I love fashion. I actually go to bed every night thinking about what I'm going to wear the next day. Clothing transforms me, defines me, gives me confidence. You may not feel the same way about fashion, but I bet you have a favorite T-shirt or a pair of jeans that transforms you -- makes you feel good, makes you feel confident, makes you feel like you.
Kocham modę. Co wieczór kładę się spać, myśląc, w co się ubiorę następnego dnia. Ubiór mnie zmienia, definiuje mnie, daje mi pewność siebie. Może nie masz takiego podejścia do mody jak ja, ale założę się, że masz ulubiony T-shirt lub dżinsy, w których się zmieniasz, czujesz się dobrze, pewniej, jesteś sobą.
When I was younger, I wanted to be Betsey Johnson. I thought we were kindred, crazy-hair spirits together. I did go to fashion design, I worked in the industry for years and loved it.
Kiedy byłam młodsza, chciałam być Betsey Johnson. Myślałam, że jesteśmy bratnimi duszami. Zajęłam się projektowaniem mody, pracowałam w tej branży przez lata i kochałam to.
I married, I had three kids. But life can be heartbreakingly ironic. My middle child, Oliver, was born with a rare form of muscular dystrophy, or MD. MD affects his muscle strength, his pulmonary system, distorts his body and makes everyday life more challenging than most. From the time he could walk, which wasn't until about two and a half, he had to wear leg braces for stability. Because he wasn't growing appropriately, he had to wear a feeding tube that was placed on his face. He endured stares, and so did I.
Wyszłam za mąż, urodziłam troje dzieci. Ale życie potrafi być do cna paradoksalne. Mój średni syn, Oliver, urodził się z rzadką formą dystrofii mięśni, w skrócie MD. MD oddziałuje na siłę jego mięśni, na jego system oddechowy, deformuje jego ciało i sprawia, że codzienne życie jest wyzwaniem. Od kiedy nauczył się chodzić, w wieku około dwóch i pół lat, musiał nosić aparat ortopedyczny. Ponieważ nie rósł jak należy, musiał mieć na twarzy sondę pokarmową. Ludzie gapili się na niego i na mnie.
But my husband Greg and I told him that no matter what, he was just like everybody else. But everyday tasks for Oliver that we all take for granted were incredibly challenging. That simple act of dressing yourself -- the very thing that I adore -- was a nightmare for him. His form of MD does not affect his mind. His brain is an A-plus, which means he's acutely aware of his shortcomings. This became very evident when he started school, and that daily act of dressing yourself was a constant reminder of what he could and could not do. So our solution was for Oliver to wear sweatpants every day: to school, to parties, on vacations -- his uniform. For special occasions, he would wear proper pants. But many times, because he couldn't manage the button and zipper, I would have to take him to the men's room, which was incredibly embarrassing for him and the other men that were in there. But them -- I said, "Oh, please. There's nothing I haven't seen before."
Ale mój mąż Greg i ja powiedzieliśmy mu, że bez względu na wszystko, jest taki jak inni. Ale dla Olivera codzienne zadania, dla nas oczywiste, były wyzwaniem. Prosta czynność, którą uwielbiam, ubieranie się, dla niego była koszmarem. MD nie wpływa na jego umysł. Umysł ma na piątkę, co znaczy, że jest w pełni świadomy swoich niedostatków. Stało się to jasne, kiedy zaczął szkołę i codzienne ubieranie się ciągle mu przypominało, co może, a czego nie może zrobić. Rozwiązaliśmy to, ubierając go stale w dresy: do szkoły, na przyjęcia, na wakacjach, to był jego strój. Na specjalne okazje wkładał porządne spodnie. Ale często nie mógł poradzić sobie z guzikiem i rozporkiem, więc musiałam iść z nim do toalety, co było niesamowicie żenujące dla niego i innych użytkowników. Cóż, mówiłam: "Nie zobaczę tu nic nowego".
(Laughter)
(Śmiech)
For years we muddled through. But when Oliver was in third grade, I found out he was more like me than I ever imagined. Oliver, too, cared about fashion. He came home from school one day and said very definitively that he was going to wear jeans to school like everybody else gets to wear. Well, I certainly couldn't go to class with him and take him to the boys' room, but there was no way I was telling my eight-year-old that he couldn't wear what he wanted to wear.
Przez lata dawaliśmy radę. Ale kiedy Oliver był w trzeciej klasie, odkryłam, że przypomina mnie bardziej, niż się spodziewałam. Oliver liczył się z modą. Przyszedł raz do domu ze szkoły i oświadczył, że będzie chodził do szkoły w dżinsach, jak wszyscy inni. Nie mogłam iść z nim do szkoły i zabierać go do toalety, ale nie było opcji, żebym odmówiła 8-latkowi noszenia tego, co chce.
