Πιστεύετε πως ο κόσμος θα είναι καλύτερος μέχρι του χρόνου; Μέχρι την επόμενη δεκαετία; Μπορούμε να δώσουμε τέλος στην πείνα, να πετύχουμε ισότητα ανάμεσα στα φύλα, να σταματήσουμε την κλιματική αλλαγή, κι όλα αυτά μέσα στα επόμενα 15 χρόνια;
Do you think the world is going to be a better place next year? In the next decade? Can we end hunger, achieve gender equality, halt climate change, all in the next 15 years?
Σύμφωνα με τις κυβερνήσεις του κόσμου, ναι, μπορούμε. Τις τελευταίες μέρες, οι ηγέτες του κόσμου βρέθηκαν στη σύνοδο του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη έθεσαν νέους Παγκόσμιους Στόχους για την παγκόσμια ανάπτυξη έως το 2030. Και να 'τοι λοιπόν: αυτοί οι στόχοι προκύπτουν από μαζικές συσκέψεις. Οι Παγκόσμιοι Στόχοι είναι αυτοί που θέλουμε εμείς, η ανθρωπότητα, να είναι.
Well, according to the governments of the world, yes we can. In the last few days, the leaders of the world, meeting at the UN in New York, agreed a new set of Global Goals for the development of the world to 2030. And here they are: these goals are the product of a massive consultation exercise. The Global Goals are who we, humanity, want to be.
Όμως, μπορούμε να τους πετύχουμε; Μπορεί αυτό το όραμα για έναν καλύτερο κόσμο να επιτευχθεί; Βρίσκομαι εδώ γιατί κάναμε τις πράξεις, και ανέλπιστα, η απάντηση είναι πως ναι, ίσως όντως μπορούμε να το πετύχουμε. Αλλά όχι αν συνεχίσουμε όπως τώρα.
Now that's the plan, but can we get there? Can this vision for a better world really be achieved? Well, I'm here today because we've run the numbers, and the answer, shockingly, is that maybe we actually can. But not with business as usual.
Η ιδέα ενός καλύτερου κόσμου ίσως φανεί πιο ιδιόρρυθμη. Παρακολουθώντας τις ειδήσεις κάθε μέρα βλέπουμε τον κόσμο να πηγαίνει πίσω. Κι ας είμαστε ειλικρινείς: εύκολα κατακρίνουμε τις μεγάλες ανακοινώσεις που προέρχονται από τον ΟΗΕ.
Now, the idea that the world is going to get a better place may seem a little fanciful. Watch the news every day and the world seems to be going backwards, not forwards. And let's be frank: it's pretty easy to be skeptical about grand announcements coming out of the UN.
Σας καλώ, όμως, να αποβάλετε τη δυσπιστία σας για μια στιγμή. Γιατί το 2001, ο ΟΗΕ υιοθέτησε για άλλη μια φορά στόχους, τους Αναπτυξιακούς Στόχους της Χιλιετίας. Με κυριότερο, τη μείωση στο μισό του ποσοστού των ανθρώπων που ζουν στη φτώχεια έως το 2015. Στόχος ήταν το ποσοστό του 1990, όπου το 36% του παγκόσμιου πληθυσμού ζούσε στη φτώχεια, να φτάσει αυτή τη χρονιά στο 18%.
But please, I invite you to suspend your disbelief for just a moment. Because back in 2001, the UN agreed another set of goals, the Millennium Development Goals. And the flagship target there was to halve the proportion of people living in poverty by 2015. The target was to take from a baseline of 1990, when 36 percent of the world's population lived in poverty, to get to 18 percent poverty this year.
Πετύχαμε αυτό το στόχο; Όχι βέβαια. Τον ξεπεράσαμε. Φέτος η παγκόσμια φτώχεια θα πέσει στο 12%. Συνεχίζει να μην είναι αρκετά καλό, και ο κόσμος έχει ακόμη πολλά προβλήματα. Όμως οι απαισιόδοξοι και οι Κασσάνδρες που έλεγαν πως ο κόσμος δε γίνεται καλύτερος, απλά αποδείχτηκαν λάθος.
Did we hit this target? Well, no, we didn't. We exceeded it. This year, global poverty is going to fall to 12 percent. Now, that's still not good enough, and the world does still have plenty of problems. But the pessimists and doomsayers who say that the world can't get better are simply wrong.
