Αυτός είναι ο παππούς μου. Aυτός είναι ο γιος μου. Ο παππούς μου με δίδαξε να δουλεύω το ξύλο, όταν ήμουν μικρός. Μου δίδαξε επίσης ότι, αν κόψεις ένα δέντρο για να του δώσεις άλλη μορφή, πρέπει να τιμήσεις τη ζωή του και να το μετατρέψεις σε κάτι όμορφο, όσο το δυνατόν περισσότερο. Ο μικρός μου γιος μου θύμισε, ότι παρόλη την τεχνολογία και τα παιχνίδια όλου του κόσμου, μερικές φορές κάποια κομμάτια ξύλου, αν το στοιβάσεις το ένα πάνω στο άλλο, στην πραγματικότητα αποτελεί μια απίστευτη έμπνευση.
This is my grandfather. And this is my son. My grandfather taught me to work with wood when I was a little boy, and he also taught me the idea that if you cut down a tree to turn it into something, honor that tree's life and make it as beautiful as you possibly can. My little boy reminded me that for all the technology and all the toys in the world, sometimes just a small block of wood, if you stack it up tall, actually is an incredibly inspiring thing.
Αυτά είναι τα κτίριά μου. Χτίζω ανά τον κόσμο... έξω από το γραφείο μας στο Βανκούβερ και τη Νέα Υόρκη. Χτίζουμε κτίρια διαφορετικού μεγέθους, τεχνοτροπίας... και διαφορετικών υλικών, ανάλογα με την τοποθεσία. Το ξύλο, όμως, είναι το υλικό που λατρεύω περισσότερο. Θα σας πω την ιστορία σχετικά με το ξύλο. Ένας λόγος που το αγαπώ είναι ότι κάθε φορά... που μπαίνει κόσμος στα ξύλινα κτίριά μου... παρατηρώ ότι αντιδρούν εντελώς διαφορετικά. Ποτέ δεν είδα κάποιον να μπαίνει σε κτίριό μου... και να αγκαλιάζει μια κολώνα από ατσάλι ή σκυρόδεμα, έχω δει όμως κόσμο να το κάνει σε κτίριο από ξύλο. Έχω δει μάλιστα τον τρόπο που οι άνθρωποι αγγίζουν το ξύλο... και πιστεύω ότι υπάρχει συγκεκριμένος λόγος. Όπως και οι νιφάδες χιονιού, δύο κομμάτια ξύλου δεν μπορεί να είναι τα ίδια πουθενά στη Γη. Αυτό είναι κάτι το υπέροχο. Θέλω να πιστεύω, ότι το ξύλο δίνει στα κτίρια μας τα αποτυπώματα της Μητέρας Γης. Είναι τα αποτυπώματα της Μητέρας Γης που κάνουν... τα κτίριά μας να έχουν επαφή με τη φύση στο κτιστό περιβάλλον.
These are my buildings. I build all around the world out of our office in Vancouver and New York. And we build buildings of different sizes and styles and different materials, depending on where we are. But wood is the material that I love the most, and I'm going to tell you the story about wood. And part of the reason I love it is that every time people go into my buildings that are wood, I notice they react completely differently. I've never seen anybody walk into one of my buildings and hug a steel or a concrete column, but I've actually seen that happen in a wood building. I've actually seen how people touch the wood, and I think there's a reason for it. Just like snowflakes, no two pieces of wood can ever be the same anywhere on Earth. That's a wonderful thing. I like to think that wood gives Mother Nature fingerprints in our buildings. It's Mother Nature's fingerprints that make our buildings connect us to nature in the built environment.
