Today I want to tell you about a project being carried out by scientists all over the world to paint a neural portrait of the human mind. And the central idea of this work is that the human mind and brain is not a single, general-purpose processor, but a collection of highly specialized components, each solving a different specific problem, and yet collectively making up who we are as human beings and thinkers. To give you a feel for this idea,
Sot do t'ju tregoj rreth projektit i cili po realizohet nga shkenctarët nga e gjithë bota për të pikturuar portretin nervor të mendjes njerëzore. Dhe ideja qëndrore e kësaj pune është se mendja dhe truri njerëzor nuk është procesor i vetëm, me qëllim të përgjithshëm, por përmbledhje e komponentëve shumë të specializuara, ku secila zgjidh nje problem të ndryshëm specifik, dhe prapëseprapë së bashku bëjnë atë që jemi si qenie njerëzore dhe mendimtare. Për t'ju dhënë nje ide mbi këtë,
imagine the following scenario: You walk into your child's day care center. As usual, there's a dozen kids there waiting to get picked up, but this time, the children's faces look weirdly similar, and you can't figure out which child is yours. Do you need new glasses? Are you losing your mind? You run through a quick mental checklist. No, you seem to be thinking clearly, and your vision is perfectly sharp. And everything looks normal except the children's faces. You can see the faces, but they don't look distinctive, and none of them looks familiar, and it's only by spotting an orange hair ribbon that you find your daughter.
imagjinoni skenarin në vijim: Duke ecur qendrës për përkujdesje ditore të fëmijës suaj. Si zakonisht, ka dhjetra fëmijë aty duke pritur për tu marrë, por këtë herë, fytyrat e fëmijëve duken çuditerisht te ngjashëm dhe nuk mund të gjeni cili është fëmija juaj. Ju nevojiten syze te reja? Po humbisni mendjen? Ju kaloni shpejt rreth një liste kontrolluese-mendore. Jo, duket që mendoni qartë, dhe shikimin e keni përkryer të mprehtë. Dhe çdo gjë duket normale përveç fytyrave të fëmijëve. Mund t'i shihni fytyrat, por ato nuk duken të dallueshme dhe asnjë nga ato nuk duket e njohur, dhe vetëm duke vënë re një fjongo ngjyrë portokalli tek flokët, ju gjeni vajzën tuaj.
This sudden loss of the ability to recognize faces actually happens to people. It's called prosopagnosia, and it results from damage to a particular part of the brain. The striking thing about it is that only face recognition is impaired; everything else is just fine.
Kjo humbje e papritur e aftësisë për t'i njohur fytyrat në të vërtetë u ndodh njerëzve. Njihet si prozopagnozë dhe është rezultat i dëmtimit të një pjese të caktuar të trurit. Gjëja e habitshme rreth kësaj është se vetëm njohja e fytyrave është prekur; çdo gjë tjetër është në rregull.
Prosopagnosia is one of many surprisingly specific mental deficits that can happen after brain damage. These syndromes collectively have suggested for a long time that the mind is divvied up into distinct components, but the effort to discover those components has jumped to warp speed with the invention of brain imaging technology, especially MRI. So MRI enables you to see internal anatomy at high resolution, so I'm going to show you in a second a set of MRI cross-sectional images through a familiar object, and we're going to fly through them and you're going to try to figure out what the object is. Here we go.
Prozopagnoza është një nga shumë deficitet mendore specifike të cilat mund të ndodhin pas dëmtimit në tru. Këto sindroma së bashku kanë sugjeruar për një kohë të gjatë se mendja është e ndarë në pjesë të veçanta, por përpjekja për të zbuluar këto pjesë ka bere hapa gjigande me zbulimin e teknologjisë së paraqitjes fotografike të trurit, veçanërisht MRI. MRI u mundëson që të shihni anatominë e brendshme në një rezolucion të lartë, për një moment do t'ju tregoj një set MRI fotosh ndër-grupore, përmes një objekti të njohur, do t'i kalojmë shpejt dhe ju do të mundoheni të kuptoni ç'është objekti. Le të shohim.
It's not that easy. It's an artichoke.
Nuk është aq lehtë. Është një angjinare.
