This is my grandfather. And this is my son. My grandfather taught me to work with wood when I was a little boy, and he also taught me the idea that if you cut down a tree to turn it into something, honor that tree's life and make it as beautiful as you possibly can. My little boy reminded me that for all the technology and all the toys in the world, sometimes just a small block of wood, if you stack it up tall, actually is an incredibly inspiring thing. These are my buildings. I build all around the world out of our office in Vancouver and New York. And we build buildings of different sizes and styles and different materials, depending on where we are. But wood is the material that I love the most, and I'm going to tell you the story about wood. And part of the reason I love it is that every time people go into my buildings that are wood, I notice they react completely differently. I've never seen anybody walk into one of my buildings and hug a steel or a concrete column, but I've actually seen that happen in a wood building. I've actually seen how people touch the wood, and I think there's a reason for it. Just like snowflakes, no two pieces of wood can ever be the same anywhere on Earth. That's a wonderful thing. I like to think that wood gives Mother Nature fingerprints in our buildings. It's Mother Nature's fingerprints that make our buildings connect us to nature in the built environment. Now, I live in Vancouver, near a forest that grows to 33 stories tall. Down the coast here in California, the redwood forest grows to 40 stories tall. But the buildings that we think about in wood are only four stories tall in most places on Earth. Even building codes actually limit the ability for us to build much taller than four stories in many places, and that's true here in the United States. Now there are exceptions, but there needs to be some exceptions, and things are going to change, I'm hoping. And the reason I think that way is that today half of us live in cities, and that number is going to grow to 75 percent. Cities and density mean that our buildings are going to continue to be big, and I think there's a role for wood to play in cities. And I feel that way because three billion people in the world today, over the next 20 years, will need a new home. That's 40 percent of the world that are going to need a new building built for them in the next 20 years. Now, one in three people living in cities today actually live in a slum. That's one billion people in the world live in slums. A hundred million people in the world are homeless. The scale of the challenge for architects and for society to deal with in building is to find a solution to house these people. But the challenge is, as we move to cities, cities are built in these two materials, steel and concrete, and they're great materials. They're the materials of the last century. But they're also materials with very high energy and very high greenhouse gas emissions in their process. Steel represents about three percent of man's greenhouse gas emissions, and concrete is over five percent. So if you think about that, eight percent of our contribution to greenhouse gases today comes from those two materials alone. We don't think about it a lot, and unfortunately, we actually don't even think about buildings, I think, as much as we should. This is a U.S. statistic about the impact of greenhouse gases. Almost half of our greenhouse gases are related to the building industry, and if we look at energy, it's the same story. You'll notice that transportation's sort of second down that list, but that's the conversation we mostly hear about. And although a lot of that is about energy, it's also so much about carbon. The problem I see is that, ultimately, the clash of how we solve that problem of serving those three billion people that need a home, and climate change, are a head-on collision about to happen, or already happening. That challenge means that we have to start thinking in new ways, and I think wood is going to be part of that solution, and I'm going to tell you the story of why. As an architect, wood is the only material, big material, that I can build with that's already grown by the power of the sun. When a tree grows in the forest and gives off oxygen and soaks up carbon dioxide, and it dies and it falls to the forest floor, it gives that carbon dioxide back to the atmosphere or into the ground. If it burns in a forest fire, it's going to give that carbon back to the atmosphere as well. But if you take that wood and you put it into a building or