¿Hablas español? Parlez-vous français? 你会说中文吗? If you answered, "sí," "oui," or "会" and you're watching this in English, chances are you belong to the world's bilingual and multilingual majority. And besides having an easier time traveling or watching movies without subtitles, knowing two or more languages means that your brain may actually look and work differently than those of your monolingual friends. So what does it really mean to know a language? Language ability is typically measured in two active parts, speaking and writing, and two passive parts, listening and reading. While a balanced bilingual has near equal abilities across the board in two languages, most bilinguals around the world know and use their languages in varying proportions. And depending on their situation and how they acquired each language, they can be classified into three general types. For example, let's take Gabriella, whose family immigrates to the US from Peru when she's two-years old. As a compound bilingual, Gabriella develops two linguistic codes simultaneously, with a single set of concepts, learning both English and Spanish as she begins to process the world around her. Her teenage brother, on the other hand, might be a coordinate bilingual, working with two sets of concepts, learning English in school, while continuing to speak Spanish at home and with friends. Finally, Gabriella's parents are likely to be subordinate bilinguals who learn a secondary language by filtering it through their primary language. Because all types of bilingual people can become fully proficient in a language regardless of accent or pronunciation, the difference may not be apparent to a casual observer. But recent advances in brain imaging technology have given neurolinguists a glimpse into how specific aspects of language learning affect the bilingual brain. It's well known that the brain's left hemisphere is more dominant and analytical in logical processes, while the right hemisphere is more active in emotional and social ones, though this is a matter of degree, not an absolute split. The fact that language involves both types of functions while lateralization develops gradually with age, has lead to the critical period hypothesis. According to this theory, children learn languages more easily because the plasticity of their developing brains lets them use both hemispheres in language acquisition, while in most adults, language is lateralized to one hemisphere, usually the left. If this is true, learning a language in childhood may give you a more holistic grasp of its social and emotional contexts. Conversely, recent research showed that people who learned a second language in adulthood exhibit less emotional bias and a more rational approach when confronting problems in the second language than in their native one. But regardless of when you acquire additional languages, being multilingual gives your brain some remarkable advantages. Some of these are even visible, such as higher density of the grey matter that contains most of your brain's neurons and synapses, and more activity in certain regions when engaging a second language. The heightened workout a bilingual brain receives throughout its life can also help delay the onset of diseases, like Alzheimer's and dementia by as much as five years. The idea of major cognitive benefits to bilingualism may seem intuitive now, but it would have surprised earlier experts. Before the 1960s, bilingualism was considered a handicap that slowed a child's development by forcing them to spend too much energy distinguishing between languages, a view based largely on flawed studies. And while a more recent study did show that reaction times and errors increase for some bilingual students in cross-language tests, it also showed that the effort and attention needed to switch between languages triggered more activity in, and potentially strengthened, the dorsolateral prefrontal cortex. This is the part of the brain that plays a large role in executive function, problem solving, switching between tasks, and focusing while filtering out irrelevant information. So, while bilingualism may not necessarily make you smarter, it does make your brain more healthy, complex and actively engaged, and even if you didn't have the good fortune of learning a second language as a child, it's never too late to do yourself a favor and make the linguistic leap from, "Hello," to, "Hola," "Bonjour" or "你好’s" because when it comes to our brains a little exercise can go a long way.
