Θα ήθελα να μιλήσω για τις εκλογές.
I want to talk about the election.
Για πρώτη φορά στις Ηνωμένες Πολιτείες η συντριπτική πλειοψηφία των λευκών ψηφοφόρων ψήφισε έναν Αφροαμερικανό υποψήφιο για την προεδρία. Στην πράξη ο Μπάρακ Ομπάμα τα κατάφερε εξαιρετικά. Κέρδισε 375 ψήφους στο Εκλεκτορικό Κολέγιο και περίπου 70 εκατομμύρια ψήφους από τους πολίτες, περισσότερες από κάθε άλλον υποψήφιο κάθε φυλής, κάθε κόμματος στην ιστορία. Αν συγκρίνουμε τι κατάφερε ο Ομπάμα σε σχέση με τον Τζον Κέρι τέσσερα χρόνια νωρίτερα, κάτι που χαίρονται να βλέπουν οι Δημοκρατικοί, όπου σχεδόν κάθε πολιτεία γίνεται πιο μπλε άρα και πιο Δημοκρατική, ακόμη και οι Πολιτείες τις οποίες έχασε ο Ομπάμα προς τα δυτικά, αυτές έγιναν ακόμη πιο μπλε. Στα νότια, στα βορειοανατολικά και σχεδόν παντού, μα με κάποιες εξαιρέσεις.
For the first time in the United States, a predominantly white group of voters voted for an African-American candidate for President. And in fact Barack Obama did quite well. He won 375 electoral votes. And he won about 70 million popular votes more than any other presidential candidate -- of any race, of any party -- in history. If you compare how Obama did against how John Kerry had done four years earlier -- Democrats really like seeing this transition here, where almost every state becomes bluer, becomes more democratic -- even states Obama lost, like out west, those states became more blue. In the south, in the northeast, almost everywhere but with a couple of exceptions here and there.
Μια εξαίρεση είναι η πολιτεία της Μασαχουσέτης.
One exception is in Massachusetts.
Ήταν η πατρίδα του Τζον Κέρι. Ο Ομπάμα δεν μπορούσε να πάει καλύτερα από τον Κέρι εκεί. Στην Αριζόνα, πατρίδα του Τζον Μακέιν, πάλι εκεί ο Ομπάμα δεν κατάφερε πολλά. Αλλά ένα μέρος της χώρας που βρίσκεται περίπου στο κέντρο. Όπως το Αρκάνσας, το Τενεσί, η Οκλαχόμα και η περιοχή της δυτικής Βιρτζίνια. Αν κοιτάξουμε το 1996, ο Μπιλ Κλίντον ήταν ο τελευταίος Δημοκρατικός που εξελέγη εκεί. Πώς τα κατάφερε τότε; Υπάρχουν μεγάλες διαφοροποιήσεις σε αυτό το μέρος της χώρας αυτές των Απαλαχίων όρων, των Όζαρκ, των Υψιπέδων, όπως εγώ το λέω: 20 με 30 πόντους διαφορά στο τι έκανε ο Μπιλ Κλίντον το '96 και τι ο Ομπάμα το 2008 Ναι, ο Μπιλ Κλίντον είναι από το Αρκάνσας, αλλά αυτή είναι μια οφθαλμοφανής διαφορά. Όταν όμως μιλάμε για μέρη της χώρας όπως το Αρκάνσας.
That was John Kerry's home state. No big surprise, Obama couldn't do better than Kerry there. Or in Arizona, which is John McCain's home, Obama didn't have much improvement. But there is also this part of the country, kind of in the middle region here. This kind of Arkansas, Tennessee, Oklahoma, West Virginia region. Now if you look at '96, Bill Clinton -- the last Democrat to actually win -- how he did in '96, you see real big differences in this part of the country right here, the kind of Appalachians, Ozarks, highlands region, as I call it: 20 or 30 point swings from how Bill Clinton did in '96 to how Obama did in 2008. Yes Bill Clinton was from Arkansas, but these are very, very profound differences. So, when we think about parts of the country like Arkansas, you know.
