Good morning everybody. I'd like to talk about a couple of things today. The first thing is water. Now I see you've all been enjoying the water that's been provided for you here at the conference, over the past couple of days. And I'm sure you'll feel that it's from a safe source.
صبح همگی به خیر. امروز من دوست دارم در مورد چند چیز صحبت کنم. اولینش «آب» هست. حالا میبینم که شما همه در حال لذت بردن از آبی بودهاید که توی این کنفرانس برای شما تهیه دیده شده بوده طی دو روز گذشته. و من مطمئنم که شما همه این حس رو دارین که این آب از یک منبع سالم تهیه شده.
But what if it wasn't? What if it was from a source like this? Then statistics would actually say that half of you would now be suffering with diarrhea. I talked a lot in the past about statistics, and the provision of safe drinking water for all. But they just don't seem to get through. And I think I've worked out why. It's because, using current thinking, the scale of the problem just seems too huge to contemplate solving. So we just switch off: us, governments and aid agencies. Well, today, I'd like to show you that through thinking differently, the problem has been solved. By the way, since I've been speaking, another 13,000 people around the world are suffering now with diarrhea. And four children have just died.
اما چی میشه اگه این طور نباشه؟ چی میشد اگه منبع این آب چیزی شبیه این بود؟ در اون صورت در واقع آمار میگه که نصف شما الان در حال عذاب کشیدن از اسهال بودین. من در گذشته زیاد در مورد آمار صحبت کردم، و همچنین تامین آب شرب سالم برای همه. اما به نظر میرسه که این حرفا به جایی نمیرسه! و من فکر میکنم دلیلش رو پیدا کردم! واسه اینکه با روش تفکر موجود، مقیاس مساله اونقدر بزرگ به نظر میرسه که به نظر غیرقابل حل میاد و وقتی به اینجا رسیدیم، از حل مسله دست کشیدیم. ما، دولتها، و آژانسهای کمک رسانی. اما امروز من دوست دارم که چیزی رو نشون شما بدم که از طریق متفاوت فکر کردن، مساله در واقع حل شده است. راستی، از زمانی که من شروع کردم صحبت کردن تا الان، ۱۳۰۰۰ نفر دیگه در سرتاسر دنیا، دارن از اسهال رنج میبرن، و چهار کودک مردهاند.
I invented Lifesaver bottle because I got angry. I, like most of you, was sitting down, the day after Christmas in 2004, when I was watching the devastating news of the Asian tsunami as it rolled in, playing out on TV. The days and weeks that followed, people fleeing to the hills, being forced to drink contaminated water or face death. That really stuck with me. Then, a few months later, Hurricane Katrina slammed into the side of America. "Okay," I thought, "here's a First World country, let's see what they can do." Day one: nothing. Day two: nothing. Do you know it took five days to get water to the Superdome? People were shooting each other on the streets for TV sets and water. That's when I decided I had to do something.
من بطری Lifesaver [نجات دهنده زندگی] رو اختراع کردم، چون عصبانی شدم. من هم مثل خیلی از شما روز بعد از کریسمس ۲۰۰۴ نشسته بودم، درحالیکه داشتم اخبار تکان دهندهی سونامی آسیا رو همونطوری که داشت اتفاق میافتاد و در تلویزیون پخش میشد، میدیدم. روزها و هفتههای بعد از واقعه، مردم به تپهها فرار میکردن، و مجبور شده بودن که آب آلوده رو بنوشن، و یا اینکه با مرگ روبرو بشن. این قضیه خیلی من رو تحت تاثیر قرار داد. چند ماه بعد، توفند کاترینا به شدت به ساحل آمریکا برخورد کرد. با خودم فکر کردم که: «خوب، این که یه کشور جهان اوله، بزار ببینیم اینا چیکار میتونن بکنن.» روز اول: هیچی. روز دوم: هیچی. هیچ میدونید پنج روز طول کشید تا آب به Superdome [سوپردوم: ورزشگاه بزرگی در لوئیزیانا] برسه؟ مردم در خیابانها به هم شلیک میکردن، برای تلویزیون و آب! و این زمانی بود که من تصمیم گرفتم، باید کاری بکنم.
