This is my grandfather. And this is my son. My grandfather taught me to work with wood when I was a little boy, and he also taught me the idea that if you cut down a tree to turn it into something, honor that tree's life and make it as beautiful as you possibly can. My little boy reminded me that for all the technology and all the toys in the world, sometimes just a small block of wood, if you stack it up tall, actually is an incredibly inspiring thing. These are my buildings. I build all around the world out of our office in Vancouver and New York. And we build buildings of different sizes and styles and different materials, depending on where we are. But wood is the material that I love the most, and I'm going to tell you the story about wood. And part of the reason I love it is that every time people go into my buildings that are wood, I notice they react completely differently. I've never seen anybody walk into one of my buildings and hug a steel or a concrete column, but I've actually seen that happen in a wood building. I've actually seen how people touch the wood, and I think there's a reason for it. Just like snowflakes, no two pieces of wood can ever be the same anywhere on Earth. That's a wonderful thing. I like to think that wood gives Mother Nature fingerprints in our buildings. It's Mother Nature's fingerprints that make our buildings connect us to nature in the built environment. Now, I live in Vancouver, near a forest that grows to 33 stories tall. Down the coast here in California, the redwood forest grows to 40 stories tall. But the buildings that we think about in wood are only four stories tall in most places on Earth. Even building codes actually limit the ability for us to build much taller than four stories in many places, and that's true here in the United States. Now there are exceptions, but there needs to be some exceptions, and things are going to change, I'm hoping. And the reason I think that way is that today half of us live in cities, and that number is going to grow to 75 percent. Cities and density mean that our buildings are going to continue to be big, and I think there's a role for wood to play in cities. And I feel that way because three billion people in the world today, over the next 20 years, will need a new home. That's 40 percent of the world that are going to need a new building built for them in the next 20 years. Now, one in three people living in cities today actually live in a slum. That's one billion people in the world live in slums. A hundred million people in the world are homeless. The scale of the challenge for architects and for society to deal with in building is to find a solution to house these people. But the challenge is, as we move to cities, cities are built in these two materials, steel and concrete, and they're great materials. They're the materials of the last century. But they're also materials with very high energy and very high greenhouse gas emissions in their process. Steel represents about three percent of man's greenhouse gas emissions, and concrete is over five percent. So if you think about that, eight percent of our contribution to greenhouse gases today comes from those two materials alone. We don't think about it a lot, and unfortunately, we actually don't even think about buildings, I think, as much as we should. This is a U.S. statistic about the impact of greenhouse gases. Almost half of our greenhouse gases are related to the building industry, and if we look at energy, it's the same story. You'll notice that transportation's sort of second down that list, but that's the conversation we mostly hear about. And although a lot of that is about energy, it's also so much about carbon. The problem I see is that, ultimately, the clash of how we solve that problem of serving those three billion people that need a home, and climate change, are a head-on collision about to happen, or already happening. That challenge means that we have to start thinking in new ways, and I think wood is going to be part of that solution, and I'm going to tell you the story of why. As an architect, wood is the only material, big material, that I can build with that's already grown by the power of the sun. When a tree grows in the forest and