Πολλοί από εσάς πρέπει να έχετε δει την ταινία «Η Διάσωση». Για όσους δεν την έχουν δει, είναι μια ταινία για έναν αστροναύτη που είναι αποκλεισμένος στον Άρη, και τις προσπάθειές του να μείνει ζωντανός μέχρι η Γη να στείλει αποστολή διάσωσης που θα τον φέρει πίσω στη Γη. Ευτυχώς, κάποια στιγμή καταφέρνουν να ξαναεπικοινωνήσουν με τον χαρακτήρα, τον αστροναύτη Γουάτνι, ώστε να μην είναι τόσο μόνος στον Άρη, μέχρι να μπορέσει να διασωθεί. Όσο βλέπετε την ταινία, ή και αν δεν την έχετε δει, όταν σκέφτεστε τον Άρη, πιθανόν να σκέφτεστε πόσο μακρυά και πόσο απόμακρος είναι.
So many of you have probably seen the movie "The Martian." But for those of you who did not, it's a movie about an astronaut who is stranded on Mars, and his efforts to stay alive until the Earth can send a rescue mission to bring him back to Earth. Gladly, they do re-establish communication with the character, astronaut Watney, at some point so that he's not as alone on Mars until he can be rescued. So while you're watching the movie, or even if you haven't, when you think about Mars, you're probably thinking about how far away it is and how distant.
Αυτό που μπορεί να μην σας έχει περάσει από το μυαλό είναι πώς είναι στην πραγματικότητα να δουλεύεις σε έναν άλλο πλανήτη -- να ζεις σε δύο πλανήτες όταν υπάρχουν άνθρωποι στη Γη και ρόβερ ή και άνθρωποι στον Άρη; Σκεφτείτε όταν έχετε φίλους, οικογένεια και συναδέλφους στην Καλιφόρνια, στην ακτή του Ειρηνικού Ωκεανού ή σε άλλα μέρη στον κόσμο. Όταν θέλετε να επικοινωνήσετε μαζί τους, ένα πράγμα που, πιθανόν, σας έρχεται πρώτο στο μυαλό είναι: Τι ώρα να είναι στην Καλιφόρνια; Θα τους ξυπνήσω; Είναι ΟΚ να τηλεφωνήσω; Οπότε ακόμη και αν συνεργάζεστε με συναδέλφους που βρίσκονται στην Ευρώπη, αμέσως σκέφτεστε: Τι χρειάζεται για να συγχρονιστούμε και να επικοινωνήσουμε με άτομα που βρίσκονται μακρυά; Βέβαια, δεν έχουμε ανθρώπους στον Άρη τώρα, αλλά έχουμε ρόβερ. Και αυτή την στιγμή, στον Curiosity, η ώρα είναι 6:10 το πρωί. Οπότε, 6:10 το πρωί στον Άρη. Έχουμε τέσσερα ρόβερ στον Άρη. Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν στείλει τέσσερα ρόβερ στον Άρη από τα μέσα της δεκαετίας του 1990, και εγώ έχω το προνόμιο να έχω δουλέψει σε τρία από αυτά. Οπότε είμαι μηχανολόγος μηχανικός διαστημικών επιχειρήσεων, στο Εργαστήριο Αεριώθησης της NASA στο Λος Άντζελες, στην Καλιφόρνια. Και αυτά τα ρόβερ είναι οι ρομποτικοί απεσταλμένοι μας. Είναι τα μάτια και τα αυτιά μας και βλέπουν τον πλανήτη για εμάς, μέχρι να μπορέσουμε να στείλουμε ανθρώπους. Οπότε μαθαίνουμε πώς να λειτουργούμε σε άλλους πλανήτες μέσω αυτών των ρόβερ. Οπότε πριν στείλουμε ανθρώπους, στέλνουμε ρομπότ. Οπότε ο λόγος που υπάρχει διαφορά ώρας στον Άρη τώρα, από την ώρα που έχουμε εμείς, είναι επειδή η μέρα στον Άρη είναι μεγαλύτερη από την μέρα στη Γη. Η μέρα μας στην Γη διαρκεί 24 ώρες, γιατί τόση ώρα χρειάζεται η Γη για να γυρίσει, για να κάνει μια περιστροφή. Οπότε η μέρα μας διαρκεί 24 ώρες. Ο Άρης χρειάζεται 24 ώρες και περίπου 40 λεπτά για μία περιστροφή. Αυτό σημαίνει ότι η Αρειανή μέρα είναι 40 λεπτά μεγαλύτερη από αυτή στη Γη. Έτσι οι ομάδες ανθρώπων που χειριζόμαστε τα ρόβερ στον