into a piece of furniture or into that wooden toy, it actually has an amazing capacity to store the carbon and provide us with a sequestration. One cubic meter of wood will store one tonne of carbon dioxide. Now our two solutions to climate are obviously to reduce our emissions and find storage. Wood is the only major material building material I can build with that actually does both those two things. So I believe that we have an ethic that the Earth grows our food, and we need to move to an ethic in this century that the Earth should grow our homes. Now, how are we going to do that when we're urbanizing at this rate and we think about wood buildings only at four stories? We need to reduce the concrete and steel and we need to grow bigger, and what we've been working on is 30-story tall buildings made of wood. We've been engineering them with an engineer named Eric Karsh who works with me on it, and we've been doing this new work because there are new wood products out there for us to use, and we call them mass timber panels. These are panels made with young trees, small growth trees, small pieces of wood glued together to make panels that are enormous: eight feet wide, 64 feet long, and of various thicknesses. The way I describe this best, I've found, is to say that we're all used to two-by-four construction when we think about wood. That's what people jump to as a conclusion. Two-by-four construction is sort of like the little eight-dot bricks of Lego that we all played with as kids, and you can make all kinds of cool things out of Lego at that size, and out of two-by-fours. But do remember when you were a kid, and you kind of sifted through the pile in your basement, and you found that big 24-dot brick of Lego, and you were kind of like, "Cool, this is awesome. I can build something really big, and this is going to be great." That's the change. Mass timber panels are those 24-dot bricks. They're changing the scale of what we can do, and what we've developed is something we call FFTT, which is a Creative Commons solution to building a very flexible system of building with these large panels where we tilt up six stories at a time if we want to. This animation shows you how the building goes together in a very simple way, but these buildings are available for architects and engineers now to build on for different cultures in the world, different architectural styles and characters. In order for us to build safely, we've engineered these buildings, actually, to work in a Vancouver context, where we're a high seismic zone, even at 30 stories tall. Now obviously, every time I bring this up, people even, you know, here at the conference, say, "Are you serious? Thirty stories? How's that going to happen?" And there's a lot of really good questions that are asked and important questions that we spent quite a long time working on the answers to as we put together our report and the peer reviewed report. I'm just going to focus on a few of them, and let's start with fire, because I think fire is probably the first one that you're all thinking about right now. Fair enough. And the way I describe it is this. If I asked you to take a match and light it and hold up a log and try to get that log to go on fire, it doesn't happen, right? We all know that. But to build a fire, you kind of start with small pieces of wood and you work your way up, and eventually you can add the log to the fire, and when you do add the log to the fire, of course, it burns, but it burns slowly. Well, mass timber panels, these new products that we're using, are much like the log. It's hard to start them on fire, and when they do, they actually burn extraordinarily predictably, and we can use fire science in order to predict and make these buildings as safe as concrete and as safe as steel. The next big issue, deforestation. Eighteen percent of our contribution to greenhouse gas emissions worldwide is the result of deforestation. The last thing we want to do is cut down trees. Or, the last thing we want to do is cut down the wrong trees. There are models for sustainable forestry that allow us to cut trees properly, and those are the only trees appropriate to use for these kinds of systems. Now I actually think that these ideas will change the economics of deforestation. In countries with deforestation issues, we need to find a way to provide better value for the forest and actually encourage people to make money through very fast growth cycles -- 10-, 12-, 15-year-old trees that make these products and allow us to build at this scale. We've