So that night, I MacGyvered the hell out of his jeans. I remembered when I was pregnant and unwilling to stop wearing my own favorite pants, even though I was busting out of them, that rubber-band trick. You moms remember what I'm talking about? The rubber band through the buttonhole, around the button and back? Instant stretch. So I removed the zipper so he could pull it up and down on his own. I cut up the side seam of the bottom of his pants to accommodate for his leg braces, applied Velcro -- hold your ears, everybody: peel and stick, mind you -- so that it would close around it. When I showed Oliver my arts and crafts project, he absolutely beamed. He went into school with his head held so high. Those jeans transformed him. He was able to get dressed on his own, he was able to go to the bathroom on his own; those jeans gave him confidence.
Tej nocy podeszłam do jego dżinsów jak MacGyver. Przypomniałam sobie, że kiedy byłam w ciąży, a nie chciałam przestać nosić ulubionych spodni, mimo tego, że się w nich nie mieściłam, zastosowałam sztuczkę z gumką. Pamiętacie, mamy, o czym mówię? Gumka przez dziurkę na guzik, wokół guzika, i z powrotem? Łatwe rozciąganie. Usunęłam rozporek, tak, żeby mógł radzić sobie sam. Rozcięłam boczne szwy na dole spodni, ze względu na aparaty ortopedyczne, zastosowałam rzepy, do rozpinania i zapinania, tak, żeby się zmieściły. Kiedy pokazałam Oliverowi moje dzieło, cały się rozpromienił. Poszedł do szkoły z podniesioną głową. Te dżinsy go odmieniły. Mógł się ubrać sam, mógł sam iść do toalety; te dżinsy dały mu pewność siebie.
I didn't realize it at the time, but this was my first foray into the world of adaptive clothing. Adaptive clothing is defined as clothing designed for people with disabilities, the elderly and anyone who struggles with dressing themselves. Adaptive clothing did exist, but it was missing that mainstream fashion component. It was very medicinal and very functional but not stylish. And that's a huge problem, because what you wear matters. Clothing can affect your mood, your health and your self-esteem.
Nie zdając sobie wtedy z tego sprawy, zrobiłam pierwszy krok w świecie ubrań adaptacyjnych. Ubrania adaptacyjne zaprojektowane są z myślą o ludziach niepełnosprawnych, starszych oraz tych, którym ubieranie się przychodzi z trudnością. Takie ubrania istniały, ale nie były modne. Były lecznicze i funkcjonalne, ale nie stylowe. To wielki problem, ponieważ ubiór ma znaczenie. Ubranie ma wpływ na nastrój, zdrowie, poczucie własnej wartości.
Now, being a fashion lover, I've known this forever, but scientists actually have a name for it. It's called "Enclothed Cognition," the co-occurrence of two factors: the symbolic meaning of clothing and the physical experience of wearing the clothing, both of which have a direct correlation to how you feel about yourself. There's actually a professor in the UK by the name of Karen J. Pine. She wrote a book called "Mind What You Wear: The Psychology of Fashion." She states in her book that when you put clothes on, you adapt the characteristics of what you're wearing, whether you realize it or not. That's why you feel like a rock star when you put on those perfect-fitting jeans. That's why you feel invincible when you put on that power suit, and that's why you feel beautiful in that little black dress. But that's exactly why Oliver felt so isolated when he couldn't wear what he wanted to wear. He even said to me one time, "Mom, wearing sweatpants every day makes me feel like I'm dressing disabled."
Kocham modę, więc zawsze o tym wiedziałam, ale naukowcy naprawdę mają na to nazwę. Nazywa się to "ubrane poznanie", a występują dwa czynniki: symboliczne znaczenie ubrania oraz fizyczne doświadczenie noszenia go. Oba czynniki mają wpływ na to, jak się czujesz. W UK jest profesorka Karen J. Pine. Napisała książkę: "Mind What You Wear: The Psychology of Fashion". Pisze w niej, że kiedy wkładasz na siebie ubranie, przejmujesz cechy tego, co nosisz, czy zdajesz sobie z tego sprawę, czy nie. Dlatego czujesz się jak gwiazda rocka, kiedy wkładasz idealnie dopasowane dżinsy. Dlatego czujesz się niezwyciężony w tym garniturze w prążki, lub czujesz się piękna w małej czarnej. Właśnie dlatego Oliver czuł się wyobcowany, kiedy nie mógł ubrać się w to, co chciał. Powiedział mi kiedyś: "Mamo, noszenie dresów codziennie sprawia, że czuję się niepełnosprawny".
There are one billion people on our planet that experience some type of disability. One billion. If 10 percent of that billion experience clothing challenges, that's an enormous amount of people that may not be as confident, as successful or even as happy as they could be. The morning after Oliver left for school wearing those jeans, I realized that I could do something about that. And so I did.
