This is my grandfather. And this is my son. My grandfather taught me to work with wood when I was a little boy, and he also taught me the idea that if you cut down a tree to turn it into something, honor that tree's life and make it as beautiful as you possibly can. My little boy reminded me that for all the technology and all the toys in the world, sometimes just a small block of wood, if you stack it up tall, actually is an incredibly inspiring thing. These are my buildings. I build all around the world out of our office in Vancouver and New York. And we build buildings of different sizes and styles and different materials, depending on where we are. But wood is the material that I love the most, and I'm going to tell you the story about wood. And part of the reason I love it is that every time people go into my buildings that are wood, I notice they react completely differently. I've never seen anybody walk into one of my buildings and hug a steel or a concrete column, but I've actually seen that happen in a wood building. I've actually seen how people touch the wood, and I think there's a reason for it. Just like snowflakes, no two pieces of wood can ever be the same anywhere on Earth. That's a wonderful thing. I like to think that wood gives Mother Nature fingerprints in our buildings. It's Mother Nature's fingerprints that make our buildings connect us to nature in the built environment. Now, I live in Vancouver, near a forest that grows to 33 stories tall. Down the coast here in California, the redwood forest grows to 40 stories tall. But the buildings that we think about in wood are only four stories tall in most places on Earth. Even building codes actually limit the ability for us to build much taller than four stories in many places, and that's true here in the United States. Now there are exceptions, but there needs to be some exceptions, and things are going to change, I'm hoping. And the reason I think that way is that today half of us live in cities, and that number is going to grow to 75 percent. Cities and density mean that our buildings are going to continue to be big, and I think there's a role for wood to play in cities. And I feel that way because three billion people in the world today, over the next 20 years, will need a new home. That's 40 percent of the world that are going to need a new building built for them in the next 20 years. Now, one in three people living in cities today actually live in a slum. That's one billion people in the world live in slums. A hundred million people in the world are homeless. The scale of the challenge for architects and for society to deal with in building is to find a solution to house these people. But the challenge is, as we move to cities, cities are built in these two materials, steel and concrete, and they're great materials. They're the materials of the last century. But they're also materials with very high energy and very high greenhouse gas emissions in their process. Steel represents about three percent of man's greenhouse gas emissions, and concrete is over five percent. So if you think about that, eight percent of our contribution to greenhouse gases today comes from those two materials alone. We don't think about it a lot, and unfortunately, we actually don't even think about buildings, I think, as much as we should. This is a U.S. statistic about the impact of greenhouse gases. Almost half of our greenhouse gases are related to the building industry, and if we look at energy, it's the same story. You'll notice that transportation's sort of second down that list, but that's the conversation we mostly hear about. And although a lot of that is about energy, it's also so much about carbon. The problem I see is that, ultimately, the clash of how we solve that problem of serving those three billion people that need a home, and climate change, are a head-on collision about to happen, or already happening. That challenge means that we have to start thinking in new ways, and I think wood is going to be part of that solution, and I'm going to tell you the story of why. As an architect, wood is the only material, big material, that I can build with that's already grown by the power of the sun. When a tree grows in the forest and gives off oxygen and soaks up carbon dioxide, and it dies and it falls to the forest floor, it gives that carbon dioxide back to the atmosphere or into the ground. If it burns in a forest fire, it's going to give that carbon back