This is my grandfather. And this is my son. My grandfather taught me to work with wood when I was a little boy, and he also taught me the idea that if you cut down a tree to turn it into something, honor that tree's life and make it as beautiful as you possibly can. My little boy reminded me that for all the technology and all the toys in the world, sometimes just a small block of wood, if you stack it up tall, actually is an incredibly inspiring thing. These are my buildings. I build all around the world out of our office in Vancouver and New York. And we build buildings of different sizes and styles and different materials, depending on where we are. But wood is the material that I love the most, and I'm going to tell you the story about wood. And part of the reason I love it is that every time people go into my buildings that are wood, I notice they react completely differently. I've never seen anybody walk into one of my buildings and hug a steel or a concrete column, but I've actually seen that happen in a wood building. I've actually seen how people touch the wood, and I think there's a reason for it. Just like snowflakes, no two pieces of wood can ever be the same anywhere on Earth. That's a wonderful thing. I like to think that wood gives Mother Nature fingerprints in our buildings. It's Mother Nature's fingerprints that make our buildings connect us to nature in the built environment. Now, I live in Vancouver, near a forest that grows to 33 stories tall. Down the coast here in California, the redwood forest grows to 40 stories tall. But the buildings that we think about in wood are only four stories tall in most places on Earth. Even building codes actually limit the ability for us to build much taller than four stories in many places, and that's true here in the United States. Now there are exceptions, but there needs to be some exceptions, and things are going to change, I'm hoping. And the reason I think that way is that today half of us live in cities, and that number is going to grow to 75 percent. Cities and density mean that our buildings are going to continue to be big, and I think there's a role for wood to play in cities. And I feel that way because three billion people in the world today, over the next 20 years, will need a new home. That's 40 percent of the world that are going to need a new building built for them in the next 20 years. Now, one in three people living in cities today actually live in a slum. That's one billion people in the world live in slums. A hundred million people in the world are homeless. The scale of the challenge for architects and for society to deal with in building is to find a solution to house these people. But the challenge is, as we move to cities, cities are built in these two materials, steel and concrete, and they're great materials. They're the materials of the last century. But they're also materials with very high energy and very high greenhouse gas emissions in their process. Steel represents about three percent of man's greenhouse gas emissions, and concrete is over five percent. So if you think about that, eight percent of our contribution to greenhouse gases today comes from those two materials alone. We don't think about it a lot, and unfortunately, we actually don't even think about buildings, I think, as much as we should. This is a U.S. statistic about the impact of greenhouse gases. Almost half of our greenhouse gases are related to the building industry, and if we look at energy, it's the same story. You'll notice that transportation's sort of second down that list, but that's the conversation we mostly hear about. And although a lot of that is about energy, it's also so much about carbon. The problem I see is that, ultimately, the clash of how we solve that problem of serving those three billion people that need a home, and climate change, are a head-on collision about to happen, or already happening. That challenge means that we have to start thinking in new ways, and I think wood is going to be part of that solution, and I'm going to tell you the story of why. As an architect, wood is the only material, big material, that I can build with that's already grown by the power of the sun. When a tree grows in the forest and gives off oxygen and soaks up carbon dioxide, and it dies and it falls to the forest floor, it gives that carbon dioxide back to the atmosphere or into the ground. If it burns in a forest fire, it's going to give that carbon back to the atmosphere as well. But if you take that wood and you put it into a building or into a piece of furniture or into that wooden toy, it actually has an amazing capacity to store the carbon and provide us with a sequestration. One cubic meter of wood will store one tonne of carbon dioxide. Now