Έχει γραφτεί ένα βιβλίο με τίτλο «Τι πρόβλημα έχει το Κάνσας;» Αλλά το ερώτημα εδώ είναι: τα πήγε σχετικά καλά εκεί ο Ομπάμα; Έχασε με διαφορά αλλά κάθε Δημοκρατικός χάνει εκεί. Όχι με τόσο όσο οι υπόλοιποι. Αλλά τι στο καλό συμβαίνει με το Αρκάνσας; (Γέλια) Όταν σκεφτόμαστε το Αρκάνσας συνήθως τείνουμε να έχουμε άσχημους συνειρμούς. Έρχονται στο νου μας συντηρητικοί χωριάτες με όπλα στα χέρια. Πιστεύουμε ότι τέτοιοι άνθρωποι δεν θα θέλουν να ψηφίσουν κάποιον που είναι κάπως έτσι και ονομάζεται Μπάρακ Ομπάμα. Νομίζουμε ότι οφείλεται στη φυλή. Είναι όμως αυτό δίκαιο; Μήπως στιγματίζουμε τους κατοίκους του Αρκάνσας και αυτό το μέρος της χώρας; Η απάντηση είναι ότι είναι εν μέρει δίκαιο.
There is a book written called, "What's the Matter with Kansas?" But really the question here -- Obama did relatively well in Kansas. He lost badly but every Democrat does. He lost no worse than most people do. But yeah, what's the matter with Arkansas? (Laughter) And when we think of Arkansas we tend to have pretty negative connotations. We think of a bunch of rednecks, quote, unquote, with guns. And we think people like this probably don't want to vote for people who look like this and are named Barack Obama. We think it's a matter of race. And is this fair? Are we kind of stigmatizing people from Arkansas, and this part of the country? And the answer is: it is at least partially fair.
Αυτός ήταν ένας παράγοντας και ο λόγος που το ξέρουμε είναι γιατί ρωτήσαμε αυτούς τους ανθρώπους. Δεν τους ρωτήσαμε πραγματικά αλλά όταν διεξήχθησαν exit polls σε κάθε πολιτεία, σε 37 από τις 50 πολιτείες έγινε η ερώτηση, η οποία ήταν ξεκάθαρη για τη φυλή. Έκαναν αυτή την ερώτηση. Κατά την ψήφο σας στις προεδρικές εκλογές ήταν η φυλή σημαντικός παράγοντας; Ψάχνουμε για ανθρώπους που θα πούνε «Ναι, η φυλή ήταν ένας παράγοντας, και μάλιστα ένας σημαντικός παράγοντας στην απόφαση μου». και οι ψηφοφόροι του Τζον Μακέιν, ως αποτέλεσμα αυτού του παράγοντα, ίσως σε συνδυασμό με άλλους παράγοντες ή χωρίς. Προσπαθούμε να εντοπίσουμε αυτή τη συμπεριφορά στους λευκούς ψηφοφόρους ή σε αυτούς που δεν είναι έγχρωμοι.
We know that race was a factor, and the reason why we know that is because we asked those people. Actually we didn't ask them, but when they conducted exit polls in every state, in 37 states, out of the 50, they asked a question, that was pretty direct, about race. They asked this question. In deciding your vote for President today, was the race of the candidate a factor? We're looking for people that said, "Yes, race was a factor; moreover it was an important factor, in my decision," and people who voted for John McCain as a result of that factor, maybe in combination with other factors, and maybe alone. We're looking for this behavior among white voters or, really, non-black voters.
