Good morning everybody. I'd like to talk about a couple of things today. The first thing is water. Now I see you've all been enjoying the water that's been provided for you here at the conference, over the past couple of days. And I'm sure you'll feel that it's from a safe source.
Goedemorgen allemaal. Ik zou vandaag graag over een paar zaken willen praten. Het eerste is water. Nou, ik zie dat u allen hebt genoten van het water dat u ter beschikking is gesteld hier op de conferentie, gedurende de afgelopen dagen. En ik weet zeker dat u het gevoel heeft dat het van een veilige bron afkomstig is.
But what if it wasn't? What if it was from a source like this? Then statistics would actually say that half of you would now be suffering with diarrhea. I talked a lot in the past about statistics, and the provision of safe drinking water for all. But they just don't seem to get through. And I think I've worked out why. It's because, using current thinking, the scale of the problem just seems too huge to contemplate solving. So we just switch off: us, governments and aid agencies. Well, today, I'd like to show you that through thinking differently, the problem has been solved. By the way, since I've been speaking, another 13,000 people around the world are suffering now with diarrhea. And four children have just died.
Maar wat als dat niet zo was? Wat als het uit een bron zoals deze kwam? De statistieken zouden nu dan zeggen dat de helft van u nu zou lijden aan diarree. Ik heb in het verleden veel over statistieken gepraat, en over de voorziening van veilig drinkwater voor iedereen. Maar het lijkt alsof dat maar niet doorkomt. En ik denk dat ik er uit ben waarom dat zo is. Het is omdat met de huidige denkwijze, de omvang van het probleem gewoon te groot lijkt om tot een oplossing te kunnen komen Dus haken we gewoon maar af. Wij, overheden en hulporganisaties. Nou, vandaag, wil ik u graag laten zien dat door anders te denken, het probleem opgelost is. Trouwens, sinds ik ben begonnen met spreken, zijn er 13.000 nieuwe mensen op de wereld die nu aan diarree lijden. En vier kinderen zijn zojuist gestorven.
I invented Lifesaver bottle because I got angry. I, like most of you, was sitting down, the day after Christmas in 2004, when I was watching the devastating news of the Asian tsunami as it rolled in, playing out on TV. The days and weeks that followed, people fleeing to the hills, being forced to drink contaminated water or face death. That really stuck with me. Then, a few months later, Hurricane Katrina slammed into the side of America. "Okay," I thought, "here's a First World country, let's see what they can do." Day one: nothing. Day two: nothing. Do you know it took five days to get water to the Superdome? People were shooting each other on the streets for TV sets and water. That's when I decided I had to do something.
Ik heb de Lifesaver-fles uitgevonden omdat ik boos werd. Zoals de meesten van u, zat ik op de bank, de dag na Kerstmis in 2004, toen ik het vernietigende nieuws zag over de Aziatische tsunami terwijl het binnen rolde en dit zich op de TV afspeelde. De dagen en weken die volgden, mensen die de heuvels op vluchtten, die gedwongen werden om besmet water te drinken, of dood te gaan. Dat bleef me echt bij. Toen, een paar maanden later, beukte orkaan Katrina in op de flank van Amerika. "Oke," dacht ik, "dit is een Eerste Wereld land, eens zien wat zij kunnen doen." Dag één: niets. Dag twee: niets. Wist u dat het vijf dagen duurde om water naar de Superdome te krijgen? Mensen beschoten elkaar op de straten, voor TV's en water. Dat was het moment waarop ik besloot dat ik iets moest doen.
Now I spent a lot of time in my garage, over the next weeks and months, and also in my kitchen -- much to the dismay of my wife. (Laughter) However, after a few failed prototypes, I finally came up with this, the Lifesaver bottle.
Dus bracht ik veel tijd door in mijn garage, gedurende de volgende weken en maanden. En ook in mijn keuken, zeer tot wanhoop van mijn vrouw. Maar hoe dan ook, na een paar mislukte prototypes, kwam ik uiteindelijk op de proppen met dit, de Lifesaver-fles.
Okay, now for the science bit. Before Lifesaver, the best hand filters were only capable of filtering down to about 200 nanometers. The smallest bacteria is about 200 nanometers. So a 200-nanometer bacteria is going to get through a 200-nanometer hole. The smallest virus, on the other hand, is about 25 nanometers. So that's definitely going to get through those 200 nanometer holes. Lifesaver pores are 15 nanometers. So nothing is getting through.
Oke, nu voor het technische gedeelte. Voor de Lifesaver konden de beste handfilters alleen maar tot aan 200 nanometers filteren, niet kleiner. De kleinste bacterie is ongeveer 200 nanometer. Dus een bacterie van 200 nanometer groot gaat door een 200-nanometer groot gat. Het kleinste virus, echter, is ongeveer 25 nanometer. Dus die gaat sowieso door die gaten van 200 nanometer. Lifesaver-poriën zijn 15 nanometer. Daar gaat dus niets doorheen.