Πώς τα καταφέραμε; Λοιπόν, κυρίως χάρη στην οικονομική ανάπτυξη. Μεγάλη μείωση της φτώχειας έγινε στην Κίνα και την Ινδία όπου υπάρχει ραγδαία οικονομική ανάπτυξη τα τελευταία χρόνια. Μπορούμε να το επαναλάβουμε λοιπόν; Μπορεί η οικονομική ανάπτυξη να βοηθήσει στο να φτάσουμε τους Παγκόσμιους Στόχους; Για την απάντηση στην ερώτηση, πρέπει να ορίσουμε πού βρίσκεται ο κόσμος σε σχέση με τους Παγκόσμιους Στόχους και πόσο πρέπει να διανύσουμε για να τους φτάσουμε.
So how did we achieve this success? Well, a lot of it was because of economic growth. Some of the biggest reductions in poverty were in countries such as China and India, which have seen rapid economic growth in recent years. So can we pull off the same trick again? Can economic growth get us to the Global Goals? Well, to answer that question, we need to benchmark where the world is today against the Global Goals and figure out how far we have to travel.
Αλλά δε θα είναι καθόλου εύκολο, γιατί οι Παγκόσμιοι Στόχοι δεν είναι απλώς φιλόδοξοι, είναι και αρκετά περίπλοκοι. Στους 17 στόχους, έχουμε 169 σκοπούς και κυριολεκτικά εκατοντάδες δείκτες. Κι ενώ, κάποιοι στόχοι είναι πολύ συγκεκριμένοι -- τέλος στην πείνα -- άλλοι είναι πολύ πιο γενικοί -- προώθηση ειρηνικών και ανεκτικών κοινωνιών.
But that ain't easy, because the Global Goals aren't just ambitious, they're also pretty complicated. Over 17 goals, there are then 169 targets and literally hundreds of indicators. Also, while some of the goals are pretty specific -- end hunger -- others are a lot vaguer -- promote peaceful and tolerant societies.
Γι' αυτήν την οριοθέτηση, θα χρησιμοποιήσω ένα εργαλείο, τον Δείκτη Κοινωνικής Προόδου, που μετρά όλους τους Παγκόσμιους Στόχους που πρέπει να πετύχουμε και τους συνοψίζει σε μόνο έναν αριθμό που θα χρησιμοποιήσουμε σαν σημείο αναφοράς για να υπολογίσουμε την πρόοδο στο χρόνο.
So to help us with this benchmarking, I'm going to use a tool called the Social Progress Index. What this does is measures all the stuff the Global Goals are trying to achieve, but sums it up into a single number that we can use as our benchmark and track progress over time.
Ο δείκτης αυτός θέτει κυρίως τρεις θεμελιώδεις ερωτήσεις για την κοινωνία Αρχικά, έχουν όλοι τα βασικά προς επιβίωση: νερό, φαγητό, εστία, ασφάλεια; Έπειτα, έχουν όλοι τα απαραίτητα εφόδια για καλύτερη ζωή:
The Social Progress Index basically asks three fundamental questions about a society. First of all, does everyone have the basic needs of survival: food, water, shelter, safety? Secondly, does everyone have the building blocks of a better life:
παιδεία, πληροφόρηση, υγεία και βιώσιμο περιβάλλον; Έχουν όλοι την ευκαιρία για βελτίωση ζωής, μέσω δικαιωμάτων, ελευθερίας επιλογής, έλλειψης ρατσισμού, και πρόσβασης στην πιο προηγμένη γνώση στον κόσμο;
education, information, health and a sustainable environment? And does everyone have the opportunity to improve their lives, through rights, freedom of choice, freedom from discrimination, and access to the world's most advanced knowledge?
Ο Κοινωνικός Δείκτης Προόδου τα συνοψίζει όλα μαζί χρησιμοποιώντας 52 δείκτες για να δημιουργήσει ένα ενιαίο αποτέλεσμα σε μια κλίμακα από το 0 έως το 100. Και διαπιστώνουμε ότι υπάρχει μεγάλη απόκλιση απόδοσης στον κόσμο σήμερα. Η καλύτερη χώρα, η Νορβηγία, φτάνει το 88. Η χειρότερη χώρα, η Κεντρική Αφρικανική Δημοκρατία, φτάνει το 31. Κι αν προσθέσουμε όλες τις χώρες μαζί, υπολογίσουμε τα διαφορετικά μεγέθη των πληθυσμών, τότε το παγκόσμιο αποτέλεσμα είναι 61. Πιο συγκεκριμένα, αυτό σημαίνει ότι ο μέσος άνθρωπος ζει σε επίπεδο κοινωνικής προόδου σχεδόν ίσο με αυτό της Κούβας ή του Καζακστάν σήμερα.