Εγώ ζω στο Βανκούβερ, κοντά σε δάσος... που φυτρώνει σε ύψος 33 ορόφων. Εδώ, στην ακτή της Καλιφόρνια, το δάσος με σεκόγιες... φτάνει σε ύψος ίσο με 40 ορόφους. Τα κτίρια όμως από ξύλο που έχουμε κατά νου... φτάνουν το ύψος μόνο τεσσάρων ορόφων στα περισσότερα μέρη της Γης. Ακόμη και οι κανόνες κτισίματος στην ουσία περιορίζουν τη δυνατότητα να κτίσουμε... πολύ ψηλότερα από τέσσερις ορόφους σε πολλά μέρη. Αυτό ισχύει εδώ στις ΗΠΑ.
Now, I live in Vancouver, near a forest that grows to 33 stories tall. Down the coast here in California, the redwood forest grows to 40 stories tall. But the buildings that we think about in wood are only four stories tall in most places on Earth. Even building codes actually limit the ability for us to build much taller than four stories in many places, and that's true here in the United States.
Υπάρχουν βέβαια εξαιρέσεις, αλλά χρειάζεται να υπάρχουν κάποιες εξαιρέσεις. Ελπίζω ότι τα πράγματα θα αλλάξουν. Ο λόγος που το πιστεύω είναι, ότι σήμερα μισοί από εμάς ζουν σε πόλεις... και ο αριθμός πρόκεται να φτάσει το 75%. Οι πόλεις και η πυκνοκατοίκησή τους δείχνουν, ότι τα κτίρια μας πρόκειται να εξακολουθήσουν να είναι μεγάλα... και πιστεύω ότι το ξύλο έχει θέση στις πόλεις. Το πιστεύω γιατί τρία δισεκατομμύρια άνθρωποι μέσα στον κόσμο σήμερα, μέσα στα επόμενα 20 χρόνια, θα χρειαστούν ένα καινούριο σπίτι. Πρόκεται για το 40% των ανθρώπων παγκοσμίως που θα χρειαστεί... ένα νέο κτίριο να χτιστεί γι' αυτούς τα επόμενα 20 χρόνια. Ένας στους τρεις που ζουν στις πόλεις σήμερα... στην ουσία ζει σε φτωχογειτονιές. Αυτό σημαίνει ότι ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι στον κόσμο ζουν σε φτωχογειτονιές. Εκατό εκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως είναι άστεγοι. Το μέγεθος της πρόκλησης για τους αρχιτέκτονες και τη κοινωνία, αναφορικά με τις κατασκευές κτιρίων, είναι να βρεθεί λύση για να στεγαστούν αυτοί οι άνθρωποι.
Now there are exceptions, but there needs to be some exceptions, and things are going to change, I'm hoping. And the reason I think that way is that today half of us live in cities, and that number is going to grow to 75 percent. Cities and density mean that our buildings are going to continue to be big, and I think there's a role for wood to play in cities. And I feel that way because three billion people in the world today, over the next 20 years, will need a new home. That's 40 percent of the world that are going to need a new building built for them in the next 20 years. Now, one in three people living in cities today actually live in a slum. That's one billion people in the world live in slums. A hundred million people in the world are homeless. The scale of the challenge for architects and for society to deal with in building is to find a solution to house these people.
