Για τους περισσότερους από εσάς, αυτή είναι απλώς μία συσκευή για να αγοράζετε, να πουλάτε, να παίζετε παιχνίδια, ή να βλέπετε βίντεο. Εγώ νομίζω ότι μπορεί να γίνει μια γραμμή που σώζει ζωές. Βασικά πιστεύω ότι μπορεί να σώσει περισσότερες ζωές και από την πενικιλίνη.
To most of you, this is a device to buy, sell, play games, watch videos. I think it might be a lifeline. I think actually it might be able to save more lives than penicillin.
Η δημιουργία μηνυμάτων μέσω κινητών. Καταλαβαίνω πως αρκετοί σκέφτεστε κάτι άλλο, αρκετοί σκέφτεστε τις άσεμνες φωτογραφίες που βλέπετε-- που ελπίζω να μην στέλνουν τα παιδιά σας σε κάποιον άλλο-- ή την προσπάθεια να μεταφράσετε διάφορες συντομογραφίες LOL, LMAO, HMU. Μπορώ να σας βοηθήσω με αυτά αργότερα. Αλλά οι γονείς που βρίσκονται στην αίθουσα γνωρίζουν ότι η δημιουργία μηνυμάτων μέσω κινητών, είναι ο καλύτερος τρόπος να επικοινωνήσουν με τα παιδιά τους. Πιθανόν να είναι κι ο μόνος τρόπος επικοινωνίας με τα παιδιά σας. (Γέλια) Ο μέσος έφηβος στέλνει 3.339 γραπτά μηνύματα το μήνα εκτός εάν μιλάμε για κορίτσια, οπότε ο αριθμός φτάνει τις 4.000. Και το μυστικό είναι ότι τα διαβάζουν όλα. Τα γραπτά μηνύματα διαβάζονται σε ποσοστό 100%. Τώρα οι γονείς έχουν θορυβηθεί. 100% ποσοστό διαβάσματος, ακόμη κι αν δεν σας απαντήσει όταν ρωτάτε εάν θα επιστρέψει σπίτι για φαγητό. Σίγουρα έχει διαβάσει το μήνυμα. Κι αυτό δεν περιορίζεται στους εφήβους που χρησιμοποιούν i-Phone και ζουν στα προάστια. Το μηνύματα κατατάσσονται ψηλά για την μειονότητα και την αστική νεολαία. Το γνωρίζω επειδή η ιστοσελίδα DoSomething.org, που είναι η μεγαλύτερη οργάνωση για εφήβους και κοινωνική αλλαγή στην Αμερική. Πριν από 6 μήνες, είχαμε διάφορες ιδέες και επικεντρωθήκαμε στα μηνύματα. Αυτή τη στιγμή επικοινωνούμε μέσω μηνυμάτων με 200.000 παιδιά την εβδομάδα, σχετικά με την καμπάνια μας για να κάνουμε τα σχολεία πιο πράσινα ή να ασχοληθούμε με τα προβλήματα των αστέγων και άλλα. Το βρίσκουμε 11 φορές πιο ισχυρό από τα ηλεκτρονικά μηνύματα. Ανακαλύψαμε επίσης μια απροσδόκητη συνέπεια. Λαμβάνουμε μηνύματα όπως αυτά: «Δε θέλω να πάω σήμερα στο σχολείο. Τα αγόρια με αποκαλούν 'αδερφή'» «Αυτοτραυματιζόμουν και το ανακάλυψαν οι γονείς μου, οπότε και το σταμάτησα. Αλλά ξεκίνησα πάλι πριν από μια ώρα.» Ή «Με βιάζει διαρκώς. Μου είπε να μην το πω σε κανέναν. Μιλάω για τον μπαμπά μου. Είναι κανείς εκεί;» Το τελευταίο είναι ένα μήνυμα που πράγματι λάβαμε. Και ναι, ήμασταν εκεί. Ποτέ δεν θα ξεχάσω την ημέρα που λάβαμε εκείνο το μήνυμα. Εκείνη την ημέρα αποφασίσαμε ότι χρειαζόταν να δημιουργήσουμε μια τηλεφωνική γραμμή άμεσης σύνδεσης για περιπτώσεις ανάγκης. Επειδή δεν ασχολούμασταν με αυτό. Ασχολούμαστε με την κοινωνική αλλαγή. Τα παιδιά μας αποστέλλουν αυτά τα γραπτά μηνύματα επειδή τα μηνύματα τους είναι πολύ οικεία και μιας και δεν έχουν πού αλλού να απευθυνθούν τα στέλνουν σ' εμάς. Αλλά σκεφτείτε το, η γραμμή γραπτών μηνυμάτων άμεσης ανάγκης είναι κάτι πολύ δυναμικό, είναι γρήγορο και απολύτως ιδιωτικό. Κανείς δεν σε ακούει, απλά γράφεις αθόρυβα το μήνυμά σου. Και γίνεται σε πραγματικό χρόνο. Μπορούμε να προσφέρουμε βοήθεια σε εκατομμύρια νέους με συμβουλές ή παραπομπές. Κι αυτό είναι υπέροχο. Αλλά, αυτό που το κάνει ιδιαιτέρως εκπληκτικό είναι τα δεδομένα. Γιατί δεν νιώθω ικανοποίηση προσφέροντας