calculated a 20-story building: We'll grow enough wood in North America every 13 minutes. That's how much it takes. The carbon story here is a really good one. If we built a 20-story building out of cement and concrete, the process would result in the manufacturing of that cement and 1,200 tonnes of carbon dioxide. If we did it in wood, in this solution, we'd sequester about 3,100 tonnes, for a net difference of 4,300 tonnes. That's the equivalent of about 900 cars removed from the road in one year. Think back to that three billion people that need a new home, and maybe this is a contributor to reducing. We're at the beginning of a revolution, I hope, in the way we build, because this is the first new way to build a skyscraper in probably 100 years or more. But the challenge is changing society's perception of possibility, and it's a huge challenge. The engineering is, truthfully, the easy part of this. And the way I describe it is this. The first skyscraper, technically -- and the definition of a skyscraper is 10 stories tall, believe it or not — but the first skyscraper was this one in Chicago, and people were terrified to walk underneath this building. But only four years after it was built, Gustave Eiffel was building the Eiffel Tower, and as he built the Eiffel Tower, he changed the skylines of the cities of the world, changed and created a competition between places like New York City and Chicago, where developers started building bigger and bigger buildings and pushing the envelope up higher and higher with better and better engineering. We built this model in New York, actually, as a theoretical model on the campus of a technical university soon to come, and the reason we picked this site to just show you what these buildings may look like, because the exterior can change. It's really just the structure that we're talking about. The reason we picked it is because this is a technical university, and I believe that wood is the most technologically advanced material I can build with. It just happens to be that Mother Nature holds the patent, and we don't really feel comfortable with it. But that's the way it should be, nature's fingerprints in the built environment. I'm looking for this opportunity to create an Eiffel Tower moment, we call it. Buildings are starting to go up around the world. There's a building in London that's nine stories, a new building that just finished in Australia that I believe is 10 or 11. We're starting to push the height up of these wood buildings, and we're hoping, and I'm hoping, that my hometown of Vancouver actually potentially announces the world's tallest at around 20 stories in the not-so-distant future. That Eiffel Tower moment will break the ceiling, these arbitrary ceilings of height, and allow wood buildings to join the competition. And I believe the race is ultimately on. Thank you. (Applause)
Det här är min farfar. Och det här är min son. Farfar lärde mig arbeta med trä när jag var liten. Han lärde mig också principen att om man hugger ned ett träd för att göra något av det, bör man hedra trädets liv genom att göra något så vackert som möjligt. Min lille pojke påminde mig, att trots all teknologi och alla leksaker i världen, kan ibland en liten träkloss, om man staplar den högt, faktiskt vara otroligt inspirerande. Det här är mina byggnader. Jag bygger runt om i världen, från våra kontor i Vancouver och New York. Vi bygger i olika storlekar och stilar, och av olika material, beroende på var vi är. Trä är det material jag gillar mest, och jag ska berätta historien om trä. Ett skäl att jag gillar det är att varje gång folk går in i mina träbyggnader, märker jag att de reagerar helt annorlunda. Jag har aldrig sett någon gå in en byggnad och krama en stål- eller betongpelare, men jag har faktiskt sett det hända i en träbyggnad. Jag har sett hur folk rör vid träet, och jag tror det finns en anledning till det. Precis som snöflingor, kan två bitar trä aldrig vara exakt likadana. Det är underbart. Jag vill tro att trä sätter Moder jords fingeravtryck på våra byggnader. Det är Moder jords fingeravtryck som gör att byggnaderna knyter oss till naturen i den byggda omgivningen. Jag bor i Vancouver, i närheten av en skog som växer till trettiotre våningars höjd. Ned efter kusten här i Kalifornien, växer sekvojaträden till fyrtio våningars höjd. Men när vi tänker på byggnader i trä, är de bara fyra våningar höga på de flesta ställen i världen. Byggregler begränsar faktiskt möjligheterna att bygga mycket högre än fyra våningar på många ställen, och så är det här i