Βλέπετε μεγάλες διαφορές σε διαφορετικές περιοχές της χώρας σε αυτήν την ερώτηση. Στη Λουιζιάνα, ένας στους πέντε λευκούς ψηφοφόρους είπαν: «Ναι, ένας από τους σημαντικούς λόγους που δεν ψήφισα τον Μπάρακ Ομπάμα είναι επειδή ήταν Αφροαμερικάνος». Εάν αυτοί είχαν ψηφίσει Ομπάμα ή τουλάχιστον οι μισοί, τότε θα είχε κερδίσει τη Λουιζιάνα με ασφάλεια. Κάτι παρόμοιο θα γινόταν με τις πολιτείες που βρίσκονται στην κορυφή της λίστας. Την ίδια ώρα, στην Καλιφόρνια, Νέα Υόρκη θα έλεγαν: «Εμείς είμαστε ανοιχτόμυαλοι» όμως όπως γνωρίζετε πολύ καλά ότι ένα πολύ μικρό ποσοστό αποδέχτηκαν ότι ψήφισαν με βάση τη φυλή. Εδώ τα ίδια σε ένα χάρτη. Μπορείτε να δείτε τη σχέση ανάμεσα στις κοκκινισμένες πολιτείες όπου οι πολίτες είπαν: «Ναι, η φυλή του Ομπάμα ήταν πρόβλημα για μένα». Συγκρίνοντας τον με τον χάρτη του '96 βλέπετε μεγάλη διαφορά. Αυτό φαίνεται να εξηγεί γιατί ο Μπάρακ Ομπάμα έχασε σ' αυτό το μέρος της χώρας.
So you see big differences in different parts of the country on this question. In Louisiana, about one in five white voters said, "Yes, one of the big reasons why I voted against Barack Obama is because he was an African-American." If those people had voted for Obama, even half of them, Obama would have won Louisiana safely. Same is true with, I think, all of these states you see on the top of the list. Meanwhile, California, New York, we can say, "Oh we're enlightened" but you know, certainly a much lower incidence of this admitted, I suppose, manifestation of racially-based voting. Here is the same data on a map. You kind of see the relationship between the redder states of where more people responded and said, "Yes, Barack Obama's race was a problem for me." You see, comparing the map to '96, you see an overlap here. This really seems to explain why Barack Obama did worse in this one part of the country.
Άρα πρέπει να αναρωτηθούμε γιατί. Είναι ο ρατσισμός προβλέψιμος με κάποιον τρόπο; Τι είναι αυτό που το προκαλεί; Είναι κάτι που συμβαίνει μόνο στο Άρκανσας και στο Κεντάκι που δεν μπορούμε να καταλάβουμε; Ή υπάρχουν περισσότεροι συστηματικοί παράγοντες; Ας δούμε λοιπόν κάποιους από αυτούς. Είναι μεταβλητές που οι οικονομολόγοι και πολιτικοί επιστήμονες κοιτούν συνέχεια όπως, το εισόδημα, η θρησκεία και η εκπαίδευση. Ποια από αυτές θεωρείτε ότι οδήγησε στην εμφάνιση του ρατσισμού στο μεγάλο εθνικό «πείραμα» που διεξήχθη την 4η Νοεμβρίου; Υπάρχουν κάποιες από αυτές που έχουν ισχυρές σχέσεις πρόγνωσης, μία από αυτές είναι η εκπαίδευση. Βλέπετε τις πολιτείες με χαμηλό μορφωτικό επίπεδο ανά ενήλικα με κόκκινο Έτσι, παρατηρείτε ότι η περιοχή γύρω από τα Απαλάχια όρη είναι λιγότερο μορφωμένη. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Βλέπετε τη σχέση εδώ με την ψήφο βασισμένη σε ρατσιστικά πρότυπα. Μια ακόμη σημαντική μεταβλητή είναι το είδος της γειτονιάς που ζείτε. Πολιτείες που είναι πιο αγροτικές - ακόμα και κάποια προάστια τους όπως, το Νιου Χάμσαϊρ και το Μέιν, παρουσιάζουν ένα μικρό ποσοστό ρατσιστικής ψηφοφορίας ενάντια στον Μπάρακ Ομπάμα. Οπότε είναι ο συνδυασμός αυτών των δύο, της εκπαίδευσης και των γειτόνων που έχετε με αυτούς θα ασχοληθούμε σε λίγο. Το θέμα με τις πολιτείες όπως, το Άρκανσας και το Τενεσί, είναι ότι έχουν έντονο το αγροτικό στοιχείο και χαμηλό επίπεδο εκπαίδευσης.