Okay, let's try another one, starting from the bottom and going through the top. Broccoli! It's a head of broccoli. Isn't it beautiful? I love that.
Mirë, le të provojmë një tjetër, duke filluar nga poshtë e duke u ngjitur lart. Brokoli! Është koka e një brokoli. A nuk është i bukur? Mua me pëlqejne.
Okay, here's another one. It's a brain, of course. In fact, it's my brain. We're going through slices through my head like that. That's my nose over on the right, and now we're going over here, right there.
Mirë, ja edhe një tjetër. Është truri, kuptohet. Në fakt, është truri im. Po kalojmë përmes rriskave në kokën time. Kjo është hunda ime djathtas the tani kalojmë këtu, mu këtu.
So this picture's nice, if I do say so myself, but it shows only anatomy. The really cool advance with functional imaging happened when scientists figured out how to make pictures that show not just anatomy but activity, that is, where neurons are firing. So here's how this works. Brains are like muscles. When they get active, they need increased blood flow to supply that activity, and lucky for us, blood flow control to the brain is local, so if a bunch of neurons, say, right there get active and start firing, then blood flow increases just right there. So functional MRI picks up on that blood flow increase, producing a higher MRI response where neural activity goes up.
Kjo foto është e mirë, nëse mund ta them, por, paraqet vetëm anatomine. Përparimi vërtetë i madh i MRI funksional ndodhi kur shkenctarët kuptuan si të bëjnë foto të cilat nuk paraqesin vetëm anatomi, por edhe aktivitet, kjo është, ku po ndizen neuronet. Ja si funksionon. Trutë janë si muskujt. Kur aktivizohen, kanë nevojë për rrjedhje të rritur të gjakut për të furnizuar atë aktivitet dhe për fatin tonë të mirë, kontrolli i rrjedhës së gjakut për trurin është lokal pra nëse një mori neuronesh, le të themi, këtu aktivizohen e fillojnë ndezjen, atëherë rrjedha e gjakut rritet vetëm aty. Pra, MRI funksionale e njeh rritjen e rrjedhës së gjakut, duke prodhuar përgjigje më të lartë MRI aty ku aktiviteti neural rritet.
So to give you a concrete feel for how a functional MRI experiment goes and what you can learn from it and what you can't, let me describe one of the first studies I ever did. We wanted to know if there was a special part of the brain for recognizing faces, and there was already reason to think there might be such a thing based on this phenomenon of prosopagnosia that I described a moment ago, but nobody had ever seen that part of the brain in a normal person, so we set out to look for it. So I was the first subject. I went into the scanner, I lay on my back, I held my head as still as I could while staring at pictures of faces like these and objects like these and faces and objects for hours. So as somebody who has pretty close to the world record of total number of hours spent inside an MRI scanner, I can tell you that one of the skills that's really important for MRI research is bladder control. (Laughter)
Për tu dhënë ide konkrete për atë se si rrjedh eksperimenti i MRI funksionale dhe çfarë mund të mësoni nga kjo dhe çfarë nuk mund, më lejoni të përshkruaj njërin nga studimet e pare që kam bërë. Deshëm të dinim nëse ka pjesë të posaçme të trurit që njeh fytyrat dhe tanimë kishte arsye për të menduar se aty ka një gjë të tillë bazuar në fenomenin e prozopagnozës që përshkrova më parë por, askush nuk kishte parë atë pjesë të trurit tek personi normal, kështu që vendosem të kërkonim atë. Pra, unë isha subjekti i parë. Hyra tek skaneri, e shtrire në shpinë, mbajta kokën sa më qetë që munda duke shikuar fotografi të fytyrave si këto dhe të objekteve si këto dhe të fytyrave dhe objekteve për orë të tëra. Pasi isha aq afër rekordit botëror në numrin e përgjithshëm të orëve të kaluara në MRI skanues, mund t'u them se një nga aftësitë që është vërtetë me rëndësi në kërkimet MRI është kontrollimi i fshikëzës. (Të qeshura)
When I got out of the scanner, I did a quick analysis of the data, looking for any parts of my brain that produced a higher response when I was looking at faces than when I was looking at objects, and here's what I saw. Now this image looks just awful by today's standards, but at the time I thought it was beautiful. What it shows is that region right there, that little blob, it's about the size of an olive and it's on the bottom surface of my brain about an inch straight in from right there. And what that part of my brain is doing is producing a higher MRI response, that is, higher neural activity, when I was looking at faces than when I was looking at objects. So that's pretty cool, but how do we know this isn't a fluke? Well, the easiest way is to just do the experiment again. So I got back in the scanner, I looked at more faces and I looked at more objects and I got a similar blob, and then I did it again and I did it again and again and again, and around about then I decided to believe it was for real. But still, maybe this is something weird about my brain and no one else has one of these things in there, so to find out, we scanned a bunch of other people and found that pretty much everyone has that little face-processing region in a similar neighborhood of the brain.