to the atmosphere as well. But if you take that wood and you put it into a building or into a piece of furniture or into that wooden toy, it actually has an amazing capacity to store the carbon and provide us with a sequestration. One cubic meter of wood will store one tonne of carbon dioxide. Now our two solutions to climate are obviously to reduce our emissions and find storage. Wood is the only major material building material I can build with that actually does both those two things. So I believe that we have an ethic that the Earth grows our food, and we need to move to an ethic in this century that the Earth should grow our homes. Now, how are we going to do that when we're urbanizing at this rate and we think about wood buildings only at four stories? We need to reduce the concrete and steel and we need to grow bigger, and what we've been working on is 30-story tall buildings made of wood. We've been engineering them with an engineer named Eric Karsh who works with me on it, and we've been doing this new work because there are new wood products out there for us to use, and we call them mass timber panels. These are panels made with young trees, small growth trees, small pieces of wood glued together to make panels that are enormous: eight feet wide, 64 feet long, and of various thicknesses. The way I describe this best, I've found, is to say that we're all used to two-by-four construction when we think about wood. That's what people jump to as a conclusion. Two-by-four construction is sort of like the little eight-dot bricks of Lego that we all played with as kids, and you can make all kinds of cool things out of Lego at that size, and out of two-by-fours. But do remember when you were a kid, and you kind of sifted through the pile in your basement, and you found that big 24-dot brick of Lego, and you were kind of like, "Cool, this is awesome. I can build something really big, and this is going to be great." That's the change. Mass timber panels are those 24-dot bricks. They're changing the scale of what we can do, and what we've developed is something we call FFTT, which is a Creative Commons solution to building a very flexible system of building with these large panels where we tilt up six stories at a time if we want to. This animation shows you how the building goes together in a very simple way, but these buildings are available for architects and engineers now to build on for different cultures in the world, different architectural styles and characters. In order for us to build safely, we've engineered these buildings, actually, to work in a Vancouver context, where we're a high seismic zone, even at 30 stories tall. Now obviously, every time I bring this up, people even, you know, here at the conference, say, "Are you serious? Thirty stories? How's that going to happen?" And there's a lot of really good questions that are asked and important questions that we spent quite a long time working on the answers to as we put together our report and the peer reviewed report. I'm just going to focus on a few of them, and let's start with fire, because I think fire is probably the first one that you're all thinking about right now. Fair enough. And the way I describe it is this. If I asked you to take a match and light it and hold up a log and try to get that log to go on fire, it doesn't happen, right? We all know that. But to build a fire, you kind of start with small pieces of wood and you work your way up, and eventually you can add the log to the fire, and when you do add the log to the fire, of course, it burns, but it burns slowly. Well, mass timber panels, these new products that we're using, are much like the log. It's hard to start them on fire, and when they do, they actually burn extraordinarily predictably, and we can use fire science in order to predict and make these buildings as safe as concrete and as safe as steel. The next big issue, deforestation. Eighteen percent of our contribution to greenhouse gas emissions worldwide is the result of deforestation. The last thing we want to do is cut down trees. Or, the last thing we want to do is cut down the wrong trees. There are models for sustainable forestry that allow us to cut trees properly, and those are the only trees appropriate to use for these kinds of systems. Now I actually think that these ideas will change the economics of deforestation. In countries with deforestation issues, we need to find a way to provide better value for the forest