Това е дядо ми. А това е синът ми. Дядо ме научи да работя с дърво, когато бях малко момче той ми предаде и идеята, че ако отсечеш дърво, за да го превърнеш в нещо, почети живота на дървото и го направи красиво доколкото можеш. Малкото ми момче ми припомни, че въпреки всички технологии и играчки на света понякога просто малки дървени кубчета, ако ги наредите нависоко, са изключително вдъхновяващо нещо.
This is my grandfather. And this is my son. My grandfather taught me to work with wood when I was a little boy, and he also taught me the idea that if you cut down a tree to turn it into something, honor that tree's life and make it as beautiful as you possibly can. My little boy reminded me that for all the technology and all the toys in the world, sometimes just a small block of wood, if you stack it up tall, actually is an incredibly inspiring thing.
Това са моите сгради. Строя по целия свят извън офисите ни във Ванкувър и Ню Йорк. И строим сгради с различни размери, стилове и различни материали според това къде сме. Но дървото е материалът, който обичам най-много и ще ви разкажа историята на дървото. Една от причините да го обичам е, че всеки път, когато хората влизат в сградите ми, които са дървени, забелязвам, че реагират абсолютно различно. Никога не съм виждал някой да влезе в една от моите постройки и да прегърне метална или бетонна колона, но действително съм виждал това да се случи в дървена сграда. Виждал съм как хората докосват дървото и смятам, че има причина за това. Точно като снежинките, няма две парчета дърво, които да са еднакви някъде по Земята. Това е чудесно нещо. Харесва ми да мисля, че дървото дава на майката Природа отпечатъци в нашите сгради. Отпечатъците на майката природа помагат нашите сградите да ни свържат с природата в застроената среда.
These are my buildings. I build all around the world out of our office in Vancouver and New York. And we build buildings of different sizes and styles and different materials, depending on where we are. But wood is the material that I love the most, and I'm going to tell you the story about wood. And part of the reason I love it is that every time people go into my buildings that are wood, I notice they react completely differently. I've never seen anybody walk into one of my buildings and hug a steel or a concrete column, but I've actually seen that happen in a wood building. I've actually seen how people touch the wood, and I think there's a reason for it. Just like snowflakes, no two pieces of wood can ever be the same anywhere on Earth. That's a wonderful thing. I like to think that wood gives Mother Nature fingerprints in our buildings. It's Mother Nature's fingerprints that make our buildings connect us to nature in the built environment.
Сега живея във Ванкувър, близо до гора, която е 33 етажа висока. На крайбрежието в Калифорния, гората от червени дървета расте до 40 етажа височина. Но сградите, които замисляме от дърво са само 4 етажа високи на повечето места на Земята. Дори строителните кодекси ограничават способността ни да строим доста по-високо от 4 етажа на много места и това важи и тук в САЩ.
Now, I live in Vancouver, near a forest that grows to 33 stories tall. Down the coast here in California, the redwood forest grows to 40 stories tall. But the buildings that we think about in wood are only four stories tall in most places on Earth. Even building codes actually limit the ability for us to build much taller than four stories in many places, and that's true here in the United States.
Има изключения, но трябва да има някои изключения, и нещата ще се променят надявам се. Причината да мисля така е, че днес половината от нас живеят в градове и цифрите ще нараснат до 75%. Градовете и гъстотата сочат, че нашите сгради ще продължат да са големи и смятам, че дървото има роля в градовете. На това мнение съм, защото 3 милиарда хора по света днес през следващите 20 години ще имат нужда от нов дом. Това са 40% от земята, които ще имат нужда от построяване на нова сграда през идните 20 години. Сега, един от трима човека, живущи в града, всъщност обитава беден квартал. Това са 1 милиарда хора по света, живеещи в бедни квартали. 100 милиона хора по света са бездомни. Мащабът на предизвикателството пред архитектите и пред обществото в строителството е да намерят решение за подслоняване на тези хора.