USA. Det finns undantag. Det behövs vissa undantag, och min förhoppning är att saker kommer att förändras. Anledningen att jag tror det är att idag bor hälften av oss i städer, och den siffran kommer att öka till 75 procent. Städer och densitet betyder att våra byggnader fortsätter att vara stora, och jag tror att trä kan spela en roll i städer. Jag känner så, för tre miljarder människor i dagens värld, kommer inom de närmaste tjugo åren att behöva nya hem. Det är fyrtio procent av världen som kommer att behöva nya byggnader inom tjugo år. Idag bor faktiskt var tredje stadsbo i slummen. En miljard människor bor i slummen. Hundra miljoner människor är hemlösa. Den enorma utmaningen för arkitekter och samhället, när man bygger, är att hitta en lösning på bostadsfrågan för dessa människor. Men utmaningen blir, allteftersom vi flyttar till städerna, att städerna är byggda av dessa två material: Stål och betong. De är bra material, men de tillhör förra seklet. Dessutom är de material som kräver väldigt mycket energi, och som genererar höga växthusgasutsläpp. Stål representerar ungefär tre procent av människans växthusgasutsläpp. Och betong ligger på över fem procent. Tänk på det. Åtta procentav dagens växthusgasutsläpp kommer från enbart dessa två material. Vi tänker inte så mycket på det, och tyvärr tänker vi nog inte ens på byggnader så mycket som vi borde. Det här är amerikansk växthusgas-statistik. Nästan hälften av växthusgaserna är relaterade till byggnadsindustrin. Tittar vi på energi, är det samma historia. Som ni ser, ligger transport på andra plats i listan, men det är vad vi hör talas om mest. Trots att mycket av det handlar om energi, så handlar det också mycket om kol. Problemet är, i slutändan, att lösningen på problemet med dessa tre miljarder människor som behöver bostäder, och klimatförändringen är på en kollisionskurs som redan är på gång. Den utmaningen kräver nytänkande, och jag tror att trä kommer att bli en del av lösningen, och jag ska berätta historien om varför. Som arkitekt, är trä det enda material, stora material, som jag kan bygga med som redan växt med hjälp av solens kraft. När ett träd växer i skogen avger det syre och absorberar koldioxid. Sedan dör det och faller till marken, och ger tillbaka koldioxiden till atmosfären och marken. Om det brinner upp i en skogsbrand går koldioxiden också tillbaka atmosfären. Men om du använder träet i en byggnad, en möbel eller en träleksak, har det faktiskt en fantastisk kapacitet att lagra kolet och förse oss med en kolfälla. En kubikmeter trä kan lagra ett ton koldioxid. Våra två klimatlösningar är uppenbarligen att minska utsläppen, och hitta lagringssätt. Trä är det enda huvudsakliga byggnadsmaterial jag kan använda som gör båda dessa saker. Jag tror att vi har en etik som säger att jorden förser oss med föda. Och vi måste ändra till en etik som säger att jorden förser oss med våra hem. Hur ska vi klara av det när vi urbaniserar i den här takten, och vi tänker oss träbyggnader på bara fyra våningar? Vi måste dra ned på stål och betong, och växa oss större. Så vi har jobbat på trettio våningar höga träbyggnader. Vi har konstruerat dem tillsammans med en ingenjör vid namn Eric Karsh, som jobbar med mig. Vi gör det här nya arbetet eftersom det nu finns nya träprodukter som vi kallar limtimmerpaneler. Det är paneler gjorda av ungträd - små träd, små träbitar - som limmats ihop till enorma paneler. 24 decimeter breda, 19.5 meter långa, och i olika tjocklekar. Det bästa sättet att beskriva det, är att säga att vi alla är vana vid att bygga med 2tum4, när det gäller trä. Det är vad folk tar för givet. Att bygga med 2tum4 är lite som legobitarna med åtta prickar som vi lekte med som barn. Man kan bygga alla möjliga coola saker av lego i den storleken, och av 2tum4. Men kommer du ihåg när du var liten och satt och sållade i din hög, och hittade den där stora biten med tjugofyra prickar, och du tänkte "Häftigt! Jag kan bygga någonting jättestort. Det här blir toppen!"