I want to talk about the election. For the first time in the United States, a predominantly white group of voters voted for an African-American candidate for President. And in fact Barack Obama did quite well. He won 375 electoral votes. And he won about 70 million popular votes more than any other presidential candidate -- of any race, of any party -- in history. If you compare how Obama did against how John Kerry had done four years earlier -- Democrats really like seeing this transition here, where almost every state becomes bluer, becomes more democratic -- even states Obama lost, like out west, those states became more blue. In the south, in the northeast, almost everywhere but with a couple of exceptions here and there.
אני רוצה לדבר על בחירות. בפעם הראשונה בארצות הברית, קבוצת בוחרים לבנה בעיקרה בחרה מתמודד אפרו אמריקאי לנשיא. ולמעשה ברק אובמה הצליח די טוב. הוא זכה ב375 אלקטורים. והוא זכה ב70 מיליון קולות פופולריים יותר מכל מתמודד אחר לנשיאות, מכל גזע, מכל מפלגה, בהיסטוריה. אם תשוו את ההצלחה של אובמה לעומת ההצלחה של ג'ון קרי ארבע שנים מוקדם יותר -- הדמוקרטיים באמת נהנים לראות את השינוי כאן, כשכמעט כל מדינה נעשית כחולה יותר, נעשית יותר דמוקרטית -- אפילו מדינות שאובמה הפסיד בהן, כמו במערב. המדינות האלה נעשו כחולות יותר. בדרום, בצפון מזרח, כמעט בכל מקום אבל עם כמה חריגים פה ושם.
One exception is in Massachusetts. That was John Kerry's home state. No big surprise, Obama couldn't do better than Kerry there. Or in Arizona, which is John McCain's home, Obama didn't have much improvement. But there is also this part of the country, kind of in the middle region here. This kind of Arkansas, Tennessee, Oklahoma, West Virginia region. Now if you look at '96, Bill Clinton -- the last Democrat to actually win -- how he did in '96, you see real big differences in this part of the country right here, the kind of Appalachians, Ozarks, highlands region, as I call it: 20 or 30 point swings from how Bill Clinton did in '96 to how Obama did in 2008. Yes Bill Clinton was from Arkansas, but these are very, very profound differences.
חריגה אחת היא מסצ'וסטס. שהיתה מדינת הבית של ג'ון קרי. לא הפתעה גדולה, אובמה לא היה יכול להצליח יותר מג'ון קרי שם. או באריזונה, שהיא ביתו של ג'ון מק'קיין, לאובמה לא היה שיפור משמעותי. אבל יש גם את החלק הזה של הארץ, האזור המרכזי הזה. האזור הזה של ארקנסו, טנסי, אוקלהומה ומערב ורג'יניה. עכשיו אם תביטו ב96, ביל קלינטון, הדמוקרט האחרון שזכה, איך הוא הצליח ב96, אתם רואים הבדלים גדולים בחלק הזה של הארץ כאן -- האזור הגבוה של האפלאצ'ים, אוזארק, כך אני קורא לו. 20 או 30 נקודות עוברות ממה שקלינטון קיבל ב96 למה שאובמה קיבל ב2008. כן ביל קלינטון היה מארקנסו, אבל אלה הבדלים עמוקים.
So, when we think about parts of the country like Arkansas, you know. There is a book written called, "What's the Matter with Kansas?" But really the question here -- Obama did relatively well in Kansas. He lost badly but every Democrat does. He lost no worse than most people do. But yeah, what's the matter with Arkansas? (Laughter) And when we think of Arkansas we tend to have pretty negative connotations. We think of a bunch of rednecks, quote, unquote, with guns. And we think people like this probably don't want to vote for people who look like this and are named Barack Obama. We think it's a matter of race. And is this fair? Are we kind of stigmatizing people from Arkansas, and this part of the country?
