This is my grandfather. And this is my son. My grandfather taught me to work with wood when I was a little boy, and he also taught me the idea that if you cut down a tree to turn it into something, honor that tree's life and make it as beautiful as you possibly can. My little boy reminded me that for all the technology and all the toys in the world, sometimes just a small block of wood, if you stack it up tall, actually is an incredibly inspiring thing. These are my buildings. I build all around the world out of our office in Vancouver and New York. And we build buildings of different sizes and styles and different materials, depending on where we are. But wood is the material that I love the most, and I'm going to tell you the story about wood. And part of the reason I love it is that every time people go into my buildings that are wood, I notice they react completely differently. I've never seen anybody walk into one of my buildings and hug a steel or a concrete column, but I've actually seen that happen in a wood building. I've actually seen how people touch the wood, and I think there's a reason for it. Just like snowflakes, no two pieces of wood can ever be the same anywhere on Earth. That's a wonderful thing. I like to think that wood gives Mother Nature fingerprints in our buildings. It's Mother Nature's fingerprints that make our buildings connect us to nature in the built environment. Now, I live in Vancouver, near a forest that grows to 33 stories tall. Down the coast here in California, the redwood forest grows to 40 stories tall. But the buildings that we think about in wood are only four stories tall in most places on Earth. Even building codes actually limit the ability for us to build much taller than four stories in many places, and that's true here in the United States. Now there are exceptions, but there needs to be some exceptions, and things are going to change, I'm hoping. And the reason I think that way is that today half of us live in cities, and that number is going to grow to 75 percent. Cities and density mean that our buildings are going to continue to be big, and I think there's a role for wood to play in cities. And I feel that way because three billion people in the world today, over the next 20 years, will need a new home. That's 40 percent of the world that are going to need a new building built for them in the next 20 years. Now, one in three people living in cities today actually live in a slum. That's one billion people in the world live in slums. A hundred million people in the world are homeless. The scale of the challenge for architects and for society to deal with in building is to find a solution to house these people. But the challenge is, as we move to cities, cities are built in these two materials, steel and concrete, and they're great materials. They're the materials of the last century. But they're also materials with very high energy and very high greenhouse gas emissions in their process. Steel represents about three percent of man's greenhouse gas emissions, and concrete is over five percent. So if you think about that, eight percent of our contribution to greenhouse gases today comes from those two materials alone. We don't think about it a lot, and unfortunately, we actually don't even think about buildings, I think, as much as we should. This is a U.S. statistic about the impact of greenhouse gases. Almost half of our greenhouse gases are related to the building industry, and if we look at energy, it's the same story. You'll notice that transportation's sort of second down that list, but that's the conversation we mostly hear about. And although a lot of that is about energy, it's also so much about carbon. The problem I see is that, ultimately, the clash of how we solve that problem of serving those three billion people that need a home, and climate change, are a head-on collision about to happen, or already happening. That challenge means that we have to start thinking in new ways, and I think wood is going to be part of that solution, and I'm going to tell you the story of why. As an architect, wood is the only material, big material, that I can build with that's already grown by the power of the sun. When a tree grows in the forest and gives off oxygen and soaks up carbon dioxide, and it dies and it falls to the forest floor, it gives that carbon dioxide back to the atmosphere or into the ground. If it burns in a forest fire, it's going to give that carbon back to the atmosphere as well. But if you take that