Άρη, όπως εδώ, ουσιαστικά μένουμε στη Γη αλλά δουλεύουμε στον Άρη. Οπότε πρέπει να σκεφτόμαστε σαν να είμαστε πραγματικά στον Άρη με το ρόβερ. Η δουλειά μας, η δουλειά αυτής της ομάδας της οποίας είμαι μέλος, είναι να στείλει εντολές στο ρόβερ για να του πει τι να κάνει την επόμενη μέρα. Να του πει να οδηγήσει ή να σκάψει ή οτιδήποτε πρέπει να κάνει. Οπότε όταν αυτό κοιμάται -- και το ρόβερ κοιμάται το βράδυ γιατί χρειάζεται να επαναφορτίσει τις μπαταρίες του και χρειάζεται να αντέξει την κρύα νύχτα στον Άρη. Και έτσι κοιμάται. Οπότε όσο αυτό κοιμάται, εμείς κανονίζουμε το πρόγραμμά του για την επόμενη ημέρα. Οπότε δουλεύω στον Άρη βραδινή βάρδια. (Γέλια) Οπότε για να πάω για δουλειά στη Γη την ίδια ώρα κάθε μέρα στον Άρη -ας πούμε ότι πρέπει να είμαι στην δουλειά στις 5 το πρωί- αυτή η ομάδα πρέπει να είναι στην δουλειά στις 5:00 π.μ. ώρα Άρη κάθε μέρα, τότε πρέπει να πηγαίνουμε στη δουλειά στη Γη 40 λεπτά αργότερα κάθε μέρα, για να είμαστε συγχρονισμένοι με τον Άρη. Αυτό είναι σαν να αλλάζουμε ζώνη ώρας κάθε μέρα. Οπότε αν μια μέρα πάμε στις 8:00, την επόμενη 40 λεπτά αργότερα στις 8:40, την επόμενη 40 λεπτά αργότερα στις 9:20, την επόμενη στις 10:00. Οπότε συνεχίζουμε και προχωράμε 40 λεπτά κάθε μέρα, μέχρι που σύντομα πάμε στην δουλειά στη μέση της νύχτας - στη μέση της Γήινης νύχτας. Οπότε μπορείτε να φανταστείτε πόσο περίπλοκο είναι αυτό. Γι' αυτό έχω και Αρειανό ρολόι. (Γέλια) Τα βαράκια σε αυτό το ρολόι έχουν επεξεργαστεί έτσι ώστε να γυρνά πιο αργά. Σωστά; Και δεν ξεκινήσαμε -- Πήρα αυτό το ρολόι το 2004 όταν στείλαμε τα ρόβερ Spirit και Opportunity. Δεν ξεκινήσαμε σκεπτόμενοι πως θα χρειαζόμασταν Αρειανά ρολόγια. Σωστά; Σκεφτόμασταν ότι, ΟΚ, απλά θα έχουμε την ώρα στους υπολογιστές μας και στις οθόνες της αποστολής μας και πως αυτά θα ήταν αρκετά. Ναι, τελικά όχι και τόσο. Γιατί δεν δουλεύαμε απλά με τις Αρειανές ώρες, κυριολεκτικά ζούσαμε με τις Αρειανές ώρες. Και μονίμως μπερδευόμασταν για το τι ώρα ήταν. Οπότε πραγματικά χρειαζόμασταν κάτι στον καρπό μας να μας λέει: Τι ώρα είναι στην Γη; Τι ώρα είναι στον Άρη; Και δεν ήταν απλά η ώρα στον Άρη που μας μπέρδευε: Χρειαζόμασταν επίσης ένα τρόπο να συζητάμε μεταξύ μας για αυτό. Οπότε ένα "sol" είναι μια Αρειανή μέρα-- ξανά, 24 ώρες και 40 λεπτά. Οπότε όταν μιλάμε για κάτι που συμβαίνει στη Γη, λέμε «σήμερα». Έτσι, για τον Άρη, λέμε «σηsol». (Γέλια) Το «χθες» έγινε «χθεsol» για τον Άρη. Ξανά, δεν αρχίσαμε σκεπτόμενοι, «Λοιπόν, ας εφεύρουμε μια γλώσσα». Ήταν απλά πολύ μπερδεμένο. Θυμάμαι κάποιον να έρχεται και να μου λέει, «Θα ήθελα να κάνουμε αυτή τη δραστηριότητα στο μηχάνημα αύριο, στο ρόβερ». Και εγώ είπα, «Αύριο, αύριο, ή αύριο στον Άρη;» Ξεκινήσαμε να χρησιμοποιούμε αυτή την ορολογία διότι χρειαζόμασταν ένα τρόπο να μιλάμε μεταξύ μας. (Γέλια) Το «αύριο» έγινε «αυsol» ή «solαύριο». Γιατί οι άνθρωποι έχουν διαφορετικές προτιμήσεις στις λέξεις. Μερικοί μπορεί να λέτε «σόδα» και μερικοί «αναψυκτικό». Έτσι έχουμε ανθρώπους που λένε «αυρol» ή «solαύριο». Και κάτι που παρατήρησα όσα χρόνια δούλευα σε αυτές τις αποστολές, ήταν ότι οι άνθρωποι που δουλεύουμε στα ρόβερ λέμε «σηsol». Οι άνθρωποι στις αποστολές