[SHAPE YOUR FUTURE]
[آینده خود را شکل دهید]
In Kenya, buses are commonly known as "matatus." They're everywhere -- and I mean everywhere. And they form a very crucial part of Kenyans' urban life. They're fun, colorfully painted buses with graffiti that depicts what is going on in Kenya and the world at large. They're informal and affordable ways for Kenyans to get around and are used by the vast majority as the main mode of transportation. But they have a couple of flaws. They can be a bit too loud, drive on the wrong side of the road to avoid traffic and can be inaccessible for women, children and people with disabilities.
در کنیا، اتوبوسها معمولاً به عنوان «ماتاتو» شناخته میشوند. آنها همهجا هستند -- همهجا. و یک بخش بسیار مهم از زندگی شهری کنیاییها هستند. آنها اتوبوسهایی جالب و با نقاشیهای رنگارنگ هستند با گرافیتیهایی که نشان میدهند در کنیا چه خبر است و به طور کلی در جهان. آنها روشهایی غیررسمی و بهصرفه برای جابجایی کنیاییها هستند و توسط بخش عمدهای از مردم به عنوان روش اصلی حملونقل استفاده میشوند. اما چند نقص هم دارند. میتوانند کمی پر سر و صدا باشند، خلاف جهت جاده رانندگی کنند تا ترافیک را دور بزنند و میتوانند برای زنان، کودکان و افراد دارای معلولیت غیرقابل دسترس باشند.
Back in the 90s, my family was in the matatu business and ran a popular graffiti matatu called "Gridlock'd." "Gridlock'd" was an American black comedy film starring the popular rapper Tupac Shakur. My uncles loved Tupac, and as a result, I can still sing along to most of his songs.
در دهه ۹۰، خانواده من در کسبوکار ماتاتو بودند و یک ماتاتوی مشهور دارای گرافیتی را به نام «گریدلاکد» را اداره میکردند. «گریدلاکد» یک فیلم کمدی سیاهپوستی آمریکایی بود با بازی خواننده رپ مشهور، توپاک شکور. عموهای من عاشق توپاک بودند و در نتیجه، من هنوز میتوانم همراه با بیشتر آهنگهای او بخوانم.
Seven years ago, I stepped into the family business, and I brought a twist with me -- a feminist perspective. And this is what informs this perspective: women all over the world face sexual harassment while using public transport. In Kenya, 88 percent of women have experienced harassment while using public transportation. Unfortunately, we Kenyans are not alone. In a 2014 study conducted in the US, public transportation was the second-most common place for street harassment. This percentage is even higher in Cairo, Egypt, where a whopping 95 percent of women have experienced harassment while using public transportation. This percentage ranges all over the world, but there's not a single transport system where women do not face this type of harassment.
هفت سال پیش، من وارد کسبوکار خانوادگیمان شدم، و یک چرخش با خودم آوردم -- یک دیدگاه فمینیستی. و این دلیل آگاهی نسبت به این دیدگاه است: زنان در تمام جهان در زمان استفاده از حملونقل عمومی با آزار جنسی مواجه میشوند. در کنیا، ۸۸ درصد از زنان، آزار جنسی را تجربه کردهاند در زمان استفاده از حمل و نقل عمومی. متأسفانه، ما کنیاییها در این زمینه تنها نیستیم. در مطالعهای که در سال ۲۰۱۴ در ایالات متحده انجام شد، حمل و نقل عمومی دومین مکان معمول برای آزار و اذیت خیابانی بود. این نسبت در قاهره مصر حتی بیشتر است، جایی که رقم بالای ۹۵ درصدی از زنان، آزار و اذیت را تجربه کردهاند در حالی که از حملونقل عمومی استفاده میکردند. این درصدها در تمام جهان وجود دارند، اما حتی یک سیستم حملونقل عمومی نیست که زنان در آن با این نوع از آزار و اذیت مواجه نشوند.
This leads to a massive financial loss for women, more commute time as they try to avoid dangerous routes, and eventually, they drop out of a system that isn't built for them and doesn't cater to their travel needs. So instead of women using affordable and environmentally sustainable public transportation to work, school and social events, they use their hard-earned and saved monies on safer but much more expensive means of transportation that leaves them out of building savings to ensure financial independence.
این موجب ضررهای مالی عظیمی برای زنان و صرف زمان رفتوآمد بیشتر در تلاش برای اجتناب از مسیرهای پرخطر میشود، و در نهایت آنها از سیستمی که برای آنها ساخته نشده، حذف میشوند و به نیازهای سفر آنها پاسخ داده نمیشود. پس به جای این که زنان از حملونقل عمومی بهصرفه و پاک استفاده کنند برای رفتن به کار، مدرسه و رویدادهای اجتماعی، آنها از پولهای به سختی بدستآمده و پسانداز خود استفاده میکنند برای روشهای حملونقل ایمنتر اما گرانتر که در نهایت از پسانداز کردن و اطمینان از استقلال مالی آنها جلوگیری میکند.
