Well, hello. This is Sophie. It's all right, don't worry, everything's going to be fine.
Hallo. Dit is Sophie. Maak je maar geen zorgen, alles komt in orde.
(Laughter)
(Lacht)
There are some people on the balcony that are very happy to be up there now.
Er zitten mensen op het balkon die daar nu erg blij om zijn.
(Laughter)
(Lacht)
So this is Sophie -- not Sophia -- no, Sophie. She has a French name. And you wonder why?
Dit is dus Sophie -- niet Sophia -- nee, Sophie. Ze heeft een Franse naam. Vraag je je af waarom?
(Laughter)
(Lacht)
So Sophie, for most people, is the incarnation of terror, really. She's far too leggy, she's far too hairy, and she's far too big to ever be trusted. But to me, Sophie is a fantastic feat of bioengineering. You see, Sophie is a testimony to all those creatures that have managed to survive since the beginning of time; all those animals that have managed to have offspring generation after generation, until this day.
Sophie is voor de meeste mensen de incarnatie van angst, echt waar. Haar poten zijn te lang, ze is veel te harig, en veel te groot om ooit te vertrouwen. Maar voor mij is Sophie een fantastisch stuk biotechniek. Sophie is een eerbetoon aan al die wezens die erin zijn geslaagd om sinds de oertijd te overleven, van al de dieren die erin geslaagd zijn om nakomelingen voort te brengen, generatie na generatie, tot op vandaag.
You see, over one billion years ago, the first primitive cells started to evolve on this planet. It took spiders 430 million years to become what they are now: one of the most versatile, one of the most diverse and one of the most evolved groups --
Want meer dan een miljard jaar geleden begonnen de eerste primitieve cellen te evolueren op deze planeet. Spinnen hadden 430 miljoen jaar nodig om te worden wat ze nu zijn: één van de meest veelzijdige, een van de meest diverse en een van de meest ontwikkelde groepen --
(Laughter)
(Gelach)
of predators to ever walk this earth.
roofdieren die ooit op deze aarde rondliepen.
It's actually quite sporty to give a speech while wrangling a tarantula, I have to say.
Het is eigenlijk een heel kunstje om een talk te geven terwijl je worstelt met een tarantula.
(Laughter)
(Gelach)
So, we shouldn't forget that Sophie -- and in fact, all of us -- we all are a testimony to all those ruthless battles that actually were won consistently by all our ancestors, all our predecessors. In fact, all of us, every single one of you, is in fact an uninterrupted, one-billion-years-old success story. And in the gaze of Sophie, that success is partly due to what she has in her chest, just under her eyes. In there, she has a pair of venom glands that are attached to a pair of fangs, and those fangs are folded into her mouth. So, without those fangs and without this venom, Sophie would have never managed to survive.
We moeten niet vergeten dat Sophie -- en in feite wij allemaal -- een getuigenis is van al die meedogenloze gevechten die keer op keer werden gewonnen door al onze voorouders, al onze voorgangers. In feite zijn wij allemaal, stuk voor stuk, een ononderbroken, één miljard jaar oud succesverhaal. Vanuit Sophie’s standpunt is dat succes mede te danken aan wat ze in haar borst draagt, net onder haar ogen. Daar zitten een paar gifklieren vast aan een paar hoektanden en die hoektanden zitten opgevouwen in haar mond. Zonder die hoektanden en zonder dat gif zou Sophie het nooit hebben overleefd.
Now, many animals have evolved venom systems in order to survive. Nowadays, any species of venomous snakes, any species of spider, any species of scorpion, has its own venom signature, if you will, made out of dozens, if not hundreds, of chemical compounds. And all of those compounds have evolved purely for one purpose: disable and, eventually, kill.
Veel dieren ontwikkelden gifsystemen om te kunnen overleven. Vandaag de dag hebben alle soorten gifslangen, alle soorten spinnen, alle soorten schorpioenen, hun eigen gifsignatuur, zeg maar, bestaande uit tientallen, zo niet honderden, chemische verbindingen. Al die verbindingen zijn uitsluitend ontwikkeld met één doel: uitschakelen en uiteindelijk doden.