Η πρόκληση, όμως, είναι, όσο μετακομίζουμε στις πόλεις, ότι οι πόλεις κτίζονται από αυτά τα δύο υλικά, το ατσάλι και το σκυρόδεμα, τα οποία είναι εκπληκτικά υλικά. Είναι τα υλικά του τελευταίου αιώνα. Είναι όμως και υψηλά ενεργειακά υλικά,. με πολύ υψηλή έκλυση θερμοκηπιακών αερίων κατά την επεξεργασία τους. Το ατσάλι αντιπροσωπεύει το 3%... των εκπομπών θερμοκηπιακών αερίων λόγω ανθρώπινης παρέμβασης... και το σκυρόδεμα αντιπροσωπεύει το 5%. Αν το καλοσκεφτείτε, το 8% της συμβολής μας... στα αέρια του θερμοκηπίου στις μέρες μας... προέρχεται από τα δύο αυτά υλικά μόνο. Δεν το πολυσκεφτόμαστε, και, δυστυχώς, δεν ασχολούμαστε με τα κτίρια, όσο θα έπρεπε. Αυτή είναι μια αμερικάνικη στατιστική, για τις επιπτώσεις των αερίων του θερμοκηπίου. Σχεδόν τα μισά από τα θερμοκηπιακά αέρια σχετίζονται με την κατασκευαστική βιομηχανία. Το ίδιο ισχύει και για το θέμα της ενέργειας. Το θέμα των συγκοινωνιών είναι δεύτερο στη λίστα, αλλά αυτή τη συζήτηση ακούμε περισσότερο από όλα. Παρότι το μεγαλύτερο μέρος της αφορά την ενέργεια, μεγάλο μέρος της αφορά και τον άνθρακα. Το πρόβλημα που βλέπω να υπάρχει είναι ότι, τελικά, η διαφωνία σχετικά με την επίλυση του προβλήματος... που αφορά στην εύρεση κατοικίας στα 3 δισεκατομμύρια ανθρώπους που το χρειάζονται.. και στην κλιματική αλλαγή, αποτελεί μετωπική σύγκρουση, που επίκειται, αν δεν συμβαίνει ήδη.
But the challenge is, as we move to cities, cities are built in these two materials, steel and concrete, and they're great materials. They're the materials of the last century. But they're also materials with very high energy and very high greenhouse gas emissions in their process. Steel represents about three percent of man's greenhouse gas emissions, and concrete is over five percent. So if you think about that, eight percent of our contribution to greenhouse gases today comes from those two materials alone. We don't think about it a lot, and unfortunately, we actually don't even think about buildings, I think, as much as we should. This is a U.S. statistic about the impact of greenhouse gases. Almost half of our greenhouse gases are related to the building industry, and if we look at energy, it's the same story. You'll notice that transportation's sort of second down that list, but that's the conversation we mostly hear about. And although a lot of that is about energy, it's also so much about carbon. The problem I see is that, ultimately, the clash of how we solve that problem of serving those three billion people that need a home, and climate change, are a head-on collision about to happen, or already happening.
Η πρόκληση αυτή σημαίνει ότι πρέπει να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε με διαφορετικό τρόπο... και πιστεύω ότι το ξύλο θα αποτελέσει μέρος αυτής της λύσης. Θα σας εξηγήσω τον λόγο που το πιστεύω. Ως αρχιτέκτονας, το ξύλο είναι το μοναδικό υλικό, το μοναδικό μεγάλο υλικό, με το οποίο μπορώ να κτίσω, το οποίο έχει ήδη αναπτυχθεί με τη δύναμη του ήλιου. Οταν ένα δέντρο αναπτύσσεται στο δάσος εκλύει οξυγόνο... και απορροφά διοξείδιο του άνθρακα. Όταν πεθαίνει και πέσει στο έδαφος του δάσους, απελευθερώνει πάλι το διοξείδιο του άνθρακα στην ατμόσφαιρα ή στο έδαφος. Αν καεί σε φωτιά στο δάσος, θα απελευθερώσει αυτό το διοξείδιο... στην ατμόσφαιρα και σε αυτήν την περίπωση. Αν όμως πάρουμε αυτό το ξύλο και το χρησιμοποιήσουμε στην κατασκευή κτιρίων... επίπλων ή ξύλινων παιχνδιών... έχει πράγματι μια απίστευη ικανότητα. Μπορεί να αποθηκεύει το διοξείδιο και να το απομονώνει. Ένα κυβικό μέτρο ξύλο αποθηκεύει... έναν τόνο διοξειδίου του άνθρακα. Οι δύο τωρινές λύσεις ως προς το κλίμα είναι προφανώς... να μειώσουμε τις εκπομπές αερίων και να βρούμε αποθηκευτικό χώρο. Το ξύλο είναι το μόνο ουσιώδες υλικό κτισίματος, με το οποίο μπορώ να κτίσω το οποίο επιτελεί και τις δύο αυτές λειτουργίες. Πιστεύω λοιπόν ότι έχουμε... τη δεοντολογία, ότι η Γη μας προσφέρει φαγητό, αλλά χρειάζεται να ακολουθήσουμε τη δεοντολογία αυτού του αιώνα., ότι η Γη θα πρέπει να μας προσφέρει σπίτια.