our two solutions to climate are obviously to reduce our emissions and find storage. Wood is the only major material building material I can build with that actually does both those two things. So I believe that we have an ethic that the Earth grows our food, and we need to move to an ethic in this century that the Earth should grow our homes. Now, how are we going to do that when we're urbanizing at this rate and we think about wood buildings only at four stories? We need to reduce the concrete and steel and we need to grow bigger, and what we've been working on is 30-story tall buildings made of wood. We've been engineering them with an engineer named Eric Karsh who works with me on it, and we've been doing this new work because there are new wood products out there for us to use, and we call them mass timber panels. These are panels made with young trees, small growth trees, small pieces of wood glued together to make panels that are enormous: eight feet wide, 64 feet long, and of various thicknesses. The way I describe this best, I've found, is to say that we're all used to two-by-four construction when we think about wood. That's what people jump to as a conclusion. Two-by-four construction is sort of like the little eight-dot bricks of Lego that we all played with as kids, and you can make all kinds of cool things out of Lego at that size, and out of two-by-fours. But do remember when you were a kid, and you kind of sifted through the pile in your basement, and you found that big 24-dot brick of Lego, and you were kind of like, "Cool, this is awesome. I can build something really big, and this is going to be great." That's the change. Mass timber panels are those 24-dot bricks. They're changing the scale of what we can do, and what we've developed is something we call FFTT, which is a Creative Commons solution to building a very flexible system of building with these large panels where we tilt up six stories at a time if we want to. This animation shows you how the building goes together in a very simple way, but these buildings are available for architects and engineers now to build on for different cultures in the world, different architectural styles and characters. In order for us to build safely, we've engineered these buildings, actually, to work in a Vancouver context, where we're a high seismic zone, even at 30 stories tall. Now obviously, every time I bring this up, people even, you know, here at the conference, say, "Are you serious? Thirty stories? How's that going to happen?" And there's a lot of really good questions that are asked and important questions that we spent quite a long time working on the answers to as we put together our report and the peer reviewed report. I'm just going to focus on a few of them, and let's start with fire, because I think fire is probably the first one that you're all thinking about right now. Fair enough. And the way I describe it is this. If I asked you to take a match and light it and hold up a log and try to get that log to go on fire, it doesn't happen, right? We all know that. But to build a fire, you kind of start with small pieces of wood and you work your way up, and eventually you can add the log to the fire, and when you do add the log to the fire, of course, it burns, but it burns slowly. Well, mass timber panels, these new products that we're using, are much like the log. It's hard to start them on fire, and when they do, they actually burn extraordinarily predictably, and we can use fire science in order to predict and make these buildings as safe as concrete and as safe as steel. The next big issue, deforestation. Eighteen percent of our contribution to greenhouse gas emissions worldwide is the result of deforestation. The last thing we want to do is cut down trees. Or, the last thing we want to do is cut down the wrong trees. There are models for sustainable forestry that allow us to cut trees properly, and those are the only trees appropriate to use for these kinds of systems. Now I actually think that these ideas will change the economics of deforestation. In countries with deforestation issues, we need to find a way to provide better value for the forest and actually encourage people to make money through very fast growth cycles -- 10-, 12-, 15-year-old trees that make these products and allow us to build at this scale. We've calculated a 20-story building: We'll grow enough wood in North America every 13 minutes. That's how much it takes. The carbon story here is a really good one. If we built a 20-story building out of cement and concrete, the process would result in the manufacturing of that cement and 1,200 tonnes of carbon dioxide. If we did it in wood, in this solution, we'd sequester about 3,100 tonnes, for a net difference of 