I would like to talk to you about a story about a small town kid. I don't know his name, but I do know his story. He lives in a small village in southern Somalia. His village is near Mogadishu. Drought drives the small village into poverty and to the brink of starvation. With nothing left for him there, he leaves for the big city, in this case, Mogadishu, the capital of Somalia. When he arrives, there are no opportunities, no jobs, no way forward. He ends up living in a tent city on the outskirts of Mogadishu. Maybe a year passes, nothing. One day, he's approached by a gentleman who offers to take him to lunch, then to dinner, to breakfast. He meets this dynamic group of people, and they give him a break. He's given a bit of money to buy himself some new clothes, money to send back home to his family. He is introduced to this young woman. He eventually gets married. He starts this new life. He has a purpose in life.
Ik vertel je graag een verhaal over een dorpsjongen. Ik ken z'n naam niet, maar wel z'n verhaal. Hij woont in een klein dorp in Zuid-Somalië. Z'n dorp ligt vlakbij Mogadishu. De droogte brengt het dorp tot armoede en tot op de rand van uithongering. Er is niks meer te halen, dus hij trekt naar de grote stad, in dit geval, Mogadishu, de hoofdstad van Somalië. Wanneer hij aankomt, zijn er geen mogelijkheden, geen banen, geen weg vooruit. Hij gaat leven in een tentenkamp in de buitenwijken van Mogadishu. Een jaar verstrijkt. Niets. Op een dag wordt hij benaderd door een meneer die hem uitnodigt voor een lunch, dan een diner, en een ontbijt. Hij ontmoet een dynamische groep mensen, en ze geven hem een kans. Hij krijgt wat geld om nieuwe kleren te kopen, geld om op te sturen naar z'n familie. Hij maakt kennis met een jonge vrouw. Hij trouwt. Hij start z'n nieuwe leven. Hij heeft een doel in het leven. Op een mooie dag in Mogadishu,
One beautiful day in Mogadishu, under an azure blue sky, a car bomb goes off. That small town kid with the big city dreams was the suicide bomber, and that dynamic group of people were al Shabaab, a terrorist organization linked to al Qaeda.
onder een strakblauwe hemel, gaat er een autobom af. Die dorpsjongen met de grote dromen was de zelfmoordterrorist, en die dynamische groep mensen was Al-Shabaab, een terroristische organisatie gelinkt met Al Qaida. Hoe kan het verhaal van een dorpsjongen
So how does the story of a small town kid just trying to make it big in the city end up with him blowing himself up? He was waiting. He was waiting for an opportunity, waiting to begin his future, waiting for a way forward, and this was the first thing that came along. This was the first thing that pulled him out of what we call waithood.
die het probeert te maken in de grote stad eindigen in z'n eigen zelfmoord? Hij wachtte. Hij wachtte op een kans, wachtte op z'n toekomst, wachtte op een weg vooruit, en dit was het eerste dat langskwam. Dit was het eerste dat hem weghaalde uit dat voortdurende wachten. Z'n verhaal herhaalt zich
And his story repeats itself in urban centers around the world. It is the story of the disenfranchised, unemployed urban youth who sparks riots in Johannesburg, sparks riots in London, who reaches out for something other than waithood. For young people, the promise of the city, the big city dream is that of opportunity, of jobs, of wealth, but young people are not sharing in the prosperity of their cities. Often it's youth who suffer from the highest unemployment rates. By 2030, three out of five people living in cities will be under the age of 18. If we do not include young people in the growth of our cities, if we do not provide them opportunities, the story of waithood, the gateway to terrorism, to violence, to gangs, will be the story of cities 2.0. And in my city of birth, Mogadishu, 70 percent of young people suffer from unemployment. 70 percent don't work, don't go to school. They pretty much do nothing.
in stedelijke centra over de hele wereld. Het is het verhaal van de rechteloze, werkloze, stedelijke jeugd die rellen veroorzaken in Johannesburg, rellen veroorzaken in Londen, die iets verzinnen tegen dat wachten. Voor jonge mensen gaat de belofte van de grote stad over kansen, over banen, over welvaart, maar jonge mensen delen niet in de voorspoed van hun steden. Het is de jeugd die gebukt gaat onder de hoogste werkloosheidscijfers. In 2030 zullen drie op de vijf stedelingen jonger dan 18 jaar zijn. Als we jonge mensen niet meenemen in de groei van onze steden, als we ze niet voorzien van kansen, dan zal dat voortdurende wachten, de weg naar terrorisme, geweld, gangs, het verhaal zijn van steden 2.0. In mijn geboortestad, Mogadishu, gaat 70 procent van de jonge mensen gebukt onder werkloosheid. 70 procent werkt niet, gaat niet naar school. Ze doen eigenlijk niets. Ik ben vorige maand teruggegaan naar Mogadishu.
