This is my grandfather. And this is my son. My grandfather taught me to work with wood when I was a little boy, and he also taught me the idea that if you cut down a tree to turn it into something, honor that tree's life and make it as beautiful as you possibly can. My little boy reminded me that for all the technology and all the toys in the world, sometimes just a small block of wood, if you stack it up tall, actually is an incredibly inspiring thing. These are my buildings. I build all around the world out of our office in Vancouver and New York. And we build buildings of different sizes and styles and different materials, depending on where we are. But wood is the material that I love the most, and I'm going to tell you the story about wood. And part of the reason I love it is that every time people go into my buildings that are wood, I notice they react completely differently. I've never seen anybody walk into one of my buildings and hug a steel or a concrete column, but I've actually seen that happen in a wood building. I've actually seen how people touch the wood, and I think there's a reason for it. Just like snowflakes, no two pieces of wood can ever be the same anywhere on Earth. That's a wonderful thing. I like to think that wood gives Mother Nature fingerprints in our buildings. It's Mother Nature's fingerprints that make our buildings connect us to nature in the built environment. Now, I live in Vancouver, near a forest that grows to 33 stories tall. Down the coast here in California, the redwood forest grows to 40 stories tall. But the buildings that we think about in wood are only four stories tall in most places on Earth. Even building codes actually limit the ability for us to build much taller than four stories in many places, and that's true here in the United States. Now there are exceptions, but there needs to be some exceptions, and things are going to change, I'm hoping. And the reason I think that way is that today half of us live in cities, and that number is going to grow to 75 percent. Cities and density mean that our buildings are going to continue to be big, and I think there's a role for wood to play in cities. And I feel that way because three billion people in the world today, over the next 20 years, will need a new home. That's 40 percent of the world that are going to need a new building built for them in the next 20 years. Now, one in three people living in cities today actually live in a slum. That's one billion people in the world live in slums. A hundred million people in the world are homeless. The scale of the challenge for architects and for society to deal with in building is to find a solution to house these people. But the challenge is, as we move to cities, cities are built in these two materials, steel and concrete, and they're great materials. They're the materials of the last century. But they're also materials with very high energy and very high greenhouse gas emissions in their process. Steel represents about three percent of man's greenhouse gas emissions, and concrete is over five percent. So if you think about that, eight percent of our contribution to greenhouse gases today comes from those two materials alone. We don't think about it a lot, and unfortunately, we actually don't even think about buildings, I think, as much as we should. This is a U.S. statistic about the impact of greenhouse gases. Almost half of our greenhouse gases are related to the building industry, and if we look at energy, it's the same story. You'll notice that transportation's sort of second down that list, but that's the conversation we mostly hear about. And although a lot of that is about energy, it's also so much about carbon. The problem I see is that, ultimately, the clash of how we solve that problem of serving those three billion people that need a home, and climate change, are a head-on collision about to happen, or already happening. That challenge means that we have to start thinking in new ways, and I think