4,300 tonnes. That's the equivalent of about 900 cars removed from the road in one year. Think back to that three billion people that need a new home, and maybe this is a contributor to reducing. We're at the beginning of a revolution, I hope, in the way we build, because this is the first new way to build a skyscraper in probably 100 years or more. But the challenge is changing society's perception of possibility, and it's a huge challenge. The engineering is, truthfully, the easy part of this. And the way I describe it is this. The first skyscraper, technically -- and the definition of a skyscraper is 10 stories tall, believe it or not — but the first skyscraper was this one in Chicago, and people were terrified to walk underneath this building. But only four years after it was built, Gustave Eiffel was building the Eiffel Tower, and as he built the Eiffel Tower, he changed the skylines of the cities of the world, changed and created a competition between places like New York City and Chicago, where developers started building bigger and bigger buildings and pushing the envelope up higher and higher with better and better engineering. We built this model in New York, actually, as a theoretical model on the campus of a technical university soon to come, and the reason we picked this site to just show you what these buildings may look like, because the exterior can change. It's really just the structure that we're talking about. The reason we picked it is because this is a technical university, and I believe that wood is the most technologically advanced material I can build with. It just happens to be that Mother Nature holds the patent, and we don't really feel comfortable with it. But that's the way it should be, nature's fingerprints in the built environment. I'm looking for this opportunity to create an Eiffel Tower moment, we call it. Buildings are starting to go up around the world. There's a building in London that's nine stories, a new building that just finished in Australia that I believe is 10 or 11. We're starting to push the height up of these wood buildings, and we're hoping, and I'm hoping, that my hometown of Vancouver actually potentially announces the world's tallest at around 20 stories in the not-so-distant future. That Eiffel Tower moment will break the ceiling, these arbitrary ceilings of height, and allow wood buildings to join the competition. And I believe the race is ultimately on. Thank you. (Applause)
Dit is mijn grootvader en dit is mijn zoon. Als jongetje leerde ik van mijn grootvader hoe ik hout moest bewerken. Hij leerde me ook, dat je respect moet hebben voor het leven van de boom en daarom je uiterste best moet doen om er iets moois uit te maken. Door mijn zoontje werd ik eraan herinnerd, dat ondanks alle techniek en speelgoed in de wereld soms ongelooflijk veel inspiratie kan uitgaan van simpele houten blokjes, opgestapeld tot een hoge toren. Dit zijn mijn gebouwen. Vanuit onze bureaus in Vancouver en New York, worden ze overal ter wereld gebouwd. De gebouwen variëren in grootte, stijl en materiaal, afhankelijk van waar ze staan. Maar hout is mijn lievelingsmateriaal en ik zal jullie vertellen waarom. Mijn voorliefde komt gedeeltelijk voort uit de telkens weer onverwachte reactie van de mensen die mijn gebouwen binnengaan. Ik zag nog nooit iemand mijn gebouw binnenlopen en een stalen of betonnen pilaar omhelzen, maar ik heb dat wel zien gebeuren in een gebouw van hout. Je ziet dat mensen het hout aanraken en ik denk dat daar een reden voor is. Net als bij sneeuwvlokken, zijn er nergens op aarde 2 stukken hout gelijk aan elkaar. Dat is iets prachtigs. Ik zou het willen zien als de vingerafdruk van Moeder Natuur in onze gebouwen. Het is die vingerafdruk die ervoor zorgt, dat we ons in de stad met de natuur kunnen verbinden. Ik woon in Vancouver, vlakbij een bos, dat zo hoog is als een gebouw van 33 verdiepingen. Het sequoiabos aan de kust hier in Californië groeit tot 40 verdiepingen hoog. Maar bij houten gebouwen, gaan we op de meeste plekken in de wereld maar tot een hoogte van 4 verdiepingen. De bouwvoorschriften staan ons zelfs vaak niet toe, hoger te bouwen dan 4 verdiepingen. Dat is regel in de Verenigde Staten. Er zijn wel uitzonderingen, maar uitzonderingen moeten er zijn en hopelijk gaan er dingen veranderen. De reden dat ik er zo over denk, is dat de helft van ons tegenwoordig in steden woont. Dat gaat in de toekomst naar 75% toe. Door de bevolkingsdichtheid binnen de steden, zullen grote gebouwen nodig blijven. Ik denk dat er voor hout in steden een rol is weggelegd. De komende 20 jaar zullen namelijk 3 miljard mensen in de wereld De komende 20 jaar zullen namelijk 3 miljard mensen in de wereld een nieuw onderkomen nodig hebben. 