Well, good afternoon. How many of you took the ALS Ice Bucket Challenge? (Applause) Woo hoo! Well, I have to tell you, from the bottom of our hearts, thank you so very, very much. Do you know to date the ALS Association has raised 125 million dollars? Woo hoo! (Applause)
Dobar dan. Koliko vas je učestvovalo u Ledenom izazovu? (Aplauz) Opa! Moram da vam kažem, iz dubine duše, mnogo, mnogo vam hvala. Da li znate da je do sada ALS udruženje sakupilo 125 miliona dolara? Vuhu! (Aplauz)
It takes me back to the summer of 2011. My family, my kids had all grown up. We were officially empty nesters, and we decided, let's go on a family vacation. Jenn, my daughter, and my son-in-law came down from New York. My youngest, Andrew, he came down from his home in Charlestown where he was working in Boston, and my son Pete, who had played at Boston College, baseball, had played baseball professionally in Europe, and had now come home and was selling group insurance, he also joined us. And one night, I found myself having a beer with Pete, and Pete was looking at me and he just said, "You know, Mom, I don't know, selling group insurance is just not my passion." He said, "I just don't feel I'm living up to my potential. I don't feel this is my mission in life." And he said, "You know, oh by the way, Mom, I have to leave early from vacation because my inter-city league team that I play for made the playoffs, and I have to get back to Boston because I can't let my team down. I'm just not as passionate about my job as I am about baseball."
To me vraća u leto 2011. godine. Moja porodica, sva moja deca su odrasla. Zvanično smo imali prazno porodično gnezdo, i odlučili smo da odemo na porodični odmor. Džen, moja ćerka, i moj zet je došao iz Njujorka. Moj najmlađi zet, Endrju došao je od kuće iz Čarlstauna gde je radio u Bostonu, i moj sin Pit, koji je igrao bejzbol na koledžu u Bostonu, profesionalno je igrao bejzbol u Evropi i tada je došao jer je prodavao grupna osiguranja, i on nam se pridružio. Jedne noći, našla sam se kako pijem pivo sa Pitom, i Pit me je gledao i samo mi rekao: "Znaš mama, ne znam, prodavanje grupnog osiguranja jednostavno nije moja strast." Rekao je: "Ne osećam se kao da ostvarujem svoj pun potencijal. Ne osećam da je ovo moja misija u životu." I rekao je: "Inače, znaš mama, moram da se vratim ranije sa odmora jer je moj tim u međugradskoj ligi za koji sam igrao prošao u plejof, i moram da se vratim nazad u Boston jer ne smem da izdam svoj tim. Ne osećam strast u svom poslu kao što osećam u igranju bejzbola."
So off Pete went, and left the family vacation — break a mother's heart — and he went, and we followed four days later to see the next playoff game. We're at the playoff game, Pete's at the plate, and a fastball's coming in, and it hits him on the wrist. Oh, Pete. His wrist went completely limp, like this. So for the next six months, Pete went back to his home in Southie, kept working that unpassionate job, and was going to doctors to see what was wrong with this wrist that never came back.
Tako je Pit otišao i napustio porodični odmor - slomio majčino srce - i otišao a mi smo pratili naredna četiri dana da vidimo sledeću utakmicu plejofa. Bili smo na plejof utakmici, Pit je bio na mestu udarača, i brza loptica se približavala, i udarila ga je u ručni zglob. O, Pit. Zglob mu je postao potpuno savitljiv, ovako. Narednih 6 meseci, Pit se vratio nazad kući u Sauti, nastavlja da radi taj nezanimljivi posao, i išao je kod lekara da vidi šta se dešava sa tim zglobom koji se nikada nije vratio na svoje mesto.
Six months later, in March, he called my husband and me, and he said, "Oh, Mom and Dad, we have a doctor that found a diagnosis for that wrist. Do you want to come with the doctor's appointment with me?" I said, "Sure, we'll come in." That morning, Pete, John and I all got up, got dressed, got in our cars — three separate cars because we were going to go to work after the doctor's appointment to find out what happened to the wrist. We walked into the neurologist's office, sat down, four doctors walk in, and the head neurologist sits down. And he says, "Well, Pete, we've been looking at all the tests, and I have to tell you, it's not a sprained wrist, it's not a broken wrist, it's not nerve damage in the wrist, it's not an infection, it's not Lyme disease." And there was this deliberate elimination going up, and I was thinking to myself, where is he going with this? Then he put his hands on his knees, he looked right at my 27-year-old kid, and said, "I don't know how to tell a 27-year-old this: Pete, you have ALS." ALS? I had had a friend whose 80-year-old father had ALS. I looked at my husband, he looked at me, and then we looked at the doctor, and we said, "ALS? Okay, what treatment? Let's go. What do we do? Let's go." And he looked at us, and he said, "Mr. and Mrs. Frates, I'm sorry to tell you this, but there's no treatment and there's no cure." We were the worst culprits. We didn't even understand that it had been 75 years since Lou Gehrig and nothing had been done in the progress against ALS.