wood is going to be part of that solution, and I'm going to tell you the story of why. As an architect, wood is the only material, big material, that I can build with that's already grown by the power of the sun. When a tree grows in the forest and gives off oxygen and soaks up carbon dioxide, and it dies and it falls to the forest floor, it gives that carbon dioxide back to the atmosphere or into the ground. If it burns in a forest fire, it's going to give that carbon back to the atmosphere as well. But if you take that wood and you put it into a building or into a piece of furniture or into that wooden toy, it actually has an amazing capacity to store the carbon and provide us with a sequestration. One cubic meter of wood will store one tonne of carbon dioxide. Now our two solutions to climate are obviously to reduce our emissions and find storage. Wood is the only major material building material I can build with that actually does both those two things. So I believe that we have an ethic that the Earth grows our food, and we need to move to an ethic in this century that the Earth should grow our homes. Now, how are we going to do that when we're urbanizing at this rate and we think about wood buildings only at four stories? We need to reduce the concrete and steel and we need to grow bigger, and what we've been working on is 30-story tall buildings made of wood. We've been engineering them with an engineer named Eric Karsh who works with me on it, and we've been doing this new work because there are new wood products out there for us to use, and we call them mass timber panels. These are panels made with young trees, small growth trees, small pieces of wood glued together to make panels that are enormous: eight feet wide, 64 feet long, and of various thicknesses. The way I describe this best, I've found, is to say that we're all used to two-by-four construction when we think about wood. That's what people jump to as a conclusion. Two-by-four construction is sort of like the little eight-dot bricks of Lego that we all played with as kids, and you can make all kinds of cool things out of Lego at that size, and out of two-by-fours. But do remember when you were a kid, and you kind of sifted through the pile in your basement, and you found that big 24-dot brick of Lego, and you were kind of like, "Cool, this is awesome. I can build something really big, and this is going to be great." That's the change. Mass timber panels are those 24-dot bricks. They're changing the scale of what we can do, and what we've developed is something we call FFTT, which is a Creative Commons solution to building a very flexible system of building with these large panels where we tilt up six stories at a time if we want to. This animation shows you how the building goes together in a very simple way, but these buildings are available for architects and engineers now to build on for different cultures in the world, different architectural styles and characters. In order for us to build safely, we've engineered these buildings, actually, to work in a Vancouver context, where we're a high seismic zone, even at 30 stories tall. Now obviously, every time I bring this up, people even, you know, here at the conference, say, "Are you serious? Thirty stories? How's that going to happen?" And there's a lot of really good questions that are asked and important questions that we spent quite a long time working on the answers to as we put together our report and the peer reviewed report. I'm just going to focus on a few of them, and let's start with fire, because I think fire is probably the first one that you're all thinking about right now. Fair enough. And the way I describe it is this. If I asked you to take a match and light it and hold up a log and try to get that log to go on fire, it doesn't happen, right? We all know that. But to build a fire, you kind of start with small pieces of wood and you work your way up, and eventually you can add the log to the fire, and when