Pasi dola nga skaneri bëra një analizë të shpejtë të të dhënave, duke kërkuar ndonjë pjesë të trurit tim që prodhoi reagim më të lartë kur po shikoja fytyrat për dallim nga ato kur shikoja objektet dhe ja çfarë pashë. Tani kjo foto duket e tmerrshme me standardet e sotme, por, në atë kohë mendoja se është e bukur. Çfarë shfaq është se rajoni këtu, kjo pikë e vogël, që ka thuajse madhësinë e një ulliri dhe gjendet në pjesën e poshtme të trurit tim rreth 2-3 cm në thellesi aty. Dhe çfarë bën ajo pjesë e trurit tim, prodhon reagim më të lartë MRI, që është aktivitet më i lartë nervor, kur po shikoja fytyrat se sa kur po shikoja objektet. Kjo është mjaft interesante por, si ta dimë që kjo nuk është rastësi? Pra! mënyra më e lehtë është të realizosh eksperimentin përsëri. U ktheva përsëri tek skaneri, dhe kam pare më shumë fytyra dhe më shumë objekte dhe u paraqit pikë e ngjashme, dhe atëherë e bëra përsëri dhe e bëra përsëri dhe përsëri dhe përsëri, dhe vetëm atëherë vendosa të besoj se është e vërtetë. Por, akoma, ndoshta kjo është diç e çuditshme tek truri im dhe askush nuk ka një gjë të tillë aty, kështu që për të kuptuar, skanuam një mori njerëzish te tjerë dhe kuptuam se thuajse shumica ka atë rajon të vogël të procesimit të fytyrave në një zonë te ngjashme të trurit.
So the next question was, what does this thing really do? Is it really specialized just for face recognition? Well, maybe not, right? Maybe it responds not only to faces but to any body part. Maybe it responds to anything human or anything alive or anything round. The only way to be really sure that that region is specialized for face recognition is to rule out all of those hypotheses. So we spent much of the next couple of years scanning subjects while they looked at lots of different kinds of images, and we showed that that part of the brain responds strongly when you look at any images that are faces of any kind, and it responds much less strongly to any image you show that isn't a face, like some of these.
Kështu që, pyetja e radhës ishte, çfarë bën në të vërtetë kjo gjë? Vërtet është e specializuar vetem për njohjen e fytyrave? Pra! Ndoshta jo, ashtu? Ndoshta nuk u përgjigjet vetëm fytyrave por, çdo pjese të trupit. Ndoshta i përgjigjet çdo gjëje njerëzore ose çdo gjëje të gjallë ose çdo gjëje përreth. E vetmja mënyrë për tu siguruar se ai rajon është i specializuar për të njohur fytyrat eshte të përjashtohen të gjitha këto hipoteza. Kështu që shumicën e viteve në vijim i kaluam duke skanuar subjekte kur ata po shikonin lloje të shumta të fotografive të ndryshme dhe vërtetuam se ajo pjesë e trurit përgjigjet fuqishëm kur shikoni fytyra të cilitdo lloj, dhe përgjigjet pak a shumë fuqishëm ndaj seciles fotografi e cila nuk është fytyrë siç janë disa nga këto.