Now I spent a lot of time in my garage, over the next weeks and months, and also in my kitchen -- much to the dismay of my wife. (Laughter) However, after a few failed prototypes, I finally came up with this, the Lifesaver bottle.
طی چند هفته و چند ماه بعد از اون، من زمان زیادی رو در گاراژ خونهام گذروندم. همچنین در آشپزخونهام، بیشتر از ترس زنم! (خنده) اگرچه، بعد از چند مدل ناموفق، نهایتاً به این رسیدم. بطری Lifesaver.
Okay, now for the science bit. Before Lifesaver, the best hand filters were only capable of filtering down to about 200 nanometers. The smallest bacteria is about 200 nanometers. So a 200-nanometer bacteria is going to get through a 200-nanometer hole. The smallest virus, on the other hand, is about 25 nanometers. So that's definitely going to get through those 200 nanometer holes. Lifesaver pores are 15 nanometers. So nothing is getting through.
خب، حالا یه کم هم از دانش قضیه، قبل از Lifesaver، بهترین فیلترهای آبِ قابل حمل فقط میتونستن اجرام بزرگتر از ۲۰۰ نانومتر رو فیلتر کنند. کوچکترین باکتری حدوداً ۲۰۰ نانومتر قطر داره. پس یه باکتری با قطر ۲۰۰ نانومتر میتونست که از یه سوراخ ۲۰۰ نانومتری عبور کنه. از طرف دیگه، اندازهی کوچکترین ویروس، حدود ۲۵ نانومتره. پس قطعاً میتونه که از سوراخهای ۲۰۰ نانومتری عبور کنه. سوراخهای Lifesaver فقط ۱۵ نانومتره. پس هیچ چیزی ازشون عبور نمیکنه.
Okay, I'm going to give you a bit of a demonstration. Would you like to see that? I spent all the time setting this up, so I guess I should. We're in the fine city of Oxford. So -- someone's done that up. Fine city of Oxford, so what I've done is I've gone and got some water from the River Cherwell, and the River Thames, that flow through here. And this is the water. But I got to thinking, you know, if we were in the middle of a flood zone in Bangladesh, the water wouldn't look like this. So I've gone and got some stuff to add into it. And this is from my pond.
خب من میخوام یه نمایش کوچیک بهتون نشون بدم. دوست دارین که ببینیدش؟ من زمان طولانی صرف راه اندازی این کردم. پس فکر کنم باید انجامش بدم. ما در شهر زیبای آکسفورد هستیم. مثل اینکه کسی قبلاً با این کار کرده. شهر زیبای آکسفورد، خب کاری که من کردم، رفتم کمی آب تهیه کردم از رودخانه چِروِل، و همچنین از رود تیمز، که از اینجا میگذرن. این همون آبه. اما بعدش فکر کردم، میدونین، اگه ما وسط یه منطقهی سیل زده در بنگلادش باشیم، آب شبیه این نخواهد بود. پس رفتم و یه سری چیزای دیگه گرفتم تا به آب اضافه کنم. و این از حوض خونه مه.
(Sniffs) (Coughs) Have a smell of that, mister cameraman.
(بوییدن و سرفه) آقای دوربینچی، این رو بو کنید.
Okay. (Laughs) Right. We're just going to pour that in there.
خب. (خنده) خیلِ خب. ما فقط این رو میریزیم اینجا.
Audience: Ugh!
حضار: اوغ!
Michael Pritchard: Okay. We've got some runoff from a sewage plant farm. So I'm just going to put that in there. (Laughter) Put that in there. There we go. (Laughter) And some other bits and pieces, chuck that in there. And I've got a gift here from a friend of mine's rabbit. So we're just going to put that in there as well. (Laughter) Okay. (Laughter) Now.