Now, venom can actually act in many different ways. Venom, believe me, can make you feel pains that you've never felt before. Venom can also make your heart stop within minutes, or it can turn your blood into jelly. Venom can also paralyze you almost instantly, or it can just eat your flesh away, like acid. Now, all of these are pretty gruesome stories, I know, but, to me, it's kind of music to my ears. It's what I love. So why is that? Well, it's not because I'm a nutcase, no.
Nu kan gif op veel verschillende manieren werken. Gif, geloof me, kan je pijnen bezorgen die je nooit eerder hebt gevoeld. Gif kan ook je hart binnen enkele minuten stoppen of je bloed veranderen in gelei. Gif kan je ook vrijwel direct verlammen of gewoon je vlees wegvreten, zoals een zuur. Dit zijn vrij gruwelijke verhalen, ik weet het, maar voor mij klinken ze als muziek in de oren. Het is waar ik van houd. Waarom? Niet omdat ik ze niet allemaal op een rij heb, nee.
(Laughter)
(Gelach)
Just imagine what we could do if we could harvest all those super powerful compounds and use them to our benefit. That would be amazing, right? What if we could, I don't know, produce new antibiotics with those venoms? What if we could actually help people that are suffering from diabetes or hypertension? Well, in fact, all those applications are already being developed by scientists just like me everywhere around the world, as I speak. You see, hypertension is actually treated regularly with a medication that has been developed from the toxin that is produced by a South American viper. People that have type 2 diabetes can be monitored using, actually, the toxin produced by a lizard from North America. And in hospitals all around the world, a new protocol is being developed to use a toxin from a marine snail for anesthetics.
Stel je eens voor wat we konden doen als we al die superkrachtige verbindingen konden oogsten en ze in ons voordeel gebruiken. Dat zou geweldig zijn, toch? Wat als we nu eens met dat gif nieuwe antibiotica konden produceren? Wat als we mensen konden helpen die aan diabetes lijden? Of aan hoge bloeddruk? Welnu, al die toepassingen zijn in feite al in ontwikkeling door wetenschappers als ik, overal in de wereld. Hoge bloeddruk wordt al regelmatig behandeld met een medicijn ontwikkeld uit het toxine dat wordt geproduceerd door een Zuid-Amerikaanse adder. Mensen met type-2-diabetes kunnen worden gemonitord dankzij het toxine van een hagedis uit Noord-Amerika. In ziekenhuizen over de hele wereld wordt een nieuw protocol ontwikkeld om bij verdoving een toxine van een zeeslak te gebruiken.
You see, venom is that kind of huge library of chemical compounds that are available to us, that are produced by hundreds of thousands of live creatures. And --
Die giffen vormen een soort enorme bibliotheek van chemische verbindingen die beschikbaar zijn voor ons en die worden geproduceerd door honderdduizenden levende wezens. En --
Oh, sorry, she just wants to go for a little walk.
Oh, sorry, blijkbaar wil ze even een stapje zetten.
(Laughter)
(Lacht)
Spiders alone are actually thought to produce over 10 million different kinds of compounds with potential therapeutic application. 10 million. And do you know how many scientists actually have managed to study so far? About 0.01 percent. So that means that there is still 99.99 percent of all those compounds that are out there, completely unknown, and are just waiting to be harvested and tested, which is fantastic. You see, so far, scientists have concentrated their efforts on very charismatic, very dangerous animals -- vipers and cobras or scorpions and black widows. But what about all those little bugs that we actually have all around us? You know, like that spider that lives behind your couch? You know, the one that decides to just shoot through the floor when you're watching TV and freaks you out? Ah, you have that one at home as well.