you do add the log to the fire, of course, it burns, but it burns slowly. Well, mass timber panels, these new products that we're using, are much like the log. It's hard to start them on fire, and when they do, they actually burn extraordinarily predictably, and we can use fire science in order to predict and make these buildings as safe as concrete and as safe as steel. The next big issue, deforestation. Eighteen percent of our contribution to greenhouse gas emissions worldwide is the result of deforestation. The last thing we want to do is cut down trees. Or, the last thing we want to do is cut down the wrong trees. There are models for sustainable forestry that allow us to cut trees properly, and those are the only trees appropriate to use for these kinds of systems. Now I actually think that these ideas will change the economics of deforestation. In countries with deforestation issues, we need to find a way to provide better value for the forest and actually encourage people to make money through very fast growth cycles -- 10-, 12-, 15-year-old trees that make these products and allow us to build at this scale. We've calculated a 20-story building: We'll grow enough wood in North America every 13 minutes. That's how much it takes. The carbon story here is a really good one. If we built a 20-story building out of cement and concrete, the process would result in the manufacturing of that cement and 1,200 tonnes of carbon dioxide. If we did it in wood, in this solution, we'd sequester about 3,100 tonnes, for a net difference of 4,300 tonnes. That's the equivalent of about 900 cars removed from the road in one year. Think back to that three billion people that need a new home, and maybe this is a contributor to reducing. We're at the beginning of a revolution, I hope, in the way we build, because this is the first new way to build a skyscraper in probably 100 years or more. But the challenge is changing society's perception of possibility, and it's a huge challenge. The engineering is, truthfully, the easy part of this. And the way I describe it is this. The first skyscraper, technically -- and the definition of a skyscraper is 10 stories tall, believe it or not — but the first skyscraper was this one in Chicago, and people were terrified to walk underneath this building. But only four years after it was built, Gustave Eiffel was building the Eiffel Tower, and as he built the Eiffel Tower, he changed the skylines of the cities of the world, changed and created a competition between places like New York City and Chicago, where developers started building bigger and bigger buildings and pushing the envelope up higher and higher with better and better engineering. We built this model in New York, actually, as a theoretical model on the campus of a technical university soon to come, and the reason we picked this site to just show you what these buildings may look like, because the exterior can change. It's really just the structure that we're talking about. The reason we picked it is because this is a technical university, and I believe that wood is the most technologically advanced material I can build with. It just happens to be that Mother Nature holds the patent, and we don't really feel comfortable with it. But that's the way it should be, nature's fingerprints in the built environment. I'm looking for this opportunity to create an Eiffel Tower moment, we call it. Buildings are starting to go up around the world. There's a building in London that's nine stories, a new building that just finished in Australia that I believe is 10 or 11. We're starting to push the height up of these wood buildings, and we're hoping, and I'm hoping, that my hometown of Vancouver actually potentially announces the world's tallest at around 20 stories in the not-so-distant future. That Eiffel Tower moment will break the ceiling, these arbitrary ceilings of height, and allow wood buildings to join the competition. And I believe the race is ultimately on. Thank you. (Applause)