So we have to ask why. Is racism predictable in some way? Is there something driving this? Is it just about some weird stuff that goes on in Arkansas that we don't understand, and Kentucky? Or are there more systematic factors at work? And so we can look at a bunch of different variables. These are things that economists and political scientists look at all the time -- things like income, and religion, education. Which of these seem to drive this manifestation of racism in this big national experiment we had on November 4th? And there are a couple of these that have strong predictive relationships, one of which is education, where you see the states with the fewest years of schooling per adult are in red, and you see this part of the country, the kind of Appalachians region, is less educated. It's just a fact. And you see the relationship there with the racially-based voting patterns. The other variable that's important is the type of neighborhood that you live in. States that are more rural -- even to some extent of the states like New Hampshire and Maine -- they exhibit a little bit of this racially-based voting against Barack Obama. So it's the combination of these two things: it's education and the type of neighbors that you have, which we'll talk about more in a moment. And the thing about states like Arkansas and Tennessee is that they're both very rural, and they are educationally impoverished.
Ο ρατσισμός, ναι είναι προβλέψιμος. Με αυτές τις μεταβλητές, μπορεί μαζί και με άλλες, αλλά αυτές φαίνεται να το προβλέπουν. Ας εμβαθύνουμε λίγο περισσότερο τώρα στη Γενική Κοινωνική Έρευνα. Αυτή πραγματοποιείται από το πανεπιστήμιο του Σικάγο κάθε δύο χρόνια. Στην έρευνα κάνουν πολύ ενδιαφέρουσες ερωτήσεις. Το 2000 είχαν κάνει αρκετά σημαντικές ερωτήσεις σχετικά με τις ρατσιστικές συμπεριφορές. Μία από τις ερωτήσεις που έκαναν ήταν: «Υπάρχει κανένας διαφορετικής φυλής που ζει στη γειτονιά σας;» Βλέπουμε ότι τα αποτελέσματα ποικίλουν στους διάφορους τύπους κοινοτήτων. Στις πόλεις, περίπου το 80% των ανθρώπων υποστηρίζουν ότι έχουν κάποιον γείτονα από διαφορετική φυλή ενώ στις αγροτικές κοινότητες είναι μόνο 30%. Αυτό συμβαίνει γιατί εάν ζεις σε ένα αγρόκτημα δεν θα έχεις πολλούς γείτονες. Παρόλα αυτά, δεν υπάρχει έντονη κοινωνικότητα με ανθρώπους διαφορετικούς από εσένα. Αυτό που θα κάνουμε τώρα είναι να πάρουμε τους λευκούς ανθρώπους και να τους χωρίσουμε μεταξύ αυτών που έχουν έγχρωμους γείτονες ή γείτονες κάποιας άλλης φυλής και αυτούς που έχουν μόνο λευκούς. Βλέπουμε ότι σε κάποιες μεταβλητές σχετικά με το πολιτικό κόμμα δεν υπάρχουν μεγάλες διαφορές. Οκτώ χρόνια πριν, κάποιοι ήταν περισσότερο Ρεπουμπλικάνοι. Όμως είτε Δημοκρατικός ή Ρεπουμπλικανός δεν υπάρχει μεγάλη διαφορά με βάση τους γείτονές σου.
So yes, racism is predictable. These things, among maybe other variables, but these things seem to predict it. We're going to drill down a little bit more now, into something called the General Social Survey. This is conducted by the University of Chicago every other year. And they ask a series of really interesting questions. In 2000 they had particularly interesting questions about racial attitudes. One simple question they asked is, "Does anyone of the opposite race live in your neighborhood?" We can see in different types of communities that the results are quite different. In cites, about 80 percent of people have someone whom they consider a neighbor of another race, but in rural communities, only about 30 percent. Probably because if you live on a farm, you might not have a lot of neighbors, period. But nevertheless, you're not having a lot of interaction with people who are unlike you. So what we're going to do now is take the white people in the survey and split them between those who have black neighbors -- or, really, some neighbor of another race -- and people who have only white neighbors. And we see in some variables in terms of political attitudes, not a lot of difference. This was eight years ago, some people were more Republican back then. But you see Democrats versus Republican, not a big difference based on who your neighbors are.