אז, כשאנחנו חושבים על החלקים האלה של הארץ כמו ארקנסו, אתם יודעים. יש ספר שנכתב, מה הבעיה עם קנסס? אבל השאלה האמיתית כאן היא -- אובמה הצליח די טוב בקנסס. הוא הפסיד די גרוע אבל כל דמוקרט ככה. הוא לא הפסיד יותר גרוע מאחרים. אבל כן, מה הבעיה עם ארקנסו? (צחוק) כשאנחנו חושבים על ארקנסו נוטות להיות לנו קונוטציות שליליות. אנחנו חושבים על חבורה של אדומי צוואר, פתח מרכאות, סגור מרכאות, עם רובים. ואנחנו חושבים שאנשים כאלה לא רוצים לבחור באנשים שנראים ככה, ונקראים ברק אובמה. אנחנו חושבים שזה עניין של גזע. והאם זה פייר? האם אנחנו מתייגים אנשים מארקנסו, והחלק הזה של הארץ?
And the answer is: it is at least partially fair. We know that race was a factor, and the reason why we know that is because we asked those people. Actually we didn't ask them, but when they conducted exit polls in every state, in 37 states, out of the 50, they asked a question, that was pretty direct, about race. They asked this question. In deciding your vote for President today, was the race of the candidate a factor? We're looking for people that said, "Yes, race was a factor; moreover it was an important factor, in my decision," and people who voted for John McCain as a result of that factor, maybe in combination with other factors, and maybe alone. We're looking for this behavior among white voters or, really, non-black voters.
והתשובה היא כן, זה לפחות חלקית צודק. אנחנו יודעים שגזע היה גורם, והסיבה שאנחנו יודעים זאת היא מפני ששאלנו את האנשים האלה. למען האמת לא שאלנו אותם, אבל כשהם ערכו סקרי יציאה בכל מדינה, ב37 מדינות מתוך 50, הם שאלו שאלה, שהיתה די ישירה, על גזע. הם שאלו את השאלה הזו. בהחלטה מי יהיה נשיא היום, האם הגזע של המתמודד היה שיקול? אנחנו מחפשים אנשים שאמרו, "כן, הגזע היה שיקול; יותר מזה זה היה שיקול מכריע, בהחלטה שלי." ואנשים שהצביעו בשביל ג'ון מק'קיין כתוצאה מהשיקול הזה, אולי בנוסף לשיקולים אחרים, ואולי לא. אנחנו מחפשים את ההתנהגות הזו בבוחרים, או למען האמת, בוחרים לא שחורים.
So you see big differences in different parts of the country on this question. In Louisiana, about one in five white voters said, "Yes, one of the big reasons why I voted against Barack Obama is because he was an African-American." If those people had voted for Obama, even half of them, Obama would have won Louisiana safely. Same is true with, I think, all of these states you see on the top of the list. Meanwhile, California, New York, we can say, "Oh we're enlightened" but you know, certainly a much lower incidence of this admitted, I suppose, manifestation of racially-based voting. Here is the same data on a map. You kind of see the relationship between the redder states of where more people responded and said, "Yes, Barack Obama's race was a problem for me." You see, comparing the map to '96, you see an overlap here. This really seems to explain why Barack Obama did worse in this one part of the country.
אז אתם רואים, הבדלים גדולים בחלקים שונים של הארץ, בשאלה הזו. בלואיזיאנה, אחד מחמישה בוחרים לבנים אמר, "כן, אחת הסיבות העיקריות שהצבעתי נגד ברק אובמה היא בגלל שהוא היה אפרו-אמריקאי." אם האנשים האלה היו מצביעים לאובמה, אפילו חצי מהם, אובמה היה זוכה בלואיזיאנה בקלות. אותו דבר, לדעתי, בכל המדינות שאתם רואים בראש הרשימה. בינתיים, קליפורניה, ניו יורק. אנחנו יכולים להגיד, "או אנחנו נאורים," אבל אתם יודעים, בהחלט הודו בכמות קטנה יותר אני מניח, ההתגשמות של בחירה מוטת גזע. הנה אותו מידע על מפה. אתם די רואים את היחס בין המדינות האדומות בהן יותר אנשים הגיבו וענו, "כן, הגזע של ברק אובמה היה בעיה בשבילי." אתם רואים, השוואה בין המפה של 96, אתם רואים את החפיפה פה. זה די מצליח להסביר למה ברק אובמה יצא גרוע בחלק הזה של הארץ.