That challenge means that we have to start thinking in new ways, and I think wood is going to be part of that solution, and I'm going to tell you the story of why. As an architect, wood is the only material, big material, that I can build with that's already grown by the power of the sun. When a tree grows in the forest and gives off oxygen and soaks up carbon dioxide, and it dies and it falls to the forest floor, it gives that carbon dioxide back to the atmosphere or into the ground. If it burns in a forest fire, it's going to give that carbon back to the atmosphere as well. But if you take that wood and you put it into a building or into a piece of furniture or into that wooden toy, it actually has an amazing capacity to store the carbon and provide us with a sequestration. One cubic meter of wood will store one tonne of carbon dioxide. Now our two solutions to climate are obviously to reduce our emissions and find storage. Wood is the only major material building material I can build with that actually does both those two things. So I believe that we have an ethic that the Earth grows our food, and we need to move to an ethic in this century that the Earth should grow our homes.
Πώς θα το κάνουμε όμως αυτό, αφού η αστικοποίηση γίνεται σε τέτοιο ρυθμό... και τα ξύλινα κτίρια τα σκεφτόμαστε μόνο σε ύψος τεσσάρων ορόφων; Χρειάζεται να μειώσουμε το τσιμένο και το ατσάλι... και να αυξήσουμε το μέγεθος. Έχουμε βάλει στο πρόγραμμα... να χτίσουμε ξύλινα κτίρια 30 ορόφους ψηλά. Τα κατασκευάζουμε με έναν μηχανικό... ονόματι Έρικ Καρς, με τον οποίο συνεργάζομαι για το σκοπό αυτό. Εκτελούμε αυτό το καινούργιο έργο, γιατί κυκλοφορούν νέα προϊόντα από ξύλο τα οποία μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε... τα οποία ονομάζονται πάνελ μαζικής ξυλείας. Πρόκειται για πάνελ που φτιάχνονται από νεαρά δέντρα... δέντρα μικρής ανάπτυξης, μικρά κομμάτια ξύλου... ενωμένα μαζί ώστε να δημιουργηθούν πάνελ που θα είναι τεράστια: περίπου 2,45μ. φάρδος, 19,51μ. μήκος, και με ποικίλο πάχος.
Now, how are we going to do that when we're urbanizing at this rate and we think about wood buildings only at four stories? We need to reduce the concrete and steel and we need to grow bigger, and what we've been working on is 30-story tall buildings made of wood. We've been engineering them with an engineer named Eric Karsh who works with me on it, and we've been doing this new work because there are new wood products out there for us to use, and we call them mass timber panels. These are panels made with young trees, small growth trees, small pieces of wood glued together to make panels that are enormous: eight feet wide, 64 feet long, and of various thicknesses.