Now there are exceptions, but there needs to be some exceptions, and things are going to change, I'm hoping. And the reason I think that way is that today half of us live in cities, and that number is going to grow to 75 percent. Cities and density mean that our buildings are going to continue to be big, and I think there's a role for wood to play in cities. And I feel that way because three billion people in the world today, over the next 20 years, will need a new home. That's 40 percent of the world that are going to need a new building built for them in the next 20 years. Now, one in three people living in cities today actually live in a slum. That's one billion people in the world live in slums. A hundred million people in the world are homeless. The scale of the challenge for architects and for society to deal with in building is to find a solution to house these people.
Но предизвикателството е, като се местим в градовете, градове, издигнати от тези два материала, стомана и бетон, и те са чудесни материали. Те са материалите на миналия век. Но са и материали с много голяма енергия и много висок парников ефект при обработката им. Стоманата представлява около 3% от емисиите на парникови газове, a бетонът е над 5%. Ако се замислите над това, 8% от приноса ни към парниковите газове днес идват само от тези 2 материала. Не мислим за това много, и за съжаление, дори не мислим за сгради, вярвам, колкото е необходимо. Това е щатска статистика за влиянието на парниковите газове. Почти половината от нашите парникови газове са свързани със строителната индустрия и ако погледнем енергията - същата история. Ще забележите, че преносът е някак на второ място в списъка, но това са приказки, които често чуваме. И въпреки, че много от тях са за енергия много са и за въглерод. Проблемът, който виждам, е всъщност сблъсъкът на това как решаваме този проблем с обслужването на онези 3 милиарда хора, на които им трябва дом, и климатичните промени. Това е челен сблъсък: предстоящ или вече случващ се.
But the challenge is, as we move to cities, cities are built in these two materials, steel and concrete, and they're great materials. They're the materials of the last century. But they're also materials with very high energy and very high greenhouse gas emissions in their process. Steel represents about three percent of man's greenhouse gas emissions, and concrete is over five percent. So if you think about that, eight percent of our contribution to greenhouse gases today comes from those two materials alone. We don't think about it a lot, and unfortunately, we actually don't even think about buildings, I think, as much as we should. This is a U.S. statistic about the impact of greenhouse gases. Almost half of our greenhouse gases are related to the building industry, and if we look at energy, it's the same story. You'll notice that transportation's sort of second down that list, but that's the conversation we mostly hear about. And although a lot of that is about energy, it's also so much about carbon. The problem I see is that, ultimately, the clash of how we solve that problem of serving those three billion people that need a home, and climate change, are a head-on collision about to happen, or already happening.
Това предизвикателство означава, че трябва да започнем да мислим по нови начини и смятам, че дървото ще е част от решението и ще ви разкажа защо е така. Като архитект дървото е единственият материал, голям материал, с който мога да строя, а вече израснал със силата на слънцето. Когато расте дърво в гората, то дава кислород, всмуква въглероден диоксид, умира и пада на земята в леса, и връща въглеродния диоксид в атмосферата или в почвата. Ако изгори в горски пожар, пак връща въглерода обратно в атмосферата. Но ако вземем това дърво и го включим в строеж или в мебел или в онази дървена играчка, то действително има невероятна способност да складира въглерода и да ни предоставя секвестиране. Един кубичен метър дърво ще съхрани 1 тон въглероден диоксид. Нашите 2 цели за климата очевидно са да намалим емисиите си и да осигурим складиране. Дървото е единственият голям материал, строителен материал, с който мога да строя и който прави и двете неща. Затова смятам, че имаме нагласа Земята да ражда нашата храна, а трябва да я сменим с етика на този век, че Земята трябва да ражда домовете ни.
That challenge means that we have to start thinking in new ways, and I think wood is going to be part of that solution, and I'm going to tell you the story of why. As an architect, wood is the only material, big material, that I can build with that's already grown by the power of the sun. When a tree grows in the forest and gives off oxygen and soaks up carbon dioxide, and it dies and it falls to the forest floor, it gives that carbon dioxide back to the atmosphere or into the ground. If it burns in a forest fire, it's going to give that carbon back to the atmosphere as well. But if you take that wood and you put it into a building or into a piece of furniture or into that wooden toy, it actually has an amazing capacity to store the carbon and provide us with a sequestration. One cubic meter of wood will store one tonne of carbon dioxide. Now our two solutions to climate are obviously to reduce our emissions and find storage. Wood is the only major material building material I can build with that actually does both those two things. So I believe that we have an ethic that the Earth grows our food, and we need to move to an ethic in this century that the Earth should grow our homes.