gives off oxygen and soaks up carbon dioxide, and it dies and it falls to the forest floor, it gives that carbon dioxide back to the atmosphere or into the ground. If it burns in a forest fire, it's going to give that carbon back to the atmosphere as well. But if you take that wood and you put it into a building or into a piece of furniture or into that wooden toy, it actually has an amazing capacity to store the carbon and provide us with a sequestration. One cubic meter of wood will store one tonne of carbon dioxide. Now our two solutions to climate are obviously to reduce our emissions and find storage. Wood is the only major material building material I can build with that actually does both those two things. So I believe that we have an ethic that the Earth grows our food, and we need to move to an ethic in this century that the Earth should grow our homes. Now, how are we going to do that when we're urbanizing at this rate and we think about wood buildings only at four stories? We need to reduce the concrete and steel and we need to grow bigger, and what we've been working on is 30-story tall buildings made of wood. We've been engineering them with an engineer named Eric Karsh who works with me on it, and we've been doing this new work because there are new wood products out there for us to use, and we call them mass timber panels. These are panels made with young trees, small growth trees, small pieces of wood glued together to make panels that are enormous: eight feet wide, 64 feet long, and of various thicknesses. The way I describe this best, I've found, is to say that we're all used to two-by-four construction when we think about wood. That's what people jump to as a conclusion. Two-by-four construction is sort of like the little eight-dot bricks of Lego that we all played with as kids, and you can make all kinds of cool things out of Lego at that size, and out of two-by-fours. But do remember when you were a kid, and you kind of sifted through the pile in your basement, and you found that big 24-dot brick of Lego, and you were kind of like, "Cool, this is awesome. I can build something really big, and this is going to be great." That's the change. Mass timber panels are those 24-dot bricks. They're changing the scale of what we can do, and what we've developed is something we call FFTT, which is a Creative Commons solution to building a very flexible system of building with these large panels where we tilt up six stories at a time if we want to. This animation shows you how the building goes together in a very simple way, but these buildings are available for architects and engineers now to build on for different cultures in the world, different architectural styles and characters. In order for us to build safely, we've engineered these buildings, actually, to work in a Vancouver context, where we're a high seismic zone, even at 30 stories tall. Now obviously, every time I bring this up, people even, you know, here at the conference, say, "Are you serious? Thirty stories? How's that going to happen?" And there's a lot of really good questions that are asked and important questions that we spent quite a long time working on the answers to as we put together our report and the peer reviewed report. I'm just going to focus on a few of them, and let's start with fire, because I think fire is probably the first one that you're all thinking about right now. Fair enough. And the way I describe it is this. If I asked you to take a match and light it and hold up a log and try to get that log to go on fire, it doesn't happen, right? We all know that. But to build a fire, you kind of start with small pieces of wood and you work your way up, and eventually you can add the log to the fire, and when you do add the log to the fire, of course, it burns, but it burns slowly. Well, mass timber panels, these new products that we're using, are much like the log. It's hard to start them on fire, and when they do, they actually burn extraordinarily predictably, and we can use fire science in order to predict and make these buildings as safe as concrete and as safe as steel. The next big issue, deforestation. Eighteen percent of our contribution to greenhouse gas emissions worldwide is the result of