wood and you put it into a building or into a piece of furniture or into that wooden toy, it actually has an amazing capacity to store the carbon and provide us with a sequestration. One cubic meter of wood will store one tonne of carbon dioxide. Now our two solutions to climate are obviously to reduce our emissions and find storage. Wood is the only major material building material I can build with that actually does both those two things. So I believe that we have an ethic that the Earth grows our food, and we need to move to an ethic in this century that the Earth should grow our homes. Now, how are we going to do that when we're urbanizing at this rate and we think about wood buildings only at four stories? We need to reduce the concrete and steel and we need to grow bigger, and what we've been working on is 30-story tall buildings made of wood. We've been engineering them with an engineer named Eric Karsh who works with me on it, and we've been doing this new work because there are new wood products out there for us to use, and we call them mass timber panels. These are panels made with young trees, small growth trees, small pieces of wood glued together to make panels that are enormous: eight feet wide, 64 feet long, and of various thicknesses. The way I describe this best, I've found, is to say that we're all used to two-by-four construction when we think about wood. That's what people jump to as a conclusion. Two-by-four construction is sort of like the little eight-dot bricks of Lego that we all played with as kids, and you can make all kinds of cool things out of Lego at that size, and out of two-by-fours. But do remember when you were a kid, and you kind of sifted through the pile in your basement, and you found that big 24-dot brick of Lego, and you were kind of like, "Cool, this is awesome. I can build something really big, and this is going to be great." That's the change. Mass timber panels are those 24-dot bricks. They're changing the scale of what we can do, and what we've developed is something we call FFTT, which is a Creative Commons solution to building a very flexible system of building with these large panels where we tilt up six stories at a time if we want to. This animation shows you how the building goes together in a very simple way, but these buildings are available for architects and engineers now to build on for different cultures in the world, different architectural styles and characters. In order for us to build safely, we've engineered these buildings, actually, to work in a Vancouver context, where we're a high seismic zone, even at 30 stories tall. Now obviously, every time I bring this up, people even, you know, here at the conference, say, "Are you serious? Thirty stories? How's that going to happen?" And there's a lot of really good questions that are asked and important questions that we spent quite a long time working on the answers to as we put together our report and the peer reviewed report. I'm just going to focus on a few of them, and let's start with fire, because I think fire is probably the first one that you're all thinking about right now. Fair enough. And the way I describe it is this. If I asked you to take a match and light it and hold up a log and try to get that log to go on fire, it doesn't happen, right? We all know that. But to build a fire, you kind of start with small pieces of wood and you work your way up, and eventually you can add the log to the fire, and when you do add the log to the fire, of course, it burns, but it burns slowly. Well, mass timber panels, these new products that we're using, are much like the log. It's hard to start them on fire, and when they do, they actually burn extraordinarily predictably, and we can use fire science in order to predict and make these buildings as safe as concrete and as safe as steel. The next big issue, deforestation. Eighteen percent of our contribution to greenhouse gas emissions worldwide is the result of deforestation. The last thing we want to do is cut down trees. Or, the last thing we want to do is cut down the wrong trees. There are models for sustainable forestry that allow us to cut trees properly, and those are the only trees appropriate to use for these kinds of systems. Now I actually think that these ideas will change the economics of deforestation. In countries with deforestation issues, we need to find a way to provide better value for the forest and actually encourage people to make money through very fast growth cycles -- 10-, 12-, 