εδάφους, που δεν περιφέρονται, λένε «σεsoul». Οπότε μπορούσα να αναγνωρίσω σε ποια αποστολή δουλεύετε από την Αρειανή σας προφορά. (Γέλια) (Χειροκρότημα) Οπότε έχουμε τα ρολόγια και την γλώσσα, και εντοπίζετε ένα κοινό θέμα εδώ, σωστά; Ώστε να μην μπερδευόμαστε. Αλλά μέχρι και το φως της μέρας στη Γη μπορούσε να μας μπερδέψει. Αν σκεφτείτε ότι τώρα, έχετε έρθει στην δουλειά και είναι η μέση της Αρειανής νύχτας και υπάρχει φως που μπαίνει από τα παράθυρα, θα μπερδευτείτε και εσείς. Όπως βλέπετε σε αυτή τη φωτογραφία στο δωμάτιο ελέγχου ότι όλα τα παντζούρια είναι κλειστά. Έτσι, δεν υπάρχει φως να μας αποσπά. Τα παντζούρια κλείσαν σε όλα το κτήριο περίπου μια βδομάδα πριν την προσγείωση και δεν άνοιξαν μέχρι να βγούμε από την Αρειανή ώρα. Αυτό βέβαια ισχύει και για το σπίτι. Έχω γυρίσει σε Αρειανή ώρα τρεις φορές κι ο άντρας μου λέει: «ΟΚ, ετοιμαζόμαστε για την Αρειανή ώρα». Και θα βάλει αλουμινόχαρτο στα παράθυρα και σκούρες κουρτίνες και σκίαστρα γιατί επηρεάζει και τις οικογένειές μας. Και έτσι εγώ ζούσα σε αυτό το σκούρο περιβάλλον, αλλά το ίδιο και αυτός. Και το είχε συνηθίσει. Αλλά μετά θα μου έστελνε παραπονιάρικα emails από την δουλειά. Να έρθω σπίτι; Είσαι ξύπνια; Τι ώρα είναι στον Άρη; Τότε αποφάσισα ότι, ΟΚ, του χρειάζεται ένα Αρειανό ρολόι. (Γέλια) Αλλά φυσικά, είναι 2016, οπότε υπάρχει εφαρμογή για αυτό. (Γέλια) Οπότε τώρα, αντί για τα ρολόγια, μπορούμε να χρησιμοποιούμε και τα τηλέφωνά μας. Αλλά όσο αφορά τις οικογένειές μας, τους επηρέαζε όλους. Όχι απλά εμάς που δουλεύαμε στα ρόβερ αλλά και τις οικογένειές μας, επίσης. Αυτός είναι ο Ντέιβιντ Όου, ένας από τους ρυθμιστές πτήσης, και είναι στην παραλία στο Λος Άντζελες με την οικογένειά του στη 1:00 το πρωί. (Γέλια) Επειδή η προσγείωση έγινε τον Αύγουστο και τα παιδιά του δεν θα πηγαίναν σχολείο μέχρι το Σεπτέμβριο, γύρισαν σε Αρειανή ώρα μαζί του για ένα μήνα. Ξυπνούσαν 40 λεπτά αργότερα κάθε μέρα. Και λειτουργούσαν με το πρόγραμμα της δουλειάς του μπαμπά. Οπότε ζούσαν με Αρειανή ώρα για ένα μήνα και είχαν αυτές τις μεγάλες περιπέτειες όπως να πηγαίνουν για μπόουλινγκ στη μέση της νύχτας ή στην παραλία. Και ένα από τα πράγματα που όλοι ανακαλύψαμε είναι ότι μπορείς να πας όπου θες στο Λος Άντζελες στις 3:00 το πρωί όταν δεν έχει κίνηση.
And, what might not have occurred to you is, what are the logistics really like of working on another planet -- of living on two planets when there are people on the Earth and there are rovers or people on Mars? So think about when you have friends, families and co-workers in California, on the West Coast or in other parts of the world. When you're trying to communicate with them, one of the things you probably first think about is: wait, what time is it in California? Will I wake them up? Is it OK to call? So even if you're interacting with colleagues who are in Europe, you're immediately thinking about: What does it take to coordinate communication when people are far away? So we don't have people on Mars right now, but we do have rovers. And actually right now, on Curiosity, it is 6:10 in the morning. So, 6:10 in the morning on Mars. We have four rovers on Mars. The United