Τα δέντρα είναι η επιτομή της ακινησίας. Ριζώνουν σ' ένα μέρος για πολλές ανθρώπινες γενιές. Αλλά αν αλλάξουμε οπτική γωνία από τον κορμό στους βλαστούς, τα δέντρα γίνονται πολύ δυναμικές οντότητες, που κινούνται και αναπτύσσονται. Αποφάσισα να μελετήσω αυτή την κίνηση μετατρέποντας τα δέντρα σε καλλιτέχνες. Πολύ απλά, έδεσα ένα πινέλο σ' ένα βλαστό. Περίμενα να φυσήξει και σήκωσα ένα καμβά. Έτσι προέκυψε τέχνη. Ο πίνακας που βλέπετε στα αριστερά σας ζωγραφίστηκε από ένα Δυτικό κόκκινο κέδρο, και αυτός στα δεξιά σας από ένα έλατο. Και έμαθα πως διαφορετικά είδη έχουν διαφορετικές υπογραφές, για παράδειγμα ένας Πικάσο ή ένας Μονέ.
Trees epitomize stasis. Trees are rooted in the ground in one place for many human generations, but if we shift our perspective from the trunk to the twigs, trees become very dynamic entities, moving and growing. And I decided to explore this movement by turning trees into artists. I simply tied the end of a paintbrush onto a twig. I waited for the wind to come up and held up a canvas, and that produced art. The piece of art you see on your left is painted by a western red cedar and that on your right by a Douglas fir, and what I learned was that different species have different signatures, like a Picasso versus a Monet.
Αλλά με ενδιέφερε και η κίνηση των δέντρων και πώς αυτή η τέχνη θα μου επέτρεπε να τη συλλάβω και να την ποσοτικοποιήσω. Για να υπολογίσω την απόσταση που κάλυπτε σ' ένα χρόνο ένα σφενδάμι (που δημιούργησε αυτό τον πίνακα), απλά μέτρησα και πρόσθεσα αυτές τις γραμμές. Τις πολλαπλασίασα με τον αριθμό των βλαστών ανά κλαδί και τον αριθμό των κλαδιών ανά δέντρο και διαίρεσα με τον αριθμό των λεπτών ανά έτος. Έτσι μπόρεσα να υπολογίσω πόσο κινήθηκε ένα δέντρο σ' ένα χρόνο. Μπορείτε να μαντέψετε. Η απάντηση είναι 300.207 χιλιόμετρα, ή επτά φορές ο γύρος του κόσμου. Μεταφέροντας την οπτική μας από ένα κορμό στους πολλούς δυναμικούς βλαστούς, βλέπουμε πως τα δέντρα δεν είναι απλά στατικές οντότητες, αλλά μάλλον εξαιρετικά δυναμικές.
But I was also interested in the movement of trees and how this art might let me capture that and quantify it, so to measure the distance that a single vine maple tree -- which produced this painting -- moved in a single year, I simply measured and summed each of those lines. I multiplied them by the number of twigs per branch and the number of branches per tree and then divided that by the number of minutes per year. And so I was able to calculate how far a single tree moved in a single year. You might have a guess. The answer is actually 186,540 miles, or seven times around the globe. And so simply by shifting our perspective from a single trunk to the many dynamic twigs, we are able to see that trees are not simply static entities, but rather extremely dynamic.
Και άρχισα να σκέφτομαι τρόπους για να χρησιμοποιήσουμε αυτό το μάθημα των δέντρων, να σκεφτούμε άλλες οντότητες που είναι επίσης στατικές και παγιδευμένες, αλλά που ζητούν επίμονα αλλαγή και δυναμισμό. Και μία από αυτές τις οντότητες είναι οι φυλακές μας. Οι φυλακές, φυσικά, είναι οι τόποι όπου οι παραβάτες των νόμων παγιδεύονται, περιορισμένοι πίσω από τα σίδερα. Το σωφρονιστικό μας σύστημα όμως είναι παγιδευμένο επίσης. Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν πάνω από 2.3 εκατομμύρια φυλακισμένους, άνδρες και γυναίκες. Ο αριθμός μεγαλώνει. Στους εκατό φυλακισμένους που απελευθερώνονται, οι 60 επιστρέφουν στη φυλακή. Πόροι για την παιδεία, την εκπαίδευση και την επανένταξή τους μειώνονται. Ο φαύλος κύκλος του εγκλεισμού συνεχίζεται. Αποφάσισα να ερευνήσω μήπως το μάθημα που πήρα από τα δέντρα ως καλλιτέχνες θα μπορούσε να εφαρμοστεί σ'ένα στατικό ίδρυμα όπως οι φυλακές μας. Και πιστεύω πως η απάντηση είναι καταφατική.
And I began to think about ways that we might consider this lesson of trees, to consider other entities that are also static and stuck, but which cry for change and dynamicism, and one of those entities is our prisons. Prisons, of course, are where people who break our laws are stuck, confined behind bars. And our prison system itself is stuck. The United States has over 2.3 million incarcerated men and women. That number is rising. Of the 100 incarcerated people that are released, 60 will return to prison. Funds for education, for training and for rehabilitation are declining, so this despairing cycle of incarceration continues. I decided to ask whether the lesson I had learned from trees as artists could be applied to a static institution such as our prisons, and I think the answer is yes.