Okay, I'm going to give you a bit of a demonstration. Would you like to see that? I spent all the time setting this up, so I guess I should. We're in the fine city of Oxford. So -- someone's done that up. Fine city of Oxford, so what I've done is I've gone and got some water from the River Cherwell, and the River Thames, that flow through here. And this is the water. But I got to thinking, you know, if we were in the middle of a flood zone in Bangladesh, the water wouldn't look like this. So I've gone and got some stuff to add into it. And this is from my pond.
Oke, ik ga u een kleine presentatie geven Wilt u dat zien? Ik ben de hele tijd bezig geweest om dit klaar te zetten. Dus ik denk dat ik het dan maar moet doen. We zijn hier in de fijne stad Oxford. Dus -- iemand heeft dat gedaan. De mooie stad Oxford, dus wat ik heb gedaan, is ik ben wat water gaan halen van de rivier Cherwell, en de rivier Thames, die hier doorheen stromen. En dit is het water. Maar ik zat te denken, weet u, als we midden in een overstromingsgebied zouden zitten in Bangladesh, dan zou het water er niet zo uit zien. Dus heb ik er wat meer zaken aan toegevoegd. En dit is uit mijn vijver.
(Sniffs) (Coughs) Have a smell of that, mister cameraman.
(Ruikt) (Hoest) Wilt u hier even aan ruiken meneer de cameraman?
Okay. (Laughs) Right. We're just going to pour that in there.
Oke. (Gelach) Juist. We gaan dat hier erbij in gieten.
Audience: Ugh!
(Publiek: Bah!)
Michael Pritchard: Okay. We've got some runoff from a sewage plant farm. So I'm just going to put that in there. (Laughter) Put that in there. There we go. (Laughter) And some other bits and pieces, chuck that in there. And I've got a gift here from a friend of mine's rabbit. So we're just going to put that in there as well. (Laughter) Okay. (Laughter) Now.
Oke, we hebben wat afspoeling van een riolering van een waterzuiveringsinstallatie. Dus dat ga ik hier erbij gooien. (Publiek: Gelach) Doe dat daar in. En daar gaan we. (Publiek: Gelach) En dan nog wat stukken en delen, voeg dat er aan toe. En ik heb een cadeau hier van het konijn van een vriend van mij. Dus dat doen we er gewoon ook bij in. (Publiek: Gelach) Oke. (Gelach) Dus.
The Lifesaver bottle works really simply. You just scoop the water up. Today I'm going to use a jug just to show you all. Let's get a bit of that poo in there. That's not dirty enough. Let's just stir that up a little bit. Okay, so I'm going to take this really filthy water, and put it in here. Do you want a drink yet? (Laughter) Okay. There we go. Replace the top. Give it a few pumps. Okay? That's all that's necessary. Now as soon as I pop the teat, sterile drinking water is going to come out. I've got to be quick. Okay, ready? There we go. Mind the electrics. That is safe, sterile drinking water. (Applause) Cheers. (Applause) There you go Chris. (Applause) What's it taste of?
De Lifesaver-fles werkt echt erg eenvoudig. Schep gewoon het water in. Vandaag gebruik ik een waterkan gewoon om het aan u te tonen. Laten we een beetje van die poep erbij in doen. Dat is niet vies genoeg. Laten we het een beetje roeren. Oke, ik neem dus dit hele vieze water, en stop het hierin. Wilt u het al drinken? (Publiek: Gelach) Oke. Daar gaan we. Stop de achterkant er in. Pomp een paar keer. Oke? Dat is alles wat nodig is. Nou, zodra ik het tuitje open laat ploppen, komt er steriel drinkwater uit. Ik moet snel zijn. Oke, klaar? Daar gaan we. Let op de elektrische apparaten. Dat is veilig, steriel drinkwater. (Applaus) Proost. (Applaus) Alsjeblieft Chris. (Applaus) Hoe is de smaak?
Chris Anderson: Delicious.
(Chris Anderson:) Heerlijk.
Michael Pritchard: Okay. Let's see Chris's program throughout the rest of the show. Okay? (Laughter)
(Michael Pritchard:) Oke. Laten we Chris eens gedurende de hele show in de gaten houden. Oke? (Publiek: Gelach)
Okay. Lifesaver bottle is used by thousands of people around the world. It'll last for 6,000 liters. And when it's expired, using failsafe technology, the system will shut off, protecting the user. Pop the cartridge out. Pop a new one in. It's good for another 6,000 liters.
