When I was 16 years old, I was getting straight As at my fancy college prep school and feeling great about all the possibilities ahead of me. So one day I walked into the office of my high school guidance counselor, and I told him about all the exciting plans that were coming together in my mind. I told him how I wanted to move to the great city of Chicago, where my brother was living at the time, and start a whole new life. I told him I wanted to go to Northwestern University and build on my strengths in something like biology or piano or psychology. It was all just a path that felt so right to me in my bones.
Ben 16 yaşındayken, havalı üniversiteye hazırlık okulumda yüksek notlar alıyordum ve önümdeki bütün fırsatlar için iyi hissediyordum. Bir gün lisedeki rehberlik danışmanının odasına girdim ve ona zihnimde bir araya gelen bütün heyecan verici planlardan bahsettim. O zamanlarda abimin yaşadığı büyük Chicago kentine taşınmak istediğimi ve yeni bir hayata başlamak istediğimi anlattım. Ona Northwestern Üniversitesi’ne gitmek istediğimi ve biyoloji, piyano veya psikoloji gibi bir şeyde güçlerimi geliştirmek istediğimi söyledim. Hepsi içime doğan ve doğru hissettiren bir yoldu.
The guidance counselor was this quirky older white gentleman, I remember really well, in response, he looked directly at me and he said, "Well it's a nice plan, a great school, but it costs a lot of money and they don't let a lot of people in."
Rehberlik danışmanı tuhaf, yaşlı, beyaz bir beyefendiydi, ve çok iyi hatırlıyorum karşılığında bana doğru baktı ve dedi ki, “Pekala, bu iyi bir plan, iyi bir okul, ama çok paraya mal oluyor ve çok fazla insanı almıyorlar.
And that was pretty much the end of the conversation. I walked out of that office knowing I had a lot of other support in my life, I put the conversation to the side and kept moving forward. But it stuck with me. And I would think about it from time to time over the years and just wonder how that interaction or others like it could really affect someone, especially if they don't have a lot of other support in their life or they're not sure what they might be able to do.
Ve bu hemen hemen konuşmamızın sonuydu. O ofisten hayatımda çok fazla başka destek olduğunu bilerek çıktım, konuşmayı bir kenara koydum ve ilerlemeye devam ettim. Ama aklıma takıldı. Ve bunun hakkında yıllar boyu zaman zaman düşünürdüm ve bu veya bunun gibi etkileşimlerin nasıl birini gerçekten etkileyebileceğini merak ederdim, özellikle hayatlarında diğer destekleyicileri yoksa veya ne yapabileceklerinden emin değilseler.
So I kept going, I followed through with my plan. It worked out really well for me. I continued on to grad school in psychology. And eventually I found myself fixated with studying the lives and life paths of young people. And in this work, the problem I've come to recognize is that people are constantly made to feel smaller than they might otherwise become by the people and the systems around them. And this really matters because it holds us back from seeing and reaching who we might be.
Böylece devam ettim, planımın peşinden gittim. Benim için çok iyi işe yaradı. Psikoloji dalında yüksek okulda devam ettim. Nihayetinde, kendimi gençlerin hayatları ve yollarını incelemeye sabitlenmiş olarak buldum. Ve bu çalışmada, tanıdığım problem ise insanların sürekli insanlar ve etraflarındaki sistemler tarafından olabileceklerinden daha küçük hissettirildiğiydi. Ve bu gerçekten önemli çünkü bizi kim olabileceğimizi görmekten ve ona ulaşmaktan geride tutuyor.
My colleagues and I have also found, however, that key messages at critical moments can keep people inspired by possibility. We've been conducting experiments for the past 15 years, testing how messages that open possibilities can change people's lives by expanding their identities, rather than shrinking them. And when I say identities, I mean, all of the ideas that you have about who you are or who you might be. This includes the groups that feel really core to who you are, which we call social identity. Like, your family can be a part of your identity or your race, your ethnicity, your economic status. But identity is more than just all these ideas about who we are right now. It's also your ideas about who you might become in the future, which we call “future identity.” And all these different parts of identity are constantly being shaped by the environments that you find yourself in, by the things that you go through and by the messages that you take in. These messages can either shrink your identities and make you feel smaller, or they can expand your identities to bring more possibilities within reach for you to then work towards.