So we have to ask why. Is racism predictable in some way? Is there something driving this? Is it just about some weird stuff that goes on in Arkansas that we don't understand, and Kentucky? Or are there more systematic factors at work? And so we can look at a bunch of different variables. These are things that economists and political scientists look at all the time -- things like income, and religion, education. Which of these seem to drive this manifestation of racism in this big national experiment we had on November 4th? And there are a couple of these that have strong predictive relationships, one of which is education, where you see the states with the fewest years of schooling per adult are in red, and you see this part of the country, the kind of Appalachians region, is less educated. It's just a fact. And you see the relationship there with the racially-based voting patterns. The other variable that's important is the type of neighborhood that you live in. States that are more rural -- even to some extent of the states like New Hampshire and Maine -- they exhibit a little bit of this racially-based voting against Barack Obama. So it's the combination of these two things: it's education and the type of neighbors that you have, which we'll talk about more in a moment. And the thing about states like Arkansas and Tennessee is that they're both very rural, and they are educationally impoverished.
אז אנחנו צריכים לשאול למה. האם גזענות צפויה בצורה כלשהי? האם משהו מניע את זה? זה רק על משהו מוזר שמתרחש בארקנסו שאנחנו לא מבינים, וקנטאקי? או שאלה גורמים יותר שיטתיים? אז אנחנו יכולים להסתכל על קבוצה של משתנים. זה דברים שכלכלנים ומדעני פוליטיקה בודקים כל הזמן -- דברים כמו הכנסה, ודת, השכלה. איזה מהם נראה שמקדם את ההתגלמות הזו של של גזענות בניסוי הלאומי הזה שהיה לנו בארבעה בנובמבר? ויש כמה כאלה שיש להם השפעה חיזויית חזקה -- אחד מהם הוא השכלה. היכן שרואים את המדינות עם פחות שנים של לימוד למבוגר, באדום, ואתם רואים את החלק של הארץ, אזור האפלצ'ים, שהוא פחות מלומד. זו פשוט עובדה. ואתם רואים את היחס שם עם דפוסי ההצבעה מבוסס הגזענות. המשתנה האחר שחשוב הוא סוג השכונה שבה גרים. מדינות יותר כפריות, אפילו חלק מהמדינות כמו ניו המפשייר ומיין, הם מציגות מעט מההצבעה הגזענית נגד ברק אובמה. אז זה הצרוף של שני דברים. זו ההשכלה וסוג האזור בו גרים, עליו נדבר עוד מייד. העניין במדינות כמו ארקנסו וטנסי הוא ששתייהן מאוד כפריות, והן לא מתקדמות מבחינה השכלתית.
So yes, racism is predictable. These things, among maybe other variables, but these things seem to predict it. We're going to drill down a little bit more now, into something called the General Social Survey. This is conducted by the University of Chicago every other year. And they ask a series of really interesting questions. In 2000 they had particularly interesting questions about racial attitudes. One simple question they asked is, "Does anyone of the opposite race live in your neighborhood?" We can see in different types of communities that the results are quite different. In cites, about 80 percent of people have someone whom they consider a neighbor of another race, but in rural communities, only about 30 percent. Probably because if you live on a farm, you might not have a lot of neighbors, period. But nevertheless, you're not having a lot of interaction with people who are unlike you. So what we're going to do now is take the white people in the survey and split them between those who have black neighbors -- or, really, some neighbor of another race -- and people who have only white neighbors. And we see in some variables in terms of political attitudes, not a lot of difference. This was eight years ago, some people were more Republican back then. But you see Democrats versus Republican, not a big difference based on who your neighbors are.