Ακόμη, οι ερωτήσεις σχετικά με τη φυλή π.χ. για τη θετική δράση, που είναι ένα είδος πολιτικής ερώτησης, σχετικά με τη φυλή, και πάλι δεν υπάρχουν μεγάλες διαφορές. Η θετική δράση δεν είναι πολύ δημοφιλής στους λευκούς ψηφοφόρους. Αλλά οι άνθρωποι με έγχρωμους γείτονες ή που ζουν σε μονοφυλετικές γειτονιές δεν αισθάνονται διαφορετικά. Όμως, αν το εξετάσουμε πιο βαθιά και περάσουμε σε προσωπικό επίπεδο ρωτώντας: «Επιθυμείτε να απαγορευθεί με νόμο ο διαφυλετικός γάμος;» Εδώ παρατηρούνται μεγάλες διαφορές. Οι άνθρωποι που δεν έχουν γείτονες διαφορετικής φυλής έχουν διπλάσιες πιθανότητες να εναντιωθούν στον διαφυλετικό γάμο από αυτούς που έχουν. Όλα αυτά εξαρτώνται από το κοντινό περιβάλλον στο οποίο ζείτε. Κάτι ανάλογο ρώτησε η στατιστική υπηρεσία το 1996, «Θα ψηφίζατε κάποιον άριστα καταρτισμένο έγχρωμο για πρόεδρο;» Οι άνθρωποι που δεν είχαν Αφροαμερικανούς γείτονες ήταν πιθανό να απαντήσουν, «Θα ήταν πρόβλημα για μένα».
And even some questions about race -- for example affirmative action, which is kind of a political question, a policy question about race, if you will -- not much difference here. Affirmative action is not very popular frankly, with white voters, period. But people with black neighbors and people with mono-racial neighborhoods feel no differently about it really. But if you probe a bit deeper and get a bit more personal if you will, "Do you favor a law banning interracial marriage?" There is a big difference. People who don't have neighbors of a different race are about twice as likely to oppose interracial marriage as people who do. Just based on who lives in your immediate neighborhood around you. And likewise they asked, not in 2000, but in the same survey in 1996, "Would you not vote for a qualified black president?" You see people without neighbors who are African-American who were much more likely to say, "That would give me a problem."
Οπότε δεν είναι μεταξύ αστικού και αγροτικού τρόπου ζωής, αλλά με ποιον μένεις. Ο ρατσισμός είναι προβλέψιμος. Και μπορεί να προβλεφθεί από την αλληλεπίδραση ή την έλλειψη επαφής με ανθρώπους διαφορετικών φυλών. Έτσι, αν θέλετε να τον αντιμετωπίσετε, ο στόχος είναι να διευκολύνετε την επικοινωνία με αλλόφυλους. Νομίζω ότι έχω κάποιες προφανείς ιδέες για το πώς θα το πετύχετε αυτό.
So it's really not even about urban versus rural. It's about who you live with. Racism is predictable. And it's predicted by interaction or lack thereof with people unlike you, people of other races. So if you want to address it, the goal is to facilitate interaction with people of other races. I have a couple of very obvious, I suppose, ideas for maybe how to do that.
Αγαπώ τις μεγάλες πόλεις. Ειδικά αυτές που έχουν ποικιλομορφία και βιωσιμότητα και μπορούν να υποστηρίξουν ανθρώπους διαφορετικών εθνοτήτων και εισοδημάτων. Πιστεύω ότι οι πόλεις διευκολύνουν το είδος της δικτύωσης, της χαλαρής επικοινωνίας σε καθημερινή βάση. Όμως δε θέλουν όλοι να ζήσουν σε μεγάλες πόλεις, όπως τη Νέα Υόρκη. Έτσι μπορούμε να σκεφτούμε οδικά δίκτυα. Αυτή είναι η γειτονιά που μεγάλωσα στο Μίσιγκαν. Είναι μια παραδοσιακή Μεσοδυτική κοινότητα όπου υπάρχει πραγματικό δίκτυο. Υπάρχουν πραγματικές γειτονιές και δρόμοι για να περπατήσεις. Μπορείς να έρθεις σε επαφή με πολλούς γείτονες, ανθρώπους που συμπαθείς που μπορεί να μην ξέρεις. Ως αποτέλεσμα, έχουμε μια ανεκτική κοινότητα. που είναι διαφορετικό από κάτι σαν αυτό, όπως στο Σάμπουργκ του Ιλινόις, όπου κάθε μικρό συγκρότημα κατοικιών έχει τη δική του αδιέξοδο και Starbucks με drive-through, και καταστήματα όπως αυτά. Νομίζω ότι ο συγκεκριμένος τύπος αστικής δόμησης, που κυριάρχησε τη δεκαετία '70 - '80 νομίζω πως αυτό σχετίζεται με την εξέλιξη της χώρας να γίνεται πιο συντηρητική υπό τον Ρόναλντ Ρέιγκαν.
