Στις 4 Ιανουαρίου 1934 ένας νεαρός άνδρας κατέθεσε μια έκθεση στο Κογκρέσο των Ηνωμένων Πολιτειών, η οποία 80 χρόνια μετά εξακολουθεί να διαμορφώνει τις ζωές όλων μας εδώ σήμερα, όλων των ανθρώπων του πλανήτη. Ο νέος αυτός δεν ήταν πολιτικός, δεν ήταν επιχειρηματίας, ούτε ακτιβιστής για τα πολιτικά δικαιώματα ή πνευματικός ηγέτης. Ήταν ο πιο απρόβλεπτος ήρωας, ήταν οικονομολόγος. Το όνομα του ήταν Σάιμον Κούζνετς και η έκθεση την οποία κατέθεσε έφερε τον τίτλο «Εθνικό Εισόδημα, 1929 - 1932».
On January 4, 1934, a young man delivered a report to the United States Congress that 80 years on, still shapes the lives of everyone in this room today, still shapes the lives of everyone on this planet. That young man wasn't a politician, he wasn't a businessman, a civil rights activist or a faith leader. He was that most unlikely of heroes, an economist. His name was Simon Kuznets and the report that he delivered was called "National Income, 1929-1932."
Ίσως να σκεφτείτε πως πρόκειται για μια μάλλον στεγνή και βαρετή έκθεση. Και έχετε απόλυτο δίκιο. Πιο στεγνή δε γίνεται. Ωστόσο, η έκθεση αυτή αποτελεί τη βάση του πώς, σήμερα, αξιολογούμε την επιτυχία των χωρών: το γνωστό ως Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν, ΑΕγχΠ.
Now, you might think this is a rather dry and dull report. And you're absolutely right. It's dry as a bone. But this report is the foundation of how, today, we judge the success of countries: what we know best as Gross Domestic Product, GDP.
Το ΑΕγχΠ έχει ορίσει και διαμορφώσει τη ζωή μας τα τελευταία 80 χρόνια. Σήμερα θέλω να μιλήσω για έναν διαφορετικό τρόπο υπολογισμού της επιτυχίας των χωρών, έναν διαφορετικό τρόπο ορισμού και διαμόρφωσης της ζωής μας για τα επόμενα 80 χρόνια.
GDP has defined and shaped our lives for the last 80 years. And today I want to talk about a different way to measure the success of countries, a different way to define and shape our lives for the next 80 years.
Πρώτα όμως πρέπει να καταλάβουμε πώς το ΑΕγχΠ κατάφερε να κυριαρχήσει στη ζωή μας. Η έκθεση του Κούζνετς κατατέθηκε σε περίοδο κρίσης. Η οικονομία των Η.Π.Α. βυθιζόταν στο Κράχ, τη Μεγάλη Ύφεση και οι διαμορφωτές πολιτικής πάλευαν να βρουν λύσεις. Πάλευαν καθότι δεν γνώριζαν τι συνέβαινε. Δεν διέθεταν δεδομένα και στατιστικά στοιχεία. Αυτό λοιπόν που τους έδωσε η έκθεση Κούζνετς ήταν αξιόπιστα δεδομένα ως προς το τι παρήγαγε η οικονομία των Η.Π.Α. με επικαιροποίηση κάθε χρόνο. Εξοπλισμένοι με αυτή την πληροφορία, οι διαμορφωτές πολιτικής μπόρεσαν να βρουν τρόπο για να βγει η οικονομία από την ύφεση. Και επειδή η εφεύρεση του Κούζνετς απεδείχθη τόσο χρήσιμη διαδόθηκε σ' όλον τον κόσμο. Και σήμερα, κάθε χώρα παράγει στατιστικά στοιχεία σχετικά με το ΑΕγχΠ.
But first, we have to understand how GDP came to dominate our lives. Kuznets' report was delivered at a moment of crisis. The U.S. economy was plummeting into the Great Depression and policy makers were struggling to respond. Struggling because they didn't know what was going on. They didn't have data and statistics. So what Kuznet's report gave them was reliable data on what the U.S. economy was producing, updated year by year. And armed with this information, policy makers were, eventually, able to find a way out of the slump. And because Kuznets' invention was found to be so useful, it spread around the world. And now today, every country produces GDP statistics.