I went back to Mogadishu last month, and I went to visit Madina Hospital, the hospital I was born in. I remember standing in front of that bullet-ridden hospital thinking, what if I had never left? What if I had been forced into that same state of waithood? Would I have become a terrorist? I'm not really sure about the answer.
Ik bezocht het Madina Hospital, het ziekenhuis waarin ik ben geboren. Ik herinner me dat ik stond voor dat beschoten ziekenhuis, en ik dacht: wat als ik nooit was weggegaan? Wat als ik ook voortdurend had moeten wachten? Was ik dan een terrorist geworden? Ik weet het antwoord daarop niet. Ik was die maand in Mogadishu
My reason for being in Mogadishu that month was actually to host a youth leadership and entrepreneurship summit. I brought together about 90 young Somali leaders. We sat down and brainstormed on solutions to the biggest challenges facing their city.
om een top te organiseren over leiderschap en ondernemerschap. Ik bracht 90 jonge Somalische leiders bij elkaar. We hebben gebrainstormd over oplossingen over de grootste problemen in hun stad. Een van de jongemannen in de kamer was Aden.
One of the young men in the room was Aden. He went to university in Mogadishu, graduated. There were no jobs, no opportunities. I remember him telling me, because he was a college graduate, unemployed, frustrated, that he was the perfect target for al Shabaab and other terrorist organizations, to be recruited. They sought people like him out.
Hij studeerde af aan de universiteit in Mogadishu. Er waren geen banen, geen kansen. Ik weet nog dat hij zei dat hij als afgestudeerde, werkloos, gefrustreerd, het perfecte doel was voor Al-Shabaab en andere terroristische organisaties. Ze pikten mensen als hem eruit. Maar zijn verhaal neemt een andere wending.
But his story takes a different route. In Mogadishu, the biggest barrier to getting from point A to point B are the roads. Twenty-three years of civil war have completely destroyed the road system, and a motorbike can be the easiest way to get around. Aden saw an opportunity and seized it. He started a motorbike company. He began renting out motorbikes to local residents who couldn't normally afford them. He bought 10 bikes, with the help of family and friends, and his dream is to eventually expand to several hundred within the next three years.
De grootste barrière om in Mogadishu van punt A naar punt B te gaan, zijn de wegen. 23 jaar van burgeroorlog heeft het wegennet compleet vernietigd. Een motor is de makkelijkste manier om ergens te komen. Aden zag een kans en greep hem. Hij startte een motorbedrijf. Hij begon motors te verhuren aan omwonenden die ze niet kunnen betalen. Hij kocht 10 motors met de hulp van familie en vrienden, Hij kocht 10 motors met de hulp van familie en vrienden, en z'n droom is om uit te breiden naar een paar honderd in de komende drie jaar. Hoe is dit verhaal anders?
How is this story different? What makes his story different? I believe it is his ability to identify and seize a new opportunity. It's entrepreneurship, and I believe entrepreneurship can be the most powerful tool against waithood. It empowers young people to be the creators of the very economic opportunities they are so desperately seeking.
Wat maakt zijn verhaal anders? Ik denk dat het z'n vermogen is om een nieuwe kans te identificeren en te grijpen. Het is ondernemerschap, en ik geloof dat ondernemerschap het krachtigste middel is tegen dat wachten. Het stelt jonge mensen in staat om de economische kansen te creëren waar ze zo wanhopig naar op zoek zijn. Je kunt jonge mensen opleiden tot ondernemers.
And you can train young people to be entrepreneurs. I want to talk to you about a young man who attended one of my meetings, Mohamed Mohamoud, a florist. He was helping me train some of the young people at the summit in entrepreneurship and how to be innovative and how to create a culture of entrepreneurship. He's actually the first florist Mogadishu has seen in over 22 years, and until recently, until Mohamed came along, if you wanted flowers at your wedding, you used plastic bouquets shipped from abroad. If you asked someone, "When was the last time you saw fresh flowers?" for many who grew up under civil war, the answer would be, "Never."
Ik wil het met je hebben over een jongeman die een van mijn zittingen bijwoonde, Mohamed Mohamoud, een bloemist. Hij hielp me jonge mensen te trainen bij de top over ondernemerschap en innovatie, en hoe je een cultuur van ondernemerschap creëert. Hij is zelfs de eerste bloemist in Mogadishu in meer dan 22 jaar, en tot voor kort, totdat Mohamed langskwam, moest je voor bloemen op je bruiloft gebruik maken van plastic boeketten uit het buitenland. Als je iemand vroeg: "Wanneer heb je voor het laatst een verse bos bloemen gezien?", was voor velen die opgroeiden in de burgeroorlog het antwoord: "Nooit." Mohamed zag een kans.