15-year-old trees that make these products and allow us to build at this scale. We've calculated a 20-story building: We'll grow enough wood in North America every 13 minutes. That's how much it takes. The carbon story here is a really good one. If we built a 20-story building out of cement and concrete, the process would result in the manufacturing of that cement and 1,200 tonnes of carbon dioxide. If we did it in wood, in this solution, we'd sequester about 3,100 tonnes, for a net difference of 4,300 tonnes. That's the equivalent of about 900 cars removed from the road in one year. Think back to that three billion people that need a new home, and maybe this is a contributor to reducing. We're at the beginning of a revolution, I hope, in the way we build, because this is the first new way to build a skyscraper in probably 100 years or more. But the challenge is changing society's perception of possibility, and it's a huge challenge. The engineering is, truthfully, the easy part of this. And the way I describe it is this. The first skyscraper, technically -- and the definition of a skyscraper is 10 stories tall, believe it or not — but the first skyscraper was this one in Chicago, and people were terrified to walk underneath this building. But only four years after it was built, Gustave Eiffel was building the Eiffel Tower, and as he built the Eiffel Tower, he changed the skylines of the cities of the world, changed and created a competition between places like New York City and Chicago, where developers started building bigger and bigger buildings and pushing the envelope up higher and higher with better and better engineering. We built this model in New York, actually, as a theoretical model on the campus of a technical university soon to come, and the reason we picked this site to just show you what these buildings may look like, because the exterior can change. It's really just the structure that we're talking about. The reason we picked it is because this is a technical university, and I believe that wood is the most technologically advanced material I can build with. It just happens to be that Mother Nature holds the patent, and we don't really feel comfortable with it. But that's the way it should be, nature's fingerprints in the built environment. I'm looking for this opportunity to create an Eiffel Tower moment, we call it. Buildings are starting to go up around the world. There's a building in London that's nine stories, a new building that just finished in Australia that I believe is 10 or 11. We're starting to push the height up of these wood buildings, and we're hoping, and I'm hoping, that my hometown of Vancouver actually potentially announces the world's tallest at around 20 stories in the not-so-distant future. That Eiffel Tower moment will break the ceiling, these arbitrary ceilings of height, and allow wood buildings to join the competition. And I believe the race is ultimately on. Thank you. (Applause)
Acesta este bunicul meu. Şi acesta e fiul meu. Bunicul m-a învăţat să lucrez cu lemnul când eram copil. M-a învăţat şi că atunci când tai un copac pentru a-l transforma în ceva, trebuie să cinsteşti viaţa acelui copac şi să faci asta cât de frumos poţi. Băieţelul meu mi-a amintit că, în ciuda tehnologiei şi a tuturor jucăriilor din lume, uneori, o bucăţică de lemn, clădită într-un ansamblu, poate fi un lucru care te inspiră. Acestea sunt clădirile mele. Le construiesc în toata lumea din birourile noastre din Vancouver şi New York. Construim clădiri cu dimensiuni, stiluri şi materiale diferite, în funcţie de unde ne aflăm. Însă lemnul e materialul care îmi place cel mai mult şi vă voi spune care e povestea cu el. Parţial, îmi place pentru că de fiecare dată când oamenii întră în clădirile mele făcute din lemn, reacţionează complet diferit. Nu am văzut pe nimeni să intre şi să îmbrăţişeze o coloană de oţel sau de ciment, însă am văzut asta într-o clădire din lemn. Am văzut cum oamenii ating lemnul şi cred că există un motiv pentru asta. La fel ca fulgii de zăpadă, nu există două bucăţi de lemn identice pe pământ. Asta e minunat. Îmi place să cred că lemnul reprezintă amprentele naturii în clădirile noastre. Amprentele Mamei Naturi fac clădirile noastre să se conecteze la natură în spaţiul construit. Locuiesc în Vancouver, lângă o pădure care creşte până la o înălţime de 33 de etaje. De-a lungul coastei, aici în California, pădurea de sequoia creşte până la o înălţime de 40 de etaje. Clădirile din lemn pe care le concepem au doar 4 etaje în majoritatea