Miliard ludzi na naszej planecie ma jakiś rodzaj niepełnosprawności. Miliard. Jeśli 10 procent z tego miliarda ma kłopot z ubieraniem się, to znaczy, że ogromna ilość ludzi doświadcza mniej pewności siebie, satysfakcji i szczęścia niż to możliwe. Tamtego ranka, kiedy Oliver poszedł do szkoły w dżinsach, uświadomiłam sobie, że mogę coś z tym zrobić. Tak zrobiłam.
In 2013, I founded an organization called Runway of Dreams. The mission was to educate the fashion industry that modifications could be made to mainstream clothing for this community that has never been served. And it began with an entire year of research. I went to schools, I went to facilities, I went to hospitals. I literally chased down people on the street who were in wheelchairs or if they had walkers or even if they had a slight limp.
W 2013 założyłam organizację Runway of Dreams. Moją misją było pokazanie przemysłowi odzieżowemu, że modne ubrania można dostosować do potrzeb osób, których wcześniej nie zauważano. Rozpoczęłam od trwających cały rok badań. Byłam w szkołach, instytucjach, szpitalach. Dosłownie ścigałam na ulicy osoby na wózkach inwalidzkich, z balkonikami lub utykających.
(Laughter)
(Śmiech)
I know I must have looked insane, but I knew that if I was really going to make a difference, I had to truly understand the clothing challenges of as many different people as I possibly could.
Pewnie myśleli, że mam fioła, ale wiedziałam, że jeśli mam coś zmienić, muszę naprawdę zrozumieć kłopoty z ubieraniem się tylu ludzi, ile to tylko możliwe.
I met a young man who was 18 who has cerebral palsy. He was going to Harvard University. He said to me, "Can you imagine? I got myself into Harvard, but my dream is to be able to wear jeans on campus, like the other freshmen will wear." I met a little girl named Gianna, who was missing her left forearm and her hand. Her mother told me she could not bear to see her daughter's difference magnified by a dangling sleeve, so she had every single long-sleeve shirt professionally tailored. Can you imagine the time and money she spent? I also had the great privilege of spending time with Eric LeGrand, former Rutgers football player who was paralyzed during a tackle in 2010. I had, at this point, seen some unfathomable things, but this, by far, was the most heart-stopping.
Spotkałam 18-latka z mózgowym porażeniem dziecięcym. Studiował na Uniwersytecie Harvarda. Powiedział mi: "Wyobrażasz sobie? Dostałem się na Harvard, a marzę o noszeniu na kampusie dżinsów, jak inni studenci pierwszego roku". Spotkałam dziewczynkę o imieniu Gianna, bez lewej ręki. Jej matka powiedziała, że nie może znieść u córki tego wiszącego rękawa, więc każdą koszulę z długim rękawem przerobiła u krawca. Wyobrażacie sobie nakład czasu i pieniędzy? Miałam też przywilej spędzenia czasu z Erikiem LeGrand, byłym futbolistą z Rutgers, sparaliżowanym podczas meczu. Widziałam już wtedy wiele niewyobrażalnych rzeczy, ale ta była najbardziej zapierająca dech w piersiach.
You see, Eric is a really big guy, and it took two aides and a lifting machine to get him dressed. I sat and watched this process for over two hours. When I expressed my shock to Eric, he looked at me and said, "Mindy, this is every single day. What can I say? I like to look sharp."
Eric jest naprawdę potężny i potrzeba dwóch pomocników oraz podnośnika, by go ubrać. Przyglądałam się temu procesowi ponad dwie godziny. Kiedy wyraziłam zdumienie, Eric powiedział: "Mindy, tak jest każdego dnia. Co mogę powiedzieć? Lubię dobrze wyglądać".
Research done.
Koniec badań.
I knew that if I was going to make a change in the industry, I had to use my background and really figure out how to make these clothes modified. So I took the information I gathered over that past year, and I figured out that there were actually three categories that were affected across the board. The first were closures. Buttons, snaps, zippers, hook-and-eyes were a challenge for almost everybody. So I replaced them with a more manageable technology: magnets. Magnets made our Harvard freshman able to wear jeans on campus, because he could dress himself.
Wiedziałam, że jeśli mam dokonać zmiany w tej branży, muszę wykorzystać swoje doświadczenie i znaleźć sposób na zmodyfikowanie ubrań. Zebrałam informacje zgromadzone w ciągu ostatniego roku i zauważyłam, że są trzy kategorie powszechnie spotykanych problemów. Pierwsza z nich to zapięcia. Guziki, zatrzaski, zamki, agrafki były wyzwaniem dla prawie każdego. Zastąpiłam je więc czymś łatwiejszym w obsłudze: magnesami. Dzięki magnesom nasz student na Harvardzie mógł nosić dżinsy, ponieważ mógł się sam ubrać.