So have we finally nailed the case that this region is necessary for face recognition? No, we haven't. Brain imaging can never tell you if a region is necessary for anything. All you can do with brain imaging is watch regions turn on and off as people think different thoughts. To tell if a part of the brain is necessary for a mental function, you need to mess with it and see what happens, and normally we don't get to do that. But an amazing opportunity came about very recently when a couple of colleagues of mine tested this man who has epilepsy and who is shown here in his hospital bed where he's just had electrodes placed on the surface of his brain to identify the source of his seizures. So it turned out by total chance that two of the electrodes happened to be right on top of his face area. So with the patient's consent, the doctors asked him what happened when they electrically stimulated that part of his brain. Now, the patient doesn't know where those electrodes are, and he's never heard of the face area. So let's watch what happens. It's going to start with a control condition that will say "Sham" nearly invisibly in red in the lower left, when no current is delivered, and you'll hear the neurologist speaking to the patient first. So let's watch.
Pra, përfundimisht a i kemi zhdukur dyshimet se ky rajon është i patjetërsueshëm për njohjen e fytyrave? Jo, nuk e kemi bërë. Fotografimi i trurit asnjëherë s'mund tu tregojë nëse një rajon është i patjetërsueshëm për diçka. E gjitha që mund të bëni me fotografimin e trurit është të shihni si rajonet ndizen dhe shuhen ndësa njerëzit mendojnë mendime të ndryshme. Për të thënë nëse një pjesë e trurit është e patjetërsueshme për një funksion mendor duhet të ngatërroheni me të dhe të shihni çfarë ndodh dhe zakonisht ne nuk mund të bëjmë këtë. Por, na erdhi një mundësi e mrekullueshme, së fundi, kur disa kolegë të mi testuan këtë njeri i cili ka epilepsi i cili këtu është paraqitur në shtratin e tij në spital ku i janë vendosur elektrodat në sipërfaqen e trurit të tij për të identifikuar burimin e krizave të tij. Kështu nga të gjitha gjasat doli se dy nga elektrodat ndodhën të ishin sipër pjesës së fytyrës së tij. Kështu, me miratimin e pacientit, mjekët e pyeten çfarë ndodhi kur ata stimuluan elektrikisht atë pjesë të trurit. Tani, pacienti nuk e di ku janë këto elektroda dhe ai asnjëherë nuk ka dëgjuar për pjesën e fytyrës. Kështu që, le të shohim çfarë ndodh. Do të fillojë me gjendjen e kontrollit që do të thotë "shem" gati padukshëm në të kuqe në pjesën e majtë poshtë kur nuk shpërndahet rrymë dhe do të dëgjoni neurologun duke i folur pacientit. Pra, le të shohim.
(Video) Neurologist: Okay, just look at my face and tell me what happens when I do this. All right?
Neurologu: Mirë, vetëm më shiko në fytyrë dhe më trego çfarë ndodh kur e bëj këtë. Në rregull?
Patient: Okay.
Pacienti: Mirë.
Neurologist: One, two, three.
Neurologu: Një, dy, tre.
Patient: Nothing. Neurologist: Nothing? Okay. I'm going to do it one more time. Look at my face. One, two, three.
Pacienti: Asgjë. Neurologu: Asgjë? Mirë. Do ta bëj edhe një herë. Më shiko në fytyrë. Një, dy, tre.
Patient: You just turned into somebody else. Your face metamorphosed. Your nose got saggy, it went to the left. You almost looked like somebody I'd seen before, but somebody different. That was a trip. (Laughter)
Pacienti: Sapo u shndërrove në një njeri tjetër. Fytyra juaj u transformua. Hunda juaj u rrudh, kaloi në të majtë. Gati dukeshe sikur dikush që kam parë më parë, por dikush ndryshe. Ky ishte një udhëtim. (Të qeshura)
Nancy Kanwisher: So this experiment — (Applause) — this experiment finally nails the case that this region of the brain is not only selectively responsive to faces but causally involved in face perception. So I went through all of these details about the face region to show you what it takes to really establish that a part of the brain is selectively involved in a specific mental process. Next, I'll go through much more quickly some of the other specialized regions of the brain that we and others have found. So to do this, I've spent a lot of time in the scanner over the last month so I can show you these things in my brain.