States has put four rovers on Mars since the mid-1990s, and I have been privileged enough to work on three of them. So, I am a spacecraft engineer, a spacecraft operations engineer, at NASA's Jet Propulsion Laboratory in Los Angeles, California. And these rovers are our robotic emissaries. So, they are our eyes and our ears, and they see the planet for us until we can send people. So we learn how to operate on other planets through these rovers. So before we send people, we send robots. So the reason there's a time difference on Mars right now, from the time that we're at is because the Martian day is longer than the Earth day. Our Earth day is 24 hours, because that's how long it takes the Earth to rotate, how long it takes to go around once. So our day is 24 hours. It takes Mars 24 hours and approximately 40 minutes to rotate once. So that means that the Martian day is 40 minutes longer than the Earth day. So teams of people who are operating the rovers on Mars, like this one, what we are doing is we are living on Earth, but working on Mars. So we have to think as if we are actually on Mars with the rover. Our job, the job of this team, of which I'm a part of, is to send commands to the rover to tell it what to do the next day. To tell it to drive or drill or tell her whatever she's supposed to do. So while she's sleeping -- and the rover does sleep at night because she needs to recharge her batteries and she needs to weather the cold Martian night. And so she sleeps. So while she sleeps, we work on her program for the next day. So I work the Martian night shift. (Laughter) So in order to come to work on the Earth at the same time every day on Mars -- like, let's say I need to be at work at 5:00 p.m., this team needs to be at work at 5:00 p.m. Mars time every day, then we have to come to work on the Earth 40 minutes later every day, in order to stay in sync with Mars. That's like moving a time zone every day. So one day you come in at 8:00, the next day 40 minutes later at 8:40, the next day 40 minutes later at 9:20, the next day at 10:00. So you keep moving 40 minutes every day, until soon you're coming to work in the middle of the night -- the middle of the Earth night. Right? So you can imagine how confusing that is. Hence, the Mars watch. (Laughter) This weights in this watch have been mechanically adjusted so that it runs more slowly. Right? And we didn't start out -- I got this watch in 2004 when Spirit and Opportunity, the rovers back then. We didn't start out thinking that we were going to need Mars watches. Right? We thought, OK, we'll just have the time on our computers and on the mission control screens, and that would be enough. Yeah, not so much. Because we weren't just working on Mars time, we were actually living on Mars time. And we got just instantaneously confused about what time it was. So you really needed something on your wrist to tell you: What time is it on the Earth? What time is it on Mars? And it wasn't just the time on Mars that was confusing; we also needed to be able to talk to each other about it. So a "sol" is a Martian day -- again, 24 