The Social Progress Index sums all this together using 52 indicators to create an aggregate score on a scale of 0 to 100. And what we find is that there's a wide diversity of performance in the world today. The highest performing country, Norway, scores 88. The lowest performing country, Central African Republic, scores 31. And we can add up all the countries together, weighting for the different population sizes, and that global score is 61. In concrete terms, that means that the average human being is living on a level of social progress about the same of Cuba or Kazakhstan today.
Εδώ βρισκόμαστε σήμερα: στο 61 από τα 100. Τι πρέπει να κάνουμε για να πετύχουμε τους Παγκόσμιους Στόχους;
That's where we are today: 61 out of 100. What do we have to get to to achieve the Global Goals?
Οι Παγκόσμιοι Στόχοι είναι σίγουρα φιλόδοξοι, όμως πάμε να μετατρέψουμε όλο τον κόσμο σε Νορβηγία μέσα σε 15 χρόνια. Αφού κοίταξα, λοιπόν, τους αριθμούς υπολογίζω πως ένα 75 δε θα είναι μόνο ένα τεράστιο άλμα προς την ανθρώπινη ευημερία, αλλά θα είναι και η επίτευξη του σκοπού των Παγκόσμιων Στόχων. Να λοιπόν ο στόχος μας, 75 στα 100. Μπορούμε να το φτάσουμε;
Now, the Global Goals are certainly ambitious, but they're not about turning the world into Norway in just 15 years. So having looked at the numbers, my estimate is that a score of 75 would not only be a giant leap forward in human well-being, it would also count as hitting the Global Goals target. So there's our target, 75 out of 100. Can we get there?
Ο Κοινωνικός Δείκτης Προόδου μπορεί να μας βοηθήσει να το υπολογίσουμε, αφού όπως έχετε ήδη δει δεν υπάρχουν οικονομικοί δείκτες σε αυτό, δεν υπάρχει ΑΕΠ ή οικονομική ανάπτυξη στο πρότυπο του Δείκτη Κοινωνικής Προόδου. Κι αυτό μας επιτρέπει να καταλάβουμε τη σχέση ανάμεσα στην οικονομική ανάπτυξη και την κοινωνική πρόοδο.
Well, the Social Progress Index can help us calculate this, because as you might have noticed, there are no economic indicators in there; there's no GDP or economic growth in the Social Progress Index model. And what that lets us do is understand the relationship between economic growth and social progress.
Θα σας δείξω στο διάγραμμα. Εδώ, στον κάθετο άξονα, έχω βάλει την κοινωνική πρόοδο, αυτό που παλεύουν να πετύχουν οι Παγκόσμιοι Στόχοι. Όσο υψηλότερα, τόσο καλύτερα. Και στον οριζόντιο άξονα, είναι το ΑΕΠ κατά κεφαλήν. Όσο πιο δεξιά, σημαίνει και περισσότερος πλούτος. Κι εδώ θα βάλω όλες τις χώρες του κόσμου κάθε μία αντιπροσωπεύεται από μία κουκκίδα και στην κορυφή θα βάλω τη γραμμή παλινδρόμησης που δείχνει τη μέση σχέση. Βλέπουμε πως όσο πλουσιότεροι γινόμαστε, η κοινωνική πρόοδος έχει την τάση να βελτιώνεται. Ωστόσο, όσο γινόμαστε πλουσιότεροι κάθε επιπλέον δολάριο του ΑΕΠ μας αγοράζει όλο και λιγότερη κοινωνική πρόοδο. Ας χρησιμοποιήσουμε τώρα όλες αυτές τις πληροφορίες για την πρόβλεψή μας. Εδώ βρίσκεται ο κόσμος το 2015. Το αποτέλεσμα κοινωνικής προόδου είναι 61 και το κατά κεφαλήν ΑΕΠ είναι 14.000 δολάρια. Και εμείς θέλουμε να φτάσουμε τον Παγκόσμιο Στόχο, θυμάστε το 75. Εδώ είμαστε σήμερα, 14.000 δολάρια κατά κεφαλήν ΑΕΠ. Πόσο πλούσιοι θα είμαστε το 2030; Αυτό θέλουμε να μάθουμε στη συνέχεια. Η καλύτερη πρόβλεψη που μπορούμε να έχουμε έρχεται από το Υπουργείο Γεωργίας των ΗΠΑ που προβλέπει 3,1% μέση τιμή της παγκόσμιας οικονομικής προόδου στα επόμενα 15 χρόνια, που σημαίνει πως το 2030, αν έχουν δίκιο, το κατά κεφαλήν ΑΕΠ θα είναι περίπου 23.000 δολάρια. Η ερώτηση τώρα είναι η εξής: αν γίνουμε τόσο πλουσιότεροι, πόση κοινωνική πρόοδο θα έχουμε; Μιλήσαμε με μια ομάδα οικονομολόγων της Deloitte που έλεγξαν και έσπασαν τους αριθμούς και μας είπαν πως εάν ο μέσος παγκόσμιος πλούτος φτάσει από 14.000 δολάρια τον χρόνο σε 23.000 δολάρια τον χρόνο, η κοινωνική πρόοδος θα αυξηθεί από το 61 στο 62,4.