I'm a big fan of cities. Especially if we have cites that are diverse and sustainable, and can support people of different ethnicities and different income groups. I think cities facilitate more of the kind of networking, the kind of casual interaction than you might have on a daily basis. But also not everyone wants to live in a city, certainly not a city like New York. So we can think more about things like street grids. This is the neighborhood where I grew up in East Lansing, Michigan. It's a traditional Midwestern community, which means you have real grid. You have real neighborhoods and real trees, and real streets you can walk on. And you interact a lot with your neighbors -- people you like, people you might not know. And as a result it's a very tolerant community, which is different, I think, than something like this, which is in Schaumburg, Illinois, where every little set of houses has their own cul-de-sac and drive-through Starbucks and stuff like that. I think that actually this type of urban design, which became more prevalent in the 1970s and 1980s -- I think there is a relationship between that and the country becoming more conservative under Ronald Reagan. But also here is another idea we have --
Ας αναφερθούμε τώρα σε ένα άλλο γεγονός. Στο πρόγραμμα ανταλλαγής φοιτητών στο οποίο φοιτητές από τη Νέα Υόρκη πηγαίνουν στο εξωτερικό. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν μεγάλες διαφορές μέσα στη χώρα όπου μπορείς να μεταφέρεις φοιτητές από τη Νέα Υόρκη και να να φοιτήσουν για ένα εξάμηνο στο Άρκανσας, και το αντίστροφο. Γίνεται και σε επίπεδο λυκείου. Υπάρχουν κυριολεκτικά άτομα που ίσως πάνε σχολείο στο Αρκάνσας ή στο Τένεσι και δεν έχουν ποτέ επικοινωνήσει με έναν θετικό τρόπο με κάποιον άλλο από άλλο μέρος της χώρας ή με ομάδα διαφορετικής φυλής. Θεωρώ ότι μέρος της εκπαιδευτικής μεταβλητής που αναφέραμε πριν, είναι η δικτυακή εμπειρία που αποκτάς όταν πηγαίνεις στο κολέγιο, όπου γνωρίζετε ανθρώπους που δεν θα μπορούσατε διαφορετικά.
is an intercollegiate exchange program where you have students going from New York abroad. But frankly there are enough differences within the country now where maybe you can take a bunch of kids from NYU, have them go study for a semester at the University of Arkansas, and vice versa. Do it at the high school level. Literally there are people who might be in school in Arkansas or Tennessee and might never interact in a positive affirmative way with someone from another part of the country, or of another racial group. I think part of the education variable we talked about before is the networking experience you get when you go to college where you do get a mix of people that you might not interact with otherwise. But the point is, this is all good news,
Αυτό είναι καλό γιατί όταν κάτι είναι προβλέψιμο είναι αυτό που ονομάζω προσδιορίσιμο. Μπορείτε να σκεφτείτε λύσεις γι' αυτό το πρόβλημα, ακόμη και αν είναι τόσο επιζήμιο και αδιάλλακτο όπως ο ρατσισμός. Εάν κατανοήσουμε τις αιτίες της συμπεριφοράς, πού εκδηλώνεται και πού όχι, τότε μπορούμε να σχεδιάσουμε λύσεις. Αυτά είχα να πω. Σας ευχαριστώ πολύ. (Χειροκρότημα)
because when something is predictable, it is what I call designable. You can start thinking about solutions to solving that problem, even if the problem is pernicious and as intractable as racism. If we understand the root causes of the behavior and where it manifests itself and where it doesn't, we can start to design solutions to it. So that's all I have to say. Thank you very much. (Applause)