Pra ky është eksperiment - (Duartrokitje) - ky eksperiment definitiv zhduk dyshimin se ky rajon i trurit jo vetem reagon me përzgjedhje ndaj fytyrave por me shkas eshte përfshirë në perceptimin e fytyrave. Kështu që, kalova përmes të gjitha këtyre detajeve rreth rajonit të fytyrës për t'ju treguar sa kërkohet që vërtet të provohet se një pjesë e trurit në mënyrë të përzgjedhur është e përfshirë në një proces të veçantë. Në vijim, do kaloj shumë më shpejt disa nga rajonet tjera të specializuara të trurit që ne dhe të tjerët kemi gjetur. Për të bërë këtë, kam kaluar shumë kohë në skaner gjatë muajit të fundit për tu treguar këto gjëra në trurin tim.
So let's get started. Here's my right hemisphere. So we're oriented like that. You're looking at my head this way. Imagine taking the skull off and looking at the surface of the brain like that. Okay, now as you can see, the surface of the brain is all folded up. So that's not good. Stuff could be hidden in there. We want to see the whole thing, so let's inflate it so we can see the whole thing. Next, let's find that face area I've been talking about that responds to images like these. To see that, let's turn the brain around and look on the inside surface on the bottom, and there it is, that's my face area. Just to the right of that is another region that is shown in purple that responds when you process color information, and near those regions are other regions that are involved in perceiving places, like right now, I'm seeing this layout of space around me and these regions in green right there are really active. There's another one out on the outside surface again where there's a couple more face regions as well. Also in this vicinity is a region that's selectively involved in processing visual motion, like these moving dots here, and that's in yellow at the bottom of the brain, and near that is a region that responds when you look at images of bodies and body parts like these, and that region is shown in lime green at the bottom of the brain.
Le të fillojmë. Kjo është hemisfera ime e djathtë. Ne jemi orientuar kështu. Ju po shikoni kokën time nga kjo anë. imagjinoni kafkën e hequr dhe shikoni sipërfaqen e trurit! Në këtë mënyrë. Mirë, tani siç mund të shihni, sipërfaqja e trurit është e palosur. Kjo nuk është mirë. Mund të jenë gjëra të fshehura aty. Ne duam të shohim të tërin, le ta shpalosim për ta parë të tërin. Në vijim, le të gjejmë atë zonën e fytyrës për të cilën po flas që reagon ndaj fotografive si këto. Për ta parë, le ta rrotullojmë trurin e të shikojmë në sipërfaqen e brendshme-poshtë, dhe ja ku është, kjo është zona ime e fytyrës Në të djathtë të saj është një rajon tjetër që është paraqitur në vjollcë e cila reagon kur ju përpunoni informacione ngjyrash dhe në afërsi të këtyre rajoneve janë rajonet tjera të cilat janë të përfshira në perceptimin e vendeve si tani, unë shoh këtë hapësirë rreth meje dhe këto rajone në të gjelbër janë aktive. Është një zone tjetër në sipërfaqen e jashtme ku janë edhe disa rajone fytyre, gjithashtu. Gjithashtu në këte fqinjësi është një rajon që është i përfshirë në analizën vizuale te lëvizjeve , si këto pika lëvizëse këtu, dhe kjo është në të verdhë në pjesën e poshtme të trurit dhe në afërsi të saj është një rajon i cili përgjigjet kur shikoni fotografitë e trupave dhe pjesëve të tyre si këto, dhe ky rajon është paraqitur në të gjelbër në pjesën e poshtme të trurit.