hours and 40 minutes. So when we're talking about something that's happening on the Earth, we will say, today. So, for Mars, we say, "tosol." (Laughter) Yesterday became "yestersol" for Mars. Again, we didn't start out thinking, "Oh, let's invent a language." It was just very confusing. I remember somebody walked up to me and said, "I would like to do this activity on the vehicle tomorrow, on the rover." And I said, "Tomorrow, tomorrow, or Mars, tomorrow?" We started this terminology because we needed a way to talk to each other. (Laughter) Tomorrow became "nextersol" or "solorrow." Because people have different preferences for the words they use. Some of you might say "soda" and some of you might say "pop." So we have people who say "nextersol" or "solorrow." And then something that I noticed after a few years of working on these missions, was that the people who work on the rovers, we say "tosol." The people who work on the landed missions that don't rove around, they say "tosoul." So I could actually tell what mission you worked on from your Martian accent. (Laughter) So we have the watches and the language, and you're detecting a theme here, right? So that we don't get confused. But even the Earth daylight could confuse us. If you think that right now, you've come to work and it's the middle of the Martian night and there's light streaming in from the windows that's going to be confusing as well. So you can see from this image of the control room that all of the blinds are down. So that there's no light to distract us. The blinds went down all over the building about a week before landing, and they didn't go up until we went off Mars time. So this also works for the house, for at home. I've been on Mars time three times, and my husband is like, OK, we're getting ready for Mars time. And so he'll put foil all over the windows and dark curtains and shades because it also affects your families. And so here I was living in kind of this darkened environment, but so was he. And he'd gotten used to it. But then I would get these plaintive emails from him when he was at work. Should I come home? Are you awake? What time is it on Mars? And I decided, OK, so he needs a Mars watch. (Laughter) But of course, it's 2016, so there's an app for that. (Laughter) So now instead of the watches, we can also use our phones. But the impact on families was just across the board; it wasn't just those of us who were working on the rovers but our families as well. This is David Oh, one of our flight directors, and he's at the beach in Los Angeles with his family at 1:00 in the morning. (Laughter) So because we landed in August and his kids didn't have to go back to school until September, they actually went on to Mars time with him for one month. They got up 40 minutes later every day. And they were on dad's work schedule. So they lived on Mars time for a month and had these great adventures, like going bowling in the middle of the night or going to the beach. And one of the things that we all discovered is you can get anywhere in Los Angeles at 3:00 in the morning when there's no traffic.