¿Hablas español? Parlez-vous français? 你会说中文吗? Antwoordde je met "sí," "oui," of "是的" terwijl je dit in het Engels bekijkt, dan is de kans groot dat je behoort tot de meertalige meerderheid. En naast het eenvoudiger reizen, of films kunnen kijken zonder ondertitels, houdt kennis van een andere taal in dat je hersenen er wellicht anders uitzien en werken dan die van je eentalige vrienden. Wat betekent het nu werkelijk om een taal te kennen? Taalvaardigheid is doorgaans opgedeeld in twee actieve delen: spreken en schrijven en twee passieve delen: luisteren en lezen. Hoewel een uitgebalanceerde tweetalige bijna gelijke vaardigheden heeft in beide talen, kennen de meeste tweetaligen hun talen in wisselende verhoudingen. Afhankelijk van hun situatie en hoe ze hun taal leerden, kunnen ze in drie algemene typen worden ingedeeld. Neem bijvoorbeeld Gabriella, wier familie van Peru naar de VS emigreerde toen ze twee jaar oud was. Als een gelijktijdige tweetalige, ontwikkelt Gabriella twee taalcodes op hetzelfde moment, met één reeks aan ideeën, die ze in het Engels en Spaans leert, terwijl ze de wereld om haar heen leert kennen. Haar tienerbroer, aan de andere kant, kan een opeenvolgende tweetalige zijn, met twee verschillende reeksen aan ideeën, wanneer hij Engels op school leert, terwijl hij thuis en met zijn vrienden Spaans blijft spreken. Tenslotte zijn Gabrielles ouders waarschijnlijk ondergeschikt tweetalig, die een tweede taal leren door het te filteren door hun eerste taal. Omdat alle soorten tweetaligen geheel vaardig kunnen worden in een taal, ongeacht accent of uitspraak, is het verschil niet altijd even duidelijk te merken. Maar recente ontwikkelingen in beeldvorming van de hersenen hebben neurolinguisten een glimp gegeven op hoe specifieke aspecten van taalverwerving het tweetalig brein beïnvloeden. Het is algemeen bekend dat de linkerhersenhelft dominanter is en analytischer in logische processen, terwijl de rechterhersenhelft meer actief is op emotioneel en sociaal gebied, hoewel deze scheiding niet absoluut is en kan variëren. Het feit dat taal beide typen functies omvat, terwijl lateraliteit geleidelijk ontwikkelt als je ouder wordt, leidde tot de "kritieke periode" hypothese. Volgens deze theorie leren kinderen taal gemakkelijker, omdat de plasticiteit van hun ontwikkelende hersenen hen beide hersenhelften laat gebruiken in taalverwerving, terwijl bij de meeste volwassenen taal zich toespitst op één hersenhelft, meestal de linker. Als dit waar is, geeft taalverwerving op jonge leeftijd een meer volledig inzicht in de sociale en emotionele contexten. Omgekeerd, wijst recent onderzoek uit dat mensen die als volwassenen een tweede taal leerden, minder emoties onderscheiden en een meer rationele insteek toonden bij de aanpak van problemen in de tweede taal dan in hun moedertaal. Maar ongeacht wanneer je een extra taal leert, geeft meertaligheid je hersenen een aantal opmerkelijke voordelen. Sommige zijn zelfs zichtbaar, zoals een hogere dichtheid van de grijze massa, die het merendeel van de neuronen en synapsen bevat en meer activiteit in bepaalde regionen bij gebruik van een tweede taal. De verhoogde training die een tweetalig brein krijgt in zijn leven, kan helpen om ziektes als Alzheimer en dementie te vertragen met wel vijf jaar. De idee van grote cognitieve voordelen van tweetaligheid lijken nu vanzelfsprekend, maar zouden experts van vroeger hebben verbaasd. Voor 1960 werd tweetaligheid gezien als een handicap, een rem op de ontwikkeling van het kind, vanwege de inspanning om de talen te onderscheiden, een visie die werd gebaseerd op gebrekkig onderzoek. En hoewel recenter onderzoek wel aantoont dat reactiesnelheid en fouten toenemen voor sommige tweetaligen in vergelijkende taaltests, toont het ook dat de inspanning en aandacht om tussen talen te wisselen, zorgde voor meer activiteit en mogelijk een versterking van de dorsolaterale prefrontale cortex. Dit is het deel van de hersenen dat een grote rol speelt in uitvoerende functies, probleemoplossing, schakelen tussen taken en concentratie bij het uitfilteren van onnodige informatie. Dus, hoewel tweetaligheid je niet per se slimmer maakt, helpt het wel je hersenen gezonder, complexer en actief te houden en zelfs al heb je niet het geluk gehad om als kind een tweede taal te leren, is het nooit te laat om jezelf een plezier te doen en de overstap te maken van "Hallo" naar "Hola," "Bonjour" of "您好’s",