I cringe when newspaper headlines read, "Let's get rid of matatus," because millions of commuters would be stranded and thousands of youths unemployed. They say, "The system doesn't work. Let's get rid of it." But I say no. We have a lot to work with, and we need to put in the work. For the past seven years, we've worked with over 1,000+ public transport operators, 2,000 transport stakeholders and over 150 women professionals in the industry. The interventions that have yielded great impact are driven by research findings and working with public transport organizations to change the existing systems.
دلم میگیرد وقتی سرخط روزنامهها میگویند «بیایید از شر ماتاتوها خلاص شویم»، چون میلیونها مسافر گرفتار و هزاران جوان بیکار خواهند شد. میگویند: «این سیستم کار نمیکند، پس بیایید از شر آن خلاص شویم». اما من میگویم نه. کارهای زیادی برای انجام داریم و باید دست به کار شویم. در طول هفت سال گذشته، ما با بیش از هزار نفر از کارکنان حملونقل عمومی، دو هزار نفر از ذینفعان بخش حملونقل و بیش از ۱۵۰ متخصص زن در این صنعت کار کردیم. مداخلاتی که اثرگذاری بزرگی داشتهاند، با پشتوانه یافتههای پژوهشی بودهاند و همینطور همکاری با سازمانهای حملونقل عمومی برای تغییر سیستمهای موجود.
One way we are doing this is by offering trainings on how to improve commuter experience. For example, it used to be that buses would unexpectedly change their route either to avoid traffic or the police, and women would find themselves in totally unknown neighborhoods. But now, buses are required to display their route map, fare charts and contact details of how and whom to report any incidences.
یک راه برای انجام آن، ارائهی آموزش در مورد چگونگی بهبود تجربه مسافر است. برای مثال، متداول بود که اتوبوسها به طور غیرمنتظره مسیر خود را تغییر دهند تا از مواجهه با ترافیک یا پلیس اجتناب کنند، و زنان خود را در محلههایی کاملاً ناشناخته مییافتند. اما حالا، اتوبوسها ملزم به نمایش نقشهی مسیر خود، مبالغ کرایه و اطلاعات تماس و چگونگی گزارش دادن وقایع هستند.
We've also been actively recruiting and shining a spotlight on women professionals working in the industry so more women can join. When more women work in the industry, they are in positions to make changes. So we've created a community, and an active network of women professionals working in the Nairobi metropolitan area who meet regularly and attend professional development courses. Women who are joining the industry have a real voice now. We have a stronger network, more and more expertise, and more money is being put into researching gender-based violence that plagues women as they go about their day.
ما همچنین به طور فعالانه در حال استخدام و جلب توجه نسبت به متخصصان زنی هستیم که در این صنعت کار میکنند تا زنان بیشتری بتوانند به آن ملحق شوند. وقتی زنان بیشتری در این صنعت کار کنند، در موقعیتی خواهند بود که تغییر ایجاد کنند. پس ما یک انجمن و یک شبکه فعال ایجاد کردیم از متخصصان زنی که با منطقه شهری نایروبی کار میکنند و آنها به طور منظم با هم دیدار میکنند و دورههای توسعه حرفهای را میگذارنند. زنانی که به این صنعت ملحق میشوند، اکنون یک صدای واقعی دارند. ما شبکهای قویتر داریم، تجربهی بیشتر و بیشتر، و پول بیشتری که صرف تحقیق در مورد خشونت مرتبط با جنیست میشود خشونتهایی که زنان را در زندگی روزمره آزار میدهد.
So instead of getting rid of matatus, let's understand travel habits. Let's train on how to improve commuter experience. Let's change behavior. Let's train on and adopt sexual harassment policies, and let's hire a more diverse workforce. Just like myself and my family, I believe public transportation can be the preferred mode of transport and workplace for millions of Kenyans.
پس به جای خلاص شدن از دست ماتاتوها، بیایید آداب سفر کردن را بیاموزیم. بیایید چگونگی بهبود تجربه مسافر را آموزش دهیم. بیایید رفتارها را تغییر دهیم. بیایید سیاستهای آزار جنسی را آموزش داده و بکار بگیریم، و بیایید نیروهای کار متنوعتری را استخدام کنیم. درست مانند من و خانوادهام، من باور دارم حملونقل عمومی میتواند روش مطلوب حملونقل و محل کار میلیونها کنیایی باشد.