Σ' εκείνη όμως την πρώτη έκθεση ο Κούζνετς έκανε μια προειδοποίηση. Βρίσκεται στο εισαγωγικό κεφάλαιο. Στη σελίδα επτά λέει, «Η ευημερία μιας χώρας, επομένως, δύσκολα μετριέται με βάση το εθνικό εισόδημα όπως αυτό ορίζεται ανωτέρω». Δεν είναι η καλύτερη ατάκα στον κόσμο και φέρει το μανδύα της προσεκτικής γλώσσας ενός οικονομολόγου. Το μήνυμά του, ωστόσο, ήταν ξεκάθαρο: Το ΑΕγχΠ είναι ένα εργαλείο που μας βοηθά να υπολογίζουμε την οικονομική επίδοση. Δεν είναι μέτρο ευημερίας. Και δε θα έπρεπε να καθοδηγεί τις διαδικασίες λήψης αποφάσεων.
But, in that first report, Kuznets himself delivered a warning. It's in the introductory chapter. On page seven he says, "The welfare of a nation can, therefore, scarcely be inferred from a measurement of national income as defined above." It's not the greatest sound bite in the world, and it's dressed up in the cautious language of the economist. But his message was clear: GDP is a tool to help us measure economic performance. It's not a measure of our well-being. And it shouldn't be a guide to all decision making.
Αψηφήσαμε όμως την προειδοποίηση του Κούζνετς. Ζούμε σ' έναν κόσμο όπου το ΑΕγχΠ αποτελεί μέτρο επιτυχίας στην παγκόσμια οικονομία. Οι πολιτικοί μας επαίρονται όταν αυξάνεται το ΑΕγχΠ. Οι αγορές κινούνται και τρισεκατομμύρια δολάρια κεφαλαίου κινούνται ανά τον κόσμο ανάλογα με το ποιες χώρες ανεβαίνουν και ποιες πέφτουν ως προς το ΑΕγχΠ. Οι κοινωνίες μας έχουν γίνει μηχανές δημιουργίας μεγαλύτερου ΑEγχΠ.
But we have ignored Kuznets' warning. We live in a world where GDP is the benchmark of success in a global economy. Our politicians boast when GDP goes up. Markets move and trillions of dollars of capital move around the world based on which countries are going up and which countries are going down, all measured in GDP. Our societies have become
Ξέρουμε όμως πως το ΑΕγχΠ είναι ελλιπές. Δε λαμβάνει υπόψη το περιβάλλον. Υπολογίζει τις βόμβες και τις φυλακές ως δείγμα προόδου. Δεν μπορεί να υπολογίσει την ευτυχία ή την αίσθηση της κοινότητας. Και δεν έχει τίποτα να πει ως προς το δίκαιο και τη δικαιοσύνη. Γι' αυτό ας μη μας εκπλήσσει λοιπόν, που ακολουθώντας τις προσταγές του ΑΕγχΠ ο κόσμος μας παραπαίει στο χείλος μιας περιβαλλοντικής καταστροφής, γεμάτος οργή και συγκρούσεις.
engines to create more GDP. But we know that GDP is flawed. It ignores the environment. It counts bombs and prisons as progress. It can't count happiness or community. And it has nothing to say about fairness or justice. Is it any surprise that our world, marching to the drumbeat of GDP, is teetering on the brink of environmental disaster and filled with anger and conflict?
Χρειαζόμαστε έναν καλύτερο τρόπο μέτρησης για τις κοινωνίες μας, ο οποίος να βασίζεται σ' αυτά που έχουν αληθινή αξία για αληθινούς ανθρώπους. Έχω αρκετό φαγητό; Ξέρω να διαβάζω και να γράφω; Είμαι ασφαλής; Έχω δικαιώματα; Ζω σε μια κοινωνία όπου δε γίνονται διακρίσεις εις βάρος μου; Το μέλλον μου και των παιδιών μου εμποδίζεται από περιβαλλοντικές καταστροφές; Τα ερωτήματα αυτά το ΑΕγχΠ δεν τα απαντά, ούτε μπορεί.
We need a better way to measure our societies, a measure based on the real things that matter to real people. Do I have enough to eat? Can I read and write? Am I safe? Do I have rights? Do I live in a society where I'm not discriminated against? Is my future and the future of my children prevented from environmental destruction? These are questions that GDP does not and cannot answer.