Alleen spinnen al produceren, denken we, meer dan 10 miljoen verschillende soorten verbindingen met mogelijke therapeutische toepassingen. 10 miljoen. Weet je hoeveel er door wetenschappers daadwerkelijk zijn bestudeerd? Ongeveer 0,01 procent. Dat betekent dat er nog steeds 99,99 procent van al die verbindingen totaal onbekend zijn en klaar staan om te worden geoogst en getest. Dat is fantastisch. Tot nu toe hebben wetenschappers hun inspanningen geconcentreerd op zeer charismatische, zeer gevaarlijke dieren: adders en cobra's of schorpioenen en zwarte weduwen. Maar hoe zit het met al die kleine beestjes allemaal om ons heen? Je weet wel, dat spinnetje achter je bankstel? Je weet wel, dat net besluit om over de vloer te snellen terwijl jij tv kijkt en je doet verschieten? Ja, die kennen we allemaal.
(Laughter)
(Lacht)
Well, what about those guys? Do they actually produce some kind of amazing compound in their tiny body as well? Well, an honest answer a few months ago would have been, "We have no clue." But now that my students and myself have started to look into it, I can tell you those guys actually are producing very, very interesting compounds. And I'm going to tell you more about that in a second, but first, I would like to tell you more about this "we are looking into it." How does one look into it?
Nou, hoe zit het met die jongens? Produceren die ook van die verbazingwekkende verbindingen in hun kleine lijfje? Enkele maanden geleden was het eerlijke antwoord: "We hebben geen idee." Maar nu mijn studenten en ik ernaar zijn begonnen te zoeken, kan ik je vertellen dat die jongens eigenlijk zeer interessante verbindingen produceren. Ik ga jullie er straks nog meer over vertellen, maar eerst wil ik jullie graag meer vertellen over die zoektocht. Hoe zoek je daarnaar?
Well, first of all, my students and I have to capture a lot of spiders. So how do we do that? Well, you'd be surprised. Once one starts to look, one finds a lot of spiders. They actually live everywhere around us. Within a couple of hours, we are capable of catching maybe two, three, four hundred spiders, and we bring them back to my laboratory, and we house each of them in its own individual home. And we give each of them a little meal. So now I know what you're thinking: "This guy's nuts. He has a spider B&B at work ..."
Mijn studenten en ik vingen eerst een heleboel spinnen. Hoe ging dat? Nou, je gaat verbaasd zijn. Zodra je ernaar begint te zoeken, vind je hopen spinnen. Ze leven eigenlijk overal om ons heen. Op een paar uur vangen we misschien wel twee-, drie-, vierhonderd spinnen en brengen ze terug naar mijn lab waar we ze elk apart huisvesten. Allemaal krijgen ze wat te eten. Nu weet ik wat je denkt: "Deze vent is getikt. Hij heeft een spinnen-B&B op het werk ..."
(Laughter)
(Gelach)
No, no it's not exactly that, and it's not the kind of venture I would advise you to start. No, once we're done with that, we wait a few days, and then, we anesthetize those spiders. Once they're asleep, we run a tiny little electric current through their body and that contracts their venom glads. Then, under a microscope, we can see a tiny little droplet of venom appearing. So we take a hair-thin glass tube, a capillary, and we collect that tiny droplet. Then, we take the spider and we put it back into its home, and we start again with another one. Because spiders are completely unharmed during the process, it means that a few days later, once they've produced a little bit of venom again and they've recovered, we can release them back into the wild.
Nee, zo zit het niet echt en ik zou jullie niet aanraden om zoiets te beginnen. Nee, eens we daarmee klaar zijn, wachten we een paar dagen en dan verdoven we die spinnen. Zodra ze slapen, laten we een elektrisch stroompje door hun lichaam vloeien waardoor hun gifklieren gaan samentrekken. Vervolgens kunnen we onder de microscoop een druppeltje gif zien verschijnen. Dan nemen we een haar-dunne glazen buis, een capillair, om dat druppeltje op te zuigen. Dan zetten we de spin terug in haar huisje en beginnen we opnieuw met een ander. Omdat de spinnen tijdens dit proces volledig ongeschonden blijven, kunnen we ze een paar dagen later, nadat ze weer een klein beetje gif hebben geproduceerd en ze hersteld zijn, terug vrij laten in de natuur.