Let me show you on this chart. So here on the vertical axis, I've put social progress, the stuff the Global Goals are trying to achieve. Higher is better. And then on the horizontal axis, is GDP per capita. Further to the right means richer. And in there, I'm now going to put all the countries of the world, each one represented by a dot, and on top of that I'm going to put the regression line that shows the average relationship. And what this tells us is that as we get richer, social progress does tend to improve. However, as we get richer, each extra dollar of GDP is buying us less and less social progress. And now we can use this information to start building our forecast. So here is the world in 2015. We have a social progress score of 61 and a GDP per capita of $14,000. And the place we're trying to get to, remember, is 75, that Global Goals target. So here we are today, $14,000 per capita GDP. How rich are we going to be in 2030? That's what we need to know next. Well, the best forecast we can find comes from the US Department of Agriculture, which forecasts 3.1 percent average global economic growth over the next 15 years, which means that in 2030, if they're right, per capita GDP will be about $23,000. So now the question is: if we get that much richer, how much social progress are we going to get? Well, we asked a team of economists at Deloitte who checked and crunched the numbers, and they came back and said, well, look: if the world's average wealth goes from $14,000 a year to $23,000 a year, social progress is going to increase from 61 to 62.4.
(Γέλια)
(Laughter)
Μόνο 62,4. Τόσο μικρή αύξηση.
Just 62.4. Just a tiny increase.
Αυτό είναι λίγο περίεργο. Η οικονομική πρόοδος φαίνεται να έχει βοηθήσει στη μάχη ενάντια στη φτώχεια, αλλά δε φαίνεται να βοηθά στην προσπάθεια να πετύχουμε τους Παγκόσμιους Στόχους Τι γίνεται λοιπόν; Πιστεύω πως είναι δύο πράγματα. Πρώτα, κατά κάποιον τρόπο είμαστε οι ίδιοι τα θύματα της δικής μας επιτυχίας. Έχουμε επωφεληθεί των κερδών της οικονομικής ανάπτυξης, και προχωράμε σε δυσκολότερα προβλήματα. Βέβαια, ξέρουμε πως η οικονομική ανάπτυξη έρχεται τόσο με ζημίες όσο και με κέρδη. Ζημιές στο περιβάλλον, ζημιές από νέα προβλήματα υγείας όπως η παχυσαρκία.
Now this seems a bit strange. Economic growth seems to have really helped in the fight against poverty, but it doesn't seem to be having much impact on trying to get to the Global Goals. So what's going on? Well, I think there are two things. The first is that in a way, we're the victims of our own success. We've used up the easy wins from economic growth, and now we're moving on to harder problems. And also, we know that economic growth comes with costs as well as benefits. There are costs to the environment, costs from new health problems like obesity.
Αυτή είναι η κακή πλευρά. Δε θα φτάσουμε τους Παγκόσμιους Στόχους απλώς γινόμενοι πλουσιότεροι.