Έχουν γίνει, ωστόσο, προσπάθειες στο παρελθόν να πάμε πιο πέρα από το ΑΕγχΠ. Πιστεύω όμως πως βρισκόμαστε σε μια στιγμή όπου είμαστε έτοιμοι για την επανάσταση στις μετρήσεις. Είμαι έτοιμοι καθότι είδαμε κατά τη χρηματοοικονομική κρίση του 2008 πώς το φετίχ μας για την οικονομική ανάπτυξη μας έβγαλε από την πορεία μας. Είδαμε, με την Αραβική Άνοιξη, πώς χώρες όπως η Τυνησία ήταν υποτίθεται οικονομικοί αστέρες, αλλά οι κοινωνίες τους έβραζαν με απογοήτευση. Είμαστε έτοιμοι, επειδή σήμερα διαθέτουμε την τεχνολογία συλλογής και ανάλυσης δεδομένων με τρόπους που ο Κούζνετς ούτε που θα φανταζόταν.
There have, of course, been efforts in the past to move beyond GDP. But I believe that we're living in a moment when we are ready for a measurement revolution. We're ready because we've seen, in the financial crisis of 2008, how our fetish for economic growth led us so far astray. We've seen, in the Arab Spring, how countries like Tunisia were supposedly economic superstars, but they were societies that were seething with discontentment. We're ready, because today we have the technology to gather and analyze data in ways that would have been unimaginable to Kuznets.
Σήμερα, θα ήθελα να γνωρίσετε τον Δείκτη Κοινωνικής Προόδου. Πρόκειται για τρόπο μέτρησης της ευημερίας μιας κοινωνίας, που δε συνδέεται καθόλου με το ΑΕγχΠ. Είναι ένας εντελώς νέος τρόπος θεώρησης του κόσμου. Ο Δείκτης Κοινωνικής Προόδου ξεκινά καθορίζοντας τι καθιστά καλή μια κοινωνία γύρω από τρεις διαστάσεις. Πρώτον, έχουν όλοι όσα χρειάζονται για να επιβιώσουν, τροφή, νερό, στέγη, ασφάλεια; Δεύτερον, έχουν όλοι πρόσβαση σε όλα όσα βελτιώνουν τις ζωές τους; εκπαίδευση, πληροφόρηση, υγεία και βιώσιμο περιβάλλον; Και τρίτον, έχουν όλα τα άτομα πρόσβαση στην ευκαιρία να κυνηγήσουν τους στόχους τους, τα όνειρα και τις φιλοδοξίες τους, ανεμπόδιστοι; Έχουν δικαιώματα, ελευθερία επιλογής, μακριά από διακρίσεις και πρόσβαση στην πιο προηγμένη γνώση στον κόσμο; Μαζί, οι 12 αυτοί παράγοντες συνθέτουν το πλαίσιο της Κοινωνικής Προόδου. Για κάθε έναν από τους 12 παράγοντες έχουμε δείκτες που μετρούν την επίδοση των χωρών. Όχι δείκτες προσπάθειας ή πρόθεσης, αλλά πραγματικής επίτευξης. Δεν μετράμε τι ξοδεύει μια χώρα για την υγειονομική περίθαλψη, μετράμε τη διάρκεια και την ποιότητα ζωής των ανθρώπων. Δεν μετράμε κατά πόσον οι κυβερνήσεις ψηφίζουν νόμους κατά των διακρίσεων, μετράμε κατά πόσον ο κόσμος βιώνει διακρίσεις.
Today, I'd like to introduce you to the Social Progress Index. It's a measure of the well-being of society, completely separate from GDP. It's a whole new way of looking at the world. The Social Progress Index begins by defining what it means to be a good society based around three dimensions. The first is, does everyone have the basic needs for survival: food, water, shelter, safety? Secondly, does everyone have access to the building blocks to improve their lives: education, information, health and sustainable environment? And then third, does every individual have access to a chance to pursue their goals and dreams and ambitions free from obstacles? Do they have rights, freedom of choice, freedom from discrimination and access to the the world's most advanced knowledge? Together, these 12 components form the Social Progress framework. And for each of these 12 components, we have indicators to measure how countries are performing. Not indicators of effort or intention, but real achievement. We don't measure how much a country spends on healthcare, we measure the length and quality of people's lives. We don't measure whether governments pass laws against discrimination, we measure whether people experience discrimination.