Έχω διαπιστώσει ότι ο καλύτερος τρόπος για να το περιγράψω είναι να πω, ότι είμαστε συνηθισμένοι σε 2x4 κατασκευές, όταν φέρνουμε στο νου μας το ξύλο. Αυτό το συμπέρασμα βγάζουν οι άνθρωποι. Οι κατασκευές 2x4 είναι σαν τα μικρά τουβλάκια λέγκο, με τις οκτώ κουκίδες που παίξαμε όταν ήμαστε παιδιά. Μπορείς να κάνεις πολλά ωραία πράγματα με τα λέγκο... σε αυτό το μέγεθος, όπως και με τα ξύλα διαστάσεων 2x4. Θυμάστε, όμως, όταν ήσαστε παιδιά... και ψαχουλεύατε το σωρό με τα παιχνίδια στο υπόγειο, που βρίσκατε εκείνα τα μεγάλα τουβλάκια λέγκο με τις 24 κουκίδες; Είχατε το ακόλουθο ύφος: «Τέλεια, αυτό είναι υπέροχο. Μπορώ να κτίσω κάτι πολύ μεγάλο... και θα είναι τέλειο.» Αυτή είναι η αλλαγή. Τα πάνελ μαζικής ξυλείας είναι εκείνα τα τουβλάκια με τις 24 κουκίδες. Αλλάζουν το μέγεθος των δυνατοτήτων μας. Αυτό που φτιάξαμε το ονομάζουμε FFTT (Το Δάσος για τα Δέντρα)... και αποτελεί λύση που πρότεινε ο οργανισμός Creative Commons... για την κατασκευή ενός ευέλικτου συστήματος κτισίματος, με αυτά τα μεγάλα πάνελ όπου κτίζουμε τον έναν πάνω στον άλλον... έξι ορόφους τη φορά αν θελήσουμε. Η απεικόνιση αυτή σας δείχνει πώς συναρμολογείται το κτίριο... με πολύ απλό τρόπο, αυτά τα κτίρια όμως είναι διαθέσιμα... στους αρχιτέκτονες και τους μηχανικούς για να κτίσουν... για διαφορετικές κουλτούρες ανά τον κόσμο, διαφορετικά αρχιτεκτονικές τεχνοτροπίες και χαρακτήρες. Προκειμένου να κτίσουμε ασφαλή κτίρια.... έχουμε κατασκευάσει αυτά τα κτίρια, συγκεκριμένα, για να δοκιμαστούν στο περιβάλλον του Βανκούβερ, το οποίο έχει υψηλή σεισμική δραστηριότητα... ακόμα και σε κτίρια ύψους 30 ορόφων.
The way I describe this best, I've found, is to say that we're all used to two-by-four construction when we think about wood. That's what people jump to as a conclusion. Two-by-four construction is sort of like the little eight-dot bricks of Lego that we all played with as kids, and you can make all kinds of cool things out of Lego at that size, and out of two-by-fours. But do remember when you were a kid, and you kind of sifted through the pile in your basement, and you found that big 24-dot brick of Lego, and you were kind of like, "Cool, this is awesome. I can build something really big, and this is going to be great." That's the change. Mass timber panels are those 24-dot bricks. They're changing the scale of what we can do, and what we've developed is something we call FFTT, which is a Creative Commons solution to building a very flexible system of building with these large panels where we tilt up six stories at a time if we want to. This animation shows you how the building goes together in a very simple way, but these buildings are available for architects and engineers now to build on for different cultures in the world, different architectural styles and characters. In order for us to build safely, we've engineered these buildings, actually, to work in a Vancouver context, where we're a high seismic zone, even at 30 stories tall.
Είναι προφανές, τώρα, ότι κάθε φορά που θα κάνω αναφορά σε αυτό... οι άνθρωποι, ακόμα και εδώ στο συνέδριο, λένε: «Είσαι σοβαρός; 30 όροφοι; Πώς μπορεί να γίνει αυτό;» Και υπάρχουν πολλές σωστές ερωτήσεις, οι οποίες διατυπώνονται... και σημαντικές ερωτήσεις στις οποίες αφιερώσαμε πολύ χρόνο, για να βρούμε απαντήσεις, καθώς οργανώνουμε... την έκθεσή μας και την έκθεση αξιολόγησης από ομοτίμους.
Now obviously, every time I bring this up, people even, you know, here at the conference, say, "Are you serious? Thirty stories? How's that going to happen?" And there's a lot of really good questions that are asked and important questions that we spent quite a long time working on the answers to as we put together our report and the peer reviewed report.