So that's the bad news. We're not going to get to the Global Goals just by getting richer.
Έχουν δίκιο οι απαισιόδοξοι;
So are the pessimists right?
Ίσως όχι. Γιατί ο Δείκτης Κοινωνικής Προόδου έχει και καλά νέα. Ας πάμε πίσω στη γραμμή παλινδρόμησης. Αυτή είναι η μέση σχέση ανάμεσα στο ΑΕΠ και την κοινωνική πρόοδο, και εδώ βασίστηκε η προηγούμενη μας πρόβλεψη. Αλλά όπως έχετε ήδη δει, υπάρχουν κι άλλα γύρω από τη γραμμή τάσης
Well, maybe not. Because the Social Progress Index also has some very good news. Let me take you back to that regression line. So this is the average relationship between GDP and social progress, and this is what our last forecast was based on. But as you saw already, there is actually lots of noise around this trend line.
Αυτό με απλά λόγια μας λέει πως το ΑΕΠ δεν είναι ο σκοπός. Έχουμε χώρες με χαμηλή απόδοση στην κοινωνική πρόοδο, σε σχέση με τον πλούτο τους. Η Ρωσία έχει πολλές φυσικές πηγές πλούτου, αλλά πολλά κοινωνικά προβλήματα. Η Κίνα έχει εκτιναχθεί οικονομικά, αλλά δεν προόδευσε αρκετά στα ανθρώπινα δικαιώματα ή το περιβάλλον. Η Ινδία έχει πρόγραμμα για το διάστημα ενώ εκατομμύρια πολίτες της δεν έχουν τουαλέτα Από την άλλη, έχουμε χώρες με υψηλή απόδοση στην κοινωνική πρόοδο σε σχέση με το ΑΕΠ τους. Η Κόστα Ρίκα έχει ως προτεραιότητα την παιδεία, την υγεία και το περιβάλλον, κι έτσι, σημειώνει μεγάλη κοινωνική πρόοδο παρόλο που έχει ένα σχετικά μέτριο ΑΕΠ. Και η Κόστα Ρίκα δεν είναι η μόνη. Από φτωχές χώρες όπως η Ρουάντα έως πλουσιότερες όπως η Νέα Ζηλανδία, βλέπουμε πως είναι εύκολο να πετύχουμε μεγάλη κοινωνική πρόοδο, ακόμη κ εάν το ΑΕΠ δεν είναι υψηλό.
What that tells us, quite simply, is that GDP is not destiny. We have countries that are underperforming on social progress, relative to their wealth. Russia has lots of natural resource wealth, but lots of social problems. China has boomed economically, but hasn't made much headway on human rights or environmental issues. India has a space program and millions of people without toilets. Now, on the other hand, we have countries that are overperforming on social progress relative to their GDP. Costa Rica has prioritized education, health and environmental sustainability, and as a result, it's achieving a very high level of social progress, despite only having a rather modest GDP. And Costa Rica's not alone. From poor countries like Rwanda to richer countries like New Zealand, we see that it's possible to get lots of social progress, even if your GDP is not so great.
Κι αυτό είναι πολύ σημαντικό, γιατί μας λέει δύο πράγματα. Πως στον κόσμο έχουμε ήδη τις λύσεις σε αρκετά από τα προβλήματα που προσπαθούν να λύσουν οι Παγκόσμιοι Στόχοι. Μας λέει ακόμη πως δεν είμαστε σκλάβοι του ΑΕΠ. Οι επιλογές μας μετρούν: αν έχουμε ως προτεραιότητα την ανθρώπινη ευημερία, τότε μπορούμε να κάνουμε μεγαλύτερη πρόοδο από αυτήν που ίσως περιμένει το ΑΕΠ.
And that's really important, because it tells us two things. First of all, it tells us that we already in the world have the solutions to many of the problems that the Global Goals are trying to solve. It also tells us that we're not slaves to GDP. Our choices matter: if we prioritize the well-being of people, then we can make a lot more progress than our GDP might expect.