Αυτό που θέλετε να μάθετε είναι ποιος είναι στην κορυφή της λίστας, σωστά; (Γέλια) Το 'ξερα, το 'ξερα, το 'ξερα. Θα σας δείξω λοιπόν. Θα σας δείξω σ' αυτό το γράφημα. Να 'μαστε λοιπόν, στον κάθετο άξονα έχω βάλει την κοινωνική πρόοδο. Όσο πιο ψηλά τόσο καλύτερα. Και για λόγους σύγκρισης, έτσι, για πλάκα, στον οριζόντιο άξονα βλέπουμε το κατά κεφαλήν ΑΕγχΠ. Όσο πιο δεξιά τόσο μεγαλύτερο. Η χώρα με την υψηλότερη κοινωνική πρόοδο παγκοσμίως η πρώτη χώρα σε θέματα κοινωνικής προόδου είναι η Νέα Ζηλανδία. (Χειροκρότημα) Εύγε! Δεν έχω πάει. Πρέπει! (Γέλια) Η χώρα με τη χαμηλότερη κοινωνική πρόοδο, λυπάμαι που το λέω, είναι το Τσαντ. Δεν έχω πάει. Ίσως του χρόνου. (Γέλια) Ή τον μεθεπόμενο χρόνο.
But what you want to know is who's top, don't you? (Laughter) I knew that, I knew that, I knew that. Okay, I'm going to show you. I'm going to show you on this chart. So here we are, what I've done here is put on the vertical axis social progress. Higher is better. And then, just for comparison, just for fun, on the horizontal axis is GDP per capita. Further to the right is more. So the country in the world with the highest social progress, the number one country on social progress is New Zealand. (Applause) Well done! Never been; must go. (Laughter) The country with the least social progress, I'm sorry to say, is Chad. I've never been; maybe next year. (Laughter) Or maybe the year after.
Ξέρω τι σκέφτεστε. Σκέφτεστε, «Ναι, αλλά η Νέα Ζηλανδία έχει υψηλότερο ΑΕγχΠ από το Τσαντ». Και έχετε δίκιο, το αναγνωρίζω. Θα σας δείξω όμως δύο άλλες χώρες. Εδώ βλέπετε τις Ηνωμένες Πολιτείες - σαφώς πλουσιότερες από τη Νέα Ζηλανδία, αλλά με χαμηλότερο επίπεδο κοινωνικής προόδου. Και εδώ βλέπετε τη Σενεγάλη - με υψηλότερο επίπεδο κοινωνικής προόδου από το Τσαντ, αλλά το ίδιο επίπεδο ΑΕγχΠ. Τι συμβαίνει λοιπόν; Κοιτάξτε. Να σας δείξω και τις υπόλοιπες χώρες του κόσμου, τις 132 όπου κάναμε τις μετρήσεις, η κάθε μία αντιστοιχεί σε μια κουκκίδα. Ορίστε. Πολλές κουκκίδες. Προφανώς δε θα αναφερθώ σε όλες, οπότε θα επισημάνω μερικές: Η χώρα του G7 στην υψηλότερη θέση είναι ο Καναδάς. Η χώρα μου, το Ηνωμένο Βασίλειο, είναι κάπου στη μέση, λίγο βαρετή, αλλά ποιος νοιάζεται - τουλάχιστον είμαστε πιο πάνω απ' τους Γάλλους. (Γέλια) Κι αν κοιτάξουμε τις αναδυόμενες οικονομίες, η Βραζιλία, χαίρομαι που το λέω, έχει την πρώτη θέση μεταξύ των BRICS. (Χειροκρότημα) Άντε λοιπόν, φωνάξτε! Μπράβο, Βραζιλία! Ξεπέρασε τη Νότιο Αφρική, έπειτα τη Ρωσία, μετά την Κίνα και τέλος την Ινδία. Στην άκρη δεξιά, βλέπετε την κουκίδα μιας χώρας με μεγάλο ΑΕγχΠ, αλλά όχι και πολύ μεγάλη κοινωνική πρόοδο - πρόκειται για το Κουβέιτ. Πάνω από τη Βραζιλία βρίσκεται μια υπερδύναμη κοινωνικής προόδου - η Κόστα Ρίκα. Το επίπεδο κοινωνικής προόδου είναι ίδιο με δυτικοευρωπαϊκών χωρών, με πολύ χαμηλότερο ΑΕγχΠ.