and actually encourage people to make money through very fast growth cycles -- 10-, 12-, 15-year-old trees that make these products and allow us to build at this scale. We've calculated a 20-story building: We'll grow enough wood in North America every 13 minutes. That's how much it takes. The carbon story here is a really good one. If we built a 20-story building out of cement and concrete, the process would result in the manufacturing of that cement and 1,200 tonnes of carbon dioxide. If we did it in wood, in this solution, we'd sequester about 3,100 tonnes, for a net difference of 4,300 tonnes. That's the equivalent of about 900 cars removed from the road in one year. Think back to that three billion people that need a new home, and maybe this is a contributor to reducing. We're at the beginning of a revolution, I hope, in the way we build, because this is the first new way to build a skyscraper in probably 100 years or more. But the challenge is changing society's perception of possibility, and it's a huge challenge. The engineering is, truthfully, the easy part of this. And the way I describe it is this. The first skyscraper, technically -- and the definition of a skyscraper is 10 stories tall, believe it or not — but the first skyscraper was this one in Chicago, and people were terrified to walk underneath this building. But only four years after it was built, Gustave Eiffel was building the Eiffel Tower, and as he built the Eiffel Tower, he changed the skylines of the cities of the world, changed and created a competition between places like New York City and Chicago, where developers started building bigger and bigger buildings and pushing the envelope up higher and higher with better and better engineering. We built this model in New York, actually, as a theoretical model on the campus of a technical university soon to come, and the reason we picked this site to just show you what these buildings may look like, because the exterior can change. It's really just the structure that we're talking about. The reason we picked it is because this is a technical university, and I believe that wood is the most technologically advanced material I can build with. It just happens to be that Mother Nature holds the patent, and we don't really feel comfortable with it. But that's the way it should be, nature's fingerprints in the built environment. I'm looking for this opportunity to create an Eiffel Tower moment, we call it. Buildings are starting to go up around the world. There's a building in London that's nine stories, a new building that just finished in Australia that I believe is 10 or 11. We're starting to push the height up of these wood buildings, and we're hoping, and I'm hoping, that my hometown of Vancouver actually potentially announces the world's tallest at around 20 stories in the not-so-distant future. That Eiffel Tower moment will break the ceiling, these arbitrary ceilings of height, and allow wood buildings to join the competition. And I believe the race is ultimately on. Thank you. (Applause)
Це мій дідусь. А це мій син. Дідусь навчив мене працювати з деревом, коли я ще був малим. А ще він навчив мене, що якщо Ви зрубали дерево, щоб щось із нього зробити, то мусите вшанувати життя цього дерева, виготовивши з нього якнайкрасивішу річ. Мій син нагадав мені, що попри всі сучасні технології та іграшки на світі, часом звичайні дерев'яні кубики, складені один на один, можуть надихнути на щось неймовірне. Ось будинки, які я збудував. Я проектую будинки по всьому світу, працюючи в офісі у Ванкувері та Нью-Йорку. Ми споруджуємо будівлі різних розмірів і стилів, з різних матеріалів, залежно де саме працюємо. Але найбільше я люблю деревину, і сьогодні розповім Вам про неї історію. Я люблю деревину зокрема тому, що коли люди заходять у дерев'яну споруду, вони реагують на неї по-особливому. Я ніколи не бачив, щоб хтось заходив в один із наших будинків і обіймав сталеву чи бетонну колону. Однак, я був свідком цього у дерев'яному будинку. Я на власні очі бачив, як люди торкаються дерева, і, гадаю, на це є причина. На Землі не існує двох однакових шматків деревини - як і двох однакових сніжинок. Це чудово. Дерево немов залишає відбитки пальців матінки-природи на наших будівлях. І саме завдяки цим відбиткам, наші будинки повертають нас до природи у забудованому середовищі. Я мешкаю у Ванкувері, поблизу лісу, у якому дерева сягають 33 поверхів заввишки. Уздовж узбережжя на півдні Каліфорнії секвої сягають 40 поверхів