locurilor de pe glob. Regulile de construcţie ne limitează capacitatea de a construi clădiri mai înalte de 4 etaje în multe locuri şi asta e valabil şi pentru SUA. Există excepţii, dar asta e normal, iar lucrurile se vor schimba. Sper. Motivul pentru care cred asta e faptul că azi jumate dintre noi trăim în oraşe, iar procentul va creşte la 75%. Oraşele şi densitatea urbană vor face clădirile să rămână la dimensiuni mari şi cred că lemnul poate deveni important în oraşe. Cred asta pentru că 3 miliarde de oameni vor avea nevoie de o casă în următorii 20 de ani. Adică 40% din populaţie va avea nevoie de o clădire nouă construită în următorii 20 de ani. Unul din trei oameni în mediul urban de azi locuieşte, de fapt, într-o mahala. Un miliard de oameni locuiesc în mahalale. O sută de milioane de oameni de pe glob sunt fără adăpost. Marea provocare pentru arhitecţi şi pentru societate este de a găsi o soluţie pentru a adăposti aceşti oameni. Însă, pe măsură ce ne mutăm la oraş, acestea sunt construite din două materiale, oţel şi beton, materiale minunate. Ele sunt materialele ultimului secol. Însă, necesită un consum mare de energie şi emisii de gaze de seră în procesul de fabricaţie. Oţelul reprezintă 3% din emisiile de gaze de seră, iar betonul - peste 5%. Aşadar, 8% din contribuţia noastră la gazele de seră vine doar din aceste două materiale. Nu ne prea gândim la asta şi, din păcate, nu ne gândim la clădiri pe cât ar trebui. Iată o statistică din SUA despre impactul gazelor cu efect de seră. Aproape jumate din aceste gaze au de-a face cu industria construcţiilor. E aceeaşi poveste cu energia. Veţi observa că transporturile sunt pe locul doi în listă, dar ăsta e subiectul de care auzim cel mai des. Deşi e vorba de energie, e vorba şi de carbon. Problema, cred eu, e că, în cele din urmă, conflictul dintre cum rezolvăm problema celor trei miliarde de oameni care au nevoie de o casă şi schimbările climatice este un dezastru pe cale să se dezlănțuie sau deja în desfășurare. Înseamnă că trebuie să începem să gândim altfel şi cred că lemnul va face parte din soluţie. Vă voi spune de ce. Ca arhitect, lemnul e singurul material pentru construcţii care a crescut datorită energiei solare. Când un copac creşte într-o pădure eliberând oxigen şi absorbind dioxid de carbon, când moare şi cade la pământ, el elimină dioxidul de carbon înapoi în atmosferă sau în sol. La fel se va întâmpla, dacă arde într-un incendiu. Dar dacă iei lemnul şi construieşti o clădire sau faci o mobilă sau o jucărie, el are capacitatea extraordinară de a stoca și sechestra carbonul. Un metru cub de lemn va stoca o tonă de dioxid de carbon. Cele două soluţii împotriva schimbării climei sunt reducerea emisiilor de carbon şi găsirea de spaţiu. Lemnul e singurul material important în construcţii care face aceste două lucruri. Etica noastră se bazează pe faptul că Pământul ne oferă mâncarea, dar avem nevoie să trecem la o viziune conform căreia Pământul ne oferă şi casele. Cum facem asta când ne urbanizăm repede şi clădirile din lemn ating doar patru etaje? Trebuie să reducem betonul şi oţelul şi să construim la scară mai mare. Lucrăm la clădiri de 30 de etaje, făcute din lemn. Colaborăm cu un inginer, numit Eric Karsh, şi facem asta pentru că există noi produse din lemn pe care le putem folosi, numite panouri din lemn solid. Sunt făcute din copaci tineri, arbuşti, bucăţele de lemn lipite laolaltă pentru a face panouri enorme: 2,4 metri lăţime, 19,5 metri lungime şi grosimi variate. Putem spune că toţi suntem obişnuiţi cu construcţii de doi pe patru când ne gândim la lemn. Asta-i concluzia pripită pe care oamenii o trag. Construcţiile de doi pe patru sunt precum cărămizile de Lego cu care ne jucam când eram mici. Poţi face tot felul de chestii faine cu Lego de dimensiunea asta şi peste doi pe patru. Amintiţi-vă, când eraţi mici, şi răscoleaţi prin grămada de lucruri din pivniţă şi aţi găsit un bloc mare de Lego şi v-aţi gândit „Grozav, pot construi ceva cu adevărat mare şi va fi superb.” Asta e schimbarea. Panourile din lemn solid sunt ca aceste cărămizi de Lego. Schimbă scara la care putem face lucrurile. Am dezvoltat ceva numit FFTT, o soluţie Creative Commons pentru construirea unui sistem foarte flexibil cu aceste panouri mari cu care construim şase etaje deodată dacă vrem. Această animaţie vă arată cum se asamblează clădirea foarte simplu, iar aceste construcţii sunt disponibile pentru arhitecţi şi ingineri care vor să construiască pentru diferite culturi din lume, în stiluri arhitecturale diferite. Pentru a construi în parametri de siguranţă, am proiectat aceste clădiri pentru a rezista în Vancouver, unde avem o zonă seismică foarte activă, ele atingând şi 30 de etaje. Evident, de fiecare dată când spun asta, oamenii, chiar aici la conferinţă, spun: „Serios? 