Bununla birlikte, meslektaşlarım ve ben, kritik anlardaki kilit mesajların insanlara olasılıktan ilham verebildiğini bulduk. Son 15 yıldır olasılıkları açan mesajların insanların kimliklerini küçültmek yerine genişleterek hayatlarını nasıl değiştirebileceğini test eden deneyler yapıyoruz. Ve kimliklerini derken, kim olduğunuz ya da olabileceğiniz hakkında sahip olduğunuz bütün fikirlerden bahsediyorum. Bu kim olduğunuzun özünü hissettiren, sosyal kimlik dediğimiz grupları da içerir. Mesela aileniz kimliğinizin bir parçası olabilir ya da ırkınız, milliyetiniz, ekonomik statünüz. Ama kimlik şuan kim olduğumuz hakkındaki bütün bu fikirlerden daha fazlası. Aynı zamanda “gelecekteki kimlik” dediğimiz gelecekte kim olabileceğiniz hakkındaki fikirlerdir. Ve kimliğin bütün bu parçaları, kendinizi içinde bulduğunuz çevreler, geçirdiğiniz olaylar, aldığınız mesajlar tarafından sürekli olarak şekillenmektedir. Bu mesajlar ya kimliklerinizi küçültür ve sizi küçük hissettirirler ya da daha sonra üzerinde çalışabileceğiniz daha fazla olasılığı getirmek için kimliklerinizi genişletebilirler.
So to make all this as clear as possible, let's imagine together a specific 11-year-old kid. Let's give him a name, we can use my brother's name and call him Reggie. At the age of 11, Reggie's moving from being a cute little kid to a preteen. He has got good friends, loves his family. And when he gets asked that question people always seem to ask, "What do you want to do when you grow up?" He actually has a pretty solid image coming together in his mind. He is growing up in a modest apartment, but he loves beautiful homes and has an eye for how they’re designed and constructed. And he likes math, so he sees himself becoming an architect and designing homes all over the world.
Bütün bunları olabildiğince netleştirmek için birlikte belirli bir 11 yaşındaki çocuğu hayal edelim. Ona bir isim verelim, erkek kardeşimin ismini kullanıp ona Reggie diyebiliriz. 11 yaşında, Reggie tatlı küçük bir çocuk olmaktan ergenlik öncesine geçiyor. İyi arkadaşları var, ailesini seviyor. Ve insanların sürekli sorduğu o soru ona sorulduğunda “Büyüyünce ne olmak istiyorsun?” Aslında zihninde bir araya gelen oldukça sağlam bir görüntüye sahip. Mütevazı bir apartmanda büyüyor, ama güzel evleri seviyor ve nasıl tasarlandığı ve inşa edildiğinden iyi anlıyor. Ve matematiği seviyor, yani kendinin bir mimar olduğunu ve tüm dünyada evler tasarladığını görüyor.
At the same time, he's starting to learn more and more about the barriers in his way to reaching that possible future identity. Everything he's going to have to accomplish, all of the money it takes to get there. It's this part that we wanted to tackle in our research. So we've run experiments testing how kids like Reggie react or respond to messages that open or close possibilities. How does that change what they imagine for their own future identities and what they actually do. So let's say, somebody comes into Reggie's classroom one day with a message to share. And this is just like we do in our experiments. It's something like, "Yeah, college can cost a lot of money. But there's this thing out there called need-based financial aid. There are these resources and opportunities to help you get there, tuition can be really lower, even free, if you set yourself up to get to the right places."
Aynı zamanda, gelecekteki olası kimliğine ulaşma yolundaki engeller hakkında daha fazla şey öğrenmeye başlıyor. Başarması gerekecek her şey ve oraya ulaşmak için gereken bütün para. Araştırmamızda ele almak istediğimiz kısım buydu. Bu nedenle, Reggie gibi çocukların olasılıkları açan veya kapatan mesajlara nasıl tepki verdiğini veya yanıt verdiğini test eden deneyler yaptık. Bu onların gelecekteki kimlikleri için hayal ettiklerini ve gerçekte yaptıklarını nasıl değiştirir? Yani diyelim ki bir gün biri Reggie’nin sınıfına bir mesajı paylaşmak için geliyor. Ve bu tam olarak bizim deneylerimizdeki gibi. Bunun gibi bir şey “Evet, üniversite çok paraya mal olabilir. Ama ihtiyaca dayalı burs denilen bir şey var. Oraya ulaşmanıza yardımcı olacak bu kaynaklar ve fırsatlar var, doğru yerlere gitmek için kendinizi ayarlarsanız, harç gerçekten daha düşük, hatta ücretsiz olabilir.”