? Det är skillnaden. Limtimmerpaneler är de där 24-pricksklossarna. De ändrar skalan på det vi kan göra. Vi har utvecklat något vi kallar FFTT, en Creative Commons-lösning till att bygga ett väldigt flexibelt system för att bygga med dessa stora paneler, där vi kan resa sex våningar åt gången. Den här filmen visar hur en byggnad sätts ihop på ett väldigt enkelt sätt. Men dessa byggnader är tillgängliga för arkitekter och ingenjörer att bygga vidare på för olika kulturer runtom i världen i olika arkitektursstilar och karaktärer. För att kunna bygga säkert, har vi faktiskt konstruerat byggnaderna så att de fungerar i en omgivning som Vancouver, som ligger i en mycket seismiskt aktiv zon, även om de vore trettio våningar höga. Varje gång jag nämner det här, säger folk, naturligtvis, till och med här på konferensen: "Menar du allvar? Trettio våningar? Hur ska det gå till?" Det ställs en hel del bra frågor, och viktiga frågor, som vi har jobbat länge på att kunna besvara, medan vi sammanställde vår expertgranskade rapport. Jag ska bara fokusera på ett fåtal. Låt oss börja med brand, för det är förmodligen det första ni kommer att tänka på. Helt rimligt. Så här förklarar jag det. Om jag bad någon tända en tändsticka och hålla upp ett vedträ för att försöka sätta eld på det... Det går inte, eller hur? Det vet vi alla. För att göra upp eld, börjar du med små småflisor och jobbar dig upp och så småningom kan du lägga veden på elden. Och när du väl lägger veden på elden så brinner den, med den brinner långsamt. Limtimmerpaneler, de här nya produkterna vi använder, är i stort sett som veden. Det är svårt att få dem att brinna, och när de gör det, brinner de faktiskt på utomordentligt förutsägbart sätt. Vi kan göra förutsägelser med hjälp av brandvetenskap, och göra dessa byggnader lika säkra som betong och stål. Nästa stora problem - avskogning. Arton procent av vårt bidrag till växthusgasutsläppen beror på avskogning. Det sista vi vill är att hugga ned träd. Eller, det sista vi vill göra är att hugga ned fel träd. Det finns modeller för hållbart skogsbruk som låter oss hugga ned träd på rätt sätt. Och de är de enda träd som lämpar sig för den här sortens system. Jag tror faktiskt att de här idéerna kommer att förändra de ekonomiska aspekterna för avskogning. I länder med avskogningsproblem måste vi hitta ett sätt att tillskriva skogen ett högre värde, och faktiskt uppmuntra människor att tjäna pengar på väldigt kortroterande tillväxtcykler: Tio-, tolv- eller femton-åriga träd som används för dessa produkter, gör det möjligt att bygga i den här skalan. Vi har räknat på ett tjugovåningshus. Vi odlar tillräckligt med träd i Nordamerika var trettonde minut. Så mycket behövs det. Den här kolhistorien är bra. Om vi byggde ett tjugovåningshus av cement och betong, skulle cement-tillverkningen resultera i 1 200 ton koldioxid. Om vi byggde av trä, enligt den här lösningen, skulle vi lagra ungefär 3 100 ton, med ett netto på 4 300 ton. Det motsvarar att ta bort ungefär 900 bilar från gatorna under ett år. Tänk tillbaka på de tre miljarder människorna som behöver nya hem. Kanske det här bidrar till en minskning. Det här är början på en revolution i hur vi bygger, hoppas jag. Det här är det första nya sättet att bygga skyskrapor på säkert minst hundra år. Utmaningen är att förändra samhällets uppfattning om möjligheter. En enorm utmaning. Konstruktionen är, ärligt sagt, den enkla delen. Så här beskriver jag det. Den första skyskrapan, tekniskt sett - och definitionen av en skyskrapa är tio våningar hög, tro det eller ej - men den första skyskrapan var den här, i Chicago. Folk var livrädda för att gå under den. Men bara fyra år senare byggde Gustave Eiffel Eiffeltornet. Och när han byggde Eiffeltornet ändrade han siluetterna på världens städer. Det skapade konkurrens mellan ställen som New York och Chicago, där husutvecklare började bygga allt större byggnader, och bröt banan för allt högre byggnader, med allt bättre konstruktion. Vi byggde den här modellen i New York, som en teoretisk modell på området för ett tekniskt universitet som snart ska byggas. Anledningen till att vi valde den platsen var för att visa hur dessa byggnader skulle kunna se ut, för exteriören kan ändras... Det är egentligen bara strukturen vi pratar om. Vi valde det för att det är ett tekniskt universitet, och jag anser att trä är det mest teknologiskt avancerade material jag kan bygga med. Det råkar bara vara så, att moder natur äger patentet, och det besvärar oss lite. Men det är så det ska vara. Naturens fingeravtryck i vår byggda miljö. Jag söker efter möjligheten att skapa ett Eiffeltornsögonblick, som vi kallar det. Byggnader börjar resas runt om i världen. Det finns ett hus i London med nio våningar. Ett nytt hus i Australien, som jag just byggt klart, har tio eller elva, tror jag. Vi har börjat bygga allt högre träbyggnader. Och vi hoppas att min hemstad, Vancouver, möjligtvis tillkännager världens högsta, på omkring tjugo våningar, inte alltför långt in i framtiden. Eiffeltornsögonblicket kommer att krossa dessa godtyckliga maximihöjder, och släppa in träbyggnader i konkurrensen. Jag tror att loppet har startat. Tack!