30 de etaje? Cum e posibil?” Se pun multe întrebări bune şi importante, la care am muncit mult să răspundem redactând raportul nostru şi cel pentru referenţi. Mă voi axa doar pe câteva dintre ele şi voi începe cu focul, deoarece acesta e probabil primul lucru la care vă gândiţi acum. Corect. Vă voi spune următoarele. Dacă vă rog să luaţi un chibrit şi să-l aprindeţi, să-l ţineţi lângă un buştean şi să încercaţi să-i daţi foc, nu veţi reuşi, nu-i aşa? Cu toţii ştim asta. Pentru a face un foc, trebuie să începi cu bucăţi mici de lemn şi să continui cu unele mai mari şi în cele din urmă să adaugi acel buştean care, bineînţeles, arde, dar arde lent. Panourile de lemn solid, aceste produse noi pe care le folosim, sunt asemănătoare buştenilor. E greu să le dai foc şi când faci asta, ard în mod previzibil. Putem folosi ştiinţa incendiilor pentru a le prezice şi a construi aceste clădiri la fel de sigure ca cele din beton sau din oţel. Următoarea mare problemă - despăduririle. 18% din contribuţia noastră la emisiile de gaze cu efect de seră pe glob reprezintă rezultatul despăduririlor. Nu vrem să tăiem copaci. Mai bine zis, nu vrem să tăiem copacii care nu trebuie. Există modele de silvicultură sustenabilă care permit tăierea de copaci aşa cum trebuie. Aceia sunt singurii copaci potriviţi pentru aceste tipuri de sisteme. Cred că aceste idei vor schimba efectele despăduririlor. În ţările cu probleme de despădurire, trebuie să găsim un mod de a furniza o valoare mai mare pentru pădure şi de a încuraja oamenii să facă bani prin cicluri foarte rapide de creştere - copaci de 10, 12, 15 ani, cu care se fac aceste produse şi care ne permit să construim la această scară. Am făcut calcule pentru o clădire de 20 de etaje: Vom creşte suficient lemn în America de Nord la fiecare 13 minute. De asta e nevoie. Povestea cu carbonul este una bună în contextul ăsta. Construind o clădire de 20 de etaje din ciment şi beton, producem o cantitate de 1200 de tone de dioxid de carbon. Dacă am construi-o din lemn, am reține în jur de 3100 de tone, pentru o diferenţă netă de 4300 de tone. Acesta e echivalentul a 900 de maşini îndepărtate de pe şosele într-un an. Gândiţi-vă la cele trei miliarde de oameni care au nevoie de o casă nouă. Poate asta ar putea contribui la reducerea CO2. Suntem la începutul unei revoluţii a felului cum construim, acesta fiind primul mod nou de a construi un zgârie-nori în ultimii 100 de ani. Provocarea constră în schimbarea percepţiei societăţii şi e o provocare mare. Partea de inginerie e cea uşoară. O pot descrie în felul următor: Primul zgârie-nori, tehnic vorbind - însemnând o clădire de 10 etaje, conform definiţiei - primul a fost cel din Chicago, iar oamenii erau îngroziţi când trebuiau să treacă pe sub clădire. După patru ani de la construirea lui, Gustave Eiffel a început Turnul Eiffel şi pe măsură ce îl construia, a schimbat linia de orizont a tuturor oraşelor din lume, a creat o competiţie între locuri precum New York City şi Chicago, unde dezvoltatorii au început să construiască clădiri tot mai mari şi să spargă tipare cu o tehnică de construcţie din ce în ce mai bună. Am construit acest model în New York, ca model teoretic în campusul unei universităţi tehnice aflate în proiect, iar motivul pentru care am ales acest loc e de a vă arăta cum ar putea arăta aceste clădiri, deoarece exteriorul se poate schimba. Vorbim, de fapt, doar de structură. Am ales asta pentru că e o universitate tehnică şi cred că lemnul este materialul cel mai avansat tehnologic cu care pot construi. Se pare că Mama Natură deţine patentul şi nouă nu ne prea place asta. Însă, aşa trebuie să fie, amprentele naturii pe spaţiul construit. Caut ocazia de a crea un moment de tipul Turn Eiffel. Clădirile încep să crească pe verticală peste tot în lume. Există o clădire în Londra, cu 9 etaje, una recent terminată în Australia, care are 10 sau 11 etaje. Începem să creştem înălţimea acestor clădiri din lemn şi sperăm că oraşul meu natal, Vancouver, va anunţa cea mai înaltă clădire din lume, de 20 de etaje, într-un viitor nu prea îndepărtat. Acel moment de tip Turn Eiffel va sparge limitele, aceste limite arbitrare de înălţime, şi va permite clădirilor din lemn să intre în competiţie. Cred că această cursă a şi început. Vă mulţumesc. (Aplauze)