I want to talk about the election. For the first time in the United States, a predominantly white group of voters voted for an African-American candidate for President. And in fact Barack Obama did quite well. He won 375 electoral votes. And he won about 70 million popular votes more than any other presidential candidate -- of any race, of any party -- in history. If you compare how Obama did against how John Kerry had done four years earlier -- Democrats really like seeing this transition here, where almost every state becomes bluer, becomes more democratic -- even states Obama lost, like out west, those states became more blue. In the south, in the northeast, almost everywhere but with a couple of exceptions here and there.
Tôi muốn nói về sự bầu cử. Lần đầu tiên ở nước Mỹ, một bộ phận đông đảo cử tri da trắng đã bầu cho một ứng viên người Mỹ gốc Phi trở thành tổng thống. Và thực tế thì Barack Obama đã làm khá tốt. Ông đã giành được 375 phiếu đại cử tri. Và khoảng 70 triệu phiếu phổ thông nhiều hơn tất cả các ứng viên tổng thống khác của bất kì chủng tộc, bất kì đảng phái nào -- trong lịch sử. Nếu bạn so sánh cách làm của Obama với cách làm của John Kerry 4 năm trước -- Đảng viên Đảng Dân chủ thật sự thích thấy sự chuyển tiếp này, khi mà hầu hết các bang trở nên xanh hơn, Dân chủ hơn -- thậm chí cả những bang mà Obama đã để mất, như xa về phía Tây, những bang này trở nên xanh hơn. Ở phía Nam, ở phía Đông Bắc, gần như khắp mọi nơi nhưng với một vài ngoại lệ đó đây.
One exception is in Massachusetts. That was John Kerry's home state. No big surprise, Obama couldn't do better than Kerry there. Or in Arizona, which is John McCain's home, Obama didn't have much improvement. But there is also this part of the country, kind of in the middle region here. This kind of Arkansas, Tennessee, Oklahoma, West Virginia region. Now if you look at '96, Bill Clinton -- the last Democrat to actually win -- how he did in '96, you see real big differences in this part of the country right here, the kind of Appalachians, Ozarks, highlands region, as I call it: 20 or 30 point swings from how Bill Clinton did in '96 to how Obama did in 2008. Yes Bill Clinton was from Arkansas, but these are very, very profound differences.
Một ngoại lệ là ở Massachusetts Đó là quê nhà của John Kerry Chẳng có gì bất ngờ khi Obama đã không thể làm tốt hơn Kerry ở đó. Hay ở Arizona, quê nhà của John McCain, Obama cũng đã chẳng có được tiến triển nào hơn. Nhưng mà cũng còn phần này của đất nước, vùng ở giữa này. Như là vùng ở Arkansas, Tennessee, Oklahoma, West Virginia. Nếu bạn nhìn vào năm 1996, Bill Clinton-- Thành viên cuối cùng của Đảng Dân chủ mà đã thật sự thắng -- cách mà ông ấy làm trong năm 1996. bạn thấy những sự khác biệt lớn tại vùng này của đất nước vùng Appalachians, Ozarks, cao nguyên, như là tôi gọi nó: 20 hay 30 điểm chênh lệch từ cách mà Bill Clinton đã làm vào năm 1996 đến cách mà Obama làm vào năm 2008. Vâng, Bill Clinton đến từ Arkansas, nhưng đây là những khác biệt rất, rất sâu sắc.
So, when we think about parts of the country like Arkansas, you know. There is a book written called, "What's the Matter with Kansas?" But really the question here -- Obama did relatively well in Kansas. He lost badly but every Democrat does. He lost no worse than most people do. But yeah, what's the matter with Arkansas? (Laughter) And when we think of Arkansas we tend to have pretty negative connotations. We think of a bunch of rednecks, quote, unquote, with guns. And we think people like this probably don't want to vote for people who look like this and are named Barack Obama. We think it's a matter of race. And is this fair? Are we kind of stigmatizing people from Arkansas, and this part of the country?
Vậy, như các bạn biết, khi chúng ta nghĩ về những vùng của đất nước như Arkansas Có một cuốn sách tựa đề " Có vấn đề gì với Kansas?" Nhưng thật ra câu hỏi ở đây -- Obama đã quan hệ tốt ở Kansas. Ông đã thua một cách tồi tệ nhưng tất cả đảng viên Đảng Dân chủ đều thế. Ông ấy thua cũng chẳng tệ hơn bất kì người nào. Nhưng vâng, có vấn đề gì với Arkansas? (Tiếng cười) Và khi nghĩ về Arkansas, chúng ta thường có khuynh hướng nghĩ đến những điều khá là tiêu cực. Chúng ta nghĩ về một lũ người lỗ mãng với những khẩu súng. Và chúng ta nghĩ rằng những người như thế này có lẽ là không hề muốn bầu cử cho những người thế này và tên là Barack Obama. Chúng ta nghĩ nó là vấn đề về chủng tộc. Và liệu điều này có công bằng? Liệu chúng ta có đang bêu xấu những con người Arkansas, và vùng này của đất nước?