אז כן, הגזענות צפוייה. הדברים האלה, אולי בנוסף למשתנים אחרים, אבל נראה שהדברים האלה צופים את זה. אנחנו עומדים להכנס עמוק יותר עכשיו, לתוך משהו שנקרא הסקר הסוציאלי הכללי. הוא נערך על ידי אוניברסיטת שיקגו כל שנתיים. והם שואלים סדרה של שאלות ממש מענינות. בשנת 2000 היו להם שאלות מעניינות במיוחד על יחס גזעני. שאלה אחת פשוטה שהם שאלו היתה, "האם מישהו מהגזע השני חי בשכונה שלכם?" אפשר לראות סוגים שונים של קהילות שהתוצאות שונות מאוד. בערים, בערך ל80 אחוז מהאנשים יש מישהו שהם מחשיבים לשכן, מגזע אחר. אבל בקהילות כפריות, רק ל30 אחוז. כנראה מפני שכשאתה חי בחווה אין לך הרבה שכנים, נקודה. אבל עדיין, אין לכם הרבה אינטראקציה עם אנשים שלא כמותכם. אז מה שנעשה עכשיו זה ניקח את האנשים הלבנים בסקר ונחלק אותם בין אלה שיש להם שכנים שחורים או למען האמת, שכנים מגזע אחר. ואנשים רק עם שכנים לבנים. ואנחנו רואים בחלק מהמשתנים מבחינת שיוך פוליטי, אין הרבה הבדלים. זה היה לפני 8 שנים, חלק מהאנשים היו יותר רפובליקנים אז. אבל רואים דמוקרטים מול רפובליקנים, אין הרבה הבדל בהתבסס על מי השכנים שלך.
And even some questions about race -- for example affirmative action, which is kind of a political question, a policy question about race, if you will -- not much difference here. Affirmative action is not very popular frankly, with white voters, period. But people with black neighbors and people with mono-racial neighborhoods feel no differently about it really. But if you probe a bit deeper and get a bit more personal if you will, "Do you favor a law banning interracial marriage?" There is a big difference. People who don't have neighbors of a different race are about twice as likely to oppose interracial marriage as people who do. Just based on who lives in your immediate neighborhood around you. And likewise they asked, not in 2000, but in the same survey in 1996, "Would you not vote for a qualified black president?" You see people without neighbors who are African-American who were much more likely to say, "That would give me a problem."
ואפילו כמה שאלות על גזע, לדוגמה פעולה חיובית, שהיא סוג של שאלה פוליטית, שאלת מדיניות על גזע, אם תרצו. אין הרבה הבדל כאן. פעולה חיובית היא לא פופולארית למען האמת, אצל בוחרים לבנים, נקודה. אבל אנשים עם שכנים שחורים ואנשים עם שכנים מגזע יחיד לא מרגישים הבדל בנושא. אבל אם מגששים קצת יותר עמוק, קצת יותר אישיים אם תרצו, "הם תתמכו בחוק שאוסר נישואים בין גיזעיים?" יש הבדל גדול. לאנשים שאין שכנים מגזעים שונים יתנגדו פי שתיים לנישואים בין גיזעיים, לעומת אנשים שכן. רק בהתבסס על מי גר בשכנות מיידית אליכם. וכך הם שאלו גם, לא ב2000, אלא בסקר של 1996, "האם לא תבחרו בנשיא שחור?" תראו אנשים ללא שכנים אפרו-אמריקאים נטו יותר להגיד, "זה יגרום לי לבעיה."
So it's really not even about urban versus rural. It's about who you live with. Racism is predictable. And it's predicted by interaction or lack thereof with people unlike you, people of other races. So if you want to address it, the goal is to facilitate interaction with people of other races. I have a couple of very obvious, I suppose, ideas for maybe how to do that.
אז זה אפילו לא על עירוני מול כפרי. זה על עם מי אתה חי. גזענות היא ברת חיזוי. וניתן לחזות אותה על ידי יחסי גומלין או חוסר בהם עם אנשים שונים ממך, אנשים מגזע אחר. אז אם תרצו להתייחס לזה, המטרה היא ליצור יחסי גומלין עם אנשים מגזעים אחרים. יש לי כמה רעיונות ברורים מאליהם, אני מניח, לאיך לעשות את זה.
I'm a big fan of cities. Especially if we have cites that are diverse and sustainable, and can support people of different ethnicities and different income groups. I think cities facilitate more of the kind of networking, the kind of casual interaction than you might have on a daily basis. But also not everyone wants to live in a city, certainly not a city like New York. So we can think more about things like street grids. This is the neighborhood where I grew up in East Lansing, Michigan. It's a traditional Midwestern community, which means you have real grid. You have real neighborhoods and real trees, and real streets you can walk on. And you interact a lot with your neighbors -- people you like, people you might not know. And as a result it's a very tolerant community, which is different, I think, than something like this, which is in Schaumburg, Illinois, where every little set of houses has their own cul-de-sac and drive-through Starbucks and stuff like that. I think that actually this type of urban design, which became more prevalent in the 1970s and 1980s -- I think there is a relationship between that and the country becoming more conservative under Ronald Reagan.
