When I was young, I prided myself as a nonconformist in the conservative U.S. state I live in, Kansas. I didn't follow along with the crowd. I wasn't afraid to try weird clothing trends or hairstyles. I was outspoken and extremely social. Even these pictures and postcards of my London semester abroad 16 years ago show that I obviously didn't care if I was perceived as weird or different. (Laughter)
Kur isha e re, krenohesha që isha jokonformiste në shtetin konservativ të Amerikës në Kansas, ku jetoj. Nuk e ndiqja turmën. Nuk isha e frikësuar të vishja rroba dhe stile flokësh të çuditshme. Isha e hapur dhe shumë sociale. Edhe fotot dhe kartolinat e semestrit jashte para 16 viteve, në Londër tregojnë që nuk e kisha problem nëse më perceptonin ndryshe ose të çuditshme. (Të qeshura)
But that same year I was in London, 16 years ago, I realized something about myself that actually was somewhat unique, and that changed everything. I became the opposite of who I thought I once was. I stayed in my room instead of socializing. I stopped engaging in clubs and leadership activities. I didn't want to stand out in the crowd anymore. I told myself it was because I was growing up and maturing, not that I was suddenly looking for acceptance. I had always assumed I was immune to needing acceptance. After all, I was a bit unconventional. But I realize now that the moment I realized something was different about me was the exact same moment that I began conforming and hiding.
Në të njëjtin vit që isha në Londër, para 16 viteve. Kuptova diçka për vetën që është në një formë e veçantë, ajo ndryshoi gjithçka. U bëra e kundërta e asaj që isha më herët. Qëndroja në dhomë në vend që të dilja. E ndalova pjesëmarrjen në klube dhe veprimtaritë udhëheqëse. Nuk doja të isha pjesë e turmës më. Mendova se është pjesë e maturimit dhe rritjes, dhe jo nevojë e pranimit. Gjithmonë kam menduar se isha imune ndaj nevojës për pranim. Në fund të fundit, unë isha pak e pazakontë. Por tani e kuptoj që në momentin kur e kuptova se ka diçka ndryshe te unë ishte pikërisht momenti kur fillova të konformohem dhe fshihem.
Hiding is a progressive habit, and once you start hiding, it becomes harder and harder to step forward and speak out. In fact, even now, when I was talking to people about what this talk was about, I made up a cover story and I even hid the truth about my TED Talk. So it is fitting and scary that I have returned to this city 16 years later and I have chosen this stage to finally stop hiding. What have I been hiding for 16 years? I am a lesbian.
Të fshehurit është një shprehi progresive, nëse një herë fillon të fshihesh bëhet shumë më e vështirë të hedhësh një hap para dhe të flasësh. Në fakt, edhe tash, kur po flisja me njerëzit se për çfarë bëhej fjalë në këtë diskutim, trillova një histori fsheha të vërtetën mbi diskutimin tim në TED. Është e papërshtatshme dhe frikësuese që u ktheva në këtë qytet pas 16 viteve dhe zgjodha këtë skenë për të mos u fshehur më. Çfarë kam fshehur që 16 vite? Unë jam lezbike.
(Applause)
(Duartrokitje)
Thank you.
Faleminderit.
I've struggled to say those words, because I didn't want to be defined by them. Every time I would think about coming out in the past, I would think to myself, but I just want to be known as Morgana, uniquely Morgana, but not "my lesbian friend Morgana," or "my gay coworker Morgana." Just Morgana.
Ishte e vështirë t'i thoja këto fjalë, sepse nuk doja që ato të më definonin mua. Çdo herë që mendoja për të dalur hapur në të kaluarën, Mendoja për vetën time, dua të njihem si Morgana, Morgana unike, jo si ''Shoqja ime lezbike Morgana'' ose ''Bashkëpuntorja ime lezbike Morgana'' Vetëm Morgana.
For those of you from large metropolitan areas, this may not seem like a big deal to you. It may seem strange that I have suppressed the truth and hidden this for so long. But I was paralyzed by my fear of not being accepted. And I'm not alone, of course. A 2013 Deloitte study found that a surprisingly large number of people hide aspects of their identity. Of all the employees they surveyed, 61 percent reported changing an aspect of their behavior or their appearance in order to fit in at work. Of all the gay, lesbian and bisexual employees, 83 percent admitted to changing some aspects of themselves so they would not appear at work "too gay." The study found that even in companies with diversity policies and inclusion programs, employees struggle to be themselves at work because they believe conformity is critical to their long-term career advancement. And while I was surprised that so many people just like me waste so much energy trying to hide themselves, I was scared when I discovered that my silence has life-or-death consequences and long-term social repercussions.