Θα επικεντρωθώ σε μερικές από αυτές. Ας αρχίσουμε με τη φωτιά, καθώς αυτό είναι το πρώτο πράγμα που όλοι σκέφτεστε αυτή τη στιγμή. Δεν έχετε κι άδικο. Θα κάνω την ακόλουθη περιγραφή. Αν σας ζητούσα να ανάψετε ένα σπίρτο... και να κρατήσετε ένα κούτσουρο και να προσπαθήσετε να του βάλετε φωτιά... δεν θα συμβεί, σωστά; Όλοι το ξέρουμε αυτό. Για να δημιουργήσεις όμως μια φωτιά, ξεκινάς με μικρά κομμάτια ξύλου... και σιγά σιγά φουντώνεις τη φωτιά. Στο τέλος μπορείς να προσθέσεις και το κούτσουρο στη φωτιά... και αφού το κάνεις, είναι σίγουρο, ότι θα καεί, αν και θα καεί αργά. Τα πάνελ μαζικής ξυλείας, λοιπόν, αυτά τα νέα προϊόντα, που χρησιμοποιούμε, είναι σαν αυτό το κούτσουρο. Είναι δύσκολο να τους βάλεις φωτιά, όταν όμως πάρουν φωτιά, καίγονται με εξαιρετικά προβλέψιμο τρόπο. Μπορούμε να εφαρμόσουμε την επιστήμη της φωτιάς για να προβλέψουμε... και να κάνουμε τα κτίρια αυτά τόσο ασφαλή όσο είναι το σκυρόδεμα... και όσο είναι το ατσάλι.
I'm just going to focus on a few of them, and let's start with fire, because I think fire is probably the first one that you're all thinking about right now. Fair enough. And the way I describe it is this. If I asked you to take a match and light it and hold up a log and try to get that log to go on fire, it doesn't happen, right? We all know that. But to build a fire, you kind of start with small pieces of wood and you work your way up, and eventually you can add the log to the fire, and when you do add the log to the fire, of course, it burns, but it burns slowly. Well, mass timber panels, these new products that we're using, are much like the log. It's hard to start them on fire, and when they do, they actually burn extraordinarily predictably, and we can use fire science in order to predict and make these buildings as safe as concrete and as safe as steel.
Το επόμενο μεγάλο θέμα είναι η αποψίλωση. Το 18% της συμβολής μας... στις εκπομπές θερμοκηπιακών αερίων παγκοσμίως... είναι το αποτέλεσμα της αποψίλωσης. Το τελευταίο που θέλουμε είναι να κόβουμε δέντρα. Ή, το τελευταίο που θέλουμε είναι να κόβουμε τα λάθος δέντρα. Υπάρχουν πρότυπα βιώσιμης δασοκαλλιέργειας, τα οποία μας επιτρέπουν να κόβουμε δέντρα με τον σωστό τρόπο. Εκείνα είναι τα μόνα δέντρα κατάλληλα, για να χρησιμοποιήσουμε για τέτοια συστήματα. Πιστεύω πραγματικά οτι αυτές οι ιδέες... θα αλλάξουν τα πράγματα στην αποψίλωση ως προς την οικονομία. Σε χώρες που αντιμετωπίζουν προβλήματα με την αποψίλωση... χρειάζεται να βρούμε τρόπο να παρέχουμε... μεγαλυτέρη ωφελιμότητα των δασών... και να ενθαρρύνουμε τους ανθρώπους να βγάζουν χρήματα... μέσω τάχιστων κύκλων ανάπτυξης - δέντρα 10, 12, 15 χρόνων που παράγουν αυτά τα προϊόντα... και μας επιτρέπουν να κτίσουμε σε αυτήν την κλίμακα. Έχουμε υπολογίσει ένα κτίριο 20 ορόφων: Θα καλλιεργούμε αρκετό ξύλο στη Βόρεια Αμερική κάθε δεκατρία λεπτά. Τόσο χρόνο χρειάζεται.