βοήθεια σε αυτό το κορίτσι μόνο με συμβουλές και παραπομπές. Θέλω να εμποδίσω το κακό πριν συμβεί. Οπότε σκεφτείτε έναν υπολογιστή. Συμβαίνει κάτι στη Νέα Υόρκη. Η αστυνομία αναλάμβανε αρχικά, κάνοντας υποθέσεις. Και μετά ξεκίνησε τη χαρτογράφηση των εγκλημάτων. Έτσι ξεκίνησαν να ακολουθούν και να παρακολουθούν μικροαπατεώνες, κλητεύσεις, όλων των ειδών -- φτιάχνοντας στην ουσία ένα μελλοντικό διάγραμμα. Και ανακάλυψαν πράγματα όπως, όταν βρίσκεις μεταμφεταμίνη στο δρόμο, εάν συμπεριλάβεις την αστυνομική παρουσία, μπορείς να περιορίσεις την ούτως ή άλλως αναπόφευκτη συρροή από επιθέσεις και ληστείες που θα μπορούσαν να συμβούν. Στην πραγματικότητα, έναν χρόνο αφότου το αστυνομικό τμήμα της Νέας Υόρκης εφάρμοσε το πρόγραμμα CompStat, το ποσοστό των δολοφονιών μειώθηκε κατά 60%. Οπότε σκεφτείτε τη συλλογή δεδομένων από μια γραμμή έκτακτης ανάγκης. Δεν υπάρχει καμία καταγραφή της σχολικής βίας, των κακοποιήσεων, των διατροφικών διαταραχών, των αυτοτραυματισμών και των βιασμών -- καμία καταγραφή. Πιθανόν να έχουν γίνει μελέτες, μακροχρόνιες μελέτες που κοστίζουν ακριβά και χρειάστηκαν πολύ χρόνο. Πιθανόν να υπάρχουν και στοιχεία που δεν έχουν ακόμη εκδοθεί. Φανταστείτε να είχαμε δεδομένα σε πραγματικό χρόνο για καθένα από αυτά τα θέματα. Θα μπορούσατε ν' αναβαθμίσετε τους νόμους. Θα μπορούσατε ν' αναβαθμίσετε την πολιτική του σχολείου. Θα μπορούσατε να πείτε σε έναν διευθυντή, «Κάθε Πέμπτη στις 3 το μεσημέρι, υπάρχει πρόβλημα. Τι συμβαίνει στο σχολείο σας;» Θα μπορούσατε να δείτε την άμεση αντίδραση του Νόμου ή μια φραστική προσβολή σε ένα σχολείο, και να δείτε τι θα συμβεί. Αυτό είναι για μένα, η δύναμη των μηνυμάτων και η δύναμη της συλλογής δεδομένων. Γιατί καθώς οι άνθρωποι μιλούν για δεδομένα, που επιτρέπουν στο facebook να αλιεύει το φίλο μου από την τρίτη δημοτικού, ή στο Target να γνωρίζει πότε θα αγοράσω παιδικές πάνες, ή πότε κάποιος είναι έτοιμος να δημιουργήσει μια καλύτερη ομάδα μπέιζμπολ. Είμαι τόσο ενθουσιασμένη με τη δύναμη των δεδομένων και τη δύναμη των μηνυμάτων για να βοηθήσω εκείνο παιδί να πάει σχολείο, για να βοηθήσω εκείνο το κορίτσι να σταματήσει να αυτοτραυματίζεται στο μπάνιο και φυσικά να βοηθήσω εκείνο το κορίτσι που βιάζεται από τον πατέρα του. Σας ευχαριστώ. (Χειροκρότημα)
Texting: I know I say texting and a lot of you think sexting, a lot of you think about the lewd photos that you see -- hopefully not your kids sending to somebody else -- or trying to translate the abbreviations LOL, LMAO, HMU. I can help you with those later. But the parents in the room know that texting is actually the best way to communicate with your kids. It might be the only way to communicate with your kids. (Laughter) The average teenager sends 3,339 text messages a month, unless she's a girl, then it's closer to 4,000. And the secret is she opens every single one. Texting has a 100 percent open rate. Now the parents are really alarmed. It's a 100 percent open rate even if she doesn't respond to you when you ask her when she's coming home for dinner. I promise she read that text. And this isn't some suburban iPhone-using teen phenomenon. Texting actually overindexes for minority and urban youth. I know this because at DoSomething.org, which is the largest organization for teenagers and social change in