Check this out: Here's a grid, nothing special, just a basic grid, very grid-y. But look closer, into this white spot at the center where the two central vertical and horizontal lines intersect. Look very closely. Notice anything funny about this spot? Yeah, nothing. But keep looking. Get weird and stare at it. Now, keeping your gaze fixed on this white spot, check what's happening in your peripheral vision. The other spots, are they still white? Or do they show weird flashes of grey? Now look at this pan for baking muffins. Oh, sorry, one of the cups is inverted. It pops up instead of dipping down. Wait, no spin the pan. The other five are domed now? Whichever it is, this pan's defective. Here's a photo of Abraham Lincoln, and here's one upside down. Nothing weird going on here. Wait, turn that upside down one right side up. What have they done to Abe? Those are just three optical illusions, images that seem to trick us. How do they work? Are magical things happening in the images themselves? While we could certainly be sneaking flashes of grey into the peripheral white spots of our animated grid, first off, we promise we aren't. You'll see the same effect with a grid printed on a plain old piece of paper. In reality, this grid really is just a grid. But not to your brain's visual system. Here's how it interprets the light information you call this grid. The white intersections are surrounded by relatively more white on all four sides than any white point along a line segment. Your retinal ganglion cells notice that there is more white around the intersections because they are organized to increase contrast with lateral inhibition. Better contrast means it's easier to see the edge of something. And things are what your eyes and brain have evolved to see. Your retinal ganglion cells don't respond as much at the crossings because there is more lateral inhibition for more white spots nearby compared to the lines, which are surrounded by black. This isn't just a defect in your eyes; if you can see, then optical illusions can trick you with your glasses on or with this paper or computer screen right up in your face. What optical illusions show us is the way your photo receptors and brain assemble visual information into the three-dimensional world you see around you, where edges should get extra attention because things with edges can help you or kill you. Look at that muffin pan again. You know what causes confusion here? Your brain's visual cortex operates on assumptions about the lighting of this image. It expects light to come from a single source, shining down from above. And so these shading patterns could only have been caused by light shining down on the sloping sides of a dome, or the bottom of a hole. If we carefully recreate these clues by drawing shading patterns, even on a flat piece of paper, our brain reflexively creates the 3D concave or convex shape. Now for that creepy Lincoln upside down face. Faces trigger activity in areas of the brain that have specifically evolved to help us recognize faces. Like the fusiform face area and others in the occipital and temporal lobes. It makes sense, too, we're very social animals with highly complex ways of interacting with each other. When we see faces, we have to recognize they are faces and figure out what they're expressing very quickly. And what we focus on most are the eyes and mouth. That's how we figure out if someone is mad at us or wants to be our friend. In the upside down Lincoln face, the eyes and mouth were actually right side up, so you didn't notice anything was off. But when we flipped the whole image over, the most important parts of the face, the eyes and mouth, were now upside down, and you realized something fishy was up. You realized your brain had taken a short cut and missed something. But your brain wasn't really being lazy, it's just very busy. So it spends cognitive energy as efficiently as possible, using assumptions about visual information to create a tailored, edited vision of the world. Imagine your brain calling out these edits on the fly: "Okay, those squares could be objects. Let's enhance that black-white contrast on the sides with lateral inhibition. Darken those corners! Dark grey fading into light grey? Assume overhead sunlight falling on a sloping curve. Next! Those eyes look like most eyes I've seen before, nothing weird going on here." See? Our visual tricks have revealed your brain's job as a busy director of 3D animation in a studio inside your skull, allocating cognitive energy and constructing a world on the fly with tried and mostly -- but not always -- true tricks of its own.