And the answer is: it is at least partially fair. We know that race was a factor, and the reason why we know that is because we asked those people. Actually we didn't ask them, but when they conducted exit polls in every state, in 37 states, out of the 50, they asked a question, that was pretty direct, about race. They asked this question. In deciding your vote for President today, was the race of the candidate a factor? We're looking for people that said, "Yes, race was a factor; moreover it was an important factor, in my decision," and people who voted for John McCain as a result of that factor, maybe in combination with other factors, and maybe alone. We're looking for this behavior among white voters or, really, non-black voters.
Và câu trả lời là : điều này ít nhất một phần nào đó không hoàn toàn công bằng. Chúng ta biết rằng chủng tộc là một nhân tố và lý do mà chúng ta biết điều đó là vì chúng ta hỏi những con người đó. Thật ra thì chúng ta không hề hỏi họ, nhưng khi họ tiến hành sự tiếp xúc với các cử tri để ước lượng kết quả bầu cử ở mỗi bang, ở 37 bang trong số 50 bang họ hỏi một câu hỏi khá là thẳng thắn về chủng tộc. Họ đã hỏi câu hỏi này. Khi mà quyết định phiếu bầu của mình cho vị tổng thống hiện tại, chủng tộc của ứng viên có phải là một nhân tố không? Chúng ta đang tìm kiếm những người trả lời rằng," Vâng, chủng tộc là một nhân tố; Hơn thế, nó còn là một nhân tố quan trọng trong quyết định của tôi" và những người mà đã bầu cho John McCain ,như là kết quả tất yếu của nhân tố ấy, có lẽ là kết hợp cùng với những nhân tố khác, hoặc là đơn độc. Chúng ta đang tìm kiếm cách cư xử như thế này từ những cử tri da trắng hoặc thực ra, là những cử tri không phải người da đen.
So you see big differences in different parts of the country on this question. In Louisiana, about one in five white voters said, "Yes, one of the big reasons why I voted against Barack Obama is because he was an African-American." If those people had voted for Obama, even half of them, Obama would have won Louisiana safely. Same is true with, I think, all of these states you see on the top of the list. Meanwhile, California, New York, we can say, "Oh we're enlightened" but you know, certainly a much lower incidence of this admitted, I suppose, manifestation of racially-based voting. Here is the same data on a map. You kind of see the relationship between the redder states of where more people responded and said, "Yes, Barack Obama's race was a problem for me." You see, comparing the map to '96, you see an overlap here. This really seems to explain why Barack Obama did worse in this one part of the country.
Vậy bạn thấy rằng có sự khác nhau lớn ở những vùng khác nhau của đất nước về câu hỏi này. Ở Louisiana, khoảng 1 trong số 5 cử tri da trắng nói rằng, " Vâng, một trong những lý do lớn mà tôi không bầu cho Barack Obama là vì ông ấy là một người Mỹ gốc Phi." Nếu những người đó mà bầu cho Obama, chỉ cần một nửa trong số họ thôi thì Obama đã có thể thắng Louisiana một cách chắc chắn. Tôi nghĩ điều tương tự cũng đúng với tất cả các bang mà bạn thấy trên đầu danh sách. Trong khi đó, California, New York, chúng ta có thể nói rằng, " Oh chúng ta đã được khai sáng" nhưng bạn biết đấy, đương nhiên là một tỷ lệ thấp hơn của điều này đã được thừa nhận, tôi cho là thế, sự biểu thị của việc bầu cử dựa vào chủng tộc. Đây là một số liệu tương tự trên bản đồ. Bạn thấy được mối liên hệ giữa những bang đỏ hơn, nơi mà nhiều người đã đáp lại và nói rằng, "Vâng, chủng tộc của Barack Obama chính là một vấn đề đối với tôi." Bạn thấy đấy, khi so sánh bản đồ với năm 1996, bạn thấy rõ có sự gối lên nhau ở đây Điều này đã dường như giải thích được tại sao Barack Obama đã làm tệ hơn ở vùng này của đất nước.