Our experiments show that getting that message changes how Reggie responds to the question of "What do you see yourself doing later in life?" All of the possibilities that probably require college, like becoming an architect, become bigger in his mind, and he becomes 30 percent more likely to see that for himself and give that type of response compared to if he just gets a message saying, "Here's the cost of college, end of story." What's really interesting on top of that is that the message that opens possibilities does more than just change what Reggie imagines. It changes what he actually does to get there. Our experiments show that after getting that message, he plans to spend twice as much time on homework the following night, and he ends up seven times more likely to actually complete and turn in a real assignment the teacher hands out the very next day.
Deneylerimiz gösteriyor ki bu mesajı almak Reggie’nin “Kendini daha sonra hayatta ne yaparken görüyorsun?” sorusuna verdiği cevabı değiştiriyor. Mimar olmak gibi muhtemelen üniversiteyi gerektiren tüm olasılıklar zihninde daha da büyüyor, ve bunu kendi başına görmesi ve bu tür bir cevap vermesi “İşte bu üniversitenin maliyeti, konu kapandı.” diyen bir mesaj almasına kıyasla yüzde 30 daha fazla oluyor. Bunun üstüne daha da ilgi çekici olan ise imkanları açan mesajın Reggie’nin düşündüklerini değiştirmekten daha çok şey yapmasıdır. Oraya ulaşmak için ne yaptığını değiştirir. Deneylerimiz gösteriyor ki bu mesajı aldıktan sonra, bir sonraki gece ödev için iki kat fazla zaman harcamayı planlıyor ve onu bitirip hemen ertesi gün öğretmenin eline gerçek bir ödev verme ihtimali 7 kat daha fazla oluyor.
So this is all when he's just 11 years old. So let's follow this a little bit further to when he's now 15 years old. He's in the middle of high school and still really excited about this possibility of architecture in his life because of the messages he's been getting, opening the possibilities and the things he's been doing as a result of them. At this age, he’s becoming more and more attuned to what we call different levels of status between him and other people and groups in society who seem to have more stuff, have nicer clothes, more expensive homes. Ultimately, he's picking up on whose lives and identities seem to be setting them up for all this success that everybody seems to want.
Ve bütün bunlar sadece 11 yaşındayken. Bunu biraz daha ileri doğru 15 yaşına geldiğinde takip edelim. Lisenin ortasında ve aldığı mesajlar, ihtimallerin açılması ve bunların sonucunda yaptığı şeylerden dolayı hayatındaki bu mimarlık ihtimali için hala çok heyecanlı. Bu yaşta, kendisiyle toplumdaki daha güzel kıyafetleri, daha pahalı evleri olan diğer insanlar ve gruplar arasındaki farklı statü seviyeleri dediğimiz şeye giderek daha fazla uyum sağlıyor. Nihayetinde, herkesin istediği gibi görünen tüm bu başarı için kimin yaşamlarının ve kimliklerinin onları buna hazırladığını anlıyor.
So what we wanted to know in our studies is how are the messages that he's getting at this point about his own identities, who he might be now or in the future, changing the extent to which it still feels worth it to keep working towards this long-term goal.
Yani çalışmalarımızda bilmek istediğimiz, bu noktada kendi kimliği, şuan veya gelecekte kim olabileceği ile ilgili aldığı bu mesajların bu uzun vadeli hedef için çalışmaya devam etmenin hâlâ buna değer olduğunu hissettiğini değiştirip değiştirmediği.
So let's say, somebody comes into his high school classroom with a message to share, could be a counselor or a teacher. Again, just like we do in our experiments, but this time it's a message specifically about his identities. It's something like, "You may be noticing that there are some people and groups in society who seem to have more money or seem to be better set up to succeed in life. But actually those people and groups that are seen as having less and having to work more for things, they gain some specific advantages because of that experience. That type of social position leads people to develop all sorts of strengths and skills and perspectives and connections that are really key to contributing to school and society." What we find and replicate in multiple experiments is getting that message that you might be a person with special strengths because of your identity, leads Reggie to feel better about who he is and his chances in life. And this is above and beyond just some general positive "You can do it" type of message. It's the specific connection between his identity and those strengths that's especially powerful.