deforestation. The last thing we want to do is cut down trees. Or, the last thing we want to do is cut down the wrong trees. There are models for sustainable forestry that allow us to cut trees properly, and those are the only trees appropriate to use for these kinds of systems. Now I actually think that these ideas will change the economics of deforestation. In countries with deforestation issues, we need to find a way to provide better value for the forest and actually encourage people to make money through very fast growth cycles -- 10-, 12-, 15-year-old trees that make these products and allow us to build at this scale. We've calculated a 20-story building: We'll grow enough wood in North America every 13 minutes. That's how much it takes. The carbon story here is a really good one. If we built a 20-story building out of cement and concrete, the process would result in the manufacturing of that cement and 1,200 tonnes of carbon dioxide. If we did it in wood, in this solution, we'd sequester about 3,100 tonnes, for a net difference of 4,300 tonnes. That's the equivalent of about 900 cars removed from the road in one year. Think back to that three billion people that need a new home, and maybe this is a contributor to reducing. We're at the beginning of a revolution, I hope, in the way we build, because this is the first new way to build a skyscraper in probably 100 years or more. But the challenge is changing society's perception of possibility, and it's a huge challenge. The engineering is, truthfully, the easy part of this. And the way I describe it is this. The first skyscraper, technically -- and the definition of a skyscraper is 10 stories tall, believe it or not — but the first skyscraper was this one in Chicago, and people were terrified to walk underneath this building. But only four years after it was built, Gustave Eiffel was building the Eiffel Tower, and as he built the Eiffel Tower, he changed the skylines of the cities of the world, changed and created a competition between places like New York City and Chicago, where developers started building bigger and bigger buildings and pushing the envelope up higher and higher with better and better engineering. We built this model in New York, actually, as a theoretical model on the campus of a technical university soon to come, and the reason we picked this site to just show you what these buildings may look like, because the exterior can change. It's really just the structure that we're talking about. The reason we picked it is because this is a technical university, and I believe that wood is the most technologically advanced material I can build with. It just happens to be that Mother Nature holds the patent, and we don't really feel comfortable with it. But that's the way it should be, nature's fingerprints in the built environment. I'm looking for this opportunity to create an Eiffel Tower moment, we call it. Buildings are starting to go up around the world. There's a building in London that's nine stories, a new building that just finished in Australia that I believe is 10 or 11. We're starting to push the height up of these wood buildings, and we're hoping, and I'm hoping, that my hometown of Vancouver actually potentially announces the world's tallest at around 20 stories in the not-so-distant future. That Eiffel Tower moment will break the ceiling, these arbitrary ceilings of height, and allow wood buildings to join the competition. And I believe the race is ultimately on. Thank you. (Applause)
To mój dziadek. A to mój syn. Dziadek nauczył mnie pracy z drewnem, kiedy byłem mały. Nauczył mnie też, że ścinając drzewo na materiał trzeba uhonorować jego życie, tworząc najpiękniej jak się da. Syn przypomniał mi, że przy całej technice i wszystkich zabawkach świata czasami małe drewniane klocki ustawione jeden na drugim to niezwykła inspiracja. To moje budynki. Buduję na całym świecie z naszego biura w Vancouver i w Nowym Jorku. Budujemy budynki o różnych rozmiarach i w różnych stylach, z różnych materiałów, w zależności od tego, gdzie jesteśmy. Ale drewno to materiał, który kocham najbardziej, i opowiem wam historię o drewnie. Kocham je między innymi dlatego, że przy każdej wizycie w moich drewnianych budynkach, ludzie reagują zupełnie