It takes literally hundreds of spiders to just produce the equivalent of one raindrop of venom. So that drop is incredibly precious to us. And once we have it, we freeze it, and we then pass it in a machine that will separate and purify every chemical compound that is in that venom. We're speaking about tiny amounts. We're actually speaking about a tenth of a millionth of a liter of compound, but we can dilute that compound several thousand times in its own volume of water and then test it against a whole range of nasty stuff, like cancer cells or bacteria. And this is when the very exciting part of my job starts, because this is pure scientific gambling. It's kind of "Las Vegas, baby," for me.
Je moet letterlijk honderden spinnen hebben om het equivalent van één regendruppel gif te produceren. Dus is die druppel ongelooflijk waardevol voor ons. Eens we ze hebben, vriezen we ze in en laten ze door een machine gaan die elke chemische verbinding in dat gif afscheidt en zuivert. We spreken over zeer kleine hoeveelheden. Eigenlijk gaat het over één tienmiljoenste liter van de verbinding, maar we kunnen die verbinding duizenden keren verdunnen in zijn eigen volume water en ze dan testen tegen een hele reeks nare dingen, zoals kankercellen of bacteriën. Dan begint een erg spannend onderdeel van mijn werk, want dit is zuiver wetenschappelijk gokken. Het is een soort ‘Las Vegas, baby!’ voor mij.
(Laughter)
(Gelach)
We spend so many hours, so much resources, so much time trying to get those compounds ready, and then we test them. And most of the time, nothing happens. Nothing at all. But once in a while -- just once in a while, we get that particular compound that has absolutely amazing effects. That's the jackpot. And when I'm saying that, actually, I should take out something else from my pocket -- be afraid, be very afraid.
We besteden zoveel uren, zoveel middelen, zoveel tijd aan het prepareren van die verbindingen en dan testen we ze. Meestal gebeurt er niets. Helemaal niets. Maar eens in de zoveel tijd -- heel af en toe -- vinden we een verbinding met absoluut verbazingwekkende effecten. Dat is de jackpot. Terwijl ik dat zeg, moet ik eigenlijk, iets anders uit mijn zak halen -- wees bang, wees heel bang.
(Laughter)
(Gelach)
Now, in that little tube, I have, actually, a very common spider. The kind of spider that you could find in your shed, that you could find in your basement or that you could find in your sewer pipe, understand: in your toilet. Now, that little spider happens to produce amazingly powerful antimicrobial compounds. It is even capable of killing those drug-resistant bacteria that are giving us so much trouble, that are often making media headlines. Now, honestly, if I was living in your sewer pipe, I'd produce antibiotics, too.
Nu zit er in dat kleine buisje een veel voorkomende spin. Het soort spin dat je in je berghok zou kunnen vinden of in je kelder of in je riolering, zeg maar: op je toilet. Die kleine spin blijkt ongelooflijk krachtige antimicrobiële verbindingen te produceren. Ze doodt zelfs de antibioticaresistente bacteriën die ons zo veel problemen geven en vaak de krantenkoppen halen. Nu, eerlijk gezegd, als ik in jullie rioolbuis woonde, zou ik ook antibiotica produceren.
(Laughter)
(Gelach)
But that little spider, may actually hold the answer to a very, very serious concern we have. You see, around the world, every single day, about 1,700 people die because of antimicrobial-resistant infections. Multiply that by 365, and you're reaching the staggering number of 700,000 people dead every single year because antibiotics that were efficient 30, 20 or 10 years ago are not capable of killing very common bugs. The reality is that the world is running out of antibiotics, and the pharmaceutical industry does not have any answer, actually, any weapon to address that concern. You see, 30 years ago, you could consider that 10 to 15 new kinds of antibiotics would hit the market every couple of years. Do you know how many of them hit the market in the past five years? Two. The reality is that if we continue this way, we are a few decades away from being completely helpless in front of infections, just like we were before the discovery of penicillin 90 years ago.