Diyelim ki, lisedeki sınıfına paylaşılacak bir mesajla birisi geliyor, danışman veya öğretmen olabilir. Tekrardan deneylerimizde yaptığımız gibi, ama bu sefer mesaj özellikle kimliği hakkında. Şunun gibi: “Toplumda daha fazla parası var gözüken veya daha iyi düzeni kurulmuş bazı insan ve grupların hayatta başarılı olduğunu fark etmişsinizdir. Ama aslında daha aza sahip olan veya bir şeyler için daha çok çalışması gereken insanlar ve gruplar bu tecrübeden dolayı bazı spesifik avantajlar kazanıyorlar. Bu tip bir sosyal konum, insanların okula ve topluma katkıda bulunmakta esas olan her türlü güç, beceri, perspektif ve bağlantılar geliştirmesine yol açıyor. Birden fazla deneyde bulduğumuz ve tekrarladığımız şey, kimliğiniz nedeniyle özel güçleri olan bir kişi olabileceğiniz mesajını almanın, Reggie’nin kim olduğu ve hayattaki şansı hakkında daha iyi hissetmesine yol açması. Ve bütün bunlar aşağı yukarı genel bir “Bunu yapabilirsin” türünden bir mesaj. Bunda özellikle güçlü olan şey kimliği ve o güçler arasındaki spesifik bir bağlantı.
For example, he starts to reflect and he realizes that he has to work a lot to help to contribute to the family, and he has to take care of his brother all the time while his mom is working late. So he's become really good at time management and still getting everything done. It's these types of realizations as a result of the message that lead him to have a significant boost in his self-esteem compared to if he didn't get that message.
Örnek olarak, düşünmeye başlıyor ve ailesine katkıda bulunmak için çok çalışması gerektiğini ve annesi geç saatlerde çalışırken kardeşine bakması gerektiğini fark ediyor. Yani zaman yönetiminde çok iyi oluyor ve hala her şeyi halledebiliyor. Mesajın bir sonucu olarak, o mesajı almamış olmasına kıyasla öz saygısında önemli bir artışa sahip olmasına yol açan bu tür farkındalıklardır.
But it's not just that empty self-esteem. What’s again interesting is that he becomes more inspired, and he becomes almost 10 percent more likely to continue working and persisting every time he runs into difficulty in a challenging school task or assignment compared to if he didn't get that message. And that increase in persistence pays off over time, it's connected to his grades staying high or improving throughout high school, which is very different from the normal trajectory of most students' grades slowly going down a little bit as high school goes on.
Ama bu sadece boş özgüven değil. Tekrar ilgi çekici olan ise, daha çok ilham alıyor Ve o mesajı almamış olmasına kıyasla, zorlu bir okul görevinde veya ödevinde zorlukla karşılaştığı her seferinde çalışmaya devam etme ısrar etme olasılığı neredeyse yüzde 10 daha fazla oluyor. Ve sebattaki bu artış zamanla karşılığını verir, lise boyunca notlarının yüksek kalması veya yükselmesiyle bağlantılıdır ki bu, çoğu öğrencinin notlarının lise ilerledikçe yavaş yavaş düştüğü normal gidişatından çok farklıdır.
So that shift keeps his goals within reach for longer. And it takes us to four years later. He's now 19 years old. He kept going on in school because of these messages building up his identities and the things that he did as a result of them. And he finds himself in this exciting and scary new world of college. He's feeling a little bit uncertain. As he looks around, he's hearing other students use words he's never heard before with confidence, they're talking about their trips to Europe and all over the world. So he's really looking for some kind of message about how his identities are seen in this new environment. So let's say he's in the dining hall one day early on. He doesn't know a lot of people yet. So he overhears a group of older students sitting nearby, and they happen to be older students coming from a wide range of backgrounds. And he hears them talking about the financial aid they're receiving and how they feel supported at the university. He hears some of them saying they realize they're coming from homes and neighborhoods that aren't the same as many of the wealthy students who seem to be around. But it's turning out to help them. They know a little bit more about how to handle the tough situations that come up during college. They know a little bit more about real-world issues and topics. He hears them say they realize they're bringing more into the classroom because of their identities and where they’re coming from, and that it's being recognized. Getting that message, hearing from your peers or the institution that your identities are valued leads Reggie to feel like he's going to figure out how to succeed in his classes and get the most out of college. Our experiments show that getting that message at the right time bolsters him so much that he then engages in college in ways that throughout his first year lead his grades to improve compared to if he didn’t get that message. So much so, that he ends his first year with grades that are just as high as students coming from those wealthy backgrounds and well-known private schools, reducing the disparity between him and those other students by over 60 percent. These are robust effects that we find in experiments where we randomly assign students to receive these messages or not.