مایکل پریچارد: خب، ما یه مقدار فاضلاب هم از مزرعه داریم. پس من میخوام که این رو هم اضافه کنم اینجا. (خنده) اینو هم اضافه کنیم. حالا شد. (خنده) و یه سری قطعات و ذرههای دیگه که میریزم اینجا، همچنین من یه هدیه از خرگوش یکی از دوستانم گرفتم. خب ما میخواهیم که این رو هم اینجا اضافه کنیم. (خنده) خب. (خنده) حالا.
The Lifesaver bottle works really simply. You just scoop the water up. Today I'm going to use a jug just to show you all. Let's get a bit of that poo in there. That's not dirty enough. Let's just stir that up a little bit. Okay, so I'm going to take this really filthy water, and put it in here. Do you want a drink yet? (Laughter) Okay. There we go. Replace the top. Give it a few pumps. Okay? That's all that's necessary. Now as soon as I pop the teat, sterile drinking water is going to come out. I've got to be quick. Okay, ready? There we go. Mind the electrics. That is safe, sterile drinking water. (Applause) Cheers. (Applause) There you go Chris. (Applause) What's it taste of?
طرز کار بطری Lifesaver خیلی سادهس. شما فقط با ملاقه بطری رو پر از آب میکنین. من امروز از یه پارچ استفاده میکنم. فقط برای اینکه به شما همه نشون بدم. بذارید یه کم از این مدفوعی که اینجاست بگیرم. این به اندازهی کافی کثیف نیست. بذارین یه کم هم بزنمش. من میخوام که این آب واقعاً کثیف رو بریزم داخل فیلتر. هنوز نوشیدنی نمیخواین؟ (خنده) خب. حالا شد. قسمت سر رو سرجاش میگذاریم. یه چند تا پمپ میزنیم. خب؟ این همهی کاریه که لازم داره! حالا به مجرد اینکه من پستانک فیلتر رو بردارم، آب آشامیدنی استریل شده بیرون خواهد آمد. من باید که سریعتر باشم. خب، آماده این؟ ایناهاش. مراقب وسایل برقی باشید. این آب آشامیدنی سالم و استریله. (تشویق) به سلامتی. (تشویق) بیا کریس نوبت توئه. (تشویق) مزه چی میداد؟
Chris Anderson: Delicious.
کریس اندرسون: خوشمزه است.
Michael Pritchard: Okay. Let's see Chris's program throughout the rest of the show. Okay? (Laughter)
مایکل پریچارد: بسیار خوب. بذارین برنامه کریس رو در ادامه نمایش ببینیم. باشه؟ (خنده)
Okay. Lifesaver bottle is used by thousands of people around the world. It'll last for 6,000 liters. And when it's expired, using failsafe technology, the system will shut off, protecting the user. Pop the cartridge out. Pop a new one in. It's good for another 6,000 liters.
خب. بطری Lifesaver رو هزاران نفر در سراسر دنیا استفاده میکنن. این بطری برای تصفیه ۶۰۰۰ لیتر آب جواب میده. و وقتی که تاریخ مصرفش میگذره، با استفاده از تکنولوژی تخریب امن، سیستم خود بخود از کار میافته تا کاربر رو محافظت کنه. کارتریج قدیمی رو دربیارین و یه کارتریج جدید بزارین. برای ۶۰۰۰ لیتر دیگه کفایت میکنه!
So let's look at the applications. Traditionally, in a crisis, what do we do? We ship water. Then, after a few weeks, we set up camps. And people are forced to come into the camps to get their safe drinking water. What happens when 20,000 people congregate in a camp? Diseases spread. More resources are required. The problem just becomes self-perpetuating. But by thinking differently, and shipping these, people can stay put. They can make their own sterile drinking water, and start to get on with rebuilding their homes and their lives.
خب بذارین یه نگاهی به موارد کاربری بندازیم. بطور سنتی، ما مواقع بحران چه میکنیم؟ ما آب رو حمل میکنیم به منطقه بحران. سپس بعد از چند هفته، کمپهایی رو بنا میکنیم. و مردم مجبور میشن برای گرفتن آب آشامیدنی سالمشون به داخل کمپها بیان. چه اتفاقی میافته وقتی ۲۰۰۰۰ نفر توی یه کمپ جمع میشن؟ بیماریها شیوع پیدا میکنن، منابع زیادتری میطلبند. مشکل خودبخود تبدیل به یک مشکل دائمی میشه. اما با تفکری متفاوت، و حمل اینها، مردم میتونن سرجاشون بمونن. میتونن آب آشامیدنی استریل خودشون رو تهیه کنن، و بازسازی خانهها و زندگیهاشون رو شروع کنند.