Now all these regions I've shown you so far are involved in specific aspects of visual perception. Do we also have specialized brain regions for other senses, like hearing? Yes, we do. So if we turn the brain around a little bit, here's a region in dark blue that we reported just a couple of months ago, and this region responds strongly when you hear sounds with pitch, like these. (Sirens) (Cello music) (Doorbell) In contrast, that same region does not respond strongly when you hear perfectly familiar sounds that don't have a clear pitch, like these. (Chomping) (Drum roll) (Toilet flushing)
Tani, të gjitha këto rajone që ua paraqita deri më tani janë të përfshira në aspekte specifike të perceptimit vizual. A kemi, gjithashtu, rajone të specializuara të trurit për shqisa tjera, si të dëgjuarit? Po, kemi. Nëse e rrotullojmë pak trurin, ja ku është një rajon në blu të errët të cilën e shpallëm disa muaj më parë, dhe ky rajon përgjigjet fort kur dëgjoni zëra me shkallëzime, si këto. (Sirena) (muzikë violinçeli) (zile) Në të kundërtën, i njëjti rajon nuk përgjigjet fuqishëm kur dëgjoni zëra tërësisht të njohur të cilat nuk kanë shkallëzim të qartë, si këto. (Duartrokitje) (Rrahje tupani) (Lëshimi i ujit në tualet)
Okay. Next to the pitch region is another set of regions that are selectively responsive when you hear the sounds of speech.
Mirë. Afër rajonit të shkallëzimit është një set tjetër pjesësh të cilat përgjigjen në mënyrë të përzgjedhur kur dëgjoni zërat e të folurit.
Okay, now let's look at these same regions. In my left hemisphere, there's a similar arrangement — not identical, but similar — and most of the same regions are in here, albeit sometimes different in size.
Le të shikojmë tek këto rajone të njëjta. Në hemisferën time të majtë, është një mbarështim i ngjashëm - jo i njëjtë, por i ngjashëm - dhe shumica e rajoneve të njëjta janë këtu, megjithëse ndonjëherë me madhësi të ndryshme.
Now, everything I've shown you so far are regions that are involved in different aspects of perception, vision and hearing. Do we also have specialized brain regions for really fancy, complicated mental processes? Yes, we do. So here in pink are my language regions. So it's been known for a very long time that that general vicinity of the brain is involved in processing language, but we showed very recently that these pink regions respond extremely selectively. They respond when you understand the meaning of a sentence, but not when you do other complex mental things, like mental arithmetic or holding information in memory or appreciating the complex structure in a piece of music.
Tani, çdo gjë që u kam treguar deri tani janë rajone të cilat janë të përfshira në aspekte të ndryshme të perceptimit, shikimit dhe dëgjimit. A kemi gjithashtu rajone të specializuara të trurit për procese mendore shumë interesante, të komplikuara? Po, kemi. Këtu në rozë janë rajonet e mia të gjuhës. Ka shumë kohë që dihet se kjo fqinjësi e përgjithshme e trurit është e përfshirë në përpunimet e gjuhës, por ne dëshmuam së fundi se këto rajone ngjyrë rozë përgjigjen në mënyrë shumë të përzgjedhur. Ato përgjigjen kur ju kuptoni domethënien e një fjalie, por jo kur ju bëni gjëra komplekse mendore, si aritmetike me mend ose mbajtja e informacioneve në mend ose të vlerësuarit e strukturës komplekse në një pjesë të muzikës.
The most amazing region that's been found yet is this one right here in turquoise. This region responds when you think about what another person is thinking. So that may seem crazy, but actually, we humans do this all the time. You're doing this when you realize that your partner is going to be worried if you don't call home to say you're running late. I'm doing this with that region of my brain right now when I realize that you guys are probably now wondering about all that gray, uncharted territory in the brain, and what's up with that?
Rajoni më mahnitës që është gjetur është ky këtu me ngjyrë të bruztë. Ky rajon përgjigjet kur ju mendoni çfarë është duke menduar personi tjetër. Pra, kjo mund të duket çmenduri, por në të vërtetë, ne njerëzit e bëjmë këtë gjatë gjithë kohës. Ju e bëni këtë kur e kuptoni se partneri juaj do të merakoset nëse ju nuk telefononi në shtëpi për të thene se do të vonoheni. Unë e bëj këtë me këtë pjesë të trurit tim tani kur e kuptoj se ju sipas të gjitha gjasave pyesni veten rreth gjithë asaj ngjyrë hiri, territor i pa eksploruar në tru, dhe çfarë ndodh aty?