Böylece bu değişim, hedeflerini daha uzun süre erişilebilir tutar. Ve bu bizi 4 yıl sonrasına götürüyor. Şimdi 19 yaşında. Okulda kimliğini oluşturan bu mesajlar ve onların sonucunda yaptıkları sayesinde ilerlemeye devam etti. Ve kendini üniversitenin bu heyecan verici ve ürkütücü yeni dünyasında bulur. Kendini biraz tereddütlü hissediyor. Etrafına baktığında, diğer öğrencilerin daha önce duymadığı kelimeleri özgüvenle kullandığını duyuyor, Avrupa’ya ve dünyanın her yerine seyahatlerinden bahsediyorlar. Bu yüzden, kimliklerinin bu yeni ortamda nasıl görüldüğüne dair bir tür mesaj arıyor. Diyelim ki ilk zamanlarda bir gün yemekhanede. Çok fazla insan tanımıyor. Yakınlarda oturan bir grup çok çeşitli sosyal çevrelerden gelen daha büyük öğrenciye kulak misafiri oluyor. Ve onların aldıkları finansal destek ve üniversitede nasıl desteklenmiş hissettiklerinden bahsettiklerini duyuyor. Bazılarının, etraftaki pek çok zengin öğrenciyle aynı olmayan evlerden ve mahallelerden geldiklerini fark ettiklerini söylediğini duyar. Ama bu onlara yardımcı oluyor. Üniversitede çıkan zor durumlarla başa çıkmak hakkında daha fazla şey biliyorlar. Gerçek dünya sorunları ve mevzularıyla ilgili daha çok şey biliyolar. Kimlikleri ve nereden geldikleri nedeniyle sınıfa daha fazlasını katkı sağladıklarını ve bunun anlaşıldığını fark ettiklerini söylediklerini duyar. Bu mesajı almak, akranlarınızdan veya kurumdan kimliğinize değer verildiğini duymak, Reggie’nin derslerinde nasıl başarılı olacağını ve üniversiteden en iyi şekilde nasıl yararlanacağını çözeceğini düşünmesini sağlar. Deneylerimize göre bu mesajı doğru zamanda almak onu o kadar destekliyor ki, daha sonra üniversiteyle o mesajı almamış olmasına kıyasla notlarının ilk yılı boyunca iyileşmesine yol açacak şekilde ilgileniyor. Öyle ki, ilk yılını o varlıklı çevrelerden ve tanınmış özel okullardan gelen öğrenciler kadar yüksek notlarla bitiriyor ve diğer öğrencilerle arasındaki farkı yüzde 60′ın üzerinde azaltıyor. Bunlar, öğrencilere bu mesajları alıp almamaları için rastgele atadığımız deneylerde bulduğumuz güçlü etkilerdir.
But there's a wrinkle in all of this. All of these messages, they help so much, they keep somebody seeing and reaching towards tough goals that can pay off in life, but it can take a lot from you to constantly persist and overcome barriers. And as Reggie reaches his dream job at a top architecture firm or in whatever field he discovers along the way, he realizes that he's feeling kind of stressed all the time. He's even getting physically ill a little bit more often. This is because to make it this far, he's had to be extraordinarily vigilant and persistent. He's had to overcome barriers in schools and workplaces that aren't designed for people without a lot of family wealth. He's had to deal with constant experiences of prejudice and discrimination in settings that aren't used to seeing someone like him succeed. We published a review of dozens of academic articles and empirical studies showing that this type of experience takes a toll on the physical health of people like Reggie and leads him to have an increase in levels of inflammation in the body, which is normally a natural response to something like a threat from a virus. But it becomes harmful and over time leads him to have an increased risk of heart disease, cancer, chronic long-term illness compared to if he weren't striving in this way. So in the end, is it even all worth it?