Bu benim büyükbabam ve bu benim oğlum Ben küçük bir çocukken büyükbabam bana tahta ile çalışmayı öğretti ve bana şunu da öğretti ki eğer bir ağacı bir şeye dönüştürmek için kesersen o şeyi yapabileceğin en güzel şekilde yaparak o ağacın hayatını onurlandır Benim küçük oğlum bana hatırlattı ki dünyadaki tüm teknoloji ve tüm oyuncaklar için bazen sadece küçük bir tahta parçası için dahi eğer onu uzun şekilde istiflersen aslında oldukça ilham verici bir şey ortaya çıkar. Bunlar benim binalarım. Vancouver ve New York'taki ofisimizin dışında dünyanın her tarafında inşa ediyorum. Ve biz nerede olduğumuza bağlı olarak değişik boyutlarda değişik şekillerde ve değişik malzemelerden binalar inşa ediyoruz Fakat tahta benim en sevdiğim malzeme ve size tahta hakkındaki hikayeyi anlatacağım. Tahtayı sevme sebebimin bir kısmı tahtadan binalarımdan birine insanlar girdiğinde her seferinde onların tamamen farklı tepki verdiklerini fark ediyor olmam. Hiçbir zaman birinin binalarımdan birine girip çelik ya da betondan bir kolona sarıldığını görmedim fakat tahta bir binada bunun olduğunu gerçekten gördüm. Gerçekten insanların tahtaya nasıl dokunduğunu gördüm ve sanırım bunun bir sebebi var. Tıpkı kar taneleri gibi dünyanın hiçbir yerinde iki tahta parçası birbirinin aynısı olamaz. Bu muhteşem bir şey. Tahtanın binalarımıza Doğa Ananın parmak izlerini bıraktığını düşünmeyi seviyorum. Doğa Ananın parmak izleri sayesinde binalarımız inşa edilmiş ortamda bizi doğaya bağlıyor. Şu anda Vancouver'da 33 kat yüksekliğe kadar büyüyen bir ormanın yakınında yaşıyorum. California'da kıyıya doğru inişte sekoya ormanı 40 kat yüksekliğe kadar büyüyor. Fakat tahtadan yapılan binaları düşündüğümüzde dünyanın çoğu yerinde sadece 4 kat yükseklikte oluyorlar. İmar kanunları bile inşa etme olanağımızı dört kaz yükseklikten daha uzun olacak şekilde kısıtlıyor ve bu durum burada ABD'de de geçerli. Şimdi bazı istisnalar bulunuyor fakat bazı istisnaların olması gerekiyor ve umuyorum işler ileride değişecek. ve böyle düşünmemin sebebi şu ki bugün yarımız şehirlerde yaşıyor ve bu sayı yüzde 75'e yükselecek. Şehirler ve yoğunluk binalarımızın büyük olmaya devam edeceği anlamına geliyor, ve bence şehirlerde tahtanın da oynayacağı bir rol bulunuyor. Ve böyle düşünüyorum çünkü bugün dünyada üç milyar insan önümüzdeki 20 yıl içinde yeni bir eve ihtiyaç duyacak. Bu dünyanın yüzde 40'ı önümüzdeki 20 yıl içinde kendileri için yeni bir bina inşa edilmesine ihtiyaç duyacak demektir. Şimdi, bugün şehirlerde yaşayan her üç insandan biri aslında bir gecekonduda yaşıyor. Bu dünyada bir milyar insan gecekonduda yaşıyor demektir. Dünyada yüz milyon insan evsiz. İnşa etme konusunda mimarlar için ve toplum için meydan okumanın boyutu bu insanları ev sahibi yapacak bir çözümün bulunmasıdır. Fakat meydan okuma şu ki, biz şehirlere taşındıkça şehirler şu iki malzemeden inşa ediliyor çelik ve beton, ve bunlar harika malzemeler. bunlar geçen yüzyılın malzemeleri. Fakat bunlar aynı zamanda işlenmeleri sırasında oldukça yüksek enerji ve sera gazı salınımı ortaya çıkaran malzemeler İnsanoğlunun sera gazı salınımının yüzde üçünü çelik oluşturuyor ve betonun oranı yüzde beşin üzerinde. Yani bir düşünürseniz bugün sera gazlarına katkımızın yüzde sekizi yalnızca bu iki malzemeden geliyor. bunun hakkında fazla düşünmüyoruz ve ne yazık ki bence aslında binalarımız hakkında bile yapmamız gerektiği kadar düşünmüyoruz. Bu ABD'nin sera gazına etkisi ile ilgili bir istatistik. Sera gazı salınımımızın neredeyse yarısı inşaat endüstrimiz ile ilgili ve eğer enerjiye bakacak olursak, orada da durum aynı. Taşımanın listede yaklaşık olarak ikinci sırada olduğunu fark edeceksiniz fakat bu bizim hakkında en fazla duyduğumuz muhabbet. ve bunun çoğu enerji ile ilgili olsa da aynı zamanda karbon ile de ilgili. benim gördüğüm kadarıyla sorun, nihayetinde bu sorunu nasıl çözeceğimiz hakkındaki uyuşmazlık bir eve ihtiyacı olan üç milyar insana nasıl hizmet edileceği ve iklim değişikliği gerçekleşmek üzere olan ya da zaten gerçekleşen