Well, I'm wondering about that too, and we're running a bunch of experiments in my lab right now to try to find a number of other possible specializations in the brain for other very specific mental functions. But importantly, I don't think we have specializations in the brain for every important mental function, even mental functions that may be critical for survival. In fact, a few years ago, there was a scientist in my lab who became quite convinced that he'd found a brain region for detecting food, and it responded really strongly in the scanner when people looked at images like this. And further, he found a similar response in more or less the same location in 10 out of 12 subjects. So he was pretty stoked, and he was running around the lab telling everyone that he was going to go on "Oprah" with his big discovery. But then he devised the critical test: He showed subjects images of food like this and compared them to images with very similar color and shape, but that weren't food, like these. And his region responded the same to both sets of images. So it wasn't a food area, it was just a region that liked colors and shapes. So much for "Oprah."
Ja! Po pyes veten edhe unë për atë, dhe jemi duke bërë një mori eksperimentesh në laboratorin tim tani të tentojmë të gjejmë një mori specializimesh te tjera të mundshme në tru për funksione te tjera mendore shumë specifike. Por më me rëndësi, nuk mendoj se kemi zona te specialuara në tru për çdo funksion të rëndësishëm mendor, madje edhe funksione mendore të cilat mund të jenë kritike për mbijetesë Në fakt, ca vite më parë, një shkencëtar në laboratorin tim ishte i bindur se kishte gjetur një rajon në tru për gjetjen e ushqimit, dhe u përgjigj shumë fort në skaner kur njerëzit shikonin foto si këto. Dhe në vazhdim, ai gjeti reagime të ngjashme në pak a shumë të njëjten zone në 10 nga 12 te testuarit. Kështu, arriti deri aty sa po vraponte nëpër laborator duke i thënë secilit se po shkonte tek "Oprah" me zbulimin e tij të madh. Por atëherë shpiku testin kritik: Ai u shfaqi subjekteve foto të ushqimit si këto dhe i krahasoi ato me fotografitë me ngjyrë e formë të ngjashme, por nuk ishin ushqime, si këto. Dhe ky rajon u përgjigj njësoj për të dyja grupet e fotografive. Pra nuk ishte zona e ushqimit, ishte vetëm rajoni i cili pëlqente ngjyrat dhe format. S'kishte me "Oprah".
But then the question, of course, is, how do we process all this other stuff that we don't have specialized brain regions for? Well, I think the answer is that in addition to these highly specialized components that I've been describing, we also have a lot of very general- purpose machinery in our heads that enables us to tackle whatever problem comes along. In fact, we've shown recently that these regions here in white respond whenever you do any difficult mental task at all — well, of the seven that we've tested. So each of the brain regions that I've described to you today is present in approximately the same location in every normal subject. I could take any of you, pop you in the scanner, and find each of those regions in your brain, and it would look a lot like my brain, although the regions would be slightly different in their exact location and in their size.
Por atëherë pyetja, kuptohet, është, si i përpunojmë gjithë këto gjëra te tjera për të cilat nuk kemi rajone të specializuara të trurit? Mendoj se përgjigja është se për dallim nga këto pjesë shumë të specializuara të cilat i përshkrova, ne kemi shumë mekanizma me qëllim të përgjithshëm në kokat tona që na mundëson të trajtojmë çfarëdo problemi që na vjen. Në fakt, kemi dëshmuar së fundi se këto rajone këtu në të bardhë përgjigjen kurdo që ju bëni një veprim të rëndë mendor pra, nga këto shtatë që kemi testuar,. Kështu që çdo rajon i trurit që u përshkrova juve sot gjendet afërsisht në të njëjtin vend tek secili subjekt normal. Mund të marr cilindo nga ju, t'ju fus në skaner e të gjej secilin nga këto rajone në trurin tuaj dhe do të duket shumë i ngjashëm me trurin tim, megjithëse rajonet do të jenë pak më ndyshe në vendin dhe madhësinë e tyre të saktë.
What's important to me about this work is not the particular locations of these brain regions, but the simple fact that we have selective, specific components of mind and brain in the first place. I mean, it could have been otherwise. The brain could have been a single, general-purpose processor, more like a kitchen knife than a Swiss Army knife. Instead, what brain imaging has delivered is this rich and interesting picture of the human mind. So we have this picture of very general-purpose machinery in our heads in addition to this surprising array of very specialized components.