Now, I know what you're thinking. You're thinking, "Aha, but New Zealand has a higher GDP than Chad!" It's a good point, well made. But let me show you two other countries. Here's the United States — considerably richer than New Zealand, but with a lower level of social progress. And then here's Senegal — it's got a higher level of social progress than Chad, but the same level of GDP. So what's going on? Well, look. Let me bring in the rest of the countries of the world, the 132 we've been able to measure, each one represented by a dot. There we go. Lots of dots. Now, obviously I can't do all of them, so a few highlights for you: The highest ranked G7 country is Canada. My country, the United Kingdom, is sort of middling, sort of dull, but who cares — at least we beat the French. (Laughter) And then looking at the emerging economies, top of the BRICS, pleased to say, is Brazil. (Applause) Come on, cheer! Go, Brazil! Beating South Africa, then Russia, then China and then India. Tucked away on the right-hand side, you will see a dot of a country with a lot of GDP but not a huge amount of social progress — that's Kuwait. Just above Brazil is a social progress superpower — that's Costa Rica. It's got a level of social progress the same as some Western European countries, with a much lower GDP.
Η διαφάνειά μου όμως παραφορτώθηκε και θα ήθελα να την αλλάξουμε λίγο. Αφαιρώ λοιπόν τις χώρες αυτές και προσθέτω τη γραμμή παλινδρόμησης. Εδώ βλέπουμε τη μέση σχέση μεταξύ ΑΕγχΠ και κοινωνικής προόδου. Το πρώτο που παρατηρείτε, είναι μεγάλη συγκέντρωση γύρω από τη γραμμή τάσης. Αυτό δείχνει, αυτό καταδεικνύει εμπειρικά, πως το ΑΕγχΠ δεν αποτελεί πεπρωμένο. Σε όλα τα επίπεδα του κατά κεφαλήν ΑΕγχΠ, υπάρχουν ευκαιρίες για μεγαλύτερη κοινωνική πρόοδο, και κίνδυνοι για λιγότερη. Το δεύτερο που παρατηρούμε είναι πως για τις φτωχές χώρες η καμπύλη είναι πολύ απότομη. Αυτό λοιπόν μας λέει πως αν οι φτωχές χώρες αποκτήσουν λίγο περισσότερο ΑΕγχΠ, και αν το επενδύσουν αυτό σε γιατρούς, νοσοκόμες, υδάτινους πόρους, αποχετευτικά συστήματα, κ.λπ. θα υπάρξει αντίκρισμα σε κοινωνική πρόοδο από το διαθέσιμο ΑΕγχΠ. Και αυτό είναι καλό νέο και αυτό βλέπουμε τα τελευταία 20, 30 χρόνια, που πολλοί άνθρωποι βγήκαν από τη φτώχεια χάρη στην οικονομική ανάπτυξη και σε καλές πολιτικές σε φτωχότερες χώρες.
Now, my slide is getting a little cluttered and I'd like to step back a bit. So let me take away these countries, and then pop in the regression line. So this shows the average relationship between GDP and social progress. The first thing to notice, is that there's lots of noise around the trend line. And what this shows, what this empirically demonstrates, is that GDP is not destiny. At every level of GDP per capita, there are opportunities for more social progress, risks of less. The second thing to notice is that for poor countries, the curve is really steep. So what this tells us is that if poor countries can get a little bit of extra GDP, and if they reinvest that in doctors, nurses, water supplies, sanitation, etc., there's a lot of social progress bang for your GDP buck. And that's good news, and that's what we've seen over the last 20, 30 years, with a lot of people lifted out of poverty by economic growth and good policies in poorer countries.