40% van de wereldbevolking heeft in de komende 20 jaar een nieuwe woning nodig. Een op de drie stedelingen woont tegenwoordig in sloppenwijken. Dat zijn 1 miljard mensen in de hele wereld. 100 miljoen mensen ter wereld zijn dakloos. De grote uitdaging voor architecten en samenleving in het bouwproces, ligt in het vinden van een oplossing voor de huisvesting van deze mensen. Er is nu eenmaal een trek naar de steden en die steden zijn opgebouwd uit 2 materialen: staal en beton. Dat zijn geweldige materialen. Het zijn de materialen van de vorige eeuw, maar het productieproces kost veel energie en er komen veel broeikasgassen bij vrij. Staal vertegenwoordigt ongeveer 3% van de menselijke broeikasgassenuitstoot. Beton meer dan 5%. Je moet bedenken dat 8% van onze huidige bijdrage aan de broeikasgassen alleen al van deze twee materialen komt. We staan daar niet vaak bij stil en helaas staan we, volgens mij, We staan daar niet vaak bij stil en helaas staan we, volgens mij, ook niet genoeg stil bij gebouwen. Dit is een statistiek uit de V.S. over de invloed van broeikasgassen. Bijna de helft van de gassen hebben te maken met de bouwindustrie. Hetzelfde geldt voor het energieverbruik. Vervoer staat op die lijst op de een na laatste plaats, maar daar wordt het meest over gepraat. En hoewel het vooral over energie gaat, is koolstof ook belangrijk. Het probleem is dat we uiteindelijk een frontale botsing zullen krijgen, of al gekregen hebben, tussen het probleem van de huisvesting voor 3 miljard mensen en het probleem van klimaatverandering. Daarom moeten we gaan nadenken over nieuwe oplossingen. . Ik denk dat hout een deel van de oplossing gaat zijn en ik zal jullie vertellen waarom. Voor mij als architect, is hout het enige belangrijke bouwmateriaal, Voor mij als architect, is hout het enige belangrijke bouwmateriaal, dat kant-en-klaar gegroeid is op zonnekracht. Als een boom in het bos groeit, zuurstof afgeeft en koolstofdioxide opneemt, dan afsterft en op de bodem van het bos valt, geeft het de koolstofdioxide af aan de atmosfeer, of aan de bodem. Als de boom verbrandt in een bosbrand, geeft hij de koolstof ook weer af aan de atmosfeer. Maar als je dat hout in een gebouw verwerkt, of in een meubel of een stuk speelgoed, heb je een ongelooflijke capaciteit aan koolstofopslag. heb je een ongelooflijke capaciteit aan koolstofopslag. Een kubieke meter hout is opslagruimte voor een ton koolstof. Een kubieke meter hout is opslagruimte voor een ton koolstof. De twee oplossingen voor het klimaatprobleem zijn natuurlijk het terugdringen van de uitstoot en het vinden van opslagruimte. Hout is het enige belangrijke bouwmateriaal dat beide mogelijkheden biedt. In onze ethiek hebben we al een opvatting over de aarde als groeiplaats van ons voedsel. Nu moet er nog een opvatting komen over de aarde als groeiplaats van onze behuizing. Hoe gaan we dat doen, als we in dit tempo verstedelijken en houten gebouwen maar 4 verdiepingen mogen hebben? We moeten het gebruik van beton en staal terugdringen en houten gebouwen groter maken. We hebben gewerkt aan houten gebouwen van 30 verdiepingen hoog. Bij de uitvoering ervan heb ik samengewerkt met de ingenieur Eric Karsh. We konden op deze nieuwe manier werken, omdat er nieuwe houtproducten op de markt zijn. We noemen ze massa-houtpanelen. Deze panelen zijn gemaakt uit jonge, laaggroeiende bomen. Kleine stukjes hout worden verlijmd tot enorme panelen: ± 2.50m breed en 20m lang en van verschillende diktes. Ik kan dit het beste uitleggen door jullie te vertellen, dat we bij houtconstructies gewend zijn aan een formaat van 2x4 (inch). dat we bij houtconstructies gewend zijn aan een formaat van 2x4 (inch). Mensen gaan daar altijd vanuit. Dat is net zoiets als de Legosteentjes met 8 noppen, waar we vroeger mee speelden. Zowel met die Legosteentjes als met hout van 2x4, kun je allerlei gave dingen maken. Maar weet je nog dat je als kind die berg steentjes door je vingers liet gaan en dan die grote Legosteen met 24 noppen vond? Dat je toen dacht: Cool...dit is gaaf. Nu kan ik iets heel groots bouwen en dat gaat er geweldig uitzien. Dat is het verschil. Massa-houtpanelen zijn als die stenen met 24 noppen. Ze vergroten onze mogelijkheden. We hebben iets ontwikkeld wat we FFTT noemen. Op deze vinding zit een open vorm van copyright en het biedt een zeer flexibel bouwsysteem voor grote panelen. Als je wilt kun je met die panelen wel 6 verdiepingen tegelijk opzetten. Hier zie je hoe het gebouw op een simpele manier wordt opgezet, maar architecten en ingenieurs kunnen ze aanpassen maar architecten en ingenieurs kunnen ze aanpassen aan andere culturen en andere architectonische stijlen. De gebouwen zijn in verband met de veiligheid aangepast aan de omstandigheden in Vancouver, waar regelmatig aardschokken voelbaar zijn, waar regelmatig