bir kafa kafaya çarpışma. Bu meydan okuma yeni yollardan düşünmeye başlamamız gerektiği anlamına geliyor ve bence tahta bu çözümün bir parçası olacak, ve ben size neden öyle olduğunun hikayesini anlatacağım. Bir mimar olarak tahta zaten güneş enerjisiyle büyümüş olan büyük ve inşaatta kullanabileceğim tek malzeme. Ormanda bir ağaç büyüdüğünde ve oksijen yaydığında ve karbondioksit emdiğinde ve öldüğünde ve ormanın zeminine düştüğünde karbondioksidi atmosfere geri verir ya da toprağa aktarır. Bir orman yangınında yanacak olursa da karbonu atmosfere geri verecektir. Fakat eğer o tahtayı alıp binanın içine ya da bir mobilya parçasına veya tahta bir oyuncağın içine koyarsanız aslında ağaç karbonu muhafaza etmek için inanılmaz bir kapasiteye sahiptir ve bize haciz yoluyla katkıda bulunur Bir metreküp tahta bir ton karbondioksidi muhafaza edecektir. Şu anda iklime karşı iki çözüm yolu açık şekilde salınımları azaltmak ve depolama alanı bulmaktır. Tahta bu iki şeyi gerçekten yapan benim inşaat yapabileceğim başlıca inşaat malzemesi. Yani inanıyorum ki biz Dünyanın bizim besinimizi büyüttüğü bir etik anlayışına sahibiz ve bu yüzyılda dünyanın bizim evlerimizi büyütmesi gereken bir etiğe yönelmemiz gerekiyor. Şimdi bu oranla şehirleşirken bunu nasıl yapacağız ve ahşap binalarımızı sadece dört katlı olarak düşüneceğiz? Beton ve çeliği azaltmalı ve daha büyümeliyiz ve bizim üzerinde çalıştığımız şey 30 kat yüksekliğinde ahşaptan yapılmış binalar. Mühendisliğini Eric Karsh adında benimle birlikte proje üstünde çalışan bir mühendisle yapıyoruz ve bu yeni işi bir süredir yapıyoruz çünkü bizim kullanabileceğimiz yeni ahşap ürünler piyasada bulunuyor ve biz onları dev kereste paneller olarak adlandırıyoruz. Bunlar genç ağaçlardan yapılan paneller kısa boylu ağaçlar, kısa tahta parçaları birbirine yapıştırılarak dev paneller oluşturuluyor 2,34 metre genişliğinde, 19,5 metre uzunluğunda ve değişik kalınlıklarda. Bunu en iyi şekilde açıklamak için bulduğum yol şu ki tahta ile ilgili düşündüğümüzde hepimiz ikiye dört inşaata alışkınız. İnsanların erkenden vardıkları sonuç bu. İkiye dört inşaat bir şekilde çocukken oynadığımız küçük sekiz noktalı Lego parçalarını andırıyor, ve o boyutta ikiye dörtlerle legolardan her türde havalı şeyler yapabilirsiniz. Fakat çocuk olduğunuz zamanı ve lego yığınını evinizin bodrum katında gözden geçirdiğinizi ve o büyük 24 noktalı lego parçasını bulduğunuzu hatırlayın şöyle düşündünüz, "Harika, bu muhteşem. Gerçekten büyük bir şey inşa edebilirim, ve bu şahane olacak" İşte bu değişim. Dev kereste paneller işte o 24 noktalı parçalar. Onla yapabileceklerimizin boyutunu değiştiriyor ve geliştirdiğimiz şey bizim deyimimizle FFTT bir Yaratıcı Avam çözümü inşaatta çok esnek bir sistem inşa etmek için bu geniş panellerle istediğimiz zaman altı katı aynı anda yukarıya doğru eğebiliyoruz. Bu animasyon size binanın çok basit bir şekildenasıl bir araya geldiğini gösteriyor fakat bu binalar mimarlar ve mühendisler için şimdi dünyada değişik kültürler için değişik mimari tarzlar ve karakterlerde inşaat için hazır bulunuyor. Güvenli bir şekilde inşaat yapabilmemiz için bu binaların mühendisliğini , aslında yüksek bir deprem bölgesinde olan Vancouver koşullarında işe yarayacak şekilde 30 kat yükseklikte bile yaptık Şimdi açık şekilde bunu ne zaman söylesem hatta burada konferansta bile insanlar "Ciddi misin? Otuz kat? Bu nasıl olabilir?" diyorlar. Ve çok sayıda gerçekten çok sayıda iyi soru ve biz raporumuzu ve hakemli raporu bir araya getirirken cevapları üzerinde uzun zaman harcadığımız ciddi sorular yöneltildi Şimdi sadece bunlardan birkaçına odaklanacağım ve yangınla başlayalım, çünkü sanırım yangın muhtemelen şu anda hepinizin hakkında düşündüğü ilk şey. Yeterince uygun. Ve benim bunu tanımlama yöntemim şöyle. Eğer size bir kibrit çöpü çıkarmanızı ve yakmanızı ve bir kütüğe doğru tutmanızı, kütüğü ateşe vermeyi denemenizi söylesem Bu gerçekleşmez, değil mi? Hepimiz bunu biliyoruz. Fakat bir ateş yakmak için önce küçük tahta parçalarıyla