Šest meseci kasnije, u martu, pozvao je mog muža i mene i rekao: "Mama, tata, našao sam doktora koji je otkrio dijagnozu za taj zglob. Da li biste želeli da idete sa mnom na zakazani sastanak?" Rekla sam: "Naravno, ići ćemo." Tog jutra, Pit, Džon i ja smo ustali, obukli se, seli u svoja kola - tri odvojena automobila jer smo išli na posao nakon sastanka sa doktorom kako bismo otkrili šta se dogodilo sa zglobom. Ušli smo u kancelariju neurologa, seli, četiri doktora je ušetalo, i glavni neurolog je seo. Rekao je: "Pit, posmatrali smo sve testove, i moram da ti kažem, da nije iščašen zglob, nije polomljen zglob, nije oštećenje nerava u zglobu, nije infekcija, nije Lajmova bolest." Dok se nizala ova detaljna eliminacija, razmišljala sam, gde ide sa ovim? Onda je stavio ruke na kolena, pogledao je direktno u mog 27-godišnjeg sina, i rekao: "Ne znam kako da kažem ovo 27-godišnjaku: Pite, imaš ALS." ALS? Imala sam prijateljicu čiji je 80-godišnji otac imao ALS. Pogledala sam muža, on je pogledao mene, a onda smo pogledali doktora i rekli: "ALS? Okej, koji je tretman? Hajde. Šta treba da radimo? Hajde." Pogledao nas je i rekao: "Gospođo i gospodine Frejtis, žao mi je što ovo kažem, ali nema tretmana, jer nema leka." Bili smo najgori osuđenici. Nismo čak ni shvatili da je prošlo 75 godina od Lua Geriga i ništa se nije urađeno u napretku borbe protiv ALS-a.
So we all went home, and Jenn and Dan flew home from Wall Street, Andrew came home from Charlestown, and Pete went to B.C. to pick up his then-girlfriend Julie and brought her home, and six hours later after diagnosis, we're sitting around having a family dinner, and we're having small chat. I don't even remember cooking dinner that night. But then our leader, Pete, set the vision, and talked to us just like we were his new team. He said, "There will be no wallowing, people." He goes, "We're not looking back, we're looking forward. What an amazing opportunity we have to change the world. I'm going to change the face of this unacceptable situation of ALS. We're going to move the needle, and I'm going to get it in front of philanthropists like Bill Gates." And that was it. We were given our directive.
Svi smo se vratili kući, i Džen i Den su odleteli avionom kući sa Vol Strita, Endru je došao kući iz Čarlstauna, a Pit je otišao u Britansku Kolumbiju da pokupi svoju datašnju devojku Džuli i vrati je kući, i šest sati kasnije nakon dijagnoze, sedeli smo za stolom na porodičnoj večeri, i razgovarali. Čak se i ne sećam šta sam kuvala te noći. Onda je naš vođa Pit postavio viziju i govorio nam kao da smo mi njegov tim. Rekao je: "Nema žaljenja, ljudi." Nastavio je: "Ne gledamo nazad, gledamo napred. Kakvu divnu priliku imamo da promenimo svet. Promeniću izgled ove neprihvatljive situacije ALS-a. Pokrenućemo stvari i dospeću ispred filantropa poput Bil Gejtsa." I to je bilo to. Dobili smo uputstva.
So in the days and months that followed, within a week, we had our brothers and sisters and our family come to us, that they were already creating Team Frate Train. Uncle Dave, he was the webmaster; Uncle Artie, he was the accountant; Auntie Dana, she was the graphic artist; and my youngest son, Andrew, quit his job, left his apartment in Charlestown and says, "I'm going to take care of Pete and be his caregiver." Then all those people, classmates, teammates, coworkers that Pete had inspired throughout his whole life, the circles of Pete all started intersecting with one another, and made Team Frate Train.
