδρο -- Ο Κύρος, ως υπερασπιστής της πατρίδας, ως πρωταθλητής, σαφώς, της Ιρανικής ταυτότητας και των Ιρανικών λαών, με ανοχή σε όλες τις θρησκευτικές πίστεις. Στο σύγχρονο Ιράν, οι Ζωροάστρες και οι Χριστιανοί έχουν εγγυημένες έδρες στο Ιρανικό κοινοβούλιο, κάτι για το οποίο μπορεί κανείς να νιώθει περήφανος, πολύ περήφανος.
So when the British Museum and Tehran National Musuem cooperate and work together, as we've been doing, the Iranians ask for one thing only as a loan. It's the only object they want. They want to borrow the Cyrus cylinder. And last year, the Cyrus cylinder went to Tehran for the second time. It's shown being presented here, put into its case by the director of the National Museum of Tehran, one of the many women in Iran in very senior positions, Mrs. Ardakani. It was a huge event. This is the other side of that same picture. It's seen in Tehran by between one and two million people in the space of a few months. This is beyond any blockbuster exhibition in the West. And it's the subject of a huge debate about what this cylinder means, what Cyrus means, but above all, Cyrus as articulated through this cylinder -- Cyrus as the defender of the homeland, the champion, of course, of Iranian identity and of the Iranian peoples, tolerant of all faiths. And in the current Iran, Zoroastrians and Christians have guaranteed places in the Iranian parliament, something to be very, very proud of.
Για να δουν αυτό το αντικείμενο στην Τεχεράνη, χιλιάδες Εβραίοι που ζουν στο Ιράν ήλθαν στην Τεχεράνη. Απέκτησε εμβληματική αξία, έγινε σημαντικό αντικείμενο διαξιφισμών σχετικά με το τι είναι το Ιραν στο εσωτερικό και το εξωτερικό. Εξακολουθεί το Ιράν να υπερασπίζεται τους καταπιεσμένους; Θα ελευθερώσει τους ανθρώπους που οι τύραννοι αιχμαλώτησαν και εξανδραπόδισαν; Αυτή είναι κυρίαρχη εθνική ρητορική, και όλα αυτά ενώθηκαν σε ένα φαντασμαγορικό θέαμα κηρύσσοντας την έναρξη της επιστροφής. Βλέπετε εδώ τον υπερμεγέθη κύλινδρο του Κύρου με σημαντικές φιγούρες της Ιρανικής Ιστορίας που συγκεντρώνονται για να λάβουν θέση στην παράδοση του Ιράν. Ήταν μία διήγηση που παρουσιάστηκε από τον ίδιο τον πρόεδρο.
To see this object in Tehran, thousands of Jews living in Iran came to Tehran to see it. It became a great emblem, a great subject of debate about what Iran is at home and abroad. Is Iran still to be the defender of the oppressed? Will Iran set free the people that the tyrants have enslaved and expropriated? This is heady national rhetoric, and it was all put together in a great pageant launching the return. Here you see this out-sized Cyrus cylinder on the stage with great figures from Iranian history gathering to take their place in the heritage of Iran. It was a narrative presented by the president himself.
Και για μένα, το να πάω αυτό το αντικείμενο στο Ιράν, να μου επιτραπεί να το πάω, σήμαινε να μου επιτραπεί να συμμετέχω σε μία εξαιρετική συζήτηση που διεξήχθη σε υψηλό επίπεδο σχετικά με το τι είναι το Ιράν, ποια διαφορετικά Ιράν υπάρχουν και πώς οι διαφορετικές ιστορίες του Ιράν μπορούν να διαμορφώσουν σήμερα τον κόσμο. Είναι μια συζήτηση που συνεχίζεται, και θα συνεχίσει να ταρακουνά, επειδή αυτό το αντικείμενο είναι μια απο τις μεγαλύτερες διακηρύξεις της ανθρώπινης προσδοκίας. Στέκεται πλάϊ στο Αμερικάνικο σύνταγμα. Ασφαλώς δηλώνει πολύ περισσότερα για τις αληθινές ελευθερίες απ' ό,τι η Μάγκνα Κάρτα. Είναι ένα ντοκουμέντο που μπορεί να σημαίνει τόσα πολλά, για το Ιράν και την περιοχή.
And for me, to take this object to Iran, to be allowed to take this object to Iran was to be allowed to be part of an extraordinary debate led at the highest levels about what Iran is, what different Irans there are and how the different histories of Iran might shape the world today. It's a debate that's still continuing, and it will continue to rumble, because this object is one of the great declarations of a human aspiration. It stands with the American constitution. It certainly says far more about real freedoms than Magna Carta. It is a document that can mean so many things, for Iran and for the region.
Ένα αντίγραφό του βρίσκεται στα Ηνωμένα Έθνη. Αυτό το φθινόπωρο στη Νέα Υόρκη, θα είναι παρόν όταν θα πραγματοποιηθούν οι μεγάλοι διαξιφισμοί σχετικά με το μέλλον της Μέσης Ανατολής. Θα ήθελα να κλείσω με την ερώτηση ποια θα είναι η επόμενη ιστορία στην οποία αυτό το αντικείμενο θα εμφανιστεί; Θα εμφανιστεί, χωρίς αμφιβολία, σε πολλές ιστορίες της Μέσης Ανατολής. Και ποια ιστορία της Μέσης Ανατολής, ποια ιστορία του κόσμου, θέλετε να δείτε ν' αντανακλά αυτό που λέγεται, αυτό που περιγράφεται σε αυτόν τον κύλινδρο; Το δικαίωμα των λαών να συμβιώνουν στο ίδιο κράτος, ν' ακολουθούν ελεύθερα τις διαφορετικές θρησκευτικές τους λατρείες, μία Μέση Ανατολή, ένας κόσμος, όπου η θρησκεία δε θα είναι πια θέμα διαίρεσης η διένεξης.
A replica of this is at the United Nations. In New York this autumn, it will be present when the great debates about the future of the Middle East take place. And I want to finish by asking you what the next story will be in which this object figures. It will appear, certainly, in many more Middle Eastern stories. And what story of the Middle East, what story of the world, do you want to see reflecting what is said, what is expressed in this cylinder? The right of peoples to live together in the same state, worshiping differently, freely -- a Middle East, a world, in which religion is not the subject of division or of debate.
Στον χώρο της Μέσης Ανατολής αυτό τον καιρό, αναπτύσσονται έντονοι διαξιφισμοί, όπως γνωρίζετε. Αλλά νομίζω πως είναι πιθανό η πιο ισχυρή και σοφή φωνή από όλες να είναι η φωνή αυτού του σιωπηλού αντικειμένου, του κυλίνδρου του Κύρου.
In the world of the Middle East at the moment, the debates are, as you know, shrill. But I think it's possible that the most powerful and the wisest voice of all of them may well be the voice of this mute thing, the Cyrus cylinder.
Ευχαριστώ.
Thank you.
(Χειροκρότημα)
(Applause)