Αν πάμε πιο πάνω στην καμπύλη, βλέπουμε ότι τεντώνεται. Κάθε έξτρα δολάριο του ΑΕγχΠ αγοράζει όλο και λιγότερη κοινωνική πρόοδο. Και καθότι όλο και περισσότεροι άνθρωποι στον κόσμο ζουν σ' αυτήν την πλευρά της καμπύλης, αυτό σημαίνει πως το ΑΕγχΠ γίνεται όλο και λιγότερο χρήσιμο ως μοχλός ανάπτυξης. Θα σας δείξω το παράδειγμα της Βραζιλίας.
But go on a bit further up the curve, and then we see it flattening out. Each extra dollar of GDP is buying less and less social progress. And with more and more of the world's population living on this part of the curve, it means GDP is becoming less and less useful as a guide to our development. I'll show you an example of Brazil.
Εδώ έχουμε τη Βραζιλία: στη θέση 70 στους 100 περίπου, ως προς την κοινωνική πρόοδο, κατά κεφαλήν ΑΕγχΠ ύψους περίπου 14.000 δολαρίων το χρόνο. Και δείτε, η Βραζιλία είναι πάνω από τη γραμμή. Η Βραζιλία τα πάει σχετικά καλά με τη μετατροπή του ΑΕγχΠ σε κοινωνική πρόοδο. Ποιο το επόμενο βήμα για τη Βραζιλία; Ας πούμε πως η Βραζιλία υιοθετεί ένα τολμηρό οικονομικό σχέδιο για να διπλασιάσει το ΑΕγχΠ την επόμενη δεκαετία. Αυτό όμως είναι μισό σχέδιο. Λιγότερο του μισού, καθότι τι θέλει να επιτύχει η Βραζιλία ως προς την κοινωνική πρόοδο; Η Βραζιλία ... μπορεί κανείς να αυξήσει την ανάπτυξη, να αυξήσει το ΑΕγχΠ, ενώ βαλτώνει ή οπισθοδρομεί σε θέματα κοινωνικής προόδου. Δε θέλουμε η Βραζιλία να γίνει σαν τη Ρωσία. Αυτό που θέλουμε είναι η Βραζιλία να καταφέρνει να δημιουργεί κοινωνική πρόοδο χάρη στο ΑΕγχΠ, ώστε να γίνει πιο πολύ σαν τη Νέα Ζηλανδία. Αυτό σημαίνει πως η Βραζιλία πρέπει να δώσει προτεραιότητα στην κοινωνική πρόοδο στο αναπτυξιακό της πρόγραμμα και θα δει πως η ανάπτυξη δεν αρκεί, αλλά χρειάζεται και την κοινωνική πρόοδο. Αυτό κάνει ο Δείκτης Κοινωνικής Προόδου: Αναπροσαρμόζει τη συζήτηση περί ανάπτυξης, όχι μόνο περί ΑΕγχΠ, αλλά συνυπολογίζει τη συμμετοχική, βιώσιμη ανάπτυξη, η οποία βελτιώνει πραγματικά τη ζωή των ανθρώπων. Και δεν μιλάμε μόνο για χώρες.
Here's Brazil: social progress of about 70 out of 100, GDP per capita about 14,000 dollars a year. And look, Brazil's above the line. Brazil is doing a reasonably good job of turning GDP into social progress. But where does Brazil go next? Let's say that Brazil adopts a bold economic plan to double GDP in the next decade. But that is only half a plan. It's less than half a plan, because where does Brazil want to go on social progress? Brazil, it's possible to increase your growth, increase your GDP, while stagnating or going backwards on social progress. We don't want Brazil to become like Russia. What you really want is for Brazil to get ever more efficient at creating social progress from its GDP, so it becomes more like New Zealand. And what that means is that Brazil needs to prioritize social progress in its development plan and see that it's not just growth alone, it's growth with social progress. And that's what the Social Progress Index does: It reframes the debate about development, not just about GDP alone, but inclusive, sustainable growth that brings real improvements in people's lives. And it's not just about countries.