başlarsınız ve devam edersiniz ve sonunda kütüğü de ateşe katabilirsiniz ve siz kütüğü ateşe kattığınızda tabii ki kütük yanar fakat yavaş şekilde yanar. Dev kereste paneller, bizim kullandığımız bu yeni ürün kütüğe çok benziyor. onları tutuşturmak çok güç ve tutuştuklarında hakikaten olağandışı şekilde tahmin edilebilir hızda yanıyorlar ve biz yangın bilimini tahmin için kullanabilir ve bu binaları en az beton kadar ve en az çelik kadar güvenli hale getirebiliriz. sonraki büyük mesele, ormanların yok olması dünya genelinde sera gazlarına katkımızın yüzde on sekizlik bölümü ormanların yok olmasının sonucudur. Yapmak istediğimiz en son şey ağaçları kesmek. Ya da en son yapmak istediğimiz şey yanlış ağaçları kesmek. Ağaçları düzgün şekilde kesmemize müsaade eden Sürüdürülebilir ormancılık modelleri bulunuyor, ve bu ağaçlar bu tip sistemlerde kullanılmak için uygun olan yegane ağaçlar. Şimdi bu fikirlerin ormanların yok olması ekonomisini gerçekten değiştireceğini düşünüyorum. Ormanların yok olması sorunu olan ülkelerde orman için daha iyi değer sağlayan bir yol bulmak ve insanları çok hızlı büyüme çemberleri aracılığıyla para kazanmaya teşvik etmek zorundayız. 10, 12, 15 yaşındaki ağaçlar bu ürünleri oluşturuyor ve bize bu ölçekte inşa etme imkanı tanıyor. 20 katlı bir binayı hesapladık: Kuzey Amerika'da her 13 dakikada yeteri kadar tahta yetiştiriyor olacağız. Alacağı süre bu kadar. Buradaki karbon hikayesi gerçekten iyi bir hikaye. eğer 20 katlı bir binayı çimento ve betondan inşa etseydik süreç çimento ve 1,200 ton karbondioksit üretimi ile sonuçlanırdı. Eğer bu binayı tahtadan yapsaydık, bu çözümde 3,100 ton hapsetmiş olurduk 4,300 ton net fark oluşurdu. Bu bir yılda yaklaşık 900 arabanın trafikten çekilmesine eşdeğer. Yeniden yeni bir eve ihtiyacı olan o üç milyar insanı düşünün, ve belki bu şey azaltıma katkı sağlayıcı olabilir. Umudum inşa etme yöntemimizde bir devrimin başlangıcında olmamız Çünkü bu geçtiğimiz yüz ya da daha fazla yılda bir gökdelen inşa etmek için sunulan ilk yeni yöntem. Asıl güç olan toplumun bu olasılığı algılayışını değiştirmek ve bu büyük bir meydan okuma. Dürüst olarak mühendislik bu işin kolay kısmı. Ve bunu tanımlama yolum şöyle. Teknik olarak ilk gökdelen ve gökdelenin tanımı 10 kat yüksekliğinde olmasıydı. inanin ya da inanmayın- fakat ilk gökdelen Şikago'daki bu binaydı ve insanlar bu binanın yanından yürümeye korkarlardı. Fakat inşasının dört yıl ardından Gustave Eiffel Eyfel Kulesini inşa ediyordu ve Eyfel Kulesini inşa ederken dünya şehirlerinin siluetlerini de değiştirdi değiştirdi ve geliştiricilerin daha büyük binalar inşa etmeye başlamasıyla ve sınırları daha yükseğe doğru iterken daha iyi mühendislikle birlikte New York City ve Şikago gibi şehirler arasında rekabet başladı. Aslında biz bu modeli New York'ta yakında gelecek bir teknik üniversite kampüsünde teorik bir model olarak inşa ettik ve bu alanı seçmemizin nedeni sizlere bu binaların neye benzediğini gösterebilmekti çünkü dış cephe değişebiliyor. Bu aslında tam da hakkında konuştuğumuz yapı. Bunu seçmemizin nedeni burasının bir teknik üniversite olması ve bana göre tahta inşaat yapabileceğim teknolojik olarak en gelişmiş malzeme. Sadece Doğa Ana patenti elinde bulunduruyor ve biz bu yüzden gerçekten rahat hissedemiyoruz. Fakat olması gereken de bu, İnşa edilmiş çevrede doğanın parmak izleri. Buna kendi deyimimizle bir Eyfel Kulesi anı yaratmak fırsatı olarak bakıyorum. Dünyanın her yanında binalar daha da yükselmeye başlıyor. Londra'da dokuz katlı bir bina var, Avustralya'da sanırım 10 ya da 11 katlı yeni bir bina. Bu ahşap binalarda yüksekliği yukarılara taşımaya başlıyoruz, ve umuyoruz, ve ben umuyorum ki memleketim Vancouver gerçekten potansiyel olarak yaklaşık 20 katla dünyanın en yükseğinin anonsunu çok da uzak olmayan bir gelecekte yapacak. O Eyfel Kulesi anı tavanı kıracak o rastgele yükseklik tavanlarını ve ahşap binaların rekabete katılmasına izin verecek. Ve inanıyorum ki yarış sonuna kadar devam etmek üzere başladı. Teşekkürler. (Alkış)