Oke. De Lifesaver-fles wordt gebruikt door duizenden mensen over de hele wereld. Het gaat 6.000 liter mee. En als het verlopen is, zal door de failsafe- (faalveilige) technologie, het systeem zichzelf uitschakelen, en zo de gebruiker beschermen. Haal de cartridge er uit. Stop er een nieuwe in. En hij gaat weer 6000 liter mee.
So let's look at the applications. Traditionally, in a crisis, what do we do? We ship water. Then, after a few weeks, we set up camps. And people are forced to come into the camps to get their safe drinking water. What happens when 20,000 people congregate in a camp? Diseases spread. More resources are required. The problem just becomes self-perpetuating. But by thinking differently, and shipping these, people can stay put. They can make their own sterile drinking water, and start to get on with rebuilding their homes and their lives.
Laten we nu eens naar de toepassingen kijken. Traditioneel, in tijden van crisis, doen we wat? We verschepen water. Dan, na een paar weken, zetten we kampen op. En mensen zijn gedwongen om naar deze kampen te gaan om hun veilige drinkwater te krijgen. En wat gebeurt er als 20.000 mensen samenkomen in een kamp? Ziektes breken uit. Meer hulpmiddelen zijn vereist. Het probleem gaat zichzelf in stand houden. Maar door anders te denken, en deze (flessen) te verschepen, kunnen mensen blijven waar ze waren. Ze kunnen hun eigen drinkwater steriel maken, en beginnen met het herbouwen van hun huizen en hun levens.
Now, it doesn't require a natural disaster for this to work. Using the old thinking, of national infrastructure and pipe work, is too expensive. When you run the numbers on a calculator, you run out of noughts. So here is the "thinking different" bit.
Maar, een natuurramp is niet eens nodig om dit te laten werken. Het oude denken, van een landelijke infrastructuur, en pijpleidingen, is te duur. Wanneer je de getallen in een rekenmachine stopt, kom je nullen te kort. Dus is er het "anders denken" gedeelte.
Instead of shipping water, and using man-made processes to do it, let's use Mother Nature. She's got a fantastic system. She picks the water up from there, desalinates it, for free, transports it over there, and dumps it onto the mountains, rivers, and streams. And where do people live? Near water. All we've go to do is make it sterile. How do we do that?
In plaats van het verschepen van water, en gebruik maken van door mensen bedachte processen, laten we Moeder Natuur gebruiken. Zij heeft een fantastisch systeem. Ze pakt het water op van hier uit, ontzilt het gratis, vervoert het naar hier, en gooit het op de bergen, rivieren en stromen. En waar wonen de mensen? Vlakbij water. En alles wat we moeten doen is het steriel maken. En hoe doen we dat?
Well, we could use the Lifesaver bottle. Or we could use one of these. The same technology, in a jerry can. This will process 25,000 liters of water; that's good enough for a family of four, for three years. And how much does it cost? About half a cent a day to run. Thank you.
Nou, we zouden de Lifesaver-fles kunnen gebruiken. Of we kunnen een van deze gebruiken. Dezelfde technologie, in een jerrycan. Deze kan 25.000 liter water verwerken. Dat is voldoende voor een gezin van vier, voor drie jaren. En hoeveel kost het? Ongeveer een halve cent per dag in het gebruik. Dank u wel.
(Applause)
(Publiek: Applaus)
So, by thinking differently, and processing water at the point of use, mothers and children no longer have to walk four hours a day to collect their water. They can get it from a source nearby. So with just eight billion dollars, we can hit the millennium goal's target of halving the number of people without access to safe drinking water. To put that into context, The U.K. government spends about 12 billion pounds a year on foreign aid. But why stop there? With 20 billion dollars, everyone can have access to safe drinking water. So the three-and-a-half billion people that suffer every year as a result, and the two million kids that die every year, will live. Thank you.
Dus, door anders te denken, en het water te zuiveren op de plek waar het gebruikt wordt, hoeven moeders en kinderen niet meer vier uur per dag te lopen om hun water op te halen. Ze kunnen het uit een bron dichtbij halen. Dus met slechts acht miljard dollar, kunnen we de Millennium-doelstelling halen om het aantal mensen te halveren die zonder veilig drinkwater zitten Om dat in perspectief te plaatsen, de regering van Groot-Brittannië besteed ongeveer 12 miljard pond per jaar aan ontwikkelingshulp. Maar waarom zouden we daar stoppen? Met 20 miljard dollar kan iedereen de beschikking krijgen tot veilig drinkwater. Dus de drie en een half miljard mensen die ieder jaar daardoor ziek zijn, en de twee miljoen kinderen die sterven ieder jaar, zullen blijven leven. Dank u wel.
(Applause)
(Publiek: Applaus)