U narednim danima i mesecima, u nedelju dana imali smo braću i sestre i našu porodicu kod nas u domu, tako da su uveliko stvarali Tim Frejti. Ujak Dejv je bio internet profesionalac, ujak Arti je bio knjigovođa; ujna Dejna je bila grafički umetnik; a moj najmlađi sin, Endru, nakon što je napustio posao i svoj stan u Čarlstaunu rekao je: "Ja ću se brinuti o Pitu i biti njegov negovatelj." Potom su svi ti ljudi, drugari iz škole i saigrači, kolege koje je Pit inspirisao tokom čitavog svog života, Pitovi krugovi su počeli da se ukrštaju jedan sa drugim, i načinili su Tim Frejti.
Six months after diagnosis, Pete was given an award at a research summit for advocacy. He got up and gave a very eloquent speech, and at the end of the speech, there was a panel, and on the panel were these pharmaceutical executives and biochemists and clinicians and I'm sitting there and I'm listening to them and most of the content went straight over my head. I avoided every science class I ever could. But I was watching these people, and I was listening to them, and they were saying, "I, I do this, I do that," and there was a real unfamiliarity between them. So at the end of their talk, the panel, they had questions and answers, and boom, my hand went right up, and I get the microphone, and I look at them and I say, "Thank you. Thank you so much for working in ALS. It means so very much to us." I said, "But I do have to tell you that I'm watching your body language and I'm listening to what you're saying. It just doesn't seem like there's a whole lot of collaboration going on here. And not only that, where's the flip chart with the action items and the follow-up and the accountability? What are you going to do after you leave this room?"
Šest meseci nakon dijagnoze Pit je dobio nagradu za zalaganje na istraživačkom skupu. Ustao je i održao veoma elokventan govor, i na kraju govora održana je panel diskusija i na panelu su bili farmacetuski rukovodioci, biohemičari i kliničari i sedim tamo i slušam ih i najviše tog sadržaja mi je bilo preko glave. Izbegavala sam svaki čas biologije koji sam ikada mogla. Posmatrala sam te ljude i slušala sam ih, i govorili su: "Ja, ja radim ovo, ja radim ono," i postojala je istinska nepovezanost među njima. Na kraju njihovog razgovora imali su pitanja i odgovore i bum, moja ruka se podigla, i uzela sam mikrofon, pogledala sam ih i rekla: "Hvala vam. Mnogo vam hvala što radite na ALS-u. Veoma nam znači to." Rekla sam: "Ali moram da vam kažem da posmatram vaš govor tela i slušam šta govorite. Nekako mi se ne čini da se ovde ne dešava baš puno saradnje. I ne samo to, gde je papir sa akcionim stavkama, pratećim koracima i odgovornostima? Šta ćete da uradite kada napustite ovu prostoriju?
And then I turned around and there was about 200 pairs of eyes just staring at me. And it was that point that I realized that I had talked about the elephant in the room. Thus my mission had begun. So over the next couple of years, Pete — we've had our highs and our lows. Pete was put on a compassionate use drug. It was hope in a bottle for the whole ALS community. It was in a phase III trial. Then six months later, the data comes back: no efficacy. We were supposed to have therapies overseas, and the rug was pulled out from under us. So for the next two years, we just watched my son be taken away from me, little by little every day. Two and a half years ago, Pete was hitting home runs at baseball fields. Today, Pete's completely paralyzed. He can't hold his head up any longer. He's confined to a motorized wheelchair. He can no longer swallow or eat. He has a feeding tube. He can't speak. He talks with eye gaze technology and a speech generating device, and we're watching his lungs, because his diaphragm eventually is going to give out and then the decision will be made to put him on a ventilator or not. ALS robs the human of all their physical parts, but the brain stays intact.
Potom sam se okrenula i bilo je oko 200 pari očiju uprtih u mene. To je bila tačka gde sam shvatila da sam govorila o problemu o kom se ćutalo. Tu je moja misija započela. Tokom nekoliko godina, imali smo uspone i padove sa Pitom. Pit je stavljen na samilosno korišćenje lekova. To je bila nada za čitavu ALS zajednicu. Bio je pokušaj faze 3. Šest meseci kasnije, podaci su se vratili: bez efekta. Trebalo je da imamo terapije preko okeana, i tlo pod nogama nam se izmicalo. Naredne 2 godine, posmatrali smo kako nam oduzimaju sina, malo po malo svakog dana. Pre dve ipo godine, Pit je postizao uspehe na bejzbol terenima. Danas je Pit totalno paralizovan. Ne može više da drži glavu uspravljeno. Osuđen je na motorna kolica. Ne može više da guta i jede. Ima cev za hranjenje. Ne može da govori. Govori pomoću tehnologije pokretanja očiju i sprave za stvaranje govora, i posmatramo njegova pluća jer će mu dijafragma verovatno otkazati i biće odlučeno da li će ga staviti na ventilator ili ne. ALS zarobljuje čoveka u svim fizičkim delovima, ali mozak ostaje netaknut.
