To most of you, this is a device to buy, sell, play games, watch videos. I think it might be a lifeline. I think actually it might be able to save more lives than penicillin.
Voor de meesten van jullie is dit een toestel om te kopen, verkopen, mee te spelen en video's te bekijken. Ik denk dat het een levenslijn zou kunnen zijn. Ik denk dat het zelfs meer levens kan redden dan penicilline.
Texting: I know I say texting and a lot of you think sexting, a lot of you think about the lewd photos that you see -- hopefully not your kids sending to somebody else -- or trying to translate the abbreviations LOL, LMAO, HMU. I can help you with those later. But the parents in the room know that texting is actually the best way to communicate with your kids. It might be the only way to communicate with your kids. (Laughter) The average teenager sends 3,339 text messages a month, unless she's a girl, then it's closer to 4,000. And the secret is she opens every single one. Texting has a 100 percent open rate. Now the parents are really alarmed. It's a 100 percent open rate even if she doesn't respond to you when you ask her when she's coming home for dinner. I promise she read that text. And this isn't some suburban iPhone-using teen phenomenon. Texting actually overindexes for minority and urban youth. I know this because at DoSomething.org, which is the largest organization for teenagers and social change in America, about six months ago we pivoted and started focusing on text messaging. We're now texting out to about 200,000 kids a week about doing our campaigns to make their schools more green or to work on homeless issues and things like that. We're finding it 11 times more powerful than email. We've also found an unintended consequence. We've been getting text messages back like these. "I don't want to go to school today. The boys call me faggot." "I was cutting, my parents found out, and so I stopped. But I just started again an hour ago." Or, "He won't stop raping me. He told me not to tell anyone. It's my dad. Are you there?" That last one's an actual text message that we received. And yeah, we're there. I will not forget the day we got that text message. And so it was that day that we decided we needed to build a crisis text hotline. Because this isn't what we do. We do social change. Kids are just sending us these text messages because texting is so familiar and comfortable to them and there's nowhere else to turn that they're sending them to us. So think about it, a text hotline; it's pretty powerful. It's fast, it's pretty private. No one hears you in a stall, you're just texting quietly. It's real time. We can help millions of teens with counseling and referrals. That's great. But the thing that really makes this awesome is the data. Because I'm not really comfortable just helping that girl with counseling and referrals. I want to prevent this shit from happening. So think about a cop. There's something in New York City. The police did it. It used to be just guess work, police work. And then they started crime mapping. And so they started following and watching petty thefts, summonses, all kinds of things -- charting the future essentially. And they found things like, when you see crystal meth on the street, if you add police presence, you can curb the otherwise inevitable spate of assaults and robberies that would happen. In fact, the year after the NYPD put CompStat in place, the murder rate fell 60 percent. So think about the data from a crisis text line. There is no census on bullying and dating abuse and eating disorders and cutting and rape -- no census. Maybe there's some studies, some longitudinal studies, that cost lots of money and took lots of time. Or maybe there's some anecdotal evidence. Imagine having real time data on every one of those issues. You could inform legislation. You could inform school policy. You could say to a principal, "You're having a problem every Thursday at three o'clock. What's going on in your school?" You could see the immediate impact of legislation or a hateful speech that somebody gives in a school assembly and see what happens as a result. This is really, to me, the power of texting and the power of data. Because while people are talking about data, making it possible for Facebook to mine my friend from the third grade, or Target to know when it's time for me to buy more diapers, or some dude to build a better baseball team, I'm actually really excited about the power of data and the power of texting to help that kid go to school, to help that girl stop cutting in the bathroom and absolutely to help that girl whose father's raping her. Thank you. (Applause)