aardschokken voelbaar zijn, zelfs op de dertigste verdieping. Natuurlijk hoor ik vaak, zelfs hier op deze conferentie; 'Dat meen je niet...30 verdiepingen? Hoe krijg je dat voor elkaar?' Er worden veel zinnige vragen gesteld. Belangrijke vragen, waarvoor we de tijd nemen om ze te beantwoorden in onze rapporten, die door collega's gecontroleerd worden. Op een paar ervan zal ik ingaan. Laten we maar beginnen met brand, want dat is waarschijnlijk het eerste waar we allemaal aan denken. En terecht. Ik zal het uitleggen. Als je probeert om met een brandende lucifer een blok hout in brand te steken, gaat dat niet lukken, toch? Dat is bekend. Als je een vuurtje wilt stoken, begin je met aanmaakhoutjes en die stapel je op elkaar. Als dat brandt kun je het blok erop leggen. Als je dat dan doet, verbrandt het natuurlijk, maar het verbrandt langzaam. Bij massa-houtpanelen, dat nieuwe bouwmateriaal, gaat het net als bij het houtblok. Ze vatten moeilijk vlam en als dat gebeurt, kunnen we het verloop buitengewoon goed voorspellen. Met onze kennis over het verbrandingsproces kunnen we deze gebouwen even brandveilig maken als gebouwen van beton en staal. Het volgende grote probleem... ontbossing. 18% van onze bijdrage aan de wereldwijde broeikasgassenuitstoot 18% van onze bijdrage aan de wereldwijde broeikasgassenuitstoot is het gevolg van ontbossing. Het laatste wat we willen is bomen kappen. Of liever gezegd, de verkeerde bomen kappen. Er zijn modellen voor duurzame bosbouw, waardoor we verantwoord bomen kunnen kappen. Dat zijn de enige bomen die voor dit soort systemen gebruikt kunnen worden. Ik denk dat deze ideeën de economie van landen met ontbossingsproblemen zullen veranderen. de economie van landen met ontbossingsproblemen zullen veranderen. We moeten een manier vinden om het bos meer te laten opbrengen en mensen aanmoedigen geld te verdienen met het planten van snelgroeiende bomen. Bomen van 10, 12 en 15 jaar oud, die dienen als grondstof en grootschalig bouwen mogelijk maken. Voor een gebouw van 20 verdiepingen hebben we berekend, dat er in Noord Amerika iedere 13 minuten genoeg hout wordt aangeplant. Zoveel heb je nodig. Het koolstofverhaal past hier goed in. Als je een gebouw van 20 verdiepingen neerzet uit cement en beton, produceer je naast het cement ook nog eens 1200 ton koolstof. Als je hetzelfde gebouw in hout optrekt, stoot je ± 3100 ton minder uit, een netto verschil van 4300 ton. Dat staat gelijk aan ieder jaar ± 900 auto's minder op de weg. Denk nog eens aan die 3 miljard mensen die een nieuw huis nodig hebben. Misschien kan dit bijdragen tot vermindering van de uitstoot. Hopelijk is dit het begin van een bouwrevolutie, want dit is de eerste nieuwe manier in misschien wel 100 jaar, voor het bouwen van een wolkenkrabber. Maar de grote kunst is om verandering te brengen in het maatschappelijk inzicht in de mogelijkheden. Eerlijk gezegd is de uitvoering nog het makkelijkste gedeelte. Ik zal het uitleggen. De eerste echte wolkenkrabber - bij 10 verdiepingen spreek je al over een wolkenkrabber - was deze, die in Chicago staat. Mensen durfden er niet langs te lopen. Maar slechts 4 jaar later bouwde Gustave Eiffel de Eiffeltoren. Maar slechts 4 jaar later bouwde Gustave Eiffel de Eiffeltoren. Daarmee bracht hij verandering in de skylines van de wereldsteden. Verandering en competitie tussen steden als New York en Chicago, waar vastgoedontwikkelaars steeds hoger gingen bouwen. De grenzen werden voortdurend verlegd met steeds betere bouwmethodes. Deze maquette bouwden we in New York, als theoretisch model voor een toekomstig gebouw op de campus van een technische universiteit. We kozen juist dit als voorbeeld, om jullie te laten zien hoe zo'n gebouw eruit kan zien, want de buitenkant is niet altijd hetzelfde. Het gaat alleen over de structuur. We kozen hiervoor, omdat het een technische universiteit is en hout is voor mij het meest geavanceerde technologische bouwmateriaal. Alleen ligt het patent toevallig bij Moeder Natuur en daar voelen we ons ongemakkelijk bij. Toch is het zo bedoeld, de vingerafdruk van de natuur in de stedelijke omgeving. Ik zoek naar onze kans op een zogenaamd 'Eiffeltorenmoment'. Overal ter wereld beginnen gebouwen van de grond te komen: een gebouw van 9 verdiepingen in Londen, een nieuw, pas opgeleverd gebouw in Australië van 10 of 11 verdiepingen hoog. We zijn in staat om houten gebouwen steeds hoger te maken en we hopen...ik hoop, dat mijn woonplaats Vancouver in de nabije toekomst het groene licht zal geven voor het hoogste - rond de 20 verdiepingen - houten gebouw ter wereld. Dat 'Eiffeltoren'-moment zal zorgen voor een doorbraak in de willekeurige hoogtelimieten en houten gebouwen laten meedoen aan de competitie. Volgens mij is de race eindelijk begonnen. Dank jullie wel. (Applaus)