אני חסיד גדול של ערים. בעיקר אם יש לנו ערים מגוונות וברות קיימא, ויכולות לתמוך באנשים מתרבויות שונות וקבוצות הכנסה שונות. אני חושב שערים תומכות יותר בתקשורת, ואינטראקציה מקרית משיש לכם על בסיס יומי. אבל כמובן לא כל אחד רוצה לגור בעיר, בוודאי לא עיר כמו ניו יורק. אז אנחנו יכולים לחשוב יותר על דברים כמו רשת של רחובות. זו השכונה בה גדלתי במזרח לנסינג, מישיגן. זו קהילה מערב תיכונית מסורתית, מה שאומר שיש רשת אמיתית. יש שכונות אמיתיות ועצים אמיתיים, ורחובות אמיתיים שאפשר ללכת בהם. ומתקשרים הרבה עם השכנים שלכם, אנשים כמוכם, אנשים שאולי אתם לא מכירים. וכתוצאה מזה זו קהילה מאוד סובלנית, ששונה, אני חושב ממשהו כזה, שזו שאומבורג, אילינוי. שם לכל סט של בתים יש רחוב ללא מוצא וסטארבקס ודברים כמו זה. אני חושב שלמעשה סוג זה של תכנון עירוני, שנעשה נפוץ יותר בשנות ה70 וה80, אני חושב שיש קשר בין זה ובין הארץ שנעשית יותר שמרנית, תחת רונאלד רייגן.
But also here is another idea we have -- is an intercollegiate exchange program where you have students going from New York abroad. But frankly there are enough differences within the country now where maybe you can take a bunch of kids from NYU, have them go study for a semester at the University of Arkansas, and vice versa. Do it at the high school level. Literally there are people who might be in school in Arkansas or Tennessee and might never interact in a positive affirmative way with someone from another part of the country, or of another racial group. I think part of the education variable we talked about before is the networking experience you get when you go to college where you do get a mix of people that you might not interact with otherwise.
אבל גם, הנה עוד רעיון שלנו -- תוכנית חלופת סטודנטים כשיש סטודנטים מניו יורק שנוסעים לחו"ל, אבל למען האמת יש מספיק הבדלים בתוך הארץ עכשיו שאולי אפשר לקחת כמה חברה מאוניברסיטת ניו יורק, ולשלוח אותם ללמוד סימסטר באוניברסיטת ארקנסו, ולהפך. ולעשות את זה ברמת בית הספר התיכון. באמת יכול להיות אנשים שנמצאים בבית ספר בארקנסו או טנסי, ולא יתקשרו בצורה חיובית עם מישהו מחלק אחר של הארץ, או מקבוצה אתנית אחרת. אני חושב שחלק מהמשתנים בחינוך שדיברנו עליהם קודם זה הנסיון ביחס גומלין שמקבלים כשהולכים לקולג' כשמתערבבים עם אנשים שאחרת לא הייתם מתקשרים איתם.
But the point is, this is all good news, because when something is predictable, it is what I call designable. You can start thinking about solutions to solving that problem, even if the problem is pernicious and as intractable as racism. If we understand the root causes of the behavior and where it manifests itself and where it doesn't, we can start to design solutions to it. So that's all I have to say. Thank you very much. (Applause)
אבל הנקודה היא, כל זה חדשות טובות. מפני שכשמשהו צפוי, זה מה שאני קורא בר עיצוב. אתם יכולים להתחיל לחשוב על פתרונות לבעיה. אפילו אם הבעיה היא זדונית, ועקשנית כמו גזענות. אם נבין את שורש ההתנהגות ואיפה היא נגלית ואיפה לא, נוכל להתחיל לתכנן פתרונות, אז זה כל מה שיש לי לומר, תודה רבה לכם. (מחיאות כפיים)