Πόση; Αρκετή ώστε να πετύχουμε τους Παγκόσμιους Στόχους; Ας δούμε κάποιους αριθμούς. Αυτό που ξέρουμε ήδη: ο κόσμος σήμερα έχει 61 στην κοινωνική πρόοδο, και θέλουμε να φτάσουμε στο 75. Αν στηριχτούμε μόνο στην οικονομική ανάπτυξη, θα φτάσουμε στο 62,4. Ας υποθέσουμε πως οι τωρινές χώρες με χαμηλή απόδοση στην κοινωνική πρόοδο -- η Ρωσία, η Κίνα, η Ινδία -- μπορούν να φτάσουν πάνω από τον μέσο όρο. Πόση κοινωνική πρόοδο μας δίνει αυτό; Αυτό είναι 65. Είναι κάπως καλύτερο, αλλά χρειάζεται πολύ ακόμη. Ας είμαστε πιο αισιόδοξοι κι ας πούμε, αν κάθε χώρα γίνει λίγο καλύτερη στο να μετατρέπει τον πλούτο της σε ευημερία; Τότε φτάνουμε το 67. Ας πάμε ακόμα παρακάτω. Αν κάθε χώρα επιλέξει να γίνει σαν την Κόστα Ρίκα, έχοντας προτεραιότητα την ευημερία, χρησιμοποιώντας τον πλούτο της για την ευημερία των κατοίκων; Τότε φτάνουμε σχεδόν στο 73, πολύ κοντά στους Παγκόσμιους Στόχους.
How much? Enough to get us to the Global Goals? Well, let's look at some numbers. What we know already: the world today is scoring 61 on social progress, and the place we want to get to is 75. If we rely on economic growth alone, we're going to get to 62.4. So let's assume now that we can get the countries that are currently underperforming on social progress -- the Russia, China, Indias -- just up to the average. How much social progress does that get us? Well, that takes us to 65. It's a bit better, but still quite a long way to go. So let's get a little bit more optimistic and say, what if every country gets a little bit better at turning its wealth into well-being? Well then, we get to 67. And now let's be even bolder still. What if every country in the world chose to be like Costa Rica in prioritizing human well-being, using its wealth for the well-being of its citizens? Well then, we get to nearly 73, very close to the Global Goals.
Μπορούμε να τους πετύχουμε; Σίγουρα όχι αν συνεχίσουμε όπως πριν. Ακόμη και μια τεράστια πρόοδος της οικονομίας δεν μας φτάνει εκεί, αν απλώς αυξάνοντας τα σκάφη και τους πάμπλουτους κι αφήνοντας όλα τα άλλα πίσω. Αν θέλουμε να πετύχουμε τους Στόχους πρέπει να δράσουμε διαφορετικά. Με προτεραιότητα την κοινωνική πρόοδο, και πραγματικά καλοζυγισμένες λύσεις σε όλον τον κόσμο. Πιστεύω πως οι Παγκόσμιοι Στόχοι αποτελούν μια ιστορική ευκαιρία, καθώς οι αρχηγοί του κόσμου δεσμεύτηκαν να τους εκπληρώσουν. Ας μην απορρίψουμε τους στόχους ή υποπέσουμε στην απαισιοδοξία. Ας τους κρατήσουμε σ' αυτήν την υπόσχεση, κρατώντας τους υπόλογους, καταγράφοντας την πρόοδό τους για τα επόμενα 15 χρόνια.
Can we achieve the Global Goals? Certainly not with business as usual. Even a flood tide of economic growth is not going to get us there, if it just raises the mega-yachts and the super-wealthy and leaves the rest behind. If we're going to achieve the Global Goals we have to do things differently. We have to prioritize social progress, and really scale solutions around the world. I believe the Global Goals are a historic opportunity, because the world's leaders have promised to deliver them. Let's not dismiss the goals or slide into pessimism; let's hold them to that promise. And we need to hold them to that promise by holding them accountable, tracking their progress all the way through the next 15 years.