Çfarë është me rëndësi për mua rreth kësaj pune nuk janë pozicionet e veçanta të këtyre rajoneve të trurit, por fakti i thjeshtë se ne pikë së pari kemi pjesë përbërëse specifike të përzgjedhura të mendjes dhe trurit. Dua të them, mund të ishte ndryshe. Truri mund të ishte një procesor i vetëm me qëllim të përgjithshëm, më shumë si thikë kuzhine sesa si thikë xhepi e "Armatës Zvicerane". Në vend të kësaj, çfarë ka sjellë paraqitja fotografike e trurit është kjo foto e pasur e interesante e mendjes njerëzore. Ne kemi në duar tona këtë foto të mekanizmit me qëllim të përgjithshëm përveç këtij zinxhiri befasues të pjesëve përbërëse të specializuara.
It's early days in this enterprise. We've painted only the first brushstrokes in our neural portrait of the human mind. The most fundamental questions remain unanswered. So for example, what does each of these regions do exactly? Why do we need three face areas and three place areas, and what's the division of labor between them? Second, how are all these things connected in the brain? With diffusion imaging, you can trace bundles of neurons that connect to different parts of the brain, and with this method shown here, you can trace the connections of individual neurons in the brain, potentially someday giving us a wiring diagram of the entire human brain. Third, how does all of this very systematic structure get built, both over development in childhood and over the evolution of our species? To address questions like that, scientists are now scanning other species of animals, and they're also scanning human infants.
Janë ditët e para në këtë ndërmarrje. Ne vetëm kemi pikturuar vijat e para me furce në portretin tonë nervor të mendjes njerëzore. Pyetjet më bazike mbeten pa përgjigjur. Kështu për shembull, çfarë bën saktësisht secila nga këto pjesë? Përse kemi nevojë për tri zona të fytyrës dhe tri pjesë të vendit dhe çfarë është ndarja e veprimit mes tyre? E dyta, si janë të lidhura të gjitha këto gjëra në tru? Me pikturimin me përhapje, ju mund të përcillni pako neuronesh të cilat lidhen me pjesët e ndryshme të trurit dhe me këtë metodë të paraqitur këtu, ju mund të përcillni lidhjen e neuroneve individuale në tru, me potencial që një ditë të na japin diagramin e instalimeve elektronike të tërë trurit të njeriut. Së treti, si ndërtohet e gjithë kjo strukturë shumë sistematike, si gjatë zhvillimit në fëmijëri ashtu edhe gjatë evoluimit të llojit tonë? Për tu përgjigjur pyetjeve si këto, tani shkencëtarët po skanojnë krijesa të kafshëve te tjera dhe gjithashtu po skanojnë foshnje njerëzore.
Many people justify the high cost of neuroscience research by pointing out that it may help us someday to treat brain disorders like Alzheimer's and autism. That's a hugely important goal, and I'd be thrilled if any of my work contributed to it, but fixing things that are broken in the world is not the only thing that's worth doing. The effort to understand the human mind and brain is worthwhile even if it never led to the treatment of a single disease. What could be more thrilling than to understand the fundamental mechanisms that underlie human experience, to understand, in essence, who we are? This is, I think, the greatest scientific quest of all time.
Shumica e njerëzve arsyetojnë shpenzimet e larta të kërkimeve neurologjike duke theksuar se mund të na ndihmojë një ditë të trajtojmë çrregullimet e trurit si Alzheimer dhe autizmi. Ky është një synim shumë i rëndësishëm dhe unë do të drithërohesha nëse ndonjë nga punët e mia do të ndihmonte për këtë, por rregullimi i gjërave që janë të thella në botë nuk është e vetmja gjë që ja vlen të bëhet. Përpjekja për të kuptuar mendjen dhe trurin njerëzor ia vlen madje edhe nëse asnjëherë nuk shpie në trajtimin qoftë edhe të një sëmundjeje. Çfarë do të ishte më drithëruese se të kuptuarit e mekanizmave bazë të cilat nënvijëzojnë përvojën njerëzore, për të kuptuar, në esencë, kush jemi ne? Ky, mendoj, është kërkimi më i madh shkencor i të gjitha kohëve.
(Applause)
(Duartrokitje)