Το 2007 ξεκίνησα μία συνεργασία με το Τμήμα Σωφρονισμού της πολιτείας της Ουάσινγκτον, και τέσσερεις φυλακές, ξεκινήσαμε να φέρνουμε επιστήμη και επιστήμονες, προγράμματα φυσικής προστασίας και βιωσιμότητας σε τέσσερεις πολιτειακές φυλακές. Παραδίδουμε επιστημονικές ομιλίες. Και αυτοί οι άνδρες επιλέγουν να παραβρεθούν στις ομιλίες μας αντί να βλέπουν τηλεόραση ή να σηκώνουν βάρη. Νομίζω πως αυτό είναι κίνηση. Συνεργαστήκαμε με την οργάνωση Νέιτσουρ Κονσέρβανσι ώστε έγκλειστοι στο σωφρονιστικό ίδρυμα Στάφορντ Κρικ να φυτέψουν απειλούμενα με εξαφάνιση φυτά των Μεγάλων Πεδιάδων ώστε να αποκαταστήσουμε τα υπολείμματα αυτών των πεδιάδων στην πολιτεία της Ουάσινγκτον. Αυτό, νομίζω, είναι κίνηση. Συνεργαστήκαμε με το Τμήμα Αλιείας και Άγριας Ζωής της πολιτείας της Ουάσινγκτον για να αναθρέψουμε απειλούμενα βατράχια, τον πιτσιλωτό βάτραχο του Όρεγκον, για απελευθέρωση σε προστατευμένες περιοχές. Αυτό, νομίζω, είναι κίνηση.
In the year 2007, I started a partnership with the Washington State Department of Corrections. Working with four prisons, we began bringing science and scientists, sustainability and conservation projects to four state prisons. We give science lectures, and the men here are choosing to come to our science lectures instead of watching television or weightlifting. That, I think, is movement. We partnered with the Nature Conservancy for inmates at Stafford Creek Correctional Center to grow endangered prairie plants for restoration of relic prairie areas in Washington state. That, I think, is movement. We worked with the Washington State Department of Fish and Wildlife to grow endangered frogs -- the Oregon spotted frog -- for later release into protected wetlands. That, I think, is movement.
Και πρόσφατα αρχίσαμε να δουλεύουμε με ανθρώπους που έχουν διαχωριστεί σε αυτό που ονομάζουμε Υπερφυλακές. Έχουν υποπέσει σε βίαια παραπτώματα λόγω βίας απέναντι σε φύλακες ή με άλλους φυλακισμένους. Κρατούνται σε γυμνά κελιά όπως αυτό για 23 ώρες τη μέρα. Όταν συναντούν τις επιτροπές ελέγχου ή επαγγελματίες ψυχικής υγείας, τοποθετούνται σε αμετακίνητους θαλάμους όπως εδώ. Για μία ώρα τη μέρα βρίσκονται σε αυτές τις ζοφερές και βαρετές αυλές εξάσκησης. Και μολονότι δεν μπορούμε να φέρουμε δέντρα και φυτά και βατράχια σε αυτό το περιβάλλον, φέρνουμε εικόνες της φύσης σε αυτές τις αυλές, τις βάζουμε στους τοίχους, ώστε τουλάχιστον να έχουν επαφή με οπτικές εικόνες της φύσης. Αυτός είναι ο κύριος Λόπεζ, που βρίσκεται στην απομόνωση για 18 μήνες. Και προσφέρει πληροφορίες για το είδος εικόνων που πιστεύει πως θα έκαναν αυτόν και τους άλλους έγκλειστους περισσότερο γαλήνιους, πιο ήρεμους, λιγότερο επιρρεπείς στη βία.
And just recently, we've begun to work with those men who are segregated in what we call Supermax facilities. They've incurred violent infractions by becoming violent with guards and with other prisoners. They're kept in bare cells like this for 23 hours a day. When they have meetings with their review boards or mental health professionals, they're placed in immobile booths like this. For one hour a day they're brought to these bleak and bland exercise yards. Although we can't bring trees and prairie plants and frogs into these environments, we are bringing images of nature into these exercise yards, putting them on the walls, so at least they get contact with visual images of nature. This is Mr. Lopez, who has been in solitary confinement for 18 months, and he's providing input on the types of images that he believes would make him and his fellow inmates more serene, more calm, less apt to violence.
Και αυτό που βλέπουμε, νομίζω, είναι πως μικρά, συγκεντρωτικά κινήματα αλλαγής μπορούν ίσως να μετακινήσουν μία οντότητα όπως το σωφρονιστικό μας σύστημα προς μία κατεύθυνση ελπίδας. Γνωρίζουμε πως τα δέντρα είναι στατικές οντότητες όταν κοιτάμε τους κορμούς τους. Αλλά αν τα δέντρα μπορούν να δημιουργήσουν τέχνη, αν μπορούν να κάνουν το γύρο του κόσμου επτά φορές σ' ένα χρόνο, αν οι φυλακισμένοι μπορούν να μεγαλώσουν φυτά και βατράχια, τότε ίσως να υπάρχουν και άλλες στατικές οντότητες που κρατούμε μέσα μας, όπως η θλίψη, οι εξαρτήσεις, ο ρατσισμός, που μπορούν ν' αλλάξουν.
And so what we see, I think, is that small, collective movements of change can perhaps move an entity such as our own prison system in a direction of hope. We know that trees are static entities when we look at their trunks. But if trees can create art, if they can encircle the globe seven times in one year, if prisoners can grow plants and raise frogs, then perhaps there are other static entities that we hold inside ourselves, like grief, like addictions, like racism, that can also change.
Σας ευχαριστώ πολύ.
Thank you very much.
(Χειροκρότημα)
(Applause)