угору. Однак, дерев'яні будівлі у більшості куточків світу мають щонайбільше чотири поверхи. Навіть будівничі норми часом забороняють споруджувати вищі будинки. Це стосується і Сполучених Штатів. Винятки, усе ж, існують. Та й вони мусять бути, адже ситуація рано чи пізно зміниться, я сподіваюся. Чому я так гадаю? Справа в тому, що половина населення живе у містах. Незабаром там мешкатиме 75 відсотків людей. Міста будуть густонаселені, отже будинки і далі будуть високі. На мою думку, у містах є місце для деревини. Адже за наступні 20 років три мільярди людей на планеті потребуватимуть нової домівки. Для 40 відсотків жителів світу треба буде збудувати новий дім за наступні 20 років. Один із трьох мешканців сучасного міста живе у нетрях. Тобто один мільярд людей на планеті живуть у нетрях. Сто мільйонів людей у світі - безхатченки. Перед архітекторами і суспільством постала проблема - забезпечити цих людей житлом. Проблема виникає, коли люди перебираються до міста: міста збудовані з двох матеріалів - сталі та бетону. Це чудові матеріали. Матеріали, винайдені у минулому столітті. Однак їхнє виробництво потребує чималих затрат енергії і продукує тони парникових газів. Сталь становить три відсотки викидів парникових газів, що їх генерує людина, а бетон - п'ять відсотків. Отож вісім відсотків парникових газів походять із цих двох матеріалів. На жаль, ми про це не задумуємося. А будинки нам просто не спадають на гадку, хоча мали б. Це статистичні дані США про вплив парникових газів. Майже половину парникових газів генерує галузь будівництва. Погляньмо на енергію - те ж саме. Транспорт займає друге місце у списку, а саме про нього ми чуємо найчастіше. І йдеться не тільки про енергію, а й про вуглець. На мій погляд, дві проблеми - як задовольнити потреби трьох мільярдів людей, що потребують житла, і зміна клімату - неминуче зіткнуться, а то й уже зіткнулися. Нам потрібно мислити у новому напрямі. Я гадаю, що деревина стане нам у пригоді - і я розповім Вам, як саме. Як архітектор скажу Вам, що дерево - це єдиний матеріал, чудовий матеріал, яким я можу користуватися, що вже визрів під дією сонця. Коли дерево росте у лісі, воно створює кисень і поглинає двоокис вуглецю. Потім воно вмирає і падає на землю, повертаючи двоокис вуглецю назад в атмосферу або в землю. Якщо дерево згоряє під час пожежі, то вуглець повертається в атмосферу. Однак якщо з дерева збудувати будинок, меблі або дерев'яну іграшку, то воно не втрачає чудової здатності зберігати і зв'язувати вуглець. Один кубометр дерева зберігає одну тону двоокису вуглецю. Існує два способи розв'язати проблему зміни клімату: скоротити викиди і знайти спосіб їх зберігати. Дерево - це єдиний будівельний матеріал, який уміє і те, й інше. Сьогодні ми дотримуємося принципу, що Земля дає нам їжу. У цьому столітті ми мусимо дійти згоди, що Земля може дарувати нам і домівку. Але як це зробити, якщо міста нестримно зростають, а дерев'яні будівлі можуть бути щонайбільш чотири поверхи заввишки? Треба менше використовувати бетон і сталь, і при цьому будувати вищі будинки. Так ми створили проект 30-поверхових дерев'яних будинків. Ми працювали над проектом разом із інженером на ім'я Ерік Карш - моїм колегою. Ми взялися за цю справу, бо у нас з'явилися нові дерев'яні вироби - так звані масові дерев'яні панелі. Ці панелі зроблені з молодих дерев, низькорослих видів і невеликих шматків деревини, які склеєні докупи і утворюють величезні панелі: 2,5 метрів завширшки, 20 метрів завдовжки, різноманітної товщини. Я завжди кажу: коли ми говоримо про деревину, то здебільшого маємо на увазі конструкції розміром два на чотири. Ось що відразу спадає людям на гадку. Конструкції два-на-чотири - це такі собі кубики Леґо з вісьмома виступами, з якими ми всі бавилися малими. З Леґо такого розміру - як і з конструкцій два-на-чотири - можна виготовити що завгодно. Але пригадайте собі, як ви були малими, порпалися у купі кубиків і раптом знайшли великий кубик Леґо з 24-ма виступами. Ви страшенно втішилися: "Ого, круто! Тепер я збудую щось справді велике і класне!" Усе відразу змінилося! Масові дерев'яні панелі - це немов ті кубики з 24-ма виступами. Вони змінюють масштаб наших дій. Ми створили проект під назвою FFTT за ліцензією Creative Commons, який дає змогу збудувати дуже гнучку систему будинку за допомогою тих великих панелей. За бажанням, ми можемо спорудити одразу шість поверхів. Це відео показує, як складається будинок - дуже просто. Ці будинки доступні для архітекторів та інженерів, які будують для різних культур по всьому світу і творять у найрізноманітніших архітектурних стилях. Щоб гарантувати безпеку, ми спроектували ці будинки під умови Ванкувера, який розташований у високосейсмічній зоні. Навіть у таких умовах вони можуть сягнути 30 поверхів заввишки. Але щоразу, як я говорю на цю тему, мене завжди перепитують - навіть на цій конференції: "Серйозно? 