Për të gjithë juve nga zonat e gjëra metropolitane, mund të mos iu duket punë e madhe. Mund të duket e çuditshme që nuk e kam thënë të vërtetën dhe që e kam fshehur kaq gjatë. Por unë isha e paralizuar nga frika e mos pranimit. Unë nuk jam vet, natyrisht. Një studim i Deloitte-s zbuloi se ka shumë njerëz që e fshehin identitetin e tyre. Nga të gjithë punëtorët e anketuar, 61 për qind kanë raportuar ndryshim në sjellje ose në dukje, vetëm për tu përshtatur në punë. Nga të gjithë punëtorët homoseksual, lezbike dhe biseksual, 83 për qind raportuan ndryshim në disa aspekte të tyre që të mos dukeshin në punë si ''shumë homoseksual.'' Studimi tregoi se edhe në kompanitë me diversitet dhe me programe gjithëpërfshirëse, punëtorët vuajnë për të qenë vetja në punë sepse besojnë që konformiteti është kritik për avancimin e tyre afatgjatë në karrierë. Isha e surprizuar që ka aq shumë njerëz si unë që shpenzojnë shumë energji për të fshehur vetën. Isha e frikësuar kur zbulova që heshtja ime ka pasoja jetë ose vdekje dhe pasoja sociale afatgjata.
Twelve years: the length by which life expectancy is shortened for gay, lesbian and bisexual people in highly anti-gay communities compared to accepting communities. Twelve years reduced life expectancy. When I read that in The Advocate magazine this year, I realized I could no longer afford to keep silent. The effects of personal stress and social stigmas are a deadly combination. The study found that gays in anti-gay communities had higher rates of heart disease, violence and suicide. What I once thought was simply a personal matter I realized had a ripple effect that went into the workplace and out into the community for every story just like mine. My choice to hide and not share who I really am may have inadvertently contributed to this exact same environment and atmosphere of discrimination.
Dymbëdhjetë vite: kohëzgjatje në të cilën jetëgjatësia ulet për njerëzit homoseksual, nga komunitetet kundër homoseksualëve në krahasim me pranimin e këtyre komuniteve. Dymbëdhjetë vite ulin jetëgjatësinë. Kur e lexova këtë, këtë vit në revistën Akovatie, Kuptova se nuk mund të rrija më pa folur. Efektet e streseve personale dhe stigmave sociale janë një kombinim vdekjeprurës. Studimi zbuloi se homoseksualët në komunitetin kundër homoseksualëve kanë mundësi të larta për sëmundje të zemrës, dhunë dhe vetëvrasje. Në fillim mendova se është thjeshtë individuale Pastaj kuptova se ka efekt gërryes në vendin e punës dhe në komunitet për çdo histori si të timen. Zgjedhja ime për tu fshehur dhe për të mos treguar se kush jam mund të ketë kontribuar në këtë ambient dhe atmosferë të diskriminimit.
I'd always told myself there's no reason to share that I was gay, but the idea that my silence has social consequences was really driven home this year when I missed an opportunity to change the atmosphere of discrimination in my own home state of Kansas.
Gjithmonë i kam thënë vetës se nuk kam arsye të tregoj që jam homoseksuale, por idea që heshtja ime ka pasoja sociale ishte vërtetë e dukshme këtë vit në shtëpi kur humba mundësinë për të ndryshuar atmosferën diskriminuese në qytetim tim të Kansas.
In February, the Kansas House of Representatives brought up a bill for vote that would have essentially allowed businesses to use religious freedom as a reason to deny gays services. A former coworker and friend of mine has a father who serves in the Kansas House of Representatives. He voted in favor of the bill, in favor of a law that would allow businesses to not serve me.
Në shkurt, dhoma e përfaqësuesve nxori një projekt-ligj për votim do t'i lejonte bizneset të përdorin lirinë fetare si arsye për të mohuar shërbimet e homoseksualëve. Një ish-bashkëpuntorë, shoqe e imja babait i të cilës shërbente në dhomën e përfaqësuesve në Kansas. Ai votoi në favor të projekt-ligjit, në favor të një ligji i cili i lejon bizneset të mos më shërbejnë mua.