So July 4th, 2014, 75th year of Lou Gehrig's inspirational speech comes, and Pete is asked by MLB.com to write an article in the Bleacher Report. And it was very significant, because he wrote it using his eye gaze technology.
Dakle, 4. jula 2014. godine, desio se inspirativni govor 75-godišnjeg Lua Geriga, i uredništvo sajta MLB.com je pitalo Pita da napiše članak u Bličer Riportu. I bio je veoma značajan, jer ga je napisao koristeći tehnologiju pomeranja očiju.
Twenty days later, the ice started to fall. On July 27th, Pete's roommate in New York City, wearing a Quinn For The Win shirt, signifying Pat Quinn, another ALS patient known in New York, and B.C. shorts said, "I'm taking the ALS Ice Bucket Challenge," picked up the ice, put it over his head. "And I'm nominating ..." And he sent it up to Boston. And that was on July 27th. Over the next couple of days, our news feed was full of family and friends. If you haven't gone back, the nice thing about Facebook is that you have the dates, you can go back. You've got to see Uncle Artie's human Bloody Mary. I'm telling you, it's one of the best ones, and that was probably in day two. By about day four, Uncle Dave, the webmaster, he isn't on Facebook, and I get a text from him, and it says, "Nancy, what the hell is going on?" Uncle Dave gets a hit every time Pete's website is gone onto, and his phone was blowing up. So we all sat down and we realized, money is coming in — how amazing.
Dvadeset dana kasnije, led je počeo da pada. 27. jula, Pitov cimer iz Njujorka, noseći majicu sa natpisom "Kvin do pobede", označavajući Peta Kvina, drugog ALS pacijenta iz Njujorka, i B.C. šorc rekao je: "Prihvatam ovaj ALS izazov" podigao led i prelio ga preko glave. "I nominujem...", i to poslao u Boston. To je bilo 27. jula. Tokom nekoliko narednih dana, naša naslovna stranica je bila puna porodice i prijatelja. Ako se niste vratili unazad, dobra stvar oko Fejsbuka je da imate datume i možete da se vratite unazad. Morate da vidite ujka Artijev ljudski Bladi meri. Uveravam vas, to je jedan od najboljih, i verovatno je snimljen drugog dana. Oko četvrtog dana, ujka Dejv, veb profesionalac on nije na Fejsbuku, dobila sam poruku od njega u kojoj piše: "Nensi, šta se zaboga dešava?" Ujka Dejv dobija obaveštenje svaki put kad neko ode na Pitov sajt, a njegov telefon je goreo. Onda smo se svi okupili i shvatili, novac se sliva - sjajno.
So we knew awareness would lead to funding, we just didn't know it would only take a couple of days. So we got together, put our best 501(c)(3)s on Pete's website, and off we went. So week one, Boston media. Week two, national media. It was during week two that our neighbor next door opened up our door and threw a pizza across the kitchen floor, saying, "I think you people might need food in there." (Laughter) Week three, celebrities — Entertainment Tonight, Access Hollywood. Week four, global — BBC, Irish Radio. Did anyone see "Lost In Translation"? My husband did Japanese television. It was interesting. (Laughter) And those videos, the popular ones. Paul Bissonnette's glacier video, incredible. How about the redemption nuns of Dublin? Who's seen that one? It's absolutely fantastic. J.T., Justin Timberlake. That's when we knew, that was a real A-list celebrity. I go back on my texts, and I can see "JT! JT!" My sister texting me. Angela Merkel, the chancellor of Germany. Incredible. And the ALS patients, you know what their favorite ones are, and their families'? All of them. Because this misunderstood and underfunded "rare" disease, they just sat and watched people saying it over and over: "ALS, ALS." It was unbelievable.