Maar die kleine spin kan het antwoord zijn op een zeer, zeer ernstig probleem. Over de hele wereld, elke dag opnieuw, sterven er ongeveer 1.700 mensen door antibiotica-resistente infecties. Vermenigvuldig dat met 365 en je bereikt het duizelingwekkende aantal van 700.000 doden per jaar omdat de antibiotica, die 30, 20 of 10 jaar geleden efficiënt waren, niet meer in staat zijn om die veel voorkomende beestjes dood te maken. De realiteit is dat de wereld antibiotica ziet wegglippen, terwijl de farmaceutische industrie daar geen antwoord op heeft, of, zeg maar, enig wapen dat dit aankan. Want 30 jaar geleden kwamen er om de paar jaar 10 tot 15 nieuwe soorten antibiotica op de markt. Weet je hoeveel er in de afgelopen vijf jaar op de markt kwamen? Twee. De realiteit is dat, als we op deze manier doorgaan, we binnen een paar decennia volkomen hulpeloos zijn voor infecties, net zoals we dat waren vóór de ontdekking van penicilline 90 jaar geleden.
So you see, the reality is that we are at war against an invisible enemy that adapts and evolves a lot quicker than we do. And in that war, this little spider might be one of our greatest secret weapons. Just a half a millionth of a liter of a venom, diluted 10,000 times, is still capable of killing most bacteria that are resistant to any other kind of antibiotics. It's absolutely amazing. Every time I repeat this experiment, I just wonder: How is that possible? How many other possibilities and secrets do the siblings actually have? What kind of wonderful product can we really find, if we care to look?
Je ziet: de realiteit is dat we in oorlog zijn tegen een onzichtbare vijand die zich veel sneller dan wij aanpast en ontwikkelt. In die oorlog is dit kleine spinnetje wellicht een van onze grootste geheime wapens. Een half miljoenste van een liter gif, 10.000 keer verdund, is nog steeds in staat om de meeste bacteriën te doden die resistent zijn tegen elke andere soort antibioticum. Dat is absoluut geweldig. Telkens ik dit experiment herhaal, vraag ik me af: hoe is dat mogelijk? Hoeveel andere mogelijkheden en geheimen hebben die verwante soorten eigenlijk? Wat voor prachtige producten kunnen we vinden als we ernaar gaan zoeken?
So when people ask me, "Are bugs really the future of therapeutic drugs?" my answer is, "Well, I really believe that they do hold some key answers." And we need to really give ourselves the means to investigate them. So when you head back home later tonight, and you see that spider in the corner of your room ...
Als mensen me vragen: "Zijn beestjes echt de toekomst van therapeutische geneesmiddelen?" zeg ik: "Wel, ik geloof echt dat ze een aantal belangrijke antwoorden in petto hebben." We moeten onszelf echt de middelen geven om ze te onderzoeken. Dus als je straks terug naar huis gaat en je die spin in de hoek van je kamer ziet ...
(Laughter)
(Gelach)
don't squash it.
plet ze dan niet.
(Laughter)
(Gelach)
Just look at it, admire it and remember that it is an absolutely fantastic creature, a pure product of evolution, and that maybe that very spider, one day, will hold the answer, will hold the key to your very own survival. You see, she's not so insignificant anymore now, is she?
Kijk naar ze, bewonder ze en vergeet niet wat voor absoluut fantastisch schepsel ze is, een zuiver product van de evolutie en dat misschien juist die spin ooit het antwoord zal inhouden, de sleutel zal zijn voor je eigen voortbestaan. Nu is ze niet meer zo onbeduidend, of wel?
(Laughter)
(Gelach)
Thank you.
Dank je.
(Applause)
(Applaus)