Как ще постигнем това, когато урбанизираме с тази скорост и виждаме дървените постройки само до 4 етажа? Трябва да намалим бетона и стоманата и трябва да се разраснем и това, над което сме работили са 30 етажни високи сгради направени от дърво. Разработваме ги с проектант на име Ерик Карш, който работи с мен по това, и се занимаваме с тази нова разработка, защото има нови дървесни продукти за употреба, и ги наричаме масивни дървени панели. Това са плоскости направени от млади дървета, ниски дръвчета, малки парчета дърво, залепени заедно, за да направят панели, които са огромни: 8 фута широки, 64 фута дълги (2.4м x 19.5м) и с различна дебелина.
Now, how are we going to do that when we're urbanizing at this rate and we think about wood buildings only at four stories? We need to reduce the concrete and steel and we need to grow bigger, and what we've been working on is 30-story tall buildings made of wood. We've been engineering them with an engineer named Eric Karsh who works with me on it, and we've been doing this new work because there are new wood products out there for us to use, and we call them mass timber panels. These are panels made with young trees, small growth trees, small pieces of wood glued together to make panels that are enormous: eight feet wide, 64 feet long, and of various thicknesses.
Най-добрият начин, по който описвам това, открих, е да кажа, че всички сме свикнали с 2 x 4 размери, когато говорим за дърво. До това заключение прибягват хората. Материалите 2 х 4 са като малките Лего части с 8 точки, с които всички сме си играли като деца, и с тях можете да направите всякакви хубави неща от Лего в този размер, както и от 2 х 4. Но спомнете си, когато сте били деца и просто преравяхте из купчината в мазето си, и намирате онези големи тухлички Лего с 24 точки, и реагирате "Супер, това е страхотно. Мога да построя нещо наистина голямо и ще е забавно." Това е предизвикателството. Големите дървени плоскости са тези 24 точкови тухлички. Те променят мащаба на това, което можем да правим, и сме разработили е нещо наречено FFTT, което е решение от Творческата Общност за строеж на много подвижна система от сгради с тези големи панели, където ние извъртаме нагоре 6 етажа едновременно, ако искаме. Тази анимация ви демонстрира как се сглобява сградата по много елементарен начин, но тези постройки са достъпни за архитекти и проектанти понастоящем, за да се изграждат за различни култури от света, различни архитектурни стилове и характеристики. За да можем да градим безопасно, всъщност разработихме тези сгради да са подходящи за среда като на Ванкувър, където сме в силно сеизмична зона, дори при 30 етажа височина.
The way I describe this best, I've found, is to say that we're all used to two-by-four construction when we think about wood. That's what people jump to as a conclusion. Two-by-four construction is sort of like the little eight-dot bricks of Lego that we all played with as kids, and you can make all kinds of cool things out of Lego at that size, and out of two-by-fours. But do remember when you were a kid, and you kind of sifted through the pile in your basement, and you found that big 24-dot brick of Lego, and you were kind of like, "Cool, this is awesome. I can build something really big, and this is going to be great." That's the change. Mass timber panels are those 24-dot bricks. They're changing the scale of what we can do, and what we've developed is something we call FFTT, which is a Creative Commons solution to building a very flexible system of building with these large panels where we tilt up six stories at a time if we want to. This animation shows you how the building goes together in a very simple way, but these buildings are available for architects and engineers now to build on for different cultures in the world, different architectural styles and characters. In order for us to build safely, we've engineered these buildings, actually, to work in a Vancouver context, where we're a high seismic zone, even at 30 stories tall.