Znali smo da osvešćenje vodi do finansiranja, samo što nismo znali da se to dogodilo u nekoliko dana. Svi smo se skupili, stavili svoje najbolje formulare na Pitov vebsajt, i tako je krenulo. Prve nedelje, Bostonski mediji. Druge nedelje, nacionalni mediji. Tokom druge nedelje naš komšija vrata do nas je otvorio vrata i bacio picu preko kuhinjskog poda, govoreći: "Mislim da će vam tamo trebati hrane." (Smeh) Treće nedelje, zvezde - Entertejnment Tunajt, Akses Holivud. Četvrte nedelje, globalno - Bi Bi Si, Ajriš Radio. Da li je neko gledao "Izgubljene u prevodu"? Moj muž je gostovao na japanskoj televiziji. Bilo je zanimljivo. (Smeh) Svi ti popularni video klipovi. Ledeni video Pola Bizoneta, neverovatno. Šta kažete na opatice u Dablinu? Ko je video taj? Fenomenalan je. Džej Ti, Džastin Timberlejk. To su oni za koje smo tada znali, to su bile zvezde sa A liste. Kada se vratim u svoje poruke mogu da pronađem "Džej Ti! Džej Ti!" Moja sestra mi šalje. Angela Merkel, nemačka kancelarka. Neverovatno. ALS pacijenti, znate li koji su omiljeni klipovi njima i njihovim porodicama? Svi. Jer su podlegli ovoj neshvaćenoj, potcenjenoj i "retkoj" bolesti, samo su sedeli i gledali ljude kako govore iznova i iznova: "ALS, ALS." Bilo je za ne poverovati.
And those naysayers, let's just talk a couple of stats, shall we? Okay, so the ALS Association, they think by year end, it'll be 160 million dollars. ALS TDI in Cambridge, they raised three million dollars. Well, guess what? They had a clinical trial for a drug that they've been developing. It was on a three-year track for funding. Two months. It's coming out starting in two months. (Applause) And YouTube has reported that over 150 countries have posted Ice Bucket Challenges for ALS. And Facebook, 2.5 million videos, and I had the awesome adventure visiting the Facebook campus last week, and I said to them, "I know what it was like in my house. I can't imagine what it was like around here." All she said was, "Jaw-dropping."
I za sve one koji nisu verovali, hajde da pomenemo nekoliko statistika. ALS udruženje smatra da će do kraja godine skupiti 160 miliona dolara. ALS TDI u Kembridžu, je sakupio 3 miliona dolara. Znate šta? Imali su kliničko isprobavanje za lek koji su razvijali. Bilo je trogodišnje finansiranje. Dva meseca. Izlazi za dva meseca. (Aplauz) Jutjub je izvestio da je preko 150 zemalja postavilo Ledeni izazov za ALS. A Fejsbuk - 2,5 miliona video snimka, a ja sam imala sjajnu avanturu tokom posete kampusa Fejsbuka prošle nedelje, i rekla sam im: "Znam kako je bilo u mojoj kući. Ne mogu da zamislim kako je to izgledalo ovde." Samo je rekla: "Fascinantno".
And my family's favorite video? Bill Gates. Because the night Pete was diagnosed, he told us that he was going to get ALS in front of philanthropists like Bill Gates, and he did it. Goal number one, check. Now on to the treatment and cure. (Applause)
Omiljeni video moje porodice? Bil Gejts. Jer u noć kada je Pitu dijagnostikovana bolest, rekao je da će istaći ALS ispred filantropa poput Bila Gejtsa. I uspeo je. Svetski broj jedan, obavljeno. Sada sledi tretman i nega. (Aplauz)
So okay, after all of this ice, we know that it was much more than just pouring buckets of ice water over your head, and I really would like to leave you with a couple of things that I'd like you to remember. The first thing is, every morning when you wake up, you can choose to live your day in positivity. Would any of you blame me if I just was in the fetal position and pulled the covers over my head every day? No, I don't think anybody would blame me, but Pete has inspired us to wake up every morning and be positive and proactive. I actually had to ditch support groups because everybody was in there saying that spraying their lawns with chemicals, that's why they got ALS, and I was like, "I don't think so," but I had to get away from the negativity.