So Mohamed saw an opportunity. He started a landscaping and design floral company. He created a farm right outside of Mogadishu, and started growing tulips and lilies, which he said could survive the harsh Mogadishu climate. And he began delivering flowers to weddings, creating gardens at homes and businesses around the city, and he's now working on creating Mogadishu's first public park in 22 years. There's no public park in Mogadishu. He wants to create a space where families, young people, can come together, and, as he says, smell the proverbial roses. And he doesn't grow roses because they use too much water, by the way.
Hij startte een bloemenbedrijf. Hij zette een boerenbedrijf op net buiten Mogadishu, en begon tulpen en lelies te kweken, die volgens hem zouden overleven in het ruwe klimaat van Mogadishu. Hij begon bloemen af te leveren op bruiloften, tuinen te maken bij huizen en bedrijven in de stad, tuinen te maken bij huizen en bedrijven in de stad, en nu werkt hij aan de creatie van Mogadishu's eerste openbare park in 22 jaar. Er is geen openbaar park in Mogadishu. Hij wil een ruimte creëren waar gezinnen, jonge mensen, samen kunnen komen, en de spreekwoordelijke rozen kunnen ruiken. Hij kweekt trouwens geen rozen, want die gebruiken te veel water. De eerste stap is om jonge mensen te inspireren.
So the first step is to inspire young people, and in that room, Mohamed's presence had a really profound impact on the youth in that room. They had never really thought about starting up a business. They've thought about working for an NGO, working for the government, but his story, his innovation, really had a strong impact on them. He forced them to look at their city as a place of opportunity. He empowered them to believe that they could be entrepreneurs, that they could be change makers. By the end of the day, they were coming up with innovative solutions to some of the biggest challenges facing their city. They came up with entrepreneurial solutions to local problems.
Mohameds aanwezigheid een verregaande impact op de jeugd in die zaal. Ze hadden nooit gedacht aan een bedrijf. Ze hadden gedacht aan werken voor een NGO, voor de overheid, maar zijn verhaal, zijn innovatie, had echt een sterke impact op hen. Hij deed ze naar hun stad kijken als een plaats van kansen. Hij overtuigde ze dat ze ondernemer konden worden, dat zij het verschil konden maken. Aan het einde van de dag bedachten ze innovatieve oplossingen voor de grootste problemen in hun stad. Ze bedachten ondernemende oplossingen voor lokale problemen. Het inspireren van jonge mensen
So inspiring young people and creating a culture of entrepreneurship is a really great step, but young people need capital to make their ideas a reality. They need expertise and mentorship to guide them in developing and launching their businesses. Connect young people with the resources they need, provide them the support they need to go from ideation to creation, and you will create catalysts for urban growth.
en creëren van een cultuur van ondernemerschap is een geweldige stap, maar jonge mensen hebben kapitaal nodig om hun ideeën te verwezenlijken. Ze hebben expertise en mentorschap nodig om ze te begeleiden bij het opzetten van bedrijven. Verbind jonge mensen met de benodigde middelen, voorzie ze van de steun die ze nodig hebben, dan creëer je katalysatoren voor stedelijke groei. Voor mij is ondernemerschap meer dan
For me, entrepreneurship is more than just starting up a business. It's about creating a social impact. Mohamed is not simply selling flowers. I believe he is selling hope. His Peace Park, and that's what he calls it, when it's created, will actually transform the way people see their city. Aden hired street kids to help rent out and maintain those bikes for him. He gave them the opportunity to escape the paralysis of waithood. These young entrepreneurs are having a tremendous impact in their cities.
het opzetten van een bedrijf. Het gaat erom dat je iets teweeg brengt. Mohamed verkoopt niet alleen bloemen. Hij verkoopt ook hoop. Zijn Peace Park, want zo noemt hij het, zal verandering brengen in de manier waarop mensen hun stad zien. Aden huurde straatkinderen in om voor die bromfietsen te zorgen. Hij gaf ze de kans om te ontsnappen aan dat verlammende wachten. Deze jonge ondernemers hebben een enorme impact op hun steden. Mijn suggestie is dus:
So my suggestion is, turn youth into entrepreneurs, incubate and nurture their inherent innovation, and you will have more stories of flowers and Peace Parks than of car bombs and waithood.
maak van de jeugd ondernemers, broed en voed hun innovatie, dan zul je meer verhalen horen over bloemen en Peace Parks dan over autobommen en dat wachten. Hartelijk bedankt.
Thank you.
(Applaus)
(Applause)