So we have to ask why. Is racism predictable in some way? Is there something driving this? Is it just about some weird stuff that goes on in Arkansas that we don't understand, and Kentucky? Or are there more systematic factors at work? And so we can look at a bunch of different variables. These are things that economists and political scientists look at all the time -- things like income, and religion, education. Which of these seem to drive this manifestation of racism in this big national experiment we had on November 4th? And there are a couple of these that have strong predictive relationships, one of which is education, where you see the states with the fewest years of schooling per adult are in red, and you see this part of the country, the kind of Appalachians region, is less educated. It's just a fact. And you see the relationship there with the racially-based voting patterns. The other variable that's important is the type of neighborhood that you live in. States that are more rural -- even to some extent of the states like New Hampshire and Maine -- they exhibit a little bit of this racially-based voting against Barack Obama. So it's the combination of these two things: it's education and the type of neighbors that you have, which we'll talk about more in a moment. And the thing about states like Arkansas and Tennessee is that they're both very rural, and they are educationally impoverished.
Vậy chúng ta cần phải hỏi tại sao. Liệu sự phân biệt chủng tộc có thể dự đoán trước bằng cách nào đó không? Liệu có gì tác động đến điều này không? Liệu đó chỉ là những thứ kì lạ đang diễn ra ở Arkansas mà chúng ta không hiểu được, và cả ở Kentucky? Hay là còn có những nhân tố hệ thống hơn? Và chúng ta có thể xem xét một chuỗi biến số khác nhau Đây là những thứ mà những nhà kinh tế học và các nhà khoa học chính trị xem xét mọi lúc-- những thứ như thu nhập, tôn giáo và giáo dục. Thứ nào có vẻ tác động đến sự biểu thị của chủng tộc trong thí nghiệm quốc gia với quy mô lớn mà chúng ta đã thực hiện vào ngày 4 tháng 11 Và có một vài thí nghiệm trong số đó có những mối quan hệ được dự đoán mạnh mẽ, một trong số đó là giáo dục, nơi mà bạn thấy những bang có số năm học của mỗi người lớn ít nhất là màu đỏ, Và bạn thấy vùng này của đất nước, vùng Appalachians, được giáo dục ít hơn. Nó đơn thuần là sự thật. Bạn thấy mối quan hệ ở đây với hình thức bầu cử dựa vào chủng tộc. Một biến số quan trọng khác là loại khu phố mà bạn sống. Những bang thôn dã hơn -- ngay cả trong một chừng mực nào đó với những bang như New Hampshire và Maine -- họ biểu lộ một ít sự bầu cử dựa vào chủng tộc chống lại Barack Obama. Nên nó là sự kết hợp giữa hai thứ : giáo dục và kiểu hàng xóm mà bạn có, chúng ta sẽ nói thêm về nó trong chốc lát. Và những thứ về các bang như Arkansas và Tennessee là chúng đều rất thôn dã, và nghèo giáo dục.
So yes, racism is predictable. These things, among maybe other variables, but these things seem to predict it. We're going to drill down a little bit more now, into something called the General Social Survey. This is conducted by the University of Chicago every other year. And they ask a series of really interesting questions. In 2000 they had particularly interesting questions about racial attitudes. One simple question they asked is, "Does anyone of the opposite race live in your neighborhood?" We can see in different types of communities that the results are quite different. In cites, about 80 percent of people have someone whom they consider a neighbor of another race, but in rural communities, only about 30 percent. Probably because if you live on a farm, you might not have a lot of neighbors, period. But nevertheless, you're not having a lot of interaction with people who are unlike you. So what we're going to do now is take the white people in the survey and split them between those who have black neighbors -- or, really, some neighbor of another race -- and people who have only white neighbors. And we see in some variables in terms of political attitudes, not a lot of difference. This was eight years ago, some people were more Republican back then. But you see Democrats versus Republican, not a big difference based on who your neighbors are.