Sms'en: ik weet, ik zeg 'texting' en velen van jullie denken aan sexting. Velen van jullie denken aan de obscene foto's die - hopelijk niet jullie - kinderen naar een ander sturen of proberen de afkortingen te vertalen: LOL, LMAO, HMU. Ik kan jullie daar later mee helpen. Maar de ouders in de zaal weten dat sms'en eigenlijk de beste manier is om te communiceren met je kinderen. Het is misschien de enige manier om met je kinderen te communiceren. (Gelach) De gemiddelde tiener stuurt 3339 sms'en per maand, tenzij het een meisje is, dan is het eerder 4000. Het geheim is dat ze elk sms'je opendoet. Ze opent elk sms'je! Nu zijn de ouders écht verontrust. Ze opent elk sms'je, zelfs als ze niet antwoordt als je haar vraagt of ze naar huis komt om te eten. Ik zeg je dat ze de boodschap gelezen heeft. Dit is niet zo'n iPhone-gebruikende-voorstadstiener-fenomeen. Sms'en is meer gebruikelijk bij minderheden en stadsjeugd. Ik weet dit omwille van DoSomething.org, de grootste organisatie voor tieners en sociale verandering in Amerika. Ongeveer 6 maanden geleden veranderden we onze invalshoek en begonnen te focussen op sms'en. We sms'en nu naar ongeveer 200.000 kinderen per week over onze campagne om hun school groener te maken of om aan daklozenproblemen en dergelijke te werken. We vinden het 11 keer krachtiger dan e-mail. We ontdekten ook een onbedoeld effect. We kregen sms'en terug zoals deze: "Ik wil niet naar school gaan vandaag. De jongens noemen mij een flikker." "Mijn ouders ontdekten dat ik mij sneed en ik stopte. Maar een uur geleden begon ik opnieuw." Of: "Hij blijft mij verkrachten. Ik mocht het aan niemand vertellen. Het is mijn vader. Ben je daar?" De laatste is een echte sms die we ontvingen. En ja, we zijn er. Ik vergeet nooit de dag dat we die sms ontvingen. Die dag beslisten we dat we een sms-crisislijn moesten opzetten. Omdat dat niet is wat we doen. We doen aan sociale verandering. Kinderen sturen ons de sms'en omdat sms'en zo gewoon en comfortabel is voor hen. Ze kunnen nergens anders terecht zodat ze ze naar ons zenden. Denk er even aan: een sms-crisislijn is behoorlijk krachtig. Het is snel, het is persoonlijk. Niemand hoort je, je sms't in stilte. Het is in real time. We kunnen miljoenen tieners helpen met psychologische begeleiding en verwijzing. Dat is geweldig. Het geweldigste zijn de gegevens. Ik neem er geen genoegen mee het meisje enkel te helpen met psychologische begeleiding en verwijzing. Ik wil voorkomen dat het opnieuw gebeurt. Denk aan een computer. Bijvoorbeeld New York City. Vroeger was het werk van de politie meer giswerk. Toen begonnen ze misdaad in kaart te brengen. Ze begonnen kleine dieven, dagvaardingen en allerlei dingen te volgen en te bewaken -- de toekomst in kaart brengen eigenlijk. Ze ontdekten enkele dingen: als je crystal meth op straat ziet en je zorgt dat er politie aanwezig is, dan kun je de anders onvermijdelijke golf van aanvallen en overvallen indijken. Meer nog: een jaar later zette NYPD Comp Stat op en de moorden daalden met 60 procent. Denk aan de gegevens van een sms-crisislijn. Pesten en misbruik wordt niet opgenomen in de statistieken en eetstoornissen, snijden en verkrachting -- de aantallen worden niet bijgehouden. Misschien zijn er enkele studies, enkele langetermijnstudies, die veel geld en tijd kosten. Misschien is er anekdotisch bewijs. Stel je voor dat je beschikt over real time gegevens over elk van deze onderwerpen. Je zou wetgevers op de hoogte kunnen brengen. Je zou de schooldirectie op de hoogte kunnen brengen. Je zou kunnen zeggen tegen een schooldirecteur: "Je hebt een probleem elke donderdag om drie uur. Wat gebeurt er op jouw school?" Je zou de onmiddellijk impact van de wetgeving zien of een hatelijke speech die iemand op een schoolbijeenkomst geeft en het gevolg ervan. Dit is echt, voor mij, de kracht van sms'en en de kracht van de gegevens. Mensen spreken over gegevens, over Facebook dat het mogelijk maakt om mijn vriendje uit de derde klas terug te vinden, of Target om te weten wanneer het tijd is om meer luiers te kopen, of een of andere kerel die een beter baseball-team wil samenstellen. Ik ben echt opgewonden over de kracht van de gegevens en de kracht van sms'en om kinderen te helpen naar school gaan, om dat meisje te helpen stoppen zichzelf te snijden in de badkamer en om absoluut het meisje te helpen dat door haar vader wordt verkracht. Dank je. (Applaus)