inaczej. Nie zdarzyło się, żeby ktoś przytulił stalową lub betonową kolumnę, ale działo się tak w budynkach z drewna. Ludzie dotykali drewna i uważam, że jest ku temu powód. Tak jak w przypadku płatków śniegu, nie ma dwóch takich samych kawałków drewna. To cudowne. Lubię myśleć, że drewno to odciski palców Matki Natury w naszych budynkach. Te odciski palców sprawiają, że budynki łączą nas z naturą w środowisku architektonicznym. Mieszkam w Vancouver, blisko lasu, który rośnie na wysokość 33 pięter. Tutaj na wybrzeżu w Kalifornii Park Narodowy Redwood rośnie na wysokość 40 pięter. Ale drewniane budynki mają tylko 4 piętra w większości miejsc na Ziemi. Większość kodeksów budowlanych zakazuje budowania budynków wyższych niż cztery piętra, tak właśnie jest w USA. Istnieją wyjątki, ale muszą być pewne wyjątki i mam nadzieję, że to się zmieni. Uważam tak dlatego, że obecnie połowa z nas mieszka w miastach. Liczba ta wzrośnie do 75%. Przez urbanizację i zagęszczenie budynki będą nadal duże i drewno w miastach może odegrać ważną rolę. Uważam tak, bo przez kolejne 20 lat 3 mld ludzi na świecie będzie potrzebować nowego domu. 40% populacji będzie potrzebowało nowych domów w ciągu kolejnych 20 lat. 1 na 3 mieszkańców miast mieszka w slumsach. Miliard ludzi na świecie mieszka w slumsach. 100 mln ludzi na świecie nie ma domu. Skala wyzwania budowlanego postawionego przed architektami i społeczeństwem polega na znalezieniu domu dla tych ludzi. Gdy przeprowadzamy się do miast, miasta buduje się z dwóch materiałów: stali i betonu. To świetne materiały. To materiały zeszłego stulecia. Ale to także materiały o bardzo dużym zużyciu energii i bardzo dużych emisjach gazów cieplarnianych. Stal stanowi około 3% naszej emisji gazów cieplarnianych, a beton - ponad 5%. Obecnie zatem 8% emisji gazów cieplarnianych pochodzi tych tylko dwóch materiałów. Nie myśli się o tym i niestety nie myślimy nawet o budynkach wystarczająco często. Taka jest statystyka USA co do wpływu gazów cieplarnianych. Prawie połowa gazów cieplarnianych wiąże się z przemysłem budowlanym. Jeśli spojrzymy na energię, sprawa przedstawia się tak samo. Zauważycie, że transport jest drugi na liście, ale o tym często słyszymy. Chociaż w większości wiąże się to z energią, w dużym stopniu ma też związek z węglem. Według mnie problem polega na konflikcie rozwiązania problemu mieszkań dla 3 mld ludzi ze zmianą klimatu, nadchodzącego czy już obecnego. Musimy zacząć myśleć na nowe sposoby. Drewno będzie chyba częścią rozwiązania i opowiem wam dlaczego. Dla architekta drewno to jedyny materiał, duży materiał budowlany, który urósł sam z pomocą słońca. Rosnąc w lesie, drzewo wydziela tlen, wchłania dwutlenek węgla, umiera i spada na ściółkę, oddając znów dwutlenek węgla do atmosfery albo do gleby. Podczas pożaru lasu także odda CO2 z powrotem do atmosfery. Ale jeśli z drewna stworzy się budynek, mebel albo drewnianą zabawkę, ma ono niesamowitą zdolność przechowywania i sekwestracji węgla. Jeden metr sześcienny drewna może przechować tonę dwutlenku węgla. Dwa rozwiązania problemu klimatu to zmniejszenie emisji i magazynowanie. Drewno to jedyny zasadniczy budulec, który ma obie właściwości. Uważam, że etyka dowodzi, że Ziemia dostarcza nam jedzenie. Musimy w tym stuleciu przyjąć, że Ziemia zapewni nam także dom. Jak to zrobimy, jeżeli miasta rozwijają się w takim tempie a drewniane budynki mają tylko 4 piętra? Musimy zmniejszyć użycie stali i betonu, musimy się rozrastać. Dlatego pracowaliśmy nad 30-piętrowymi budynkami z drewna. Pracuje ze mną nad tym inżynier Eric Karsh. Robimy to, bo można dziś korzystać z nowych drewnianych produktów, które nazywamy masowymi panelami z drewna. Są to panele wykonane z młodych drzew, małych drzew, małych kawałków drewna sklejonych w ogromne panele 2,5 m na 19,5 m, o różnych grubościach. Jesteśmy przyzwyczajeni do desek 38 mm × 89 mm, gdy mowa o drewnie. To pierwsze skojarzenie. Takie wymiary przypominają trochę klocki Lego dla dzieci z 8 wypustkami. Można stworzyć dużo fajnych rzeczy z Lego i ze standardowych desek. Ale gdy jako dzieci znajdowaliście w stosie klocków duży klocek z 24 wypustkami, myśleliście sobie: "Super, teraz mogę zbudować coś naprawdę dużego i będzie świetnie". Na tym polega zmiana. Masowe panele drewniane