Şuna bir bak: Bir ızgara, özel değil sadece basit bir ızgara şekli, çok kareli. Ama ortadaki dikey ve yatay çizgilerin kesiştiği beyaz noktaya daha yakından bak. Çok yakından bak. Bu noktada bir tuhaflık fark ettin mi? Yoo, tuhaflık yok. Ama bakmaya devam et. Tuhafça gözlerini dik hatta. Şimdi, gözlerini bu beyaz noktada sabit tutarak çevresel görüşünde neler olduğuna bak. Diğer noktalar hâlâ beyaz mı? Yoksa garip gri ışıltılar mı gösteriyorlar? Şimdi şu kek pişirme kalıbına bak. Ah, pardon, kaplardan birisi tersmiş. Çökük gözükeceğine kabarık gözüküyor. Hayır bekle, kalıbı çevir. Şimdi de diğer beşi kubbeli gözüküyor? Hangisi olursa olsun, bu kalıp kusurlu. İşte Abraham Lincoln'ün bir fotoğrafı ve bu da ters çevrilmişi. Burada garip bir şey yok. Bekle, ters olanı düze çevir. Abe'e ne yapmışlar öyle? Bunlar sadece üç optik illüzyon, yani bizi kandıran görüntüler. Peki bizi nasıl kandırıyorlar? Görüntülerin kendinde mi büyüleyici bir şeyler oluyor? Bu animasyon ızgaramızın çevresel beyaz noktaları yerine pekâlâ da gri ışıltılar sokuşturabileceğimiz hâlde bunu yapmadığımızı öncelikle belirtelim. Aynı etkiyi alelade bir kağıda basılmış bir ızgarada da görebilirsiniz. Gerçekte, bu ızgara sadece bir ızgara. Ama beyninin görsel sistemi için değil. Beynin ızgara dediğin bu şekli şöyle yorumlar: Beyaz kavşak noktaları, çizgi üzerindeki herhangi bir beyaz noktaya göre dört bir yandan daha fazla beyazlıkla çevrilidir. Retinal ganglion hücrelerin kavşaklarda daha fazla beyaz olduğunu fark eder. Çünkü bu hücreler lateral inhibisyonla kontrastı arttırmak için düzenlenmiştir. Daha iyi kontrast, bir şeyin kenarını görmenin daha kolay olması demektir. Nesneler, gözlerinin ve beyninin görmeye evrildiği şekilde görünür. Retinal ganglion hücrelerin kesişim yerlerine çok tepki vermez. Çünkü yakınlardaki beyaz noktalar için etrafı siyahla çevrilmiş çizgilere göre daha fazla yanal inhibisyon vardır. Bu sadece gözlerinin bir kusuru değil, eğer görme yetin varsa, optik illüzyonlar seni gözlüklerin varken ya da bu kağıtla ya da bilgisayar ekranıyla fark etmez, kandırabilir. Optik illüzyonlar bize, foto reseptörlerimiz ve beynimizin görsel bilgiyi etrafımızdaki üç boyutlu dünyaya nasıl monte ettiğini gösteriyor. Bu dünyada kenarlar ekstra ilgiyi hak ediyor. Çünkü keskin kenarlı şeyler sana yardım edebilir ya da seni öldürebilir. Kek kalıbına tekrar bak. Burada karışıklığa ne sebep oluyor biliyor musun? Beyninin görsel korteksi görüntülerin ışıklandırması üzerine tahminler yapar. Işığın tek bir kaynaktan, yukarıdan gelmesini bekler. Buna göre, bu gölgelenmeler ancak ışığın yukarıdan gelip bir kubbenin konveks yüzeyine ya da bir çukurun dibine çarpmasıyla oluşabilir. Bu gölgelenme şekillerini dikkatlice yeniden çizersek, düz bir parça kâğıtta bile beynimiz refleks olarak üç boyutlu konveks ya da konkav bir şekil yaratır. Şimdi şu ürkütücü ters Lincoln resmine bakalım. Yüzler, beynimizin yüz tanıma için özelleşmiş bölgelerindeki aktiviteyi tetikler. Fusiform yüz alanı ile oksipital ve temporal lobdaki diğer alanlar gibi. Bu da mantıklı, çünkü biz birbirleriyle karmaşık şekillerde etkileşen, çok sosyal hayvanlarız. Bir yüz gördüğümüzde, bunun bir yüz olduğunu ve yüzün hangi duyguyu anlattığını çabucak anlamak zorundayız. Bunu yaparken de en çok gözlere ve ağza odaklanırız. Böylece birinin bize kızgın mı olduğunu, arkadaş mı olmak istediğini anlayabiliriz. Ters olan Lincoln resminde, gözler ve ağız aslında yukarı bakıyor. O yüzden bir gariplik fark etmedin. Ama tüm resmi çevirdiğimizde, yüzün en önemli kısımları, gözler ve ağız, ters dönmüş oldu. Böylece bir bit yeniği olduğunu anladın. Beyninin kısayoldan gittiğini ve bir şeyler kaçırdığını fark ettin. Ama aslında beynin tembellik etmiyor, aksine çok meşgul. Bu yüzden bilişsel enerjisini mümkün olduğunca verimli kullanmaya çalışıyor, düzenlenmiş bir dünya imgesi yaratmak için görsel bilgiyle ilgili tahminler yapıyor. Beyninin hızlıca, düşünmeksizin şu düzenlemeleri bağırdığını düşün: "Tamam, o kareler birer nesne olabilir. Yanal inhibisyonla kenarlardaki siyah-beyaz kontrastını arttıralım. O köşeleri karart! Koyu gri açık gri mi oluyor? Tepedeki gün ışığının eğimli bir yere düştüğünü varsay. Sıradaki! Bu gözler daha önce gördüğüm gözlere benziyor, burada bir gariplik yok." Gördün mü? Bizim görsel yanıltmacalarımız beyninin işini ortaya çıkardı, kafatasının içindeki bir stüdyoda, üç boyutlu bir animasyonun meşgul yönetmeni olarak bilişsel enerjiyi bölüştürüp düşünmeksizin bir dünya inşa ediyor,