How does my friend feel about lesbian, gay, bisexual, transgender, queer and questioning people? How does her father feel? I don't know, because I was never honest with them about who I am. And that shakes me to the core. What if I had told her my story years ago? Could she have told her father my experience? Could I have ultimately helped change his vote? I will never know, and that made me realize I had done nothing to try to make a difference.
Si ndihet shoqja ime për lezbiket, homoseksual, biseksual, transgjinor, queer dhe questionin people? Si ndihet babai i saj? Nuk e di, sepse kurrë nuk u tregova atyre se kush jam. Kjo më dhemb. Çfarë nëse do i tregoja asaj historinë time vite më parë? A do t'i tregonte babait të saj për përvojën time? A do të ndikonte kjo në ndryshimin e votës së tij? Kurrë nuk mund ta dija, dhe kjo më bërë të kuptoj që nuk kam bërë asgjë për të kontribuar në ndryshim.
How ironic that I work in human resources, a profession that works to welcome, connect and encourage the development of employees, a profession that advocates that the diversity of society should be reflected in the workplace, and yet I have done nothing to advocate for diversity. When I came to this company one year ago, I thought to myself, this company has anti-discrimination policies that protect gay, lesbian, bisexual and transgender people. Their commitment to diversity is evident through their global inclusion programs. When I walk through the doors of this company, I will finally come out. But I didn't. Instead of taking advantage of the opportunity, I did nothing.
Sa ironi që punoj në burimet njerëzore, një profesion që punon për të mirëpritur, lidhur dhe inkurajuar zhvillimin e punonjësve, profesion i cili përkrah diversitetin e shoqërisë të reflektoj në vendin e punës, ende nuk kam bërë asgjë për të përkrahur diversitetin. Kur u bëra pjesë e kompanisë një vit më parë, mendova se kjo kompani, ka politikë anti-diskriminuese që përkrahin njerëzit homoseksual, lezbiket, biseksual dhe transgjendër. Angazhimi i tyre për diversitet bëhet përmes programeve gjithëpërfshirëse. Kur hyra në këtë kompani, do të dilja hapur. Por nuk e bëra. Në vend që të përfitoja nga mundësia, nuk bëra asgjë.
(Applause)
(Duartrokitje)
When I was looking through my London journal and scrapbook from my London semester abroad 16 years ago, I came across this modified quote from Toni Morrison's book, "Paradise." "There are more scary things inside than outside." And then I wrote a note to myself at the bottom: "Remember this." I'm sure I was trying to encourage myself to get out and explore London, but the message I missed was the need to start exploring and embracing myself. What I didn't realize until all these years later is that the biggest obstacles I will ever have to overcome are my own fears and insecurities. I believe that by facing my fears inside, I will be able to change reality outside. I made a choice today to reveal a part of myself that I have hidden for too long. I hope that this means I will never hide again, and I hope that by coming out today, I can do something to change the data and also to help others who feel different be more themselves and more fulfilled in both their professional and personal lives. Thank you. (Applause)
Kur po shikoja ditarin e Londrës nga semestri im në Londër 16 vite më parë, Pash thënjën e modifikuar të Toni Morrisonit në librin ''Parajsa.'' ''Ka më shumë gjëra të frikshme brenda nesh sesa jashtë''. Pastaj lash një shënim në qendër për vetën time: ''Kujtoje këtë.'' Jam e sigurt, po përpiqesha të inkurajoj vetën për të dal dhe eksploruar Londrën, por mesazhi që nuk kuptova ishte nevoja për të eksploruar dhe përqafuar vetën. Çfarë nuk kam kuptuar as sot se pengesat më të mëdha që kam ndonjëherë për të kapërcyer janë frika dhe pasiguria ime. Besoj se duke mposhtur frikërat brenda, mund të ndryshoj realitetin e jashtëm. Bëra një zgjedhje sot të shfaq një pjesë timen të cilën e kam fshehur kaq kohë. Shpresoj që kjo do të thotë se unë nuk do të fshihem më, shpresoj se duke dalur sot, mund të bëjë diçka për të ndryshuar të dhënat të ndihmoj të tjerët që ndihen ndryshe të jenë më shumë vetja dhe të përmbushur në jetën profesionale dhe personale. Faleminderit. (Duartrokitje)