Νωρίτερα φέτος, με τους φίλους μας από τη μη-κερδοσκοπική Imazon εδώ στη Βραζιλία, ξεκινήσαμε τον πρώτο υποεθνικό Δείκτη Κοινωνικής Προόδου. Το κάναμε για την περιοχή του Αμαζονίου. Πρόκειται για μια περιοχή σαν την Ευρώπη σε μέγεθος, με 24 εκατ. ανθρώπους, μια από τις πιο στερειμένες περιοχές της χώρας. Και ιδού τα αποτελέσματα, τα οποία έχουμε αναλύσει ξεχωριστά για 800 διαφορετικούς δήμους περίπου. Και με αυτά τα λεπτομερή στοιχεία σχετικά με την πραγματική ποιότητα ζωής σ' αυτό το τμήμα της χώρας, η Imazon κι άλλοι εταίροι από κυβέρνηση, επιχειρήσεις και κοινωνία των πολιτών, μπορούν να συνεργαστούν για ένα αναπτυξιακό πρόγραμμα που θα βελτιώσει πραγματικά τη ζωή των ανθρώπων, ενώ θα προστατεύει το πολύτιμο για όλους μας ανά τον κόσμο τροπικό δάσος του Αμαζονίου. Και αυτό είναι μόνο η αρχή. Μπορείτε να φτιάξετε Δείκτη Κοινωνικής Προόδου για οποιαδήποτε χώρα, περιοχή, πόλη ή δήμο. Όλοι γνωρίζουμε και αγαπούμε το TEDx. Αυτό είναι το Κοινωνική Πρόοδος-x. Ένα εργαλείο για όλους.
Earlier this year, with our friends from the Imazon nonprofit here in Brazil, we launched the first subnational Social Progress Index. We did it for the Amazon region. It's an area the size of Europe, 24 million people, one of the most deprived parts of the country. And here are the results, and this is broken down into nearly 800 different municipalities. And with this detailed information about the real quality of life in this part of the country, Imazon and other partners from government, business and civil society can work together to construct a development plan that will help really improve people's lives, while protecting that precious global asset that is the Amazon Rainforest. And this is just the beginning, You can create a Social Progress Index for any state, region, city or municipality. We all know and love TEDx; this is Social Pogress-x. This is a tool for anyone to come and use.
Σε αντίθεση με το πώς συνήθως μιλάμε γι' αυτό, το ΑΕγχΠ δε μας στάλθηκε από τον Θεό σε πέτρινες πλάκες. (Γέλια) Είναι εργαλείο μέτρησης που επινοήσαμε τον 20ο αιώνα για να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις του 20ου αιώνα. Τον 21ο αιώνα αντιμετωπίζουμε νέες προκλήσεις: γήρανση, παχυσαρκία, κλιματική αλλαγή κ.ο.κ. Για να τις αντιμετωπίσουμε, χρειαζόμαστε νέα εργαλεία μέτρησης, νέους τρόπους αξιολόγησης της προόδου.
Contrary to the way we sometimes talk about it, GDP was not handed down from God on tablets of stone. (Laughter) It's a measurement tool invented in the 20th century to address the challenges of the 20th century. In the 21st century, we face new challenges: aging, obesity, climate change, and so on. To face those challenges, we need new tools of measurement, new ways of valuing progress.
Φανταστείτε να μπορούσαμε να μετρήσουμε πόσο οι μη-κερδοσκοπικές, φιλανθρωπικές οργανώσεις, οι εθελοντές και οι οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών συνεισφέρουν πραγματικά στην κοινωνία μας. Φανταστείτε οι εταιρείες να ανταγωνίζονταν η μία την άλλη όχι μόνο ως προς την οικονομική τους συνεισφορά, αλλά και ως προς τη συνεισφορά τους στην κοινωνική πρόοδο. Φανταστείτε να έπρεπε οι πολιτικοί να είναι υπόλογοι σ' εμάς για το αν πραγματικά βελτιώνουν τις ζωές των ανθρώπων. Φανταστείτε να μπορούσαμε να συνεργαστούμε - κυβερνήσεις, επιχειρήσεις, η κοινωνία των πολιτών, εγώ, εσείς - και να μετατρέπαμε αυτόν τον αιώνα σε αιώνα κοινωνικής προόδου. Ευχαριστώ. (Χειροκρότημα)
Imagine if we could measure what nonprofits, charities, volunteers, civil society organizations really contribute to our society. Imagine if businesses competed not just on the basis of their economic contribution, but on their contribution to social progress. Imagine if we could hold politicians to account for really improving people's lives. Imagine if we could work together — government, business, civil society, me, you — and make this century the century of social progress. Thank you. (Applause)