Και θέλω να ολοκληρώσω δείχνοντας έναν τρόπο να το κάνετε, την Κάρτα Αναφοράς του Πολίτη. Αυτή η κάρτα συνοψίζει όλα αυτά τα δεδομένα σε ένα απλό πλαίσιο, που μας είναι οικείο από τα σχολικά ακόμη χρόνια, για να τους κρατήσουμε υπόλογους. Μετράει την απόδοσή μας με βάση τους στόχους σε μια κλίμακα από το F έως το Α, όπου το F είναι η ανθρωπότητα στο χειρότερο σημείο και το Α στο καλύτερο. Σήμερα ο κόσμος μας βρίσκεται στο C-. Οι Παγκόσμιοι Στόχοι πρέπει πάντα να βρίσκονται στο Α και γι' αυτό θα ενημερώνουμε την Κάρτα κάθε χρόνο για τον κόσμο και για κάθε χώρα του κόσμου ώστε οι ηγέτες μας να είναι υπόλογοι για την επίτευξη του σκοπού και την τήρηση της υπόσχεσης. Γιατί θα πετύχουμε τους Παγκόσμιους Στόχους αν δράσουμε διαφορετικά, αν οι ηγέτες μας δράσουν διαφορετικά. και για να γίνει αυτό, πρέπει εμείς να το απαιτήσουμε.
And I want to finish by showing you a way to do that, called the People's Report Card. The People's Report Card brings together all this data into a simple framework that we'll all be familiar with from our school days, to hold them to account. It grades our performance on the Global Goals on a scale from F to A, where F is humanity at its worst, and A is humanity at its best. Our world today is scoring a C-. The Global Goals are all about getting to an A, and that's why we're going to be updating the People's Report Card annually, for the world and for all the countries of the world, so we can hold our leaders to account to achieve this target and fulfill this promise. Because getting to the Global Goals will only happen if we do things differently, if our leaders do things differently, and for that to happen, that needs us to demand it.
Οπότε ας σταματήσουμε να κάνουμε τα πράγματα όπως πριν. Ας απαιτήσουμε ένα διαφορετικό τρόπο. Ας διαλέξουμε τον κόσμο που θέλουμε.
So let's reject business as usual. Let's demand a different path. Let's choose the world that we want.
Σας ευχαριστώ.
Thank you.
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Μπρούνο Τζιουσάνι: Σ' ευχαριστούμε Μάικλ. Μία ερώτηση μόνο: Οι Αναπτυξιακοί Στόχοι της Χιλιετίας που τέθηκαν πριν από 15 χρόνια, εφαρμόζονταν σε όλες τις χώρες, αλλά κατέληξαν να καταγράφουν την πρόοδο των αναπτυσσόμενων χωρών. Οι νέοι Παγκόσμιοι Στόχοι είναι κατηγορηματικά οικουμενικοί. Ζητούν κάθε χώρα να δράσει και να φέρει αποτέλεσμα. Πώς μπορώ εγώ, σαν πολίτης, να χρησιμοποιήσω την κάρτα για να θέσω πίεση για δράση;
Bruno Giussani: Thank you, Michael. Michael, just one question: the Millennium Development Goals established 15 years ago, they were kind of applying to every country but it turned out to be really a scorecard for emerging countries. Now the new Global Goals are explicitly universal. They ask for every country to show action and to show progress. How can I, as a private citizen, use the report card to create pressure for action?
Μάικλ Γκριν: Αυτό είναι πολύ σημαντικό, είναι μεγάλη αλλαγή στις προτεραιότητες -- δεν αφορά μόνο φτωχές χώρες και μόνο τη φτώχεια. Αφορά κάθε χώρα. Και κάθε χώρα θα αντιμετωπίσει προκλήσεις για να επιτύχει τους Στόχους. Λυπάμαι που το λέω, Μπρούνο, ακόμα κι η Ελβετία έχει δρόμο μπροστά της. Και γι' αυτό θα δημιουργήσουμε τις κάρτες αναφοράς το 2016 για κάθε χώρα του πλανήτη. Τότε μόνο θα δούμε, πώς πάμε; Και οι πλούσιες χώρες δε θα έχουν κατευθείαν Α. Και αυτό θα δώσει στον κόσμο ένα σημείο να εστιάσουν για να αρχίσουν να ζητάνε δράση και πρόοδο.
Michael Green: This is a really important point; it's a big shift in priorities -- it's no longer about poor countries and just poverty. It's about every country. And every country is going to have challenges in getting to the Global Goals. Even, I'm sorry to say, Bruno, Switzerland has got to work to do. And so that's why we're going to produce these report cards in 2016 for every country in the world. Then we can really see, how are we doing? And it's not going to be rich countries scoring straight A's. And that, then, I think, is to provide a point of focus for people to start demanding action and start demanding progress.
ΜΤ: Σ' ευχαριστούμε πολύ.
BG: Thank you very much.
(Χειροκρότημα)
(Applause)