to takie klocki z 24 wypustkami. Zmieniają skalę naszych możliwości. Opracowaliśmy coś, co nazywamy FFTT, rozwiązanie typu Creative Commons, do bardzo elastycznego systemu budowy przy użyciu tych dużych paneli, nawet na sześć pięter na raz. Ta animacja pokazuje, jak tworzy się budynek w bardzo prosty sposób. Z tych budynków mogą korzystać architekci i inżynierowie, dla różnych kultur na świecie, różnych stylów i charakterów architektonicznych. Aby móc budować bezpiecznie, przystosowaliśmy te budynki do warunków w Vancouver, czyli strefy zagrożenia sejsmicznego, nawet przy wysokości 30 pięter. Zawsze gdy o tym wspominam, ludzie, nawet tutaj na konferencji, mówią: "Serio? 30 pięter? Jak to możliwe?" Pada wiele dobrych i ważnych pytań, nad którymi spędzamy wiele czasu sporządzając raporty i koleżeńskie recenzje. Skupię się na kilku z nich. Zacznijmy od pożarów, bo to zwykle przychodzi wszystkim na myśl. W porządku. Tak to opiszę. Gdyby wziąć zapaloną zapałkę i przyłożyć do kłody wiadomo, że nie uda się jej podpalić. Żeby rozpalić ogień, należy zacząć od małych kawałków do coraz większych, i dopiero na końcu dorzucić kłodę. Wtedy oczywiście kłoda się pali, ale powoli. Masowe panele drewniane, te nowe produkty, których używamy, są jak kłoda. Trudno je podpalić, a jeśli już to palą się w przewidywalny sposób i dzięki temu możemy przewidywać i zabezpieczać budynki, tak jak te z betonu i jak te ze stali. Kolejna ważna sprawa to wylesianie. 18% emisji gazu cieplarnianego na świecie jest skutkiem wylesiania. Nie chcemy zatem ścinać drzew. A raczej nie chcemy ścinać niewłaściwych drzew. Modele zrównoważonej gospodarki leśnej pozwalają nam odpowiednio ścinać drzewa i tylko tych drzew można używać do tych systemów. Uważam, że te idee zmienią aspekty gospodarcze wylesiania. W krajach, gdzie wylesianie stanowi problem, trzeba jakoś zapewnić lepszą wartość lasów i zachęcić ludzi do zarabiania poprzez bardzo szybkie cykle wzrostu. 10-, 12-, 15-letnie drzewa, z których tworzy się te produkty pozwalają nam budować na taką skalę. Dla 20-piętrowego budynku wystarczająca ilość drewna wyrasta w Ameryce Płn. co 13 minut. Tylko tyle trzeba. Kwestia węgla też się dobrze przedstawia. Do budowy 20-piętrowego budynku z cementu i betonu, trzeba wyprodukować cement i 1200 ton dwutlenku węgla. Jeśli wykorzystamy drewno, dojdzie do sekwestracji około 3100 ton, przy różnicy netto wynoszącej 4300 ton. To ekwiwalent około 900 samochodów usuniętych z dróg w ciągu roku. Pomyślcie znowu o tych 3 mld ludzi potrzebujących nowego domu, może to przyczynia się do redukcji. Chyba zaczyna się rewolucja budownictwa, ponieważ to pierwsza innowacja w budowie drapaczy chmur w ciągu ostatnich 100 lat. Wyzwaniem jest zmiana społecznego postrzegania możliwości. Jest to ogromne wyzwanie. Prace inżynierskie to łatwa część. I tak to opisuję. Pierwszy drapacz chmur, czyli budynek 10-piętrowy, to ten w Chicago, ludzie bali się koło niego przechodzić. Ale ledwie 4 lata po jego budowie Gustave Eiffel budował Wieżę Eiffela i gdy ją budował, zmienił wygląd miast na świecie, zmienił i stworzył konkurencję między miastami jak Nowy Jork i Chicago, gdzie budowano coraz wyższe budynki, wciąż podnosząc poprzeczkę dzięki coraz lepszej inżynierii. Zbudowaliśmy ten model w Nowym Jorku jako teoretyczny model na kampusie politechniki. Wybraliśmy to miejsce, by pokazać, jak te budynki mogą wyglądać, bo wygląd zewnętrzny może ulec zmianie. Chodzi nam tak naprawdę o konstrukcję. Wybraliśmy właśnie politechnikę i wierzę, że drewno to dziś materiał najbardziej zaawansowany technologicznie Patent należy do Matki Natury i nie czujemy się z tym zbyt komfortowo. Ale tak powinno być, odciski palców natury w środowisku architektonicznym. Szukam możliwości stworzenia czegoś, co nazywamy momentem Wieży Eiffela. Budynki są coraz wyższe na całym świecie. W Londynie powstał 9-piętrowiec, a w Australii właśnie ukończono budynek wysoki na 10 czy 11 pięter. Rośnie ilość pięter drewnianych budynków i mam nadzieję, że mój rodzinny Vancouver ogłosi najwyższy na świecie budynek 20-piętrowy w niedalekiej przyszłości. Moment Wieży Eiffela zniesie umowne bariery wysokości i pozwoli drewnianym budynkom włączyć się do rywalizacji. Uważam, że wyścig w końcu się rozpoczął. Dziękuję. (Brawa)