30 поверхів? Як таке може бути?" Мені задають чимало справді змістовних і важливих запитань, над відповідями до яких ми дуже довго працювали, коли готували свої звіт і доповідь, які рецензували фахівці. Я відповім на кілька запитань. Розпочнемо з пожежі, адже саме це Вам мабуть спадає на думку в першу чергу. Цілком зрозуміло. Ось моя відповідь. Якщо Ви запалите сірник і піднесете його до колоди, то вона не загориться, чи не так? Це всім відомо. Щоб розпалити вогнище, Ви спочатку складаєте тріски, а вже потім - дрова. І лише згодом докидаєте до вогню колоду. Звичайно, що колода у такому випадку загориться, але горітиме повільно. Масові дерев'яні панелі - ці нові продукти, що їх ми використовуємо - це немов колоди. Їх важко підпалити, а коли вони все-таки загоряться, то горітимуть дуже передбачувано. Знання пожежної справи дає нам змогу передбачити, як ці панелі горітимуть, і зробити дерев'яні будинки такими ж безпечними, як бетонні чи сталеві. Наступна проблема - вирубка лісів. 18 відсотків викидів парникових газів у світі - це наслідок вирубки лісів. Ми нізащо не хочемо рубати дерева. А тим більше - не ті, що треба. Існують моделі екораціонального лісівництва, які вказують, як правильно рубати дерева - тільки ті з них, що підходять для наших систем. Я гадаю, що ці концепції змінять засади вирубки лісів. Країнам, що боряться із вирубкою лісів, ми маємо запропонувати спосіб, як краще використовувати ліс, і заохотити тамтешніх мешканців заробляти на дуже швидких циклах росту - 10-, 12-, 15-річних дерев, з яких ми виготовляємо свій продукт і можемо будувати у великих масштабах. Ми зробили розрахунки для 20-поверхового будинку: у Північній Америці виросте достатньо дерев за 13 хвилин. Всього-на-всього. Ми не матимемо проблеми з вуглецем. Якщо ми збудуємо 20-поверховий будинок із цементу та бетону, то для цього муситимемо виготовити цемент, а разом із ним - 1200 тон двоокису вуглецю. Якщо ж скористаємося деревиною, то зв'яжемо близько 3100 тон вуглецю - чиста різниця становитиме 4300 тон. Це те ж саме, якби за один рік із доріг зникло 900 автомобілів. Подумайте про ті три мільярди людей, які потребують нової домівки. Можливо, це справді допоможе скоротити викиди. Я сподіваюся, що ми стоїмо на порозі революції у галузі будівництва, адже це перший новий спосіб збудувати небосяг, який з'явився за останні 100 років. Однак найважче - змінити думку громади про те, що таке можливо. Це найбільша проблема. Проектування - це, чесно кажучи, найлегша частина справи. Ось що я хочу Вам розповісти. Перший небосяг (у технічному розумінні) - а небосяг, за визначенням, має 10 поверхів заввишки, хоч у це й важко повірити - перший небосяг з'явився у Чикаго. Люди боялися ходити під цим будинком. Однак усього за чотири роки Ґустав Ейфель спорудив Ейфелеву вежу. А зробивши це, він змінив горизонт міст світу. Змінив і започаткував змагання між Нью-Йорком і Чикаго, де будівельники почали споруджувати щораз вищі будинки, і підіймали планку дедалі вище, пропонуючи щораз кращі інженерні рішення. Цю модель ми збудували у Нью-Йорку, як теоретичну модель у студмістечку технічного університету, що незабаром з'явиться. Ми обрали саме цей майданчик, щоб показати Вам, як виглядають такі будинки, що можуть мати різний зовнішній вигляд. Наразі йдеться тільки про структуру. Ми обрали технічний університет, бо, на мій погляд, дерево - це технологічно найдосконаліший матеріал, з якого ми можемо будувати. Просто патентом на нього володіє матінка-природа, і нам це не дуже до вподоби. Але так і має бути - відбитки пальців природи у забудованому середовищі. Я з нетерпінням чекаю можливості створити так званий момент Ейфелевої вежі. По всьому світу з'являються будинки. Будинок у Лондоні заввишки дев'ять поверхів, новий, щойно завершений будинок у Австралії заввишки 10 чи 11 поверхів. Ми поволі робимо дерев'яні будинки вищими і сподіваємося, що мій рідний Ванкувер уже незабаром стане домівкою найвищого у світі дерев'яного будинку заввишки 20 поверхів. Момент Ейфелевої вежі зруйнує бар'єри - умовні бар'єри висоти - і дасть змогу дерев'яним будинкам долучитися до змагання. Усе тільки починається. Дякую. (Оплески)