Ama bütün bunlarda bir pürüz var. Tüm bu mesajlar o kadar yardımcı oluyor ki, birinin hayatta karşılığını alabilecek zor hedefleri görmesini ve onlara ulaşmasını sağlıyorlar, ancak sürekli olarak ısrar etmek ve engelleri aşmak sizden çok şey alabilir. Ve Reggie, en iyi mimarlık firmasında ya da yol boyunca keşfettiği herhangi bir alanda hayalindeki işe ulaştığında, her zaman biraz stresli hissettiğini fark eder. Hatta fiziksel olarak da biraz sık hastalanıyor. Bunun nedeni, bu noktaya gelebilmesi için olağanüstü derecede uyanık ve ısrarcı olması gerekmesiydi. Çok fazla aile serveti olmayan insanlar için tasarlanmayan okullarda ve işyerlerinde engelleri aşmak zorunda kaldı. Kendisi gibi birinin başarılı olduğunu görmeye alışkın olmayan ortamlarda sürekli önyargı ve ayrımcılık deneyimleriyle uğraşmak zorunda kaldı. Bu tür deneyimlerin Reggie gibi insanların fiziksel sağlığına zarar verdiğini ve normalde virüs tehditi gibi bir şeye doğal bir tepki olan vücuttaki iltihaplanma düzeylerinde artışa yol açtığını gösteren düzinelerce akademik makale ve ampirik çalışmanın bir incelemesini yayınladık. Ancak zararlı hale gelir ve zamanla, bu şekilde çabalamadığı duruma kıyasla kalp hastalığı, kanser, kronik uzun süreli hastalık riskinde artışa neden olur. Yani sonunda, buna değer mi?
Well, I do think that it is, because our experiments, in collaboration with health research labs show that there are ways for him to work towards these goals and maintain his health at the same time. Let's go back to when he's in college, overhearing that group of students talking. And say he actually is able to jump over to connect and make that new group of friends. Or he's able to join some community or organization, like many that we work on, that's established to help him form deep and meaningful bonds with people who may have some shared identities and experiences and backgrounds that they explore together. Or he's able to also hold on to connections in the places that he calls home with the people that he calls family and with the culture that matters to him. All of these social connections and relationships are essential for physical health. We've run experiments in collaboration with health research labs where we randomly assign young people to get a message that encourages them and shows them how to cultivate and maintain these types of relationships while they're striving for these goals, taking them to new places, compared to a message only focused on achievement. And what we find when we bring these participants back into the lab is that over the course of a year, that increased emphasis on connection and relationships leads to a decrease in inflammation of 25 percent. So by not only expanding his identities but also keeping them connected to close relationships, Reggie is able to find achievement and health at the same time.
Bence öyle, çünkü sağlık araştırma laboratuvarlarıyla işbirliği içinde yaptığımız deneyler, onun bu hedeflere yönelik çalışmasının ve aynı zamanda sağlığını korumanın yolları olduğunu gösteriyor. Üniversitedeyken bir grup öğrencinin konuşmasına kulak misafiri olduğu zamana geri dönelim. Ve gerçekten bağlantı kurmak ve o yeni arkadaş grubunu oluşturmak için atlayabildiğini söyleyin. Ya da üzerinde çalıştığımız pek çok kişi gibi, bazı ortak kimliklere, deneyimlere ve birlilte keşfettikleri geçmişlere sahip olabilecek insanlarla derin ve anlamlı bağlar kurmasına yardımcı olmak için kurulmuş bir topluluk veya kuruluşa katılabilir. Ya da evim dediği yerlerde, ailem dediği insanlarla ve onun için önemli olan kültürle bağlantılarını sürdürebilir. Tüm bu sosyal bağlantılar ve ilişkiler fiziksel sağlık için gereklidir. Sağlık araştırma laboratuvarlarıyla işbirliği içinde deneyler yürüttük ve gençleri onları cesaretlendiren ve bu tür ilişkileri nasıl geliştirip sürdüreceklerini gösteren ve yalnızca başarıya odaklanan bir mesaj yerine onları yeni yerlere götüren bir mesaj almaları için rastgele atadık. Ve bu katılımcıları laboratuvara geri getirdiğimizde bulduğumuz şey, bir yıl boyunca bağlantı ve ilişkilere yapılan vurgunun iltihaplanmada yüzde 25′lik bir azalmaya yol açtığıydı. Dolayısıyla Reggie, yalnızca kimliklerini genişletmekle kalmayıp aynı zamanda onları yakın ilişkilere bağlı tutarak, aynı anda hem başarı hem de sağlık bulabiliyor.