Second: adjustability. Pant lengths, sleeve lengths, waistbands were a challenge for so many different-shaped bodies. So I added elastic, an internal hemming system. This way, Gianna could wear a shirt right off the rack and just adjust the one sleeve.
Druga: możliwość regulowania. Długość nogawek, rękawów, pasków były wyzwaniem dla osób o innej budowie ciała. Wstawiłam więc gumki, jako sposób na skracanie. Dzięki temu Gianna mogła włożyć koszulę prosto z wieszaka i dopasować jeden rękaw.
Last: alternate ways to get the clothing on and off the body, outside the traditional way of over your head. So I designed a way to go in arms first. This, for somebody like Eric, could actually take five steps off his dressing process and give him back the gift of time.
Ostatnia: alternatywne sposoby na wkładanie i ściąganie ubrań, poza tradycyjną metodą przez głowę. Zaprojektowałam to tak, by wkładać najpierw ręce. Ludziom takim jak Eric może to skrócić proces ubierania się o pięć etapów i oszczędzić im czas.
So I went out, I bought clothing right off the rack, I sat at my kitchen table, ripped them apart, did prototype after prototype, until I felt I had great modifications. And then I was ready for the big leagues: the fashion industry. Rather than designing my own collection, I knew if I was really going to make a difference, I had to go mainstream. I believed that I just needed to educate the industry of the enormity of this population and the fact that these were consumers that simply weren't being considered.
Wyszłam więc, kupiłam ubrania prosto z wieszaków, porozdzierałam je przy stole w kuchni, , robiłam prototyp jeden po drugim, póki nie uznałam, że są świetne. Byłam gotowa na pierwszą ligę: przemysł odzieżowy. Zamiast projektować własną kolekcję, wiedziałam, że jeśli chcę dokonać prawdziwej zmiany, muszę wejść w dominujące trendy. Wierzyłam, że wystarczy po prostu uświadomić przemysłowi, o ile osób chodzi, oraz że to są klienci nie brani wcześniej pod uwagę.
And I am thrilled to say that the industry heard me. Runway of Dreams collaborated with the most amazing, forward-thinking brand on our planet --
Z przyjemnością mogę powiedzieć, że zostałam wysłuchana. Runway of Dreams współpracował z najwspanialszą, najbardziej postępową marką na naszej planecie,
(Applause)
(Brawa)
who took my vision to market and made fashion history by launching the first mainstream adaptive collection. And the rest is yet to come.
która przeniosła moją wizję na rynek i stworzyła w ten sposób historię, wprowadzając pierwszą popularną kolekcję ubrań adaptacyjnych. Wszystko jeszcze przed nami.
(Applause)
(Brawa)
So --
Więc...
(Applause)
(Brawa)
Fashion holds the key to a vital lifeline. Clothing can be transformative. Clothing equals confidence. So tomorrow, when you are starting your day and you're thinking about what you're going to wear, I hope you appreciate the process and think about how what you chose makes you feel.
Moda jest niezwykle życiową sprawą. Ubranie może odmieniać. Ubranie oznacza pewność siebie. Jutro, zaczynając dzień, podczas rozważań, w co się ubierzesz, mam nadzieję, że docenisz ten proces i pomyślisz, jak ten wybór wpływa na twoje samopoczucie.
Today, Oliver is 13. He wears his adaptive khakis, his magnetic button-front shirt -- feels like the coolest kid around. My boy has total swagger.
Dzisiaj Oliver ma 13 lat. Nosi adaptacyjne spodnie i koszule zapinane na magnesy. Czuje się odjazdowo. Mój chłopiec ma styl.
(Laughter)
(Śmiech)
As I mentioned, Oliver's disease is degenerative, which means his muscles are going to break down over time. This, by far, is the most devastating part for me. I have to sit on the sidelines and watch my boy deteriorate. And there's nothing I can do about it. So I am looking up from the things that I cannot control to the things that I can, because I have no option.
Jak wspomniałam, choroba Olivera postępuje, co oznacza, że jego mięśnie z czasem zniszczeją. To z pewnością najbardziej mnie dobija. Muszę stać z boku i patrzeć, jak mój chłopiec podupada na zdrowiu. Nic nie mogę z tym zrobić. Zamiast skupiać się na rzeczach, nad którymi nie mam kontroli, zmieniam te, na które mam wpływ, bo nie mam wyjścia.
And so, I am looking up. And I'm asking the fashion industry to look up. And now, I'm asking all of you to look up, too.
Dokonuję zmiany na lepsze. O to samo proszę przemysł odzieżowy. A teraz proszę was wszystkich, byście też dokonali tej zmiany.
Thank you.
Dziękuję.
(Applause)
(Brawa)