U redu, nakon svog ovog leda, znamo da je tu mnogo više od samog polivanja kofom ledene vode preko glave, i volela bih da vas napustim sa nekoliko stvari koje bih volela da zapamtite. Prva stvar je da svako jutro kada se probudite možete da birate da živite svoj dan pozitivno. Da li bi me iko od vas krivio da sam bila u fetalnoj poziciji i povlačila prekrivač preko glave svakog dana? Ne, ne mislim da bi me iko krivio, ali Pit nas je inspirisao da se probudimo svakog jutra i budemo pozitivni i proaktivni. Morala sam da odbacim grupe podrške jer je svaka bila tu govoreći da je prskanje svojih dvorišta hemikalijama razlog zbog kojeg su dobili ALS, a ja sam im odgovorila: "Ne bih se složila." ali sam morala da pobegnem od negativnosti.
The second thing I want to leave you with is the person at the middle of the challenge has to be willing to have the mental toughness to put themselves out there. Pete still goes to baseball games and he still sits with his teammates in the dugout, and he hangs his gravity feed bag right on the cages. You'll see the kids, they're up there hanging it up. "Pete, is that okay?" "Yup." And then they put it right into his stomach. Because he wants them to see what the reality of this is, and how he's never, ever going to give up.
Druga stvar sa kojom sam želela da vas napustim je da osoba u sred izazova mora da bude voljna da poseduje psihičku snagu da se izmesti odatle. Pit i dalje ide na bejzbol utakmice i još uvek sedi sa svojim saigračima u zemunicama i drži svoju kesu za hranjenje na svojim plućima. Videćete tu decu, tu su. "Pite, jel' ovako u redu?" "Da" I stave mu je na stomak. Jer želi da vide koja je stvarnost ovoga, i kako nikada neće odustati.
And the third thing I want to leave you with: If you ever come across a situation that you see as so unacceptable, I want you to dig down as deep as you can and find your best mother bear and go after it. (Applause) Thank you. (Applause)
I treća stvar sa kojom želim da vas napustim: Ako se ikada nađete u situaciji koju vidite kao neprihvatljivu, želim da kopate unutar sebe što više možete i nađete najbolju stvar i streimte ka tome. (Aplauz) Hvala vam. (Aplauz)
I know that I'm running over, but I've got to leave you with this: the gifts that my son has given me. I have had 29 years of having the honor of being the mother of Pete Frates. Pete Frates has been inspiring and leading his whole life. He's thrown out kindness, and all that kindness has come back to him. He walks the face of the Earth right now and knows why he's here. What a gift.
Znam da prelazim vreme, ali moram da vas ostavim i sa ovime: pokloni koje mi je dao sin. Imala sam priliku da 29 godina budem počastvovana što sam majka Pita Frejtisa. Pit Frejts je inspirisao i bio lider čitavog svog života. Pružio je dobrotu, i sva ta dobrota mu se vratila. Trenutno šeta po Zemlji i zna zašto je ovde. Kakav poklon.
The second thing that my son has given me is he's given me my mission in life. Now I know why I'm here. I'm going to save my son, and if it doesn't happen in time for him, I'm going to work so that no other mother has to go through what I'm going through.
Druga stvar koju mi je sin poklonio je da mi je dao misiju u životu. Sada znam zašto sam ovde. Spasiću svog sina i ako se to ne desi na vreme potrudiću se da nijedna majka ne mora da prolazi kroz ono što sam ja.
And the third thing, and last but not least gift that my son has given me, as an exclamation point to the miraculous month of August 2014: That girlfriend that he went to get on the night of diagnosis is now his wife, and Pete and Julie have given me my granddaughter, Lucy Fitzgerald Frates. Lucy Fitzgerald Frates came two weeks early as the exclamation point on August 31st, 2014.
I treća stvar, poslednji ali ne i beznačajan poklon koji mi je sin dao, kao uzvičnik na fantastičan mesec avgust 2014: devojka sa kojom je izašao te noći kad je dijagnostikovan je sada njegova žena, i Pit i Džuli su mi podarili unuku, Lusi Ficdžerald Frejtis. Lusi Ficdžerald Frejtis je došla na svet dve nedelje ranije kao uzvičnik 31. avugsta 2014. godine,
And so — (Applause) — And so let me leave you with Pete's words of inspiration that he would use to classmates, coworkers and teammates. Be passionate. Be genuine. Be hardworking. And don't forget to be great.
I - (Aplauz) Dozvolite mi da vas napustim sa Pitovim inspirativnim rečima kojima bi se obraćao svojim drugarima iz škole, kolegama i saigračima. Budite strastveni. Budite jedinstveni. Budite vredni. I ne zaboravite da budete sjajni.
Thank you. (Applause)
Hvala vam. (Aplauz)