Очевидно, всеки път, когато спомена това, хората дори, досещате се, тук на конференцията, казват: "Наистина ли? 30 етажа? Как ще стане това?" Има зададени много наистина добри въпроси и важни въпроси, над които прекарахме доста дълго време в работа, за да отговорим, докато съставяхме своя доклад и прегледания от колеги доклад.
Now obviously, every time I bring this up, people even, you know, here at the conference, say, "Are you serious? Thirty stories? How's that going to happen?" And there's a lot of really good questions that are asked and important questions that we spent quite a long time working on the answers to as we put together our report and the peer reviewed report.
Ще наблегна на няколко от тях и нека започнем с огъня, защото смятам, че той е вероятно първият, за когото се сещате в момента. Справедливо е. И начинът, по който го описвам е следния. Ако ви кажа да вземете клечка, да я запалите, да вземете цепеница и да опитате да я запалите, не става, нали? Всички знаем това. За да запалим огън, знаете, че започваме с малките парченца дърво и натрупваме върху тях, докато можем да добавим и цепеницата към огъня и когато я сложим в огъня, разбира се, тя гори, но бавно. В големите дървени панели, тези нови продукти, които използваме са като цепеницата. Трудно се подпалват, а когато го направят, реално горят изключително предвидимо, и можем да използваме познания за огъня, за да предвидим и да направим тези сгради безопасни като бетон и като стомана.
I'm just going to focus on a few of them, and let's start with fire, because I think fire is probably the first one that you're all thinking about right now. Fair enough. And the way I describe it is this. If I asked you to take a match and light it and hold up a log and try to get that log to go on fire, it doesn't happen, right? We all know that. But to build a fire, you kind of start with small pieces of wood and you work your way up, and eventually you can add the log to the fire, and when you do add the log to the fire, of course, it burns, but it burns slowly. Well, mass timber panels, these new products that we're using, are much like the log. It's hard to start them on fire, and when they do, they actually burn extraordinarily predictably, and we can use fire science in order to predict and make these buildings as safe as concrete and as safe as steel.
Следващата голяма спънка, обезлесяването. 18% от приноса ни към емисиите на парникови газове по света се дължат на обезлесяването. Последното, което искаме, е да изсичаме дървета. Или, последното нещо, което искаме е да изсичаме грешните дървета. Има модели за устойчиво залесяване, които ни позволяват да изсичаме дървета правилно и те са единствените подходящи дървета за използване за тези видове системи. Смятам, че тези идеи ще променят практиките на обезлесяване. В страни с проблеми с изсичането трябва да намерим начин да осигурим по-добро качество за горите и да поощряваме хората да изкарват пари чрез кръговрати на бърз растеж -- 10--, 12--, 15-год. дървета, които правят тези продукти и ни позволяват да строим в тези размери. Изчислихме 20 етажна сграда: Ще отглеждаме достатъчно дървета в Северна Америка всеки 13 минути. Толкова е необходимо.
The next big issue, deforestation. Eighteen percent of our contribution to greenhouse gas emissions worldwide is the result of deforestation. The last thing we want to do is cut down trees. Or, the last thing we want to do is cut down the wrong trees. There are models for sustainable forestry that allow us to cut trees properly, and those are the only trees appropriate to use for these kinds of systems. Now I actually think that these ideas will change the economics of deforestation. In countries with deforestation issues, we need to find a way to provide better value for the forest and actually encourage people to make money through very fast growth cycles -- 10-, 12-, 15-year-old trees that make these products and allow us to build at this scale. We've calculated a 20-story building: We'll grow enough wood in North America every 13 minutes. That's how much it takes.
Случаят с въглерода е наистина добър. Ако построим 20-етажна сграда от цимент и бетон, процесът ще доведе до производство на този цимент и 1200 тона въглероден диоксид. Ако я направим от дърво, с тези параметри, бихме изолирали около 3100 тона с нетна разлика от 4300 тона. Това е равностойно на около 900 коли, отстранени от пътя за една година. Спомнете си онези 3 милиарда хора, които имат нужда от нов дом, и може това да има принос към понижението.