(Γέλια)
(Laughter)
Οπότε φεύγαμε από την δουλειά και δεν θέλαμε να πάμε σπίτι να ενοχλήσουμε τις οικογένειές μας και πεινούσαμε, οπότε αντί να πάμε κοντά να φάμε κάτι, λέγαμε «Είναι ένα ωραίο 24ωρο ντελικατέσεν στο Λονγκ Μπιτς, και μπορούμε να είμαστε εκεί σε 10 λεπτά!» Και οδηγούσαμε έως εκεί - θύμιζε την δεκαετία του 60, καθόλου κίνηση. Φτάναμε εκεί με το αυτοκίνητο, και οι ιδιοκτήτες έλεγαν «Ποιοι είστε εσείς επιτέλους; Και γιατί είστε στο εστιατόριό μου στις 3:00 το πρωί;» Οπότε κατάλαβαν ότι υπήρχαν αυτά τα γκρούπ από Αρειανούς, που κυκλοφορούν στο Λος Άντζελες στη μέση της νύχτας - στη μέση της Γήινης νύχτας. Και όντως αρχίσαμε να αυτοαποκαλούμαστε Αρειανοί. Όποιοι από εμάς ήταν σε Αρειανή ώρα αυτοαποκαλούνταν Αρειανοί και αποκαλούσαν όλους τους υπόλοιπους Γήινους.
So we would get off work, and we didn't want to go home and bother our families, and we were hungry, so instead of going locally to eat something, we'd go, "Wait, there's this great all-night deli in Long Beach, and we can get there in 10 minutes!" So we would drive down -- it was like the 60s, no traffic. We would drive down there, and the restaurant owners would go, "Who are you people? And why are you at my restaurant at 3:00 in the morning?" So they came to realize that there were these packs of Martians, roaming the LA freeways, in the middle of the night -- in the middle of the Earth night. And we did actually start calling ourselves Martians. So those of us who were on Mars time would refer to ourselves as Martians, and everyone else as Earthlings.
(Γέλια)
(Laughter)
Και αυτό γινόταν επειδή όταν αλλάζεις μια χρονική ζώνη κάθε μέρα, αρχίζεις να νιώθεις απομονωμένος. Βρίσκεσαι κυριολεκτικά στον δικό σου κόσμο. Οπότε έχω αυτή την κονκάρδα που λέει «Επιβίωσα την Αρειανή ώρα. Sol 0-90». Υπάρχει φωτογραφία της στην οθόνη. Λοιπόν ο λόγος που πήραμε αυτές τις κονκάρδες είναι επειδή δουλεύουμε σε Αρειανή ώρα για να είμαστε όσο πιο αποτελεσματικοί γίνεται με το ρόβερ στον Άρη, για να αξιοποιήσουμε τον χρόνο μας όσο καλύτερα γίνεται. Αλλά δεν μένουμε στην Αρειανή ώρα για παραπάνω από τρεις με τέσσερις μήνες. Στο τέλος, θα αλλάξουμε σε μια τροποποιημένη Αρειανή ώρα, αυτό που δουλεύουμε τώρα. Αυτό επειδή είναι δύσκολο για τα σώματά μας και για τις οικογένειές μας. Βασικά, υπήρχαν μελετητές ύπνου που μας μελετούσαν γιατί ήταν πολύ ασυνήθιστο άνθρωποι να προσπαθούν να μεγαλώσουν τη μέρα τους. Και είχαν περίπου 30 από εμάς στους οποίους θα κάνανε πειράματα στέρησης ύπνου. Οπότε πήγαινα να κάνω το τεστ και κοιμόμουν σε όλα. Και αυτό είναι επειδή, ξανά, στο τέλος γίνεται δύσκολο για το σώμα. Παρόλο που είχε πολύ πλάκα. Ήταν μια εμπειρία που μας έδεσε με την ομάδα, άλλα είναι πολύ δύσκολο να την αντέξουμε. Οπότε αυτές οι αποστολές των ρόβερ είναι τα πρώτα μας βήματα στο ηλιακό σύστημα. Μαθαίνουμε πώς να ζούμε σε παραπάνω από έναν πλανήτη. Αλλάζουμε την οπτική μας για να γίνουμε πολυ-πλανητικοί. Οπότε την επόμενη φορά που θα δείτε τον Πολέμο Των Άστρων και υπάρχουν άνθρωποι να πηγαίνουν από το σύστημα Dagobah στο Tatooine, σκεφτείτε τι σημαίνει στην πραγματικότητα να πηγαίνουν οι άνθρωποι τόσο μακρυά. Τι σημαίνει όσον αφορά τις αποστάσεις μεταξύ τους, πώς θα ξεκινήσουν να νιώθουν αποκομμένοι και