The next big issue, deforestation. Eighteen percent of our contribution to greenhouse gas emissions worldwide is the result of deforestation. The last thing we want to do is cut down trees. Or, the last thing we want to do is cut down the wrong trees. There are models for sustainable forestry that allow us to cut trees properly, and those are the only trees appropriate to use for these kinds of systems. Now I actually think that these ideas will change the economics of deforestation. In countries with deforestation issues, we need to find a way to provide better value for the forest and actually encourage people to make money through very fast growth cycles -- 10-, 12-, 15-year-old trees that make these products and allow us to build at this scale. We've calculated a 20-story building: We'll grow enough wood in North America every 13 minutes. That's how much it takes.
Η ιστορία για τον άνθρακα είναι πολύ καλή. Αν κτίσουμε ένα κτίριο 20 ορόφων με τσιμέντο και σκυρόδεμα... η διαδικασία θα συντελούσε στην κατασκευή του τσιμέντου αυτού... και σε 1.200 τόνους διοξειδίου του άνθρακα. Αν το κτίσιμο γινόταν με ξύλο, στην περίπτωση αυτή, θα απομονώναμε περίπου 3.100 τόνους... σε μια καθαρή διαφορά 4.300 τόνων. Αυτό ισοδυναμεί με περίπου 900 αμάξια, που έχουν αποσυρθεί από τους δρόμους μέσα σε έναν χρόνο. Θυμηθείτε εκείνα τα τρία εκατομμύρια ανθρώπους, που χρειάζονται ένα καινούριο σπίτι. Ίσως αυτό συμβάλλει στη μείωση του αριθμού.
The carbon story here is a really good one. If we built a 20-story building out of cement and concrete, the process would result in the manufacturing of that cement and 1,200 tonnes of carbon dioxide. If we did it in wood, in this solution, we'd sequester about 3,100 tonnes, for a net difference of 4,300 tonnes. That's the equivalent of about 900 cars removed from the road in one year. Think back to that three billion people that need a new home, and maybe this is a contributor to reducing.
Είμαστε στην αρχή μιας δραστικής μεταβολής, στον τρόπο που κτίζουμε, καθώς είναι ο πρώτος καινούριος τρόπος, για να κτίζουμε ουρανοξύστες εδώ και 100 χρόνια ή περισσότερο. Η πρόκληση όμως είναι να αλλάξουμε την αντίληψη της κοινωνίας... σχετικά με τις πιθανότητες και αυτό είναι τεράστια πρόκληση. Η μηχανολογία είναι, πράγματι, ο εύκολος τρόπος να το πετύχουμε. Και το περιγράφω ως εξής. Ο πρώτος ουρανοξύστης, τεχνικά - και ο ορισμός του ουρανοξύστη είναι 10 όροφοι, είτε το πιστεύετε είτε όχι - ο πρώτος όμως ουρανοξύστης ήταν αυτός εδώ στο Σικάγο. Οι άνθρωποι ένιωθαν τρόμο να περπατάνε κάτω από αυτό το κτίριο. Μόλις όμως τέσσερα χρόνια μετά το κτίσιμό του... ο Γκούσταβ Άιφελ έκτιζε τον Πύργο του Άιφελ. Καθώς έκτιζε τον Πύργο, άλλαξε το όριο γραμμής του ορίζοντα στις πόλεις ανά τον κόσμο... και δημιούργησε έναν διαγωνισμό... μεταξύ πόλεων όπως η Νέα Υόρκη και το Σικάγο, όπου κατασκευαστές άρχισαν να κτίζουν όλο και ψηλότερα κτίρια... και ανέβαζαν τον πήχυ όλο και ψηλότερα... με όλο και πιο προηγμένη επιστήμη της μηχανολογίας.