The carbon story here is a really good one. If we built a 20-story building out of cement and concrete, the process would result in the manufacturing of that cement and 1,200 tonnes of carbon dioxide. If we did it in wood, in this solution, we'd sequester about 3,100 tonnes, for a net difference of 4,300 tonnes. That's the equivalent of about 900 cars removed from the road in one year. Think back to that three billion people that need a new home, and maybe this is a contributor to reducing.
В началото на революция сме, надявам се, в начина на строене, защото това е първият нов начин за изграждане на небостъргач от вероятно 100 години или повече. Но предизвикателството е да променим възприятието на обществото към възможността, а това е голямо предизвикателство. Проектирането, всъщност, е лесната част. И го описвам по този начин: Първият небостъргач, технически -- и определението за небостъргач е с 10 етажа височина, вярвате или не --- но първият небостъргач е този в Чикаго, и хората бяха ужасени да ходят под тази постройка. Но само 4 години след изграждането му, Густав Айфел строи Айфеловата кула, и докато я издига, променя линията на хоризонта в градовете по света, променя и създава надпревара между места като Ню Йорк и Чикаго, където предприемачи започват да строят по-големи и по-големи сгради и вдигат летвата все по-високо с по-добри и по-добри разработки.
We're at the beginning of a revolution, I hope, in the way we build, because this is the first new way to build a skyscraper in probably 100 years or more. But the challenge is changing society's perception of possibility, and it's a huge challenge. The engineering is, truthfully, the easy part of this. And the way I describe it is this. The first skyscraper, technically -- and the definition of a skyscraper is 10 stories tall, believe it or not — but the first skyscraper was this one in Chicago, and people were terrified to walk underneath this building. But only four years after it was built, Gustave Eiffel was building the Eiffel Tower, and as he built the Eiffel Tower, he changed the skylines of the cities of the world, changed and created a competition between places like New York City and Chicago, where developers started building bigger and bigger buildings and pushing the envelope up higher and higher with better and better engineering.
Направихме този модел в Ню Йорк, реално, като теоретичен модел на двора на бъдещ технически университет, и причината да изберем това място само да покажем как могат да изглеждат сградите, е защото външният вид може да се промени. Всъщност говорим само за структурата. Причината да го изберем е, защото това е технически университет, и смятам, че дървото е най- технологично развитият материал, с който мога да строя. Случайност е, че майката Природа държи патента, и не се чувстваме добре от това. Но така трябва да бъде - с отпечатък на природата в застроената среда.
We built this model in New York, actually, as a theoretical model on the campus of a technical university soon to come, and the reason we picked this site to just show you what these buildings may look like, because the exterior can change. It's really just the structure that we're talking about. The reason we picked it is because this is a technical university, and I believe that wood is the most technologically advanced material I can build with. It just happens to be that Mother Nature holds the patent, and we don't really feel comfortable with it. But that's the way it should be, nature's fingerprints in the built environment.
Търся възможност да създадем момента на Айфелова кула, както го наричаме. Сгради започват да се извисяват по целия свят. В Лондон има сграда, която е 9 етажа. Нова постройка, която тъкмо е завършена в Австралия, която смятам е 10 или 11. Започваме да бутаме височината на тези дървени сгради нагоре и се надяваме, и се надявам, родният ми град Ванкувър потенциално да обяви най-високата на около 20 етажа в не толкова далечното бъдеще. Този момент на Айфеловата кула ще разбие тавана тези фиксирани тавани на височината, и ще позволят на дървените сгради да се включат в състезанието. Смятам, че надпреварата започва.
I'm looking for this opportunity to create an Eiffel Tower moment, we call it. Buildings are starting to go up around the world. There's a building in London that's nine stories, a new building that just finished in Australia that I believe is 10 or 11. We're starting to push the height up of these wood buildings, and we're hoping, and I'm hoping, that my hometown of Vancouver actually potentially announces the world's tallest at around 20 stories in the not-so-distant future. That Eiffel Tower moment will break the ceiling, these arbitrary ceilings of height, and allow wood buildings to join the competition. And I believe the race is ultimately on.
Благодаря ви.
Thank you.
(Аплодисменти)
(Applause)