το τι γίνεται με τον χρόνο. Δεν έχουμε στείλει ανθρώπους στον Άρη ακόμη, αλλά ελπίζουμε να το κάνουμε. Και εταιρείες όπως η SpaceX ή η NASA και όλα τα διεθνή διαστημικά πρακτορεία του κόσμου, ελπίζουμε να το κάνουμε αυτό στις επόμενες δεκαετίες. Οπότε σύντομα θα έχουμε ανθρώπους στον Άρη και θα 'μαστε στα αλήθεια πολυπλανητικοί. Και το νεαρό αγόρι ή κορίτσι που θα πάει στον Άρη μπορεί να είναι σε αυτό το κοινό ή να ακούει σήμερα. Ήθελα να δουλέψω σε αυτές τις αποστολές από όταν ήμουν 14 και έχω το προνόμιο να είμαι μέρος αυτών των αποστολών. Και αυτή είναι μια αξιοσημείωτη περίοδος στο διαστημικό πρόγραμμα, και είμαστε όλοι μαζί σε αυτό το ταξίδι. Οπότε την επόμενη φορά που θα αισθανθείτε πως δεν έχετε αρκετό χρόνο στην ημέρα σας, απλά θυμηθείτε ότι όλα είναι θέμα της Γήινης οπτικής σας γωνίας. Σας ευχαριστώ. (Χειροκρότημα)
And that's because when you're moving a time-zone every day, you start to really feel separated from everyone else. You're literally in your own world. So I have this button on that says, "I survived Mars time. Sol 0-90." And there's a picture of it up on the screen. So the reason we got these buttons is because we work on Mars time in order to be as efficient as possible with the rover on Mars, to make the best use of our time. But we don't stay on Mars time for more than three to four months. Eventually, we'll move to a modified Mars time, which is what we're working now. And that's because it's hard on your bodies, it's hard on your families. In fact, there were sleep researchers who actually were studying us because it was so unusual for humans to try to extend their day. And they had about 30 of us that they would do sleep deprivation experiments on. So I would come in and take the test and I fell asleep in each one. And that was because, again, this eventually becomes hard on your body. Even though it was a blast. It was a huge bonding experience with the other members on the team, but it is difficult to sustain. So these rover missions are our first steps out into the solar system. We are learning how to live on more than one planet. We are changing our perspective to become multi-planetary. So the next time you see a Star Wars movie, and there are people going from the Dagobah system to Tatooine, think about what it really means to have people spread out so far. What it means in terms of the distances between them, how they will start to feel separate from each other and just the logistics of the time. We have not sent people to Mars yet, but we hope to. And between companies like SpaceX and NASA and all of the international space agencies of the world, we hope to do that in the next few decades. So soon we will have people on Mars, and we truly will be multi-planetary. And the young boy or the young girl who will be going to Mars could be in this audience or listening today. I have wanted to work at JPL on these missions since I was 14 years old and I am privileged to be a part of it. And this is a remarkable time in the space program, and we are all in this journey together. So the next time you think you don't have enough time in your day, just remember, it's all a matter of your Earthly perspective. Thank you. (Applause)