Now, it doesn't require a natural disaster for this to work. Using the old thinking, of national infrastructure and pipe work, is too expensive. When you run the numbers on a calculator, you run out of noughts. So here is the "thinking different" bit.
اما این حتماً نیاز به یک بلای طبیعی نداره، تا این تکنولوژی بکار بیاد. روش تفکر قدیمی در صنایع زیرساختی ملی، و لوله کشی، خیلی گرون تموم میشه. وقتی از اعداد روی ماشین حساب استفاده کنی، عدد کم خواهی آورد. حالا این «متفاوت فکرکردن» اینجاست،
Instead of shipping water, and using man-made processes to do it, let's use Mother Nature. She's got a fantastic system. She picks the water up from there, desalinates it, for free, transports it over there, and dumps it onto the mountains, rivers, and streams. And where do people live? Near water. All we've go to do is make it sterile. How do we do that?
به جای انتقال آب، و استفاده از پروسههای ساخت دست بشر برای انجام اون، بزارین از مادر طبیعت کمک بگیریم که یک سیستم فوق العاده داره. آب رو از اینجا میگیره بالا میبره، رایگان گندزداییش میکنه، منتقلش میکنه این طرف، و میریزش توی کوهستانها، رودخانهها و جریانات آبی. و مردم کجا زندگی میکنن؟ نزدیک آب! تمام کاری که ما باید بکنیم، اینه که استریلش کنیم.
Well, we could use the Lifesaver bottle. Or we could use one of these. The same technology, in a jerry can. This will process 25,000 liters of water; that's good enough for a family of four, for three years. And how much does it cost? About half a cent a day to run. Thank you.
خب، ما میتونیم بطری Lifesaver رو استفاده کنیم. یا میتونیم یکی از اینها رو استفاده کنیم. تکنولوژی مشابه داخل یک پیت بنزین. این ۲۵۰۰۰ لیتر آب رو استریل میکنه. برای یک خانواده ی چهار نفره برای سه سال کافیه. و چقدر هزینه بر میداره؟ حدوداً نیم سنت در روز. سپاسگزارم.
(Applause)
(تشویق)
So, by thinking differently, and processing water at the point of use, mothers and children no longer have to walk four hours a day to collect their water. They can get it from a source nearby. So with just eight billion dollars, we can hit the millennium goal's target of halving the number of people without access to safe drinking water. To put that into context, The U.K. government spends about 12 billion pounds a year on foreign aid. But why stop there? With 20 billion dollars, everyone can have access to safe drinking water. So the three-and-a-half billion people that suffer every year as a result, and the two million kids that die every year, will live. Thank you.
پس با تفکری متفاوت، و فرآوری آب، در نقطهی مصرف، مادران و کودکان دیگر نیازی ندارند که ساعتها در روز راه بروند تا آب مورد نیازشان را جمع کنند. اونها میتونن از یک منبع نزدیک بهشون آب تهیه کنن. پس فقط با ۸ میلیارد دلار، ما میتونیم به هدف هزاره دست پیدا کنیم، که به نصف رساندن تعداد انسانهایی است که به آب آشامیدنی سالم دسترسی ندارند. در عمل، دولت انگلیس، ۱۲ میلیارد پوند خرج میکنه در سال، به عنوان کمک به کشورهای دیگه. اما چرا اینجا از حرکت باز ایستیم؟ با ۲۰ میلیارد دلار هر کسی میتونه به آب آشامیدنی سالم دسترسی داشته باشه. پس سه و نیم میلیارد نفری که هر ساله از این مساله عذاب میکشن، و دو میلیون کودکی که هر ساله میمیرند، زندگی خواهند کرد. سپاسگزارم.
(Applause)
(تشویق)