Now my actual brother Reggie had a very different life path than the imaginary 11-year-old kid that we just followed. His life ended when he was struck and killed by a drunk driver almost exactly 10 years ago. He was just a couple of years older than I am now. I really looked up to the life that he was able to build. It was full of joy and community and success, doing what he loved. But he had to find all of that despite not receiving any of these messages we've talking about in schools, building up his identities or opening possibilities. I never had the chance to ask him how he felt about all of that. If there were any possibilities he felt like he'd let go of or if it all just seemed harder than it needed to be to find his way.
Şimdi gerçek ağabeyim Reggie’nin, az önce takip ettiğimiz 11 yaşındaki hayali çocuktan çok farklı bir yaşamı vardı. Neredeyse tam 10 yıl önce sarhoş bir sürücünün çarptığı ve öldürüldüğü zaman hayatı sona erdi. Şu anki yaşımdan sadece birkaç yaş büyüktü Onun inşa edebildiği hayata gerçekten saygı duydum. Hayatı sevdiği şeyi yapmak, neşe, topluluk ve başarı doluydu. Ancak okullarda bahsettiğimiz bu mesajların hiçbirini almamasına, kimliklerini oluşturmamasına veya olasılıkları açmamasına rağmen tüm bunları bulması gerekiyordu. Ona tüm bunlar hakkında nasıl hissettiğini sorma şansım hiç olmadı. Bıraktığını hissettiği herhangi bir olasılık varsa ya da yolunu bulmak olması gerekenden daha zor görünüyorsa.
What if these schools and systems that we’re in as we’re growing up actually supported everyone's vision and potential? What if they actually encourage people to see that there is a path to the goals that they're working towards and that there are ways that the circumstances of their lives, whatever they may be, are setting them up for success as they see it, building up their identities rather than shrinking them. These types of messages can be embedded in the ways that we teach important and challenging topics in areas like science, language, math, the arts, history. They can be central to out-of-school activities, like mentoring programs and enrichment programs. These messages can be backed up by the policies that are necessary to make the financial resources that you need to reach these goals actually available for every kid, without taking on crippling debt.
Ya biz büyürken içinde bulunduğumuz bu okullar ve sistemler aslında herkesin vizyonunu ve potansiyelini destekledi mi? Ya insanları, ulaşmak için çalıştıkları hedeflere giden bir yol olduğunu ve hayatlarındaki koşulların, her ne olursa olsun, onları başarıya hazırlayan yolların olduğunu görmeye gerçekten teşvik ederlerse kimliklerini küçültmek yerine inşa ediyorlarsa. Bu tür mesajlar bilim, dil, matematik, sanat, tarih gibi alanlarda önemli ve zorlayıcı konuları öğretme yollarımıza yerleştirilebilir. Rehberlik programları ve zenginleştirme programları gibi okul dışı etkinliklerin merkezinde yer alabilirler. Bu mesajlar, bu hedeflere ulaşmak için ihtiyaç duyduğunuz mali kaynakları felç edici borçlara girmeden her çocuk için fiilen kullanılabilir hale getirmek için gerekli politikalarla desteklenebilir.
In the meantime, as we continue to push for the systemic changes that would be necessary to make these types of messages just feel common, we also each have power as individuals. I'm thinking about you as parents, as coworkers, as leaders, as friends, taking the time to show someone that you see who they are, you see who they could be and that there is a path to the life that they're imagining for themselves. That message from you could lead someone to hold on to what keeps them going for just one more day.
Bu arada, bu tür mesajların sadece ortak hissettirmesi için gerekli olacak sistemik değişiklikleri zorlamaya devam ederken, bireysel olarak her birimizin de gücü var. Sizi ebeveynler, iş arkadaşları, liderler, arkadaşlar olarak, birine kim olduklarını, kim olabileceklerini ve kendileri için hayal ettikleri hayata giden bir yol olduğunu göstermek için zaman ayırdığınızı düşünüyorum. Sizden gelen bu mesaj, birinin onu bir gün daha devam ettiren şeye tutunmasına neden olabilir.
Thank you.
Teşekkürler.
(Applause and cheers)
(Alkışlar ve tezahüratlar)