Vì thế, vâng, sự phân biệt chủng tộc có thể đoán trước được. Những thứ này, có lẽ nằm trong số những biến số khác, nhưng chúng dường như dự đoán được sự phân biệt chủng tộc. Bây giờ chúng ta sẽ tìm hiểu thêm về thứ gọi là Cuộc Khảo Sát Chung Về Xã Hội. Cuộc khảo sát này được tiến hành bởi đại học Chicago hai năm một lần. Và họ hỏi một chuỗi những câu hỏi rất thú vị. Vào năm 2000, họ đã có những câu hỏi đặc biệt thú vị về những quan điểm đối với chủng tộc. Một câu hỏi đơn giản mà họ đã hỏi là "Có bất cứ ai thuộc chủng tộc khác sống trong khu phố nhà bạn không?" Chúng ta thấy rằng ở những cộng đồng khác nhau thì kết quả cũng rất khác nhau. Ở thành phố, khoảng 80% người dân có người hàng xóm mà họ cho rằng là thuộc chủng tộc khác, nhưng ở nông thôn, chỉ có khoảng 30%. Có lẽ là vì nếu bạn sống ở nông trại, bạn có thể không có nhiều hàng xóm Và hơn thế, bạn cũng không có nhiều sự tương tác với những người không giống bạn. Vì thế, việc chúng tôi sẽ làm bây giờ là đưa những người da trắng vào cuộc khảo sát và chia họ giữa những người có hàng xóm người da đen -- hoặc, thật ra , hàng xóm thuộc chủng tộc khác -- và những người chỉ có hàng xóm người da trắng. Và chúng ta thấy một vài biến số liên quan đến quan điểm chính trị, cũng không có sự khác biệt nhiều. Đây là 8 năm về trước, thời đó thì có nhiều đảng viên Đảng Cộng hòa hơn. Nhưng bạn thấy rằng giữa đảng viên Đảng Dân chủ và Đảng Cộng hòa thì không có sự khác biệt lớn dựa trên việc những người hàng xóm của bạn là ai.
And even some questions about race -- for example affirmative action, which is kind of a political question, a policy question about race, if you will -- not much difference here. Affirmative action is not very popular frankly, with white voters, period. But people with black neighbors and people with mono-racial neighborhoods feel no differently about it really. But if you probe a bit deeper and get a bit more personal if you will, "Do you favor a law banning interracial marriage?" There is a big difference. People who don't have neighbors of a different race are about twice as likely to oppose interracial marriage as people who do. Just based on who lives in your immediate neighborhood around you. And likewise they asked, not in 2000, but in the same survey in 1996, "Would you not vote for a qualified black president?" You see people without neighbors who are African-American who were much more likely to say, "That would give me a problem."
Và ngay cả những câu hỏi về chủng tộc -- ví dụ chương trình bảo trợ các chủng tộc thiểu số, một dạng câu hỏi chính trị, một câu hỏi chính trị về chủng tộc thì không có nhiều sự khác biệt ở đây Chương trình bảo trợ các chủng tộc thiểu số thật ra thì không được ưa chuộng lắm, đối với cử tri da trắng. Nhưng với những người hàng xóm da trắng và những khu phố chỉ có một chủng tộc thật sự chẳng cảm thấy sự khác biệt gì về nó. Nhưng nếu bạn tìm hiểu sâu và riêng tư hơn "Bạn có ủng hộ việc pháp luật cấm việc kết hôn giữa các chủng tộc không?" Có sự khác biệt rất lớn. Những người mà không có hàng xóm thuộc chủng tộc khác thì dường như phản đối gấp đôi việc kết hôn giữa các chủng tộc so với những người khác. Chỉ cần dựa vào những người sống ở các khu vực ngay quanh bạn. Và họ đã hỏi tương tự, không phải vào năm 2000, mà là trong cuộc khảo sát năm 1996 "Liệu bạn có không bầu cử cho một vị tổng thống da đen đủ tiêu chuẩn ?" Bạn thấy được rằng những người mà không có những hàng xóm người Mỹ gốc Phi thì có xu hướng nói rằng ," Đó là vấn đề đối với tôi".
So it's really not even about urban versus rural. It's about who you live with. Racism is predictable. And it's predicted by interaction or lack thereof with people unlike you, people of other races. So if you want to address it, the goal is to facilitate interaction with people of other races. I have a couple of very obvious, I suppose, ideas for maybe how to do that.
Vậy nó không thật sự chỉ là giữa thành thị và nông thôn. Mà nó còn là về người mà bạn sống cùng. Sự phân biệt chủng tộc có thể được đoán trước. Và nó được dự đoán bằng sự tương tác hoặc sự thiếu tương tác với những người khác bạn, những người thuộc chủng tộc khác. Vậy nếu bạn muốn tiếp cận nó, mục đích là cần phải làm cho mối tương tác với những người thuộc chủng tộc khác dễ dàng hơn. Tôi có một vài ý kiến mà tôi cho rằng khá rõ ràng về việc làm sao để làm được điều đó.
I'm a big fan of cities. Especially if we have cites that are diverse and sustainable, and can support people of different ethnicities and different income groups. I think cities facilitate more of the kind of networking, the kind of casual interaction than you might have on a daily basis. But also not everyone wants to live in a city, certainly not a city like New York. So we can think more about things like street grids. This is the neighborhood where I grew up in East Lansing, Michigan. It's a traditional Midwestern community, which means you have real grid. You have real neighborhoods and real trees, and real streets you can walk on. And you interact a lot with your neighbors -- people you like, people you might not know. And as a result it's a very tolerant community, which is different, I think, than something like this, which is in Schaumburg, Illinois, where every little set of houses has their own cul-de-sac and drive-through Starbucks and stuff like that. I think that actually this type of urban design, which became more prevalent in the 1970s and 1980s -- I think there is a relationship between that and the country becoming more conservative under Ronald Reagan.