America, about six months ago we pivoted and started focusing on text messaging. We're now texting out to about 200,000 kids a week about doing our campaigns to make their schools more green or to work on homeless issues and things like that. We're finding it 11 times more powerful than email. We've also found an unintended consequence. We've been getting text messages back like these. "I don't want to go to school today. The boys call me faggot." "I was cutting, my parents found out, and so I stopped. But I just started again an hour ago." Or, "He won't stop raping me. He told me not to tell anyone. It's my dad. Are you there?" That last one's an actual text message that we received. And yeah, we're there. I will not forget the day we got that text message. And so it was that day that we decided we needed to build a crisis text hotline. Because this isn't what we do. We do social change. Kids are just sending us these text messages because texting is so familiar and comfortable to them and there's nowhere else to turn that they're sending them to us. So think about it, a text hotline; it's pretty powerful. It's fast, it's pretty private. No one hears you in a stall, you're just texting quietly. It's real time. We can help millions of teens with counseling and referrals. That's great. But the thing that really makes this awesome is the data. Because I'm not really comfortable just helping that girl with counseling and referrals. I want to prevent this shit from happening. So think about a cop. There's something in New York City. The police did it. It used to be just guess work, police work. And then they started crime mapping. And so they started following and watching petty thefts, summonses, all kinds of things -- charting the future essentially. And they found things like, when you see crystal meth on the street, if you add police presence, you can curb the otherwise inevitable spate of assaults and robberies that would happen. In fact, the year after the NYPD put CompStat in place, the murder rate fell 60 percent. So think about the data from a crisis text line. There is no census on bullying and dating abuse and eating disorders and cutting and rape -- no census. Maybe there's some studies, some longitudinal studies, that cost lots of money and took lots of time. Or maybe there's some anecdotal evidence. Imagine having real time data on every one of those issues. You could inform legislation. You could inform school policy. You could say to a principal, "You're having a problem every Thursday at three o'clock. What's going on in your school?" You could see the immediate impact of legislation or a hateful speech that somebody gives in a school assembly and see what happens as a result. This is really, to me, the power of texting and the power of data. Because while people are talking about data, making it possible for Facebook to mine my friend from the third grade, or Target to know when it's time for me to buy more diapers, or some dude to build a better baseball team, I'm actually really excited about the power of data and the power of texting to help that kid go to school, to help that girl stop cutting in the bathroom and absolutely to help that girl whose father's raping her. Thank you. (Applause)