We're at the beginning of a revolution, I hope, in the way we build, because this is the first new way to build a skyscraper in probably 100 years or more. But the challenge is changing society's perception of possibility, and it's a huge challenge. The engineering is, truthfully, the easy part of this. And the way I describe it is this. The first skyscraper, technically -- and the definition of a skyscraper is 10 stories tall, believe it or not — but the first skyscraper was this one in Chicago, and people were terrified to walk underneath this building. But only four years after it was built, Gustave Eiffel was building the Eiffel Tower, and as he built the Eiffel Tower, he changed the skylines of the cities of the world, changed and created a competition between places like New York City and Chicago, where developers started building bigger and bigger buildings and pushing the envelope up higher and higher with better and better engineering.
Κτίσαμε αυτό το μοντέλο στη Νέα Υόρκη, ως θεωρητικό μοντέλο στον χώρο, όπου σύντομα θα κτιστεί τεχνολογικό πανεπιστήμιο. Ο λόγος που επιλέξαμε τον συγκεκριμένο χώρο... ήταν για να δείξουμε την πιθανή όψη αυτών των κτιρίων, γιατί το εξωτερικό μπορεί να αλλάξει. Εδώ μιλάμε μόνο για το οικοδόμημα. Ο λόγος που το επιλέξαμε είναι γιατί πρόκειται για τεχνολογικό πανεπιστήμιο... και πιστεύω ότι το ξύλο είναι... το πιο τεχνολογικά προηγμένο υλικό με το οποίο μπορώ να κτίσω. Απλά συμβαίνει η πατέντα να ανήκει στη Μητέρα Φύση, γεγονός που μας προκαλεί αμηχανία. Έτσι όμως θα έπρεπε να είναι, η φύση να αφήνει τα αποτυπώματά της στο κτιστό περιβάλλον.
We built this model in New York, actually, as a theoretical model on the campus of a technical university soon to come, and the reason we picked this site to just show you what these buildings may look like, because the exterior can change. It's really just the structure that we're talking about. The reason we picked it is because this is a technical university, and I believe that wood is the most technologically advanced material I can build with. It just happens to be that Mother Nature holds the patent, and we don't really feel comfortable with it. But that's the way it should be, nature's fingerprints in the built environment.
Αναζητώ την ευκαιρία... να αναβιώσω μια στιγμή αντίστοιχη με εκείνη του Πύργου του Άιφελ, έτσι την ονομάζουμε. Τα κτίρια αρχίζουν να αυξάνονται σε ύψος σε όλον τον κόσμο. Υπάρχει κτίριο στο Λονδίνο εννέα ορόφων, ένα καινούριο κτίριο που μόλις ολοκληρώθηκε στην Αυστραλία, το οποίο νομίζω ότι έχει 10 ή 12 ορόφους. Αρχίζουμε να αυξάνουμε το ύψος αυτών των ξύλινων κτιρίων... και ελπίζουμε, εγώ ελπίζω, ότι η γενέτειρά μου, το Βανκούβερ, όντως ενδέχεται... να ανακοινώσει το ψηλότερο κτίριο στον κόσμο με περίπου είκοσι ορόφους... στο πολύ κοντινό μέλλον. Εκείνη η «Πύργος του Άιφελ» στιγμή θα σπάσει το ανώτατο όριο, αυτά τα αυθαίρετα ανώτατα όρια ύψους... και θα επιτρέψει στα ξύλινα κτίρια να κερδίσουν τον διαγωνισμό. Πιστεύω ότι ο αγώνας τελικά θα ξεκινήσει.
I'm looking for this opportunity to create an Eiffel Tower moment, we call it. Buildings are starting to go up around the world. There's a building in London that's nine stories, a new building that just finished in Australia that I believe is 10 or 11. We're starting to push the height up of these wood buildings, and we're hoping, and I'm hoping, that my hometown of Vancouver actually potentially announces the world's tallest at around 20 stories in the not-so-distant future. That Eiffel Tower moment will break the ceiling, these arbitrary ceilings of height, and allow wood buildings to join the competition. And I believe the race is ultimately on.
Σας ευχαριστώ.
Thank you.
(Χειροκρότημα)
(Applause)