Tôi là một người hâm mộ lớn của thành phố. Đặc biệt là nếu chúng ta có những thành phố đa dạng và bền vững, và có thể ủng hộ những người thuộc chủng tộc khác nhau và những tầng lớp thu nhập khác nhau. Tôi nghĩ rằng thành phố tạo điều kiện thuân lợi hơn cho các mạng lưới những tương tác thông thường hơn là cái mà bạn có thể có thường ngày. Nhưng không phải ai cũng muốn sống ở thành phố, đương nhiên không phải là thành phố như New York. Vậy chúng ta có thể nghĩ về những thứ như hệ thống dây điện trên phố. Đây là khu phố mà tôi đã lớn lên ở East Lansing, Michigan. Nó là một cộng đồng Trung Tây truyền thống, nơi mà bạn có những hệ thống dây điện thật sự. Bạn có những khu phố, cây cối và những con đường thật sự mà bạn có thể đi lại. Và bạn tương tác rất nhiều với những người hàng xóm -- những người bạn thích, những người bạn có lẽ không biết. Và như là một kết quả tất yếu, nó là một cộng đồng rất dân chủ. tôi nghĩ rằng nó khác biệt, hơn là một thứ gì đó như thế này, ở Schaumburg, Illinois, nơi mà từng dãy nhỏ những khu nhà đều có ngõ cụt , đi qua Starbucks và những thứ như thế. Tôi nghĩ chính loại thiết kế thành thị này đã trở nên thịnh hành hơn vào những năm 70 và 80 -- Tôi nghĩ rằng mối quan hệ giữa điều đó và đất nước trở nên bảo thủ hơn dưới thời Ronald Reagan.
But also here is another idea we have -- is an intercollegiate exchange program where you have students going from New York abroad. But frankly there are enough differences within the country now where maybe you can take a bunch of kids from NYU, have them go study for a semester at the University of Arkansas, and vice versa. Do it at the high school level. Literally there are people who might be in school in Arkansas or Tennessee and might never interact in a positive affirmative way with someone from another part of the country, or of another racial group. I think part of the education variable we talked about before is the networking experience you get when you go to college where you do get a mix of people that you might not interact with otherwise.
Nhưng chúng ta cũng có một ý kiến khác -- chương trình trao đổi giữa các trường đại học mà bạn có những sinh viên từ New York ra nước ngoài. Nhưng thật ra thì bây giờ đã có đủ những khác biệt trong đất nước khi mà có lẽ bạn có thể có một đám trẻ từ đại học New York, cho chúng đi học một học kì ở đại học Arkansas, và ngược lại. Làm điều này ở bậc trung học. Đúng là có nhiều người có lẽ học tại trường ở Arkansas hay Tennessee và có thể chưa bao giờ tương tác một cách thẳng thắn tích cực với một ai đó từ vùng khác của đất nước, hoặc từ chủng tộc khác. Tôi nghĩ rằng một phần của biến số giáo dục mà chúng ta đã nói đến trước đây là một kinh nghiệm có hệ thống mà bạn đạt được khi bạn học ở đại học nơi mà bạn gặp gỡ những người khác nhau mà bạn có thể chưa từng tương tác với.
But the point is, this is all good news, because when something is predictable, it is what I call designable. You can start thinking about solutions to solving that problem, even if the problem is pernicious and as intractable as racism. If we understand the root causes of the behavior and where it manifests itself and where it doesn't, we can start to design solutions to it. So that's all I have to say. Thank you very much. (Applause)
Nhưng quan trọng là, đây đều là tin tốt. bởi vì khi một thứ gì đó có thể được đoán trước, mà tôi gọi là có thể thiết kế được. Bạn có thể bắt đầu nghĩ về những giải pháp để giải quyết vấn đề đó, ngay cả khi mà vấn đề nguy hại và khó giải quyết như sự phân biệt chủng tộc. Nếu chúng ta hiểu được nguyên nhân chính của cách cư xử và nơi mà nó tự biểu thị hoặc không, chúng ta có thể bắt đầu thiết kế những giải pháp cho nó Vậy đó là tất cả những gì tôi cần nói. Xin cảm ơn rất nhiều. (Vỗ tay)